Dzisiejsza Parsza Behar. W dzisiejszej Parszy czytamy o roku szabatowym i roku jubileuszowy oraz o niewolnictwie. Komentarz podzieliłem na trzy tematy: ROK SZABATOWY, ROK JUBILEUSZOWY, NIEWOLNICTWO, Czytajmy zatem.

ROK SZABATOWY.

Nasz Bóg dał dla swojego ludu dobre Prawo, jak to już niejeden raz mogliśmy się przekonać. Dzisiaj czytamy o ochronie ziemi. Tak jak człowiek miał odpocząć co siedem dni tak ziemia ma odpocząć co siedem lat, czytamy o tym w IIIMoj/Kpł 25:1-4 „1 Potem Pan powiedział do Mojżesza na górze Synaj: 2 «Mów do Izraelitów i powiedz im: Kiedy wejdziecie do ziemi, którą daję wam, wtedy ziemia będzie także obchodzić szabat dla Pana. 3 Sześć lat będziesz obsiewał swoje pole, sześć lat będziesz obcinał swoją winnicę i będziesz zbierał jej plony, 4 ale w siódmym roku będzie uroczysty szabat dla ziemi, szabat dla Pana. Nie będziesz wtedy obsiewał pola ani obcinał winnicy, „

Dalej czytamy o tym w IIMoj/Wj 23:10-13 „10 Przez sześć lat będziesz obsiewał ziemię i zbierał jej płody, 11 a siódmego pozwolisz jej leżeć odłogiem i nie dokonasz zbioru, aby mogli jeść ubodzy z twego ludu, a resztę zjedzą dzikie zwierzęta. Tak też postąpisz z twoją winnicą i z twoim ogrodem oliwnym. 12 Sześć dni będziesz pracował, a dnia siódmego zaprzestaniesz pracy, aby odpoczęły twój wół i osioł i odetchnęli syn twojej niewolnicy i cudzoziemiec.

13 Przestrzegajcie wszystkiego, co wam powiedziałem, a imienia bogów obcych nie wymieniajcie, by nikt nie słyszał ich z ust waszych.”

Widzimy, że Bóg nakazał aby ziemia co siedem lat leżała odłogiem, odpoczęła. Można było zbierać jej plony jakie sama z siebie rodziła ale nie było można jej obsiewać.

To prawo jest też próbą wiary. Czy zaufamy Bogu, czy zaufamy Jego Prawu? Gdyż za tym Prawem idzie obietnica błogosławieństwa, czytamy o tym w IIIMoj/Kpł 25:18-22 „18 Będziecie wykonywać ustawy moje i przestrzegać wyroków moich wprowadzając je w życie, abyście mieszkali w kraju bezpiecznie: 19 ziemia da wam plon, będziecie jedli do sytości, będziecie mieszkali na niej bezpiecznie. 20 Jeżeli zaś powiecie: co będziemy jedli w siódmym roku, jeżeli nie będziemy siali ani zbierali plonów? 21 Ześlę wam błogosławieństwo w szóstym roku, tak że plony wystarczą na trzy lata. 22 W ósmym roku będziecie siać i będziecie jeść z dawnych plonów. Aż do dziewiątego roku, aż do nowych plonów będziecie jedli dawne .”

Bóg dał dla tych co to prawo przestrzegają, konkretną obietnicę. Czy dzisiaj, gdy posiadamy ziemię, potrafimy zaufać i w tej sprawie Bogu i wprowadzić to prawo w życie?

Izraelici mieli z tym problem, Bóg to zapowiedział wiele lat zanim się to stało i gdy poszli w niewolę, ziemia odebrała swoje szabaty, jak czytamy w IIIMoj/Kpł 26:34-35 „34 Wtedy ziemia będzie obchodzić swoje szabaty przez wszystkie dni swego spustoszenia, a wy będziecie w kraju nieprzyjaciół. Wtedy ziemia będzie odpoczywać i obchodzić swoje szabaty. 35 Przez wszystkie dni swego spustoszenia będzie obchodzić szabat, którego nie obchodziła w latach szabatowych, kiedy w niej mieszkaliście.”

Oraz IIIMoj/Kpł 26:42-44 „42 Wtedy przypomnę sobie moje przymierze z Jakubem, przymierze z Izaakiem i przymierze z Abrahamem. Przypomnę sobie o tym i przypomnę o kraju. 43 Ale przedtem ziemia będzie opuszczona przez nich i będzie spłacać swoje szabaty przez to, że będzie spustoszona z ich winy, a oni będą spłacać swoje przestępstwo, ponieważ odrzucili moje wyroki i brzydzili się moimi ustawami. 44 Jednakże nawet wtedy, kiedy będę w kraju nieprzyjacielskim, nie odrzucę ich i nie będę się brzydził nimi do tego stopnia, żeby ich całkowicie zniszczyć i zerwać moje przymierze z nimi, bo Ja jestem Pan, ich Bóg.”

Jak widzimy, sam Bóg egzekwuje przestrzegania swojego Prawa, którym związał się z człowiekiem, gdyż musimy pamiętać, że Przymierze zobowiązuje obie strony, Boga i człowieka, który w nie wchodzi. Pamiętajmy o tym, gdy chcemy być ludem Boga naszego. Szalom.

ROK JUBILEUSZOWY.

Czytając dalej w IIIMoj/Kpł 25:8-12, znajdujemy takie Prawo: „8 Policzysz sobie siedem lat szabatowych, to jest siedem razy po siedem lat, tak że czas siedmiu lat szabatowych będzie obejmował czterdzieści dziewięć lat. 9 Dziesiątego dnia, siódmego miesiąca zatrąbisz w róg. W Dniu Przebłagania zatrąbicie w róg w całej waszej ziemi. 10 Będziecie święcić pięćdziesiąty rok, oznajmijcie wyzwolenie w kraju dla wszystkich jego mieszkańców. Będzie to dla was jubileusz - każdy z was powróci do swej własności i każdy powróci do swego rodu. 11 Cały ten rok pięćdziesiąty będzie dla was rokiem jubileuszowym - nie będziecie siać, nie będziecie żąć tego, co urośnie, nie będziecie zbierać nieobciętych winogron, 12 bo to będzie dla was jubileusz, to będzie dla was rzecz święta. Wolno wam jednak będzie jeść to, co urośnie na polu.”

Czytamy o roku jubileuszowym, o wyzwoleniu dla mieszkańców kraju i powrocie ziemi do ich prawowiernych właścicieli, jak czytamy w IIIMoj/Kpł 25:13-17 „13 W tym roku jubileuszowym każdy powróci do swej własności. 14 Kiedy więc będziecie sprzedawać coś bliźniemu albo kupować coś od bliźniego, nie wyrządzajcie krzywdy jeden drugiemu. 15 Ale odpowiednio do liczby lat, które upłynęły od jubileuszu, będziesz kupował od bliźniego, a on sprzeda tobie odpowiednio do liczby lat plonów. 16 Im więcej lat pozostaje do jubileuszu, tym większą cenę zapłacisz, im mniej lat pozostaje, tym mniejszą cenę zapłacisz, bo ilość plonów on ci sprzedaje. 17 Nie będziecie wyrządzać krzywdy jeden drugiemu. Będziesz się bał Boga twego, bo Ja jestem Pan, Bóg wasz! „

Jak widzimy, nie mogli sprzedawać ziemi, tylko ilość plonów, bo jak czytamy w IIIMoj/Kpł 25:23 „23 Nie wolno sprzedawać ziemi na zawsze, bo ziemia należy do Mnie, a wy jesteście u Mnie przybyszami i osadnikami.”

Ziemia należała do Boga a my jesteśmy przybyszami, pielgrzymami. Tak też rozumieli to patriarchowie, jak czytamy o Jakubie w IMoj/Rdz 47:7-10 „7 Potem Józef przyprowadził swego ojca, Jakuba, i przedstawił go faraonowi. A gdy Jakub złożył faraonowi życzenia pomyślności, 8 faraon zapytał go: «Ile lat życia sobie liczysz?» 9 Jakub odpowiedział faraonowi: «Liczba lat mojego pielgrzymowania - sto i trzydzieści. Niezbyt długie i smutne były lata mego życia; nie są one tak długie, jak lata pielgrzymowania mych przodków». 10 Po czym Jakub, życząc faraonowi pomyślności, odszedł.”

Faktycznie nasze lata pielgrzymowania nie są długie w porównaniu do przodków Jakuba, którzy żyli prawie tysiąc lat, jak czytamy w IMoj/Rdz 5:25-32 „25 Gdy Metuszelach miał sto osiemdziesiąt siedem lat, urodził mu się syn Lamek. 26 Po urodzeniu się Lameka żył jeszcze siedemset osiemdziesiąt dwa lata i miał synów i córki. 27 Metuszelach umarł mając ogółem dziewięćset sześćdziesiąt dziewięć lat. 28 Gdy Lamek miał sto osiemdziesiąt dwa lata, urodził mu się syn. 29 A dając mu imię Noe, powiedział: «Ten niechaj nam będzie pociechą w naszej pracy i trudzie rąk naszych na ziemi, którą Pan przeklął». 30 Lamek po urodzeniu się Noego żył pięćset dziewięćdziesiąt pięć lat i miał synów i córki. 31 Umierając Lamek miał ogółem siedemset siedemdziesiąt siedem lat.

32 A gdy Noe miał pięćset lat, urodzili mu się: Sem, Cham i Jafet. „

Dlatego takie świadectwo znajdujemy o patriarchach w Hbr 11:13-16 „13 W wierze pomarli oni wszyscy, nie osiągnąwszy tego, co im przyrzeczono, lecz patrzyli na to z daleka i pozdrawiali, uznawszy siebie za gości i pielgrzymów na tej ziemi. 14 Ci bowiem, co tak mówią, okazują, że szukają ojczyzny. 15 Gdyby zaś tę wspominali, z której wyszli, znaleźliby sposobność powrotu do niej. 16 Teraz zaś do lepszej dążą, to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się nosić imienia ich Boga, gdyż przysposobił im miasto.”

Tak samo rozumiał to ap. Paweł, że jesteśmy pielgrzymami, gdy napisał w 2Kor 5:6 „6 Tak więc, mając tę ufność, wiemy, że jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy pielgrzymami, z daleka od Pana.”

Wiedział bowiem, że nasza ojczyzna jest w niebie, jak czytamy w Flp 3:20-21 „20 Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, 21 który przekształci nasze ciało poniżone, na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować.”

Tego się kochani trzymajmy i z pokora pielgrzymujmy do naszej ojczyzny, jak to wielu miłych Bogu braci i wiele sióstr czyniło przed nami. Szalom.

NIEWOLNICTWO.

W dzisiejszym czytaniu mamy Prawa na temat niewolnictwa, czytajmy co Bóg w tej sprawie polecił, IIIMoj/Kpł 25:39-43 „39 Jeżeli brat z powodu ubóstwa sprzeda się tobie, nie będziesz nakładał na niego pracy niewolniczej. 40 Będziesz się z nim obchodził jak z najemnikiem albo jak z osadnikiem. Będzie służyć tobie tylko do roku jubileuszowego. 41 Wtedy wyjdzie od ciebie razem ze swymi dziećmi i wróci do swojej rodziny, do posiadłości swoich przodków. 42 Bo oni są moimi niewolnikami, których wyprowadziłem z ziemi egipskiej, nie powinni więc być sprzedawani jak niewolnicy. 43 Nie będziesz się z nim obchodził srogo. Będziesz się bał swego Boga.”

Widzimy, że Bóg chronił niewolników oraz nakazał ich uwolnienie w roku jubileuszowym, niezależnie od lat służby, miał być wypuszczony na wolność w roku jubileuszowym lub po upływie sześciu lat służby jak czytamy o tym w IIMoj/Wj 21:1-11 „1 Te są prawa, które im przedstawisz. 2 Jeśli kupisz niewolnika - Hebrajczyka, będzie służył sześć lat, w siódmym roku zwolnisz go bez wykupu. 3 Jeśli przyszedł sam, odejdzie sam, a jeśli miał żonę, odejdzie z żoną. 4 Lecz jeśli jego pan dał mu żonę, która zrodziła mu synów i córki, żona jak i dzieci będą należeć do pana, a on odejdzie sam. 5 A jeśliby niewolnik oświadczył wyraźnie: "Miłuję mojego pana, moją żonę i moje dzieci i nie chcę odejść wolny", 6 wówczas zaprowadzi go pan przed Boga i zawiedzie do drzwi albo do bramy, i przekłuje mu pan jego ucho szydłem, i będzie niewolnikiem jego na zawsze. 7 Jeśliby ktoś sprzedał swą córkę w niewolę jako niewolnicę, nie odejdzie ona, jak odchodzą niewolnicy. 8 A jeśliby nie spodobała się panu, który <przeznaczył ją> dla siebie, niech pozwoli ją wykupić. Ale nie może jej sprzedać obcemu narodowi, gdyż byłoby to oszustwem wobec niej. 9 Jeśli zaś przeznaczył ją dla syna, to niech uczyni z nią, jak prawo nakazuje obejść się z córkami. 10 Jeśli zaś weźmie sobie inną, nie może tamtej odmawiać pożywienia, odzieży i wspólnego mieszkania. 11 Jeśli nie spełni wobec niej tych trzech warunków, wówczas odejdzie ona wolna bez wykupu.”

Oraz: VMoj/Pwt 15:12-18 „12 Jeśli się tobie sprzeda brat twój, Hebrajczyk lub Hebrajka, będzie niewolnikiem przez sześć lat. W siódmym roku wolnym go wypuścisz od siebie. 13 Uwalniając go, nie pozwolisz mu odejść z pustymi rękami. 14 Podarujesz mu cośkolwiek z twego drobnego bydła, klepiska i tłoczni. Dasz mu coś z tego, w czym Pan, Bóg twój, tobie pobłogosławił. 15 Przypomnisz sobie, żeś był niewolnikiem w ziemi egipskiej i wybawił cię Pan, Bóg twój. Dlatego ci daję dzisiaj ten nakaz. 16 Jeśli on ci powie: «Nie pójdę od ciebie», bo miłuje ciebie i dom twój, gdyż dobrze mu u ciebie - 17 weźmiesz szydło, przekłujesz mu ucho [przyłożywszy je] do drzwi, i będzie twoim niewolnikiem na zawsze. Z niewolnicą postąpisz tak samo. 18 Niech ci się to przykrym nie wydaje, że wypuszczasz go wolno od siebie, gdyż służąc ci przez sześć lat, jest wart podwójnej zapłaty najemnika, a Pan będzie ci błogosławił we wszystkim, co uczynisz.”

Jeżeli niewolnik chciał ale nie musiał, to mógł zostać na zawsze w niewoli u swego Pana, wtedy musiał mieć przebite ucho.

Niewolnicy tak samo jak i domownicy w szabat nie pracowali, jak czytamy w VMoj/Pwt 5:12-15 „12 Będziesz zważał na szabat, aby go święcić, jak ci nakazał Pan, Bóg twój. 13 Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką twą pracę, 14 lecz w siódmym dniu jest szabat Pana, Boga twego. Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani twój wół, ani twój osioł, ani żadne twoje zwierzę, ani obcy, który przebywa w twoich bramach; aby wypoczął twój niewolnik i twoja niewolnica, jak i ty. 15 Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd Pan, Bóg twój, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: przeto ci nakazał Pan, Bóg twój, strzec dnia szabatu.”

Co na temat niewolnictwa czytamy w Brit Chadasza czyli NT? Ap. Paweł był rzymianinem, posiadał rzymskie obywatelstwo, sprawa niewolnictwa nie była jemu obca, zobaczmy jakie w tej sprawie dawał zalecenia? Czytajmy: 1Kor 7:20-24 „20 Każdy przeto niech pozostanie w takim stanie, w jakim został powołany. 21 Zostałeś powołany jako niewolnik? Nie martw się! Owszem, nawet jeśli możesz stać się wolnym, raczej skorzystaj [z twego niewolnictwa]! 22 Albowiem ten, kto został powołany w Panu jako niewolnik, jest wyzwoleńcem Pana. Podobnie i ten, kto został powołany jako wolny, staje się niewolnikiem Chrystusa. 23 Za [wielką] bowiem cenę zostaliście nabyci. Nie bądźcie więc niewolnikami ludzi. 24 Bracia, niech przeto każdy trwa u Boga w takim stanie, w jakim został powołany.”

Oraz: Ef 6:5-9 „5 Niewolnicy, ze czcią i bojaźnią w prostocie serca bądźcie posłuszni waszym doczesnym panom, jak Chrystusowi, 6 nie służąc tylko dla oka, by ludziom się podobać, lecz jako niewolnicy Chrystusa, który z duszy pełnią wolę Bożą 7 Z ochotą służcie, jak gdybyście [służyli] Panu, a nie ludziom, 8 świadomi tego, że każdy - jeśli uczyni co dobrego, otrzyma to z powrotem od Pana - czy to niewolnik, czy wolny. 9 A wy, panowie, tak samo wobec nich postępujcie: zaniechajcie groźby, świadomi tego, że w niebie jest Pan zarówno ich, jak wasz, a u Niego nie ma względu na osoby. „

Apostoł Paweł z właściwą sobie mądrością nauczał, że bunt nie jest dobra sprawą, do pokoju nas powołał Bóg, że niewolnik, który uwierzył w Pana, jest tak naprawdę wolny w Panu. Dlatego tym bardziej dając świadectwo swojej wiary, powinni rzetelniej służyć swoim Panom.

Panów zaś ap. Paweł upominał w Kol 4:1 „1 Panowie, oddawajcie niewolnikom to, co sprawiedliwe i słuszne, świadomi tego, że i wy macie Pana w niebie.”

Ap. Paweł to prawo respektował, mamy na to dowód w Flm 1:10-17 „10 proszę cię za moim dzieckiem - za tym, którego zrodziłem w kajdanach, za Onezymem. 11 Niegdyś dla ciebie nieużyteczny, teraz właśnie i dla ciebie, i dla mnie stał się on bardzo użyteczny. 12 Jego ci odsyłam; ty zaś jego, to jest serce moje, przyjmij do domu! 13 Zamierzałem go trzymać przy sobie, aby zamiast ciebie oddawał mi usługi w kajdanach [noszonych dla] Ewangelii. 14 Jednakże postanowiłem nie uczynić niczego bez twojej zgody, aby dobry twój czyn był nie jakby z musu, ale z dobrej woli. 15 Może bowiem po to oddalił się od ciebie na krótki czas, abyś go odebrał na zawsze, 16 już nie jako niewolnika, lecz więcej niż niewolnika, jako brata umiłowanego. [Takim jest on] zwłaszcza dla mnie, ileż więcej dla ciebie zarówno w doczesności, jak w Panu. 17 Jeśli więc się poczuwasz do łączności ze mną, przyjmij go jak mnie!”

Odsyła Onezyma, zbiegłego niewolnika, którego ap. Paweł nawrócił i z listem polecającym kazał jemu wrócić do swojego pana Filemona.

Miejmy jednak jasność, to, że ap. Paweł szanował prawo w sprawie niewolnictwa, nie znaczy, że popierał handel niewolnikami, wyraźnie zostało to potępione w 1Tm 1:8-11 „8 Wiemy zaś, że Prawo jest dobre, jeśli je ktoś prawnie stosuje, 9 rozumiejąc, że Prawo nie dla sprawiedliwego jest przeznaczone, ale dla postępujących bezprawnie i dla niesfornych, bezbożnych i grzeszników, dla niegodziwych i światowców, dla ojcobójców i matkobójców, dla zabójców, 10 dla rozpustników, dla mężczyzn współżyjących z sobą, dla handlarzy niewolnikami, kłamców, krzywoprzysięzców i [dla popełniających] cokolwiek innego, co jest sprzeczne ze zdrową nauką, 11 w duchu Ewangelii chwały błogosławionego Boga, którą mi zwierzono. „

Handel niewolnikami jest potępiony przez Prawo, gdyż każdy kto porywał człowieka miał być ukarany śmiercią jak czytamy w VMoj/Pwt 24:7 „7 Jeśli znajdą człowieka, porywającego kogoś ze swych braci, z Izraelitów - czy sam będzie go używał jako niewolnika, czy go sprzeda - taki złodziej musi umrzeć. Usuniesz zło spośród siebie.”

Dlatego dla tych co są w Jezusie Chrystusie jest takie pouczenia jakie dał ap. Paweł w Ga 3:27-29 „27 Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. 28 Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie. 29 Jeżeli zaś należycie do Chrystusa, to jesteście też potomstwem Abrahama i zgodnie z obietnicą - dziedzicami.”

W Chrystusie jesteśmy braćmi i siostrami, jesteśmy uczniami Pana, jesteśmy Bożymi dziećmi, jesteśmy dla siebie członkami w Ciele Chrystusa. Dlatego jako wyzwoleni przez Pana radujmy się i dziękujmy Bogu za to co otrzymaliśmy.

Niewolnictwo w innym znaczeniu.

W Słowie Bożym mamy też obraz niewolnictwa w znaczeniu duchowym, czytajmy co jest napisane w J 8:31-36 „31 Wtedy powiedział Jezus do Żydów, którzy Mu uwierzyli: «Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami 32 i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli». 33 Odpowiedzieli Mu: «Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy poddani w niczyją niewolę. Jakżeż Ty możesz mówić: "Wolni będziecie?"» 34 Odpowiedział im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. 35 A niewolnik nie przebywa w domu na zawsze, lecz Syn przebywa na zawsze. 36 Jeżeli więc Syn was wyzwoli, wówczas będziecie rzeczywiście wolni.”

Widzimy jak pięknie Pan Jezus pokazał to w znaczeniu duchowym. Kto popełnia grzech jest niewolnikiem grzechu a niewolnik nie przebywa w domu na zawsze. Przebywał albo lat siedem albo do roku jubileuszowego, tylko Syn i ten kogo Syn wyzwoli przebywać będzie w domu Pana swego.

Tak samo nauczał ap. Paweł gdy napisał do Rz 6:15-18 „15 Jaki stąd wniosek? Czy mamy dalej grzeszyć dlatego, że nie jesteśmy już poddani Prawu, lecz łasce? Żadną miarą! 16 Czyż nie wiecie, że jeśli oddajecie samych siebie jako niewolników pod posłuszeństwo, jesteście niewolnikami tego, komu dajecie posłuch: bądź grzechu, [co wiedzie] do śmierci, bądź posłuszeństwa, [co wiedzie] do sprawiedliwości? 17 Dzięki jednak niech będą Bogu za to, że gdy byliście niewolnikami grzechu, daliście z serca posłuch nakazom tej nauki, której was oddano 18 a uwolnieni od grzechu oddaliście się w niewolę sprawiedliwości.”

Jak widzimy, kto popełnia grzech jest niewolnikiem grzechu a końcem tego jest śmierć.

Tak samo nauczał ap. Piotr, gdy czytamy w 2P 2:18-19 „18 Wypowiadając bowiem słowa wyniosłe a próżne, uwodzą żądzami cielesnymi i rozpustą tych, którzy zbyt mało odsuwają się od postępujących w błędzie. 19 Wolność im głoszą, a sami są niewolnikami zepsucia. Komu bowiem kto uległ, temu też służy jako niewolnik.”

Gdy w relacjach między ludzkich jest miłość i bojaźń Boża, to nie będzie nadużyć względem bliźniego a tym bardziej względem brata czy siostry. Dlatego gdy jesteśmy na służbie u Pana, to radujmy się i niech wam to nie wydaje się przykre, gdyż jak czytamy w Rz 6:22, w nagrodę otrzymamy życie: „22 Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego - życie wieczne.”

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Wersety wykorzystane w komentarzu pochodzą z Biblii Tysiąclecia

Dzisiejsza Parsza Emor, jest dalszym pouczeniem o świętości. Tym razem nie o świętości ludu ale o świętości kapłanów. Drugim bardzo ważnym tematem są święte czasy Pana. Dlatego dzisiejszy komentarz podzieliłem na dwa tematy: ŚWIĘTOŚĆ KAPŁANÓW oraz BIBLIJNE CZASY ŚWIĘTE.

ŚWIĘTOŚĆ KAPŁANÓW

Jak pamiętamy z ostatniej Parszy Kedoszim, Bóg oczekiwał i oczekuje od ludu aby byli świętymi, tak samo, albo i bardziej, Bóg oczekiwał świętości od kapłanów, którzy pełnili służbę przed Bogiem.

Czytajmy IIIMoj/Kpł 21:1-3, 6 „1 Potem Pan powiedział do Mojżesza: «Mów do kapłanów, synów Aarona, i powiedz im: [Kapłan] nie będzie się narażał na nieczystość z powodu zwłok zmarłego krewnego, 2 chyba tylko z powodu najbliższych krewnych, z powodu matki, ojca, syna, córki, brata, 3 siostry dziewicy, która jest mu [szczególnie] bliska, ponieważ nie należy do żadnego męża. Z jej powodu może się narazić na nieczystość rytualną. […] 6 Będą święci dla swojego Boga, nie będą bezcześcić imienia Bożego, bo oni składają Panu ofiary spalane, pokarm swojego Boga, a więc będą świętością.”

Widzimy, że kapłani mogli tylko w szczególnym wypadku zaciągnąć nieczystość z powodu zwłok, tylko w przypadku najbliższej rodziny. Będąc w stanie nieczystości nie mogli składać ofiar dla Boga, dopiero po oczyszczeniu.

W przypadku arcykapłana nie mógł on nawet być przy zwłokach najbliższych, jak czytamy w IIIMoj/Kpł 21:10-11 „10 Kapłan, który jest wyższy godnością ponad braci, na którego głowę była wylana oliwa namaszczenia, który był wprowadzony w czynności kapłańskie, wkładając szaty nie będzie rozpuszczał włosów i nie będzie rozdzierał swych szat. 11 W ogóle nie zbliży się do żadnego zmarłego, nie narazi się na nieczystość rytualną ani z powodu ojca, ani z powodu matki.”

Osoba, która mogła pełnić służbę w Przybytku nie mogła mieć żadnej skazy, ja czytamy w IIIMoj/Kpł 21:16-17 „16 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 17 «Tak mów do Aarona: Ktokolwiek z potomków twoich według ich przyszłych pokoleń będzie miał jakąś skazę, nie będzie mógł się zbliżyć, aby ofiarować pokarm swego Boga. „

O tym, że Bóg chce mieć kapłanów bez skazy widzimy na przykładzie kapłana Jozuego, gdy czytamy w Za 3:1-8 „1 Potem ukazał mi arcykapłana Jozuego, który stał przed aniołem Pańskim, a po jego prawicy stał szatan oskarżając go. 2 [Anioł] Pański tak przemówił do szatana: «Pan zakazuje ci tego, szatanie, zakazuje ci tego Pan, który wybrał Jeruzalem. Czyż nie jest on niby głownia wyciągnięta z pożogi?» 3 A Jozue, stojący przed aniołem, miał szaty brudne. 4 I zwrócił się anioł do tych, którzy stali przed nim: «Zdejmijcie z niego brudne szaty!» Do niego zaś rzekł: «Patrz - zdejmuję z ciebie twoją winę i przyodziewam cię szatą wspaniałą». 5 I tak mówił jeszcze: «Włóżcie mu na głowę czysty zawój». I włożyli mu na głowę czysty zawój, i przyodziali go wspaniale. A działo się to w obecności anioła Pańskiego. 6 Po czym anioł Pański napomniał uroczyście Jozuego: 7 «Tak mówi Pan Zastępów: Jeżeli wytrwasz na moich drogach, jeżeli wierny będziesz posłudze dla Mnie, uczynię cię przełożonym mojego domu i opiekunem moich przedsionków i policzę cię w poczet tych, którzy tutaj stoją. 8 Arcykapłanie Jozue, słuchaj ty i twoi towarzysze, którzy są twoimi doradcami, gdyż przez tych mężów spełni się cudowna obietnica, albowiem ześlę sługę mego - Odrośl. „

Widzimy, że Bóg posłał anioła aby ten zdjął winę z Jozuego, kazał zdjąć jego brudna szatę i zawój a włożyć czystą szatę i zawój.

Tak samo i Jeszua jak czytamy w

Hbr 7:26-27 „26 Takiego bowiem potrzeba nam było arcykapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa, 27 takiego, który nie jest obowiązany, jak inni arcykapłani, do składania codziennej ofiary najpierw za swoje grzechy, a potem za grzechy ludu. To bowiem uczynił raz na zawsze, ofiarując samego siebie. „

Taki miał być, taki jest i taki ma być każdy kto pełni służbę dla Boga.

Tacy mamy być my, gdy identyfikujemy się ze słowami ap. Piotra, który napisał w

1P 2:1-10 „1 Odrzuciwszy więc wszelkie zło, wszelki podstęp i udawanie, zazdrość i jakiekolwiek złe mowy, 2 jak niedawno narodzone niemowlęta pragnijcie duchowego, niesfałszowanego mleka, abyście dzięki niemu wzrastali ku zbawieniu - 3 jeżeli tylko zasmakowaliście, że słodki jest Pan. 4 Zbliżając się do Tego, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, 5 wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa. 6 To bowiem zawiera się w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto wierzy w niego, na pewno nie zostanie zawiedziony. 7 Wam zatem, którzy wierzycie, cześć! Dla tych zaś, co nie wierzą, właśnie ten kamień, który odrzucili budowniczowie, stał się głowicą węgła - 8 i kamieniem upadku, i skałą zgorszenia. Ci, nieposłuszni słowu, upadają, do czego zresztą są przeznaczeni. 9 Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła, 10 wy, którzyście byli nie-ludem, teraz zaś jesteście ludem Bożym, którzyście nie dostąpili miłosierdzia, teraz zaś jako ci, którzy miłosierdzia doznali. „

Dlatego pomyślmy jacy mamy być przed Bogiem, gdyż nie raz słyszałem, że właśnie teraz to my jesteśmy kapłanami Boga. Chwała Bogu jeżeli, bracie, siostro, należysz do wybranego kapłaństwa. Dlatego badajmy swoje życie, swoje postępowanie abyśmy nie polegli, aby Bóg nas nie poraził gdy będziemy lekceważyć nasza posługę i znieważać Boga i Boże zgromadzenie.

Bóg zabraniał spożywania z ofiar osoba w stanie nieczystości, jak czytamy w IIIMoj/Kpł 22:1-3 „1 Po czym Pan powiedział do Mojżesza: 2 «Mów do Aarona i jego synów, aby się powstrzymywali od niektórych świętych darów Izraelitów, które oni mi poświęcają, nie bezcześcili mojego świętego imienia. Ja jestem Pan! 3 Powiedz im, aby wiedziały o tym przyszłe pokolenia: jeżeli kto z potomków waszych, będąc w stanie nieczystości rytualnej, zbliży się do rzeczy świętych, które Izraelici poświęcają Panu, to człowiek ten będzie odrzucony ode Mnie. Ja jestem Pan!”

"Powiedz im, aby wiedziały o tym przyszłe pokolenia". "Taki człowiek będzie odrzucony od Mnie." To są ważne słowa, dla mnie wskazują, że pod tym względem nic się nie zmieniło, takim potwierdzeniem tej zasady są czasy mesjańskie i znajdujemy tam takie pouczenie, czytajmy 1Kor 11:26-32 „26 Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie. 27 Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. 28 Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. 29 Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało [Pańskie], wyrok sobie spożywa i pije. 30 Dlatego to właśnie wielu wśród was słabych i chorych i wielu też umarło. 31 Jeżeli zaś sami siebie osądzimy, nie będziemy sądzeni. 32 Lecz gdy jesteśmy sądzeni przez Pana, upomnienie otrzymujemy, abyśmy nie byli potępieni ze światem. „

Dlatego ap. Paweł gani Koryntian 1Kor 10:21-22 „21 Nie możecie pić z kielicha Pana i z kielicha demonów; nie możecie zasiadać przy stole Pana i przy stole demonów. 22 Czyż będziemy pobudzali Pana do zazdrości? Czyż jesteśmy mocniejsi od Niego? „

Ap. Paweł miał świadomość, jak ważne jest zachowanie świętości i czci względem Boga i Mesjasza. Jak widzimy nie każdy ze stołu Pańskiego mógł spożywać. Z ofiar tylko kapłani i to gdy byli czyści, a ze stołu pańskiego tylko należący do Ciała Chrystusowego, jak czytamy 1Kor 11:18, 23 „18 Przede wszystkim słyszę - i po części wierzę - że zdarzają się między wami spory, gdy schodzicie się razem jako Kościół. […] 23 Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb.”

Gdy schodzicie się jako Kościół, jako Społeczność, jako Ciało Chrystusa… dlatego pamiętajmy na te słowa z J 9:31 „31 Wiemy, że Bóg grzeszników nie wysłuchuje, natomiast Bóg wysłuchuje każdego, kto jest czcicielem Boga i pełni Jego wolę.”

Tak postępował nasz Pan i Zbawiciel Jeszua dlatego w Nim grzechu nie znaleziono bo pamiętał słowa z IIIMoj/Kpł 22:31-32 „31 Będziecie strzec moich przykazań i wykonywać je! Ja jestem Pan! (Jahwe) 32 Nie będziecie bezcześcić mojego świętego imienia. Okazuję moją świętość pośród Izraelitów. Ja jestem Pan (Jahwe), który was uświęca.”

Musimy mieć świadomość, że nic nieczystego tam nie miało prawa wejść, dlatego i Jeszua gdy wszedł do miejsca Najświętszego był bez skazy. Czy zatem my tam wejdziemy gdy nasze szaty będą brudne? Gdy nasze życie zamiast świętego będzie nieświęte, gdy dalej będziemy pełnić służbę grzechowi a nie służbę świętości? Odpowiedź jest jasna. Nie wejdziemy tam! Nie wejdziemy.

BIBLIJNE CZASY ŚWIĘTE

W świecie chrześcijańskim, w rożnych społecznościach mamy różne tradycje i zwyczaje świąteczne. Jedne oparte na Biblii inne oparte na wielowiekowej tradycji. Dzisiaj powszechnym jest święcenie niedzieli jako dnia świętego, tak wśród katolików jak i protestantów. Tak samo wielu katolików i protestantów obchodzi Wielkanoc, Boże Narodzenie z choinką włącznie, o świętach maryjnych nie wspominając. Jest to smutna rzeczywistość, smutniejsza tym bardziej, że wszystkie te święta mają swoje korzenie w kultach pogańskich a nie Biblii. Możecie mi wierzyć lub nie ale w Biblii nic na temat tych świat nie znalazłem. Dlatego dzisiaj warto się zastanowić z jakiego stołu chcemy spożywać. Ja na pewno ze stołem demonów nie chcę mieć nic wspólnego i nie oburzajcie się na mnie tylko pokażcie mi gdzie w Biblii jest o tym napisane i po temacie. Proszę.

Gdy otwieram Biblię to czytam o Bożych świętach, są nimi: Szabat, Pascha i Przaśniki, Święto Tygodni – Pięćdziesiątnica, Nów w siódmym miesiącu – Święto Trąbienia, Jom Kipur – Dzień Przebłagania, Święto Namiotów – Sukot.

SZABAT - sobota

Otwórzmy nasze Biblie i czytajmy IIIMoj 23:2-3 „2 «Mów do Izraelitów i powiedz im: Oto czasy święte Pana, na które będziecie wzywać ich zwołaniami świętymi, to są moje czasy święte! 3 Przez sześć dni praca będzie wykonywana, ale siódmego dnia jest uroczysty szabat, jest zwołanie święte, nie będziecie wykonywać [w tym dniu] żadnej pracy - to jest szabat dla Pana we wszystkich waszych siedzibach. „

Każdy wie, że szabat to sobota, dlaczego zatem masz niedzielę? Tym bardziej, że jest to przykazanie z Dekalogu, jak czytamy w IIMoj/Wj 20:8-11 „8 Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. 9 Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. 10 Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. 11 W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty.”

Jasno i wyraźnie jest napisane aby ten dzień uświęcić przez powstrzymywanie się od pracy i wspólne Zgromadzenia, we wszystkich siedzibach waszych. Co więcej ten dzień, sobota, jest znakiem pomiędzy Bogiem a Jego ludem, jak czytamy w Ez 20:11-12 „11 Dałem im moje prawa i obwieściłem moje nakazy, które gdy człowiek zachowa, żyć będzie. 12 Dałem im także szabaty, aby były znakiem między Mną a nimi, aby poznano, że Ja jestem Pan, który ich uświęca.”

Nie wdając się w dyskusję, przypominam, że takie pouczenie dał ap. Paweł w Hbr 4:9 „9 A zatem pozostaje odpoczynek szabatu dla ludu Bożego.”

Dlaczego zatem nie napisał o niedzieli, przecież wiedział, że Chrystus zmartwychwstał… tylko czy w niedziele?

Chciałbym zwrócić uwagę na słowa u Ezechiela „Dałem im także szabaty…” jest to nawiązanie w prostej linii do nakazy jaki mamy w IIIMoj/Kpł 19:3 „3 Każdy z was będzie szanował matkę i ojca i będzie zachowywał moje szabaty. Ja jestem Pan, Bóg wasz!”

Szabaty, czyli nie tylko szabat, jako jeden, jako sobota, ale szabaty. Moim zdaniem chodzi o szabaty związane ze świętami Bożymi, oto wykaz dodatkowych szabatów, czytajmy:

IIIMoj 23:7-8: 7 Pierwszego dnia będzie dla was zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. 8 Przez siedem dni będziecie składali w ofierze dla Pana ofiarę spalaną, siódmego dnia będzie święte zwołanie, nie będziecie [w tym dniu] wykonywać żadnej pracy».

IIIMoj 23:21: 21 Tego samego dnia zwołacie lud. Będzie to dla was zwołanie święte. Nie będziecie wykonywać tego dnia żadnej pracy. Jest to ustawa wieczysta we wszystkich waszych siedzibach, dla waszych pokoleń.

IIIMoj 23:24-25: 24 «Powiedz Izraelitom: Pierwszego dnia siódmego miesiąca będziecie obchodzić uroczysty szabat, trąbienie w róg i święte zwołanie. 25 Nie będziecie wykonywać żadnej pracy. Złożycie ofiary spalane dla Pana».

IIIMoj 23:32: 32 Będzie to dla was uroczysty szabat. Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, wieczorem, to jest od wieczora do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat».

IIIMoj 23:35-36: 35 Pierwszego dnia jest zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. 36 Przez siedem dni będziecie składać ofiary spalane dla Pana. Ósmego dnia będzie dla was zwołanie święte i złożycie ofiarę spalaną dla Pana. To jest uroczyste zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać [w tym dniu] żadnej pracy.

Widzimy, że każde święto miało jeden lud dwa szabaty, które z reguły wypadają w różne dni tygodnia, rzadko w sobotę, dlatego na pewno jest tu mowa również o innych dniach tygodnia. Ta sama zasada obowiązuje w przypadku Bożego Narodzenia, wypada ono w konkretną datę a nie dzień i wiemy, że 25 grudnia wypada w różne dni tygodnia i że pierwszy i drugi dzień tego święta są dniami wolnymi od pracy. Taka sama zasada jest w przypadku świąt Biblijnych, wypadają one w konkretne daty, niezależnie od dnia.

PASCHA i PRZAŚNIKI – Pesach i Macot

Ważnym świętem dla wielu wierzących jest Pascha, Przaśniki już nie koniecznie a czytamy w IIIMoj 23:4-8 „4 Oto czasy święte dla Pana, zwołanie święte, na które wzywać ich będziecie w określonym czasie. 5 W pierwszym miesiącu, czternastego dnia miesiąca, o zmierzchu, jest Pascha dla Pana. 6 A piętnastego dnia tego miesiąca jest Święto Przaśników dla Pana - przez siedem dni będziecie jedli tylko przaśne chleby. 7 Pierwszego dnia będzie dla was zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. 8 Przez siedem dni będziecie składali w ofierze dla Pana ofiarę spalaną, siódmego dnia będzie święte zwołanie, nie będziecie [w tym dniu] wykonywać żadnej pracy».”

Czytamy, że jest to czas święty dla Boga i jest to Pascha i Przaśniki. Nie będę dzisiaj pisał o znaczeniu tego święta, gdyż mówiliśmy o tym podczas tego święta. Dzisiaj chciałbym tylko przypomnieć, że jest to Boże święto, że to święto obchodził Pan Jezus jak czytamy w Łk 2:41-43 „41 Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. 42 Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. 43 Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice.”

To święto obchodzili poganie z Koryntu, jak czytamy w 1Kor 5:7-8 „7 Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem, jako że przaśni jesteście. Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha. 8 Tak przeto odprawiajmy święto nasze, nie przy użyciu starego kwasu, kwasu złości i przewrotności, lecz - przaśnego chleba czystości i prawdy.”

To święto obchodził ap. Paweł jak czytamy w Dz Ap 20:6 „6 A my odpłynęliśmy z Filippi po Święcie Przaśników i po pięciu dniach przybyliśmy od nich do Troady, gdzie spędziliśmy siedem dni. „

PIĘDŹIESIĄTNICA - Szawuot

O tym święcie czytamy w IIIMoj/Kpł 23:15-16, 21 „15 I odliczycie sobie od dnia po szabacie, od dnia, w którym przyniesiecie snopy do wykonania nimi gestu kołysania, siedem tygodni pełnych, 16 aż do dnia po siódmym szabacie odliczycie pięćdziesiąt dni i wtedy złożycie nową ofiarę pokarmową dla Pana. […] 21 Tego samego dnia zwołacie lud. Będzie to dla was zwołanie święte. Nie będziecie wykonywać tego dnia żadnej pracy. Jest to ustawa wieczysta we wszystkich waszych siedzibach, dla waszych pokoleń.”

To święto obchodzili pierwsi chrześcijanie, jak czytamy w Dz Ap 2:1-4 „1 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. 2 Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. 3 Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. 4 I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. „

Na to święto zjeżdżali wierzący z wielu krajów, jak czytamy w Dz Ap 2:5, 8-11 „5 Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. […] 8 «Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? - 9 Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, 10 Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, 11 Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».”

To święto obchodził ap. Paweł, jak czytamy w Dz Ap 20:16 „16 gdyż Paweł postanowił ominąć Efez, aby nie tracić czasu w Azji. Śpieszył się bowiem, aby, jeśli to możliwe, być na dzień Pięćdziesiątnicy w Jerozolimie.”

Pięćdziesiątnicę obchodzili Efezjanie. Jak czytamy w 1Kor 16:8-9 „8 W Efezie zostanę aż do Pięćdziesiątnicy. 9 Otwarła się bowiem wielka i obiecująca brama, a przeciwnicy są liczni.„

Jestem przekonany, że większość z was, zgodzi się ze mną, że tak, Pięćdziesiątnica jest ok i my ją obchodzimy. Pytam, dlaczego tylko Pięćdziesiątnica a co z pozostałymi świętami, one też są świętami Boga.

DZIEŃ TRĄBIENIA – Jom Teruach

Dzień Trąbienia jest w nów, pierwszego dnia siódmego miesiąca, jak czytamy w IIIMoj 23:23-25 „23 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 24 «Powiedz Izraelitom: Pierwszego dnia siódmego miesiąca będziecie obchodzić uroczysty szabat, trąbienie w róg i święte zwołanie. 25 Nie będziecie wykonywać żadnej pracy. Złożycie ofiary spalane dla Pana». „

O znaczeniu szofaru w Biblii nie będę dzisiaj mówił, kto czytał Apokalipsę to wie. Faktem jest, że jest to Boży nakaz i nie ulega wątpliwości, że należy go zachowywać.

DZIEŃ PRZEBŁAGANIA – Jom Kipur

Dzień Przebłagania jest bardzo ważnym świętem, czytajmy IIIMoj 23:26-32 „26 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 27 «Dziesiątego dnia siódmego miesiąca jest Dzień Przebłagania. Będzie to dla was zwołanie święte. Będziecie pościć i będziecie składać Panu ofiary spalane. 28 W tym dniu nie będziecie wykonywać żadnej pracy, bo jest to Dzień Przebłagania, ażeby dokonano przebłagania za wasze winy przed Panem, Bogiem waszym. 29 Każdy człowiek, który nie będzie pościł tego dnia, będzie wyłączony spośród swego ludu. 30 Każdego człowieka, który będzie pracował tego dnia, wytracę spośród jego ludu. 31 Żadnej pracy nie będziecie wykonywać. Jest to ustawa wieczysta dla wszystkich pokoleń, we wszystkich waszych siedzibach. 32 Będzie to dla was uroczysty szabat. Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, wieczorem, to jest od wieczora do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat». „

Jak czytamy w tym dniu arcykapłan, raz w roku, wchodził do miejsca Najświętszego i dokonywał przebłagania za grzechy swoje i ludu. W tym dniu był post, świąteczny szabat i Zgromadzenie ludu. O znaczeniu tego święta mówimy zawsze podczas święta właśnie. Dlatego dzisiaj przytoczę kilka wersetów w NT, które potwierdzają, moim zdaniem nakaz Mesjański aby to święto obchodzić,

czytajmy Hbr 9:11-14 „11 Ale Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek, 12 ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie. 13 Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, 14 to o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu.”

Dalej: Hbr 9:24-26 „24 Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej [świątyni], ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, 25 nie po to, aby się często miał ofiarować jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą. 26 Inaczej musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków na zgładzenie grzechów przez ofiarę z samego siebie.”

Dalej: Hbr 10:19-23 „19 Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. 20 On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje. 21 Mając zaś kapłana wielkiego, który jest nad domem Bożym, 22 przystąpmy z sercem prawym, z wiarą pełną, oczyszczeni na duszy od wszelkiego zła świadomego i obmyci na ciele wodą czystą. 23 Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę. „

Chrystus zapoczątkował nam drogę, dlatego właśnie w ten dzień zgromadzajmy się abyśmy w poście i z pokorą stawali przed Bogiem w nadziei, że będziemy godni tam wejść za Chrystusem.

NAMIOTY – Sukot

Ostatnim świętem na liście świąt Boga, jest święto Namiotów, jak czytamy w IIIMoj 23:33-36 „33 Po czym Pan powiedział do Mojżesza: 34 «Powiedz Izraelitom: Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca jest Święto Namiotów przez siedem dni dla Pana. 35 Pierwszego dnia jest zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. 36 Przez siedem dni będziecie składać ofiary spalane dla Pana. Ósmego dnia będzie dla was zwołanie święte i złożycie ofiarę spalaną dla Pana. To jest uroczyste zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać [w tym dniu] żadnej pracy. „

Święto Namiotów zamyka roczny cykl świąt Boga. Jest ono na koniec zbioru plonów, jest świętem radosnym, jest podziękowaniem Bogu za plony.

To święto Obchodził Pan Jezus, jak czytamy w J 7:1-2, 10 „1 Potem Jezus obchodził Galileę. Nie chciał bowiem chodzić po Judei, bo Żydzi mieli zamiar Go zabić. 2 A zbliżało się żydowskie Święto Namiotów. […] 10 Kiedy zaś bracia Jego udali się na święto, wówczas poszedł i On, jednakże nie jawnie, lecz skrycie. „

To święto będzie obchodzone w Tysiącletnim Królestwie, jak czytamy w Za 14:16-19 „16 Wszyscy ci, którzy ocaleją spośród wszystkich ludów, biorących udział w wyprawie na Jerozolimę, rokrocznie pielgrzymować będą, by oddać pokłon Królowi - Panu Zastępów - i obchodzić Święto Namiotów. 17 A te z ludów ziemi, które nie pospieszą do Jerozolimy oddać pokłon Królowi - Panu Zastępów - będą pozbawione deszczu. 18 A jeśli lud Egiptu tam się nie wybierze i tam się nie pokaże, spadną na niego nieszczęścia, jakimi Pan doświadczy narody, które nie przyjdą na obchód Święta Namiotów. 19 Taka więc kara spotka Egipt i wszystkie narody, które nie pójdą na obchód Święta Namiotów. „

Namiot jaki się buduje na to święto symbolizuje również nasze ciało, jak czytamy w 2P 1:13-14 „13 Uważam zaś za słuszne pobudzić waszą pamięć, dopóki jestem w tym namiocie, 14 bo wiem, że bliskie jest zwinięcie mojego namiotu, jak to nawet Pan nasz Jezus Chrystus dał mi poznać.”

Jak widzimy, z Biblii jasno wynika, jakie święta nakazał Bóg, jakie uznał za „Czasy święte” czy zatem, jest dobrą sprawą gdy odrzucamy w części lub w całości te święta a obchodzimy inne, o których nic nie ma napisane w Biblii, co gorsza, często te święta mają pogańskie korzenie i co do tego nie ma wątpliwości.

Co więcej, czas świąt jest czasem wspólnych Zgromadzeń, budowania relacji i więzi braterskiej, do tego też namawiał ap. Paweł, jak czytamy w Hbr 10:24-25 „24 Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków. 25 Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań, jak się to stało zwyczajem niektórych, ale zachęcajmy się nawzajem, i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie, że zbliża się dzień.”

To nie jest złe aby zachowywać święta Boga, złą jest nauka, która odrzuca to co jest w Biblii a zwodzi nas do tego co jest pogańskie i obce Słowu Bożemu. Co tak naprawdę plugawi szaty nasze gdy w tym uczestniczymy.

Nie bój się iść za tym co Boże, ludzka nauka jest słaba i w starciu z Bożą nauką traci na znaczeniu i mocy, są to bajki i baśnie ludzkie i taki kto tego uczy „nie trzyma się mocno Głowy - , z którego całe Ciało, zaopatrywane i utrzymywane w całości dzięki wiążącym połączeniom członków, rośnie Bożym wzrostem.” Kol 2:19

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Wersety wykorzystane w komentarzu pochodzą z Biblii Tysiąclecia

W dzisiejszej Parszy Mecora chciałbym zwrócić uwagę na:

ÓSMEGO DNIA, TRĄD NA DOMACH, CZYŚCI BĄDŹCIE

ÓSMEGO DNIA

W Biblii spotykamy się z różnymi dniami, w dzisiejszym czytaniu spotykamy się z dniem ósmym, gdy czytamy w IIIMoj/Kpł 14:10 „10 Ósmego dnia weźmie dwa baranki bez skazy, jedną owcę roczną bez skazy, trzy dziesiąte efy najczystszej mąki zaprawionej oliwą na ofiarę pokarmową i jeden log oliwy. „

Nakaz ten jest związany z oczyszczeniem z trądu. Gdy chory został uzdrowiony i był przez kapłana uznany z czystego to ósmego dnia miał przyjść do kapłana i złożyć odpowiednie ofiary na oczyszczenie.

Podobne Prawo było w przypadku wycieków u mężczyzn i kobiet po nieczystości miesięcznej, jak czytamy w IIIMoj/Kpł 15:13-14 i 28-29 „13 Jeżeli chory na wycieki będzie oczyszczony od wycieków, to odliczy sobie siedem dni na swoje oczyszczenie, wypierze ubranie, wykąpie ciało w wodzie żywej i będzie czysty. 14 Ósmego dnia weźmie dwie synogarlice albo dwa młode gołębie, pójdzie przed Pana przed wejście do Namiotu Spotkania i odda je kapłanowi. […] 28 Jeżeli zostanie ona oczyszczona ze swojego upływu , to odliczy sobie siedem dni i potem będzie czysta. 29 Ósmego dnia weźmie dwie synogarlice albo dwa młode gołębie i przyniesie je do kapłana, przed wejście do Namiotu Spotkania. „

Widzimy, że gdy byli już zdrowi to jeszcze czekano siedem dni i dnia ósmego zostawały takie osoby uznane za czyste. Dzisiaj może wydawać nam się to śmieszne ale w tamtym czasie było to dla dobra i bezpieczeństwa narodu. Czy i dzisiaj nie zdarza się, że niby już jesteśmy zdrowi a tu nagle jest nawrót choroby? Wiemy, że się zdarza, dlatego wielki szacunek dla prawodawcy, czyli Boga za tak mądre prawo.

Jak wiemy ósmego dnia obrzezywano dzieci płci męskiej, jak czytamy w IMoj/Rdz 17:12 „12 Z pokolenia w pokolenie każde wasze dziecko płci męskiej, gdy będzie miało osiem dni, ma być obrzezane - sługa urodzony w waszym domu lub nabyty za pieniądze - każdy obcy, który nie jest potomkiem twoim”

Stało się to Prawem w Izraelu IIIMoj/Kpł 12:3 „3 Ósmego dnia [chłopiec] zostanie obrzezany. „

Ósmego dnia był obrzezany Jan Chrzciciel i Pan Jezus, jak czytamy w Łuk 1:59-60 „59 Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. 60 Jednakże matka jego odpowiedziała: «Nie, lecz ma otrzymać imię Jan». „

oraz Łuk 2:21 „21 Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie . „

O obrzezaniu wspomina Szczepan w swojej mowie do Żydów Dz Ap 7:8 „8 I zawarł z nim przymierze obrzezania. Tak urodził mu się Izaak, którego obrzezał dnia ósmego, a Izaakowi - Jakub, a Jakubowi - dwunastu patriarchów. „

Tak samo sprawa i dotyczyła bydła, ósmego dnia pierworodne z bydła było oddawane Bogu, IIMoj/Wj 22:29 „29 To samo uczynisz z pierworodnym z bydła i trzody. Przez siedem dni będzie przy matce swojej, a dnia ósmego oddasz je Mnie. „

Na zakończenie wprowadzania Aarona i jego synów w czynności kapłańskie jak czytamy w IIIMoj/Kpł 8:33-36 „33 Od wejścia do Namiotu Spotkania nie będziecie odchodzić przez siedem dni, aż do dnia, kiedy skończą się dni waszego wprowadzania w czynności kapłańskie, bo przez siedem dni będziecie w nie wprowadzani. 34 Tak jak dzisiaj uczyniono, tak Pan nakazał czynić, aby dokonać za was przebłagania. 35 Przez siedem dni będziecie siedzieć przy wejściu do Namiotu Spotkania dzień i noc na straży Pana, abyście nie pomarli. Taki nakaz otrzymałem». 36 Aaron i jego synowie uczynili to wszystko, co Pan nakazał im przez Mojżesza.”

Właśnie ósmego dnia ukazała się Chwała Pańska IIIMoj/Kpł 9:1-4, 23 „1 Ósmego dnia zawołał Mojżesz Aarona, jego synów i starszych Izraela. 2 Potem powiedział do Aarona: «Weź sobie młodego cielca na ofiarę przebłagalną i barana na ofiarę całopalną, oba bez skazy, i przyprowadź przed Pana. 3 A do Izraelitów tak powiedz: Weźcie koziołka na ofiarę przebłagalną, cielca rocznego i baranka rocznego, obydwa bez skazy na ofiarę całopalną, 4 cielca i barana na ofiarę biesiadną, aby je ofiarować przed Panem, a także ofiarę pokarmową zaprawioną oliwą, bo dzisiaj Pan wam się ukaże».

[…] 23 Mojżesz i Aaron weszli do Namiotu Spotkania, potem wyszli stamtąd i pobłogosławili lud. Wtedy chwała Pana ukazała się całemu ludowi. 24 Ogień wyszedł od Pana i strawił ofiarę całopalną razem z częściami tłustymi na ołtarzu. Widząc to cały lud krzyknął z radości i upadł na twarz.”

Ósmego dnia kończyło się święto Namiotów IIIMoj/Kpł 23:36 „36 Przez siedem dni będziecie składać ofiary spalane dla Pana. Ósmego dnia będzie dla was zwołanie święte i złożycie ofiarę spalaną dla Pana. To jest uroczyste zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać [w tym dniu] żadnej pracy. „

W czasach Nehemiasza codziennie przez siedem dni czytano Prawo Boże a dnia ósmego było zgromadzenie Neh 8:18 „18 I czytano z księgi Prawa Bożego dzień w dzień, od dnia pierwszego aż do dnia ostatniego. Przez siedem dni obchodzono święto, a dnia ósmego zgodnie z przepisem odbyło się zgromadzenie uroczyste. „

Gdy nazirejczyk musiał przerwać swoje śluby z powodu nieczystości, to jego oczyszczenie trwało siedem dni a ósmego dnia miał złożyć ofiary, jak czytamy w IVMoj/Lb 6:8-10 „8 Podczas całego okresu trwania nazireatu jest poświęcony dla Pana. 9 Gdyby jednak ktoś nagle przy nim umarł, i sprowadził przez to nieczystość na jego poświęconą głowę, to on ostrzyże ją w dniu oczyszczenia: ostrzyże ją dnia siódmego. 10 Ósmego dnia przyniesie dwie synogarlice albo dwa młode gołębie kapłanowi przy wejściu do Namiotu Spotkania.”

Ciekawy zapis znajdujemy w Zachariasza Za 1:1-6 „1 Ósmego miesiąca, w drugim roku panowania Dariusza, Pan skierował to słowo do proroka Zachariasza, syna Berekiasza, syna Iddo: 2 «Pan był bardzo zagniewany na waszych przodków. 3 Powiedz im więc: Tak mówi Pan Zastępów: Nawróćcie się do Mnie - wyrocznia Pana Zastępów - a Ja nawrócę się do was - mówi Pan Zastępów. 4 Nie bądźcie jak wasi przodkowie, których napominali dawniejsi prorocy: "Porzućcie drogi złe i swoje złe czyny - wyrocznia Pana Zastępów". Ale oni nie usłuchali i zlekceważyli Mnie - mówi Pan. 5 Gdzież są teraz wasi przodkowie? A może prorocy żyją wiecznie? 6 A jednak czyż słowa moje i moje rozkazy, które wydałem sługom moim, prorokom, nie spełniły się na waszych przodkach? I nawracając się, przyznali: Jak zamierzył Pan Zastępów postąpić z nami stosownie do czynów i złości naszych - tak wobec nas postąpił». „

Tak samo i o Noe czytamy 2P 2:5 „5 jeżeli staremu światu nie odpuścił, ale jako ósmego Noego, który ogłaszał sprawiedliwość, ustrzegł, gdy zesłał potop na świat bezbożnych”

Bóg oczekuje obrzezania naszego serca, obrzezanie było ósmego dnia, upomina Izraelczyków w ósmym miesiącu aby nawrócili się do Boga a Bóg nawróci się do nich. Aaron i jego synowie osiem dni byli wprowadzani w czynności kapłańskie, Namioty kończą się ósmego dnia. Z potopu było uratowanych tylko osiem dusz. Dzisiaj ta arka ratuje nasz w chrzcie wodnym. Myślę, że jest jeszcze więcej skojarzeń z ósmym dniem. Szukajcie i będę wdzięczny za podesłanie odpowiedzi.

TRĄD NA DOMACH

W poprzedni szabat czytaliśmy o trądzie na człowieku i odzieży, dzisiaj czytamy w IIIMoj 14:33-35 „33 Potem powiedział Pan do Mojżesza i Aarona: 34 «Kiedy wejdziecie do ziemi Kanaan, którą daję wam w posiadanie, i jeżeli pozwolę wystąpić pladze trądu na jakimś domu należącym do was, 35 wtedy właściciel domu przyjdzie i oznajmi kapłanowi: Coś jak gdyby plaga [trądu] na domu mi się ukazała.”

O trądzie na budynkach, w domach. I tak samo jak i w przypadku trądu na człowieku czy ubraniu, dom był pozostawiony na siedem dni. Po siedmiu dniach kapłan sprawdzał czy coś się dzieje czy nie. Kazał też zbić tynk oraz usunąć kamienie z grzybem, otynkować dom nowym tynkiem. I po siedmiu dniach znowu kontrola, Jak nie wyszedł trąd to dom był czysty i gotowy do zamieszkania. Jak nie to czytamy co robiono w IIIMoj/Kpł 14:45 „45 W takim razie dom będzie rozebrany, jego kamienie, drewno, cała zaprawa wyniesione będą za miasto, na miejsce nieczyste.”

Taki dom musiał być rozebrany i usunięty poza obóz na miejsce nieczyste. Ktoś może powiedzieć, że to głupota i zabobon, czy jednak faktycznie tak było. Czy trzy tysiące lat temu Izraelici wiedzieli o mikotoksynach, że są śmiertelnie niebezpieczne dla zdrowi? Na pewno zgodzicie się ze mną, że nie mieli o tym pojęcia. Dzisiaj i my też nie wszyscy o tym wiemy, dlatego zobaczmy co mówi o tym medycyna:

„Groźna dla naszego organizmu jest nawet nie sama pleśń czy grzyby, ale mikotoksyny, czyli produkowane przez nie substancje toksyczne. Unoszą się one w powietrzu, a do naszych organizmów dostają się przez drogi oddechowe. To one odpowiedzialne są za szereg uciążliwych objawów i chorób, które mogą wystąpić u osób zamieszkujących zagrzybione pomieszczenia.

Grzyby oddziałują na nasz organizm poprzez uczulanie, właściwości toksyczne oraz infekowanie.”

Dalej czytajmy jakie choroby wywołuje grzyb:

„Do chorób i objawów najczęściej wywoływanych przez pleśń i grzyb należą:

• podrażnienie układów oddechowego, nerwowego oraz skóry,
• wysypki skórne, - alergia, - astma, - katar, kaszel, podrażnienie oczu,
• zapalenie stawów, - zesztywniające zapalenie kręgosłupa,
• drętwienie i mrowienie kończyn,
• zapalenie zatok, - grzybica oskrzelowo-płucna,
• uczucie zmęczenia, rozbicia, problemy z koncentracją,
• bóle głowy, - depresja i przygnębienie,
• problemy z płodnością,
• zakłócenia w rozwoju płodu,
• kłopoty żołądkowo-jelitowe, w tym bóle brzucha i mdłości,
• martwica wątroby,
• uszkodzenia nerek,
• rozwój nowotworów.”

Oraz o samych mikotoksynachi ich działaniu na ludzki organizm:

„Pod względem wywoływanych chorób mikotoksyny można podzielić na:

dermatotoksyny – uszkadzające skórę i błony śluzowe,

hepatotoksyny – atakujące i niszczące wątrobę,

kardiotoksyny – wywołujące choroby serca,

nefrotoksyny – wywołujące choroby nerek,

neurotoksyny – powodujące uszkodzenia centralnego układu nerwowego (alkaloidy sporyszu, fumonizyna B1).

pulmotoksyny – odpowiedzialne za niszczenie płuc.

„Mikotoksyny wywierają działanie kancerogenne, hormonalne (zaburzają pracę układu hormonlnego) oraz immunosupresyjne (niszczą odporność organizmu). Ich oddziaływanie na zdrowie może być początkowo niezauważalne, a kiedy objawy zaczynają dokuczać, może się okazać, że w organizmie doszło do dużych uszkodzeń. Do najbardziej szkodliwych należą:

aflatoksyny – wywołujące nowotwory wątroby,

ochratoksyny – kancerogenne i niszczące nerki,

sterigmatocystyna – zaburzająca odporność oraz wywołujące nowotwory wątroby,

trichoteceny – uszkadzające skórę, błony śluzowe, niszczące odporność.

https://bios.net.pl/blog/grzyb-i-plesn-w-mieszkaniu-czy-sa-grozne-dla-zdrowia”

Jestem przekonany, że można się tą informacją wystraszyć. My dzisiaj o tym możemy w łatwy sposób się dowiedzieć, oni takiej wiedzy nie mieli. Dlatego tym bardziej widać, że to Prawo nie jest nie tego świata. 😊

CZYŚCI BĄDŹCIE

Zakończeniem dzisiejszego czytania są ważne słowa w IIIMoj/Kpł 15:31-33 „31 Przestrzegajcie więc Izraelitów przed nieczystością, aby nie pomarli wskutek swojej nieczystości, bezczeszcząc moje mieszkanie, które jest wśród nich. 32 To jest prawo dotyczące tego, który cierpi na wycieki, i tego, który doznaje wylewu nasienia, a przez to staje się nieczysty, 33 a także kobiety, która podlega miesięcznej nieczystości, i w ogóle mężczyzny lub kobiety mających wycieki, jak również i mężczyzny, który obcuje z kobietą nieczystą».”

Przestrzegajcie Prawa o nieczystościach, czyści bądźcie abyście nie zanieczyszczali mojego mieszkania, jak czytamy o tym w IIMoj/Wj 29:43-46 „43 Tam będę się spotykał z Izraelitami, i to miejsce będzie uświęcone przez moją chwałę. 44 I poświęcę Namiot Spotkania i ołtarz; Aarona i jego synów poświęcę, aby mi służyli jako kapłani. 45 I będę mieszkał pośród Izraelitów i będę im Bogiem. 46 I poznają, że Ja, Pan, jestem Bogiem, który wyprowadził was z ziemi egipskiej i mieszkał pośród was, Ja, Pan, wasz Bóg.”

Bóg mieszkał pośród Izraelitów i oczekiwał, że będą oni święci tak jak święty jest Bóg. Czy coś dzisiaj się zmieniło. Czy tamto Prawo było tylko dla Mojżesza i dla Izraela, jak nauczają niektórzy?

Zobaczcie co napisał ap. Paweł w 1Kor 3:16-17 „16 Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? 17 Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest świętą, a wy nią jesteście. „

oraz w 1Kor 6:19-20 „19 Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? 20 Za [wielką] bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!”

Dla mnie jasno wynika z tych wersetów, że po nawróceniu, oczyszczeniu z grzechów i napełnieniu Duchem św, nasze ciało staje się mieszkaniem Boga, dlatego mamy chwalić Boga w naszym ciele. Tak samo jak Izraelici nie mieli plugawić swojego ciała poprzez pokarmy nieczyste, poprzez nieczystości jakie się im zdarzały, bo Bóg mieszkał pośród nich. Tym bardziej teraz gdy Bóg mieszka w nas. Pomyślmy o tym, myślę, że to ważne.

Dlatego ap. Paweł napisał w 1Tes 5:23 „23 Sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca, aby nienaruszony duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa.”

Dlatego też wspomina i o życiu naszym, gdy czytamy w 1Kor 6:9-11 „9 Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, 10 ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. 11 A takimi byli niektórzy z was. Lecz zostaliście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez Ducha Boga naszego. „

Wtóruje jemu w tym ap. Piotr w 1P 1:14-19 „14 [Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, 15 ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, 16 gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty. 17 Jeżeli bowiem Ojcem nazywacie Tego, który bez względu na osoby sądzi według uczynków każdego, to w bojaźni spędzajcie czas swojego pobytu na obczyźnie. 18 Wiecie bowiem, że z waszego, odziedziczonego po przodkach, złego postępowania zostali wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, 19 ale drogocenną krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy.”

Czy to rozumiemy? Duch, dusza i ciało – czyli cały człowiek ma być bez zarzutu na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa. Oczywiście nie wspomnę, że gdy będziemy się stosować do przepisów diety i higieny to będziemy zdrowsi. 😊

Bóg będzie nas sądził na podstawie uczynków, czyli na podstawie naszego postępowania, czy to rozumiemy? Czy wiemy czym jest postępowanie, czym są uczynki człowieka? Zastanawiajmy się nad tym zwłaszcza w dzień szabatu, gdy inne sprawy dnia codziennego odchodzą na bok. Nasze życie składa się z tak wielu działań, akcji i reakcji, słów wypowiadanych w różnych okolicznościach i z różnych powodów. To wszystko składa się na nasz obraz przez naszym Bogiem i Zbawicielem Jezusem Chrystusem.

Bo nie bez powodu, Pan Jezus powiedział do osób, które były przekonane, że są sługami Bożymi „nie znam was” o czym czytamy w Mt 7:21-23 „21 Nie każdy, który Mi mówi: "Panie, Panie!", wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. 22 Wielu powie Mi w owym dniu: "Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia, i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia?" 23 Wtedy oświadczę im: "Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości!"

Jaka jest zatem wola Ojca, który jest w niebie? Czyż nie została ona przekazana przez aniołów na górze Horeb?

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Wersety wykorzystane w komentarzu pochodzą z Biblii Tysiąclecia

W dzisiejszej Parszy Acharei Mot chciałbym zwrócić uwagę na: DZIEŃ PRZEBŁAGANIA, CHRYSTUS OFIARĄ PRZEBŁAGALNĄ, AZAZEL, ZAKAZ SPOŻYWANIA KRWI, ŻYCIE W ŚWIĘTOŚCI

DZIEŃ PRZEBŁAGANIA.

W dzisiejszej Parszy czytamy, że Aaron nie może w każdym czasie wchodzić do Miejsca Najświętszego. Kiedy zatem mógł tam wchodzić?

Czytajmy IIIMoj/Kpł 16:2 i 29-31 „2 Pan powiedział do Mojżesza: «Powiedz Aaronowi, swojemu bratu, żeby nie w każdym czasie wchodził do Miejsca Najświętszego poza zasłonę, przed przebłagalnię, która jest na arce, aby nie umarł, kiedy będę się ukazywać w obłoku nad przebłagalnią. […] 29 Oto dla was ustawa wieczysta: Dziesiątego dnia siódmego miesiąca będziecie pościć. Nie będziecie wykonywać żadnej pracy, ani tubylec, ani przybysz, który osiedlił się wśród was. 30 Bo tego dnia będzie za was dokonywane przebłaganie, aby oczyścić was od wszystkich grzechów. Przed Panem będziecie oczyszczeni. 31 Będzie to dla was święty szabat odpoczynku. Będziecie w tym dniu pościć. Jest to ustawa wieczysta.”

Arcykapłan mógł wchodzić do Miejsca Najświętszego tylko raz w roku w Dniu Przebłagania a było to siódmego miesiąca dnia dziesiątego, jak czytamy w IIIMoj/Kpł 23:26-32 i 2

„26 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 27 «Dziesiątego dnia siódmego miesiąca jest Dzień Przebłagania. Będzie to dla was zwołanie święte. Będziecie pościć i będziecie składać Panu ofiary spalane. 28 W tym dniu nie będziecie wykonywać żadnej pracy, bo jest to Dzień Przebłagania, ażeby dokonano przebłagania za wasze winy przed Panem, Bogiem waszym. 29 Każdy człowiek, który nie będzie pościł tego dnia, będzie wyłączony spośród swego ludu. 30 Każdego człowieka, który będzie pracował tego dnia, wytracę spośród jego ludu. 31 Żadnej pracy nie będziecie wykonywać. Jest to ustawa wieczysta dla wszystkich pokoleń, we wszystkich waszych siedzibach. 32 Będzie to dla was uroczysty szabat. Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, wieczorem, to jest od wieczora do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat».”

Oraz „2 «Mów do Izraelitów i powiedz im: Oto czasy święte Pana, na które będziecie wzywać ich zwołaniami świętymi, to są moje czasy święte! „

Ja widzimy, w Dzień Przebłagania (Jom Hakipurim) arcykapłan mógł wejść za zasłonę do miejsca Najświętszego i złożyć ofiarę za swoje grzechy a potem za grzechy ludu. Ten dzień był postem i szabatem świątecznym.

Ten dzień, jak czytamy zaczynał się od wieczora dnia dziewiątego „32 Będzie to dla was uroczysty szabat. Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, wieczorem, to jest od wieczora do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat»” a nie jak nauczają niektórzy, że szabat zaczyna się od wschodu słońca.

Czyli co szabat tygodniowy zaczynają od wschodu słońca a ten szabat świąteczny od zachodu słońca dnia poprzedniego? Jeżeli zaczną od wschodu słońca, to naruszają szabat świąteczny oraz rozpoczynają post później niż jest to nakazane, gdyż zaczyna się od wieczora a nie od wschodu słońca. Dlatego warto dobrze się zastanowić co mówi w sprawie szabatu Słowo Boże, od kiedy powinien się zaczynać? Dla mnie wiersz 32 nie zostawia wątpliwości, że od zachodu do zachodu.

Na ten dzień Bóg zalecił też dodatkowe ofiary o czym czytamy w IVMoj/Lb 29:7-11 „7 Również dziesiątego dnia tegoż siódmego miesiąca będziecie mieć zwołanie święte i post; nie wolno też wykonywać żadnej pracy. 8 Na ofiarę całopalną macie złożyć, jako miłą woń dla Pana, młodego cielca, barana i siedem jednorocznych jagniąt; wszystkie one będą bez skazy. 9 Następnie należącą do tego ofiarę z pokarmów: najczystszą mąkę zaprawioną oliwą, a mianowicie trzy dziesiąte na cielca, dwie dziesiąte na barana 10 i po jednej dziesiątej na każde z siedmiu jagniąt. 11 Wreszcie kozła jako ofiarę przebłagalną, oprócz ofiary przebłagalnej z powodu Przebłagania i ustawicznej ofiary całopalnej oraz należących do nich: ofiary z pokarmów i ofiar płynnych.”

Ten dzień, dzień Pojednania jest biblijnym świętem, „Czasem świętym dla Jahwe” ci co go zachowują to wiedzą, ci co nie zachowują, niech to zbadają, czy święta naszego Boga opisane w IIIMoj/Kpł 23 rozdział nie są wszystkie ważne? Czy ważny jest tylko szabat i Pascha no może Przaśniki… dlaczego tylko te a co z pozostałymi? Też jest tam o nich mowa. Szalom.

CHRYSTUS OFIARĄ PRZEBŁAGALNĄ

Jak zawsze tak i w tym wypadku, szukam konotacji Tory z Brit Chadasza. W dzisiejszym czytaniu mamy takie słowa w IIIMoj/Kpł 16:6-10 „6 Potem Aaron przyprowadzi cielca na ofiarę przebłagalną za siebie samego i dokona przebłagania za siebie i za swój dom. 7 Weźmie dwa kozły i postawi je przed Panem, przed wejściem do Namiotu Spotkania. 8 Następnie Aaron rzuci losy o dwa kozły, jeden los dla Pana, drugi dla Azazela. 9 Potem Aaron przyprowadzi kozła, wylosowanego dla Pana, i złoży go na ofiarę przebłagalną. 10 Kozła wylosowanego dla Azazela postawi żywego przed Panem, aby dokonać na nim przebłagania, a potem wypędzić go dla Azazela na pustynię.”

Jak pamiętamy Aaron najpierw składał cielca za swoje grzechy a potem brał dwa baranki i rzucał o nie losy. Jeden był składany na ofiarę dla Boga za grzechy ludu a drugi wypędzany na pustynię. I gdyby nie inne wersety w Słowie Bożym to zapewne nie skojarzylibyśmy na kogo ta ofiara wskazywała. Jaki Bóg miał plan, czego było to cieniem.

Pierwsze światło daje Izajasz, gdy czytamy w Iz 53:3-6

„3 Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi,

Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa,

wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic.

4 Lecz On się obarczył naszym cierpieniem,

On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali,

chłostanego przez Boga i zdeptanego.

5 Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy.

Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas,

a w Jego ranach jest nasze zdrowie.

6 Wszyscyśmy pobłądzili jak owce,

każdy z nas się obrócił ku własnej drodze,

a Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich. „

Dzisiaj nikt nie ma wątpliwości, że Izajasz prorokował o Mesjaszu, o Panu Jezusie. Chciałbym zwrócić uwagę na ważne słowa „Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy.”

Jan Chrzciciel też wiedział, Bóg jemu to objawił, jak czytamy w J 1:29 „29 Nazajutrz zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: «Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.”

Podobnie rozumiał ap. Paweł, czytamy o tym w Kol 2:13-14 „13 I was, umarłych na skutek występków i "nieobrzezania" waszego ciała, razem z Nim przywrócił do życia. Darował nam wszystkie występki, 14 skreślił zapis dłużny obciążający nas nakazami. To właśnie, co było naszym przeciwnikiem, usunął z drogi, przygwoździwszy do krzyża.”

Ja rozumiem, że „nieobrzezane” ciało, to grzeszne ciało…

Apostoł Piotr nie miał wątpliwości co Pan Jezus poniósł na krzyż, jak czytamy w 1P 2:24 „24 On sam, w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy przestali być uczestnikami grzechów, a żyli dla sprawiedliwości - Krwią Jego ran zostaliście uzdrowieni. „

Dlaczego są zatem tacy co „wykrzywiają proste drogi Pańskie” i mówią, że Chrystus do krzyża przybił Prawo Boże? Teksty same się jasno tłumaczą, że Pan Jezus przybił do krzyża nasze grzechy. Bracia opamiętajcie się i nie wykrzywiajcie Bożego Słowa. Szalom.

Naukę o tym, że Chrystus stał się właśnie tą ofiarą jaka była składana w Dzień Pojednania, ap Paweł rozwinął pięknie w liście do Hebrajczyków.

Komu jak nie Hebrajczykom, którzy doskonale znali Torę musiał pokazać na co wskazywała ofiara składana w Jom Kipur.

Czytajmy zatem co ap. Paweł napisał w Hbr 9:8-14 „8 Przez to pokazuje Duch Święty, że jeszcze nie została otwarta droga do Miejsca Świętego, dopóki istnieje pierwszy przybytek. 9 To zaś jest obrazem czasu teraźniejszego, a składa się w nim dary i ofiary, nie mogące jednak udoskonalić w sumieniu tego, który spełnia służbę Bożą. 10 Są to tylko przepisy tyczące się ciała, nałożone do czasu naprawy, a [polegają] jedynie na pokarmach, napojach i różnych obmyciach. 11 Ale Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek, 12 ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie. 13 Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, 14 to o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu. „

Widzimy z tych słów, że tak naprawdę ofiary jakie co roku składano, nie mogły udoskonalić na sumieniu Izraelitów, one tylko uspokajały wyrzuty sumienia i tak co roku, rok w rok ta sama ceremonia. Dlatego Bóg posłał Syna, Jezusa Chrystusa aby to uczynił w sposób doskonały i jak czytamy tak właśnie uczynił.

Czytajmy dalej, Hbr 9:19-25 „19 Gdy bowiem Mojżesz ogłosił całemu ludowi wszystkie przepisy Prawa, wziął krew cielców i kozłów z wodą, wełną szkarłatną oraz hizopem i pokropił tak samą księgę, jak i cały lud, mówiąc: 20 To krew Przymierza, które Bóg wam polecił. 21 Podobnie także skropił krwią przybytek i wszystkie naczynia przeznaczone do służby Bożej. 22 I prawie wszystko oczyszcza się krwią według Prawa, a bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia [grzechów]. 23 Przeto obrazy rzeczy niebieskich w taki sposób musiały być oczyszczone, same zaś rzeczy niebieskie potrzebowały o wiele doskonalszych ofiar od tamtych. 24 Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej [świątyni], ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, 25 nie po to, aby się często miał ofiarować jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą. „

Wszystko zgodnie z Prawem oczyszcza się krwią. Obrazy rzeczy niebieskich oczyszczano krwią cielców i baranów, jednak rzeczywistość niebiańska wymagała doskonalszej ofiary i tą ofiarą jest krew Jezusa Chrystusa, który wszedł ze swoją krwią do Miejsca Najświętszego w niebie i tam wstawia się za nami.

Tym bardziej to widać gdy czytamy w Hbr 13:10-12 „10 Mamy ołtarz, z którego nie mają prawa spożywać ci, którzy służą przybytkowi. 11 Ciała bowiem tych zwierząt, których krew arcykapłan wnosi do świątyni jako ofiarę przebłagalną, pali się poza obozem. 12 Dlatego i Jezus, aby krwią swoją uświęcić lud, poniósł mękę poza miastem. „

Co jak wiemy było Bożym nakazem zapisanym w IIIMoj/Kpł 16:27 „27 Cielec zaś ofiary przebłagalnej i kozioł ofiary przebłagalnej, których krew była użyta do obrzędu przebłagania w Miejscu Świętym - będą wyniesione poza obóz i spalone ogniem razem ze skórą, mięsem i zawartością jelit. „

Dlatego właśnie Pan Jezus, jako baranek, który gładzi grzechy świata (a nie znosi Prawo Boże) musiał zginąć poza obozem, poza miastem. Dla mnie analogia w świetle tych wersetów jest jednoznaczna.

AZAZEL

Chciałbym jeszcze wrócić do wersetu z IIIMoj/Kpł 16:7-10 „7 Weźmie dwa kozły i postawi je przed Panem, przed wejściem do Namiotu Spotkania. 8 Następnie Aaron rzuci losy o dwa kozły, jeden los dla Pana, drugi dla Azazela. 9 Potem Aaron przyprowadzi kozła, wylosowanego dla Pana, i złoży go na ofiarę przebłagalną. 10 Kozła wylosowanego dla Azazela postawi żywego przed Panem, aby dokonać na nim przebłagania, a potem wypędzić go dla Azazela na pustynię. „

Na pewno w dzisiejszym czytaniu zwróciliście uwagę na słowo „Azazel”. Jak czytaliśmy były dwa kozły, jednego zabijano na ofiarę a drugiego wypuszczano żywego na pustynię. Komentatorzy określają, ż Azazel to demon pustyni, czy jednak to wyjaśnienie jest uzasadnione?

Zobaczmy co dalej dzieje się w tym żywym kozłem, czytamy o tym w IIIMoj/Kpł 16:20-22 „20 Kiedy już ukończy obrzęd przebłagania nad Miejscem Świętym, Namiotem Spotkania i ołtarzem, każe przyprowadzić żywego kozła. 21 Aaron położy obie ręce na głowę żywego kozła, wyzna nad nim wszystkie winy Izraelitów, wszystkie ich przestępstwa dotyczące wszelkich ich grzechów, włoży je na głowę kozła i każe człowiekowi do tego przeznaczonemu wypędzić go na pustynię. 22 W ten sposób kozioł zabierze z sobą wszystkie ich winy do ziemi bezpłodnej. Ów człowiek wypędzi kozła na pustynię.”

Widzimy, że o Azazelu nie ma nic mowy, tylko o wypuszczeniu kozła na pustynię. Kapłan wkładał ręce na głowę kozła, wyznawał grzechy ludu i wypędzano kozła na pustynię, później, jak dowiadujemy się z Miszny, kozioł ten był zabijany poprzez stracenie ze stały.

Dlatego w tym świetle bardzo ciekawie brzmi komentarz jaki znajdujemy w Biblii Poznańskiej, gdy czytamy tam: „„Było by zresztą bardzo dziwna rzeczą gdyby w rytuale tak ważnego święta izraelskiego prawodawca poczesne miejsce przyznawał demonom, skoro przy innej okazji zwalcza nawet pozory zabobonów (por 17:3-7) Kto wie, czy nie należało by pójść raczej za wzorem św Hieronima, który - za wzorem LXX - tłumaczy wyraz Azazel na podstawie prawdopodobnej etymologii jako „kozioł odesłany” tzn. przeznaczony na wypuszczenie (od ez=kozioł i azal=odchodzić, oddalać się)” (Biblia Poznańska tom I, rok wydania 1973, str. 190 p. 8)

Faktycznie Bóg zakazywał, jak dzisiaj czytaliśmy w IIIMoj/Kpł 17:3-7, składać ofiary na pustyni, bo było to składaniem ofiar dla demonów. To jak nagle mógłby oddawać żywego baranka dla demona Azazela. Przyznacie, że jest to w jawnej sprzeczności z zakazem składania ofiar bożkom. Dlatego w moim przekonaniu, bardzo prawdopodobnym jest, że jest to błąd w tłumaczeniu i faktycznie w tekście w ogóle nie chodzi o Azazela, tylko kozła wypuszczonego.

Bardzo ciekawą informację, która na to wskazuje, jest zapis w „Encyklopedja Kościelna/Azazel” gdzie czytamy „A ponieważ źródłosłów Azazela jest wcale niepewny, więc najracjonalniejszém jest przyjąć tłumaczenie, jakie nam podają dawne przekłady i kommentatorowie żydowscy. Wulgaty przekład widocznie jest wzięty z 70; w. 8: τῷ ἀποπομπαίῳ (wypuszczalnemu); w. 10: κλῆρος τοῦ ἀποπομπαίου (los wypuszczalnego)... εἰς την ἔπημον (na pustynię); w. 26: τόν χίμαπον τόν διεσταλμένον εἰς ἅῳεσιν (kozła przeznaczonego na wypuszczenie). Przez Azazela więc, 70 rozumieli samo wypuszczenie, swobodę. Ten przekład rozwiązuje bardzo dobrze trudność, jaką przedstawia oddanie wyrazu Az. przez przymiotnik „wypuszczalny“. Przekład więc brzmieć będzie w w. 8: „jeden los (na kozła) dla wypuszczenia;“ w. 10: „na którego padnie los dla wypuszczenia... aby był puszczony swobodzie:“ w. 26: „wypuszczając kozła (przeznaczonego) swobodzie“ i t. d. Jedyny poważny zarzut, jaki temu tłumaczeniu stawićby można, jest zarzut tautologji (powtarzania się: wypuścić ku wypuszczeniu). Lecz tautologiczne wyrażenia: śmiercią umrzeć, wojną wojować i t. p., często spotykane w St. Test., dostatecznie powinnyby powyższy przekład usprawiedliwić. Co do kommentatorów żydowskich, ci utrzymują, że Azazel znaczy górę skalistą na pustyni (pseudo-Jonathan, Jarki i podobnie Aben-Esra), coby jeszcze lepiej przypadało; gdyż, według podań rabinów, kozła tego na pustyni o skałę rozbijano. Obadwa kozły, w dzień sądny składane w świątyni, były figurą tajemnicy Odkupienia naszego. Kozioł bowiem ofiarny, niewinny (Syn Boży), zostaje zabity dla tego, aby kozłowi Azazela, obciążonemu grzechami (rodzajowi ludzkiemu), wyjednać wolność (synów Bożych). „ (https://pl.wikisource.org/wiki/Encyklopedja_Ko%C5%9Bcielna/Azazel)

Jak widzimy, analiza tłumaczenia jest dla mnie przekonywująca i wtedy nie mam ryzyka łamania Prawa Bożego, które zabraniało składania ofiar bożkom czy demonom.

Miszna potwierdza, że taka była praktyka, że zrzucano kozła ze skały jak czytamy w „ 6.6 „Co robił? Dzielił szkarłatna wstążkę, jedna jej połowę przywiązywał do skały a drugą do rogów kozła. Popychał go, kozioł staczał się. Zanim spadł do połowy góry roztrzaskiwał się. wracał, siadał przed ostatnim szałasem i czekał, aż zapadnie zmrok…” (Miszna Moed (Święto) – Wydawnictwo DiG - Warszawa 2014 str. 162)

Mam świadomość, że nie musi to być dla wszystkich przekonywujące, ale nie jeden raz już pokazałem, że tłumaczenia Słowa Bożego, jakie mamy w naszym języku, bywają obciążone teologia lub są powielaniem błędów, jakie popełnili inni. Dlatego warto się nad tym zastanowić, czy nie może być jednak inaczej.

ZAKAZ SPOŻYWANIA KRWI

W dzisiejszym czytaniu spotykamy też Prawo o zakazie spożywania krwi, a czytamy o tym w IIIMoj/Kpł 17:10-14

„10 Jeżeli kto z domu Izraela albo spośród przybyszów, którzy osiedlili się między nimi, będzie spożywał jakąkolwiek krew, zwrócę oblicze moje przeciwko temu człowiekowi spożywającemu krew i wyłączę go spośród jego ludu. 11 Bo życie ciała jest we krwi, a Ja dopuściłem ją dla was na ołtarzu, aby dokonywała przebłagania za wasze życie, ponieważ krew jest przebłaganiem za życie. 12 Dlatego dałem nakaz Izraelitom: Nikt z was nie będzie spożywał krwi. Także i przybysz, który się osiedlił wśród was nie będzie spożywał krwi. 13 Jeżeli kto z Izraelitów albo z przybyszów, którzy się osiedlili między wami, upoluje zwierzynę jadalną, zwierzę lub ptaka, wypuści jego krew i przykryje ją ziemią. 14 Bo życie wszelkiego ciała jest we krwi jego - dlatego dałem nakaz synom Izraela: nie będziecie spożywać krwi żadnego ciała, bo życie wszelkiego ciała jest w jego krwi. Ktokolwiek by ją spożywał, zostanie wyłączony. „

Bóg dał jasne Prawo i trudno o tym dzisiaj dyskutować. Jest jasno powiedziane, że nie wolno spożywać krwi a osoba, która to robi zaciąga winę i zostanie wyłączona z ludu Bożego.

Powtórzenie tego Prawa znajdujemy w VMoj/Pwt 12:23-25 „23 Ale się wystrzegaj spożywania krwi, bo we krwi jest życie, i nie będziesz spożywał życia razem z ciałem. 24 Nie będziesz jej spożywał, ale jak wodę na ziemię ją wylejesz. 25 Nie spożyjesz jej, aby ci dobrze było i synom twoim po tobie, za to, że uczyniłeś, co słuszne jest w oczach Pana. „

Może, ktoś się spierać i na mnie denerwować, że co ja gadam, przecież z tego powodu Bóg na pewno nie wyłączy nas ze swego ludu, bo za nas umarł Chrystus i w nim mamy łaskę. Gdy słyszę takie słowa to ręce mi opadają i płakać się chce. Nie wspomnę ile złego takie słowa robią wśród wierzących. Jest to tolerowanie grzechu a wiemy, że grzesznicy królestwa Bożego nie odziedziczą.

Sprawa krwi jest tym bardziej poważna, gdyż mamy ten sam nakaz w Nowy Testamencie, czytajmy Dz Ap 15:19-21

„19 Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, nawracających się do Boga, 20 lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi. 21 Z dawien dawna bowiem w każdym mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach». „

Czy dalej chcesz przekonywać, że to nie ma znaczenia?

Na zakończenie chcę dodać, że jest tu mowa o spożywaniu krwi a nie o transfuzji. Pamiętając jak wiele zła wyrządziła ludzka nadgorliwość w tej sprawie, jak wiele zgonów i załamań wiary to przyniosło apeluję, nie przekręcajmy słowa Bożego.

Zakaz spożywania krwi dotyczy KRWI ZWIERZĄT, jakie możemy spożywać. Nigdzie nie ma tu mowy krwi ludzkiej. Dlatego gdy chodzi o ratowanie życia drugiego człowieka, danie jemu swojej krwi jest naszym obowiązkiem i oznaką miłości względem bliźniego. Szalom.

ŻYCIE W ŚWIĘTOŚCI

Bóg nakazał nam być świętymi bo On jest święty. Oddzielił swój lud od narodów, zabronił nam brać udział w zwyczajach tych narodów i dał nam swoje Prawo.

W dzisiejszym czytaniu zaczynamy czytać o tzw. "Prawie Świętości", mam na myśli rozdział osiemnasty III Mój/Kpł. Tych, co uważają, że Prawo Boże jest zniesione, tym bardziej namawiam aby przeczytali go bardzo uważnie, cały. Czy dzisiaj nauka nie potwierdza, że związki pomiędzy krewnymi są złe i obciążone chorobami, co więcej w prawie ludzkim, mamy przepisy o zakazie związków z krewnymi. Po raz kolejny mamy dowód, że jest to PRAWO NIE Z TEJ ZIEMI. Zrozummy, że Prawo Boże jest dla nas dobre, czy zatem słuszne jest odrzucanie tego co dobre. Ja wiem, że nie a jak uważasz ty?

Czytajmy zatem w IIIMoj/Kpł 18:24-30 „24 Tymi wszystkimi rzeczami nie plugawcie się, bo tymi wszystkimi rzeczami plugawiły się narody, które wypędzam przed wami. 25 Także i ziemia stała się nieczysta. Ukarałem ją więc za jej winę, a ziemia wypluła swoich mieszkańców. 26 Strzeżcie więc ustaw i wyroków moich, nie czyńcie nic z tych obrzydliwości. Nie będzie ich czynić ani tubylec, ani przybysz, który osiedlił się wśród was. 27 Bo wszystkie te obrzydliwości czynili mieszkańcy ziemi, którzy byli przed wami, i ziemi została splugawiona. 28 Ale was ziemia nie wyplunie z powodu splugawienia jej, tak jak wypluła naród, który był przed wami. 29 Bo każdy, kto czyni jedną z tych obrzydliwości, wszyscy, którzy je czynią, będą wyłączeni spośród swojego ludu. 30 Będziecie więc przestrzegać mego zarządzenia, abyście nie czynili nic z obrzydliwych obyczajów, którymi się rządzono przed wami, abyście nie splugawili się przez nie. Ja jestem Pan, Bóg wasz!»”

Nakaz Boży jest jasny i wyraźny, czego chcieć więcej. Nic się nie zmieniło za czasów proroków, jak czytamy u Ez 20:7-12 „7 U ciebie znieważa się ojca i matkę, u ciebie krzywdzi się cudzoziemca, u ciebie uciska się sierotę i wdowę. 8 Szargasz moimi świętościami i bezcześcisz moje szabaty. 9 Są u ciebie ludzie rzucający oszczerstwa w celu zabijania, u ciebie jada się z krwią, u ciebie popełnia się nierząd. 10 U ciebie odkrywa się nagość ojca, u ciebie gwałt zadaje się kobiecie w okresie jej nieczystości. 11 Ten popełnia obrzydliwość z żoną swego sąsiada, tamten plami się rozpustą ze swoją synową, a tamten u ciebie zadaje gwałt swej siostrze, córce swego ojca. 12 U ciebie przyjmuje się podarki za przelanie krwi. Pobierasz odsetki i lichwę, gwałtem ograbiasz swego bliźniego, ale o Mnie zapominasz - wyrocznia Pana Boga. „

Prawo przecież jasno mówi w IIIMoj/Kpł 18:19-23 „19 Nie będziesz się zbliżał do kobiety, aby odsłonić jej nagość, podczas jej nieczystości miesięcznej. 20 Nie będziesz obcował cieleśnie z żoną twojego bliźniego, wylewając nasienie; przez to stałbyś się nieczystym. 21 Nie będziesz dawał dziecka swojego, aby było przeprowadzone przez ogień dla Molocha, nie będziesz w ten sposób bezcześcił imienia Boga swojego. Ja jestem Pan! 22 Nie będziesz obcował z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą. To jest obrzydliwość! 23 Nie będziesz obcował cieleśnie z żadnym zwierzęciem; przez to stałbyś się nieczystym. Także i kobieta nie będzie stawać przed zwierzęciem, aby się z nim złączyć. To jest sromota! „

To z dzisiejszego czytania. Czy to Prawo dzisiaj jest już nie ważne? Tak nauczał Pan Jezus i Apostołowie? Pokażcie gdzie, bo ja znajduje zgoła inna naukę w NT, Brit Chadasza.

Czytajmy co napisał ap Paweł do pogan, do Rzymian, Rz 1:18-32 „18 Albowiem gniew Boży ujawnia się z nieba na wszelką bezbożność i nieprawość tych ludzi, którzy przez nieprawość nakładają prawdzie pęta. 19 To bowiem, co o Bogu można poznać, jawne jest wśród nich, gdyż Bóg im to ujawnił. 20 Albowiem od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty - wiekuista Jego potęga oraz bóstwo - stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła, tak że nie mogą się wymówić od winy. 21 Ponieważ, choć Boga poznali, nie oddali Mu czci jako Bogu ani Mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce. 22 Podając się za mądrych stali się głupimi. 23 I zamienili chwałę niezniszczalnego Boga na podobizny i obrazy śmiertelnego człowieka, ptaków, czworonożnych zwierząt i płazów. 24 Dlatego wydał ich Bóg poprzez pożądania ich serc na łup nieczystości, tak iż dopuszczali się bezczeszczenia własnych ciał. 25 Prawdę Bożą przemienili oni w kłamstwo i stworzeniu oddawali cześć, i służyli jemu, zamiast służyć Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki. Amen. 26 Dlatego to wydał ich Bóg na pastwę bezecnych namiętności: mianowicie kobiety ich przemieniły pożycie zgodne z naturą na przeciwne naturze. 27 Podobnie też i mężczyźni, porzuciwszy normalne współżycie z kobietą, zapałali nawzajem żądzą ku sobie, mężczyźni z mężczyznami uprawiając bezwstyd i na samych sobie ponosząc zapłatę należną za zboczenie. 28 A ponieważ nie uznali za słuszne zachować prawdziwe poznanie Boga, wydał ich Bóg na pastwę na nic niezdatnego rozumu, tak że czynili to, co się nie godzi. 29 Pełni są też wszelakiej nieprawości, przewrotności, chciwości, niegodziwości. Oddani zazdrości, zabójstwu, waśniom, podstępowi, złośliwości; 30 potwarcy, oszczercy, nienawidzący Boga, zuchwali, pyszni, chełpliwi, w tym, co złe - pomysłowi, rodzicom nieposłuszni, 31 bezrozumni, niestali, bez serca, bez litości. 32 Oni to, mimo że dobrze znają wyrok Boży, iż ci, którzy się takich czynów dopuszczają, winni są śmierci, nie tylko je popełniają, ale nadto chwalą tych, którzy to czynią.”

Czy trzeba te słowa tłumaczyć? Jestem przekonany, że nie. Zobaczmy do czego prowadzi łamanie Prawa Bożego i fałszowanie Słowa Bożego. Nie zamierzam nikogo oskarżać, nie moja to rola, każdy z nas, ja też, zda sprawę ze swojego życia przed Bogiem.

Naszym obowiązkiem jest głośno mówić do czego prowadzi łamanie Prawa Bożego i brak bojaźni Bożej. Pokazywać co jest grzechem i nie zgadzać się aby wśród wierzących grzech był tolerowany.

Dlatego jasne jest, że pastorzy homoseksualiści czy kobiety lesbijki nie mogą pełnić służby w Kościele. Nie zgadzajcie się na to, jest to jawnym łamaniem Prawa Bożego. Jest to kara Boża a nie błogosławieństwo, bracia, siostry miejcie odwagę powiedzieć głośno NIE!

My mamy bardziej słuchać Boga a nie człowieka, przecież o tym wiecie, nie bójcie się tych, którzy w świetle Słowa Bożego są odstępcami i ciąży na nich Boże przekleństwo.

Jak oni mogą stać na czele waszych społeczności, to mi się w głowie nie mieści. Szalom.

Czytajmy dalej co mówi o tym Słowo Boże, jak ma być, nie jak powinno być, tylko JAK MA BYĆ!

Ef 5:3-7 „3 O nierządzie zaś i wszelkiej nieczystości albo chciwości niechaj nawet mowy nie będzie wśród was, jak przystoi świętym, 4 ani o tym, co haniebne, ani o niedorzecznym gadaniu lub nieprzyzwoitych żartach, bo to wszystko jest niestosowne. Raczej winno być wdzięczne usposobienie. 5 O tym bowiem bądźcie przekonani, że żaden rozpustnik ani nieczysty, ani chciwiec - to jest bałwochwalca - nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusa i Boga. 6 Niechaj was nikt nie zwodzi próżnymi słowami, bo przez te nadchodzi gniew Boży na buntowników. 7 Nie miejcie więc z nimi nic wspólnego! „

Dalej Kol 3:5-10 „5 Zadajcie więc śmierć temu, co jest przyziemne w członkach: rozpuście, nieczystości, lubieżności, złej żądzy i chciwości, bo ona jest bałwochwalstwem. 6 Z powodu nich nadchodzi gniew Boży na synów buntu. 7 I wy niegdyś tak postępowaliście, kiedyście w tym żyli. 8 A teraz i wy odrzućcie to wszystko: gniew, zapalczywość, złość, znieważanie, haniebną mowę od ust waszych! 9 Nie okłamujcie się nawzajem, boście zwlekli z siebie dawnego człowieka z jego uczynkami, 10 a przyoblekli nowego, który wciąż się odnawia ku głębszemu poznaniu , według obrazu Tego, który go stworzył.”

Dalej 1 Tes 4:1-8 „1 A na koniec, bracia, prosimy i zaklinamy was w Panu Jezusie: według tego, coście od nas przejęli w sprawie sposobu postępowania i podobania się Bogu - jak już postępujecie - stawajcie się coraz doskonalszymi! 2 Wiecie przecież, jakie nakazy daliśmy wam przez Pana Jezusa. 3 Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie: powstrzymywanie się od rozpusty, 4 aby każdy umiał utrzymywać ciało własne w świętości i we czci, 5 a nie w pożądliwej namiętności, jak to czynią nie znający Boga poganie. 6 Niech nikt w tej sprawie nie wykracza i nie oszukuje brata swego, albowiem jak wam to przedtem powiedzieliśmy, zapewniając uroczyście: Bóg jest mścicielem tego wszystkiego. 7 Nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości. 8 A więc kto odrzuca, nie człowieka odrzuca, lecz Boga, który przecież daje wam swego Ducha Świętego. „

Jestem przekonany, że te wersety nie pozostawiają żadnych wątpliwości, że tak jak za czasów Mojżesza tak samo za czasów Pana Jezusa i Apostołów – nie ma u Boga zgody na grzech. Tak samo i dzisiaj to właśnie samo Słowo Boże jest dla nas podstawą naszej wiary, dlatego i dzisiaj również nie ma zgody na grzech. Badajmy najpierw siebie, jak my stoimy przed Bogiem oraz nie zgadzajmy się na tolerowanie grzechu w naszych rodzinach, domach i naszych społecznościach.

Jak mamy się zachować to jasno poucza Słowo Boże, ale o tym innym razem. Nie zgadzajmy się na grzech w naszych społecznościach, nie zgadzajmy się. Szalom.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Wersety wykorzystane w komentarzu pochodzą z Biblii Tysiąclecia

Dzisiaj czytamy Parsze Balak, opowiadającą o Balaamie - wieszczu, który za zapłatę podjął się przeklinania ludu Bożego, Izraela. Zapewne większość pamięta tę historie z powodu oślicy, która przemówiła ludzkim głosem.

Chciałbym abyśmy wspólnie przeanalizowali zachowanie Balaama. Czytając IV Moj/Lb 22:9-13, Balaam, moim zdaniem zachował się dobrze - poszedł poradzić się Pana, co ma zrobić, iść czy nie iść? Bóg dał mu odpowiedź, że ma nie iść i on odmawia posłańcom i nie idzie. Jak na razie widzimy godne zachowanie męża Bożego. Balak jednak nalegał, posłał drugi raz posłów, aby przekonali Balaama, żeby przyszedł i przeklął Izraela, obiecując mu sowita zapłatę. Czytając dalej IV Moj 22:16-18 należy się Balaamowi pochwała - deklaruje wierność Bogu w małym i dużym. Czyż nie tak ma być? Tak, tak ma być, jak on tak i my mamy być wierni. Wierni Bogu w małym i w wielkim. Co się jednak wydarzyło, co dopuścił do swego serca Balaam, że powiedział: „Pozostańcie jednak przez noc, a zobaczę, co Pan tym razem mi powie” IVMoj/Lb 22:19-22.

Przecież znał wyrok Boży w tej sprawie, a jednak kazał im zostać i czekać na wyrok Boży w ich sprawie. Co zatem robi Bóg, gdy Balaam ponownie zwraca się w tej sprawie? Każe jemu iść, ma powiedzieć tylko to co Bóg każe mówić. I wydaje się nam, że jest ok. Jednak jak widać z tekstu nie jest ok. Rozpalił się gniew Boga na Balaama i posyła anioła aby go powstrzymał, anioł chciał go zabić i gdyby nie oślica, to zapewne by to się stało IVMoj/Lb 22:32-35. Oślica widząc anioła, schodziła z jego drogi i w ten sposób uratowała jemu życie. Balaam zobaczył anioła zrozumiał, że jego droga nie podoba się Bogu, chciał zawracać. Jednak kazano jemu iść dalej i wypełnić polecenie Boże. Tak też Balaam uczynił, zamiast przeklinać, błogosławił Izrael, nie otrzymał swojej zapłaty, która skłoniła go do nieposłuszeństwa Bogu i popadł w gniew Boży.

Ocenę zachowania Balaama znajdujemy w VMoj/ Pwt 23:4-6 oraz karę na Amonitów i Moabitów. Ciekawy tekst jest u Joz 24:9-10 „a Ja wybawiłem was z jego ręki”, Balak wiedział, że kogo Balaam przeklnie to będzie miał kłopoty, to wtedy Balak pokona Izrael, pamiętajmy zatem, że przekleństwo ma moc, nie lekceważmy tego. Tak jak błogosławieństwo ma moc i cieszymy się gdy nas ktoś błogosławi i tego pożądamy, tak jest również z przekleństwem, bądźmy wierni Bogu, a uchroni nas, tak jak uchronił Izraela. Echo tej historii mamy w liście ap. Piotra 2P 2:15-16 oraz Jud 1:11, jak widzimy w negatywnym świetle, jako przestroga aby nie brać z niego przykładu do naśladowania. Pamiętajmy, ludzie sądzą na podstawie tego co widzą, ale Bóg, nasz Bóg patrzy na serce 1Sm 16:6-7, ufajmy zatem Bogu i bądźmy jemu wierni i posłuszni.

Jak dalej czytamy Balaam poszedł, i wypełnił Boże polecenie, mówił to co Bóg jemu polecił, zamiast przeklinać, Bóg błogosławił Izrael IVMoj/Lb 23:8-9. Chciałbym jednak zwrócić uwagę na słowa: „oto lud, który mieszka osobno, a nie wlicza się do narodów.” Izrael został wybrany, oddzielony od narodów, od pogan, został szczególna własnością Boga, czytajmy VMoj/Pwt 7:6-12. Czy tego chcemy czy nie, to Bóg wybrał Izraela a nie pogan, pamiętajmy o ty, gdy próbujemy sobie uzurpować do tego prawo, że teraz to nas pogan Bóg wybrał w miejsce Izraela, ci co czytają Słowo to wiedzą, że tak nie jest, podam tylko jeden przykład Rz 11:1-2 „1 Pytam więc: Czyż Bóg odrzucił lud swój? Żadną miarą! I ja przecież jestem Izraelitą, potomkiem Abrahama, z pokolenia Beniamina. 2 Nie odrzucił Bóg swego ludu, który wybrał przed wiekami…”

Czytając słowa jakie wypowiada Balaam, zwróciłem uwagę na werset IVMoj/Lb 23:19-21 i 23, przeczytajcie te słowa uważnie, niech będą dla nas pouczeniem „ Ja nie dostrzegam grzechu u Jakuba, ni w Izraelu nie widzę ja złości. Pan, ich Bóg, jest z nimi”

Nie dostrzegam ja grzechu, nie widzę złości. W moim przekonaniu to bardzo ważne słowa, nad którymi powinniśmy się poważnie zastanowić. W wielu społecznościach pochwala się grzech, bo wszyscy zgrzeszyli, nie ma ani jednego sprawiedliwego, pozbawieni są łaski Bożej i dlatego muszą być z łaski zbawieni. Także bracie, siostro nie martw się Jezus Chrystus ciebie zbawia, Alleluja. Oczywiście to jest kłamstwo i zwodzenie serc nieutwierdzonych w Słowie Bożym, bo „za grzech jest śmierć” Rz 6:22-23, skoro mamy łaskę czy to znaczy, ze mamy grzeszyć? Nie. Mamy zbierać uświęcenie, którego końcem jest życie wieczne. Amen.

Dlatego wiedząc o tym ap. Paweł napisał 2Kor 6:14-18, abyśmy wyszli z tego świata, byli oddzieleni tak jak Izrael od narodów, tak i my od tego świata, a Bóg nas przyjmie. Czytamy o wyraźnym wezwaniu do wyjścia, aby nie mieć udziału w jej plagach w Ap 18:4 i 8. „Ludu mój, wyjdźcie z niej”. Naszym udziałem nie jest przekleństwo, tak, jak nie był ono udziałem Izraela, naszym udziałem jest błogosławieństwo, tak, jak było ono udziałem Izraela, czytaj VMoj. Pwt 28:1-14. Niech dobry Bóg was strzeże i wam błogosławi. Bo grzechu nie widzę i złości pośród mojego ludu. Alleluja.

Dlatego pamiętajmy o słowach Balaama IVMoj/Lb 24:9 „Błogosławieni niech będą, którzy błogosławią ciebie, a przeklęci, którzy ciebie przeklinają”

Dlatego błogosławmy Izrael a nie przeklinajmy. Po co na siebie ściągać przekleństwo, naszym celem jest błogosławieństwo.

Na zakończenie dzisiejszego rozważania chciałbym zwrócić uwagę na tekst IVMoj/Lb 24:17, który moim zdaniem zapowiada narodziny Mesjasza „wschodzi Gwiazda z Jakuba, a z Izraela podnosi się berło.” Wypełnienie tego proroctwa znajdujemy w Mt 2:1-2, ujrzeli gwiazdę Mesjasza. Tak znakiem narodzin i znakiem przyjścia powtórnego nie będzie krzyż, jak nauczają niektórzy, tylko gwiazda. Bo to gwiazdę widzieli mędrcy przy pierwszym przyjściu Mesjasza. Do tekstu IVMoj 24:17 nawiązuje Mi 6:6-8, wypełnienie tego znajdujemy w Mesjaszu gdy czytamy Hbr 10:5-10, zapowiadał to również psalmista w Ps 40:7-9.

OCZYSZCZENIE

W IVMoj/Lb 8:5-7 czytamy o oczyszczeniu lewitów do służby pańskiej poprzez pokropienie wodą, ogolenie ciała, wypranie szat i złożenie ofiar. Wtedy dopiero lewici mogli przystąpić do służby dla Boga. Jak pamiętamy, kapłani też byli przez Mojżesza oczyszczeni, aby nie pomarli. Tak samo prorok Izajasz przeraził się, gdy doszło do jego świadomości, że ma nieczyste wargi - zostały oczyszczone (Iz 6:5-8) i głosił Słowo Pańskie. Czytaliśmy dzisiaj o kapłanie Jozue, z którego zdjęto brudna szatę i zawój i dano czystą szatę przed powołaniem do służby (Za 3:3-5). Tak samo nasz pan Jeszua z Nazaretu przed swoja służbą obmył się w Jordanie (Mt 3:13-17). Apostoł Paweł po swoim nawróceniu, został upomniany przez Ananiasza, aby się obmył, wzywając imienia Jezusa Chrystusa (Dz 22:12-16). Tak samo i my musimy o tym pamiętać, że chcąc służyć Bogu, musimy się oczyścić, nawrócić i przyjąć chrzest w imię Jezusa Chrystusa (Dz Ap 2:37-38). W Ap 7:13-15 czytamy o tym, że mamy nasze szaty „opłukać i wybielić we krwi Baranka”. Bóg chce, abyśmy byli czyści, usprawiedliwieni, święci. Mamy żyć według ducha a nie według ciała.

PASCHA – TERMIN – CZTERNASTEGO WIECZOREM…

Każdy z nas wie doskonale, że Paschę należy obchodzić 14 nisan. O tym samym czytamy też w IVMoj/Lb 9:1-5 - taka była praktyka w Izraelu i wielu biblijnie wierzących tego dnia spożywa Wieczerzę Pańską; raz w roku, a nie kiedy się chce, tylko na pamiątkę śmierci naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Dzisiaj chciałbym, abyśmy zastanowili się nad zwrotem „czternastego dnia wieczorem”. Wiem, że dla wielu jest to trudna sprawa i jest powodem wielu dyskusji. W oryginale jest użyty wyraz „haarbajim” co tłumaczy się jako „pomiędzy dwoma wieczorami” - dosłownie znaczy „między dwoma słońcami”. Tak samo jest napisane w IIMoj/Wj 12:6 - baranka mieli zabić czternastego wieczorem, czyli „między dwoma wieczorami”. Ciekawe światło na pory rzuca nam tekst z IIIMoj/Kpł 22:6-7. Czytamy tam, że miał być nieczysty do wieczora a po zachodzie słońca będzie czysty. Czyli po zachodzie słońca był czysty, a to był już następny dzień, nie ten sam. Bo jak wiemy doba biblijna trwa od zachodu słońca do zachodu słońca, jak czytamy o tym w IIIMoj/Kpł 23:26-28 i 32. Widzimy, że jest mowa o dziesiątym dniu, który zaczynał się dziewiątego wieczorem i trwał do wieczora następnego dnia. Tak samo rozumieli i praktykowali to kapłani i faryzeusze - czternastego dnia wcześnie rano nie weszli do Piłata, aby się nie zanieczyścić, bo chcieli spożyć Paschę (Ew J 18:28). Wniosek z tego, że w dzień, między dwoma wieczorami/dwoma słońcami/ od wschodu słońca do zachodu słońca, zabijali baranka paschalnego i wieczorem po zachodzie (nic nie mogło zostać do rana), czyli 15 nisan, był spożywany. Tak samo i Jeszua został zabity między dwoma słońcami, jako nasza Pascha 1Kor 5:7-8. Kiedyś spożywałem Wieczerzę Pańska dzień wcześniej, czyli 14 nisan po zachodzie (13-tego wieczorem), ale po przeanalizowaniu dokładnie tego, co znaczy czternastego wieczorem i kiedy Jeszua zginał, obchodzę Wieczerzę pańska czternastego wieczorem, czyli jest to już 15 nissan. Jest też i pierwszym dniem Przaśników i szabatem świątecznym. A jak Ty, Bracie, Siostro, obchodzisz Wieczerzę Pańską? W jakim terminie? Może czas na refleksje, zbadanie tego jeszcze raz. Wszystko badajcie, a tego co dobre się trzymajcie. Niech dobry Bóg was błogosławi i strzeże.

OBŁOK – CHWAŁA PAŃSKA

Czytając IVMoj/Lb 9:15-16 czytamy, że gdy ustawiono Przybytek, to obłok zakrył Namiot. Za dnia było to obłok, a w nocy ogień. Była to Chwała Pańska. Bóg, gdy wyprowadzał Izraela z Egiptu i prowadził ich po pustynie, to szedł w obłoku i ogniu (IIMoj/Wj 13:20-22). Gdy na górze Synaj zawierał z Izraelem Przymierze i nadawał im Prawo, to też był obłok i ogień (IIMoj/Wj 19:16-19 oraz IIMoj/Wj 24:15-18). Tak samo gdy Mojżesz wchodził do Namiotu Spotkania, aby rozmawiać z Bogiem, to Chwała pańska okrywała Namiot (IIMoj/Wj 33:9-11), Bóg rozmawiał z Mojżeszem twarzą w twarz, jak z Przyjacielem. Nie wiem, czy pamiętacie, co wydarzyło się na górze, gdy Jeszua wziął z sobą trzech uczniów. Gdy tak się usilnie modlił, przyszedł Mojżesz i Eliasz i obłok ich zakrył a z obłoku przemówił Bóg: „To jest Syn mój umiłowany, Jego słuchajcie” Czy nie przypomina to działania Boga, kiedy Bóg przychodził do Mojżesza? „Sługę jak ja wzbudzi wam Pan…Jego słuchajcie”. Czy zastanawialiście się, kto mógł być w tym obłoku, który szedł z Izraelem? Odpowiedź, daje nam ap. Paweł (1Kor 10:1-4): „Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a ta skała - to był Chrystus.” Pamiętajmy o tym.

TRĄBY

W IVMoj/Lb 10:1-10 czytamy o Prawie dotyczącym trąb. Jak czytamy, kapłani dźwiękiem trąb ogłaszali ludowi różne działania - czy to zebranie, zwijanie obozu, czy też wojnę. Tak samo w dni radosne, święta czy zgromadzenia, miano ogłaszać to trąbami. W Izraelu przyjęło się do dziś, zgodnie z Prawem Boży, że na nów, święta i szabat, zgromadzenia trąbi się w szofar, czyli róg barani lub kozi. O trąbieniu na nów czytamy w IIIMoj 23:23-25 - pierwszego dnia siódmego miesiąca, czyli Tiszri. Wszyscy znamy trąby jerychońskie (Joz 6:1-5), tak samo Gedeon trąbami zwoływał lud (Sdz 6:34). Gdy poświęcono świątynię Salomona, uroczystość odbyła się przy dźwięku trąb (2Krn 5:11-14). Po powrocie z niewoli babilońskiej, gdy zakładali fundamenty pod świątynię, też była wielka radość i trąby (Ezd 3:10-13), tak samo psalmista w Ps 98:5-6: „przy trąbach i dźwięku rogu: radujcie się wobec Pana, Króla!„. Moim zdaniem, jest dobrym zwyczajem i dzisiaj, rozpoczynanie szabatu, świąt czy wspólnych zgromadzeń trąbieniem w szofar, tak jak jest napisane: „będziecie dąć w trąby; one będą przypomnieniem o was przed Panem. Jam jest Pan, Bóg wasz».”

Trąby mają też i inne znaczenie. Czytając 1Kor 15:50-53, dowiadujemy się, że na dźwięk ostatniej trąby, umarli powstaną pierwsi. Trąby zapowiadać będą sąd Boży nad tym światem (Ap 8:6-7). Bądźmy czujni i nie dajmy się zwieść lub zaskoczyć.

RĘKA PANA

Może to wydać wam się dziwne, dlaczego akurat o tym chce mówić, a o czym czytamy w IVMoj/Lb 11:10-14. Zobaczcie, co przeżywał Mojżesz z powodu szemrania ludu. Stracił do tego ludu serce i miał do Boga żal, że dał mu taki ciężar do dźwigania, bo nie miał siły już go dźwigać i rozżalony prosił Boga o śmierć. Co jednak głosi Boża odpowiedź (IVMoj/Lb 11:18-23): „Pan jednak odpowiedział Mojżeszowi: «Czyż ręka Pana jest zbyt krótka? Zobaczysz, czy mowa moja się spełni, czy też nie».” I to jest wielka rzecz, to jest wielka dla nas nadzieja, że gdy już nie będziemy dawali rady, wołajmy do naszego Boga, bo Jego ręka nie jest zbyt krótka. Czytajmy o tym u Iz 50:2. Pamiętajmy jednak, że czasami może być przeszkoda, aby Bóg przyszedł z pomocą, unikajmy jej (Iz 59:1-2). Dlatego pamiętajmy o tym, co napisał ap. Paweł w 1Kor 10:10-13 i ufajmy Bogu, On nie chce naszej śmierci. „Wierny jest Bóg i nie dozwoli was kusić ponad to, co potraficie znieść, lecz zsyłając pokusę, równocześnie wskaże sposób jej pokonania abyście mogli przetrwać„.

GŁOŚNA MODLITWA

Na koniec naszego rozważania, chciałbym zwrócić uwagę na modlitwę. Często spotykam się z tym, że modlitwa jest cicha, szeptem albo tylko jedna osoba modli się głośno a reszta słucha. Pamiętam kiedyś reakcje jednego brata, jak wszedł na społeczną modlitwę I gdy około trzydzieści osób wspólnie wołało do Boga, wystraszył się i wycofał. Czy jednak jest to coś niebiblijnego? Niektórzy znają powiedzenie „głośno jak w bóżnicy żydowskiej”. Czytamy w IVMoj/Lb 12:13-14, że Mojżesz głośno wołał do Boga o zdrowie Miriam i tak samo cały lud głośno wołał przy zakładaniu fundamentów świątyni (Ezd 3:10-11). Często śpiewamy „głośno do Pana wołam, głośno Pana błagam” (Ps 142:2-3). Taka sama praktyka była w pierwotnym Kościele, Szczepan głośno wołał (Dz Ap 7:59-60), tak samo jak czytamy i Nasz Pan, Jezus Chrystus głośno wołał i został wysłuchany (Hbr 5:7-10), tak samo ap. Paweł pozdrawiał Koryntian, którzy wzywają Imię Pana Jezusa Chrystusa (1Kor 1:1-3). Pamiętacie, że kiedy Anna cicho się modliła, to Heli o niej powiedział, „ że jest pijana”.

Jak widzicie, dużo się dzieje w dzisiejszym czytaniu i nie omówiłem wszystkiego. Dlatego namawiam, Was kochani, na uważne czytanie i badanie Słowa Bożego, nad tym zabiegajmy i tego się trzymajmy. Błogosławionego szabatu życzę. Niech Jahwe nasz Bóg i Jeszua nasz Pan, was błogosławi i strzeże. Szabat szalom.

Starsi może pamiętają, jak kiedyś rolnicy co jakiś czas zostawiali ziemię odłogiem, aby odpoczęła. Ciekawe skąd oni o tym wiedzieli? Ci, co czytali Biblię, znali to Prawo. W III Moj/Kpł 1-4 i w dalszych fragmentach dowiadujemy się, że co siedem lat ludzie mieli nie obsiewać ziemi - tak jak co sześć dni odpoczywa człowiek, tak co siedem lat ma odpoczywać ziemia (II Moj/Wj 23:10-13). Z tym Prawem związany jest też ciekawy zapis o darowaniu co siedem lat długów (V Moj 15:1-4), które darowano w Święto Namiotów (V Moj 31:10-13). Czy dzisiaj bylibyśmy w stanie darować bratu czy siostrze po siedmiu latach dług? Trudne pytanie, ale właśnie Prawo tak mówi…
Rozszerzeniem tego Prawa jest Prawo o Roku Jubileuszowym, zapewniające co pięćdziesiąt lat całkowitą wolność dla ludzi oraz powrót własności do jej pierwszego właściciela (III Moj/Kpł 25:8-12). Kiedy się dobrze wczytamy,  okazuje się, że można było sprzedawać jedynie plony (III Moj/Kpł 25:13-17) a nie samą ziemię, bo ziemia należała do Boga (III Moj/Kpł 25:23). Izraelici byli na niej jedynie przybyszami.

Przypomina nam to, że i my też jesteśmy przybyszami i pielgrzymami, o czym pięknie napisał ap. Paweł w Hbr 11:13-16. Ci, którzy są dla nas przykładem ludzi wiary, szukali innej ojczyzny, nie tej na ziemi. W liście do Filipian (Flp 3:20-21) czytamy wprost, że NASZA OJCZYZNA JEST W NIEBIE. A gdzie jest twoja ojczyzna bracie i siostro?
O ważności Prawa do powrotu dziedzictwa do pierwszego właściciela czytamy też u Ez 46:16-18.

Ciekawym wątkiem, na który należy szczególnie zwrócić uwagę przy czytaniu parszy, są słowa zapisane w III Moj/Kpł 25:39-43. Jeżeli ubogi brat sprzeda się jako niewolnik innemu bratu, ten ma się z nim obchodzić dobrze. Ciekawy jest zapis Dekalogu w V Mojżeszowej w kwestii szabatu (V Moj/Pwt 5:12-15) - zachowuj szabat, bo byłeś niewolnikiem w Egipcie. To prawo, które mówi o dobrym traktowaniu brata i bliźniego wynika z wielu nakazów, zwłaszcza z prawa miłości. Chciałbym tu zwrócić uwagę na to, co w sprawie niewolnictwa znajdziemy w Brit Chadasza czyli NT. Sporo na ten temat napisał ap. Paweł: w 1Kor 7:20-24 gdzie czytamy, że w jakim stanie człowiek został powołany do Boga, to w takim stanie powinien pozostać; Ef 6:5-9: „niewolnicy z czcią odnoście się do swoich panów, tak jak byśmy służyli Chrystusowi”; Kol 4:1: „panowie szanujcie swoich niewolników”, w Flm 1:10-17 zaś odsyła Filemonowi niewolnika, który od niego uciekł.
Jakie z tego płyną wnioski dla nas? Przyjmujmy z pokora to, co nam daję Bóg, wiedząc, że jesteśmy Jego sługami, gdy podejmujemy się jakiejś pracy. Czyńmy to sumiennie, gdy jesteśmy pracodawcą, szanujmy tych, którzy dla nas pracują, przestrzegajmy prawo w kraju, w którym żyjemy.

Chciałbym jednak zwrócić uwagę na aspekt duchowy, bo jestem przekonany, że zgodzimy się, że niewolnictwo ma również wymiar duchowy. Czytaliśmy dzisiaj o tym w Ew. Łk 4:16-21 - Jeszua przyszedł ogłosić wyzwolenie, rok łaski Pana. Wiemy, że Jeszua uwalnia nas od grzechów, pamiętajmy o tym. Gdy Pan Jezus rozmawiał z uczniami (Mt 20:25-28) pouczał, abyśmy byli dla siebie nawzajem sługami, niewolnikami. Gdy rozmawiał z żydami (Ew. J 8:31-36), mówił, że w Synu jest nasza wolność od grzechu. Ap. Paweł w Rz 6:15-18 napisał, że kto komu uległ, tego jest niewolnikiem. Mamy być niewolnikami sprawiedliwości a nie grzechu. Pamiętajmy o tym! Osoby, które przyjęły chrzest w Jezusa Chrystusa w Niego się przyoblekły (Ga 3:27-29), nie ma już niewolnika… Prawo Boże potępiało handel niewolnikami (1Tm 1:8-11). Ap. Piotr wyraźnie napisał, że kto komu ulega, tego jest niewolnikiem (2P 2:18-19). Jeżeli zatem grzeszymy, to nie jesteśmy niewolnikiem Chrystusa, tylko…
Dla tych, co mówią, że dzisiaj już nie ma niewolnictwa polecam ciekawy tekst z Ap 6:15-17.

Starajmy się patrzeć na Boże Prawo jako na prawo dobre dla człowieka, bo takie ono jest. Nawet to Prawo surowe, karzące, jest dobre dla człowieka, oddaje sprawiedliwość każdej stronie. Dzisiaj jako Boży lud oddajemy nasze sprawy naszemu Bogu, aby On brał za nas odwet. Czy myślisz, że dla przestępcy jest to lepiej niż kiedyś? Nie sadzę czytaj Hbr 10: 30-31 : „Znamy przecież Tego, który powiedział: Do Mnie [należy] pomsta i Ja odpłacę. I znowu: Sam Pan będzie sądził lud swój. Straszną jest rzeczą wpaść w ręce Boga żyjącego.”
Dlatego kochajmy siebie miłością Chrystusową i módlmy się za naszych przeciwników.

Początek tej Księgi może wydać się nudny, ponieważ dużo w niej liczb i wymieniania pokoleń. 

LICZENIE
Pierwsze rozdziały opisują spis ludności Izraela według pokoleń (IV Moj/Lb 1:1-4) i dotyczą spisu mężczyzn od dwudziestego roku życia wzwyż. Liczba spisanych (IV Mój/Lb 1:44-47) wynosiła sześćset trzy tysiące pięćset pięćdziesiąt (bez pokolenia Lewiego). Spis pokolenia Lewiego odbył się oddzielnie i był liczony od jednego miesiąca wzwyż (IV Moj/Lb 3:14-15). Jak dowiadujemy się z (IV Moj/Lb 3:39), Lewitów było dwadzieścia dwa tysiące. W toku lektury dowiadujemy się, że trzeba spisać wszystkich pierworodnych mężczyzn też od jednego miesiąca wzwyż (IV Moj/Lb 3:40) - było ich wszystkich dwadzieścia dwa tysiące dwieście siedemdziesięciu trzech (IV Moj/Lb 3:42-42). Jak wiemy wszyscy pierworodni w Izraelu należeli do Boga i należało ich wykupić. Jak czytamy w IV Moj/Lb 3:44-49 właśnie Lewici zastąpili pierworodnych przed Bogiem; natomiast za resztę pierworodnych dokonano wykupu w kwocie 5 sykli za osobę, czyli jakieś 55gr srebra.

OBÓZ IZRAELA
Drugi rozdział Księgi Liczb opisuje organizację Izraela, podzielonego na rody i obozy (IV Moj/Lb 2:1). Od wschodu mamy Judę (IV Moj/Lb 2:3,9), od południa Rubena (IV Moj/Lb 2:10,16), po środku obozu widzimy Namiot Spotkania (IV Moj/Lb 2:17), od zachodu Efraima (IV Moj/Lb 2:18,24), a od północy Dana (IV Moj/Lb 2:25,31). Widać wyraźnie, że Bóg jest Bogiem porządku i nie ma u naszego Boga niczego przypadkowego; pamiętajmy o tym.

Na przykładzie tych opisów wyraźnie widać podział na pokolenia i na rodziny. Dostrzegamy naczelników pokoleń, organizację na oddziały i oddzielonych do służby Bożej Lewitów, którzy zastąpili pierworodnych i pełnili służbę przed Bogiem w miejsce innych Izraelitów.

SPOŁECZNOŚĆ IZRAELA – CIAŁO CHRYSTUSA
Czytając dzisiejsza Parszę przypominają się słowa ap. Pawła Rz 11:16-17 mówiącego, że poganie zostali wszczepieni do Izraela. Kiedy dalej czytamy (1Kor 12:12-14, 18-20) jasno wynika, że tworzymy jedno Ciało; jest wiele członków, ale jedno Ciało. Tak samo i Izrael składał się z wielu pokoleń, wielu rodzin, ale tworzył jeden naród i jedną społeczność. Wierzący w Boga Jahwe tworzyli społeczność, a wierzący w Jeszue tworzą Ciało (1Kor 12:27-28). I tak jak w społeczności Izraela były rozdzielone różne funkcje, tak tez i jest w Ciele Chrystusa, jak czytaliśmy w 1Kor 12:28. Bóg w Izraelu do służby przed Bogiem wyznaczył pokolenie Lewiego (IV Moj/Lb 3:5-9) a do samej służby w Namiocie Spotkania, poza kapłanami, także ród Kehatytów. Podobną naukę i porządek spotykamy w NT, gdy czytamy w 1Tm 3:1-13, że biskup ma być mężem jednej żony, nienagannym i nie może być świeżo ochrzczonym (do służby z pokolenia Lewiego powoływano w wieku od trzydziestu do pięćdziesięciu lat), tak samo diakoni i diakonisy.

Tak jak był porządek w służbie kapłańskiej i na zgromadzeniach Izraela, tak samo i ap. Paweł uczy pogan – Koryntian w 1Kor 14:26-33. Pamiętajmy o tym, aby i w naszych zgromadzeniach, społecznościach tez był porządek i godne sprawowanie służby Bożej, pamiętając, że „Bóg bowiem nie jest Bogiem zamieszania, lecz pokoju. Tak jak to jest we wszystkich zgromadzeniach świętych”.

Dla tych wierzących, co w swojej bucie i zarozumialstwie, potępili i odrzucili naród Izraela, chciałbym przypomnieć słowa ap. Pawła Rz 11:25-29, z którego słów jasno wynika, że łaska jest u pogan, ale powróci do Izraela i tak cały Izrael będzie zbawiony, gdyż jak jest napisane „Co prawda - gdy chodzi o Ewangelię - są oni nieprzyjaciółmi ze względu na wasze dobro; gdy jednak chodzi o wybranie, są oni - ze względu na przodków - przedmiotem miłości. Bo dary łaski i wezwanie Boże są nieodwołalne.” BO DARY ŁASKI I WEZWANIE SĄ NIEODWOŁALNE!!!

O takich jak wy napisał prorok Ozeasz (Oz 2:1) - co to będą mówić do Izraela „Lud nie mój”. Widać zatem, że Bóg już dawno, przed przyjściem Mesjasza Jeszuy, dawno przed powstaniem chrześcijaństwa, przepowiedział, że będą tacy ludzie i taka nauka. Zastanówmy się zatem, czy na nas nie spełnia się to proroctwo. Zachęcam do przeczytania całego drugiego rozdziału proroka Ozeasza, warto. Znajdziesz tam takie perły: „I poślubię cię sobie na wieki, poślubię przez sprawiedliwość i prawo, przez miłość i miłosierdzie.  Poślubię cię sobie przez wierność, a poznasz Pana. W owym dniu - wyrocznia Pana, odpowiem na pragnienia niebios, a one odpowiedzą na pragnienia ziemi; ziemia zaś odpowie pragnieniu zboża, wina i oliwy; a one odpowiedzą pragnieniu Jizreel.  Rozsieję go po kraju, zlituję się nad Lo-Ruchamą, powiem do Lo-Ammi: "Ludem moim jesteś", a on odpowie: "Mój Boże!"» 

 Aby nie było wątpliwości, że chodzi o Izrael, a nie o pogan - Bóg nigdy nie odrzucił Izraela jak czytamy w Ap 7:2-4. Sprawa Izraela jest oczywiście na inny komentarz. Zapraszam do badania i szukania ukrytych znaczeń i przekazów w Torze Bożej. Błogosławionego Szabatu. Szalom

Dzisiejsza Parsza nosi nazwę Bereszit – Na Początku. Znajdujemy w niej opis stworzenia świata, narodziny Adama i Ewy, pierwsze działanie szatana, pierwsze morderstwo, upadek moralny ludzkości. Bardzo dużo się dzieje w Parszy Bereszit.

Czytając IMoj/Rdz 1:1 i 26 „1 Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. 2 Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.” Dzisiaj trwa dyskusja jak rozumieć te słowa, co to za Duch Boży? Trwa dyskusja, kto starzał świat? Ojciec czy Syn? Ciekawy tekst znajdujemy w ew. Jana, J 1:1-3 „1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. 2 Ono było na początku u Boga. 3 Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało.”

Dzisiaj większość jest zgodna, że tym Słowem jest Jeszua i jak czytamy przez te Słowo wszystko się stało.

Ciekawe tłumaczenie podaje Roman Brandstaetter – Krąg Biblijny str. 163 „1. Przed wszystkim Jest Słowo A Słowo Jest u Boga A Bóg Jest Słowem 2. Ono jest przed wszystkim u Boga 3. Przez Niego wszystko jest, A bez Niego nic nie jest Co jest”

Możemy kruszyć kopie jak było, lepiej jednak oddać pierwszeństwo Słowu Bożemu. Czytajmy dalej J 17:3-5 „3 A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. 4 Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. 5 A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał.”

Otocz tą chwałą, którą miałem zanim świat powstał. Czyli Syn był pierwszy, przed powstaniem świata.

Myślę, że podobnie myślał ap. Paweł gdy napisał Kol 1:15-17 „15 On jest obrazem Boga niewidzialnego - Pierworodnym wobec każdego stworzenia, 16 bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. 17 On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.”

Myśl tę ap. Paweł uzupełnia w Hbr 1:1-4 „2 a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat. 3 Ten , który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach.”

O tym, że coś jest na rzeczy napisał Salomon Prz 30:4 „4 Kto wstąpił do nieba i zstąpił? Kto zebrał wiatr w swoje garście? Kto wody owinął płaszczem? Kto krańce ziemi utworzył? Jakie jest jego imię? - A jakie syna? Wiadomo ci może?”

Moje wnioski są takie, Ojciec zrodził Syna a Syn wszystko stwarzał i to Syn, jak czytamy to wszystko podtrzymuje słowem swej potęgi. Gdyż dzisiaj naukowcy zastanawiają się i nie mają jasnej odpowiedzi, co, jaka siła, wprawiła to wszystko w ruch i sprawia, że to cały czas działa. Czytajcie Hbr 1:3, tam jest odpowiedź. 😊 Szalom.

Dalej czytamy o dniu, dobie, czasie w jakim Bóg stwarzał IMoj/Rdz 1:5, 8, 13 „8 Bóg nazwał to sklepienie niebem. I tak upłynął wieczór i poranek - dzień drugi.”

Nastał wieczór i poranek, czyli noc i dzień, od wieczora do wieczora. Dla mnie nie ma wątpliwości, że doba biblijna zaczyna się od wieczora do wieczora, czyli od zachodu do zachodu.

Czytajmy IIIMoj/Kpł 23:26-31 „27 «Dziesiątego dnia siódmego miesiąca jest Dzień Przebłagania. Będzie to dla was zwołanie święte. Będziecie pościć i będziecie składać Panu ofiary spalane. … 32 Będzie to dla was uroczysty szabat. Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, wieczorem, to jest od wieczora do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat». „

Dalej IIMoj/Wj 12:16-18 „18 Czternastego dnia miesiąca pierwszego od wieczora winniście spożywać chleb niekwaszony aż do wieczora dwudziestego pierwszego dnia tego miesiąca.”

Czyli od wieczora do wieczora.

Ciekawy tekst jest w IIIMoj/Kpł 22:6-7 „6 Ktokolwiek więc dotknie się takich rzeczy, będzie nieczysty aż do wieczora, nie będzie jadł rzeczy świętych, ale przedtem wykąpie ciało w wodzie. 7 Po zachodzie słońca będzie oczyszczony. Potem będzie jeść rzeczy święte, bo one są jego pokarmem.”

Do wieczora będzie nieczysty, po zachodzie będzie czysty.

Bardzo ładnie widać to na przykładzie śmierci Mesjasza gdy czytamy J 19:31, 40-42 „31 Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat - ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem - Żydzi prosili Piłata, aby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała.”

Wiemy, że Jeszua umarł w dzień, około piętnastej godziny, w tamtym czasie zachód słońca był około godziny dziewiętnastej, czyli mieli około cztery godziny na pochowanie Mesjasza. Musieli zdążyć przed zachodem słońca.

Mam nadzieje, że te teksty rozwiewają wszelkie wątpliwości, kiedy zaczyna się doba biblijna? Ja rozumień, ze od zachodu słońca do zachodu słońca. Szalom.

Jak czytamy w IMoj/ Rdz 2:2-3 „3 Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał stwarzając. „

Siódmy dzień uczynił Bóg świętym. Pamiętajmy o tym. To ważne, bo nasz Bóg wybrał sobie jeden dzień i uczynił go świętym. Co to za dzień?

Czytajmy, może to ten IIMoj/Wj 20:8-11 „8 Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. 9 Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. 10 Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. 11 W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty.”

Dalej IIIMoj/Kpł 23:1-3 „1 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 2 «Mów do Izraelitów i powiedz im: Oto czasy święte Pana, na które będziecie wzywać ich zwołaniami świętymi, to są moje czasy święte! 3 Przez sześć dni praca będzie wykonywana, ale siódmego dnia jest uroczysty szabat, jest zwołanie święte, nie będziecie wykonywać [w tym dniu] żadnej pracy - to jest szabat dla Pana we wszystkich waszych siedzibach. „

Dalej IIMoj/Wj 31:12-17 „13 «Powiedz Izraelitom: Przestrzegajcie pilnie moich szabatów, gdyż to jest znak między Mną a wami dla wszystkich waszych pokoleń, by po tym można było poznać, że Ja jestem Pan, który was uświęcam. 14 Przeto zachowujcie szabat, który winien być dla was świętością….”

Dalej Iz 56:2 „2 Błogosławiony człowiek, który tak czyni, i syn człowieczy, który się stosuje do tego:

czuwając, by nie pogwałcić szabatu, i pilnując swej ręki, by się nie dopuściła żadnego zła.”

Dalej Ez 20:19-21 „ 19 Ja jestem Pan, Bóg wasz. Według moich praw postępujcie, zachowujcie moje przykazania i wypełniajcie je. 20 Święćcie też moje szabaty, które niech będą znakiem między Mną a wami, aby poznano, że Ja jestem Pan, Bóg wasz.”

Dalej Mt 12:7-8 „7 Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, nie potępialibyście niewinnych. 8 Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu».”

Dalej Mt 24:15-22 „20 A módlcie się, żeby ucieczka wasza nie wypadła w zimie albo w szabat. 21 Będzie bowiem wówczas wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i nigdy nie będzie. „

Dalej Hbr 4:9 „9 A zatem pozostaje odpoczynek szabatu dla ludu Bożego. „

Dalej Iz 66:22-23 „23 Sprawdzi się to, że każdego miesiąca podczas nowiu i każdego tygodnia w szabat, przyjdzie każdy człowiek, by Mi oddać pokłon - mówi Pan.”

Jakie dla mnie wypływają wnioski w tych wersetów? Bóg stworzył świat w ciągu sześciu dni a siódmego odpoczął i pobłogosławił ten dzień, uznał go za święty. Nakazał w Dekalogu, który dla wielu wierzących jest podstawą zasad wiary, aby dzień szabatu zachować. Ogłasza ten dzień jako Święte Czasy Jahwe, oprócz innych świąt. Nazywa szabat znakiem pomiędzy Bogiem a ludem swoim. Do tych co się nawracają do Boga, mówi aby zachowywali szabat. Jeszua mówi, że jest Panem szabatu. Mówi aby nasza ucieczka nie była zima lub w szabat, na końcu czasów. Ap. Paweł mówi że szabat pozostaje jako odpocznienie a Izajasz, gdy napisał o nowym niebie i ziemi, to wspomina, że w każdy nów i szabat będą przychodzić ludzie aby oddać Bogu chwałę.

Ilu wam jeszcze potrzeba świadków, aby zrozumieć, że to sobota jest tym dniem jaki wybrał i poświecił Bóg, dniem jaki nakazał świecić dla swojego ludu. DLACZEGO ZATEM święcicie niedzielę? Szalom.

Czytając IMoj/Rdz 3:1-5 „1 A wąż był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta lądowe, które Pan Bóg stworzył. On to rzekł do niewiasty: «Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?»”

I poniżej, mamy opisana historię zwiedzenia Ewy przez węża i upadku pierwszych ludzi, dowiadujemy się tez, że wąż miał nogi.

Wąż jest uosobieniem diabła i Bożego przeciwnika, spotykamy o tym kilka informacji.

Czytajmy Hi 1:6 „6 Zdarzyło się pewnego dnia, gdy synowie Boży udawali się, by stanąć przed Panem, że i szatan też poszedł z nimi. „

Dalej Mdr 2:24 „24 A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą.”

Dalej Ez 28:12-14 „12 «Synu człowieczy, podnieś lament nad królem Tyru i powiedz mu: Tak mówi Pan Bóg: Byłeś odbiciem doskonałości, pełen mądrości i niezrównanie piękny. 13 Mieszkałeś w Edenie, ogrodzie Bożym; okrywały cię wszelkiego rodzaju szlachetne kamienie: rubin, topaz, diament, tarszisz, onyks, beryl, szafir, karbunkuł, szmaragd, a ze złota wykonano okrętki i oprawy na tobie, przygotowane w dniu twego stworzenia. 14 Jako wielkiego cheruba opiekunem ustanowiłem cię na świętej górze Bożej, chadzałeś pośród błyszczących kamieni.”

Dalej J 8:44-47 „44 Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa. „

Dalej Ap 12:9 „9 I został strącony wielki Smok, Wąż starodawny, który się zwie diabeł i szatan,

zwodzący całą zamieszkałą ziemię, został strącony na ziemię, a z nim strąceni zostali jego aniołowie.”

Dalej Ap 20:2-3 „2 I pochwycił Smoka, Węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. 3 I wtrącił go do Czeluści, i zamknął, i pieczęć nad nim położył, by już nie zwodził narodów, aż tysiąc lat się dopełni. A potem ma być na krótki czas uwolniony.”

Ważne słowa napisał ap. Paweł Ef 6:10-16 „ … 12 Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich. …”

Jak widzimy w powyższych wersetów, diabeł to zbuntowany anioł, który mieszkał w Edenie, jest zwodzicielem i oskarżycielem ludu. Jeszua, tych co nie służą Bogu, nazywa dziećmi szatana. Apostoł Paweł pokazuje, że jest on wymagającym przeciwnikiem, ma wielką moc. Los jego jednak jest przesądzony, dlatego bądźmy czujni, nie dajmy się zwieść, czy to przez rzekome cuda, czy oznaki mocy, nie wierzmy oskarżeniom, zwłaszcza ludzi niewierzących. Nie oskarżajmy i nie rozgłaszajmy plotek. To wszystko są narzędzia szatana, nie miejmy z nim nic wspólnego. Szalom.

Diabeł zwiódł Ewę a Ewa Adama i śmierć przeszła na świat IMoj/Rdz 3:17 „ 17 Do mężczyzny zaś [Bóg] rzekł: «Ponieważ posłuchałeś swej żony i zjadłeś z drzewa, co do którego dałem ci rozkaz w słowach: Nie będziesz z niego jeść - przeklęta niech będzie ziemia z twego powodu:”

Rozwinięcie skutków tego co zdarzyło się w Edenie, oraz obraz Mesjański znajdujemy w Brit Hadasza gdy czytamy Rzym 5:12-19 „12 Dlatego też jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli... 18 A zatem, jak przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich ludzi wyrok potępiający, tak czyn sprawiedliwy Jednego sprowadza na wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające życie. 19 Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi.„

Oraz 1 Kor 15:20-24 „20 Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. 21 Ponieważ bowiem przez człowieka [przyszła] śmierć, przez człowieka też [dokona się] zmartwychwstanie. 22 I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, 23 lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. 24 Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc. „

Na przykładzie tych wersetów widzimy jasno, że przez Adama przyszła śmierć na ten świat a przez Jeszue Mesjasza przyszła łaska abyśmy mogli żyć. Jednak aby z tego skorzystać to trzeba uwierzyć, nawrócić się i przyjąć zanurzenie (chrzest wodny) w imię Jeszuy Mesjasza (Jezusa Chrystusa) bo to sprowadza usprawiedliwienie dające życie. Szalom.

Bardzo ciekawy tekst jest w IMoj/Rdz 4:6-7 „6 Pan zapytał Kaina: «Dlaczego jesteś smutny i dlaczego twarz twoja jest ponura? 7 Przecież gdybyś postępował dobrze, miałbyś twarz pogodną; jeżeli zaś nie będziesz dobrze postępował, grzech leży u wrót i czyha na ciebie, a przecież ty masz nad nim panować».”

Przeczytajmy te słowa bardzo uważnie i pamiętajmy o nich w naszej pielgrzymce.

Nie bez powodu napisał o ty Jakub, wiedział, że to jest sprawa życia i śmierci Jk 1:12-16 „13 Kto doznaje pokusy, niech nie mówi, że Bóg go kusi. Bóg bowiem ani nie podlega pokusie ku złemu, ani też nikogo nie kusi. 14 To własna pożądliwość wystawia każdego na pokusę i nęci. 15 Następnie pożądliwość, gdy pocznie, rodzi grzech, a skoro grzech dojrzeje, przynosi śmierć. „

Paweł apostoł dopełnia to słowami 1Kor 10:12-13 „12 Niech przeto ten, komu się zdaje, że stoi, baczy, aby nie upadł. 13 Pokusa nie nawiedziła was większa od tej, która zwykła nawiedzać ludzi. Wierny jest Bóg i nie dozwoli was kusić ponad to, co potraficie znieść, lecz zsyłając pokusę, równocześnie wskaże sposób jej pokonania abyście mogli przetrwać.’

Bracia i Siostry pamiętajcie o tym i nie chojrakujcie, jaki to ja jestem mocny w Panu. Wielu, którzy tak postępowali, odpadli od wiary. Dlatego pamiętajcie o tym pouczeniu jakie niosą dla nas Pisma. Szalom.

Na zakończenie dzisiejszego komentarza chciałbym przytoczyć fragment z IMoj/Rdz 6:1-4 „1 A kiedy ludzie zaczęli się mnożyć na ziemi, rodziły im się córki. 2 Synowie Boga, widząc, że córki człowiecze są piękne, brali je sobie za żony, wszystkie, jakie im się tylko podobały. „

Jak wiemy spotkało się to z Bożym potępieniem, napisał o tym ap. Piotr 2 P 2:4-11 „4 Jeżeli bowiem Bóg aniołom, którzy zgrzeszyli, nie odpuścił, ale wydał do ciemnych lochów Tartaru, aby byli zachowani na sąd; 5 jeżeli staremu światu nie odpuścił, ale jako ósmego Noego, który ogłaszał sprawiedliwość, ustrzegł, gdy zesłał potop na świat bezbożnych;”

Potwierdza to Juda Jud 1:5-9 „6 i aniołów, tych, którzy nie zachowali swojej godności, ale opuścili własne mieszkanie, spętanych wiekuistymi więzami zatrzymał w ciemnościach na sąd wielkiego dnia;”

Konsekwencją tego było też ograniczenie lat życia do 120, i właśnie Mojżesz gdy umarł miał tyle lat VMoj/Pwt 34:7 „7 W chwili śmierci miał Mojżesz sto dwadzieścia lat, a wzrok jego nie był przyćmiony i siły go nie opuściły. „

Jak widzimy Bóg jest Bogiem sprawiedliwym, tak względem aniołów, tak względem człowieka. Jest tez i miłosierny, przygotował plan zbawienia człowieka i go zrealizował w osobie naszego Pana i Zbawiciela Jeszuy Mesjasza. Dlatego bądźmy czujni abyśmy nie podeptali krwi jaka została za nas przelana. Szalom.

W dzisiejszej Parszy czytamy o wyjściu Izraela z Egiptu i początkach ich wędrówki przez pustynię. Dzisiejszy komentarz podzieliłem na: KOŚCI JÓZEFA, KTO SZEDŁ NA CZELE IZRAELA, ZBAWIENIE OD PANA, PIEŚŃ MOJŻESZA, CHLEB Z NIEBA, SZABAT

KOŚCI JÓZEFA

Czytając w IIMoj/Wj 13:19 czytamy że Mojżesz zabrał kości Józefa: „19 Zabrał też Mojżesz ze sobą kości Józefa, gdyż ten przysięgą zobowiązał Izraelitów mówiąc: «Wspomoże was niezawodnie Bóg, a wówczas zabierzcie stąd kości moje ze sobą». „

Mojżesz wypełnił nakaz jaki Józef dał swoim braciom przed swoja śmiercią, o czym czytamy w IMoj/Rdz 50:24-26 „24 Wreszcie Józef rzekł do swych braci: «Gdy ja umrę, Bóg okaże wam swą łaskę i wyprowadzi was z tej ziemi do kraju, który poprzysiągł dać Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi». 25 Po czym zobowiązał synów Izraela przysięgą, że spełnią takie polecenie: «Gdy Bóg okaże wam tę wielką swoją łaskawość, zabierzcie stąd moje kości». 26 Po czym Józef umarł, mając sto dziesięć lat. Zabalsamowano go i złożono go do trumny w Egipcie.”

Potwierdza to również Szczepan w swoim przemówieniu Dz Ap 7:15-16 „15 Jakub przybył do Egiptu i umarł on sam i nasi ojcowie. 16 Przeniesiono ich do Sychem i złożono w grobie, który Abraham kupił za srebro od synów Chamora w Sychem.„

Widzimy na tym przykładzie, że wielu mężów Bożych było prorokami, był nim również Józef, gdyż Bóg jemu objawił co stanie się w przyszłości, że Izrael wyjdzie z Egiptu, dlatego prosił, gdy będą wychodzili aby zabrali jego kości.

KTO SZEDŁ NA CZELE IZRAELA

Dzisiaj trwa dyskusja nad tym kto szedł z Mojżeszem, który wyprowadził Izraela z Egiptu i potwierdzał wiele razy wybranie Mojżesza? Pytania są oczywiście uzasadnione, gdyż opis jaki znajdujemy w Biblii jest co najmniej tajemniczy, czytajmy IIMoj/Wj 13:20-22 „20 Wyruszyli z Sukkot i rozbili obóz w Etam, na skraju pustyni. 21 A Pan szedł przed nimi podczas dnia, jako słup obłoku, by ich prowadzić drogą, podczas nocy zaś jako słup ognia, aby im świecić, żeby mogli iść we dnie i w nocy. 22 Nie ustępował sprzed ludu słup obłoku we dnie ani słup ognia w nocy.”

Jak czytamy Pan szedł w obłoku i ogniu…

Ciekawy zapis mamy w IIMoj/Wj 14:19-20 „19 Anioł Boży, który szedł na przedzie wojsk izraelskich, zmienił miejsce i szedł na ich tyłach. Słup obłoku również przeszedł z przodu i zajął ich tyły, 20 stając między wojskiem egipskim a wojskiem izraelskim. I tam był obłok ciemnością, tu zaś oświecał noc. I nie zbliżyli się jedni do drugich przez całą noc. „

Anioł Boży szedł na czele i przeszedł na tyły tak samo i słup obłoku.

Bardzo ważne w tym temacie są słowa zapisane w IIMoj/Wj 23:20-23 „20 Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. 21 Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim. 22 Jeśli będziesz wiernie słuchał jego głosu i wykonywał to wszystko, co ci polecam, będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będę odnosił się wrogo do odnoszących się tak do ciebie. 23 Mój anioł poprzedzi cię i zaprowadzi do Amoryty, Chetyty, Peryzzyty, Kananejczyka, Chiwwity, Jebusyty, a Ja ich wygładzę. „

Zobaczcie co Bóg mówi do Mojżesza. Posyłam mojego anioła, moje imię jest w nim, słuchaj go, nie sprzeciwiaj się jemu, on, mój anioł zaprowadzi cię do ziemi obiecanej. Jak widzimy Bóg, którego nikt nigdy nie widział, posłał swojego anioła i to on, w Jego imieniu wyprowadził Izraela z Egiptu, prowadził ich przez pustynie i zaprowadził do ziemi obiecanej.

Potwierdzają to słowa zapisane w IVMoj/Lb 20:15-16 „15 Niegdyś powędrowali przodkowie nasi do Egiptu, i przebywaliśmy tam długi czas. Egipcjanie jednak źle się obchodzili z nami, podobnie jak i z przodkami naszymi. 16 Wołaliśmy wtedy do Pana, a On usłyszał głos nasz i posłał anioła, który nas wyprowadził z Egiptu. …”

Jak myślicie o kogo może chodzić, kto był tym aniołem, którego posłał Bóg, który wyprowadził Izraela z Egiptu?

Z pomocą przychodzi nam Brit Hadasza/NT, czytamy tam w 1Kor 10:1-4 „1 Nie chciałbym, bracia, żebyście nie wiedzieli, że nasi ojcowie wszyscy, co prawda zostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze 2 i wszyscy byli ochrzczeni w [imię] Mojżesza, w obłoku i w morzu; 3 wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy 4 i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a ta skała - to był Chrystus.”

Widzimy w tego wersetu, że tym, który wyprowadził Izraela z Egiptu był Chrystus, był nim Syn Boży, niech będzie błogosławione imię Jego. Spotkałem się kiedyś ze stwierdzeniem, że to nie był Chrystus tylko Pomazaniec i to wcale nie musi wskazywać na Jeszue Mesjasza.

Myślę, że to co napisał ap. Paweł w 1Kor 5:7 „7 Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem, jako że przaśni jesteście. Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha.”

Wskazują jasno i bez żadnych wątpliwości, kogo miał Paweł na myśli, że był to Jeszua Mesjasz, bo to on został złożony jako nasza Pascha.

ZBAWIENIE OD PANA

Nie wiem, czy zwróciliście uwagę na słowa jakie Mojżesz wypowiedział do Izraela, gdy nadciągał na nich faraon ze swoim wojskiem? Czytajmy IIMoj/Wj 14:13-14 „13 Mojżesz odpowiedział ludowi: «Nie bójcie się! Pozostańcie na swoim miejscu, a zobaczycie zbawienie od Pana, jakie zgotuje nam dzisiaj. Egipcjan, których widzicie teraz, nie będziecie już nigdy oglądać. 14 Pan będzie walczył za was, a wy będziecie spokojni».”

Powiedział „ nie bójcie się. … zobaczycie zbawienie od Pana”

Dalej czytamy na czym to zbawienie polegało IIMoj/Wj 14:19-22 „19 Anioł Boży, który szedł na przedzie wojsk izraelskich, zmienił miejsce i szedł na ich tyłach. Słup obłoku również przeszedł z przodu i zajął ich tyły, 20 stając między wojskiem egipskim a wojskiem izraelskim. I tam był obłok ciemnością, tu zaś oświecał noc. I nie zbliżyli się jedni do drugich przez całą noc. 21 Mojżesz wyciągnął rękę nad morze, a Pan cofnął wody gwałtownym wiatrem wschodnim, który wiał przez całą noc, i uczynił morze suchą ziemią. Wody się rozstąpiły, 22 a Izraelici szli przez środek morza po suchej ziemi, mając mur z wód po prawej i po lewej stronie.”

Anioł Boży oddzielił Izraela od Egipcjan, rozdzielił Morze Czerwone na dwie części i Izrael uciekł przed Egiptem przechodząc przez morze suchą nogą a Egipcjanie w tym morzu poginęli. Zbawienia znaczy to samo co ratunek. Ujrzycie ratunek od Pana.

Tak właśnie jest i tak powinno być w naszym życiu wiary, abyśmy pamiętali, że zbawienie, nasz ratunek jest w Bogu. Wiedzieli o ty psalmiści gdy pisali:

Ps 3:9 „9 Od Pana pochodzi zbawienie. Błogosławieństwo Twoje nad narodem Twoim.”

Ps 50:23 „23 Kto składa Mi ofiarę dziękczynną, ten Mi cześć oddaje, a postępującym bez skazy ukażę Boże zbawienie».”

Pisał Izajasz Iz 12:2 „2 Oto Bóg jest zbawieniem moim! Będę miał ufność i nie ulęknę się, bo mocą moją i pieśnią moją jest Pan. On stał się dla mnie zbawieniem! „

Oczywiście wersetów mówiących o tym jest bardzo wiele. Myślę, że na podstawie tych widzimy, że tak jest. Nasze zbawienie jest w Bogu.

Chciałbym jednak abyśmy w tym miejscu zastanowili się jak to wygląda w świetle czasów Mesjańskich, czasów w których i nam przyszło żyć.

Przeczytajmy ważne słowa jakie anioł wypowiedział do Miriam, czytamy o tym w Mt 1:21 „21 Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów».”

Jestem przekonany, że dzisiaj, każdy z nas, wie o tym, że w imieniu Jeszua Mesjasza (Jezusa Chrystusa) mamy zbawienie.

Potwierdza to sam Jeszua po swoim zmartwychwstaniu gdy czytamy w Łk 24:45-48

„45 Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma, 46 i rzekł do nich: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie, 47 w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. 48 Wy jesteście świadkami tego. „

Potwierdzają apostołowie:

Dz Ap 4:12 „12 I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni».”

Bardzo ważne słowa sa zapisane w Dz Ap 10:43, 48 „43 Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów». … 48 I rozkazał ochrzcić ich w imię Jezusa Chrystusa.”

Zobaczcie co się tu wydarzyło, Piotr głosi u Korneliusza, że tylko w Jezusie Chrystusie jest odpuszczenie grzechów i każe ich ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa.

Tak samo rozumiał to ap. Jakub gdy napisał Jk 2:7 „7 Czy nie oni bluźnią zaszczytnemu Imieniu, które wypowiedziano nad wami?”

ZASZCZYTNE IMIĘ WYPOWIEDZIANE NAD WAMI. Jakie to imię? Dlaczego nie imiona?

Zobaczcie jaki jest do tego wersetu komentarz w Biblii Tysiąclecia „Jk 2, 7 - Imię Jezus, wymawiane nad każdym przy chrzcie św. (Dz 2,38).”

Resztę zostawię bez komentarza. Jeżeli siostro, bracie, masz chrzest w „imię Ojca, imię Syna i Ducha św.” to poważnie się zastanów czy wszystko jest prawidłowo.

Dzisiaj dla nas powinno istnieć, zgodnie ze Słowem Bożym, jedno imię, nie mam co do tego wątpliwości, oraz jak i do tego jakie to imię, jest to imię Jeszua.

Tak jak Izrael był ochrzczony w imię Mojżesza, tak i my musimy być ochrzczeniu tylko w imię Jeszuy, czytaj 1Kor 10:1-2 „1 Nie chciałbym, bracia, żebyście nie wiedzieli, że nasi ojcowie wszyscy, co prawda zostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze 2 i wszyscy byli ochrzczeni w [imię] Mojżesza, w obłoku i w morzu;”

PAMIĘTAJMY: JESZUA znaczy JAHWE jest ZBAWIENIEM.

PIEŚŃ MOJŻESZA

Gdy Bóg uratował Izrael, czyniąc cud, przeszli przez morze sucha stopa, zrozumieli, że Bóg jest z nimi i z Mojżeszem. Wtedy Mojżesz i lud zaśpiewali pieśń na chwałę Bogu IIMoj/Wj 15:1-3 „1 Wtedy Mojżesz i Izraelici razem z nim śpiewali taką pieśń ku czci Pana: Będę śpiewał ku czci Pana,

który wspaniale swą potęgę okazał, gdy konia i jeźdźca jego pogrążył w morzu. 2 Pan jest moją mocą i źródłem męstwa! Jemu zawdzięczam moje ocalenie. On Bogiem moim, uwielbiać Go będę, On Bogiem ojca mego, będę Go wywyższał. 3 Pan, mocarz wojny, Jahwe jest imię Jego. „

Pieśni pochwalne były częstym sposobem oddawania chwały Bogu, w dzisiejszym czytaniu mamy pieśń Miriam, mamy pieśń Debory, na pewno pamiętacie pieśń Dawida, a czy Psalmy nie są pieśniami? Dlatego i my dzisiaj też dziękujmy i wychwalajmy Boga poprzez pieśni, psalmy i modlitwy pełne ducha.

Ciekawy zapis tych wydarzeń mamy w Mdr 10:9, 18-20 „9 Lecz Mądrość wybawiła swych czcicieli z utrapień. … 18 Przeprawiła ich przez Morze Czerwone, przeprowadziła poprzez wody mnogie,

19 a wrogów ich potopiła i wyrzuciła z głębin otchłani. 20 Wzięli więc sprawiedliwi łupy z bezbożnych i opiewali, Panie, święte imię Twoje, i sławili zgodnie zwycięską Twą rękę. „

Tak samo i na końcu czasów, będzie śpiewana pieśń Mojżesza i Baranka, Bogu na chwałę Ap 15:3-4 „3 A taką śpiewają pieśń Mojżesza, sługi Bożego, i pieśń Baranka: «Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, Panie, Boże wszechwładny! Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi, o Królu narodów! 4 Któż by się nie bał, o Panie, i Twego imienia nie uczcił? Bo Ty sam jesteś Święty, bo przyjdą wszystkie narody i padną na twarz przed Tobą, bo ujawniły się słuszne Twoje wyroki». „

CHLEB Z NIEBA

W dzisiejszym czytaniu spotykamy opis pokarmu, jaki Bóg dał Izraelowi i jakim karmił ich na pustyni przez czterdzieści lat, czytamy o tym w IIMoj/Wj 16:9-15 „9 Mojżesz rzekł do Aarona: «Powiedz całemu zgromadzeniu Izraelitów: Zbliżcie się do Pana, gdyż słyszał wasze szemrania». 10 W czasie przemowy Aarona do całego zgromadzenia Izraelitów spojrzeli ku pustyni i ukazała się im w obłoku chwała Pana. 11 I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowami: 12 «Słyszałem szemranie Izraelitów. Powiedz im tak: O zmierzchu będziecie jeść mięso, a rano nasycicie się chlebem. Poznacie wtedy, że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem». 13 Rzeczywiście wieczorem przyleciały przepiórki i pokryły obóz, a nazajutrz rano warstwa rosy leżała dokoła obozu. 14 Gdy się warstwa rosy uniosła ku górze, wówczas na pustyni leżało coś drobnego, ziarnistego, niby szron na ziemi. 15 Na widok tego Izraelici pytali się wzajemnie: «Co to jest?» - gdyż nie wiedzieli, co to było. Wtedy powiedział do nich Mojżesz: «To jest chleb, który daje wam Pan na pokarm.”

O tym zapewne wie każdy, kto czyta Pismo. W cudowny sposób, Bóg przez czterdzieści lat zsyłał chleb z nieba, tzw. mannę.

Chciałbym jednak dzisiaj zwrócić uwagę, na to, na co ten pokarm wskazywał. Poszukajmy duchowego znaczenia, na co to wskazywało, albo raczej na kogo?

Z pomocą przychodzi nam oczywiście Słowo Boże, zobaczcie co powiedział Jeszua do Żydów J 6:29-35 „29 Jezus odpowiadając rzekł do nich: «Na tym polega dzieło [zamierzone przez] Boga, abyście uwierzyli w Tego, którego On posłał». 30 Rzekli do Niego: «Jakiego więc dokonasz znaku, abyśmy go widzieli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? 31 Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano: Dał im do jedzenia chleb z nieba». 32 Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. 33 Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu». 34 Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze tego chleba!» 35 Odpowiedział im Jezus: «Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie.”

Domagali się cudu od Jeszuy, wspominali o mannie jaką jedli ojcowie. Jeszua powiada im jednak bardzo ważne słowa, że „ Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu”

Dalej Jeszua ich naucza J 6:48-58 „48 Jam jest chleb życia. 49 Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli. 50 To jest chleb, który z nieba zstępuje: kto go spożywa, nie umrze. 51 Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata». 52 Sprzeczali się więc między sobą Żydzi mówiąc: «Jak On może nam dać ciało do spożycia?» 53 Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. 54 Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. 55 Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. 56 Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. 57 Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. 58 To jest chleb, który z nieba zstąpił - nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki». „

Jeszua w piękny sposób pokazuje, że to On, jest tym chlebem, który zstąpił z nieba aby dać życie wieczne. Kto spożywa chleb, który zstąpił z nieba ma życie wieczne. Ojcowie jedli chleb, który dawał im życie ale nie dawał życia wiecznego, pomarli na pustyni. Dlatego Bóg posłał Syna, który z nieba zstąpił, który jest prawdziwym chlebem życia i każdy kto go spożywa będzie miał życie wieczne.

Może ktoś spytać, o co chodzi, jak to rozumieć?

Z pomocą, jak zawsze, przychodzi nam Słowo Boże, czytajmy co uczynił Jeszua Łk 22:19-20 „19 Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!» 20 Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: «Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana. „

Widzimy, że podczas ostatniej wieczerzy Jeszua wziął chleb pobłogosławił go i wziął wino i pobłogosławił je dając uczniom aby jedli i pili a oni jedli i pili. Czyli spożywali Ciało i Krew Jeszuy.

Tak samo rozumiał i nauczał ap. Paweł gdy czytamy w 1Kor 11:23-26 „23 Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb 24 i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was . Czyńcie to na moją pamiątkę». 25 Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę». 26 Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie. „

Kochani to jest bardzo ważne abyśmy spożywali Ciało i pili Krew Jeszuy. Jeżeli tego nie będziemy czynić, nie będziemy mieli życia w sobie. TO JEST WARUNEK NASZEGO ZBAWIENIA.

Dlatego nie zgadzajcie się gdy ktoś wam daje tylko Ciało a nie daje Krwi. Nie zgadzajcie się gdy ktoś wam mówi, że to tylko dla pierwszych owiec, dla stu czterdziestu czterech tysięcy. Każdy, powtarzam każdy kto będzie spożywał Ciało i pił Krew Mesjasza ma życie w sobie. Amen.

Dla tych co nie wierzą w preegzystencje Syna, mam pytanie, jak mógł z nieba zstąpić, skoro go nie było?

SZABAT

Z manna wiąże się jeszcze jeden bardzo ważny nakaz z Prawa Bożego, jest nim szabat, czytajmy IIMoj/Wj 16:22-26, 29-30 „22 W szóstym zaś dniu zbierali podwójną ilość pożywienia, dwa omery na każdego. I przybyli wszyscy przełożeni zgromadzenia, i donieśli to Mojżeszowi. 23 A on rzekł do nich: «Oto, co Pan chciał wam powiedzieć: Dniem świętym spoczynku, szabatem poświęconym dla Pana, jest dzień jutrzejszy. Upieczcie, co chcecie upiec, i ugotujcie, co chcecie ugotować. Wszystko zaś, co wam zbywa, odłóżcie na dzień następny». 24 I odłożyli na następny dzień według nakazu Mojżesza. I nie nastąpiło gnicie, ani też nie tworzyły się tam robaki. 25 Mojżesz powiedział: «Jedzcie to dzisiaj, albowiem dzisiaj jest szabat ku czci Pana! Dzisiaj nie znajdziecie tego na polu. 26 Przez sześć dni możecie zbierać, jednak w dniu siódmym jest szabat i nie będzie nic tego dnia». …

29 Patrzcie! Pan nakazał wam szabat i dlatego w szóstym dniu dał wam pokarm na dwa dni. Każdy przeto z was pozostanie w domu! W dniu siódmym żaden z was niech nie opuszcza swego miejsca zamieszkania». 30 I stosownie do tego lud obchodził dnia siódmego szabat.”

Jak czytamy, przez sześć dni Bóg zsyłał Izraelowi mannę ale dnia siódmego nie zsyłał im nic. Jeżeli w tygodniu zebrali więcej i zostawili na drugi dzień to manna się psuła, natomiast gdy zbierali szóstego dnia, mieli zebrać podwójną porcję, tak aby mieli na dwa dni i wtedy manna się nie psuła. Było to spowodowane tym, że w siódmym dniu Bóg nakazał dla swojego ludu szabat, w tym dnu nie mieli zbierać pokarmu. Jak czytamy niektórzy nie uwierzyli i poszli szukać pokarm w szabat, nic jednak nie znaleźli.

W tym opisie mam dwie bardzo ważne kwestie. Pierwsza to ta, że Bóg pokazał Izraelowi na pustyni który dzień jest szabatem, jest to dzień siódmy. Pokazuje to wyraźnie, że dla Boga, w odróżnieniu co do niektórych wierzących, nie każdy dzień jest szabatem, tylko, jak czytamy, jest nim jeden dzień, siódmy.

Wynika to jasno z Dekalogu, gdzie czytamy IIMoj/Wj 20:8-11 „8 Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. 9 Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. 10 Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. 11 W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty. „

Jaki to jest dzień szabat? Myślę, że w obecnej dobie, każdy wie że to sobota. Dlatego dla mnie, jałowymi są dyskusje, a skąd wiesz, że ta sobota to ta sama co Bóg nakazał? A wiem to stąd, że Bóg na pustyni pouczył Izraela, jaki dzień jest szabatem i gdy patrzę na Żydów, to właśnie sobota jest siódmym dniem. Tak samo, jak nauczają niektórzy, że w niedzielę zmartwychwstał Pan Jezus, czyli pierwszego dnia tygodnia. Jeżeli niedziela jest pierwszym dniem tygodnia, to wiadomo, że sobota jest dniem siódmym. I nigdzie w Biblii nie znalazłem, że szabat był wyznaczany od nowiu księżyca. Od nowiu księżyca jest wyznaczany nowy miesiąc a nie szabat.

Drugim aspektem dotyczącym szabatu, na jaki chciałbym zwrócić uwagę są słowa pewnego rabina, który powiedział, „pokażcie mi gdzie w Biblii jest nakaz, że mamy w szabat się zgromadzać, bo ja nie znalazłem.” Pewnie miał na myśli nakaz, że „mamcie zostać w swoich domu”. :)

Gdy czytamy jednak uważnie Pismo Święte to znajdziemy tam taki nakaz IIIMoj/Kpł 23:1-3 „1 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 2 «Mów do Izraelitów i powiedz im: Oto czasy święte Pana, na które będziecie wzywać ich zwołaniami świętymi, to są moje czasy święte! 3 Przez sześć dni praca będzie wykonywana, ale siódmego dnia jest uroczysty szabat, jest zwołanie święte, nie będziecie wykonywać [w tym dniu] żadnej pracy - to jest szabat dla Pana we wszystkich waszych siedzibach.”

Dla mnie jasno wynika z tego nakazu, że w szabat, który jest czasem świętym Pana, mamy się zgromadzać, ma być święte zwołanie. Właśnie w szabat odbywały się zgromadzenia, na których oddawano społecznie cześć Bogu, czytano i wykładano Torę. O zgromadzeniach ludu czytamy w wielu miejscach na kartach Słowa Bożego, jakby nie wspomnieć Mojżesza, Jozuego, Dawida, Salomona, Nehemiasza i Ezdrasza… Ja chciałbym dzisiaj przytoczyć przykłady z czasów Mesjasza i apostołów.

Zobaczmy co jest napisane u Jana w J 6:58-59 „58 To jest chleb, który z nieba zstąpił - nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki». 59 To powiedział ucząc w synagodze w Kafarnaum.”

Widzimy, że Pan Jezus chodził do synagogi i tam nauczał, tam czytano Biblię i ja wykładano. To samo czytamy w Dz. Ap., zobaczcie np.:

Dz Ap 15:21 „21 Z dawien dawna bowiem w każdym mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach».” – Jakub wskazuje, że w synagogach czytają co szabat Mojżesza i tam go wykładają

Dz Ap 17:1-3 „1 Przeszli przez Amfipolis i Apolonię i przybyli do Tesaloniki, gdzie Żydzie mieli synagogę. 2 Paweł według swego zwyczaju wszedł do nich i przez trzy szabaty rozprawiał z nimi. 3 Na podstawie Pisma wyjaśniał i nauczał: «Mesjasz musiał cierpieć i zmartwychwstać. Jezus, którego wam głoszę, jest tym Mesjaszem».” – Paweł przez trzy szabaty w synagodze, na podstawie Pism, czyli „Starego Testamentu” wykazywał że Jeszua jest Mesjaszem

Czy w czasach apostolskich zbierano się tylko w synagogach? Nie, nie zbierano się tylko w synagogach ale i w innych miejscach jak czytamy w Dz Ap 16:11-13 „11 Odbiwszy od lądu w Troadzie popłynęliśmy wprost do Samotraki, a następnego dnia do Neapolu, 12 a stąd do Filippi, głównego miasta tej części Macedonii, które jest [rzymską] kolonią. W tym mieście spędziliśmy kilka dni. 13 W szabat wyszliśmy za bramę nad rzekę, gdzie - jak sądziliśmy - było miejsce modlitwy. I usiadłszy rozmawialiśmy z kobietami, które się zeszły.”

Czytamy tu, że spotykali się nad rzeką i tam w szabat rozmawiali i się modlili. Rozmawiali o Słowie Bożym, gdyż przysłuchiwała się im kobieta i uwierzyła.

Czy jednak można spotykać się tylko w szabat, spyta ktoś? Ależ nie, można się spotykać kiedy się chce, mamy przykład spotkania ap. Pawła w pierwszy dzień tygodnia (niedzielę) gdy czytamy Dz Ap 20:7-11 „7 W pierwszym dniu po szabacie, kiedy zebraliśmy się na łamanie chleba, Paweł, który nazajutrz zamierzał odjechać, przemawiał do nich i przedłużył mowę aż do północy. 8 Wiele lamp paliło się w górnej sali, gdzie byliśmy zebrani. 9 Pewien młodzieniec, imieniem Eutych, siedział na oknie pogrążony w głębokim śnie. Kiedy Paweł przedłużał przemówienie, zmorzony snem spadł z trzeciego piętra na dół. Podniesiono go martwego. 10 Paweł zeszedł, przypadł do niego i wziął go w ramiona: «Nie trwóżcie się - powiedział - bo on żyje». 11 I wszedł na górę, łamał chleb i spożywał, a mówił jeszcze długo, bo aż do świtania.”

Możemy spotykać się kiedy chcemy na rozmowy i modlitwy, jest natomiast bardzo złą rzeczą, że mało kto chce się spotykać w sobotę czyli w szabat. Bóg wybrał konkretny dzień, szabat, sobota, aby w ten dzień spotykać się na wspólne zgromadzenia. Co więcej szabat jest znakiem pomiędzy Bogiem a jego ludem jak czytamy w Ez 20:12 „12 Dałem im także szabaty, aby były znakiem między Mną a nimi, aby poznano, że Ja jestem Pan, który ich uświęca.”

Dla Pana Jezusa i dla apostołów nie było żadnej wątpliwości jaki dzień jest przez Boga wybrany, że jest to sobota jako szabat. Dlatego bardzo źle się dzieje dzisiaj, że tak wielu szczerze wierzących odrzuca świecenie szabatu i zachowuje pierwszy dzień tygodnia, gdzie w Biblii jest to zwykły dzień i nigdzie w Biblii nie został wyróżniony. Tylko fałszywi nauczyciele nauczają, że szabat był dla Żydów, a dla nas jest niedziela, bo w niedziele zmartwychwstał Chrystus. Nie dość, że kłamią to jeszcze nie umieją liczyć, bo jakby dobrze policzyli to by zobaczyli, że Chrystus zmartwychwstał w szabat, a w niedziele to Go już w grobie nie było. (Trzy dni i trzy noce) Tak to się dziej, jak do swojej nauki naginamy Słowo Boże, a nie siebie do nauki Słowa Bożego. Dlatego kochani nie słuchajcie ich, zaufajcie Bogu i Jego Słowu a nie zawiedziecie się. Czas jest zły, dlatego czytamy takie bardzo ważne słowa w Ap 14:12 „12 Tu się okazuje wytrwałość świętych, tych, którzy strzegą przykazań Boga i wiary Jezusa.„

I to nie jest do Żydów tylko do nas, oby się okazało, że strzeżemy Bożych przykazań i wiary Jezusa.

Komentarz do dzisiejszej Parszy chciałbym podzielić na: PLAGI EGIPSKIE, PASCHA I PRZAŚNIKI, CZAS PASCHY I INNE ZAGADNIENIA oraz PASCHA a CHRZEŚCIJANIE

W dzisiejszym czytaniu mamy zakończenie opisu plag Egipskich, jak wiemy było ich w sumie dziesięć. Bardzo ważnym wydarzeniem w dzisiejszym czytaniu jest Pascha i Przaśniki. Zabicie baranka Paschalnego oraz Mesjański charakter tego nakazu.

PLAGI EGIPSKIE

W dzisiejszej Parszy mamy dokończenie opisy plag Egipskich. Bóg uczynił w Egipcie jeszcze trzy plagi, po których Faraon wypuścił lud Izraela.

Była to plaga szarańczy IIMoj/Wj 10:4

„4 Bo jeżeli będziesz zwlekał z wypuszczeniem ludu mego, to sprowadzę jutro szarańczę do twego kraju. „

Plaga ciemności IIMoj/Wj 10:21

„21 I rzekł Pan do Mojżesza: «Wyciągnij rękę ku niebu, a nastanie ciemność w ziemi egipskiej tak gęsta, że można będzie dotknąć ciemności».”

Plaga śmierci pierworodnych IIMoj/Wj 11:4-6

„4 Mojżesz powiedział: «Tak mówi Pan: O północy przejdę przez Egipt. 5 I pomrą wszyscy pierworodni w ziemi egipskiej od pierworodnego syna faraona, który siedzi na swym tronie, aż do pierworodnego niewolnicy, która jest zajęta przy żarnach, i wszelkie pierworodne bydła. 6 Wtedy w całej ziemi egipskiej będzie wielkie narzekanie, jakiego nie było nigdy i jakiego już nie będzie.”

W sumie było dziesięć plag: pierwsza – krew, druga – żaby, trzecia – komary, czwarta – muchy, piąta – zaraza, szósta - wrzody i pryszcze, siódma - wielki grad, ósma – szarańcza, dziewiąta – ciemność, dziesiąta - śmierć pierworodnych.

Po tych plagach faraon wypuścił lud Izraela z ziemi Egipskiej, jak czytamy IIMoj/Wj 12:37-42

„37 I wyruszyli Izraelici z Ramses ku Sukkot w liczbie około sześciuset tysięcy mężów pieszych, prócz dzieci. 38 Także wielkie mnóstwo cudzoziemców wyruszyło z nimi, nadto owce i woły, i olbrzymi dobytek. 39 Z ciasta, które wynieśli z Egiptu, wypiekli niekwaszone placki, ponieważ się nie zakwasiło. Wypędzeni z Egiptu bez najmniejszej zwłoki, nie zdołali przygotować nawet zapasów na drogę. 40 A czas pobytu Izraelitów w Egipcie trwał czterysta trzydzieści lat. 41 I oto tego samego dnia, po upływie czterystu trzydziestu lat, wyszły wszystkie zastępy Pana z ziemi egipskiej. 42 Tej nocy czuwał Pan nad wyjściem synów Izraela z ziemi egipskiej. Dlatego noc ta winna być czuwaniem na cześć Pana dla wszystkich Izraelitów po wszystkie pokolenia. „

Czas pobyty Izraelitów w Egipcie wynosił czterysta trzydzieści lat. Weszli w liczbie siedemdziesięciu osób a wyszli jako wielki i liczny naród.

W tym wydarzeniu mamy tez wypełnienia proroctwa, jakie Bóg dał Jakubowi, gdy ten szedł do Egiptu, czytajmy IMoj/Rdz 46:2-4

„2 Bóg zaś w widzeniu nocnym tak odezwał się do Izraela: «Jakubie, Jakubie!» A gdy on odpowiedział: «Oto jestem», 3 rzekł do niego: «Jam jest Bóg, Bóg ojca twego. Idź bez obawy do Egiptu, gdyż uczynię cię tam wielkim narodem. 4 Ja pójdę tam z tobą i Ja stamtąd cię wyprowadzę, a Józef zamknie ci oczy». „

Chwała Najwyższemu. Pamiętajmy o tym, że słowo Boże nie wraca puste, po kilkuset latach Bóg wypełnił to co obiecał Jakubowi. Przykładów takich w Biblii jest bardzo wiele, pamiętajmy o tym.

W nawiązaniu do dziesięciu plag Egipskich, chciałbym wspomnieć o słowach jakie Bóg wypowiedział do Mojżesza, czytajmy IVMoj/Lb 14:19-23

„19 Odpuść więc winy tego ludu według wielkości Twego miłosierdzia, tak jak znosiłeś ten lud od Egiptu aż dotąd».

20 I odpowiedział Pan: «Odpuszczam zgodnie z twoim słowem. 21 Lecz - na moje życie - napełni się chwałą Pana cała ziemia. 22 Wszyscy, którzy widzieli moją chwałę i moje znaki, które działałem w Egipcie i na pustyni, a wystawiali Mnie na próbę już dziesięciokrotnie i nie słuchali mego głosu, 23 ci nie zobaczą kraju, który obiecałem pod przysięgą ich ojcom. Żaden z tych, którzy Mną wzgardzili, nie zobaczy go.”

Widzimy z tego tekstu, że tak jak było dziesięć plag, tak i Bóg do dziesięciu razy wybaczył Izraelitom ich grzechy, potem już nie i poginęli na pustyni. Ponieśli kare za swoje grzechy, czyli śmierć. Dlatego nie wystawiajmy naszego Boga na próbę abyśmy nie zaciągnęli winy przed Bogiem. Szalom.

PASCHA I PRZAŚNIKI

W dwunastym rozdziale drugiej księgi Mojżeszowej czytamy IIMoj/Wj 12:3-8

„3 Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. 4 Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. 5 Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. 6 Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. 7 I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. 8 I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, spożyją je z chlebem niekwaszonym i gorzkimi ziołami. „

Bóg nakazał przed ostatnią plagą, śmierci pierworodnych, zabić baranka, jego krwią pokropić odrzwia a baranka upiec i spożyć wraz z przaśnym chlebem. Lud tak uczynił i wśród Izraela nie zginął żaden pierworodny…

W czytanym wersecie jest taki zapis w. 6 „Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. „

Sformułowanie to wnosi pewne zamieszanie co do czasu, kiedy miał być zabity baranek Paschalny? Dlatego z pomocą przychodzi tekst hebrajski. W tekście hebrajskim mamy w tym miejscu użyte słowo „haarbaim” – co znaczy „między dwoma wieczorami”, spotkałem się też z tłumaczeniem tego słowa jako „pomiędzy dwoma słońcami” – czyli od wschodu do zachodu słońca.

Wspominam o tym, gdyż w środowisku chrześcijańskim trwa dzisiaj dyskusja kiedy spożywać baranka paschalnego, czternastego czy może piętnastego nisan. W moim przekonaniu baranka spożywano piętnastego dnia, co postaram się wykazać dalej. Dnia czternastego baranek był tylko zabity, spożyty był wieczorem, po zachodzie słońca, czyli w drugim wieczorze.

Dzień ten dla Izraela jest Prawem o czym czytamy IIMoj/Wj 12:14-17

„14 Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia - na zawsze w tym dniu świętować będziecie. 15 Przez siedem dni spożywać będziecie chleb niekwaszony. Już w pierwszym dniu usuniecie wszelki kwas z domów waszych, bo kto by jadł kwaszone potrawy od dnia pierwszego do siódmego, wyłączony będzie z Izraela. 16 W pierwszym dniu będziecie mieli zwołanie święte, tak samo w dniu siódmym. Nie będziecie wtedy wykonywać żadnej pracy. Będzie wam tylko wolno przygotować pożywienie. 17 Przestrzegać będziecie Święta Przaśników, gdyż w tym dniu wyprowadziłem wasze zastępy z ziemi egipskiej. Przestrzegajcie tego dnia jako ustanowionego na zawsze we wszystkich waszych pokoleniach. „

Dalej IIMoj/Wj 12:18-20

„18 Czternastego dnia miesiąca pierwszego od wieczora winniście spożywać chleb niekwaszony aż do wieczora dwudziestego pierwszego dnia tego miesiąca. 19 Przez siedem dni nie znajdzie się w domach waszych żaden kwas, bo kto by spożył coś kwaszonego, winien być wyłączony ze zgromadzenia Izraela, tak przybysz, jak i urodzony w kraju. 20 Nie wolno wam jeść nic kwaszonego; we wszystkich domach waszych winniście jeść chleb niekwaszony». „

Dalej IVMoj/Lb 28:16-18

„16 W czternastym dniu pierwszego miesiąca jest Pascha Pana. 17 Piętnastego zaś dnia tegoż miesiąca jest święto, i odtąd przez siedem dni można jeść tylko przaśny chleb. 18 W dniu pierwszym będzie zwołanie święte, i nie wolno wykonywać żadnej pracy. „

Dalej IIIMoj/Kpł 23:1-2; 4-8

„1 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 2 «Mów do Izraelitów i powiedz im: Oto czasy święte Pana, na które będziecie wzywać ich zwołaniami świętymi, to są moje czasy święte!

4 Oto czasy święte dla Pana, zwołanie święte, na które wzywać ich będziecie w określonym czasie. 5 W pierwszym miesiącu, czternastego dnia miesiąca, o zmierzchu, jest Pascha dla Pana. 6 A piętnastego dnia tego miesiąca jest Święto Przaśników dla Pana - przez siedem dni będziecie jedli tylko przaśne chleby. 7 Pierwszego dnia będzie dla was zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. 8 Przez siedem dni będziecie składali w ofierze dla Pana ofiarę spalaną, siódmego dnia będzie święte zwołanie, nie będziecie [w tym dniu] wykonywać żadnej pracy». „

Z powyższych wersetów jasno wynika, że jest to Boże święto, które jako Prawo nakazał Bóg dla Izraela i dla każdego kto do Bożego ludu się przyłączy. I jak widzimy z powyższych wersetów czternastego dnia zabijano baranka paschalnego, a wieczorem piętnastego dnia był on spożywany. Piętnastego dnia zaczyna się święto Przaśników i trwa siedem dni. Pierwszego dnia i siódmego dnia święta jest szabat świąteczny i w tym dniu nie wykonywano żadnej pracy, można tylko było przygotować posiłek. Co ważne przez siedem dni nie wolno spożywać chleba na zakwasie, tylko przaśny chleb, czyli mace.

CZAS PASCHY I INNE ZAGADNIENIA

Tak jak wspomniałem wcześniej dzisiaj w kręgach chrześcijańskich czy mesjańskich trwa dyskusja kiedy należy spożywać Paschę, jaki to był dzień.

Czytając w IIIMoj/Kpł 23:26-31 mamy taka bardzo ważną wskazówkę:

„26 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 27 «Dziesiątego dnia siódmego miesiąca jest Dzień Przebłagania. Będzie to dla was zwołanie święte. Będziecie pościć i będziecie składać Panu ofiary spalane. … 32 Będzie to dla was uroczysty szabat. Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, wieczorem, to jest od wieczora do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat».

Widać jasno z powyższego tekstu, że dziesiąty dzień zaczynał się dnia dziewiątego wieczorem, czyli po zachodzie słońca.

Zobaczcie jaki mamy zapis w IVMoj/Lb 19:7-8, 19 „7 Następnie wypierze kapłan szaty swoje i obmyje ciało wodą; po spełnieniu tych czynności wejdzie do obozu, lecz pozostanie nieczystym aż do wieczora. 8 Również ten, który palił krowę, wypierze w wodzie szaty swoje, obmyje ciało i pozostanie nieczystym aż do wieczora. … 19 I tak pokropi mąż czysty tego, który jest nieczysty, trzeciego i siódmego dnia, a w siódmym dniu będzie uwolniony od winy. Mąż nieczysty wypierze szaty swoje, obmyje się w wodzie i wieczorem będzie czysty.”

Widać wyraźnie z tego tekstu, że osoba, która zaciągnęła nieczystość, musiała wyprać szaty, umyć ciało i wieczorem, czyli po zachodzie słońca była czysta. Była zatem nieczysta do wieczora.

Bardzo ładnie widać to gdy czytamy IIIMoj/Kpł 22:6-7 „6 Ktokolwiek więc dotknie się takich rzeczy, będzie nieczysty aż do wieczora, nie będzie jadł rzeczy świętych, ale przedtem wykąpie ciało w wodzie. 7 Po zachodzie słońca będzie oczyszczony. Potem będzie jeść rzeczy święte, bo one są jego pokarmem. „”

Po zachodzie słońca będzie czysty. Widać na podstawie tych wersetów, że dzień w Biblii zaczynał się od zachodu słońca i trwał do zachodu słońca, czyli piętnasty nisan zaczynał się czternastego dnia wieczorem.

Historia Izraela również potwierdza, że baranki Paschalne zabijano w dzień. Niektórzy twierdzą, że od południa do zachodu, widać na przykładzie śmierci Mesjasza, że było to po południu i w dzień, czyli między dwoma wieczorami lud dwoma słońcami. Na pewno baranek paschalny nie był zabijany czternastego dnia przed zachodem słońca (gdyż był wtedy dzień trzynasty).

Praktyka ta była stosowana w czasach Pana Jezusa, gdy czytamy J 18:28

„28 Od Kajfasza zaprowadzili Jezusa do pretorium. A było to wczesnym rankiem. Oni sami jednak nie weszli do pretorium, aby się nie skalać, lecz aby móc spożyć Paschę.”

Widzimy, że faryzeusze nie weszli do Piłata bo nie spożyli jeszcze Paschy a mamy czternastego dnia rano. Czyli jasno widać, że w Izraelu nie spożywano Paschy czternastego tylko piętnastego. Czternastego dnia baranek był zabijany.

INNE PRZEPISY CO DO PASCHY

Czytając dalej na temat Paschy IIMoj/Wj 12:46

„46 W jednym i tym samym domu winna być spożyta. Nie można wynieść z tego domu żadnego kawałka mięsa na zewnątrz. Kości z niego łamać nie będziecie.”

Pascha miała być spożywana w jednym miejscu i nie wolno było łamać kości baranka.

Dalej IIMoj/Wj 13:10

„10 I będziesz zachowywał to postanowienie w oznaczonym czasie rok w rok, „

Oraz IVMoj/Lb 9:1-5

„1 W pierwszym miesiącu drugiego roku po wyjściu z Egiptu mówił Pan do Mojżesza na pustyni Synaj: 2 «W oznaczonym czasie winni Izraelici obchodzić Paschę. 3 Będziecie ją obchodzić dnia czternastego tego miesiąca, o zmierzchu. Macie ją obchodzić według odnoszących się do niej praw i zwyczajów». 4 Nakazał więc Mojżesz Izraelitom obchodzić Paschę. 5 Obchodzili ją na pustyni Synaj dnia czternastego pierwszego miesiąca, o zmierzchu. Izraelici wykonali dokładnie wszystko, co Pan nakazał Mojżeszowi.”

Jest tutaj bardzo ważna dla nas informacja co do terminu obchodzenia Paschy. Dzisiaj jest wokół tego wielkie zamieszanie. Jedni wierzący obchodzą raz w miesiącu, jedni raz na kwartał a inni co tydzień. Osobiście jestem przekonany, że tak jak czytamy w Słowie Bożym, należy to czynić tylko raz w roku i o oznaczonej danie czyli czternastego dnia wieczorem. Rozpoczynając w ten sposób pierwszy dzień święta Przaśników. Taka bez wątpienia była praktyka w czasach Pana Jezusa i apostołów.

Czasami byłem świadkiem dyskusji czy musimy spożywać Paschę, tak jeżeli nie ma formalnych przeszkód, to musimy spożywać Paschę aby nie zaciągnąć winy przed Bogiem, czytamy o tym w IVMoj/Lb 9:13-14

„13 Kto zaś jest czysty i nie jest w podróży, a mimo to zaniedba świętowania Paschy, taki ma być wyłączony spośród swego ludu, gdyż nie przyniósł Panu w oznaczonym czasie daru ofiarnego. Taki człowiek poniesie odpowiedzialność za swój grzech. 14 Jeśli jakiś obcy zatrzymał się pośród was i ma obchodzić Paschę dla Pana, winien ją obchodzić według praw i zwyczajów odnoszących się do Paschy. Jedne i te same prawa dotyczą obcych jak też i tubylców».”

Wiem, że wielu wierzących mówi, że słowo „ilekroć” wskazuje, że można wiele razy spożywać Ciało i Krew, jednak jestem przekonany, że jasno wykazaliśmy, że w przypadku Paschy jest to tylko raz w roku i w oznaczonym czasie. Czy jeżeli jesteśmy wierzącymi wiele lat, to nie obchodziliśmy Paschy ilekroć? Jasne, że obchodziliśmy, więcej niż jeden raz to już ilekroć 😊

PASCHA a CHRZEŚCIJANIE

Dzisiaj żyjemy w czasach Mesjańskich, czytając Słowo Boże potrafimy połączyć to co w Passze wskazywało na Mesjasza i widzimy wspaniałość Bożą, w tym co Bóg uczynił, co zapowiedział przed wiekami a co wypełniło się w osobie mesjasza i wypełnia się w naszym życiu.

Widzimy to np. gdy czytamy J 19:32-36

„32 Przyszli więc żołnierze i połamali golenie tak pierwszemu, jak i drugiemu, którzy z Nim byli ukrzyżowani. 33 Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, 34 tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. 35 Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli. 36 Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: Kość jego nie będzie złamana. „

Pamiętacie wcześniej czytaliśmy, że kości baranka paschalnego nie będzie się łamać, dlatego i nie połamano kości Mesjaszowi, bo On jest naszym barankiem paschalny, Jeszua jest naszą Paschą jak czytamy w 1Kor 5:7-8

„7 Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem, jako że przaśni jesteście. Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha. 8 Tak przeto odprawiajmy święto nasze, nie przy użyciu starego kwasu, kwasu złości i przewrotności, lecz - przaśnego chleba czystości i prawdy. „

Witać to na załączonych wykresach

Zobaczcie jaki mamy obraz. Pan Jezus czternastego dnia zostaje zabity, jako baranek Paschalny, jako nasza Pascha, na nasze święto. Pamiętamy, że ten baranek ratował Izraelitów przed śmiercią. Gdy anioł śmierci widział krew na odrzwiach omijał taki dom a we wnętrzu tego domu, właśnie w tym czasie spożywano baranka (ciało) i przaśny chleb.

To samo widzimy jasno w osobie Jeszuy Mesjasza. Jeszua powiedział bardzo ważne dla nas słowa J 6:53-59

„53 Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. 54 Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. 55 Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. 56 Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. 57 Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. 58 To jest chleb, który z nieba zstąpił - nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki». 59 To powiedział ucząc w synagodze w Kafarnaum.”

KTO NIE BĘDZIE SPOŻYWAŁ CIAŁA I PIŁ KREW – NIE MA ŻYCIA W SOBIE!

Uwaga! To jest warunek naszego zbawiania. Pamiętajmy o tym. Szalom.

Dlatego podczas ostatniej Wieczerzy Pan Jezus pobłogosławił chleb i wino, dając nam taki nakaz Mt 26:20, 26-28

„20 Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu . 26 A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje». 27 Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: «Pijcie z niego wszyscy, 28 bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów.”

Jak widzimy było to wieczorem, dlaczego więc wielu robi to rano lub w południe? Przykład w Słowie Bożym jest jasny, było to zawsze wieczorem, sama tez nazwa na to wskazuje „Wieczerza Pańska”

Jasno o tym napisał tez ap. Paweł gdy czytamy w 1Kor 11:23-31

„23 Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb 24 i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was . Czyńcie to na moją pamiątkę». 25 Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę». 26 Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie. 27 Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. 28 Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. 29 Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało [Pańskie], wyrok sobie spożywa i pije. 30 Dlatego to właśnie wielu wśród was słabych i chorych i wielu też umarło. 31 Jeżeli zaś sami siebie osądzimy, nie będziemy sądzeni. „

Z tego nakazu jasno wynika, że było to w nocy, że spożywano ciało i krew (maca i wino) oraz, że czyniono to na pamiątkę śmierci Pana Jezusa. Ważna tez sprawa aby nie lekceważyć święta i z należytym szacunkiem należy przystępować do Stołu pańskiego aby nie zaciągnąć winę przed Bogiem. Pamiętajmy, że tak samo było w Paschą, ktoś kto był nieczysty nie mógł spożywać paschy, a kto mógł spożywać a nie spożywał też grzeszył.

Kto zatem dzisiaj może spożywać Mesjańską Paschę?

Pewną wskazówka sa słowa ap. Pawła w 1Kor 11:18-20

„18 Przede wszystkim słyszę - i po części wierzę - że zdarzają się między wami spory, gdy schodzicie się razem jako Kościół. 19 Zresztą nawet muszą być wśród was rozdarcia, żeby się okazało, którzy są wypróbowani. 20 Tak więc, gdy się zbieracie, nie ma u was spożywania Wieczerzy Pańskiej.”

Widzimy w tym tekście, że „schodzili się jako Kościół” na spożywanie Wieczerzy Pańskiej. Wskazuje to, że mogli w tym uczestniczyć wierzący, którzy mają chrzest wodny.

Wynika to z faktu jaki mamy opisany w Dz Ap 2:37-41

„37 Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy czynić, bracia?» - zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. 38 «Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. 39 Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz». 40 W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: «Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia!». 41 Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.”

Jak widać, przyjęli chrzest w imię Jezusa Chrystusa (nie w imię Ojca i w imię Syna i Ducha) oraz zostali przyłączeni do wierzących.

Tak samo musimy pamiętać, że do Paschy mógł przystąpić ktoś kto był obrzezany IIMoj/Wj 12:43-49

„43 Pan powiedział do Mojżesza i Aarona: «Takie będzie prawo dotyczące Paschy: Żaden cudzoziemiec nie może jej spożywać. 44 Jednak niewolnik, nabyty za pieniądze, któregoś poddał obrzezaniu, może ją spożywać. 45 Obcokrajowiec i najemnik nie mogą jej spożywać. 46 W jednym i tym samym domu winna być spożyta. Nie można wynieść z tego domu żadnego kawałka mięsa na zewnątrz. Kości z niego łamać nie będziecie. 47 Całe zgromadzenie Izraela będzie to zachowywało. 48 Jeśliby cudzoziemiec przebywający u ciebie chciał obchodzić Paschę [ku czci] Pana, to musisz obrzezać wpierw wszystkich potomków jego domu, i wtedy dopiero dopuścić go możesz do obchodzenia Paschy, gdyż wówczas będzie miał prawa tubylców. Żaden jednak nieobrzezany nie może spożywać Paschy. 49 Takie samo prawo będzie dla tubylców i dla cudzoziemców przebywających pośród was». „

To samo Prawo dotyczyło Izraelity i poganina, jeżeli chciał spożywać paschę musiał być obrzezany.

I dzisiaj jest tak samo, jeżeli chcesz przystąpić do Stołu pańskiego musisz mieć chrzest wodny. Bo ja czytamy w Kol 2:11-13

„11 I w Nim też otrzymaliście obrzezanie, nie z ręki ludzkiej, lecz Chrystusowe obrzezanie, polegające na zupełnym wyzuciu się z ciała grzesznego, 12 jako razem z Nim pogrzebani w chrzcie, w którym też razem zostaliście wskrzeszeni przez wiarę w moc Boga, który Go wskrzesił. 13 I was, umarłych na skutek występków i "nieobrzezania" waszego ciała, razem z Nim przywrócił do życia. Darował nam wszystkie występki, „

Dla nas, dzisiaj chrzest wodny jest tym samym co dla Izraela obrzezanie.

Na zakończenie dzisiejszego rozważania chce powiedzieć o nowym elemencie jaki powinien poprzedzać Paschę a którego nie było wcześniej, to obmywanie nóg.

Czytamy o tym w J 13:1-11

„1 Było to przed Świętem Paschy. Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. 2 W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty syna Szymona, aby Go wydać, 3 wiedząc, że Ojciec dał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, 4 wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło nim się przepasał. 5 Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. 6 Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?» 7 Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później będziesz to wiedział». 8 Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał». Odpowiedział mu Jezus: «Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». 9 Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!». 10 Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». 11 Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści».”

Jak widzimy, podczas wieczerzy Pan Jezus wziął i obmył nogi wszystkim uczniom.

Następnie dał taki nakaz J 13:12-17

„12 A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? 13 Wy Mnie nazywacie "Nauczycielem" i "Panem" i dobrze mówicie, bo nim jestem. 14 Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. 15 Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem. 16 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał. 17 Wiedząc to będziecie błogosławieni, gdy według tego będziecie postępować.”

Czytamy jasno i wyraźnie, że gdy tak będziemy czynić, bo tak uczynił nasz Pan i Nauczyciel, będziemy błogosławieni.

Komentarz do dzisiejszej Parszy chciałbym podzielić na następujące tematy:

OFIARY, TŁUSZCZ dla PANA, URIM TUMMIM- LOSY

OFIARY.

Dzisiejsze czytanie zaczyna się od opisu ofiar. W poprzednim czytaniu mieliśmy pouczenie za co składano ofiary. Dzisiaj czytaliśmy jakie to były ofiary. I tak mamy ofiary pokarmowe IIIMoj 6:7-7 „7 Oto prawo odnoszące się do ofiary z pokarmów: Synowie Aarona przyniosą ją przed Pana - przed ołtarz. 8 Potem wezmą z niej garść najczystszej mąki, należącej do ofiary pokarmowej, wraz z oliwą jej i z całym kadzidłem, które są na tej ofierze, i zamienią to w dym na ołtarzu jako miłą woń, jako pamiątkę dla Pana.”

Czyli jak czytamy ofiary składane z maki, oliwy i wina. Nie były to pokarmy ze zwierząt.

Ofiary Przebłagalne

IIIMoj/Kpł 6:17-18, 23 „17 Dalej Pan powiedział do Mojżesza. 18 «Tak powiedz do Aarona i jego synów: To jest prawo odnoszące się do ofiary przebłagalnej: na tym samym miejscu, na którym będzie zabijana ofiara całopalna, będzie także zabijana ofiara przebłagalna przed Panem. To jest rzecz bardzo święta! […] 23 Ale jeżeli część krwi z ofiary przebłagalnej była wniesiona do Namiotu Spotkania, aby w Miejscu Świętym był dokonany obrzęd przebłagania, to nie wolno jeść z tej ofiary. Będzie ona cała spalona w ogniu.

Tak jak czytaliśmy ostatnio, ofiary przebłagalne były za grzech popełniony przez nieuwagę, nieświadomie.

Należy też zwrócić uwagę na słowa zapisane w wierszu 23: „Ale jeżeli część krwi z ofiary przebłagalnej była wniesiona do Namiotu Spotkania, aby w Miejscu Świętym był dokonany obrzęd przebłagania, to nie wolno jeść z tej ofiary. Będzie ona cała spalona w ogniu.”

Mamy tu mowę o ofierze przebłagalnej, która była wnoszona do Miejsca Świętego, za zasłonę. Działo się to raz w roku, podczas dnia Przebłagania, Jom Kippur, jak czytamy w IIIMoj/Kpł 16:15, 27 „15 Potem zabije kozła jako ofiarę przebłagalną za lud, wniesie krew jego poza zasłonę i uczyni z tą krwią to samo, co uczynił z krwią cielca. Pokropi nią przebłagalnię z góry i z przodu […] 27 Cielec zaś ofiary przebłagalnej i kozioł ofiary przebłagalnej, których krew była użyta do obrzędu przebłagania w Miejscu Świętym - będą wyniesione poza obóz i spalone ogniem razem ze skórą, mięsem i zawartością jelit.”

Ciało tej ofiary nie mogło być spożywane, musiało, jak czytamy być spalone poza obozem. Jak wiemy ofiara przebłagalna wskazywała bezpośrednio na Pana Jezusa, gdy czytamy w Hbr 13:10-12 „10 Mamy ołtarz, z którego nie mają prawa spożywać ci, którzy służą przybytkowi. 11 Ciała bowiem tych zwierząt, których krew arcykapłan wnosi do świątyni jako ofiarę przebłagalną, pali się poza obozem. 12 Dlatego i Jezus, aby krwią swoją uświęcić lud, poniósł mękę poza miastem.”

Ofiary Zadośćuczynienia

Czytamy o tym w IIIMoj/Kpł 7:1-2 „1 Oto prawo odnoszące się do ofiary zadośćuczynienia: jest ona rzeczą bardzo świętą. 2 Na tym samym miejscu, na którym będą zabijać ofiarę całopalną, będą także zabijać ofiarę zadośćuczynienia. Krew jej wyleją dokoła ołtarza,”

Jak pamiętany, czytaliśmy o tym poprzednio, w pierwszych rozdziałach III Mój, że ofiara ta była składana aby przeprosić Boga, że uczyniło się coś złego względem Boga lub względem bliźniego.

Okazuje się, że ofiara zadośćuczynienia była składana podczas oczyszczenia, jak czytamy w IIIMoj 14:24-25 „24 Kapłan weźmie baranka zadośćuczynienia wraz z logiem oliwy i dokona nimi gestu kołysania przed Panem. 25 Potem zabije baranka zadośćuczynienia. Kapłan weźmie trochę z krwi ofiary zadośćuczynienia i pomaże nią wierzch prawego ucha człowieka oczyszczającego się, wielki palec jego prawej ręki i wielki palec jego prawej nogi.”

Jak wiemy zaciągnięcie nieczystości było względem Boga, dlatego podczas oczyszczenia składano ofiarę zadośćuczynienia.

Ofiara Biesiadna

Dalej czytamy o ofiarach biesiadnych IIIMoj/Kpł 7:11-16 „11 Oto prawo odnoszące się do ofiary biesiadnej, która będzie składana Panu: 12 Jeżeli kto składa ją jako ofiarę dziękczynną, to dołączy do tej ofiary dziękczynnej także i placki przaśne rozczynione oliwą i przaśne podpłomyki; z najczystszej mąki, zaprawionej oliwą, będą przyrządzone placki. 13 Obok placków z ciasta kwaszonego będzie złożony jego dar poza ofiarą dziękczynną biesiadną. 14 Z każdego rodzaju darów ofiarnych będzie odłączony jeden jako dar szczególny dla Pana. Otrzyma go kapłan, który pokropi krwią ofiary biesiadnej. 15 Mięso dziękczynnych ofiar biesiadnych musi być zjedzone tego samego dnia - nie wolno zostawiać z niego nic aż do rana. 16 Jeżeli jednak ma to być ofiara wynikająca ze ślubu albo jako ofiara dobrowolna, to [mięso żertwy] powinno się jeść tego samego dnia, ale resztę z niego można zjeść następnego dnia.”

Jak widzimy z tego tekstu, ofiara biesiadna była składana dobrowolnie, mogła też być ofiarą wynikająca ze ślubowania. Składano na nią ofiary z pokarmów i zwierząt, oprócz chleba przaśnego składano również chleb kwaszony. Co jest ważne, w odróżnieniu do ofiary przebłagalnej i zadośćuczynienia, tę ofiarę spożywała osoba, która ją składała. Była to ofiara radosna, bo dziękujemy za coś dobrego, coś co jest dla nas radością, ofiara ta była składana z wdzięczności dla Boga za Jego pomoc, błogosławieństwo, za pomyślność.

Taką samą ofiarą była też ofiara jaką składał nazirejczyk, na zakończenie swojego ślubu, jak czytamy w IVMoj/Lb 6:17-20 „17 Barana natomiast złoży jako ofiarę biesiadną dla Pana, łącznie z koszem chlebów przaśnych. Kapłan złoży potem jego ofiarę pokarmową i płynną. 18 Wtedy u wejścia do Namiotu Spotkania ostrzyże nazirejczyk swe poświęcone włosy i rzuci je w ogień, w którym płonie ofiara biesiadna. 19 Następnie weźmie kapłan ugotowaną łopatkę barana, chleb przaśny z kosza oraz przaśny podpłomyk i złoży je na ręce nazirejczyka, gdy on już ostrzyże swe włosy. 20 Kapłan darami ofiarnymi wykona gest kołysania przed Panem; jest to święty dar należny kapłanowi prócz mostka kołysania i uda odłożonego na ofiarę. Odtąd może nazirejczyk pić wino.”

Co do ofiar biesiadnych to było dodatkowe prawo, które pozwalało te ofiary jeść przez dwa dni, jak czytamy w IIIMoj 7:15-17 „15 Mięso dziękczynnych ofiar biesiadnych musi być zjedzone tego samego dnia - nie wolno zostawiać z niego nic aż do rana. 16 Jeżeli jednak ma to być ofiara wynikająca ze ślubu albo jako ofiara dobrowolna, to [mięso żertwy] powinno się jeść tego samego dnia, ale resztę z niego można zjeść następnego dnia. 17 Jeżeli jednak część z tego mięsa pozostanie jeszcze na trzeci dzień, to będzie spalona w ogniu. „

To co nie zostało zjedzone w ciągu dwóch dni miało być trzeciego dnia spalone w ogniu. Jak wiemy inne ofiary miały być zjedzone tego samego dnia, a co pozostało miało być spalone w ogniu. Czytamy o tym np. w IIIMoj/Kpł 22:29-30 „29 Kiedy będziecie składać dla Pana ofiarę dziękczynną, składajcie ją tak, aby była przyjęta. 30 Tego samego dnia będzie spożyta. Nie będziecie z niej nic zostawiać aż do rana. Ja jestem Pan! „

Pozostawianie ofiar dłużej niż nakazywało Prawo, skutkowało tym, że taka ofiara nie była przyjęta, co więcej osoba taka zaciągała winę przed Bogiem jak czytamy w IIIMoj/Kpł 7:18-21 „18 Jeżeli kto zje coś z mięsa ofiary biesiadnej na trzeci dzień, to ta ofiara nie będzie przyjęta, nie będzie ona policzona temu, który ją złożył, bo jest to rzecz nieczysta, a ten, który ją spożyje, zaciągnie winę. 19 Także i mięso, które się zetknęło z czymś nieczystym, nie może być jedzone. Powinno być spalone w ogniu. Poza tym każdy, kto jest czysty, może jeść mięso. 20 Jeżeli jednak kto, będąc w stanie nieczystości, będzie jadł mięso z ofiary biesiadnej, która jest dla Pana, będzie wykluczony spośród swego ludu. 21 Jeżeli kto dotknie jakiejś nieczystości ludzkiej albo nieczystego zwierzęcia, albo jakiegoś nieczystego robactwa, i spożyje coś z mięsa ofiary biesiadnej należącej do Pana, będzie wykluczony spośród swego ludu». „

W związku z tym nakazem, chciałbym zwrócić uwagę, że jest tradycja w świecie, że można jeść potrawy do trzech dni nie dłużej. Myślę, że nie raz przekonaliście się, że przez dwa dni coś nadaje się do jedzenia a trzeciego dnia jest już zepsute. Czy nie ma w tym ukrytej Bożej mądrości, abyśmy się nie zatruli jedzeniem zepsutego pokarmu? Oczywiście, że jest.

TŁUSZCZ dla PANA.

W dzisiejszym czytaniu mamy takie ciekawe słowa zapisane w IIIMoj/Kpł 7:22-27 „22 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 23 «Powiedz Izraelitom: Nie wolno wam jeść tłuszczu cielców, owiec i kóz! 24 Wolno się posługiwać dla różnych celów tłuszczem zwierząt padłych lub rozszarpanych, ale nie wolno go jeść. 25 Każdy, kto je tłuszcz zwierząt składanych na ofiarę spalaną dla Pana, będzie wykluczony spośród swego ludu. 26 Gdziekolwiek będziecie mieszkać, nie wolno wam spożywać żadnej krwi: ani krwi ptaków, ani krwi bydląt. 27 Ktokolwiek spożywa jakąkolwiek krew, będzie wykluczony spośród swego ludu». „

Czytamy w tym tekście, że „Nie wolno wam jeść tłuszczu cielców, owiec i kóz! „ dla każdego, kto boi się Boga, takie słowa od razu włączają myślenie i nasuwa się pytanie „Boże to nie wolno jeść tłuszczu zwierząt?”

W pierwszym momencie sam tak pomyślałem. Zacząłem jednak badać temat, wczytywać się w wersety. Zobaczcie co jest napisane dalej w w. 24: „Wolno się posługiwać dla różnych celów tłuszczem zwierząt padłych lub rozszarpanych, ale nie wolno go jeść. „

Czytamy o tym, że nie możemy jeść tłuszczu zwierząt padłych lub rozszarpanych. Jestem przekonany, że z tym się zgodzimy, tłuszczu ani nawet mięsa takich zwierząt nie będziemy jeść, co do tego nie mamy wątpliwości.

Przeczytajmy zatem jak to brzmi razem, czyli wiersze 23 i 24 „ «Powiedz Izraelitom: Nie wolno wam jeść tłuszczu cielców, owiec i kóz! Wolno się posługiwać dla różnych celów tłuszczem zwierząt padłych lub rozszarpanych, ale nie wolno go jeść. „

Prawda, że teraz ten werset brzmi inaczej? Jasno z niego wynika, że tłuszczu cielców, owiec i kóz padłych lub rozszarpanych nie wolno jeść, ten tłuszcz możemy wykorzystać w gospodarstwie do innego celu, np. natłuścić skóry czy drewno aby zabezpieczyć przez wilgocią, ale jeść tego tłuszczu nie możemy.

Dalej natomiast czytamy w w.25, że „ Każdy, kto je tłuszcz zwierząt składanych na ofiarę spalaną dla Pana, będzie wykluczony spośród swego ludu.”

Czyli jeżeli będziemy chcieli spożywać tłuszcz tych zwierząt, gdy są złożone na ofiarę, to zaciągniemy winę przed Bogiem.

Wiem, może ktoś mieć wątpliwości, czy faktycznie o to chodzi. Zobaczmy inne wersety w tej sprawie.

Czytajmy zatem IIIMoj/Kpł 3:12-17 „12 Jeżeli kto chce złożyć w darze kozę, niech złoży ją przed Panem. 13 Położy rękę na jej głowie i zabije ją przed Namiotem Spotkania. Synowie Aarona pokropią jej krwią ołtarz dokoła. 14 Potem jako dar spalany dla Pana złoży tłuszcz, który okrywa wnętrzności, oraz cały tłuszcz, który jest nad nimi, 15 obie nerki wraz z tłuszczem, który je okrywa, który sięga do lędźwi, a także płat tłuszczu, który jest na wątrobie - przy nerkach go oddzieli. 16 Potem kapłan zamieni to wszystko w dym na ołtarzu, jako pokarm spalany, miłą woń <dla Pana>. Cały tłuszcz będzie dla Pana! 17 To jest ustawa wieczysta na wszystkie czasy i na wszystkie pokolenia, we wszystkich waszych siedzibach. Ani tłuszczu, ani krwi jeść nie będziecie»!”

Widzimy w tych wersetach, że dotyczy to ofiar, bo cały tłuszcz z ofiar należy do Pana. Nawet kapłan nie miał prawa go jeść, nikt.

Zobaczmy następny tekst IIMoj 23:18 „18 Nie będziesz składał krwi mojej ofiary z chlebem kwaszonym i nie będziesz przechowywał do rana tłuszczu mojej świątecznej ofiary.”

Następny tekst IIMoj 29:13-14 „13 A pozbierawszy tłuszcz, który pokrywa wnętrzności, i płat tłuszczu, który jest na wątrobie, i obie nerki, i tłuszcz, który jest na nich, spalisz to na ołtarzu. 14 Lecz mięso cielca i jego skórę, i mierzwę spalisz w ogniu poza obozem. Jest to ofiara za grzech.”

Widzimy, że na pewno dotyczyło to tłuszczu składanego na ofiary. Potwierdzeniem tego, że nie można było spożywać tłuszcz z ofiar jest też historia opisana w księdze Samuela, o synach Helego, którzy czynili to co było złe w oczach Bożych, jak czytamy w 1Sm 2:15-17 „15 Co więcej, jeszcze nie spalono tłuszczu, a już przychodził sługa kapłana i mówił temu, kto składał ofiarę: «Daj mięso na pieczeń dla kapłana. Nie weźmie on od ciebie mięsa gotowanego, tylko surowe». 16 A gdy mówił do niego ów człowiek: «Niech najpierw całkowicie spalę tłuszcz, a wtedy weźmiesz sobie, co dusza twoja pragnie», odpowiadał mu: «Nie! Daj zaraz, a jeśli nie - zabiorę przemocą». 17 Grzech owych młodzieńców był wielki względem Pana, bo <ludzie> lekceważyli ofiary dla Pana.”

Widzimy wyraźnie z tych wersetów, że zabierali mięso ofiarne z tłuszczem, a to jak wiemy było już złamaniem nakazu Bożego w sprawie ofiar i spalania tłuszczu z ofiar.

U Izajasza znajdujemy takie słowa w tym temacie, czytajmy Iz 43:22-24 „22 Lecz ty, Jakubie, nie wzywałeś Mnie, bo się Mną znudziłeś, Izraelu! 23 Nie przyniosłeś Mi baranka na całopalenie ani Mnie nie uczciłeś krwawymi ofiarami. Nie zmuszałem cię do ofiary niekrwawej ani cię nie trudziłem ofiarą kadzidła. 24 Nie kupiłeś Mi wonnej trzciny za pieniądze ani Mnie nie upoiłeś tłuszczem twoich ofiar;

raczej Mi przykrość zadałeś twoimi grzechami, występkami twoimi Mnie zamęczasz.”

Jasno wynika z tego tekstu, że jest mowa o tłuszczu z ofiar.

Ciekawy słowa są u Hioba, czytajmy Hi 36:16 „16 I ciebie chce On wybawić z nieszczęść, przed tobą jest dal, nie cieśnina, i stół opływający tłuszczem.”

W psalmie Ps 36:8-9 „8 Jak cenna jest Twoja łaska, synowie ludzcy przychodzą do Ciebie, chronią się w cieniu Twych skrzydeł: 9 sycą się tłuszczem Twojego domu, poisz ich potokiem Twoich rozkoszy.”

Mam świadomość, że dla niektórych moje wyjaśnieni nie musi być wystarczające. Dlatego nie widzę nic złego w tym, jeżeli ktoś dla Pana nie będzie jadł tłuszczu zwierzęcego w ogóle. Uważam jednak, że są wyraźne przesłanki aby rozumieć, że zakaz jedzenia tłuszczu zwierzęcego odnosił się do ofiar oraz tłuszczu zwierząt padłych lub rozszarpanych. Każdy niech postępuje tak jak nakazuje jemu jego sumienie.

URIM TUMMIM i LOSY

W dzisiejszym czytaniu czytaliśmy o tym jak Mojżesz ubrał w szaty świąteczne Aarona, chciałbym dzisiaj zwrócić uwagę na Urim i Tummim, o czym czytamy w IIIMoj/Kpł 8:8 „8 Potem umieścił na nim pektorał i włożył do pektorału urim i tummim. „

Czym było Urim i Tummim, były to kamienie do zaciągania wyroczni przed Bogiem, jak czytamy w IIMoj/Wj 28:30 „30 Do pektorału dla zasięgania wyroczni włożysz urim i tummim, aby były na sercu Aarona, gdy będzie wchodził przed oblicze Pana. I tak będzie nosił Aaron zawsze na sercu swoim [pektorał] do zasięgania wyroczni dla Izraelitów przed obliczem Pana.”

Jak czytamy lud przychodził do arcykapłana i pytał Boga w różnych sprawach, a przez te losy Bóg odpowiadał.

Tak samo Jozue miał iść do walki jak Bóg odpowiedział jemu przez urim, jak czytamy w IVMoj/Lb 27:18-21 „18 Pan odpowiedział Mojżeszowi: «Weź Jozuego, syna Nuna, męża, w którym prawdziwie mieszka Duch, i włóż na niego swoje ręce. 19 Następnie przywiedź go przed kapłana Eleazara i przed całą społeczność i ustanów go w ich obecności wodzem. 20 Przenieś na niego część twojej godności, by cała społeczność Izraelitów była mu posłuszna. 21 Winien się jednak stawić przed kapłanem Eleazarem, a ten będzie za niego pytał Pana przez losy urim. Tylko na jego rozkaz winni wyruszać i na jego rozkaz wracać, zarówno on, jak i wszyscy Izraelici i cała społeczność». „

Ciekawe słowa znajdujemy też u Syracha Syr 33:2-3 „2 Człowiek mądry nie będzie nienawidził Prawa, ale kto obłudnie wobec niego postępuje, jest jak okręt w czasie burzy. 3 Człowiek mądry zawierzy Prawu, ono będzie dlań niezawodne jak wyrocznia urim i tummim. „

Wniosek z tego płynie taki, że Prawo Boże i Jego wskazania są jak urim i tummim, nie musimy się w sprawach, które określa Słowo Boże pytać przez los czy mamy tak uczynić.

Dalej u Syracha czytamy Syr 34:10 „10 [Obdarzył go] szatą świętą, ze złota, purpury fioletowej

i czerwonej, robotą hafciarską wykonaną; woreczkiem z urim i tummim do wyjaśniania prawdy,

misternie utkanym ze szkarłatu,”

Jest tu ciekawa informacja, losy służyły do wyjaśniania prawdy. Gdy coś było zakryte lub nie wiedziano kto to czy tamto uczynił, to pytano Boga aby wyjaśnić prawdę. Taki przykład znajdujemy w 1Sm 14:37-45 „37 Saul pytał się Boga: «Czy mam uderzyć na Filistynów? Czy oddasz ich w ręce Izraela?» Ale On nie dał mu w tym dniu odpowiedzi. 38 I rzekł Saul: «Wszyscy wodzowie ludu, podejdźcie bliżej, zbadajcie i zobaczcie, na czym polega ten dzisiejszy grzech. 39 Gdyż, na życie Pana, który wybawia naród izraelski gdyby się to stało przez Jonatana, mojego syna, to i on musiałby umrzeć». Nikt z ludu na to nie odpowiedział. 40 Odezwał się jeszcze Saul do wszystkich Izraelitów: «Wy ustawcie się po jednej stronie, a ja i syn mój po drugiej stronie». Odrzekł na to lud Saulowi: «Uczyń, co ci się wydaje słuszne». 41 Następnie Saul mówił do Pana: «Boże Izraela, okaż prawdę!» Wylosowani zostali Jonatan i Saul, naród zaś - uwolniony. 42 I rzekł Saul: «Rzucajcie losy między mną i synem moim, Jonatanem». I wylosowany został Jonatan. 43 Wtedy odezwał się Saul do Jonatana: «Powiedz mi, co uczyniłeś?» Odparł Jonatan: «To prawda, że skosztowałem trochę miodu przy pomocy końca laski, którą miałem w ręce. Oto jestem gotów umrzeć». 44 Odpowiedział Saul: «Niech Bóg mi to uczyni i tamto dorzuci, jeżeli nie umrzesz, Jonatanie». 45 Jednak lud odezwał się do Saula: «Czy ma umrzeć Jonatan, który był sprawcą tego wielkiego izraelskiego zwycięstwa? Nigdy! Na życie Pana! Ani włos z głowy jego na ziemię nie spadnie. Z Bożą pomocą uczynił to dzisiaj». W ten sposób wyzwolił lud Jonatana, i on nie umarł.”

Widzimy, że Saul gdy nie otrzymał odpowiedzi od Boga czy ma iść na wojnę, to szukał powodu, dlaczego Bóg nie odpowiada, kto zawinił.

Rzucili losy, i za drugim razem los wskazał na Jonatana. Jonatan, jak wiemy, przyznał się co uczynił.

Historia z Saulem może łączyć dwie sprawy, sprawy pytania przez urim i tummim oraz zwykłego rzucania losów. Praktyka rzucania losów jest obecna na kartach Słowa Bożego.

Mamy o tym mowę w IIIMoj/Kpł 16:7-10 „7 Weźmie dwa kozły i postawi je przed Panem, przed wejściem do Namiotu Spotkania. 8 Następnie Aaron rzuci losy o dwa kozły, jeden los dla Pana, drugi dla Azazela. 9 Potem Aaron przyprowadzi kozła, wylosowanego dla Pana, i złoży go na ofiarę przebłagalną. 10 Kozła wylosowanego dla Azazela postawi żywego przed Panem, aby dokonać na nim przebłagania, a potem wypędzić go dla Azazela na pustynię. „

Widzimy tutaj, że w Dzień Pojednania losowano który kozioł będzie złożony na ofiarę a wypędzony na pustynię.

Ciekawy przykład mamy z Jonaszem, tutaj na pewno nie chodziło o losy urim tummim, Jon 1:7 „7 Mówili też [żeglarze] jeden do drugiego: «Chodźcie, rzućmy losy, a dowiemy się, z powodu kogo to właśnie nieszczęście [spadło] na nas». I rzucili losy, a los padł na Jonasza. „

Widzimy, że poprzez losy marynarze dowiedzieli się, że z powodu Jonasza, spotkało ich to nieszczęście. Co jak wiemy było prawdą.

Tak samo jak ukrzyżowano Pana Jezusa, rzucili losy o Jego szatę, jak czytamy w Mt 27:35 „35 Gdy Go ukrzyżowali, rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy. „

Wypełniło się proroctwo, jakie Bóg zapowiedział przez psalmistę a o czym czytamy w J 19:23-24 „23 Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza po części; wzięli także tunikę. Tunika zaś nie była szyta, ale cała tkana od góry do dołu. 24 Mówili więc między sobą: «Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć». Tak miały się wypełnić słowa Pisma: Podzielili między siebie szaty, a los rzucili o moją suknię. To właśnie uczynili żołnierze.” (Ps 22:19)

Tak samo postąpili apostołowie, gdy przyjmowali w miejsce Judasza Macieja, jak czytamy w Dz Ap 1:23-26 „23 Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja. 24 I tak się pomodlili: «Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, 25 by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą». 26 I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów.”

Poprzez losy, Maciej został wybrany do grona dwunastu apostołów. Warto też zwrócić uwagę, że czyniono to z modlitwą do Boga.

Widzimy z powyższych wersetów, mówiących o losach, że gdy w jakiejś sprawie mamy jasny nakaz w Słowie Bożym, to nie trzeba o to pytać Boga przez losy. Bo jak napisał Syrach, Prawo jest jak urim i tummim, czyli Prawo Boże ma być dla nas wyrocznią Bożą. W innych sprawach, jak czytaliśmy, przychodzono przed Boże oblicze i pytano o to Boga. Zobaczcie, że w przypadku Jozuego, przychodził on do kapłana i to kapłan pytał w jego imieniu. Tak samo apostołowie, gdy pytali Boga, to poprzedzała to modlitwa. Można zatem wysnuć wniosek, że nie każdy może pytać Boga przez los, ale osoby, które Bóg do tego upoważni. Przede wszystkim, wyrocznia ma być dla nas Słowo Boże.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

W dzisiejszej Parszy czytamy o śmierci Sary żony Abrahama, o jej pogrzebie, czytamy o wyprawie sługi Abrahama po żonę dla Izaaka. Taka proza życia a jednak i z niej wyłaniają się ciekawe obrazy.

Sara zmarła w wieku sto dwudziestu siedmiu lat, jak czytamy I Moj./Rdz 23:1-2 „1 Sara doczekała się stu dwudziestu siedmiu lat życia. 2 Zmarła ona w Kiriat-Arba, czyli w Hebronie, w kraju Kanaan. Abraham rozpoczął więc obrzędową żałobę po Sarze, aby ją opłakać.”

Jak czytamy Abraham zaczął ja opłakiwać. Zwyczaj opłakiwania najbliższych jest znany od samych początków, jest znany i dzisiaj, jest normalna sprawą, że opłakujemy naszych najbliższych.

W czasach starożytnych trwał on różnie. Po śmierci Jakuba, trwał on siedemdziesiąt dni IMoj/Rdz 50:1-3 „3 Zabrało im to czterdzieści dni, tyle bowiem czasu trwało balsamowanie. Mieszkańcy Egiptu opłakiwali Jakuba przez siedemdziesiąt dni. „

Po śmierci Aarona, trzydzieści dni IVMoj/Lb 20:29 „29 Skoro dowiedziała się cała społeczność, że Aaron umarł, opłakiwał go dom Izraela przez trzydzieści dni.”

Tak samo po śmierci Mojżesza VMoj/Pwt 34:7-8

„8 Izraelici opłakiwali Mojżesza na stepach Moabu przez trzydzieści dni. Potem skończyły się dni żałoby po Mojżeszu.”

Jednak już po Judycie tylko siedem dni Jdt 16:24-25

„24 Dom Izraela opłakiwał ją przez siedem dni. Przed śmiercią swoją rozdała cały swój majątek krewnym swego męża Manassesa i krewnym ze swojej rodziny. „

Także widzimy, że czas opłakiwania był różny i różny jest w różnych kulturach, jest to jednak zwyczaj jaki obowiązuje od dawien dawna. Także nie jest niczym złym opłakiwać swoich zmarłych, jest tylko zakaz, aby po zmarłym nie nacinać ciała, nie okaleczać się gdy czytamy IIIMoj/Kpł 19:28

„28 Nie będziecie nacinać ciała na znak żałoby po zmarłym. Nie będziecie się tatuować. Ja jestem Pan! „

Świadectwo o życiu Sary mamy też w Brit Hadasza (NT) gdy czytamy Hbr 11:11-12

„11 Przez wiarę także i sama Sara, mimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia. Uznała bowiem za godnego wiary Tego, który udzielił obietnicy. 12 Przeto z człowieka jednego, i to już niemal obumarłego, powstało potomstwo tak liczne, jak gwiazdy niebieskie, jak niezliczony piasek, który jest nad brzegiem morskim.”

Jako przykład wiary do naśladowania, gdyż mimo swojego podeszłego wieku, zaufała Bogu i urodziła syna Izaaka.

Tak samo, ap. Piotr stawia ją jako przykład dla żon i matek, gdy czytamy 1 P 3:1-6

„1 Tak samo żony niech będą poddane swoim mężom, aby nawet wtedy, gdy niektórzy z nich nie słuchają nauki, przez samo postępowanie żon zostali [dla wiary] pozyskani bez nauki, 2 gdy będą się przypatrywali waszemu, pełnemu bojaźni, świętemu postępowaniu. 3 Ich ozdobą niech będzie nie to, co zewnętrzne: uczesanie włosów i złote pierścienie ani strojenie się w suknie, 4 ale wnętrze serca człowieka o nienaruszalnym spokoju i łagodności ducha, który jest tak cenny wobec Boga. 5 Tak samo bowiem i dawniej święte niewiasty, które miały nadzieję w Bogu, same siebie ozdabiały, a były poddane swoim mężom. 6 Tak Sara była posłuszna Abrahamowi, nazywając go panem. Stałyście się jej dziećmi, gdyż dobrze czynicie i nie obawiacie się żadnego zastraszenia. „

Dzisiaj żyjemy w złych czasach, w których tak mało prawdziwych przykładów życia wiary, a te co nam się wydają prawdziwe, tak często są tylko pozorami życia wiary, a faktycznie nie wiele różnią się od obrazu świata. Dlatego korzystajmy z przykładów jakie mamy na kartach Słowa Bożego, a jest ich wiele. Szalom.

Abraham wysyła swojego sługę aby znalazł żonę dla Izaaka. Zobaczcie jaką przysięgą związał sługę IMoj/Rdz 24:2-4

„2 I rzekł Abraham do swego sługi, który piastował w jego rodzinie godność zarządcy całej posiadłości: «Połóż mi twą rękę pod biodro, 3 bo chcę, żebyś mi przysiągł na Pana, Boga nieba i ziemi, że nie weźmiesz dla mego syna Izaaka żony spośród kobiet Kanaanu, w którym mieszkam, 4 ale że pójdziesz do mego rodzinnego kraju i wybierzesz żonę dla mego syna Izaaka». „

Czyż w Kanaanie nie było pięknych i dobrych kobiet? Dlaczego zatem Abraham zabronił brania żony dla Izaaka z krainy w której mieszkał?

O zakazie brania żon z innych narodów czytamy dopiero u Mojżesza IIMoj/Wj 34:15-16

„16 A także nie możesz brać ich córek za żony dla swych synów, aby one, uprawiając nierząd z obcymi bogami, nie przywiodły twoich synów do nierządu z bogami obcymi.”

oraz w VMoj/Pwt 7:1-6

„3 Nie będziesz z nimi zawierał małżeństw: ich synowi nie oddasz za małżonkę swojej córki ani nie weźmiesz od nich córki dla swojego syna, 4 gdyż odwiodłaby twojego syna ode Mnie, by służył bogom obcym. Wówczas rozpaliłby się gniew Pana na was, i prędko by was zniszczył. „

Czasami nam wydaje się, że to jakaś przesada, dzisiaj nie ma bałwochwalstwa, nie ma obcych Bogów w naszej kulturze, to już dzisiaj nie ma znaczenia. Obawiam się, że możemy się zdziwić, jak wiele jest pogańskich zwyczajów w naszej kulturze, którym nadano charakter chrześcijański a tak naprawdę nie maja nic wspólnego z Bogiem czy Biblią. Poszukajcie wokół siebie.

Zobaczmy jakie przykłady znajdziemy w Biblii, niech one będą dla nas wskazówką.

Już za czasów Mojżesza stało się coś takiego IVMoj/Lb 25:1-9 „1 Gdy przebywali w Szittim, zaczął lud uprawiać nierząd z Moabitkami. 2 One to nakłaniały lud do brania udziału w ofiarach składanych ich bożkom. Lud spożywał dary ofiarne i oddawał pokłon ich bogom. 3 Izrael przylgnął do Baal-Peora, i gniew Pana zapłonął przeciw niemu.”

Czyli uczestnictwo w pogańskich ucztach, poświęconych pogańskim Bogom lub świętom, nie powinno mieć miejsca.

Dalej czytamy 1Krl 11:1-11 „1 Król Salomon pokochał też wiele kobiet obcej narodowości, a mianowicie: córkę faraona, Moabitki, Ammonitki, Edomitki, Sydonitki i Chetytki, 2 z narodów, co do których Pan nakazał Izraelitom: «Nie łączcie się z nimi, i one niech nie łączą się z wami, bo na pewno zwrócą wasze serce ku swoim bogom». Jednak Salomon z miłości złączył się z nimi, 3 tak że miał siedemset żon-księżniczek i trzysta żon drugorzędnych. Jego żony uwiodły więc jego serce. 4 Kiedy Salomon zestarzał się, żony zwróciły jego serce ku bogom obcym i wskutek tego serce jego nie pozostało tak szczere wobec Pana, Boga jego, jak serce jego ojca, Dawida. 5 Zaczął bowiem czcić Asztartę, boginię Sydończyków, oraz Milkoma, ohydę Ammonitów. 6 Salomon dopuścił się więc tego, co jest złe w oczach Pana, i nie okazał pełnego posłuszeństwa Panu, jak Dawid, jego ojciec. 7 Salomon zbudował również posąg Kemoszowi, bożkowi moabskiemu, na górze na wschód od Jerozolimy, oraz Milkomowi, ohydzie Ammonitów. 8 Tak samo uczynił wszystkim swoim żonom obcej narodowości, palącym kadzidła i składającym ofiary swoim bogom. 9 Pan rozgniewał się więc na Salomona za to, że jego serce odwróciło się od Pana, Boga izraelskiego. Dwukrotnie mu się ukazał 10 i zabraniał mu czcić obcych bogów, ale on nie zachował tego, co Pan mu nakazał. „

Widzimy do czego doprowadziło Salomona nieposłuszeństwo Bożemu Prawu. Czy my zatem jesteśmy mądrzejsi od Salomona? Nie sądzę, dlatego nie wystawiajmy Boga na próbę i w swojej pysze, nie mówmy, nas to nie spotka.

Rozumiał to Nehemiasz. Gdy czytamy Ne 13:23-27

„23 W owym czasie widziałem też Żydów, którzy poślubili kobiety aszdodyckie, ammonickie i moabickie. 24 A co do synów ich - to połowa mówiła po aszdodycku czy językiem takiego lub innego narodu, a nie umieli mówić po żydowsku.

25 Wtedy zgromiłem ich i złorzeczyłem im, i niektórych z nich biłem, i targałem ich za włosy, i zaklinałem ich na Boga: «Nie wydawajcie córek swoich za ich synów! Nie bierzcie córek ich dla synów swoich ani dla siebie za żony! 26 Czyż nie przez to zgrzeszył Salomon, król izraelski? A przecież między wielu narodami nie było króla jak on. Był on miły Bogu swemu, i ustanowił go Bóg królem nad całym Izraelem: nawet jego skusiły do grzechu cudzoziemskie kobiety. 27 Czy mimo tej przestrogi ma się słyszeć o was, że popełniacie zupełnie to samo wielkie zło, sprzeniewierzając się Bogu naszemu przez poślubianie kobiet cudzoziemskich?»”

Nehemiasz pamiętał co stało się z Salomonem, pamiętajmy i my. Dlatego ap. Paweł takie daje i nam pouczenie, gdy czytamy w 1 Kor 7:35-39

„38 Tak więc dobrze czyni, kto poślubia swoją dziewicę, a jeszcze lepiej ten, kto jej nie poślubia. 39 Żona związana jest tak długo, jak długo żyje jej mąż. Jeżeli mąż umrze, może poślubić kogo chce, byleby w Panu.”

BYLEBY W PANU. Pamiętajmy o tym i o to zabiegajmy, a uchronimy się przed wieloma kłopotami czy niebezpieczeństwami. Bo jak to w życiu jest, proza życia to miłości kat, pęka cienka nić. Szalom.

Na zakończenie dzisiejszego komentarza, chciałbym zwrócić uwagę na jedna historię zapisana w IMoj/Rdz 24:42-45

„42 Gdy więc dziś przyszedłem do źródła, modliłem się: Panie, Boże pana mego Abrahama, jeśli taka wola Twoja, spraw, abym dopiął celu podróży, którą odbywam. 43 Oto jestem u źródła. Niech więc stanie się tak, żeby ta dziewczyna wyszła czerpać wodę, A gdy jej powiem: Daj mi się napić trochę wody z twego dzbana, 44 niechaj mi powie: Pij ty, a i wielbłądy twe napoję; będzie to ta kobieta, którą Pan wybrał dla syna pana mojego. 45 Zaledwie przestałem tak w duchu się modlić, ukazała się Rebeka z dzbanem na ramieniu i zeszła do źródła, aby czerpać wodę. Wtedy powiedziałem do niej: Daj mi pić.”

Niby zwykła historia, modli się do Boga o pomoc, Bóg go wysłuchuje i spełnia jego prośbę, sługa znalazł żonę dla Izaaka. Niby tak, ale nie o tym chcę mówić. Zwróciłem uwagę na te słowa „ … Zaledwie przestałem tak w duchu się modlić,…”

Dzisiaj w wielu społecznościach jest właśnie modlitwa w „duchu”, od dawna leży mi to na sercu, czy tylko taka modlitwa jest przed Bogiem wskazana, czy nie znajdujemy w Biblii pouczenia jak faktycznie powinno to wyglądać?

Zobaczmy kilka przykładów, co o tym mówi nam Słowo Boże?

Co robił Abraham czytamy IMoj/Rdz 12:6-8

„8 Stamtąd zaś przeniósł się na wzgórze na wschód od Betel i rozbił swój namiot pomiędzy Betel od zachodu i Aj od wschodu. Tam również zbudował ołtarz dla Pana (Jahwe) i wzywał imienia Jego (Jahwe).” Wzywał imienia JHWH, tak jest w oryginale. Wzywał.

Czytajmy dalej 1Krl 18:26-27

„26 Wzięli więc cielca i oprawili go, a potem wzywali imienia Baala od rana aż do południa, wołając: «O Baalu, odpowiedz nam!» Ale nie było ani głosu, ani odpowiedzi. Zaczęli więc tańczyć przyklękając przy ołtarzu, który przygotowali. 27 Kiedy zaś nastało południe, Eliasz szydził z nich, mówiąc: «Wołajcie głośniej, bo to bóg! Więc może zamyślony albo jest zajęty, albo udaje się w drogę. Może on śpi, więc niech się obudzi!»”

Na tym przykładzie widzimy jasno, że wzywać, to wołać, krzyczeć, czyli głośna modlitwa.

Nehemiasz napisał Ne 9:28

„28 Skoro mieli spokój, znowu postępowali źle przed Tobą. Wtedy pozostawiłeś ich pod władzą nieprzyjaciół, aby panowali nad nimi. I znowu wzywali Ciebie,

a Ty z niebios wysłuchałeś i według miłosierdzia Twego wyrwałeś ich wielokrotnie.”

Psalmista poucza Ps 80:19

„19 Nie odstąpimy już więcej od Ciebie; zachowaj nas przy życiu, byśmy wzywali Twojego imienia.”

oraz Ps 99:6

„6 Wśród Jego kapłanów są Mojżesz i Aaron,

i Samuel wśród tych, co wzywali Jego imienia: wzywali Pana, (Jahwe) On ich wysłuchiwał.”

Zobaczmy jak to na przykładzie Mojżesza wyglądało, jak on wzywał Boga?

IIMoj/Wj 14:15-16

„15 Pan rzekł do Mojżesza: «Czemu głośno wołasz do Mnie? Powiedz Izraelitom, niech ruszają w drogę. „

oraz IVMoj/Lb 12:13

„13 Wtedy Mojżesz błagał głośno Pana: «O Boże, spraw, proszę, by znowu stała się zdrowa». „

Widzimy jasno w tych przykładów, że jest tu wyraźnie mowa o głośnej modlitwie i taka była praktyka w Izraelu. Czytamy również o jej powrocie w przyszłości, wspomina o tym Sofoniasz So 3:9

„9 Wtedy bowiem przywrócę narodom wargi czyste, aby wszyscy wzywali imienia Pana (Jahwe)

i służyli Mu jednomyślnie. „

Taka praktyka była w pierwotnym Kościele, gdy czytamy 1Kor 1:1-2

„2 do Kościoła Bożego w Koryncie, do tych, którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości wespół ze wszystkimi, którzy na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ich i naszego .”

Dla tych co modlą się tylko do Ojca, polecam szczególnie ten tekst pod rozwagę. Jak jasno z niego wynika „którzy na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ich i naszego ”. Apostoł Paweł, żyd, wzywał imię Jezusa Chrystusa, czyli zwracał się bezpośrednio do Pana Jezusa. Szalom.

Piękne świadectwo mam o Panu Jezusie, że On też głośno wołał Hbr 5:7 „7 Z głośnym wołaniem i płaczem za dni ciała swego zanosił On gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości.”

Tak samo Daniel musiał się modlić głośno, w innym wypadku by go nie złapali, jak czytamy Dn 6:11-12 „11 Gdy Daniel dowiedział się, że spisano dokument, poszedł do swego domu. Miał on w swoim górnym pokoju okna skierowane ku Jerozolimie. Trzy razy dziennie padał na kolana modląc się i uwielbiając Boga, tak samo jak to czynił przedtem. 12 Mężowie ci podbiegli gromadnie i znaleźli Daniela modlącego się i wzywającego Boga. „

Piękny przykład społecznej, głośnej modlitwy znajdujemy w Ezdrasza Ezd 3:10-13

„… 12 A wielu starców spośród kapłanów, lewitów i naczelników rodów, którzy dawniej widzieli dom pierwszy, przy zakładaniu fundamentów tego domu na ich oczach płakało głośno; wielu natomiast z radości wybuchało głośnym krzykiem. 13 I nie można było odróżnić głośnego krzyku radości od głośnego płaczu ludu, albowiem lud ten podniósł wrzawę tak wielką, że głos ten było słychać z daleka.”

Dlatego wiedząc o tym jaka była praktyka w Izraelu, zrozumiałą staje się reakcja kapłana Helego z 1Sm 1:12-17

„12 Gdy tak żarliwie się modliła przed obliczem Pana, Heli przyglądał się jej ustom. 13 Anna zaś mówiła tylko w głębi swego serca, poruszała wargami, lecz głosu nie było słychać. Heli sądził, że była pijana. 14 Heli odezwał się do niej: «Dokąd będziesz pijana? Wytrzeźwiej od wina!» 15 Anna odrzekła: «Nie, panie mój. Jestem nieszczęśliwą kobietą, a nie upiłam się winem ani sycerą. Wylałam tylko duszę moją przed Panem. 16 Nie uważaj swej służebnicy za córkę Beliala, gdyż z nadmiaru zmartwienia i boleści duszy mówiłam cały czas». 17 Heli odpowiedział: «Idź w pokoju, a Bóg Izraela niech spełni prośbę, jaką do Niego zaniosłaś».”

Przeanalizujmy uważnie ten werset. Płynie z niego ciekawa nauka. Kapłan myślał, że jest pijana, bo Anna modliła się cicho, nie słyszał głosu jej modlitwy. Ciekawa jest odpowiedź Anny, że nie jest córka Beliala. Czyli, że nie służy innemu bogu, wniosek, że w innych kultach właśnie szeptano jakieś modlitwy, czy zatem, ta praktyka nie przyszła do chrześcijaństwa właśnie z pogaństwa, jak wiele innych rzeczy?

Ktoś powie „czepiasz się” przecież jest napisane abyś wszedł do izdebki, jak czytamy Mt 6:5-6 „5 Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. 6 Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.”

Zgadza się, jest tak napisane, ale nie jest tam nic napisane, że mamy szeptać albo modlić się w duchu. Czytaliśmy o Danielu, który własnie miał swój pokój i tam trzy razy dziennie chodził się modlić. Nie robił tego publicznie.

Co więcej, właśnie w Brit Hadasza (NT) znajdujemy piękny przykład społecznej modlitwy Dz Ap 4:23-31 „… 24 Wysłuchawszy tego podnieśli jednomyślnie głos do Boga i mówili:

«Wszechwładny Stwórco nieba i ziemi, i morza, i wszystkiego, co w nich istnieje, …”

Kochani, aby była jasność, nie jestem przeciw cichej modlitwie czy modlitwie w duchu, bo jak dzisiaj czytaliśmy, jeżeli taka modlitwa jest z serca, to Bóg ją wysłuchuje. Chciałem jednak pokazać, że zalecana i pokazana, na wielu kartach Słowa Bożego, jest modlitwa głośna, modlitwa społeczna a nie każdy sobie… Pomyślcie o tym. Z własnego doświadczenia wiem, że społeczna modlitwa, gdy wszyscy wołają razem do Boga, jest bardzo budująca i pomagająca w gorącej modlitwie. Zatem wołajmy do Boga, wzywajmy imię Ojca i imię Syna. O nikim innym nie czytam, aby można się było jeszcze do kogoś innego modlić. Jeżeli jest to pokaż. Szalom.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Dzisiaj czytamy Parszę Chukat, co znaczy Dekret lub Rozporządzenie. I faktycznie tak jest - Bóg dał dekret mówiący, żeby kapłan Eleazar zabił czerwoną krowę i sporządził z jej popiołu wodę oczyszczenia (IV Moj/Lb 19:9). Zastanawiałem się, jak to Prawo odnosi się dzisiaj do nas. Co z tym zrobić? Jak wiemy, Prawo ofiar wskazywało na Jeszue Mesjasza. Zobaczcie, co napisał o tym ap. Paweł w Hbr 9:13-15 - Jego krew „oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu.” Alleluja, Chwała Bogu! Mamy Jezusa Chrystusa! Jak czytamy dalej w Hbr 9:19-26, Chrystus uczynił to raz na zawsze, gdy ofiarował samego siebie na ofiarę. Dlatego możemy przystąpić do Boga, będąc wolnymi od wszelkiego zła świadomego, po dokonaniu obmycia wodą (Hbr 10:21-22), któremu towarzyszy słowo (Ef 5:25), co wyraźnie w moim przekonaniu wskazuje na Chrzest Wodny.

Wracając jednak do tekstu dzisiejszego czytania i czytając dalej IV Moj/Lb 19:17-19, znajdujemy ciekawe słowa o pokropieniu - pokropi trzeciego i siódmego dnia. Czy coś wam to przypomina? Wspomniałem o Chrystusie, który stał się za nas ofiarą oczyszczającą, a ap. Paweł napisał, że Jeszua zmartwychwstał trzeciego dnia (1Kor 15:3-4), a czy ten trzeci dzień nie był w siódmym dniu, czyli w szabat? Zobaczcie wykres, Jeszua był trzy dni i trzy noce w łonie ziemi i trzeciego dnia zmartwychwstał, czyli w szabat, siódmego dnia. Zobaczcie, w jak dokładny sposób to Prawo o oczyszczeniu wskazywało na Mesjasza, w którym my dzisiaj mamy oczyszczenia. Bóg jest wielki.

Czytajmy dalej IV Moj/Lb 19:11-13. Proszę dokładnie wczytać się w tekst - kto nie oczyści się, pozostanie nieczysty, bezcześci przybytek, będzie wyłączony z Izraela, a plama pozostaje na nim. Czy to wszystko nie spotyka nas, gdy nie oczyścimy się podczas Chrztu Wodnego? Czy nie jesteśmy wyłączeni z Ciała Chrystusowego, tak jak oni ze społeczności Izraela? Zastanówmy się nad tym, myślę, że warto. Jeżeli dzisiaj nie masz Chrztu Biblijnego, chrztu w imię Jezusa Chrystusa, to czy należysz do Ciała Chrystusa i czy Jego krew oczyszcza ciebie?

Siedem dni trwało Święto Przaśników (III Moj/Kpł 23:6). Apostoł Paweł nawołuje, abyśmy to święto obchodzili w czystości (1 Kor 5:7-8). Czytamy w IV Moj/Lb 19:20 bardzo ważne słowa „będzie wyłączony ze społeczności; zbezcześcił bowiem przybytek Pana. Nie został pokropiony wodą oczyszczenia, więc pozostaje nieczysty”.

Zapewne doskonale pamiętacie słowa z Ap 7:14 - opłukali szaty i wybielili we krwi Baranka, tylko tacy stali przed tronem Baranka. „Pozostanie nieczysty”, bo nie został oczyszczony wodą oczyszczenia, pozostanie nieczysty, bo nie zanurzył się w imię Jeszuy Mesjasza/Jezusa Chrystusa. Dlatego jak czytamy w Ap 21:10, 22-23, 27, nic nieczystego do nowego Jeruzalem nie wejdzie, bo nie może zbezcześcić przybytku Pana.

Czyż Bóg nie jest wielki, dając nam Jeszuę Mesjasza, w którym i przez którego możemy mieć przystęp do Boga i Jego tronu? Niech będzie błogosławione imię Jego i Jego syna, Jeszuy Mesjasza/Jezusa Chrystusa.

Czytajmy dalej (IV Moj/Lb 20:2-4) - Izraelici znów zaczęli szemrać przeciw Mojżeszowi i Aaronowi. Tym razem Bóg przychodzi Mojżeszowi z pomocą i każe Mojżeszowi, żeby przemówił do skały - wypłynie z niej woda (IV Moj/Lb 20:7-8).

Zobaczcie, co jednak się dziej -, co robi Mojżesz (IV Moj/Lb 20:10-13)? Zamiast przemówić do skały, to on w nią uderza dwa razy, mówiąc: „Słuchajcie, wy buntownicy! Czy potrafimy z tej skały wyprowadzić dla was wodę?”.

Czy w ten sposób oddali cześć Bogu, czy też raczej chwałę przypisali sobie? Z tego powodu, jak wiemy, nie weszli do ziemi obiecanej. Aaron niedługo potem umarł (IVMoj/Lb 20:24), a Mojżesz mimo prośb nie wszedł do ziemi obiecanej. Jedynie Bóg pokazał mu tę ziemię, ale Mojżesz do niej nie wszedł (V Moj/Pwt 3:23-27). Dlatego i my dzisiaj musimy być czujni i ufający naszemu Bogu, żebyśmy nie popadli w nieposłuszeństwo.

Jestem przekonany, że Mojżesz nie zrobił tego celowo. Był pod wielka presją ludu i w gniewie i emocjach zapomniał o tym, co nakazał mu Bóg. Nas też to dotyczy, też musimy być uważni i czujni. Zobaczcie, co napisał ap. Piotr 1P 4:17-19: „A jeżeli sprawiedliwy z trudem dojdzie do zbawienia, gdzie znajdzie się bezbożny i grzesznik?”. Niech dobry Bóg was błogosławi i strzeże. Czuwajcie.

Czytając IV Moj/Lb 21:4-6 znowu mamy bunt Izraela, który Bóg stłumił, posyłając jadowite węże, żeby lud się opamiętał i nie brnął dalej w swoim gniewie i narzekaniu. Gdy jadowite węże dały im w kość, szybko zorientowali się, że zaciągnęli winę przed Panem. Poszli do Mojżesza przyznali się do grzechu i prosili o pomoc. Bóg nakazał, aby Mojżesz uczynił węża miedzianego i ustawił go na wysokim palu, a kto na niego spojrzy, zostanie przy życiu (IV Moj/Lb 21:7-9). I tak się stało, plaga węży ustąpiła.

Bardzo ciekawy tekst pokazujący duchowy aspekt tego wydarzenia jest w Mdr 16:5-7. Przeczytajcie go uważnie, a zwłaszcza te słowa: „A kto się zwrócił do niego, ocalenie znajdował nie w tym, na co patrzył, ale w Tobie, Zbawicielu wszystkich”.

Na pewno doskonale pamiętacie słowa z ew. Jana (J 3:14-18) - ten wąż wskazywał na Mesjasza, i kto w niego uwierzy, będzie zbawiony, będzie żył, tak jak to się działo na pustyni. Czyż Bóg nie jest wielki? Jest! Kto nie spojrzy na Syna, umrze tak jak ci na pustyni. Ratowało ich to, że spojrzeli na węża z wiarą w Boga, nasze życie ratuje spojrzenie i wiara w Jezusa Chrystusa; wiara w Tego, który zbawia, Jezusa Chrystusa (Dz 4:10-12). Niech będzie błogosławione imię Jeszui Mesjasza/Jezusa Chrystusa. Amen.

Pan Jezus o tym wiedział, że musi być w ten sposób wywyższony (J 12:32-33) i że będzie ukrzyżowany. I tak też się stało (J 19:16-18).

Nie lekceważmy Słowa Bożego, bo stawką jest życie. Zobaczcie, co zrobił Izrael, gdy lekceważył Słowo Boże (czytajmy 2 Krl 18:4). Zamiast oddawać cześć Bogu, palili kadzidło Nechusztanowi, wężowi, którego uczynił Mojżesz. Dopiero Ozeasz go zniszczył i kult ustał. Czy i dzisiaj nie mamy podobnej sytuacji, zamiast czcić Jeszuę Mesjasza, to czczą martwy krzyż z figurą człowieka ukrzyżowanego, martwy posąg, obrzydliwość w Bożych oczach. Zobaczcie, czy świat pod tym względem się zmienił przez te parę tysięcy lat? Jak widać, niekoniecznie. Dlatego nie bierzmy w tym udziału, zwracajmy się do Boga żywego, a nie martwych przedmiotów, które z Bogiem i Mesjaszem nie maja nic wspólnego.

NASZ PAN ZMARTWYCHWSTAŁ I ŻYJE! Niech będzie błogosławione imię Jego, Jeszua.

Dlatego gorąco zachęcam do czytania i badania Słowa Bożego. Wtedy nie ulegniemy pokusie i nie będziemy trwali świadomie lub nieświadomie w grzechu. Wtedy będziemy odnawiać nasze myślenie do myślenia opartego na Słowie Bożym, a nie na żywiołach świata.

Dzisiaj czytamy Parszę Chukat co znaczy Dekret, Rozporządzenie.

Komentarz podzieliłem na następujące tematy:

WODA OCZYSZCZENIA a CHRZEST WODNY, CZYJA CHWAŁA?, WĄŻ MIEDZIANY.

Zapraszam do wspólnego czytania.

WODA OCZYSZCZENIA a CHRZEST WODNY

Bóg wydał Mojżeszowi dekret, aby przygotował wodę oczyszczenia, jak czytamy w IVMoj/Lb 19:9 „9 Mąż czysty zbierze popiół krowy i złoży go na czystym miejscu poza obozem, aby dla społeczności Izraelitów był przechowany do przygotowania wody oczyszczenia; jest to ofiara za grzech.”

Woda oczyszczenia, jako ofiara za grzech a dokładnie za zaciągnięcie nieczystości, jak czytamy w IVMoj/Lb 19:17-19 „17 Dla każdego, który zaciągnął nieczystość, weźmie się do naczynia nieco popiołu ze spalonej ofiary za grzech i zaleje wodą źródlaną. 18 Mąż czysty weźmie hizop, zanurzy w wodzie i pokropi namiot, wszystkie sprzęty oraz wszystkich, którzy się tam znajdują, wreszcie tego, który dotknął kości, zabitego albo zmarłego lub też grobu. 19 I tak pokropi mąż czysty tego, który jest nieczysty, trzeciego i siódmego dnia, a w siódmym dniu będzie uwolniony od winy. Mąż nieczysty wypierze szaty swoje, obmyje się w wodzie i wieczorem będzie czysty.”

Natomiast każdy kto tego nie uczyni, miał być wyłączony ze społeczności, jak czytamy w IVMoj/Lb 19:20 „20 Lecz mąż, który stał się nieczysty, a nie dokonał aktu oczyszczenia, będzie wyłączony ze społeczności; zbezcześcił bowiem przybytek Pana. Nie został pokropiony wodą oczyszczenia, więc pozostaje nieczysty.”

Jak zawsze, tak i dzisiaj szukam związku z Nowym Przymierzem, z czasami Mesjańskimi, w których przyszło nam żyć. Jak teraz, gdy nie ma świątyni, nie ma popiołu z czerwonej krowy, nie ma kapłana z rodu Aarona, generalnie nie ma jak tego zrobić. Przecież raczej każdy z nas, zaciągnął nieczystość przed Bogiem, praktycznie nie da się, żyjąc w tym świecie, pośród tak wielu niewierzących, nie zaciągnąć nieczystości.

Zobaczmy, co na ten temat napisał ap. Paweł, czytajmy Hbr 9:13-15 „13 Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, 14 to o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu. 15 I dlatego jest pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw, popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy.”

Widzimy, że ap. Paweł w miejsce tamtej ofiary wstawia ofiarę Jeszuy Mesjasza.

Czytajmy dalej, co napisał ap. Paweł Hbr 9:19-26 „19 Gdy bowiem Mojżesz ogłosił całemu ludowi wszystkie przepisy Prawa, wziął krew cielców i kozłów z wodą, wełną szkarłatną oraz hizopem i pokropił tak samą księgę, jak i cały lud, mówiąc: 20 To krew Przymierza, które Bóg wam polecił. 21 Podobnie także skropił krwią przybytek i wszystkie naczynia przeznaczone do służby Bożej. 22 I prawie wszystko oczyszcza się krwią według Prawa, a bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia [grzechów]. 23 Przeto obrazy rzeczy niebieskich w taki sposób musiały być oczyszczone, same zaś rzeczy niebieskie potrzebowały o wiele doskonalszych ofiar od tamtych. 24 Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej [świątyni], ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, 25 nie po to, aby się często miał ofiarować jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą. 26 Inaczej musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków na zgładzenie grzechów przez ofiarę z samego siebie.”

Widzimy jasno i wyraźnie, że ofiara Pana Jezusa, jest ofiarą doskonalą, za nasze grzechy i już nie musimy składać innych ofiar za grzech.

Jak jednak w praktyce ta ofiara ma wpływ na nas, na nasze życie?

Czytajmy, co mówi na ten temat Słowo Boże:

Hbr 10:21-22 „21 Mając zaś kapłana wielkiego, który jest nad domem Bożym, 22 przystąpmy z sercem prawym, z wiarą pełną, oczyszczeni na duszy od wszelkiego zła świadomego i obmyci na ciele wodą czystą.”

Obmyci na ciele woda czystą.

Ef 5:25 „25 Mężowie miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, 26 aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo”

Chrystus wydał samego siebie za Kościół aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo. Czy nie są to ważne słowa i pokazujące wyraźnie, że chodzi o CHRZEST WODNY?

Czytajmy Dz Ap 2:37-41 „37 Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy czynić, bracia?» - zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. 38 «Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. 39 Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz». 40 W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: «Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia!». 41 Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.”

Zobaczcie, tym, którzy należeli do społeczności Izraela, społeczności ludu Bożego, apostołowie mówią aby się nawrócili i ochrzcili w imię Jezusa Chrystusa. I jak wiemy oni to uczynili, ochrzciło się ich około trzy tysiące. Czyli jak widzimy, zostaje wprowadzona nowa ofiara, tamta z Pierwszego Przymierza już nie wystarczała a jak wiemy w roku 70 n.e., ustała całkowicie.

Zobaczcie co uczynił Filip, czytajmy Dz Ap 8:34-38 „34 «Proszę cię, o kim to Prorok mówi, o sobie czy o kimś innym?» - zapytał Filipa dworzanin. 35 A Filip wychodząc z tego Pisma opowiedział mu Dobrą Nowinę o Jezusie. 36 W czasie podróży przybyli nad jakąś wodę: «Oto woda - powiedział dworzanin - cóż przeszkadza, abym został ochrzczony?» 37 "Odpowiedział Filip: Można, jeżeli wierzysz z całego serca. Odparł mu: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym".38 I kazał zatrzymać wóz, i obaj, Filip i dworzanin, zeszli do wody. I ochrzcił go.”

Ochrzcił dworzanina na podstawie wyznania jego wiary, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym.

Tak samo historia opisana w 1Kor 1:10-16 „10 A przeto upominam was, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście byli zgodni, i by nie było wśród was rozłamów; byście byli jednego ducha i jednej myśli. 11 Doniesiono mi bowiem o was, bracia moi, przez ludzi Chloe, że zdarzają się między wami spory. 12 Myślę o tym, co każdy z was mówi: «Ja jestem Pawła, a ja Apollosa; ja jestem Kefasa, a ja Chrystusa». 13 Czyż Chrystus jest podzielony? Czyż Paweł został za was ukrzyżowany? Czyż w imię Pawła zostaliście ochrzczeni? 14 Dziękuję Bogu, że prócz Kryspusa i Gajusa nikogo z was nie ochrzciłem. 15 Nikt przeto nie może powiedzieć, że w imię moje został ochrzczony. 16 Zresztą, prawda, ochrzciłem dom Stefanasa. Poza tym nie wiem, czym ochrzcił jeszcze kogoś.”

Wyraźnie potwierdza, że udzielano chrztu wodnego tylko w imię Jezusa Chrystusa, a nie w inne imię.

Wątpliwości co do tego nie pozostawia Jakub, gdy napisał w Jk 2:7 „7 Czy nie oni bluźnią zaszczytnemu Imieniu, które wypowiedziano nad wami? „

Czytamy, zaszczytnemu Imieniu, nie imionom. Czy to rozumiemy? Nie imionom, tylko imieniu. Jeżeli nadal upierasz się, że chrzest musi być w imiona to chociaż potem niech będzie w imię, aby Słowo Boże nie było naruszone.

Ktoś może powiedzieć, ok, może i masz racje, ale jak czytamy, pokropienie wodą oczyszczenia dotyczyło kogoś kto był w społeczności ludu Bożego a nie kogoś kto jest poza Ciałem Chrystusa. Zatem skoro jest chrzest wodny na odpuszczenie grzechów, to już pokropienie nie jest potrzebne, to już go nie ma, a co za tym idzie nie można już go wykonać w czasach mesjańskich.

Tak faktycznie mogło by się wydawać, gdyby nie jedna historia, czytamy o tym w J 13:4-11 „4 wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło nim się przepasał. 5 Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. 6 Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?» 7 Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później będziesz to wiedział». 8 Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał». Odpowiedział mu Jezus: «Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». 9 Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!». 10 Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». 11 Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści».”

Jak czytamy Pan Jezus umył uczniom nogi, powiedział „«Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty.” Czy kiedyś zastanawialiście się nad tymi słowami Pana? Czy nie można tego odnieść właśnie to pokropienia z Pierwszego Przymierza?

Moim zdaniem można. Uczniowie a teraz również my, którzy mamy chrzest zanurzający w imię Jezusa Chrystusa, należymy do społeczności ludu Bożego. Cali jesteśmy czyści, ale zaciągnęliśmy jakąś nieczystość, tak jak i za Pierwszego Przymierza, nie zaciągnęli grzechu na śmierć tylko nieczystość, wtedy musieli być pokropieni aby nie „zbezcześcił bowiem przybytek Pana” – zbezcześcić przybytku Pana.

Tak samo i my, cali jesteśmy czyści, oczyszczeni przez ofiarę Jezusa Chrystusa, ale czy na drodze Pańskiej nie zaciągniemy nieczystości, pewnie zaciągniemy, dlatego Pan Jezus powiedział, że „«Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty.”

Zobaczmy w jakim czasie to zostało powiedziane, podczas Wieczerzy Pańskiej, gdy mieli przystąpić do Stołu Pańskiego, czyli jak za Pierwszego Przymierza nie było zgody aby bezcześcić przybytek Pana tak i teraz nie ma zgody aby niegodnie przystąpić do stołu Pańskiego, jak czytamy w 1Kor 11:28-30 „28 Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. 29 Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało [Pańskie], wyrok sobie spożywa i pije. 30 Dlatego to właśnie wielu wśród was słabych i chorych i wielu też umarło.”

Tak samo i w 1Kor 10:21-24 „21 Nie możecie pić z kielicha Pana i z kielicha demonów; nie możecie zasiadać przy stole Pana i przy stole demonów. 22 Czyż będziemy pobudzali Pana do zazdrości? Czyż jesteśmy mocniejsi od Niego? 23 Wszystko wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść. Wszystko wolno, ale nie wszystko buduje. 24 Niech nikt nie szuka własnego dobra, lecz dobra bliźniego!”

Czyli jak za Pierwszego Przymierza tak i za Drugiego Przymierza każdy kto bezcześci przybytek Pana jest wyłączony ze społeczności ludu Bożego.

Jestem przekonany, że w tym świetle inaczej spojrzymy na to co uczynił Pan Jezus, gdy obmył uczniom nogi oraz może jeszcze raz się nad tym zastanowimy, czy nie bez znaczenia są dalsze słowa jakie powiedział Jeszua, czytajmy J 13:12-17 „12 A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? 13 Wy Mnie nazywacie "Nauczycielem" i "Panem" i dobrze mówicie, bo nim jestem. 14 Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. 15 Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem. 16 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał. 17 Wiedząc to będziecie błogosławieni, gdy według tego będziecie postępować. „

Jeżeli dzisiaj przed Wieczerzą Pańską/Paschą Mesjańska obmywasz nogi to chwała Bogu, jeżeli jeszcze tego nie robisz to proszę zastanów się czy nie powinieneś. Jest nakaz Pański, mamy tak sobie czynić, będziemy błogosławieni w oczach Pana.

Pamiętacie z historii Balaka, co Bóg powiedział do Baalama, czytajmy IVMoj/Lb 22:12 „12 Na to rzekł Bóg do Balaama: «Nie możesz iść z nimi i nie możesz tego ludu przeklinać, albowiem jest on błogosławiony».”

A dlaczego ten lud był błogosławiony? Bo był posłuszny Bogu, bo nie było u niego grzechu IVMoj/Lb 23:20-23 „20 On mnie tu sprowadził, bym błogosławił: On błogosławi - ja tego zmienić nie mogę. 21 Ja nie dostrzegam grzechu u Jakuba, ni w Izraelu nie widzę ja złości. Pan, ich Bóg, jest z nimi:

wznoszą Mu okrzyk jako królowi. 22 Bóg, który z Egiptu ich wywiódł, jest dla nich jakby rogami bawołu. 23 Skoro nie ma czarów wśród Jakuba ani wróżbiarstwa w Izraelu, w czasie właściwym przepowie się Jakubowi, Izraelowi to, co Bóg uczyni.”

Pomyślmy nad tym kochani, Bóg jest dzisiaj taki sam, grzech jest grzechem i każdy kto grzeszy ponosi tego skutki.

Abyśmy zobaczyli jeszcze wyraźniej, związek oczyszczenia z ofiarą jaką złożył Jeszua, przeczytajmy co jest zapisane w IVMoj/Lb 19:11-13 „11 Kto się dotknie zmarłego, jakiegokolwiek trupa ludzkiego, będzie nieczysty przez siedem dni. 12 Winien się nią oczyścić w trzecim i siódmym dniu, a wtedy będzie czysty. Gdyby jednak nie dokonał w trzecim i siódmym dniu oczyszczenia, wówczas pozostanie nieczysty. 13 Ktokolwiek dotknie się zmarłego, ciała człowieka, który umarł, a nie dokona oczyszczenia siebie, bezcześci przybytek Pana. Taki będzie wyłączony spośród Izraela, gdyż nie pokropiła go woda oczyszczenia; pozostaje przeto nieczysty, a plama jego ciąży na nim.”

Widzimy tutaj, że oczyszczenie poprzez pokropienie woda było trzeciego i siódmego dnia, wtedy oczyszczenie było wypełnione i wina zgładzona.

Przypomnijmy sobie co napisał ap. Paweł w 1Kor 15:3-4 „3 Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł - zgodnie z Pismem - za nasze grzechy, 4 że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem”

Apostoł Paweł napisał, że Jeszua zgodnie z pismem zmartwychwstał trzeciego dnia, pierwsze pokropienia i ten dzień to był szabat siódmy dzień mamy i drugie pokropienie. W zmartwychwstaniu pana mamy ukryte dwa pokropienia, bo jak wiemy, gdyby pan Jezus nie zmartwychwstał nadal byśmy byli w grzechach swoich, jak czytamy w 1Kor 15:17 „17 A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w swoich grzechach.”

Widzimy to na wykresie, kiedy umarł i zmartwychwstał Pan Jezus.

Dlatego ważne jest abyśmy na to wszystko zwracali uwagę, bo to wszystko co zostało zapisane na kartach Słowa Bożego, nie jest bez znaczenia. Nakazy Boże i nakazy Jeszuy Mesjasza nie mogą być lekceważone abyśmy nie zanieczyścili się i nie stracili błogosławieństwa. Szalom.

CZYJA CHWAŁA?

Biedny ten Mojżesz, ciężko miał z ludem Izraelskim, nie ufali Bogu i kłócili się z Mojżeszem IVMoj/Lb 20:2-4 „2 Gdy zabrakło społeczności wody, zeszli się przeciw Mojżeszowi i Aaronowi. 3 I kłócił się lud z Mojżeszem, wołając: «Lepiej by było, gdybyśmy zginęli, jak i bracia nasi, przed Panem. 4 Czemuście wyprowadzili zgromadzenie Pana na pustynię, byśmy tu razem z naszym bydłem zginęli? „

Pan wspierał Mojżesza i przychodził jemu z pomocą, jak czytamy w IVMoj/Lb 20:7-8 „7 I przemówił Pan do Mojżesza: 8 «Weź laskę i zbierz całe zgromadzenie, ty wespół z bratem twoim Aaronem. Następnie przemów w ich obecności do skały, a ona wyda z siebie wodę. Wyprowadź wodę ze skały i daj pić ludowi oraz jego bydłu». „

Mojżesz zawsze wykonywał polecenia Pana, jednak coś się stało, że w tym wypadku było inaczej IVMoj/Lb 20:10-13 „10 Następnie zebrał Mojżesz wraz z Aaronem zgromadzenie przed skałą i wtedy rzekł do nich: «Słuchajcie, wy buntownicy! Czy potrafimy z tej skały wyprowadzić dla was wodę?» 11 Następnie podniósł Mojżesz rękę i uderzył dwa razy laską w skałę. Wtedy wypłynęła woda tak obficie, że mógł się napić zarówno lud, jak i jego bydło. 12 Rzekł znowu Pan do Mojżesza i Aarona: «Ponieważ Mi nie uwierzyliście i nie objawiliście mojej świętości wobec Izraelitów, dlatego wy nie wprowadzicie tego ludu do kraju, który im daję». 13 To są wody Meriba, gdzie się spierali Izraelici z Panem i gdzie On objawił wobec nich swoją świętość. „

Mojżesz i Aaron nie oddali czci Bogu, tylko ten cud przypisali sobie, „«Słuchajcie, wy buntownicy! Czy potrafimy z tej skały wyprowadzić dla was wodę?»”

Tak powiedział i jeszcze dwa razy uderzył laska w skałę, a jak wiemy miał tylko do skały przemówić w imieniu Pana. Przykra i bolesna to sprawa, jak wiemy obaj Mojżesz i Aaron zostali za to ukarani, nie weszli do ziemi obiecanej.

Aaron zmarł IVMoj/Lb 20:24 „24 «Aaron zostanie przyłączony do swoich przodków, gdyż nie wejdzie do ziemi, którą dam synom Izraela, dlatego że sprzeciwiliście się memu rozkazowi u wód Meriba.” I lud opłakiwał jego przez trzydzieści dni.

Mimo, że Mojżesz prosił aby Bóg darował jemu karę i mógł wejść do ziemi obiecanej, to nie wszedł VMoj/Pwt 3:23-27 „23 Wtedy prosiłem Pana: 24 Panie mój, Boże, Tyś zaczął swojemu słudze objawiać swą moc i rękę potężną. Któryż bóg na niebie lub na ziemi dokonał takich dzieł i czynów potężnych jak Twoje? 25 Chciałbym przejść, by zobaczyć tę piękną ziemię za Jordanem i te piękne góry, i Liban. 26 Lecz przez was rozgniewał się na mnie Pan i nie wysłuchał mnie. I rzekł Pan do mnie: «Dość, nie mów Mi o tym więcej! 27 Wejdź na szczyt Pisga i podnieś oczy na zachód, północ, południe, wschód i oglądaj krainę na własne oczy, bo tego Jordanu nie przejdziesz.”

Dlatego i my dzisiaj pamiętajmy o słowach Pana Jezusa: „4 Wytrwajcie we Mnie, a Ja [będę trwał] w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie - jeśli nie trwa w winnym krzewie - tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. 5 Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić.” J 15:4-5

Tak jak Mojżesz nic bez Boga nie czynił, tak samo i my nie powinniśmy czynić. Raz Mojżesz uczynił coś bez Boga i widzimy jak to się skończyło. Nie wywyższajmy siebie, swoich zasług czy talentów. Wszystko to mamy od Boga, dlatego trzymajmy się Jego i Jego Syna, bo jak powiedział Jeszua „beze Mnie nic nie możecie uczynić.”

Pewny jesteś, że możesz coś uczynić bez Jeszuy? Jeżeli tak uważasz, to albo jesteś dzieckiem i nieświadomym Słowa Bożego albo wystawiasz Boga na próbę, a wtedy wiemy jak to się skończy.

Dlatego pamiętajmy o pouczeniu jakie daje nam ap. Piotr 1P 4:17-19 „17 Czas bowiem, aby sąd się rozpoczął od domu Bożego. Jeżeli zaś najpierw od nas, to jaki będzie koniec tych, którzy nie są posłuszni Ewangelii Bożej? 18 A jeżeli sprawiedliwy z trudem dojdzie do zbawienia, gdzie znajdzie się bezbożny i grzesznik? 19 Zatem również ci, którzy cierpią zgodnie z wolą Bożą, niech dobrze czyniąc, wiernemu Stwórcy oddają swe dusze! „

Szalom.

WĄŻ MIEDZIANY

Na zakończenie naszego rozważania chciałbym abyśmy przeczytali z IVMoj/Lb 21:4-6 4 Od góry Hor szli w kierunku Morza Czerwonego, aby obejść ziemię Edom; podczas drogi jednak lud stracił cierpliwość. 5 I zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi: «Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny». 6 Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła.”

Znowu widzimy jak lud izraelski szemrze i wystawia Boga na próbę, Bóg za karę zsyła na nich węże, które ich kąsały. Jak dostali baty, to się opamiętali i przylecieli po pomoc, jak czytamy w IVMoj/Lb 21:7-9 „7 Przybyli więc ludzie do Mojżesza mówiąc: «Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie. Wstaw się za nami do Pana, aby oddalił od nas węże». I wstawił się Mojżesz za ludem. 8 Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: «Sporządź węża i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu». 9 Sporządził więc Mojżesz węża miedzianego i umieścił go na wysokim palu. I rzeczywiście, jeśli kogo wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża miedzianego, zostawał przy życiu.”

Pan kazał Mojżeszowi uczynić miedzianego węża i umieścić na wysokim palu, aby każdy kto na niego spojrzy mógł być zdrowy. I jak czytamy tak też się stało. Dzisiaj wiemy, że było to zapowiedzią przyjścia Mesjasza i Jego zbawczej roli, jaką ma w życiu każdego z nas.

Już coś o tym wiedział Salomon gdy napisał w Mdr 16:5-7 „5 Albowiem i wtedy, gdy ich dosięgła straszna wściekłość gadów i ginęli od ukąszeń krętych wężów, gniew Twój nie trwał aż do końca. 6 Dla pouczenia spadła na nich krótka trwoga, ale dla przypomnienia nakazu Twego prawa mieli znak zbawienia. 7 A kto się zwrócił do niego, ocalenie znajdował nie w tym, na co patrzył, ale w Tobie, Zbawicielu wszystkich.”

Ocalenia miało być nie w tym na co patrzyli tylko w Bogu.

Tak samo rozumiał to Jeszua gdy powiedział w J 3:14-18 „14 A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, 15 aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. 16 Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. 17 Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. 18 Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.”

Dlatego pamiętając o tym Jeszua mówił J 12:32-33 „32 A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie». 33 To powiedział zaznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć. „

I jak wiemy tak się stało J 19:16-18 „16 Wtedy więc wydał Go im, aby Go ukrzyżowano. Zabrali zatem Jezusa. 17 A On sam dźwigając krzyż wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. 18 Tam Go ukrzyżowano, a z Nim dwóch innych, z jednej i drugiej strony, pośrodku zaś Jezusa.”

To co wydarzyło się w społeczności Izraela, teraz przez Jeszuę rozlewa się na cały świat. I jak tam nie chodziło o węża fizycznego tylko o wiarę w Boga, tak i teraz nie chodzi o fizyczne ciało Jeszuy, tylko o wiarę w jego śmierć i zmartwychwstanie, jak czytamy w Dz Ap 4:10-12 „10 to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka - którego ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych - że przez Niego ten człowiek stanął przed wami zdrowy. 11 On jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. 12 I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni». „

Specjalnie napisałem, że nie chodzi o fizyczne ciało Jeszuy, przecież Pan teraz jest Duchem, jak czytamy w 2Kor 3:17 „17 Pan zaś jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański - tam wolność.”

Dlaczego zatem dzisiaj tak wielu wierzących nosi krzyż z wizerunkiem Pana Jezusa. Co więcej otaczają ten przedmiot czcią, szacunkiem, całują go. Nie wolno tego czynić ,tak samo jak nie wolno tego było czynić Izraelitom, czytajmy 2Krl 18:4 „4 On to usunął wyżyny, potrzaskał stele, wyciął aszery i potłukł węża miedzianego, którego sporządził Mojżesz, ponieważ aż do tego czasu Izraelici składali mu ofiary kadzielne - nazywając go Nechusztan.”

Dzisiaj mamy dokładnie taką samą sytuację, co do postępowania, tylko przedmiot się zmienił, nie ma jednak wątpliwości, że jest to złe w oczach Bożych.

Dlatego gorąco zachęcam do czytania i badania Słowa Bożego, wtedy nie ulegniemy pokusie, nie będziemy trwali świadomie lub nieświadomie w grzechu, wtedy będziemy odnawiać nasze myślenie do myślenia opartego na Słowie Bożym a nie na żywiołach świata. Szabat Szalom.

Dzisiejszy komentarz chciałbym podzielić na trzy tematy. Pierwszy to Przodkowie, drugi to Starsi i trzeci to Ufność Bogu.

PRZODKOWIE

Czytając VMoj/Pwt 1:8 wspomina Bóg o tym, że wydaje im ziemię którą poprzysiągł przodkom. Przypomnijmy komu te ziemię dał. Najpierw Abrahamowi IMoj/Rdz 17:7-8, potem Izaakowi IMoj/Rdz 21:12-13, potem jakubowi i jego potomstwu, czyli dwunastu synom Jakuba IMoj/Rdz 28:1-4. Co Potwierdził Bóg również w VMoj/Pwt 31:7-8. I jak wiemy Bóg dotrzymał słowa i Izrael te ziemię otrzymał. Niech Będzie błogosławione imię Jego.

STARSI

Bóg postawił Mojżesza na czele Izraela , tak jak Mesjasza na czele Kościoła. Czytając VMoj/Pwt 1:13-15 dowiadujemy się, że Mojżesz wybrał starszych aby stali razem z nim na czele Izraela. Na pewno pamiętacie rade jaka Jetro dał Mojżeszowi i on jego posłuchał IIMoj/Wj 18:17-25. Czytając IVMoj 11:16-17 było ich siedemdziesięciu mężczyzn. Oni razem z Mojżeszem a potem razem z Jozuem stali na czele Izraela. Pamiętajmy jednak, że Królem Izraela był Bóg 1Sm 8:7.

Ten obraz przypomniał mi, ze podobnie jest i w Kościele, Jeszua jest głową Kościoła Ef 1:22-23, tak jak Mojżesz, tak i Mesjasz ustanowił w Kościele różnych ludzi do budowania swojego Ciała 1Kor 12:27-28, następnie Ef 4:11-13. Podaje też wyraźnie jakie warunki takie osoby powinny spełniać 1Tm 3:1-13. Jak widzicie z tych tekstów jasno wynika, że muszą to być osoby przygotowane, wierzące, mężczyźni posiadający żony, kobiety czyste, powściągliwe. Dlatego nie zmieniajmy tego co dobre, widzimy do czego doprowadził celibat, do czego doprowadza nieposłuszeństwo Słowu Bożemu. Po co wystawiać Boga na próbę, jak wiecie zawsze to kończy się źle.

UFNOŚĆ BOGU

Jednak głównym tematem z jakim chciałbym podzielić się w dzisiejszym komentarzy jest zaufanie Bogu, ufność Jego Słowu, ufność Jego nakazom, ufność w jego działanie i jego wolę. Czytając VMoj/Pwt 1:21-25 zwróciłem uwagę na słowa „Rzecz wydała mi się dobra.” Bóg dał ziemię Izraelowi, kazał ją zdobywać, a oni co zrobili? Wysłali zwiadowców, bo to Mojżeszowi wydało się dobre, jak to się skończyło to wiemy, buntem i dalszą wędrówką po pustyni VMoj/Pwt 1:29-36.

I gdy teraz Bóg kazał zajmować ziemię już nie wysyłali zwiadowców tylko poszli zgodnie z nakazem Bożym i walczyli VMoj/Pwt 2:24, Mojżesz to zrozumiał, dlatego wyraźnie powiedział do Jozuego VMoj/Pwt 3:21-22 aby się nie bał, bo Bóg będzie za nich walczył. I jak wiemy tak się stało, ufał Bogu, wychodził do walki wtedy kiedy Bóg się zgodził i za każdym razem zwyciężał, No raz przegrał, ale to zawinił żołnierz, który przywłaszczył sobie to co było objęte klątwą Joz 7.

Piękny opis wiary, ufności i zachowania ludu, jest w 1Krn 20:13-20, za króla Jozjasza gdy Bóg walczył za nich. Taki jest nasz Bóg, ufajmy Jemu, na Nim polegajmy, On nie zawiedzie, pisali o tym w wielu miejscach Psalmiści, czytajmy Ps 9:10-11 „Ufają Tobie znający Twe imię, bo nie opuszczasz”, Ps 27:14 „Ufaj Panu, bądź mężny, niech się twe serce umocni, ufaj Panu!”, Ps 33:18-22 „Dusza nasza wyczekuje Pana, On jest naszą pomocą i tarczą.”, Ps 62:6-9 „W każdym czasie Jemu ufaj, narodzie!”, Ps 119:114 „Ty jesteś obrońcą moim i moją tarczą: pokładam ufność w Twoim słowie.”

O tym też napisał pięknie Salomon w Przypowieściach Prz 3:5-8 „Z całego serca Bogu zaufaj, nie polegaj na swoim rozsądku”

Przykłady ufności i wiary znajdujemy i w Brit Chadasza (NT), gdy czytamy w Mt 9:20-22, „«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła».” Jeszua dał też na jasna obietnicę na przykładzie przypowieści o wdowie i sędzi Łk 18:6-8 „A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę.” Jeszua jako doskonały znawca Słowa pamiętał na pewno Ps 86:5-7 „Ty bowiem, Panie, jesteś dobry i pełen przebaczenia, pełen łaskawości dla wszystkich, którzy Cię wzywają. Wysłuchaj, Panie, modlitwę moją i zważ na głos mojej prośby! Wołam do Ciebie w dniu mego utrapienia, bo Ty mnie wysłuchujesz.”

Dlatego ap. Paweł napisał do rzymian abyśmy Bogu zostawiali sąd Rz 12:17-21, bo jak wiemy Bóg zna całą prawdę, dlatego my ufajmy Bogu i Jemu powierzajmy nasze życie i sprawy, On na pewno w swym sądzie będzie sprawiedliwy. Pamiętajmy też, o bożej obietnicy, że nie da nic ponad siły, tylko tyle ile możemy znieść, pod warunkiem, że Jemu zaufamy 1 Kor 10:13

Po naszej stronie mamy Boga Jahwe, który ja czytamy w PS 95:1-7 jest „Albowiem Jahwe jest wielkim Bogiem i wielkim Królem ponad wszystkimi bogami:” mamy Jeszue Mesjasza, któremu została i przekazana władza i który jest Królem królów i Panem Panów 1Kor 15:24-28 oraz Ap 17:14.

Dlatego mając takie wsparcie pamiętajmy, że jest to walka przede wszystkim duchowa, jak napisał ap. Paweł Fe 6:10-20. Dlatego kochani bracia i siostry w Chrystusie, ufajmy Bogu i Jego Synowi Jeszule, na Nim polegajmy, Jemu pozwólmy siebie prowadzić, On nie zawodzi. Swoją wolę objawił On w Swoim Słowie, dlatego badajmy to Słowo i nim się kierujmy w naszym życiu a nie poniesiemy szkody.

Jak wiemy bez Bożego miłosierdzia dawno byśmy pomarli w grzechach swoich. Dlatego z uwaga czytajmy Słowo Boże i z niego się uczmy, czego Bóg żąda od nas. Stajemy się jego ludem na jego warunkach. Bóg nie staje się naszym Bogiem na naszych warunkach. PAMIĘTAJMY O TYM, byśmy życie mieli.

Czytając VMoj/Pwt 7:12-14, za zachowywanie nakazów Bożych, Bóg będzie nas miłował i nam błogosławił. Zachowywanie kojarzy mi się z wiernością Ps 32:6-7 „każdy wierny będzie się modlił do Ciebie”, kojarzy mi się z wytrwałością, która prowadzi do życia Rz 2:5-11 „tym, którzy przez wytrwałość w dobrych uczynkach szukają chwały, czci i nieśmiertelności - życie wieczne”

Żyjemy w świecie, w którym jest bardzo dużo bałwochwalstwa, zobaczcie jaką przestrogę daje nam Bóg VMoj/Pwt 7:25-26 „Nic obrzydłego nie wprowadzisz do twego domu” gdyż jak czytamy dalej VMoj/Pwt 11:16-17 „Strzeżcie się, by serce wasze nie pozwoliło się omamić, abyście nie odeszli i nie służyli obcym bogom i nie oddawali im pokłonu”

Dlatego pilnujmy swojego serca aby nie wprowadzić tam innych bogów, oczyśćmy nasze domy z wizerunków czy figurek innych bogów. Nieraz nieświadomie trzymamy, jak pamiątka z podróży, posążki innych bogów. Zdecydowanie nie powinno to być w naszych domach, usuńcie to koniecznie.

Słowo Boże jasno nas w tej sprawie poucza, czytajmy IIMoj/Wj 20:4-6, jest to drugie przykazanie Dekalogu biblijnego, w katechizmowym jego nie ma, aby „Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego…Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan (Jahwe), twój Bóg”.

W wielu miejscach w Biblii znajdujemy zakaz bałwochwastwa i jest to jasne, dlatego unikajmy tego, abyśmy jak napisał Iż 44:17-20 „Taki się karmi popiołem; zwiedzione serce wprowadziło go w błąd”. Tak samo jasno i wyraźnie ap. Paweł napisał, że bałwochwalcy nie odziedziczą Królestwa Bożego 1Kor 6:9-10, w Apokalipsie miejsce dla bałwochwalców jest na zewnątrz Ap 22:15. Dokąd Ty bracie, siostro się wybierasz? Czyli wiesz czego masz unikać. Szalom.

Dzisiaj naucza się nas w wielu społecznościach, że teraz, gdy się nawróciliśmy, to tylko będzie szczęście i błogi stan, będziemy unosić się dziesięć centymetrów nad ziemią, co zatem zrobić z tym co czytamy w VMoj/Pwt 8:2-3 „Pamiętaj na wszystkie drogi, którymi cię prowadził Pan, Bóg twój, przez te czterdzieści lat na pustyni, aby cię utrapić, wypróbować i poznać, co jest w twym sercu; czy strzeżesz Jego nakazu, czy też nie.”

Jakie doświadczenia, jakie utrapienia, o czym on mówi, a jednak, Bóg, jako nas Ojciec, wychowuje nas jak swoje dzieci.

Tak jak wychowywał Izraela przez czterdzieści lat, tak i będzie wychowywał nas czytajmy Hbr 12:3-14 „Bo kogo miłuje Pan, tego karze, chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje…Jeśli jesteście bez karania, którego uczestnikami stali się wszyscy, nie jesteście synami, ale dziećmi nieprawymi” dlatego „Wszelkie karcenie na razie nie wydaje się radosne, ale smutne, potem jednak przynosi tym, którzy go doświadczyli, błogi plon sprawiedliwości”

Próby i doświadczenia są wpisane w naszą drogę do Boga, pamiętajmy o tym, nie dajmy się oszukiwać, że jest inaczej, ap. Paweł napisał Rz 8:18 „Sądzę bowiem, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić.”

Gdy poucza Tymoteusza o drodze Pańskiej to informuje go, że „I wszystkich, którzy chcą żyć zbożnie w Chrystusie Jezusie, spotkają prześladowania.”

Apostoł Piotra również pisał 1P 4:12-13 „Umiłowani! Temu żarowi, który w pośrodku was trwa dla waszego doświadczenia, nie dziwcie się”

Apostoł Paweł napisał do Koryntian bardzo ważne słowa 1Kor 10:7-13 „Nie bądźcie też bałwochwalcami jak niektórzy z nich… Pokusa nie nawiedziła was większa od tej, która zwykła nawiedzać ludzi. Wierny jest Bóg i nie dozwoli was kusić ponad to, co potraficie znieść”.

Dlatego mając taką obietnicę, że Bóg nie da nic ponad nasze siły, pamiętajmy, że „kto wytrwa do końca będzie zbawiony, a kto nie wytrwa będzie potępiony’ Mk 13:12-13

Nieraz wydaje nam się, że teraz jesteśmy, tak mocni tak silni, że damy radę sami, zobaczcie co jest napisane w VMoj/Pwt 8:17-19 „Pamiętaj o Panu, Bogu twoim, bo On udziela ci siły”.

Pamiętajmy to Bóg udziela nam siły, to nie jest z nas ale z Boga, gdy stoimy w wierze, czytaj Ef 2:4-10 „Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił.”

Tak samo Jeszua nauczał i zapamiętajmy te słowa ew. J 15:4-6 „Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić.”

Piękne słowa na ten temat znajdziemy w Ps 20:8-9 „Jedni wolą rydwan, drudzy konie,

a nasza siła w imieniu Pana, Boga naszego.” oraz Ps 33:18-21 „Dusza nasza wyczekuje Pana,

On jest naszą pomocą i tarczą”

Piękny przykład tego, że apostołowie pokładali ufność i siłę w imieniu Jezusa Chrystusa znajdujemy w Dz Ap 3:1-8 „«Nie mam srebra ani złota - powiedział Piotr - ale co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź!»”

Także ufajmy Bogu i Synowi Jego, Jeszule Mesjaszu, na Nich polegajmy z Nimi wychodźmy w każdy dzień, czy to w pracy, czy w podróży. Czy to gdy jest nasze wyjście i nasze przyjście, niech to wszystko będzie w Bogu i z Bogiem, a wtedy damy radę, wtedy sił nam nie zabraknie. Szalom.

Ciekawy tekst jest w VMoj/Pwt 9:18-21 jak to Mojżesz modlił się za Izraela i za Aarona, aby Bóg nie karał ich za grzechy „Przeląkłem się bowiem widząc gniew i zapalczywość, jakimi zapłonął na was Pan, tak że chciał was wytępić. Lecz wysłuchał mnie Pan jeszcze i tym razem. Na Aarona również Pan bardzo się rozgniewał, chcąc go zgładzić, lecz w tym czasie wstawiłem się także za Aaronem.”

Przypomniały mi się słowa naszego Pana i Nauczyciela Jeszuy Mesjasza, On również modlił się za uczniów, za Szymona i za nami ew. J 17:15-21 „Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego…. Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie” za Szymonem Łk 22:31-34 „Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę; ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara.”

Tak jak Mojżesz wiele razy wstawiał się za Izraelem, tak teraz Jeszua wstawia się do Boga za nami Hbr 9:24 „Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej [świątyni], ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga,”

Tak samo i my powinniśmy modlić się za sobą nawzajem, jak poucza nas o tym ap. Jakub, Jk 5:16-18 „Wyznawajcie zatem sobie nawzajem grzechy, módlcie się jeden za drugiego, byście odzyskali zdrowie. Wielką moc posiada wytrwała modlitwa sprawiedliwego.”

Jaka jest z tego dla nas nauka? Tak jak Mojżesz wołał za Izraelem i został wysłuchany, tak teraz Jeszua woła za nami i też jest wysłuchany, gdyż trwamy do dzisiaj przy Bogu i w wierze. Nie wystawiajmy jednak Pana na próbę abyśmy nie pomarli. Tak i my gdy coś jest w naszym życiu nie tak, wyznawajmy to i wspólnie z braterstwem wołajmy do Boga za sobą nawzajem. Nie zaniedbujmy modlitwy. Szalom

W VMoj/Pwt 10:1-5 czytamy o tablicach kamiennych, na których był wypisany Dekalog, Mojżesz miał je włożyć do Arki, jak czytamy w IIMoj/Wj 31:18 były one zapisane palcem Bożym, ap. Paweł potwierdza, że były one w Arce Przymierza Hbr 9:3-4

Wszyscy znamy nakaz Boży o miłowaniu Boga z serca, przypomina o tym Mojżesz gdy czytamy VMoj/Pwt 10:12-13 „Tylko tego, byś się bał Pana, Boga swojego, chodził wszystkimi Jego drogami, miłował Go, służył Panu, Bogu twemu, z całego swojego serca i z całej swej duszy,” o tym tez wspomina Jeszua Mt 22:34-40 „: «Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie.”

Myślę, że nie trzeba przypominać z kogo mamy brać przykład i czyjej nauce być posłuszni. Szalom.

Ostatnim tematem jaki chciałbym poruszyć w dzisiejszym komentarzu jest sprawa obrzezania, dzisiaj wśród wielu wierzących budzi ona złe emocje. Co jednak czytamy w VMoj/Pwt 16-18 „Dokonajcie więc obrzezania waszego serca, nie bądźcie nadal o twardym karku,” Dokonajcie obrzezania serca, jasno też o tym napisał ap. Paweł Rz 2:25-29 „Bo Żydem nie jest ten, który nim jest na zewnątrz, ani obrzezanie nie jest to, które jest widoczne na ciele, ale prawdziwym Żydem jest ten, kto jest nim wewnątrz, a prawdziwym obrzezaniem jest obrzezanie serca, duchowe, a nie według litery”

Problem obrzezania był już w pierwszym Kościele, widać to wyraźnie gdy czytamy w Dz Ap 15:1-6 „Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: «Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni».” Wiemy, że ostatecznie nie nakazywano pogan nawracających się do Boga obrzezywać. Apostoł Paweł jasno nauczał o obrzezaniu 1Kor 7:18-19 „Niczym jest zarówno obrzezanie, jak i nieobrzezanie, a ważne jest tylko zachowywanie przykazań Bożych. „ Tych co mówią, że przykazania Boże są nieważne, spytam „o czym mówi ap. Paweł, czy nie o przykazaniach Bożych?”

Widać, że nauka o tym, że obrzezanie jest warunkiem do zbawienia dotarła również i do Galatów, tak wtedy jak i dzisiaj, sa nauczyciele, którzy głoszą kłamstwo w imię Boże. Dlatego ap. Paweł musiał to Galatom wyjaśnić, gdy czytamy Ga 5:2-6 „Zerwaliście więzy z Chrystusem; wszyscy, którzy szukacie usprawiedliwienia w Prawie, wypadliście z łaski.” Jeżeli chcesz, to możesz się obrzezać, jednak bardzo ważny jest powód dla którego to robisz. Jeżeli ze względów higienicznych, to ok, jeżeli jednak z powodu, że jest to warunek do zbawienia, to masz problem. WYPADASZ Z ŁASKI.

Apostoł Paweł jasno i wyraźnie napisał do Kolosan, że dzisiaj naszym obrzezaniem jest chrzest wodny, czytajmy Kol 2:11-12 „I w Nim też otrzymaliście obrzezanie, nie z ręki ludzkiej, lecz Chrystusowe obrzezanie, polegające na zupełnym wyzuciu się z ciała grzesznego, jako razem z Nim pogrzebani w chrzcie”

Dlatego skoro mamy Chrystusowe obrzezanie, to jasno wynika, że obrzezanie cielesne do zbawienia nie jest potrzebne. Szalom.

Dzisiaj czytamy Parszę Haazinu – Słuchajcie. Tak jak Bóg mówił do Izraela tak i mówi do nas, SŁUCHAJCIE. Słuchajmy co Bóg ma nam do powiedzenia, słuchajmy co Bóg chce nam dać i czego od nas żąda. Gdy wchodzimy z Nim w przymierze. Czyż nie tak. Czyż dzisiaj nie mówimy, że jesteśmy ludem Jego? I faktycznie jesteśmy nim. Tylko…

Dzisiejsza Pasza to „Pieśń Mojżesza” i to właśnie Bóg ustami Mojżesza mówi V Moj/Pwt 32:1 „ 1 «Uważajcie, niebiosa, na to, co powiem, słów moich ust słuchaj, ziemio.” A czy człowiek uważa na Słowo Boże?

Nasz Bóg wiele razy o tym mówił, czyli jest to ważne a człowiek ma tendencję do zapominania, VMoj/Pwt 29:19-20 „19 Biorę dziś przeciwko wam na świadków niebo i ziemię, kładąc przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo,”

Gdy zakończył swoją pieśń znowu im przypomina VMoj/Pwt 32:45-47 „46 rzekł do nich: «Weźcie sobie do serca te wszystkie słowa, które ja wam dzisiaj ogłaszam, nakażcie waszym dzieciom pilnie strzec wszystkich słów tego Prawa. 47 Nie jest ono bowiem dla was rzeczą błahą, bo jest waszym życiem i dzięki niemu długo żyć będziecie na ziemi, do której idziecie przez Jordan, aby ją posiąść».”

Czy to tylko dla żydów, czy my nie idziemy posiąść ziemi? Tak jak oni przeszli przez Jordan, my przechodzimy z Chrystusem, idziemy do nowej ziemi, do górnego Jeruzalem.

Dlaczego zatem mówimy, że Boże Prawo nie jest już ważne, gdy psalmista mówił Ps 119:142 „142 Twa sprawiedliwość to wieczna sprawiedliwość, a Prawo Twoje jest prawdą.”

Szukasz prawdy, badaj Prawo Boże, bo ONO JEST PRAWDĄ.

Zobacz, czy Bóg, uznaje to za prawdę, co dla wielu dzisiaj jest prawdą, czy za grzech?

Czytaj VMoj/Pwt 32:16-18 „16 Bogami obcymi do zazdrości Go pobudzają i gniewają obrzydliwościami. 17 Złym duchom składają ofiary, nie Bogu, bogom, których oni nie znają,…”

a u Ezechiela Bóg mówi Ez 20:11-13 „11 Dałem im moje prawa i obwieściłem moje nakazy, które gdy człowiek zachowa, żyć będzie. 12 Dałem im także szabaty, aby były znakiem między Mną a nimi, aby poznano, że Ja jestem Pan, który ich uświęca.”

Wiemy, że prawda świadczy przeciw kłamstwu, tak też uważał Mojżesz gdy czytamy VMoj/Pwt 31:24-27 „25 rozkazał lewitom noszącym Arkę Przymierza Pańskiego: 26 «Weźcie tę Księgę Prawa i połóżcie ją obok Arki Przymierza Pana, Boga waszego, a niech tam będzie przeciwko wam jako świadek.”

Dla tych co się łudzą i zwodzą w swoim nauczaniu innych, niech odpowiedzią będą słowa apostoła pogan, ap. Pawła 1Kor 6:9-11 „9 Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, 10 ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego.” To napisał do Koryntian, a to napisał do Rzymian Rz 1:29-32 „29 Pełni są też wszelakiej nieprawości, przewrotności, chciwości, niegodziwości. Oddani zazdrości, zabójstwu, waśniom, podstępowi, złośliwości; 30 potwarcy, oszczercy, nienawidzący Boga, zuchwali, pyszni, chełpliwi, w tym, co złe - pomysłowi, rodzicom nieposłuszni, 31 bezrozumni, niestali, bez serca, bez litości. 32 Oni to, mimo że dobrze znają wyrok Boży, iż ci, którzy się takich czynów dopuszczają, winni są śmierci, nie tylko je popełniają, ale nadto chwalą tych, którzy to czynią.”

A to do Galatów Ga 5:19-21 „19 Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, 20 uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, 21 zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą.”

Zrozum Bracie, Siostro, że te wszystkie czyny o jakich napisał ap. Paweł, są przekroczeniem Prawa Bożego które, jak nauczają niektórzy Chrystus zniósł, a na podstawie którego, Bóg będzie sądził człowieka.

Zastanów się nad tym, tu idzie o twoje i moje życie. Pastor, ksiądz czy rabin nie będzie za nas odpowiadał przed trybunałem Chrystusa (2Kor 5:10). PAMIĘTAJMY O TYM. Szalom.

Chciałbym zwrócić Waszą uwagę na te słowa VMoj/Pwt 32:21 „21 Mnie do zazdrości pobudzili nie-bogiem, rozjątrzyli Mnie swymi czczymi bożkami; i Ja ich do zazdrości pobudzę nie-ludem, rozjątrzę ich głupim narodem.”

Dzisiaj wielu naucza, że Bóg odrzucił Izraela a wybrał nas, pogan na swój lud. Oczywiście jest to nieprawda. Bóg nie odrzucił Izraela, Bóg przyjął obok Izraela również i pogan, a zapowiadał to właśnie w Oz 1:9; 2:1, 25 „25 Rozsieję go po kraju, zlituję się nad Lo-Ruchamą, powiem do Lo-Ammi: "Ludem moim jesteś", a on odpowie: "Mój Boże!"»”.

Bardzo jasno wyjaśnia to ap. Paweł gdy czytamy Rz 9:22-29 „24 względem nas, których powołał nie tylko spośród Żydów, ale i spośród pogan...? 25 Mówi o tym u Ozeasza: Nazwę "lud nie mój" - ludem moim, i "nie umiłowaną" - umiłowaną. 26 I stanie się: w miejscu, gdzie im powiedziano: «Wy nie jesteście ludem moim», tam nazywać ich będą synami Boga żywego. 27 O Izraelu zaś głosi Izajasz: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski, tylko Reszta będzie zbawiona.”

Iz 10:20-22 „21 Reszta powróci, Reszta z Jakuba do Boga Mocnego. 22 Bo choćby lud twój, o Izraelu, był jak piasek morski, Reszta z niego powróci. Postanowiona jest zagłada, która dopełni sprawiedliwości.”

Czytajmy dalej ap. Pawła Rz 10:19-21 „20 Izajasz zaś odważa się powiedzieć: Dałem się znaleźć tym, którzy mnie nie szukali, objawiłem się tym, którzy o Mnie nie pytali. 21 A do Izraela mówi: Cały dzień wyciągałem ręce do ludu nieposłusznego i opornego.”

A Izajasz mówi Iz 65:1 „1 «Przystępny byłem dla tych, co o Mnie nie dbali, tym, którzy Mnie nie szukali, dałem się znaleźć. Mówiłem: "Oto jestem, jestem!" do narodu, który nie wzywał mego imienia.”

Wszystko, Bóg objawił zanim się to wypełniło, czyż zatem nie warto Jemu zaufać?

Jeszua gdy przyszedł głosić ewangelie, to jak wiemy najpierw poszedł do owiec z Izraela Mt 10:5-7 „6 Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. 7 Idźcie i głoście: "Bliskie już jest królestwo niebieskie".” A gdy kobieta przyszła prosić o zdrowie córki, to co jej odpowiedział Mk 7:24-30 „27 Odrzekł jej: «Pozwól wpierw nasycić się dzieciom; bo niedobrze jest zabrać chleb dzieciom, a rzucić psom». 28 Ona Mu odparła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jadają z okruszyn dzieci».” Dopiero później objawił, że ma i inne owce, gdy czytamy J 10:16 „16 Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz.”

Jak wiemy na samym początku ewangelia była głoszona tylko żydom i dopiero po ingerencji Bożej, poganie zaczęli być przyjmowani do kościoła Dz Ap 10:9-16 „15 A głos znowu po raz drugi do niego: «Nie nazywaj nieczystym tego, co Bóg oczyścił».” Zrozumiał wtedy, że Dz Ap 10:28, 44-48 „28 Przemówił więc do nich: «Wiecie, że zabronione jest Żydowi przestawać z cudzoziemcem lub przychodzić do niego. Lecz Bóg mi pokazał, że nie wolno żadnego człowieka uważać za skażonego lub nieczystego.” Zrozumieli tez i inni pochodzenia żydowskiego Dz Ap 11:1-3, 17-18 „18 Gdy to usłyszeli, zamilkli. Wielbili Boga i mówili: «A więc i poganom udzielił Bóg [łaski] nawrócenia, aby żyli».”

Widzimy zatem jasno, że tak jak Izrael porzucił Boga, aby iść służyć innym bogom, co nie są bogami, których wcześniej nie znali, tak Bóg zapowiedział im, że wybierze sobie inny naród i nazwie go „ludem moim”. To jesteśmy my, którzy uwierzyliśmy w Boga i Jego Mesjasza, Jezusza Chrystusa. Amen.

Nigdzie nie jest powiedziane, że Bóg odrzucił ich na zawsze, tylko jak czytaliśmy, pobudzi ich do zazdrości.

Dlatego zobaczmy jak to rozumiał ap. Paweł, w moim przekonaniu bardzo jasno i w pełni wyłożył to gdy napisał do Rzymian, czytajmy Rz 11:11-32 „11 Pytam jednak: Czy aż tak się potknęli, że całkiem upadli? Żadną miarą! Ale przez ich przestępstwo zbawienie przypadło w udziale poganom, by ich pobudzić do współzawodnictwa. 12 Jeżeli zaś ich upadek przyniósł bogactwo światu, a ich pomniejszenie - wzbogacenie poganom, to o ileż więcej przyniesie ich zebranie się w całości!”

Dalej „15 Bo jeżeli ich odrzucenie przyniosło światu pojednanie, to czymże będzie ich przyjęcie, jeżeli nie powstaniem ze śmierci do życia?” dalej „17 Jeżeli zaś niektóre gałęzie zostały odcięte, a na ich miejsce zostałeś wszczepiony ty, który byłeś dziczką oliwną, i razem [z innymi gałęziami] z tym samym korzeniem złączony na równi z nimi czerpałeś soki oliwne, 18 to nie wynoś się ponad te gałęzie. A jeżeli się wynosisz, [pamiętaj, że] nie ty podtrzymujesz korzeń, ale korzeń ciebie.”

Dalej „23 A i oni, jeżeli nie będą trwać w niewierze, zostaną wszczepieni. Bo Bóg ma moc wszczepić ich ponownie. 24 Albowiem jeżeli ty zostałeś odcięty od naturalnej dla ciebie dziczki oliwnej i przeciw naturze wszczepiony zostałeś w oliwkę szlachetną, o ileż łatwiej mogą być wszczepieni w swoją własną oliwkę ci, którzy do niej należą z natury. „

dalej „25 Nie chcę jednak, bracia, pozostawiać was w nieświadomości co do tej tajemnicy - byście o sobie nie mieli zbyt wysokiego mniemania - że zatwardziałość dotknęła tylko część Izraela aż do czasu, gdy wejdzie [do Kościoła] pełnia pogan. 26 I tak cały Izrael będzie zbawiony, jak to jest napisane: Przyjdzie z Syjonu wybawiciel, odwróci nieprawości od Jakuba.”

Dalej „30 Podobnie bowiem jak wy niegdyś byliście nieposłuszni Bogu, teraz zaś z powodu ich nieposłuszeństwa dostąpiliście miłosierdzia, 31 tak i oni stali się teraz nieposłuszni z powodu okazanego wam miłosierdzia, aby i sami mogli dostąpić miłosierdzia.”

Przeczytajcie proszę te słowa z uwagą. Widzimy z nich jasny obraz, Bóg nie odrzucił Izraela, tylko z powodu ich nieposłuszeństwa, łaska przypadła poganom, aż wejdzie do Kościoła pełnia pogan, wtedy łaska wróci do Izraela i tak cały Izrael będzie zbawiony. Gdyż są oni, przedmiotem miłości i obietnicy, które są nieodwołalne. Tak jak poganie, wbrew naturze zostali wszczepieni do oliwki szlachetnej, tak i oni, zostaną ponownie wszczepieni do swojej oliwki, do której nalezą zgodnie z naturą. Czyż nie tak? Amen.

Ap. Paweł pokazał, że to wszystko odbywa się poprzez Jeszue Mesjasza, jako jednego pasterza, gdy czytamy Ef 2:14-21 „18 bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca. 19 A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga - 20 zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. 21 W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię,”

Potwierdza to ap. Jan gdy napisał Ap 7:9-12 „9 Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy.”

Czy zatem, jest powód i jakaś przyczyna, aby uzurpować sobie prawo do bycia Izraelem? Po co, skoro jasno widać, że tak i z żydów jak i z pogan, Bóg weźmie sobie lud, który będzie Jego ludem, a dla którego, On będzie jego Bogiem. Szalom.

Na zakończenie dzisiejszego komentarza, chciałbym zwrócić uwagę na „Pieśń Dawida”, raduje się serce moje gdy ja czytam, zobaczcie jaki jest nasz Bóg 2Sm 22:2-3, 7 „2 Mówił: «Panie, ostojo moja i twierdzo, mój wybawicielu! 3 Boże mój, skało moja, na którą się chronię, tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono! Ty mnie wyzwalasz od wszelkiej przemocy.”

Czy zatem robimy to co Dawid „7 W moim utrapieniu wzywam Pana i wołam do mojego Boga. Usłyszał On głos mój ze swojej świątyni, a krzyk mój dotarł do Jego uszu.” Czy to robimy, czy polegamy na sobie?

Dawid to robił i Bóg przychodził jemu z pomocą 2Sm 22:18-23 „20 Wyprowadza mnie na miejsce przestronne, ocala, bo mnie miłuje. 21 Pan nagradza moją sprawiedliwość, odpłaca mi według czystości rąk moich. 22 Strzegłem bowiem dróg Pana i nie odszedłem przez grzech od mojego Boga, 23 bo mam wszystkie Jego przykazania przed sobą i nie odrzucam od siebie Jego poleceń,”

Dawid był królem, miał władzę i siłę, a jednak mówił 2Sm 22:29-32 „31 Bóg - Jego droga nieskalana, słowo Pana w ogniu wypróbowane, On tarczą dla wszystkich, którzy doń się chronią. 32 Bo któż jest bogiem, prócz Pana lub któż jest skałą, prócz Boga naszego?”

Czyńmy zatem to co Dawid i wychwalajmy Naszego Boga i naszego Pana 2Sm 22:47, 50 „47 Niech żyje Pan! Moja Skała niech będzie błogosławiona! Niech będzie wywyższony Bóg <Skała> mojego zbawienia, 50 Przeto będę Cię, Panie, chwalił wśród narodów i będę wysławiał Twoje imię.”

Ja wiem, że czasami jest to trudne, tak do końca zaufać Bogu, tylko na Nim się oprzeć, wołać do Niego i poprzez wierność jego Prawu, Jego Słowu, otrzymać ratunek od boga, otrzymać pomoc, wsparcie i wyjść zwycięsko z próby. Gdy jednak to zrobimy, to zwyciężymy, tak jak Dawid, gdy Bóg był z nim to zwyciężał. Tak jak Dawid chwalby i dziękujmy naszemu Bogu Jahwe i naszemu Panu, Jezusowi Chrystusowi. Szalom. Bo dla nas istnieje 1Kor 8:6 „6 dla nas istnieje tylko jeden Bóg, Ojciec, od którego wszystko pochodzi i dla którego my istniejemy, oraz jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko się stało i dzięki któremu także my jesteśmy.” Amen. Szalom.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Komentarz do dzisiejszej Parszy chciałbym podzielić na: JETRO, TRZY DNI, O ŚWIĘTOŚCI I WYBRANIU, DEKALOG, BOJAŹŃ BOŻA.

JETRO

Jetro był teściem Mojżesza i kapłanem madianickim jak czytamy IIMoj/Wj 18:1-5 „1 Teść Mojżesza, kapłan madianicki Jetro, usłyszał opowiadanie o tym wszystkim, co Bóg uczynił dla Mojżesza i dla Izraela, jego ludu, że Pan wyprowadził Izraelitów z Egiptu. 2 Wówczas Jetro, teść Mojżesza, wziął żonę Mojżesza Seforę, którą ten odesłał, 3 i dwóch jej synów. Jeden z nich miał imię Gerszom, bo powiedział [Mojżesz]: «Jestem cudzoziemcem w obcej ziemi». 4 Drugi zaś miał imię Eliezer, gdyż: «Bóg mojego ojca był dla mnie pomocą i wyratował mię od miecza faraona». 5 Jetro, teść Mojżesza, przyszedł z synami jego i żoną do Mojżesza na pustynię, gdzie obozował wówczas pod górą Bożą.”

Jetro przyszedł z wizyta do Mojżesza, przyprowadził jemu żonę Seforę oraz jego dwóch synów.

Gdy Mojżesz opowiedział teściowi, co uczynił Bóg w Egipcie, jak wśród mocy i znaków wyprowadził lud Izraela, oddał Bogu chwałę IIMoj/Wj 18:10-11 „10 I powiedział Jetro: «Niech będzie uwielbiony Pan, który was uwolnił z rąk Egipcjan i z rąk faraona, <On, który uwolnił lud z rąk Egipcjan>. 11 Teraz wyznaję, że Pan jest większy niż wszyscy inni bogowie, gdyż w ten sposób ukarał tych, co się nimi pysznili». „

Wyznał, jako kapłan Madianicki, że to Jahwe Bóg jest największym Bogiem i upokorzył tych co pokładali ufność w swoich bogach, którzy bogami nie są. Pamiętajmy o tym, że to nasz Bóg Jahwe jest największym Bogiem, jest Bogiem żywym, nie jest jak inne bogi, martwe i głuche i nieme. Nie bójcie się ich!

Po uroczystościach i uczcie z teściem, Mojżesz zasiadł by sadzić lud, jak czytamy w IIMoj/Wj 18:13-14 „13 Nazajutrz zasiadł Mojżesz, aby sądzić lud. I stał tłum przed Mojżeszem od rana do wieczora. 14 Gdy teść Mojżesza widział te wszystkie jego zajęcia z ludem, powiedział do niego: «Czemu ty się zajmujesz sprawami ludu? Dlaczego sam zasiadasz na sąd, a cały lud musi stać przed tobą od rana do wieczora?»”

Jetro dał też Mojżeszowi ważna radę, z której Mojżesz skorzystał z której korzystali i inni.

IIMoj/Wj 18:19-23 „19 Teraz posłuchaj rady, jaką ci daję, a Bóg niechaj będzie z tobą: Sam bądź przedstawicielem swego ludu przed Bogiem i przedstawiaj Bogu jego sprawy. 20 Pouczaj lud dokładnie o przepisach i prawach, i pouczaj go o drodze, jaką winien chodzić, i o uczynkach, jakie winien spełniać. 21 A wyszukaj sobie z całego ludu dzielnych, bojących się Boga i nieprzekupnych mężów, którzy się brzydzą niesprawiedliwym zyskiem, i ustanów ich przełożonymi już to nad tysiącem, już to nad setką, już to nad pięćdziesiątką i nad dziesiątką, 22 aby mogli sądzić lud w każdym czasie. Ważniejsze sprawy winni tobie przedkładać, sprawy jednak mniejszej wagi sami winni załatwiać. Odciążysz się w ten sposób, gdyż z tobą poniosą ciężar. 23 Jeśli tak uczynisz, a Bóg cię do tego skłoni, podołasz, a także lud ten zadowolony powróci do siebie». „

Rada jaka dał Jetro Mojżeszowi spotkała się z życzliwym przyjęciem i tak tez uczynili, jak czytamy w VMoj/Pwt 1:9-18 „9 I rzekłem wam w owym czasie: Ja sam nie mogę już nosić ciężaru was wszystkich. 10 Pan, wasz Bóg, rozmnożył was: dziś jesteście liczni niby gwiazdy na niebie. 11 A Pan, Bóg ojców naszych, niech was jeszcze tysiąckrotnie pomnoży i błogosławi wam, jak to obiecał. 12 Jak zdołam sam udźwignąć wasz ciężar, wasze brzemię i wasze spory? 13 Wybierzcie sobie w waszych pokoleniach mężów rozumnych, mądrych i szanowanych, abym ich postawił wam na czele. 14 Odpowiedzieliście mi: «Dobre jest, co zamierzasz uczynić». 15 Wtedy wybrałem mężów mądrych, szanowanych i dałem wam ich za waszych przewodników: naczelników nad tysiącami i naczelników nad setkami, naczelników nad pięćdziesięcioma i naczelników nad dziesięcioma jako zwierzchników nad waszymi pokoleniami. 16 Wtedy to rozkazałem waszym sędziom: Przesłuchujcie braci waszych, rozstrzygajcie sprawiedliwie spór każdego ze swym bratem czy też obcym. 17 W sądzeniu unikajcie stronniczości, wysłuchujcie małego i wielkiego, nie lękajcie się nikogo, gdyż jest to sąd Boży. Gdyby wam sprawa wydawała się za trudna, mnie ją przedstawcie, abym ją wysłuchał. 18 W owym czasie poleciłem wam wszystko, co macie czynić. „

Jak widzimy, tak uczynili. Jest to ważne w dla nas, abyśmy wiedzieli, że jedna osoba, choćby najmądrzejsza, nie jest w stanie wszystko robić sama. Praca w danej społeczności czy rodzinie musi być podzielona na inne osoby. Mamy tego przekład w Dz Ap 6:1-7 „1 Wówczas, gdy liczba uczniów wzrastała, zaczęli helleniści szemrać przeciwko Hebrajczykom, że przy codziennym rozdawaniu jałmużny zaniedbywano ich wdowy. 2 «Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbywali słowo Boże, a obsługiwali stoły» - powiedziało Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów. 3 «Upatrzcież zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości! Im zlecimy to zadanie. 4 My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa». 5 Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. 6 Przedstawili ich Apostołom, którzy modląc się włożyli na nich ręce. 7 A słowo Boże rozszerzało się, wzrastała też bardzo liczba uczniów w Jerozolimie, a nawet bardzo wielu kapłanów przyjmowało wiarę.”

Apostołowie nie chcieli zajmować się rozdawaniem jałmużny, poprosili aby wybrano zaufanych mężów i aby oni tym się zajmowali, a apostołowie skupią się na głoszeniu ewangelii. Tak tez uczyniono.

O tym też pamiętał ap. Paweł gdy nauczał Koryntian, czytajmy 1Kor 12:27-31 „27 Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi członkami. 28 I tak ustanowił Bóg w Kościele najprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają dar czynienia cudów, wspierania pomocą, rządzenia oraz przemawiania rozmaitymi językami. 29 Czyż wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokują? Czy wszyscy są nauczycielami? Czy wszyscy mają dar czynienia cudów? 30 Czy wszyscy posiadają łaskę uzdrawiania? Czy wszyscy przemawiają językami? Czy wszyscy potrafią je tłumaczyć? 31 Lecz wy starajcie się o większe dary: a ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą.”

Tak samo o podziale zadań w Społeczności czytamy w 1Tm 3:1-2, 8-9, 11-12 „1 Nauka ta zasługuje na wiarę. Jeśli ktoś dąży do biskupstwa, pożąda dobrego zadania. 2 Biskup więc powinien być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, gościnny, sposobny do nauczania,

8 Diakonami tak samo winni być ludzie godni, w mowie nieobłudni, nie nadużywający wina, niechciwi brudnego zysku, 9 utrzymujący tajemnicę wiary w czystym sumieniu.

11 Kobiety również - czyste, nieskłonne do oczerniania, trzeźwe, wierne we wszystkim. 12 Diakoni niech będą mężami jednej żony, rządzący dobrze dziećmi i własnymi domami. „

Pamiętajmy o tym, Bóg jest Bogiem porządku i ładu. Bądźmy zatem mądrzy i posłuszni Słowu Bożemu, abyśmy przez nasze złe ambicje nie znieważali Bożego Zgromadzenia.

TRZY DNI

Izrael z Egiptu do góry Synaj szli trzy miesiące czytamy o tym w IIMoj/Wj 19:1 „1 Było to w trzecim miesiącu od wyjścia Izraelitów z Egiptu; w tym dniu przybyli na pustynię Synaj.”

Gdy byli już pod góra Synaj, Bóg powiedział do Mojżesza IIMoj/Wj 19:10-11 „10 Pan powiedział do Mojżesza: «Idź do ludu i każ im się przygotować na święto dziś i jutro. Niechaj wypiorą swoje szaty 11 i niech będą gotowi na trzeci dzień, bo dnia trzeciego zstąpi Pan na oczach całego ludu na górę Synaj.”

Pan pouczył Mojżesza aby przygotował lud na spotkanie z Bogiem, za trzy dni Bóg miał zstąpić na górę Syjon. Mojżesz kazał ludowi uprać szaty, nie zbliżać się do kobiet ale by byli gotowi na święto.

Tak jak zapowiedział Mojżesz tak się też i stało IIMoj 19:16-19 „16 Trzeciego dnia rano rozległy się grzmoty z błyskawicami, a gęsty obłok rozpostarł się nad górą i rozległ się głos potężnej trąby, tak że cały lud przebywający w obozie drżał ze strachu. 17 Mojżesz wyprowadził lud z obozu naprzeciw Boga i ustawił u stóp góry. 18 Góra zaś Synaj była cała spowita dymem, gdyż Pan zstąpił na nią w ogniu i uniósł się dym z niej jakby z pieca, i cała góra bardzo się trzęsła. 19 Głos trąby się przeciągał i stawał się coraz donośniejszy.”

Bóg zstąpił w obłoku, pośród dźwięków trąby i ognia na górę Synaj i nadał Prawo dla Izraela, zawarł z Izraelem przymierze. Dlaczego wspominam o trzech dniach? Dlatego, że tak jak przez Mojżesza Bóg trzeciego dnia zawarł Przymierze z Izraelem, tak samo trzeciego dnia zawarł Nowe Przymierze przez Jeszuę Mesjasza.

Jeszua zmartwychwstał trzeciego dnia Łk 9:22 „22 I dodał: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie». „

Potwierdził to ap. Piotr Dz Ap 10:38-41 „38 Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. 39 A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. 40 Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się 41 nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzyśmy z Nim jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu.”

Potwierdził to ap. Paweł 1Kor 15:3-4 „3 Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł - zgodnie z Pismem - za nasze grzechy, 4 że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem: „

Jak czytamy w liście do Hebrajczyków, to przez Jeszue zostało zawarte Nowe Przymierze Hbr 8:1-8 „1 Sedno zaś wywodów stanowi prawda: takiego mamy arcykapłana, który zasiadł po prawicy tronu Majestatu w niebiosach, 2 jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku zbudowanego przez Pana, a nie przez człowieka. 3 Każdy bowiem arcykapłan ustanawiany jest do składania darów i ofiar, przeto potrzeba, aby Ten także miał coś, co by ofiarował. 4 Gdyby więc był na ziemi, to nie byłby kapłanem, gdyż są tu inni, którzy składają ofiary według postanowień Prawa. 5 Usługują oni obrazowi i cieniowi rzeczywistości niebieskich. Gdy bowiem Mojżesz miał zbudować przybytek, to w ten sposób został pouczony przez Boga. Patrz zaś - mówi - abyś uczynił wszystko według wzoru, jaki ci został ukazany na górze. 6 Teraz zaś otrzymał w udziale o tyle wznioślejszą służbę, o ile stał się pośrednikiem lepszego przymierza, które oparte zostało na lepszych obietnicach. 7 Gdyby bowiem owo pierwsze było bez nagany, to nie szukano by miejsca na drugie . 8 Albowiem ganiąc ich, zapowiada:Oto nadchodzą dni, mówi Pan, a zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe.”

Jak widzimy, Izrael miał najpierw Mojżesza a potem do Izraela przyszedł sam Syn, aby stać się pośrednikiem Nowego Przymierza opartego na lepszych obietnicach. Niech będzie błogosławione imię Jego. Amen.

O ŚWIĘTOŚCI I WYBRANIU

Dzisiaj dla wielu wierzących jest jasne i oczywiste, że jesteśmy wybrani przez pana, że mamy łaskę i dzięki tej łasce będziemy zbawieni. Tak faktycznie jest. Zobaczmy jednak jakie bóg stawia warunki aby tak było i w naszym przypadku, czytajmy IIMoj/Wj 19:3-6 „3 Mojżesz wstąpił wtedy do Boga, a Pan (Jahwe) zawołał na niego z góry i powiedział: «Tak powiesz domowi Jakuba i to oznajmisz Izraelitom: 4 Wyście widzieli, co uczyniłem Egiptowi, jak niosłem was na skrzydłach orlich i przywiodłem was do Mnie. 5 Teraz jeśli pilnie słuchać będziecie głosu mego i strzec mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich narodów, gdyż do Mnie należy cała ziemia. 6 Lecz wy będziecie Mi królestwem kapłanów i ludem świętym. Takie to słowa powiedz Izraelitom». „

O tym wspomina Izajasza gdy czytamy w Iz 61:6 „6 Wy zaś będziecie nazywani kapłanami Pana, mienić was będą sługami Boga naszego. Zużyjecie bogactwo narodów, dobrobyt ich sobie przywłaszczycie. „

O tym, że i poganie zostali dołączeni do ludu wybranego przez boga czytamy w 1P 2:4-5, 9 „4 Zbliżając się do Tego, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, 5 wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa. […] 9 Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła,”

Wspomina o tym Apokalipsa, czytajmy Ap 1:5-6 „5 i od Jezusa Chrystusa, Świadka Wiernego, Pierworodnego umarłych i Władcy królów ziemi. Temu, który nas miłuje i który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów, 6 i uczynił nas królestwem - kapłanami dla Boga i Ojca swojego,

Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen.”

Dalej Ap 5:9-10 „9 I taką nową pieśń śpiewają: «Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć,

bo zostałeś zabity i nabyłeś Bogu krwią twoją z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu,

10 i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi». „

Dalej Ap 20:6 „6 Błogosławiony i święty, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu: nad tymi nie ma władzy śmierć druga, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z Nim królować tysiąc lat.”

Jaki wyłania się z tego obraz? Tak jak Izrael, będzie wybranym ludem gdy będzie „ pilnie słuchać będziecie głosu mego i strzec mojego przymierza,” tak samo i my gdy będziemy uwolnieni „który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów”

Nic nie jest za darmo, za darmo mamy możliwość skorzystanie z łaski jaka mamy w Jezusie Chrystusie.

Zobaczcie z jaki ostrzeżeniem zwraca się do nas ap. Paweł Hbr 12:22-25 „22 Wy natomiast przystąpiliście do góry Syjon, do miasta Boga żyjącego, Jeruzalem niebieskiego, do niezliczonej liczby aniołów, na uroczyste zebranie, 23 do Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, do Boga, który sądzi wszystkich, do duchów sprawiedliwych, które już doszły do celu, 24 do Pośrednika Nowego Testamentu - Jezusa, do pokropienia krwią, która przemawia mocniej niż Abla. 25 Strzeżcie się, abyście nie stawiali oporu Temu, który do was przemawia. Jeśli bowiem tamci nie uniknęli kary, ponieważ odwrócili się od Tego, który na ziemi mówił, o ileż bardziej my, jeśli odwrócimy się od Tego, który z nieba przemawia.”

Dokładnie jest ta sama zasada. Tak jak Izrael miał słuchać głosu Bożego i strzec przymierza, dokładnie tak samo i my, MAMY SŁUCHAĆ GŁOSU Bożego i dawać świadectwo o Jego dziełach. Czy skorzystałeś już z krwi Mesjasza i zostałeś uwolniony od swoich grzechów?

DEKALOG

Myślę, że najważniejszym fragmentem z dzisiejszego czytania jest DEKALOG, dziesięć Bożych słów, jakie Bóg dał Mojżeszowi. Każdy wierzący je dzisiaj zna, każdy zapewne je czytał, mamy Dekalog Biblijny i Dekalog katechizmowy, który niestety nie jest zgodny z Biblijnym. Dlaczego? Sprawdź sam a się przekonasz. My dzisiaj zajmiemy się Dekalogiem Biblijnym, gdyż tylko ten, w moim przekonaniu, jest ważny a ludzka podróbkę wyrzućmy do kosza.

Czytajmy zatem jakie jest pierwsze Boże przykazanie IIMoj 20:2-3 „2 «Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. 3 Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! „

Jak widzimy z tego przekazania, nie ma zgody abyśmy mieli innych Bogów, oprócz Boga Jahwe.

Potwierdzeniem tego nakazu są też słowa zapisane w VMoj/Pwt 6:4-6 „4 Słuchaj, Izraelu, Pan (Jahwe) jest naszym Bogiem – Panem(Jahwe) jedynym. 5 Będziesz miłował Pana (Jahwe), Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. 6 Niech pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję.”

Nie ma mowy o innych Bogach. Dla nas dzisiaj jest jasne, że chodzi o Apisa, Budde, Izydę czy inne bogi pogańskie, przecież my dzisiaj jesteśmy chrześcijanami i to wiemy😊 Czy na pewno w swoim zrozumieniu jesteśmy w zgodzie z Bożym nauczaniem?

Zobaczcie dla wierzącego Żyda i wielu mesjańskich wierzących modlitwa do Jeszuy jest niedopuszczalna. Przecież jest napisane „Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie!” Co zatem z tym zrobić? Zobaczmy co mówi na ten temat Słowo Boże a wy sami oceńcie jak powinno być.

Czytajmy co powiedział Jeszua w J 5:22-23 „22 Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, 23 aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. „

Jeszua powiedział, że to Ojciec zażyczył sobie aby Jego Synowi oddawano taka sama cześć jak Ojcu. Tak samo rozumiał to ap. Paweł i nauczał o czy czytamy w 1Kor 1:1-3 „1 Paweł, z woli Bożej powołany na apostoła Jezusa Chrystusa, i Sostenes, brat, 2 do Kościoła Bożego w Koryncie, do tych, którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości wespół ze wszystkimi, którzy na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ich i naszego . 3 Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa!”

Nie znaczy to, że ap. Paweł uważał Jeszuę równego Ojcu, nic podobnego, czytajmy 1Kor 3:21-23 „21 Niech się przeto nie chełpi nikt z powodu ludzi! Wszystko bowiem jest wasze: 22 czy to Paweł, czy Apollos, czy Kefas; czy to świat, czy życie, czy śmierć, czy to rzeczy teraźniejsze, czy przyszłe; wszystko jest wasze, 23 wy zaś Chrystusa, a Chrystus - Boga.”

My jesteśmy - Chrystusa a Chrystus – Boga.

Dlatego w wyznaniu wiary ap. Pawła jasno czytamy 1Kor 8:6 „6 dla nas istnieje tylko jeden Bóg, Ojciec, od którego wszystko pochodzi i dla którego my istniejemy, oraz jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko się stało i dzięki któremu także my jesteśmy. „

Dlatego i my tak to rozumiejmy, że jest jeden Bóg i Ojciec oraz jeden Pan Jeszua Mesjasz.

Wszystko to jest przez Boga zaplanowane, na wszystko jest czas, teraz jest czas Syna, jak czytamy 1Kor 15:27-28 „27 Wszystko bowiem rzucił pod stopy Jego. Kiedy się mówi, że wszystko jest poddane, znaczy to, że z wyjątkiem Tego, który mu wszystko poddał. 28 A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.”

Dlatego i dzisiaj gdy jeszcze jest czas Syna, jego władzy, dopóki nie przekaże jej Ojcu, należy oddawać cześć Ojcu i Synowi. Tak mówi Słowo Boże.

A że Syn uważał Ojca za swojego Boga czytamy w J 20:17-18 „17 Rzekł do niej Jezus: «Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: "Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego"». 18 Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom: «Widziałam Pana i to mi powiedział».”

Dlatego myślę, że bluźnierstwem jest mówienie, że Syn jest Ojcem albo że Syn jest równy Ojcu. Na tych kilku wersetach widać, że tak nie jest. Każdemu jest należna cześć i chwała. Tak Ojcu jak i Synowi.

Drugie przykazanie IIMoj/Wj 20:4-6 „4 Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! 5 Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan (Jahwe), twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. 6 Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań. „

Drugie przykazanie, które jest usunięte z dekalogu katechizmowego, zakazuje czynienia sobie jakiejkolwiek podobizny Boga.

Jak powiedział Jeszua w J 4:23-24 „23 Nadchodzi jednak godzina, owszem już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec. 24 Bóg jest duchem: potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie». „

BÓG JEST DUCHEM!

Dlatego gdy dzisiaj, czynimy podobizny Boga czy Jego Syna, który teraz też jest w postaci duchowej, popełniamy bardzo ciężki grzech. Nie możemy się usprawiedliwiać, że my nie oddajemy czci obrazowi tylko poprzez ten obraz cześć Bogu, to jest nie możliwe i to potępia Słowo Boże, czytajmy IIMoj/Wj 32:1-6 „1 A gdy lud widział, że Mojżesz opóźniał swój powrót z góry, zebrał się przed Aaronem i powiedział do niego: «Uczyń nam boga, który by szedł przed nami, bo nie wiemy, co się stało z Mojżeszem, tym mężem, który nas wyprowadził z ziemi egipskiej». 2 Aaron powiedział im: «Pozdejmujcie złote kolczyki, które są w uszach waszych żon, waszych synów i córek, i przynieście je do mnie». 3 I zdjął cały lud złote kolczyki, które miał w uszach, i zniósł je do Aarona. 4 A wziąwszy je z ich rąk nakazał je przetopić i uczynić z tego posąg cielca ulany z metalu. I powiedzieli: «Izraelu, oto bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej». 5 A widząc to Aaron kazał postawić ołtarz przed nim i powiedział: «Jutro będzie uroczystość ku czci Pana (Jahwe)». 6 Wstawszy wcześnie rano, dokonali całopalenia i złożyli ofiary biesiadne. I usiadł lud, aby jeść i pić, i wstali, żeby się bawić. „

Jak widzimy, Aaron ulepił cielca, ale nie powiedział, że to Apis wyprowadził Izraela z Egiptu, tylko powiedział oto bóg twój i że jutro będzie uroczystość ku czci Jahwe. Mimo to wiemy jak wielki ściągnęli na siebie gniew Boży. Czy zatem my dzisiaj też chcemy ściągać na siebie gniew Boży i karę śmierci? Jestem przekonany, że nie.

Bóg wiedział, że człowieka świerzbią uszy dlatego upomina go jasno i wyraźnie VMoj/Pwt 4:15-19 „15 Pilnie się wystrzegajcie - skoroście nie widzieli żadnej postaci w dniu, w którym mówił do was Pan spośród ognia na Horebie - 16 abyście nie postąpili niegodziwie i nie uczynili sobie rzeźby przedstawiającej podobiznę mężczyzny lub kobiety, 17 podobiznę jakiegokolwiek zwierzęcia, które jest na ziemi, podobiznę jakiegokolwiek ptaka, latającego pod niebem, 18 podobiznę czegokolwiek, co pełza po ziemi, podobiznę ryby, która jest w wodach - pod ziemią. 19 Gdy podniesiesz oczy ku niebu i ujrzysz słońce, księżyc i gwiazdy, i wszystkie zastępy niebios, obyś nie pozwolił się zwieść, nie oddawał im pokłonu i nie służył, bo Pan, Bóg twój, przydzielił je wszystkim narodom pod niebem.”

Jestem przekonany, że tych słów nie trzeba komentować, jest jasne, że nie możemy czynić żadnej podobizny Boga.

Tak samo nauczał ap. Paweł gdy czytamy Rz 1:19-25 „19 To bowiem, co o Bogu można poznać, jawne jest wśród nich, gdyż Bóg im to ujawnił. 20 Albowiem od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty - wiekuista Jego potęga oraz bóstwo - stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła, tak że nie mogą się wymówić od winy. 21 Ponieważ, choć Boga poznali, nie oddali Mu czci jako Bogu ani Mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce. 22 Podając się za mądrych stali się głupimi. 23 I zamienili chwałę niezniszczalnego Boga na podobizny i obrazy śmiertelnego człowieka, ptaków, czworonożnych zwierząt i płazów. 24 Dlatego wydał ich Bóg poprzez pożądania ich serc na łup nieczystości, tak iż dopuszczali się bezczeszczenia własnych ciał. 25 Prawdę Bożą przemienili oni w kłamstwo i stworzeniu oddawali cześć, i służyli jemu, zamiast służyć Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki. Amen.”

Każdego kto zamienia chwałę Boga na podobizny spotyka kara. Rozejrzyjcie się w koło czy to się nie dziej? Dzieje się.

Tak samo ap. Paweł ostrzegał 1Kor 6:9-10 „9 Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, 10 ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. „

Bałwochwalcy Królestwa Bożego nie odziedziczą. Pamiętajmy o tym, bo jak napisane jest spotka ich śmierć Ap 21:8 „8 A dla tchórzów, niewiernych, obmierzłych, zabójców, rozpustników, guślarzy, bałwochwalców i wszelkich kłamców: udział w jeziorze gorejącym ogniem i siarką. To jest śmierć druga».”

Trzecie Przykazanie IIMoj/Wj 20:7 „7 Nie będziesz wzywał imienia Pana (Jahwe), Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan (Jahwe) nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy. „

Dzisiaj nikt tego przykazania nie kwestionuje, dzisiaj mało kto wypowiada imię Boże, bo jak wiemy w wielu przekładach Biblii zastąpiono je wyrazem Pan. Nasz Bóg ma na imię Jahwe i to imię mamy szanować i czcić. Nie mamy Go wzywać do czczych czyli błahych spraw. Jak jest napisane, gdy to będziemy robić to sam Bóg będzie nas za to karał. Niech będzie błogosławione imię Jego.

Czwarte Przykazanie IIMoj/Wj 20:8-11 „8 Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. 9 Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. 10 Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana (Jahwe), Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. 11 W sześciu dniach bowiem uczynił Pan (Jahwe) niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan (Jahwe) dzień szabatu i uznał go za święty. „

Szabat, sobota, to jest ten dzień jaki Bóg wybrał i poświęcił a tak wielu wierzących ma z tym problem. Jeżeli uważacie Dekalog za ważny, to dlaczego nie zachowujecie soboty jako dnia świętego. Czy nie powinny być dla nas ważne te słowa IIMoj/Wj 31:12-17 „12 Potem tak rzekł Pan (Jahwe) do Mojżesza: 13 «Powiedz Izraelitom: Przestrzegajcie pilnie moich szabatów, gdyż to jest znak między Mną a wami dla wszystkich waszych pokoleń, by po tym można było poznać, że Ja jestem Pan (Jahwe), który was uświęcam. 14 Przeto zachowujcie szabat, który winien być dla was świętością. I ktokolwiek by go znieważył, będzie ukarany śmiercią, i każdy, kto by wykonywał pracę w tym dniu, będzie wykluczony ze swojego ludu. 15 Przez sześć dni będzie się wykonywać pracę, ale dzień siódmy będzie szabatem odpoczynku, poświęconym Panu (Jahwe), i dlatego ktokolwiek by wykonywał pracę w dniu szabatu, winien być ukarany śmiercią. 16 Izraelici winni pilnie przestrzegać szabatu jako obowiązku i przymierza wiecznego poprzez pokolenia. 17 To będzie znak wiekuisty między Mną a Izraelitami, bo w sześciu dniach Pan (Jahwe) stworzył niebo i ziemię, a w siódmym dniu odpoczął i wytchnął». „

Jest to Boży nakaz, dlaczego tak wielu wierzących rzuca go za siebie? Może ktoś powiedzieć, że to było dla Żydów. Czy aby na pewno? Zobacz o kim mówi Izajasz Iz 56:1-7 „1 Tak mówi Pan (Jahwe): «Zachowujcie prawo i przestrzegajcie sprawiedliwości, bo moje zbawienie już wnet nadejdzie i moja sprawiedliwość ma się objawić. 2 Błogosławiony człowiek, który tak czyni, i syn człowieczy, który się stosuje do tego: czuwając, by nie pogwałcić szabatu, i pilnując swej ręki, by się nie dopuściła żadnego zła. 3 Niechże cudzoziemiec, który się przyłączył do Pana (Jahwe), nie mówi tak: "Z pewnością Pan (Jahwe) wykluczy mnie ze swego ludu". Rzezaniec także niechaj nie mówi: "Oto ja jestem uschłym drzewem". 4 Tak bowiem mówi Pan (Jahwe): "Rzezańcom, którzy przestrzegają moich szabatów i opowiadają się za tym, co Mi się podoba, oraz trzymają się mocno mego przymierza, 5 dam miejsce w moim domu i w moich murach oraz imię lepsze od synów i córek, dam im imię wieczyste i niezniszczalne. 6 Cudzoziemców zaś, którzy się przyłączyli do Pana (Jahwe), ażeby Mu służyć i ażeby miłować imię Pana (Jahwe) i zostać Jego sługami - wszystkich zachowujących szabat bez pogwałcenia go i trzymających się mocno mojego przymierza,

7 przyprowadzę na moją Świętą Górę i rozweselę w moim domu modlitwy. Całopalenia ich oraz ofiary będą przyjęte na moim ołtarzu, bo dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów.”

Jak widzimy wyraźnie mówi o poganach że mają zachowywać szabat. Dla nas wszystkich, bez względu na wyznanie, Jeszua jest panem i nauczycielem, dlaczego więc nie bierzemy z Niego pod tym względem przykładu, jak wiemy Jeszua zachowywał szabat, co więcej jest on jak czytamy w Mt 12:8 „8 Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu».”

Jeżeli jak czytamy, Jeszua jest panem szabatu, soboty, to pytam, kto zatem jest panem niedzieli. Na pewno nie pan Jezus, bo On jest Panem szabatu.

Apostoł Paweł nie miał wątpliwości co do szabatu, że nadal obowiązuje wierzących, gdyż nie weszliśmy jeszcze do bożego odpocznienia dlatego jak czytamy Hbr 4:9 „9 A zatem pozostaje odpoczynek szabatu dla ludu Bożego. (Biblia Poznańska ma) - 9. Przeto pozostaje jeszcze odpoczynek sobotni dla ludu Bożego”

Dlatego dla ludu Bożego pozostaje odpoczynek sobotni. O niedzieli nic Słowo Boże nie wspomina, jakoby miał być dla nas odpocznieniem, jest to ludzka i fałszywa nauka. Nie idźcie za nią.

Pozostałe Przykazania IIMoj/Wj 20:12-17 „12 Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan (Jahwe), Bóg twój, da tobie.

13 Nie będziesz zabijał.

14 Nie będziesz cudzołożył.

15 Nie będziesz kradł.

16 Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek.

17 Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego».”

Wszyscy znamy te przykazania i w większości przypadków nie mamy z nimi kłopotu. Przykazania te nadal obowiązują lud Boży, dlatego i dzisiaj powinny one być ważne dla nas. Jak dobrze popatrzymy to pierwsze cztery przykazania są do Boga a pozostałe do bliźniego. Zaraz po Bogu, Bóg stawia rodziców a potem bliźniego. Dlatego tak ważna jest w oczach Boga miłość do rodziców. Pozostałe przykazania dotyczą relacji z bliźnim, nie będziesz go zabijał lub mordował jak chcą inni, nie będziesz wchodził do jego łoża i obcował z jego żona, nie będziesz okradał bliźniego swego, nie będziesz kłamał jak chce wielu, ale tam tak nie jest napisane, tam jest napisane, że nie będziesz fałszywie świadczył jako świadek. Pamiętajmy o tym. Dekalog kończy przykazanie o zakazie pożądliwości tego co ma nasz bliźni. Jak wiemy pożądliwość jest niebezpiecznym stanem gdyż jak pocznie rodzi grzech. Ostrzega przed tym ap. Jakub gdy czytamy Jk 1:12-15 „12 Błogosławiony mąż, który wytrwa w pokusie, gdy bowiem zostanie poddany próbie, otrzyma wieniec życia, obiecany przez Pana tym, którzy Go miłują. 13 Kto doznaje pokusy, niech nie mówi, że Bóg go kusi. Bóg bowiem ani nie podlega pokusie ku złemu, ani też nikogo nie kusi. 14 To własna pożądliwość wystawia każdego na pokusę i nęci. 15 Następnie pożądliwość, gdy pocznie, rodzi grzech, a skoro grzech dojrzeje, przynosi śmierć. „

Bądźmy zatem czujni i badajmy swoje uczucia, abyśmy nie ponieśli szkody.

Chciałbym jeszcze wspomnieć o przykazaniu kłamstwa jako świadek, zobaczcie jakie jest rozwinięcie tego przykazania w Słowie Bożym VMoj/Pwt 19:15-20 „15 Nie przyjmie się zeznania jednego świadka przeciwko nikomu, w żadnym przestępstwie i w żadnej zbrodni. Lecz każda popełniona zbrodnia musi być potwierdzona zeznaniem dwu lub trzech świadków. 16 Jeśli powstanie

świadek złośliwy przeciw komuś, oskarżając go o przekroczenie Prawa, 17 dwu ludzi wiodących między sobą spór stanie wobec Pana przed kapłanami i przed sędziami urzędującymi w tym czasie. 18 Jeśli ci sędziowie, zbadawszy sprawę dokładnie, dowiodą fałszu świadkowi - jeżeli świadek taki fałszywie oskarżył brata swego - 19 uczyńcie mu, jak on zamierzał uczynić swemu bratu. Usuniesz zło spośród ciebie, 20 a reszta słysząc to, ulęknie się i nie uczyni więcej nic takiego pośród siebie.”

Prawo mówi aby fałszywemu świadkowi uczyniono to samo co on chciał aby spotkało jego bliźniego przez jego kłamstwo w sądzie. Pamiętajmy o tym. Dlatego Jeszua mówił abyśmy czynili innym to co chcemy aby oni i nam czynili. Jest to przeciwwagą tego o czym czytaliśmy.

Podsumowując słowa o Dekalogu, chciałbym wątpiącym pokazać, że Prawo Boże jest dalej ważne, czytajmy Mt 5:17-19 „17 Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. 18 Zaprawdę. bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. 19 Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim. „

Dalej Rz 2:13 „13 Nie ci bowiem, którzy przysłuchują się czytaniu Prawa, są sprawiedliwi wobec Boga, ale ci, którzy Prawo wypełniają, będą usprawiedliwieni. „

Dalej 1J 5:2-3 „2 Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, 3 albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie. „

Dalej Ap 14:12 „12 Tu się okazuje wytrwałość świętych, tych, którzy strzegą przykazań Boga i wiary Jezusa. „

Jestem przekonany, że generalnie większość uznaje Dekalog, problem jest tylko z nauczycielami, którzy tylko z sobie znanych powodów, nauczają, że to czy tamto przykazanie dekalogu jest dzisiaj nie ważne. Nie słuchajcie ich. Dekalog jest tak samo ważny dzisiaj jak i dawniej. Jest w nim zawarta esencja Bożego Prawa, której wyjaśnienie znajdujemy w Torze i Ewangelii. Szalom.

BOJAŹŃ BOŻA

Na zakończenie dzisiejszego komentarza, chciałbym przytoczyć słowa z IIMoj/Wj 20:18-21 „18 Wtedy cały lud, słysząc grzmoty i błyskawice oraz głos trąby i widząc górę dymiącą, przeląkł się i drżał, i stał z daleka. 19 I mówili do Mojżesza: Mów ty z nami, a my będziemy cię słuchać! Ale Bóg niech nie przemawia do nas, abyśmy nie pomarli! 20 Mojżesz rzekł do ludu: «Nie bójcie się! Bóg przybył po to, aby was doświadczyć i pobudzić do bojaźni przed sobą, żebyście nie grzeszyli». 21 Lud stał ciągle z daleka, a Mojżesz zbliżył się do ciemnego obłoku, w którym był Bóg.”

W tym wersecie chciałbym zwrócić uwagę na słowa „Bóg przybył po to, aby was doświadczyć i pobudzić do bojaźni przed sobą, żebyście nie grzeszyli”

Bojaźń Boża, chęć podobania się Bogu uchroni nas przed grzechem. Brak bojaźni Bożej jak czytamy prowadzi do grzechu.

Rozwinięciem tego wersetu jest VMoj/Pwt 5:28-30 „28 Pan usłyszał wasze głośne słowa, gdy mówiliście do mnie. I rzekł mi Pan: «Usłyszałem głośne słowa tego ludu, które wypowiedzieli do ciebie. Słuszne jest wszystko to, co ci powiedzieli. 29 Oby zawsze mieli w sercu tę samą bojaźń przede Mną i wykonywali zawsze wszystkie moje przykazania po wszystkie dni, aby się dobrze powodziło im i synom ich na wieki. 30 Idź i powiedz im: Wróćcie do swoich namiotów!”

Nasza mądrość przed Bogiem powinna sprowadzać się do bojaźni Bożej jak czytamy w Ps 111:10 „10 Bojaźń Pańska początkiem mądrości; wspaniała zapłata dla tych, co według niej postępują,

a sprawiedliwość Jego trwać będzie zawsze.”

Pięknie o tym napisał Salomon w Prz 14:26-27 „26 W bojaźni Pana jest pewna nadzieja, dla synów swoich jest On ucieczką. 27 źródłem życia jest bojaźń Pańska, by sideł śmierci uniknąć.”

Oraz gdy nas poucza Prz 23:17-18 „17 Niech twoje serce nie zazdrości grzesznikom, lecz zabiega tylko o bojaźń Pańską: 18 gdyż przyszłe życie istnieje, nie zawiedzie cię twoja nadzieja.”

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Dzisiejsza Parsza Kedoszim jest jedną z moich ulubionych gdyż w dwóch rozdziałach mamy zawartą instrukcje obsługi do Dekalogu, który jest dla nas fundamentem Prawa Bożego. Dlatego dzisiaj będzie tylko jeden ogólny temat PRAWO ŚWIĘTOŚCI.

PRAWO ŚWIĘTOŚCI

Dzisiejsze czytanie zaczyna się od znamiennych słów IIIMoj/Kpł 19:1-2 „1 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 2 «Mów do całej społeczności Izraelitów i powiedz im: Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan (Jahwe), Bóg wasz! „

Słowa te są żądaniem, jakie Bóg kieruje do swojego ludu. Nie mówi, że to było do ludu Izraela. Przecież to było do każdego kto przyłączył się do Izraela i chciał służyć Bogu. Takie samo Prawo było dla tubylca i dla obcego, dla przybysza, który osiedlił się w bramach Izraela, jak czytamy w IIMoj/Wj 12:49 „49 Takie samo prawo będzie dla tubylców i dla cudzoziemców przebywających pośród was».”

Dlatego i apostołowie nie stosowali innego Prawa w swoim życiu i swoim nauczaniu, jak właśnie Prawo Boże i o tym będziemy dzisiaj mówić.

Tak też uważał i te same słowa o świętości przypominał ap. Piotr w 1P 1:13-17 „13 Dlatego przepasawszy biodra waszego umysłu, [bądźcie] trzeźwi, miejcie doskonałą nadzieję na łaskę, która wam przypadnie przy objawieniu Jezusa Chrystusa. 14 [Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, 15 ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, 16 gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty. 17 Jeżeli bowiem Ojcem nazywacie Tego, który bez względu na osoby sądzi według uczynków każdego, to w bojaźni spędzajcie czas swojego pobytu na obczyźnie. „

Zobaczmy zatem o jakiej świętości napisał ap. Piotr, na którym wielu buduje swoja wiarę.

Nie będę omawiał całego czytania, werset po wersecie, omówię jednak te, które moim zdanie, są warte przypomnienia dla nas, którzy przyłączyli się do Boga, tak spośród Żydów jak i spośród pogan. Prawo jest jedno i Bóg nie dał innego Prawa dla Izraela a innego Prawa dla pogan, zaraz to pokażę.

Czytajmy zatem, zapraszam.

Zacznijmy od pierwszych wersetów dzisiejszego czytania:

IIIMoj/Kpł 19:3-4 „3 Każdy z was będzie szanował matkę i ojca i będzie zachowywał moje szabaty. Ja jestem Pan, Bóg wasz! 4 Nie zwracajcie się do bożków. Nie czyńcie sobie bogów z lanego metalu. Ja jestem Pan, Bóg wasz!”

Czy nie jest to nawiązanie wprost do Dekalogu? Jak najbardziej jest, czytajmy:

IIMoj/Wj 20:12 „12 Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie.”

IIMoj/Wj 20:8 „8 Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić.”

IIMoj/Wj 20:3-5 „3 Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! 4 Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! 5 Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, ….”

Widzimy jasno, że jest to wprost odwołanie do Dekalogu, dlatego Bóg przypomina, nakazuje, aby tego nie czynić, gdyż te czyny pozbawiają nas świętości.

Co więcej, o tym wyraźnie czytamy w NT, dokładnie tego nauczali Apostołowie, czytajmy:

Ef 6:1-3 „1 Dzieci, bądźcie posłuszne w Panu waszym rodzicom, bo to jest sprawiedliwe. 2 Czcij ojca twego i matkę - jest to pierwsze przykazanie z obietnicą - 3 aby ci było dobrze i abyś był długowieczny na ziemi. „

Dz Ap 16:13 „13 W szabat wyszliśmy za bramę nad rzekę, gdzie - jak sądziliśmy - było miejsce modlitwy. I usiadłszy rozmawialiśmy z kobietami, które się zeszły.”

Dz Ap 17:29 „29 Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka.”

Dz Ap 19:26 „26 Widzicie też i słyszycie, że nie tylko w Efezie, ale prawie w całej Azji ten Paweł przekonał i uwiódł wielką liczbę ludzi gadaniem, że ci, którzy są ręką uczynieni, nie są bogami.”

Widzimy, że ap. Paweł cytuje Boże Przykazanie o czci rodziców; w szabat, czyli w sobotę nie tylko chodził do synagogi ale i na inne miejsca, gdzie zgromadzali się wierzący, bo to szabat jest dniem jaki Bóg uświęcił. Tak samo ap. Paweł nauczał, że Bóg nie jest podobny do wytworu rąk i myśli człowieka, potwierdza to Demetriusz, który bał się, że Paweł przekona do tego wszystkich i zostanie bez zajęcia.

Jak widzimy to wszystko odnosi się do Dekalogu i jest to napisane w Nowym Testamencie.

Czytajmy dalej:

IIIMoj/Kpł 19:11-14 „11 Nie będziecie kraść, nie będziecie kłamać, nie będziecie oszukiwać jeden drugiego. 12 Nie będziecie przysięgać fałszywie na moje imię. Byłoby to zbezczeszczenie imienia Boga twego. Ja jestem Pan! 13 Nie będziesz uciskał bliźniego, nie będziesz go wyzyskiwał. Zapłata najemnika nie będzie pozostawać w twoim domu przez noc aż do poranka. 14 Nie będziesz złorzeczył głuchemu. Nie będziesz kładł przeszkody przed niewidomym, ale będziesz się bał Boga twego. Ja jestem Pan! „

Czy to jest zła Prawo i musiało ono być tylko dla Żydów a poganie są już od niego wolni? Czy tak myślisz bracie, czy tak myślisz siostro? Mam nadzieje, że nie, bo ap. Paweł właśnie do pogan napisał:

Ef 4:25-28 „25 Dlatego odrzuciwszy kłamstwo: niech każdy z was mówi prawdę do bliźniego, bo jesteście nawzajem dla siebie członkami. 26 Gniewajcie się, a nie grzeszcie: niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce! 27 Ani nie dawajcie miejsca diabłu! 28 Kto dotąd kradł, niech już przestanie kraść, lecz raczej niech pracuje uczciwie własnymi rękami, by miał z czego udzielać potrzebującemu.”

Czyli i my poganie, którzy przyłączyli się do Pana: nie kłamiemy, mówimy prawdę; możemy się gniewać ale tylko do zachodu słońca; nie dajemy miejsca diabłu; nie kradniemy i idziemy do pracy. Pamiętacie co mówi Dekalog? „Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia.”

Czytajmy dalej:

IIIMoj/Kpł 19:15-18 „15 Nie będziecie wydawać niesprawiedliwych wyroków. Nie będziesz stronniczym na korzyść ubogiego, ani nie będziesz miał względów dla bogatego. Sprawiedliwie będziesz sądził bliźniego. 16 Nie będziesz szerzył oszczerstw między krewnymi, nie będziesz czyhał na życie bliźniego. Ja jestem Pan! 17 Nie będziesz żywił w sercu nienawiści do brata. Będziesz upominał bliźniego, aby nie zaciągnąć winy z jego powodu. 18 Nie będziesz szukał pomsty, nie będziesz żywił urazy do synów twego ludu, ale będziesz miłował bliźniego jak siebie samego. Ja jestem Pan!”

Jestem przekonany, że każdy uczciwy człowiek, niezależnie czy jest wierzący czy nie, zgodzi się, że to jest dobre i uczciwe Prawo. Ile razy byliśmy skrzywdzeni przez niesprawiedliwe wyroki, przez złe języki. Niejeden raz spotkaliśmy się z nienawiścią ze strony wierzących. Znam przypadki, że wierzący wybaczyli ale nie chcą mieć z takim nic do czynienia, czy na tym to polega? Nie sadzę.

Również w tym tekście mamy odwołanie do Dekalogu:

IIMoj/Wj 20:16 „16 Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek.”

Do tego Prawa, mamy wyraźne odwołanie w Nowym Testamencie, czytajmy:

1Kor 6:9-11 „9 Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, 10 ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. 11 A takimi byli niektórzy z was. Lecz zostaliście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez Ducha Boga naszego. „

Rz 12:17-20 „17 Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wobec wszystkich ludzi! 18 Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi! 19 Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie sprawiedliwości, lecz pozostawcie to pomście [Bożej]! Napisano bowiem: Do Mnie należy pomsta. Ja wymierzę zapłatę - mówi Pan - ale: Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód - nakarm go. 20 Jeżeli pragnie - napój go! Tak bowiem czyniąc, węgle żarzące zgromadzisz na jego głowę.”

Tt 2:3-5 „3 Podobnie starsze kobiety winny być w zewnętrznym ułożeniu jak najskromniejsze, winny unikać plotek i oszczerstw, nie upijać się winem, a uczyć innych dobrego. 4 Niech pouczają młode kobiety, jak mają kochać mężów, dzieci, 5 jak mają być rozumne, czyste, gospodarne, dobre, poddane swym mężom - aby nie bluźniono słowu Bożemu.”

Czy zatem ap. Paweł i Tytus znali jakieś inne Prawo niż Prawo Boże, czy to nie jest zatem Prawo Chrystusowe, Zakon Chrystusa? Oni byli uczniami Chrystusa. Pomyślmy nad tym, aby się nie okazało, że wylewamy dziecko z kąpielą, bo nie chce nam się dążyć do świętości i mami nas grzech.

Czytajmy dalej:

IIIMoj/Kpł 19:26-31 „26 Nie będziecie jeść niczego z krwią. Nie będziecie uprawiać wróżbiarstwa. Nie będziecie uprawiać czarów. 27 Nie będziecie obcinać w kółko włosów na głowie. Nie będziesz golił włosów po bokach brody. 28 Nie będziecie nacinać ciała na znak żałoby po zmarłym. Nie będziecie się tatuować. Ja jestem Pan! 29 Nie wydawaj swej córki na hańbę, czyniąc ją nierządnicą, aby kraj nie uległ nierządowi i nie był pełen rozpusty. 30 Będziecie zachowywać moje szabaty i szanować mój święty przybytek. Ja jestem Pan! 31 Nie będziecie się zwracać do wywołujących duchy ani do wróżbitów. Nie będziecie zasięgać ich rady, aby nie splugawić się przez nich. Ja jestem Pan, Bóg wasz! „

Dzisiaj wielu wierzących chodzi do wróżek, zamawia zaklęcia, wróży z kart, uprawia magie i czary, wywołuje duchy. Jak widzimy Bóg tego zabrania i jest to karane śmiercią lub wyłączeniem ze społeczności ludu Bożego. Ważne jest też jednak to abyśmy mieli świadomość, że są to sprawy bardzo niebezpieczne dla człowieka. Wiele razy słyszałem o opętaniach z tego powodu, o zjawach nawiedzające domy, o nieszczęściach jakie to sprowadza na inne osoby, nawet o wojnach czarowników i fizycznych okaleczeniach. Jedno jest pewne, jak w wieli wypadkach, tak i w tym, Prawo to jest dla nas dobre i nas chroni przed złem jakie te praktyki ze sobą niosą. Jeszcze jedna ważna uwaga. GDYBY TEGO NIE BYŁO TO BÓG BY TEGO NIE ZABRANIAŁ. Pamiętajmy o tym.

Zwracam uwagę na wiersz 28 „ Nie będziesz się tatuował …”

Dzisiaj jest fatalna moda na tatuaże, a jak czytamy Bóg zabrania aby się tatuować. Dlatego jest złą rzeczą aby wierzący się tatuowali, kochani nie róbcie tego, nie pozbywajcie się świętości do której jesteście powołani. Trzeba też wspomnieć o wielkiej szkodliwości jaka się z tym wiąże. Farba stosowana do tatuaży jest bardzo szkodliwa, zatruwa powoli nasze ciało uwalniając się do organizmu z wywoływaniem raka włącznie. Nie ma wątpliwości, że jest to złe i nie należy tego czynić.

O zakazie spożywania krwi, mówiliśmy wiele razy, przypomnę tylko nakaz apostolski o nadal obowiązującym zakazie skierowanym do pogan:

Dz Ap 15:28-29 „28 Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. 29 Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!»

O tym, że nawracający Żydzi i poganie porzucali czary i magie czytamy w:

Dz Ap 19:17-20 „17 Dowiedzieli się o tym wszyscy Żydzi i Grecy, mieszkający w Efezie, i strach padł na wszystkich, i wysławiano imię Pana Jezusa. 18 Przychodziło też wielu wierzących, wyznając i ujawniając swoje uczynki. 19 I wielu też z tych, co uprawiali magię, poznosiło księgi i paliło je wobec wszystkich. Wartość ich obliczono na pięćdziesiąt tysięcy denarów w srebrze. 20 Tak potężnie rosło i umacniało się słowo Pańskie.”

Na tym właśnie polega nawrócenie. PORZUCAMY GRZECHY I NIE WRACAMY DO NICH” a jak wiemy znajomość Prawa jest potrzebna do lepszej znajomości grzechu, bo właśnie Prawo określa co jest grzechem a co nie. Pamiętajmy o tym.

Co do szabatu to ap. Paweł jasno napisał:

Hbr 4:9 „9 A zatem pozostaje odpoczynek szabatu (sobotni) dla ludu Bożego.”

Jak wiemy Dekalog wyraźnie nakazuje zachowywać sobotę jako dzień święty, nic nie wspomina o niedzieli. Kogo zatem chcesz słuchać?

Czytajmy dalej:

IIIMoj/Kpł 19:32-37 „32 Przed siwizną wstaniesz, będziesz szanował oblicze starca, w ten sposób okażesz bojaźń Bożą. Ja jestem Pan! 33 Jeżeli w waszym kraju osiedli się przybysz, nie będziecie go uciskać. 34 Przybysza, który się osiedlił wśród was, będziecie uważać za obywatela. Będziesz go miłował jak siebie samego, bo i wy byliście przybyszami w ziemi egipskiej. Ja jestem Pan, Bóg wasz! 35 Nie będziecie popełniać niesprawiedliwości w wyrokach, w miarach, w wagach, w objętości. 36 Będziecie mieć wagi sprawiedliwe, odważniki sprawiedliwe, sprawiedliwą efę, sprawiedliwy hin. Ja jestem Pan, Bóg wasz, który wyprowadził was z ziemi egipskiej! 37 Będziecie strzec wszystkich ustaw moich i wszystkich wyroków moich. Będziecie je wykonywać. Ja jestem Pan!»”

Czy to Prawo nie chroni nas jako obywateli, przed oszustwem oraz zabrania nam oszukiwać. Tak właśnie jest, to jest dobre Prawo, dla wierzącego i dla niewierzącego, jest to dobre Prawo dla człowieka kimkolwiek on jest. Czy nie cieszy nas okazywanie szacunku? Cieszy. Tak samo i my powinniśmy okazywać szacunek innym, zwłaszcza siwej głowie. I burzy się moje serce gdy lekceważy się starsze osoby albo naciąga na okazje za grube tysiące odbierając im ostatnie pieniądze na utrzymania. Jest to bardzo zła praktyka, niegodna i to potępia Prawo Boże.

Do tego nawoływał ap. Paweł gdy czytamy:

1Kor 6:1-6 „1 Czy odważy się ktoś z was, gdy zdarzy się nieporozumienie z drugim, szukać sprawiedliwości u niesprawiedliwych, zamiast u świętych? 2 Czy nie wiecie, że święci będą sędziami tego świata? A jeśli świat będzie przez was sądzony, to czyż nie jesteście godni wyrokować w tak błahych sprawach? 3 Czyż nie wiecie, że będziemy sądzili także aniołów? O ileż przeto więcej sprawy doczesne! 4 Wy zaś, gdy macie sprawy doczesne do rozstrzygnięcia, sędziami waszymi czynicie ludzi za nic uważanych w Kościele! 5 Mówię to, aby was zawstydzić. Bo czyż nie znajdzie się wśród was ktoś na tyle mądry, by mógł rozstrzygać spory między swymi braćmi? 6 A tymczasem brat oskarża brata, i to przed niewierzącymi.”

Starajmy się stosować do tych zaleceń jakie znajdujemy w Słowie Bożym, bo one są dla nas dobre i pouczają nas jak mamy postępować aby nie pozbywać siebie i społeczności świętości do której zostaliśmy powołani.

Czytajmy dalej:

IIIMoj/Kpł 20:9-13 „9 Ktokolwiek złorzeczy ojcu albo matce, będzie ukarany śmiercią: złorzeczył ojcu lub matce, ściągnął śmierć na siebie. 10 Ktokolwiek cudzołoży z żoną bliźniego, będzie ukarany śmiercią i cudzołożnik, i cudzołożnica. 11 Ktokolwiek obcuje cieleśnie z żoną swojego ojca, odsłania nagość ojca: będą ukarani śmiercią oboje, sami tę śmierć na siebie ściągnęli. 12 Ktokolwiek obcuje cieleśnie z synową, będzie razem z nią ukarany śmiercią: popełnili sromotę, sami tę śmierć na siebie ściągnęli. 13 Ktokolwiek obcuje cieleśnie z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą, popełnia obrzydliwość. Obaj będą ukarani śmiercią, sami tę śmierć na siebie ściągnęli.”

Zrobiło się groźnie. Już widzę oczami wyobraźni, jak z wielką gorliwością wierzący przekonują siebie „widzisz, widzisz to właśnie zniósł Chrystus, u Mojżesza byś dostał kamieniem w łeb, a w Chrystusie masz życie. To Prawo właśnie przybił Chrystus do krzyża. Bóg nas bardzo kocha i dlatego posłał Jezusa byśmy żyli. Zapomnij to było dla Żydów, itd., itd.”

Czy bardzo się mylę, czy nie byliście świadkami albo uczestnikami takich rozmów? Zapewne tak, i to jest kochani katastrofa i diabelska nauka, prowadząca ludzi wierzących, kochających szczerze Boga, w grzech a nie do świętości. A to się diabeł pięknie stał aniołem światłości.

A co naprawdę mówi Słowo Boże? Czytajmy:

Rz 6:22-23 „22 Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego - życie wieczne. 23 Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.”

PO WYZWOLENIU Z GRZECHU – ODDANI JESTEŚMY NA SŁUŻBĘ ŚWIĘTOŚCI – ZBIERAMY UŚWIĘCENIE – ABY OTRZYMAĆ ŻYCIE. Amen! A jak dalej czytamy ZAPŁATĄ ZA GRZECH JEST ŚMIERĆ!

Czyli co mamy dalej grzeszyć? Ja samobójcą nie jestem.

Czytajmy dalej:

IIIMoj/Kpł 20:25-27 „25 Będziecie odróżniać zwierzęta czyste od nieczystych, ptaki nieczyste od czystych. Nie będziecie plugawić siebie samych przez zwierzęta i ptaki ani przez wszystko, co się roi po ziemi, przez wszystko, co oddzieliłem od was jako nieczyste. 26 Będziecie dla Mnie święci, bo Ja jestem święty, Ja Pan, i oddzieliłem was od innych narodów, abyście byli moimi. 27 Jeżeli jaki mężczyzna albo jaka kobieta będą wywoływać duchy albo wróżyć, będą ukarani śmiercią. Kamieniami zabijecie ich. Sami ściągnęli śmierć na siebie».”

O stosowaniu diety biblijnej wspominałem wiele razy, dzisiaj tylko przypomnę, że ap. Piotr stosował dietę biblijną, czytajmy:

Dz Ap 10:10-14 „10 Odczuwał głód i chciał coś zjeść. Kiedy przygotowywano mu posiłek, wpadł w zachwycenie. 11 Widzi niebo otwarte i jakiś spuszczający się przedmiot, podobny do wielkiego płótna czterema końcami opadającego ku ziemi. 12 Były w nim wszelkie zwierzęta czworonożne, płazy naziemne i ptaki powietrzne. 13 «Zabijaj, Piotrze i jedz!» - odezwał się do niego głos. 14 «O nie, Panie! Bo nigdy nie jadłem nic skażonego i nieczystego» - odpowiedział Piotr. „

Ja czytamy nie jadł nic nieczystego i skażonego.

Kogo zatem chcemy w tej sprawie słuchać, na kim mamy się budować?

Ap. Piotr nie miał co do tego wątpliwości, czytaj Dz Ap 4:19 „19 Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli: «Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga?” a wtórował jemy w tym ap. Paweł, gdy czytamy w 2Kor 4:2 „2 Unikamy postępowania ukrywającego sprawy hańbiące, nie uciekamy się do żadnych podstępów ani nie fałszujemy słowa Bożego, lecz okazywaniem prawdy przedstawiamy siebie samych w obliczu Boga osądowi sumienia każdego człowieka.” oraz w 1Kor 4:6 „6 Mówiąc to, miałem na myśli, bracia, mnie samego i Apollosa, ze względu na was, abyście mogli zrozumieć, że nie wolno wykraczać ponad to, co zostało napisane, i niech nikt w swej pysze nie wynosi się nad drugiego.”

Czyli: SŁUCHAMY BARDZIEJ BOGA NIŻ LUDZI, NIE FAŁSZUJEMY SŁOWA BOŻEGO, NIE WYKRACZAMY PONAD TO CO JEST NAPISANE.

Dla tego i do nas są skierowane te słowa, jakie ap. Paweł napisał do Tymoteusza w 2Tm 3:14-15 „14 Ty natomiast trwaj w tym, czego się nauczyłeś i co ci powierzono, bo wiesz, od kogo się nauczyłeś. Od lat bowiem niemowlęcych znasz Pisma święte, 15 które mogą cię nauczyć mądrości wiodącej ku zbawieniu przez wiarę w Chrystusie Jezusie.”

Proszę was, pochylmy się z pokorą nad Słowem Bożym, badajmy go i prośby Boga o zrozumienie gdy czegoś nie rozumiemy. Tam są słowa życia zawarte, tylko tam.

Co jeszcze jest ważne w ostatnim fragmencie z Tory, że Bóg swój lud „oddzielił od innych narodów” i ta sama obietnica jest dla nas dzisiaj, jak czytamy w 2Kor 6:14-18 „14 Nie wprzęgajcie się z niewierzącymi w jedno jarzmo. Cóż bowiem na wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością? 15 Albo jakaż jest wspólnota Chrystusa z Beliarem lub wierzącego z niewiernym? 16 Co wreszcie łączy świątynię Boga z bożkami? Bo my jesteśmy świątynią Boga żywego - według tego, co mówi Bóg: Zamieszkam z nimi i będę chodził wśród nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. 17 Przeto wyjdźcie spośród nich i odłączcie się od nich, mówi Pan, i nie tykajcie tego, co nieczyste, a Ja was przyjmę 18 i będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami - mówi Pan wszechmogący.”

Jest to obietnica dla nas, dla tych, którzy nawracają się od bożków do Boga żywego, porzucać czyny ciemności a kierują swoje kroki ku światłości, porzucają nieświęte by stać się świętymi. I takich ludzi kocha Bóg i za takich właśnie umarł i zmartwychwstał Jeszua Chamaszijach.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Wersety wykorzystane w komentarzu pochodzą z Biblii Tysiąclecia

Gdy weszli do ziemi mieli przynieść dziesięciny z plonów i złożyć je przed Bogiem i powiedzieć wobec Boga te słowa VMoj/Pwt 26:5-6 „… Wtedy myśmy wołali do Pana, Boga ojców naszych. Usłyszał Pan nasze wołanie, wejrzał na naszą nędzę, nasz trud i nasze uciemiężenie. …”

Czytając ten fragment zwróciłem uwagę, że Izrael był uciskany w Egipcie i wołał do Boga a On posłał im wybawienie. Posłał anioła i Mojżesza aby ich wyprowadził z Egiptu i jak wiemy tak się stało. Czy i dzisiaj Ciało Mesjasza – Kościół nie jest i czy nie będzie w podobnej sytuacji. Czy nie było ucisku i jeszcze nie będzie?

Będzie, wspomina o tym Jeszua Mt 24:15-24 „20 A módlcie się, żeby ucieczka wasza nie wypadła w zimie albo w szabat. 21 Będzie bowiem wówczas wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i nigdy nie będzie. 22 Gdyby ów czas nie został skrócony, nikt by nie ocalał. Lecz z powodu wybranych ów czas zostanie skrócony.” I nie chodzi ty na pewno o zburzenie Jerozolimy w roku 70 ne., o tamtym pisał Łk 21:20-24, kto zna historie to wie.

Po tym wielki ućisku, który ze względu na wybranych zostanie skrócony przyjdzie Syn Człowieczy po swój lud Mt 24:29-31 „30 Wówczas ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy będą narzekać wszystkie narody ziemi; i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich z wielką mocą i chwałą.”

Tak jak Mojżesz przyszedł po Izraela, tak Jeszua przyjdzie po swój lud, przyjdzie po Oblubienicę, po Kościół swój.

Dlatego ap, Paweł napisał Flp 3:20-21 „Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, „

Pisał tez o ucisku Rz 12:9-13 „Weselcie się nadzieją! W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie - wytrwali!” oraz 2Tes 1:3-10 „i to tak, że my sami w Kościołach Bożych chlubimy się wami z powodu waszej cierpliwości i wiary we wszystkich waszych prześladowaniach i uciskach, które znosicie. 5 Są one zapowiedzią sprawiedliwego sądu Boga; celem jego jest uznanie was za godnych królestwa Bożego, za które też cierpicie.”

Dlatego nie załamujmy rąk, gdy przychodzą na nas próby i doświadczenia, wołajmy podczas nich do Boga, tak jak wołał Izrael. I jak oni zostali wysłuchani, tak samo i nas wysłucha Bóg. I jak czytamy w Ap 7:13-15 „«To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili. 15 Dlatego są przed tronem Boga”

Pamiętajmy „ To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku” dlatego wołajmy do Boga o wiarę i wytrwałość, abyśmy, gdy przyjdą na nas te czasy, mogli się ostać, abyśmy dochowali wiary i wierności. PAMIĘTAJMY O TYM W MODLITWIE i za mną się tez módlcie aby Bóg był ze mną w pracy na Jego niwie i abym się ostał….

Bardzo ciekawe słowa znalazłem w VMoj/Pwt 26:13-15 „Wziąłem z domu, co poświęcone, i dałem lewicie, obcemu, sierocie i wdowie, zgodnie ze wszystkimi poleceniami, jakie mi wydałeś; nie przestąpiłem ani nie zapomniałem żadnego z twoich poleceń. 14 Nie spożyłem tego podczas żałoby, nie wynosiłem z domu w stanie nieczystości, nie dałem nic z tego umarłemu, usłuchałem głosu, Pana, Boga swego, czyniłem wszystko, co mi rozkazałeś. 15 Ze swego świętego mieszkania, z niebios, spojrzyj i pobłogosław Izraela, lud swój,”

Może ktoś zapytać, co w tych słowach jest nadzwyczajnego? Jak się wczytamy w nie z uwagą, to, bynajmniej ja to widzę, widać wielka pokorę i pobożne życie.

Uderza z nich duch pokory, posłuszeństwa, czuje w tych słowach wielki pokój i ufność w Boża pomoc i błogosławieństwo. Niby nic, kilka słów a jednak…

Chciałbym w tym miejscu przypomnieć słowa zapisane u Ez 20:39-43 „39 A więc, domu Izraela, tak mówi Pan Bóg: Niech każdy idzie służyć swoim bożkom, ale później na pewno będziecie Mnie słuchali i już więcej nie będziecie kalali mego świętego imienia waszymi ofiarami i waszymi bożkami. 40 Albowiem na mojej świętej górze, na wysokiej górze izraelskiej - wyrocznia Pana Boga - tam cały dom Izraela służyć Mi będzie - wszyscy, co są w kraju. Tam przyjmę ich łaskawie. I będę szukał waszych ofiar oraz pierwszych darów waszych ze wszystkimi waszymi świętościami…. I tam wspomnicie o waszym postępowaniu i o wszystkich waszych czynach, którymiście się pokalali, i sami poczujecie wstręt do siebie na myśl o wszystkich złych czynach, których się dopuściliście. „

Dzisiaj zapomina się o tym, czego Bóg od nas oczekuje abyśmy mogli być Jego ludem, abyśmy mogli otrzymać dobro a nie gniew od naszego Boga.

Dlatego ap. Paweł wyraźnie nauczał gdy czytamy Kor 1:2 „do tych, którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości” DO ŚWIETOŚCI. Ef 4:20-24 „23 odnawiać się duchem w waszym myśleniu 24 i przyoblec człowieka nowego, stworzonego według Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości.” PRZYOBLEC CZŁOWIEKA NOWEGO, 1Tes 3:12-13 „13 aby serca wasze utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga, Ojca naszego,” SERCA NIENAGANNE W ŚWIĘTOŚCI, 1Tes 4:2-7 „ 3 Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie: … Bóg jest mścicielem tego wszystkiego. 7 Nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości.” WASZE UŚWIĘCENIE.

Myślę, że nie mamy wątpliwości, że tego Bóg i Jeszua od nas oczekują. Nie dajcie się kochani oszukiwać i zwodzić nauczycielom, którzy uczą was, że Bóg kocha wasz grzech. BÓG NIENAWIDZI GRZECHU.

Nie chce dzisiaj specjalnie zajmować się przekleństwami i błogosławieństwa o jakich czytamy w 27 i 28 rozdziale V Mojżeszowe. Generalnie ci co czytają to wiedzą, że za posłuszeństwo jest błogosławieństwo a za brak posłuszeństwa przekleństwo.

Chciałbym jednak zwrócić uwagę na to co napisane jest w VMoj 27:15-17 „15 «Przeklęty każdy, kto wykona posąg rzeźbiony lub z lanego metalu - rzecz obrzydliwą dla Pana, robotę rąk rzemieślnika - i postawi w miejscu ukrytym». A w odpowiedzi cały lud powie: «Amen».

16 «Przeklęty, kto gardzi swoim ojcem lub matką». A cały lud powie: «Amen».

17 «Przeklęty, kto przesuwa miedzę swego bliźniego». A cały lud powie: «Amen».”

Widzimy w tych słowach kolejność jaką zachowuje Bóg, czyli najpierw Bóg, potem rodzice a dopiero potem bliźni. I jest to słuszne, a potwierdzają to słowa zapisane w VMoj/Pwt 6:4-6 „Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił.”

Za bluźnierstwo rodzicom była śmierć IIIMoj/Kpł 20:9 „Ktokolwiek złorzeczy ojcu albo matce, będzie ukarany śmiercią: złorzeczył ojcu lub matce, ściągnął śmierć na siebie.”

O miłości do bliźniego czytamy IIIMoj/Kpł 19:18 „ Nie będziesz szukał pomsty, nie będziesz żywił urazy do synów twego ludu, ale będziesz miłował bliźniego jak siebie samego. Ja jestem Pan!”

Tak samo nauczał Jeszua, czyli nic się nie zmieniło co do zasady, gdy czytamy Mt 22:34-40 „ On mu odpowiedział: «Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. 38 To jest największe i pierwsze przykazanie. 39 Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego.”

Potwierdził tę zasadę ap. Jan, gdy napisał w 1J 5:2-3 „albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie.”

Tego się kochani trzymajmy, a nie poniesiemy szkody w życiu doczesnym oraz tym bardziej w życiu przyszłym. SZALOM.

Czytając dalej VMoj/pwt 28:1-6 i w 10 mamy zapisane bardzo ważne słowa „5 Błogosławiony będzie twój kosz i dzieża. 6 Błogosławione będzie twoje wejście i wyjście.

10 Wtedy zobaczą wszystkie narody ziemi, że imię Jahwe zostało wezwane nad wami, i będą się ciebie lękały.”

Jest to po raz enty powtórzone, abyśmy nie zapominali o tym, by nie zapomniał Izrael, że za posłuszeństwo i wierność, Bóg będzie nam błogosławił. Badajmy siebie samych, czy o tym pamiętamy. Chciałbym jednak zwrócić dzisiaj na co innego uwagę, mianowicie na wiersz 10 „Wtedy zobaczą wszystkie narody ziemi, że imię Jahwe zostało wezwane nad wami,” NAD IZRAELEM BYŁO WYPOWIEDZIANE IMIĘ JAHWE. AMEN.

Jak myślicie kiedy imię Jahwe było wypowiadane nad Izraelem? Gdy o tym myślę, to od razu przychodzi mi ten werset z IVMo/Lb 6: 22-27 „24 Niech cię Pan (Jahwe) błogosławi i strzeże. 25 Niech Pan (Jahwe) rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. 26 Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem.”

Błogosławieństwo Aarona, którym miał błogosławić Izraela. W oryginale jest imię Jahwe, które właśnie wtedy było wypowiadane nad Izraelem. Wasz tez niech błogosławi Jahwe, gdyż jest to obietnica dla Izraela i dla każdego, kto przyłączy się do Boga.

Dla nas jest jeszcze jedno imię, które nad nami było wypowiedziane, wspomina o tym ap. Jakub, Jk 2:7 „… zaszczytnemu Imieniu, które wypowiedziano nad wami”

o jakie może chodzić imię? Z pomocą przychodzą na Dz Ap 2:37-38 „i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych…” a ap. Paweł dodaje Kol 2:6-14 „I w Nim też otrzymaliście obrzezanie, nie z ręki ludzkiej, lecz Chrystusowe obrzezanie, polegające na zupełnym wyzuciu się z ciała grzesznego, 12 jako razem z Nim pogrzebani w chrzcie, w którym też razem zostaliście wskrzeszeni przez wiarę w moc Boga, który Go wskrzesił.”

Czyż imię Boga, Jahwe nie chroniło Izraela, nie dawało Izraelowi życia? Tak samo i imię Jeszua/Jezus wypowiadane nad nami podczas chrztu wodnego, daje nam ochronę, darowanie win, wreszcie życie. DAJE. Dlatego pamiętajmy o tym, że gdy imię Jahwe i imię Jeszua jest wypowiadane nam ludem Bożym, przynosi błogosławieństwo, ochronę i daje życie.

Czy zatem właściwe jest wypowiadanie „w imię Ojca, w imię Syna i w imię Ducha?” Beż wypowiadania imienia. POMYŚL NAD TYM BRACIE, POMYŚL NAD TYM SIOSTRO. Szalom

Chciałbym też zwrócić uwagę na tekst VMoj/Pwt 28:1-2 „2 Spłyną na ciebie i spoczną wszystkie te błogosławieństwa, jeśli będziesz słuchał głosu Pana, Boga swego.”

Jeżeli będziesz pilny i wierny w słuchaniu Pana.

Zobaczcie co napisał psalmista Ps 24:3-5 „4 Człowiek o rękach nieskalanych i o czystym sercu, który nie skłonił swej duszy ku marnościom i nie przysięgał fałszywie. 5 Taki otrzyma błogosławieństwo od Pana i zapłatę od Boga, Zbawiciela swego.” O CZYSTYM SERCU.

Wspomina o tym Jeremiasz Jr 4:4 „4 Obrzeżcie się ze względu na Pana i odrzućcie napletki serc waszych,” BADAJMY SWOJE SERCE, aby nas nie zwiodło i odwiodło od Boga żywego.

Wspomina o tym jasno Brit Chadasza, ap Jakub napisał, Jk 1:25 „25 Kto zaś pilnie rozważa doskonałe Prawo, Prawo wolności, i wytrwa w nim, ten nie jest słuchaczem skłonnym do zapominania, ale wykonawcą dzieła; wypełniając je, otrzyma błogosławieństwo.”

Wtóruje jemu ap. Piotr, 1P 3:8-9 „9 Nie oddawajcie złem za zło ani złorzeczeniem za złorzeczenie! Przeciwnie zaś, błogosławcie! Do tego bowiem jesteście powołani, abyście odziedziczyli błogosławieństwo.” NA TYM POLEGA MIŁOŚC DO BLIŹNIEGO, ale to wiecie.

Najważniejsze jest, że jest tu dla nas ważna obietnica „ abyście odziedziczyli błogosławieństwo.” I TEGO SIĘ KOCHANI TRZYMAJMY. Szalom.

Na zakończenie naszego dzisiejszego rozważania nad Parsą chciałbym przytoczyć wers z VMoj/Pwt 29:3 „3 Nie dał wam Pan aż do dnia obecnego serca, które by rozumiało, ani oczu, które by widziały, ani uszu, które by słyszały.” Może ktoś powiedzieć, smutne słowa. Tak, mogą się wydawać smutne, ale Bóg tak wtedy, tak i teraz ma swój plan, który realizuje.

Tak i w Izraelu, niektórzy rozumieli i mieli oczy, które widzą, tak działo i dzieje się na przestrzeni wieków jak i teraz. Wspomina o tym Jr 30:24 „24 Nie ustanie palący gniew Pana, dopóki nie dokona On i nie urzeczywistni zamiarów swego serca. Przy końcu dni to zrozumiecie.”

Jeszua gdy nauczał apostołów, to wyjaśniał im i pytał czy rozumiecie Mt 15:15-30 „15 Wtedy Piotr zabrał głos i rzekł do Niego: «Wytłumacz nam tę przypowieść!». 16 On rzekł: «To i wy jeszcze niepojętni jesteście?”, gdy umył im nogi to spytał czy rozumiecie? J 13:12 „12 A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? „ Dlatego to z łaski Bożej jest nasze poznanie i zrozumienie spraw Bożych, widać to na przykładzie Łk 24:44-49 „45 Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma,” tak samo było z ap. Pawłem, był świetnie znającym Pisma faryzeuszem, jednak dopiero gdy Bóg nad nim się zmiłował, to zrozumiał, Ga 1:11-12 „ 12 Nie otrzymałem jej bowiem ani nie nauczyłem się od jakiegoś człowieka, lecz objawił mi ją Jezus Chrystus. „

Dlatego jeżeli dzisiaj, jeszcze nie rozumiemy, to wołajmy do Boga, On jest łaskawy i da nam zrozumienie. BO JESZUA PYTAŁ: CZY ROZUMIECIE. NIE PYTAŁ CZY CZUJECIE. Szalom.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Dzisiejsza Parsza zawiera szereg przepisów, przez które nasz Bóg, poucza nas jak mamy postępować, jak żyć, aby podobać się Bogu. Przepisy te, pouczają nas o naszym zachowaniu względem braci, względem siostry, wdowy, sieroty czy obcego.

Generalnie zasada jest taka, abyśmy byli względem siebie miłosierni, nieśli pomoc sobie nawzajem i nie oszukiwali. Czy zatem te Prawa były tak złe, że Jeszua je zniósł przybiwszy do krzyża? Wiemy, że nie, są tylko ludzi, którzy sieją wśród nas niepokój, głosząc takie nauki. Przeczytajcie uważnie Prawa i nakazy jakie daje nam Bóg, pamiętajmy o nich w naszym życiu codziennym. Bo jak dobrze się wczytacie, to niektóre postępowanie jest dla Boga obrzydliwe a niektóre odrażające, mogące doprowadzić do utracenia Bożej opieki i Bożego błogosławieństwa.

Czyli jak widzimy, wiele zależy od nas, od naszego życia czy będziemy chodzić z Bogiem w pokoju i Bóg będzie po naszej stronie, czy naszym złym postępowaniem stracimy bożą przychylność. Szalom.

Na co chciałbym dzisiaj zwrócić uwagę?

Czytajmy zatem.

VMoj/Pwt 23:22-23 „ trup nie będzie wisiał na drzewie przez noc, lecz tegoż dnia musisz go pogrzebać. Bo wiszący jest przeklęty przez Boga.”.

Na pewno pamiętacie słowa ap. Pawła z Ga 3:13-14, że Jeszua stał się za nas przekleństwem, „Z tego przekleństwa Prawa Chrystus nas wykupił - stawszy się za nas przekleństwem, bo napisane jest: Przeklęty każdy, którego powieszono na drzewie”.

Jeszua został ukrzyżowany, powieszony na drzewie, poniósł nasze grzechy. To Prawo obowiązywało w Izraelu w czasach Mesjasza, nie pozostawisz ciała na drugi dzień, widzimy to, gdy czytamy ew. J 19:30-31 „Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat…” i jak dalej czytamy ciała zostały zdjęte z krzyży i pochowane w przed zachodem słońca.

Co jeszcze z tego tekstu dla mnie wynika? To, że szabat w czasach Jeszuy zaczynał się zachodem słońca, a nie jak nauczają niektórzy, rano wschodem słońca.

Jak czytamy „trup nie będzie wisiał na drzewie przez noc, lecz tegoż dnia musisz go pogrzebać.” oraz „aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat - ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem”

Nie następnego dnia, dzień szabatu miał dopiero się zacząć. To, że szabat zaczyna się od zachodu słońca dnia poprzedniego i kończy się po zachodzie słońca dnia następnego, czyli od zachodu do zachodu, można wyraźnie przeczytać w IIIMoj/Kpł 23:26-27 i 32

„Będzie to dla was uroczysty szabat. Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, wieczorem, to jest od wieczora do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat».”

Ciekawe Prawo jest w VMoj/Pwt 22:13-14 i 20-21 „Lecz jeśli oskarżenie to okaże się prawdziwym, bo nie znalazły się dowody dziewictwa młodej kobiety, 21 wyprowadzą młodą kobietę do drzwi domu ojca i kamienować ją będą…”

Może ktoś się zdziwić co w tym ciekawego, że kogoś mieli zabić za brak dziewictwa?

Jeżeli jednak spojrzymy na to poprze historię Józefa i Mari, to wtedy uświadomimy sobie w jaki niebezpieczeństwie była Maria ew. Mt 1:18-25 „Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.”

Zgodnie z Prawem, groziła jej śmierć przez ukamieniowanie. I tak jak dzisiaj, tak i wtedy, raczej nikt by jej nie uwierzył, że nie współżyła z mężczyzna, skoro zaszła w ciążę.

Innych Prawem, na które chciałbym zwrócić uwagę, jest zapis w VMoj/Pwt 23:2-4 „Nikt, kto ma zgniecione jądra lub odcięty członek, nie wejdzie do zgromadzenia Pana….”

Bóg dał Prawo, które z automatu wykluczało pewnych ludzi z możliwości służenia Bogu. Nieraz w rozmowach z wierzącymi padają argumenty, że Jeszua „pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach”, o co może chodzić, o jakie Prawo?

Już prorok Izajasz zapowiadał, że Bóg dla rzezańców i cudzoziemców będzie łaskawy, czytamy o tym Iz 56:3-8 „ … Tak bowiem mówi Pan: "Rzezańcom, którzy przestrzegają moich szabatów i opowiadają się za tym, co Mi się podoba, oraz trzymają się mocno mego przymierza, dam miejsce w moim domu i w moich murach …”

W moim przekonaniu, to o czym napisał ap. Paweł do Efezjan, Ef 2:13-20 „… On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie części [ludzkości] uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur - wrogość. W swym ciele pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch [rodzajów ludzi] stworzyć w sobie jednego nowego człowieka, wprowadzając pokój, i [w ten sposób] jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem w jednym Ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości.”

To właśnie co wykluczało pewnych ludzi czy narody z możliwości służenia Bogu, to Jeszua Mesjasz, niech będzie błogosławione imię Jego, przybił do krzyża, aby WSZYSTKICH pojednać z Bogiem, usunąwszy przeszkody, czy to w Prawie czy to grzech, który oddziela nas od Boga.

Bóg zawsze miał w opiece ludzi słabszych, wdowy czy sieroty, dlatego dał takie Prawo, aby im się lżej żyło, aby mogli przetrwać VMoj/Pwt 23:25-26. Mogli wejść na pole i zaspokoić głód, nie mogli jednak nabrać na zapas.

To Prawo obowiązywało w czasach Mesjasza jak czytamy ew. Mk 2:23-28 czy ew. Mt 12:1-8 „Pewnego razu Jezus przechodził w szabat wśród zbóż. Uczniowie Jego, odczuwając głód, zaczęli zrywać kłosy i jeść.” Faryzeusze w tamtym czasie i dzisiaj zresztą też, narobili różnych przepisów, które wypaczały nauki Prawa Bożego (niektórzy nazywają to tradycja ustną) w ich oczach było to przekroczeniem szabatu, bo tego, według nich, nie wolno było czynić w szabat, na co Jeszua im odpowiedział: „Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu».”

Tak samo i dzisiaj, niektórzy w swojej gorliwości nakładają na siebie ciężary jakich nie potrzeba. Oczywiście nie namawiam do łamania szabatu, tylko do rozsądku opartego na Biblii a nie przepisach judaistycznych. Szalom.

Ciekawe Prawo mamy o rozwodach gdy czytamy VMoj/Pwt 24:1 „Jeśli mężczyzna poślubi kobietę i zostanie jej mężem, lecz nie będzie jej darzył życzliwością, gdyż znalazł u niej coś odrażającego, napisze jej list rozwodowy, wręczy go jej, potem odeśle ją od siebie.”

Dzisiaj wśród wierzących trwają dyskusje co z tym Prawem, czy ma ono zastosowanie. Z tego co wiem to w judaizmie ma nadal zastosowanie, jak jednak patrzył na to Jeszua, nasz nauczyciel?

Czytajmy zatem ew. Mt 19:3-9 „…Odparli Mu: «Czemu więc Mojżesz polecił dać jej list rozwodowy i odprawić ją?» Odpowiedział im: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych pozwolił wam Mojżesz oddalać wasze żony; lecz od początku tak nie było.”

Jak widzimy na początku tak nie było. Dzisiaj wierzący mocno dyskutują, czy możemy my się rozwodzić czy nie? Jedni są za rozwodami inni zdecydowanie przeciw. Jakie jest moje zdanie w tej sprawie?

Rozwód jest złą rzeczą samą w sobie i nie powinien mieć miejsca, jest jednak jeden przypadek w którym jest on możliwy, wspomina o tym Jeszua „A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę - chyba w wypadku nierządu - a bierze inną, popełnia cudzołóstwo. I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo».” Mt 19:9.

W moim przekonaniu jest to jedyny przypadek dopuszczający rozwód, jak wiecie w Prawie taka kobieta czy mężczyzna za nierząd byli ukarani śmiercią.

W Brit Chadasza znajdujemy bardzo ciekawe pouczenia w tych sprawach. Czytajmy zatem 1Kor 7:1-6 „Ze względu jednak na niebezpieczeństwo rozpusty niech każdy ma swoją żonę, a każda swojego męża.” Jedni potrafią zapanować nad porządliwością inni nie, dlatego warto mieć żonę, warto mieć męża.

Ap. Paweł wyraźnie nakazuje pozostawać w związkach małżeńskich 1Kor 7:10-11 „Tym zaś, którzy trwają w związkach małżeńskich, nakazuję nie ja, lecz Pan: Żona niech nie odchodzi od swego męża! „

Czy żona czy mąż są związani małżeństwem „Żona związana jest tak długo, jak długo żyje jej mąż. Jeżeli mąż umrze, może poślubić kogo chce, byleby w Panu.”

I jak widzicie, ap. Paweł pamiętał o zakazie brania sobie partnera z narodów czy ze świata gdy mówi „ byle by w Panu”

W tym wszystkim należy pamiętać o miłości małżeńskiej, o szacunki i dbaniu o siebie nawzajem, jak pięknie o tym napisał ap. Paweł w Ef 5:21-32 „ … Mężowie miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół …Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje. Przecież nigdy nikt nie odnosił się z nienawiścią do własnego ciała, lecz [każdy] je żywi i pielęgnuje, jak i Chrystus – Kościół … W końcu więc niechaj także każdy z was tak miłuje swą żonę jak siebie samego! A żona niechaj się odnosi ze czcią do swojego męża!”

Niech dobry Bóg błogosławi wasze związki, błogosławi wasze domy i rodziny. Bądźmy posłuszni słowu Bożemu, jest ono jasne i zrozumiałe, tyrani i lwy we własnych domach, nie podobają się Bogu. Miłość zakrywa wiele grzechów. Miłość nie czyni zła bliźniemu. Szalom.

Bardzo ważnym Prawem o jakim czytamy w dzisiejszej Parszy, są słowa zapisane w VMoj/Pwt 24:16 „Ojcowie nie poniosą śmierci za winy synów ani synowie za winy swych ojców. Każdy umrze za swój własny grzech.”

Byłem świadkiem i sam wiele razy brałem udział w dyskusjach co z tym, dlaczego ja muszę cierpieć za grzechy moich rodziców, itd. Jak czytaliśmy, każdy odpowie za siebie przed Bogiem i tak jest. Jedynie co, gdy grzeszą nasi rodzice, to nie mamy Bożego błogosławieństwa, gdy nie jesteśmy z Bogiem. Nasze życie jest obciążone grzechami przodków, nawet i w genetyce, jest udowodnione, że takie obciążenia są, mówi też o tym i Słowo Boże. Jednak nigdzie nie znalazłem, aby za winy ojca odpowiadał syn. Ufajmy Bogu, On jest bogaty w miłosierdzie.

Pięknie o tym napisał prorok Ezechiel, czytajmy Ez 18:1-9 „ … Oto wszystkie osoby są moje: tak osoba ojca, jak osoba syna. Są moje. Umrze tylko ta osoba, która zgrzeszyła…stosuje się do moich ustaw i zachowuje wiernie moje przykazania, postępując uczciwie - ten na pewno żyć będzie - wyrocznia Pana Boga.”

Umrze tylko ta co zgrzeszyła a kto postępuje według Bożych ustaw i przykazań będzie żyła. AMEN.

Czytajmy dalej Ez 18:19-23 „Wy zaś mówicie: "Dlaczego syn nie odpowiada za winy swego ojca?" Ależ syn postępował według prawa i sprawiedliwości, zachowywał wszystkie moje ustawy i postępował według nich, a więc powinien żyć. Umrze tylko ta osoba, która grzeszy. Syn nie ponosi odpowiedzialności za winę swego ojca ani ojciec - za winę swego syna. Sprawiedliwość sprawiedliwego jemu zostanie przypisana, występek zaś występnego na niego spadnie.”

Zachęcam do przeczytania całego osiemnastego rozdziału proroka Ezechiela.

JASNO I WYRAŹNIE. TAK NA TO PATRZY NASZ BÓG. AMEN.

Tak samo rozumieli apostołowie gdy czytamy 1Kor 6:9-11 „Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. „

Jak widzicie nic tu ap. Paweł nie napisał że ojciec, matka, syn czy córka, nie odziedziczy królestwa Bożego, tylko kto? NIESPRAWIEDLIWI, GRZESZNICY oni nie odziedzicza królestwa Bożego.

Dla ap. Pawła było jasne i dla nas też powinno być jasne, że tak jest i że to wynika z nauki Prawa Bożego, gdy ap. Paweł napisał 2Kor 5:10 „Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre.” Amen.

Na zakończenie dzisiejszego rozważania chciałbym zwrócić uwagę na tekst z VMoj/Pwt 25:1-3 „Otrzyma nie więcej niż czterdzieści uderzeń, aby przez mnożenie razów ponad tę liczbę chłosta nie była nadmierna i nie został pohańbiony twój brat w twoich oczach.” Za winy co do których, Prawo nie przewidywało kary śmierci, dopuszczalna była kara chłosty, maksymalnie czterdzieści uderzeń aby nie pohańbić brata swego a tylko słusznie ukarać. Prawo to było stosowane w Izraelu w czasach Jeszuy i apostołów czytamy o tym w Dz Ap 16:22-24 napisał o tym tez ap. Paweł w 2Kor 11:23-25 „Przez Żydów pięciokrotnie byłem bity po czterdzieści razów bez jednego.” W Izraelu była zasada, aby nie przekroczyć nakazu Prawa, udzielano chłosty do trzydziestu dziewięciu uderzeń, czyli czterdzieści razy bez jednego.

Wersety wykorzystane w komentarzu pochodzą z Biblii Tysiąclecia.

Komentarz do dzisiejszej Parszy chciałbym podzielić na następujące tematy: SZABAT czy SZABATY, BAŁWOCHWALSTWO, KSIĘGA ŻYCIA

Zapraszamy również do odsłuchania tej parszy w wersji audio

Czytając dzisiejsza Parsze spotykamy bardzo ciekawy zapis w IIMoj 31:12-17:

„12 Potem tak rzekł Pan do Mojżesza: 13 «Powiedz Izraelitom: Przestrzegajcie pilnie moich szabatów, gdyż to jest znak między Mną a wami dla wszystkich waszych pokoleń, by po tym można było poznać, że Ja jestem Pan, który was uświęcam. 14 Przeto zachowujcie szabat, który winien być dla was świętością. I ktokolwiek by go znieważył, będzie ukarany śmiercią, i każdy, kto by wykonywał pracę w tym dniu, będzie wykluczony ze swojego ludu. 15 Przez sześć dni będzie się wykonywać pracę, ale dzień siódmy będzie szabatem odpoczynku, poświęconym Panu, i dlatego ktokolwiek by wykonywał pracę w dniu szabatu, winien być ukarany śmiercią. 16 Izraelici winni pilnie przestrzegać szabatu jako obowiązku i przymierza wiecznego poprzez pokolenia. 17 To będzie znak wiekuisty między Mną a Izraelitami, bo w sześciu dniach Pan stworzył niebo i ziemię, a w siódmym dniu odpoczął i wytchnął». „

W tym wersecie mamy kilka kwestii na które chciałbym zwrócić uwagę. Pierwsze to przestrzeganie pilnie szabatów Pana, a nie szabatu. Druga sprawa to szabat jest znakiem pomiędzy Bogiem a Jego ludem oraz uświęceniem ludu Bożego. Szabat jest znakiem na wieki pomiędzy Bogiem a Jego ludem.

Zaraz usłyszę, że to dla Izraela było a nie dla pogan, nas to nie dotyczy. Smutne to, że tak wielu myśli.

Pytam, czy zatem Dekalog nas nie dotyczy?

A właśnie w Dekalogu czytamy takie słowa, IIMoj/Wj 20:8-11 „8 Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. 9 Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. 10 Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. 11 W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty.”

W Dekalogu Bóg wybrał dla siebie jako święty dzień, dzień sobotni i co do tego nie ma wątpliwości. Tylko ignorant może to kwestionować.

Dlatego gdy Słowo Boże mówi o czasach świętych dla Pana, jest w nich wymieniony i szabat, jak czytamy w IIIMoj/Kpł 23:2-3 „2 «Mów do Izraelitów i powiedz im: Oto czasy święte Pana, na które będziecie wzywać ich zwołaniami świętymi, to są moje czasy święte! 3 Przez sześć dni praca będzie wykonywana, ale siódmego dnia jest uroczysty szabat, jest zwołanie święte, nie będziecie wykonywać [w tym dniu] żadnej pracy - to jest szabat dla Pana we wszystkich waszych siedzibach. „

Szabat tygodniowy jest wymieniony na równi z innymi świętami jako święty czas dla Pana. Co więcej jak czytamy dalej w IIIMoj/Kpł 23:6-8, 21 „6 A piętnastego dnia tego miesiąca jest Święto Przaśników dla Pana - przez siedem dni będziecie jedli tylko przaśne chleby. 7 Pierwszego dnia będzie dla was zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. 8 Przez siedem dni będziecie składali w ofierze dla Pana ofiarę spalaną, siódmego dnia będzie święte zwołanie, nie będziecie [w tym dniu] wykonywać żadnej pracy».

21 Tego samego dnia zwołacie lud. Będzie to dla was zwołanie święte. Nie będziecie wykonywać tego dnia żadnej pracy. Jest to ustawa wieczysta we wszystkich waszych siedzibach, dla waszych pokoleń.”

Oraz IIIMoj/Kpł 23:24-25, 31-32, 34-36 „24 «Powiedz Izraelitom: Pierwszego dnia siódmego miesiąca będziecie obchodzić uroczysty szabat, trąbienie w róg i święte zwołanie. 25 Nie będziecie wykonywać żadnej pracy. Złożycie ofiary spalane dla Pana». [...] 31 Żadnej pracy nie będziecie wykonywać. Jest to ustawa wieczysta dla wszystkich pokoleń, we wszystkich waszych siedzibach. 32 Będzie to dla was uroczysty szabat. Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, wieczorem, to jest od wieczora do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat». [...] 34 «Powiedz Izraelitom: Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca jest Święto Namiotów przez siedem dni dla Pana. 35 Pierwszego dnia jest zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. 36 Przez siedem dni będziecie składać ofiary spalane dla Pana. Ósmego dnia będzie dla was zwołanie święte i złożycie ofiarę spalaną dla Pana. To jest uroczyste zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać [w tym dniu] żadnej pracy. „

W tym rozdziale mamy, moim zdaniem, odpowiedź na pytanie szabat czy szabaty. Jak uważnie się wczytamy w przytoczone wersety, to widać jasno, że nie tylko szabat/sobota była dniem wolnym od pracy ale pierwszy i ostatni dzień święta Przaśników i święta Namiotów, tak samo dzień Pięćdziesiątnicy. Wprost natomiast zostaje nazwany szabatem, nów w miesiącu siódmym oraz święto Przebłagania. Pokazuje to, że dla Boga szabatem nie tylko jest sobota ale i dni świąteczne, które jak wiemy często wypadają w inne dni niż sobota.

O szabatach czytamy też w IIIMoj/Kpł 26:1-2 „1 Nie będziecie sobie czynili bożków, nie będziecie sobie stawiali posągów ani stel. Nie będziecie umieszczać w waszym kraju kamieni rzeźbionych, aby im oddawać pokłon, bo Ja jestem Pan, Bóg wasz. 2 Strzec będziecie moich szabatów, czcić będziecie mój święty przybytek. Ja jestem Pan!”

Mówi o tym Bóg przez proroka Ezechiela w Ez 20:12 „12 Dałem im także szabaty, aby były znakiem między Mną a nimi, aby poznano, że Ja jestem Pan, który ich uświęca. „

Prorok Izajasz mówi, że w tysiącletnim królestwie będą przychodzić w szabat, jak czytamy w Iz 66:22-23 „22 Bo jak nowe niebiosa i nowa ziemia, które Ja uczynię, trwać będą przede Mną - wyrocznia Pana - tak będzie trwało wasze potomstwo i wasze imię. 23 Sprawdzi się to, że każdego miesiąca podczas nowiu i każdego tygodnia w szabat, przyjdzie każdy człowiek, by Mi oddać pokłon - mówi Pan.”

Czyli w nów i każda sobotę będą przychodzić aby oddawać cześć Bogu, ciekawe dlaczego nie w niedzielę?

Tak samo jak czytamy u Ezechiela o nowej świątyni to znajdujemy tam bardzo ciekawe słowa Ez 44:23-24 „23 I mają pouczać lud mój o różnicy pomiędzy tym, co święte, a tym, co nieświęte, a także o różnicy pomiędzy tym, co nieczyste, a tym, co czyste. 24 W wypadkach spornych mają oni zasiadać w sądzie i mają rozstrzygać według moich ustaw. Mają oni przestrzegać mych praw i moich nakazów we wszystkie moje święta i zachowywać moje szabaty.”

Mają zachowywać prawa Boże we wszystkie święta i w szabaty. Patrzcie i święta, nie tylko szabaty. Jak się cieszę, że już dzisiaj możemy zachowywać święta Pana i Jego szabaty.

Gdyby Pan Jezus zniósł szabat lub unieważnił, jak nauczają niektórzy, to jest pytanie, po co Pan Jezus kazał nam się o to modlić, jak czytamy Mt 24:20-22 „20 A módlcie się, żeby ucieczka wasza nie wypadła w zimie albo w szabat.

21 Będzie bowiem wówczas wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i nigdy nie będzie. 22 Gdyby ów czas nie został skrócony, nikt by nie ocalał. Lecz z powodu wybranych ów czas zostanie skrócony.”

Po co mamy się modlić aby ucieczka nasza nie wypadła w sobotę, skoro to już nie ma znaczenia. Powinien raczej powiedzieć abyśmy modlili się o to aby nasza ucieczka nie wypadła w niedzielę. Pokazuje to jasno, że dla Boga i dla Mesjasza niedziela nic nie znaczy, ważne są szabaty, gdyż to one, szabaty, są znakiem między Bogiem a jego ludem.

Doskonale wiedział o tym ap Paweł gdy napisał w Hbr 9:4 „9 A zatem pozostaje odpoczynek szabatu dla ludu Bożego. „

W Biblii Poznańskiej mamy wprost napisane „Przeto pozostaje jeszcze odpoczynek sobotni dla ludu Bożego”

Tak kochani, pozostaje odpoczynek sobotni dla ludu Bożego. Amen.

Dlatego nie ma żadnej wątpliwości, że apostołowie i ap. Paweł zachowywali szabat czyli sobotę, jak czytamy w Dz 13:14; 42-48 „14 Oni zaś przeszli przez Perge, dotarli do Antiochii Pizydyjskiej, weszli w dzień sobotni do synagogi i usiedli.

42 Kiedy wychodzili, proszono ich, aby w następny szabat mówili do nich o tym samym. 43 A po zakończeniu zebrania, wielu Żydów i pobożnych prozelitów towarzyszyło Pawłowi i Barnabie, którzy w rozmowie starali się zachęcić ich do wytrwania w łasce Boga. 44 W następny szabat zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. 45 Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł. 46 Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: «Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. 47 Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi». 48 Poganie słysząc to radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. „

Oraz, że nie tylko spotykali się w synagogach, jak czytamy w Dz Ap 16:11-13 „11 Odbiwszy od lądu w Troadzie popłynęliśmy wprost do Samotraki, a następnego dnia do Neapolu, 12 a stąd do Filippi, głównego miasta tej części Macedonii, które jest [rzymską] kolonią. W tym mieście spędziliśmy kilka dni. 13 W szabat wyszliśmy za bramę nad rzekę, gdzie - jak sądziliśmy - było miejsce modlitwy. I usiadłszy rozmawialiśmy z kobietami, które się zeszły.”

I jak widzimy nie było to w Izraelu, tylko wśród pogan. Dlatego i dzisiaj ważne jest abyśmy wracali do korzeni, do źródła, którym jest Słowo Boże to ono, a nie tradycja, ma nas pouczać jaka jest wola Boża.

Badając źródło, dowiadujemy się, że w dniu śmierci Mesjasza były dwa szabaty, jak czytamy w Mk 15:42-43 „42 Pod wieczór już, ponieważ było Przygotowanie, czyli dzień przed szabatem, 43 przyszedł Józef z Arymatei, poważny członek Rady, który również wyczekiwał królestwa Bożego. Śmiało udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa.”

Potwierdza to Jan w J 19:31 „31 Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat - ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem - Żydzi prosili Piłata, aby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała.”

Jak widzimy z tych tekstów, pierwszy dzień Przaśników, był wielkim świętem i był szabatem. Oczywiście nie był to szabat tygodniowy czyli sobota, bo wyraźnie czytamy o tym w Mk 16:1 „1 Po upływie szabatu Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonności, żeby pójść namaścić Jezusa.”

A Łukasz wyjaśnia o co chodzi w Łk 23:54-56 „54 Był to dzień Przygotowania i szabat się rozjaśniał. 55 Były przy tym niewiasty, które z Nim przyszły z Galilei. Obejrzały grób i w jaki sposób zostało złożone ciało Jezusa. 56 Po powrocie przygotowały wonności i olejki; lecz zgodnie z przykazaniem zachowały spoczynek szabatu.”

Jak widzimy z powyższych wersetów niewiasty po szabacie świątecznym, poszły nakupić wonności i zgodnie z przykazaniem zachowały szabat, czyli sobotę i rano w niedzielę dopiero poszły do grobu. Jak widać Pan Jezus nie mógł umrzeć w piątek, ale to już inny temat.

Dla tych, co chcieli by zachowywać szabat zgodnie z przykazaniem, słowo Boże podaje kilka wskazówek, pierwsza u Nehemiasza Ne 13:15-21 „15 W owych dniach widziałem, jak w Judzie deptano w szabat tłocznię, noszono snopki i kładziono na osły, tak samo wino, grona, figi i wszelki ładunek, i przywożono to wszystko do Jerozolimy w dzień szabatu. Udzieliłem im przestrogi, gdy w ten dzień chcieli sprzedawać żywność. 16 A mieszkający tam Tyryjczycy przywozili ryby i wszelki towar i w szabat sprzedawali mieszkańcom Judy i w Jerozolimie. 17 Wtedy zgromiłem możnych Judy i powiedziałem im: «Co to za niegodziwa rzecz, którą popełniacie, gwałcąc dzień szabatu. 18 Czyż tak nie uczynili ojcowie wasi? Dlatego też Bóg nasz zesłał całe to nieszczęście na nas i na to miasto. A wy chcecie ściągnąć jeszcze większy gniew na Izraela przez gwałcenie szabatu». 19 I wydałem rozkaz: «Skoro przed szabatem mrok pokryje bramy Jerozolimy, wrota zostaną zamknięte». I drugi rozkaz: «Nie zostaną one otwarte, aż dopiero po szabacie». Następnie niektórych z moich sług postawiłem przy bramach z dalszym rozkazem: «Żaden ładunek nie przedostanie się w dzień szabatu». 20 Wtedy handlarze i sprzedawcy wszelkiego towaru raz lub dwa razy przenocowali poza Jerozolimą. 21 Wówczas ich ostrzegłem i powiedziałem: «Czemu nocujecie przed murem? Jeśli jeszcze raz to zrobicie, podniosę na was rękę». Odtąd w szabat nie przychodzili.”

Czyli wierzącego w sobotę nie zobaczymy w sklepie na zakupach.

Izajasz napisał Iz 58:13-14 „13 Jeśli powściągniesz twe nogi od przekraczania szabatu, żeby w dzień mój święty spraw swych nie załatwiać, jeśli nazwiesz szabat rozkoszą, a święty dzień Pana - czcigodnym, jeśli go u szanujesz przez unikanie podróży, tak by nie przeprowadzać swej woli ani nie omawiać spraw swoich, 14 wtedy znajdziesz twą rozkosz w Panu. Ja cię powiodę w triumfie przez wyżyny kraju, karmić cię będę dziedzictwem Jakuba, twojego ojca. Albowiem usta Pańskie to wyrzekły».”

W szabat nie będziemy podróżować w sowich sprawach, jedynie na zgromadzenie, czy w odwiedziny do wierzących lub chorych. Nie będziemy rozmawiać o interesach czy sprawach codziennych. Skupiajmy się na sprawach Bożych, na Bożym Słowie, a Bóg będzie nam błogosławił. Jest to Boża obietnica.

Swoją obietnicę potwierdza Bóg u Jeremiasza, gdy żali się na Izrael, że łamie szabat Jr 17:21-25 „21 To mówi Pan: Strzeżcie się - jeśli wam życie miłe - by nie nosić rzeczy ciężkich w dzień szabatu ani nie wnosić ich przez bramy Jerozolimy. 22 Nie wynoście żadnych ciężarów ze swych domów w dzień szabatu ani nie wykonujcie żadnej pracy, lecz raczej święćcie dzień szabatu, jak nakazałem waszym przodkom. 23 Ale oni nie słuchali ani nie nakłonili swego ucha, lecz uczynili twardym swój kark, odmawiając posłuszeństwa i odrzucając pouczenie. 24 Jeżeli okażecie Mi pełne posłuszeństwo - wyrocznia Pana - jeśli nie będziecie wnosić żadnego ciężaru przez bramy miasta w dzień szabatu i jeśli będziecie święcić dzień szabatu, nie wykonując w nim żadnej pracy, 25 będą wchodzić przez bramę miasta królowie [i książęta] zasiadający na tronie Dawida. Będą wjeżdżać na wozach i koniach, oni, ich dostojnicy, mężowie judzcy i mieszkańcy Jerozolimy, a miasto to będzie zamieszkałe na wieki.”

Jak wiemy starsi w Izraelu i faryzeusze poszli zbyt daleko w swojej gorliwości w zachowywaniu szabatu, tak że szabat nie był radością dla ludu tylko ciężarem. Dlatego tak często oskarżali Pana Jezusa o łamanie szabatu a On im pokazywał jak szabat należy zachowywać, przykładem niech będą słowa w Mt 12:1-8 „1 Pewnego razu Jezus przechodził w szabat wśród zbóż. Uczniowie Jego, odczuwając głód, zaczęli zrywać kłosy i jeść. 2 Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: «Oto Twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat». 3 A On im odpowiedział: «Nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy był głodny, on i jego towarzysze? 4 Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie było wolno jeść jemu ani jego towarzyszom, tylko samym kapłanom? 5 Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? 6 Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia. 7 Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, nie potępialibyście niewinnych. 8 Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu».”

Jak i w wielu innych wersetach czytamy, że szabat jest dla człowieka, że w szabat można dobrze czynić. Dlatego to sobota jest ustanowiona przez Boga jako Jego dzień święty. Nigdzie w Biblii nie znalazłem zakazu świecenia soboty ani nakazu świecenia niedzieli. Pomyśl zatem bracie, siostro jaki jest faktycznie dzień, który Bóg ustanowił jako znak pomiędzy Nim a Jego ludem. Ja nie mam wątpliwości, że to sobota i dni świąteczne wskazane w świętach Pana, jak czytamy w 23 rozdziale IIIMoj/Kpł. Szabat Szalom.

Kończąc temat szabatu, chciałbym pokazać, dla tych co uważają, że szabat zaczyna się rano, werset z Ne 13:19 „19 I wydałem rozkaz: «Skoro przed szabatem mrok pokryje bramy Jerozolimy, wrota zostaną zamknięte».”

Dla mnie jasno z tego wersetu wynika, że szabat zaczynał się od zachodu słońca, wtedy właśnie zamykano bramy miasta.

BAŁWOCHWALSTWO

Wiele razy prowadziłem dyskusje co do obrazów i krzyży, że niby nikt się nie modli do obrazy czy posągu, tylko poprzez niego do Boga. Ot, taka to ciekawa filozofia aby usprawiedliwić swoje grzeszne postępowanie.

W takiej sytuacji podaje właśnie przykład z dzisiejszego czytania, który pochodzi z IIMoj/Wj 32:1-6 „1 A gdy lud widział, że Mojżesz opóźniał swój powrót z góry, zebrał się przed Aaronem i powiedział do niego: «Uczyń nam boga, który by szedł przed nami, bo nie wiemy, co się stało z Mojżeszem, tym mężem, który nas wyprowadził z ziemi egipskiej». 2 Aaron powiedział im: «Pozdejmujcie złote kolczyki, które są w uszach waszych żon, waszych synów i córek, i przynieście je do mnie». 3 I zdjął cały lud złote kolczyki, które miał w uszach, i zniósł je do Aarona. 4 A wziąwszy je z ich rąk nakazał je przetopić i uczynić z tego posąg cielca ulany z metalu. I powiedzieli: «Izraelu, oto bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej». 5 A widząc to Aaron kazał postawić ołtarz przed nim i powiedział: «Jutro będzie uroczystość ku czci Pana». 6 Wstawszy wcześnie rano, dokonali całopalenia i złożyli ofiary biesiadne. I usiadł lud, aby jeść i pić, i wstali, żeby się bawić.”

Jak widzimy z przytoczonego wersetu, Izraelici wykonali posąg boga, który wyprowadził ich z Egiptu i jak czytamy, że «Jutro będzie uroczystość ku czci Jahwe». - II wyd BT. To nie było święto ku czci Apisa, czy Zeusa, to było święto ku czci Jahwe. I pamiętamy jak wielki grzech popełnili Izraelici , zginęło ich wtedy trzy tysiące i ponieśli karę od Boga.

Może ktoś spytać dlaczego? Kto zna Biblijny Dekalog a nie katechizmowy to zapewne wie dlaczego, przypomnijmy zatem co jest napisane w Dekalogu IIMoj/Wj 20:4-6 „4 Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! 5 Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. 6 Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań. „

Jasno i wyraźnie wynika to z Dekalogu, Bóg zakazał czynienia jakichkolwiek podobizn Boga lub innych bogów i kłaniania się im.

Jasno to wyjaśnia dlaczego nie w VMoj/Pwt 4:11-20 „11 Wtedy zbliżyliście się i stanęliście pod górą - a góra płonęła ogniem aż do nieba, okryta mrokiem, ciemnością i chmurą. 12 I przemówił do was Pan, Bóg wasz, spośród ognia. Dźwięk słów słyszeliście, ale poza głosem nie dostrzegliście postaci. 13 Oznajmił wam swe przymierze, gdy rozkazał wam pełnić Dziesięć Przykazań i napisał je na dwóch tablicach kamiennych. 14 W tym czasie rozkazał mi Pan uczyć was praw i nakazów, byście je pełnili w kraju, do którego wchodzicie, by objąć go w posiadanie. 15 Pilnie się wystrzegajcie - skoroście nie widzieli żadnej postaci w dniu, w którym mówił do was Pan spośród ognia na Horebie - 16 abyście nie postąpili niegodziwie i nie uczynili sobie rzeźby przedstawiającej podobiznę mężczyzny lub kobiety, 17 podobiznę jakiegokolwiek zwierzęcia, które jest na ziemi, podobiznę jakiegokolwiek ptaka, latającego pod niebem, 18 podobiznę czegokolwiek, co pełza po ziemi, podobiznę ryby, która jest w wodach - pod ziemią. 19 Gdy podniesiesz oczy ku niebu i ujrzysz słońce, księżyc i gwiazdy, i wszystkie zastępy niebios, obyś nie pozwolił się zwieść, nie oddawał im pokłonu i nie służył, bo Pan, Bóg twój, przydzielił je wszystkim narodom pod niebem. 20 A was Pan wybrał sobie, wyprowadził was z pieca do topienia żelaza, z Egiptu, abyście się stali Jego ludem, Jego własnością, jak dziś jesteście. „

Skoro nie widzieliście, żadnej postaci, pilnie się wystrzegaj abyś nie uczynił jakiejkolwiek podobizny. Jasno i na temat, jestem przekonany, że nie trzeba tego tłumaczyć. Bóg mówi „nie uczynisz” więc nie czyń.

Dlatego w prawie świętości znajduje się taki zapis IIIMoj/Kpł 19:1-4 „1 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 2 «Mów do całej społeczności Izraelitów i powiedz im: Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz! 3 Każdy z was będzie szanował matkę i ojca i będzie zachowywał moje szabaty. Ja jestem Pan, Bóg wasz! 4 Nie zwracajcie się do bożków. Nie czyńcie sobie bogów z lanego metalu. Ja jestem Pan, Bóg wasz!”

Dlatego Bóg, wiedząc, że człowiek nie lubi być posłusznym nakazał Izraelowi VMoj/Pwt 7:25-26 „25 Posągi ich bogów spalisz, nie będziesz pożądał srebra ani złota, jakie jest na nich, i nie weźmiesz go dla siebie, aby cię to nie uwikłało, gdyż Pan, Bóg twój, się tym brzydzi. 26 Nic obrzydłego nie wprowadzisz do twego domu, gdyż byłbyś przedmiotem klątwy jak ono. Będziesz uważał to za rzecz wstrętną, obrzydzisz to sobie, jest to bowiem obłożone klątwą.”

Wszystkie bożki, posągi czy inne obrazy maja być zniszczone, nic z tego nie można sobie zostawić, jest to obłożone klątwą i mamy do tego czuć wstręt. Dlatego i Mojżesz, spalił cielca i wrzucił do wody aby nic z niego nie zostało.

Bóg chciał aby też i takie miejsca były oczyszczone z bałwochwalstwa, jak czytamy w VMoj/Pwt 12:2-3 „2 Zniszczycie doszczętnie wszystkie miejsca, gdzie narody, których wy pozbawicie dziedzictwa, służyły swoim bogom: na górach wysokich, na wzgórzach i pod każdym drzewem zielonym. 3 Wywrócicie ołtarze, połamiecie ich stele, aszery ich ogniem spalicie, porąbiecie w kawałki posągi ich bogów. Zniweczycie ich imię na tym miejscu.”

Dlatego i Jozue po śmierci Mojżesza upominał lud Izraelski gdy czytamy Joz 23:6-11 „6 Okażcie się mężnymi, by strzec i wypełniać wszystko, co napisane w księdze Prawa Mojżesza, nie odstępując od niego ani na prawo, ani na lewo, 7 i nie łącząc się z tymi ludami, które pozostały z wami. Nie będziecie wzywać imion ich bogów, przysięgać na nich, służyć im lub oddawać pokłon. 8 Wy powinniście natomiast przylgnąć do Pana, Boga waszego, jak czyniliście to aż do dnia dzisiejszego. 9 Pan wypędził przed wami wielkie i silne narody i nikt nie mógł ostać się przed wami aż do tego dnia. 10 Jeden z was pędził przed sobą tysiąc, albowiem Pan, Bóg wasz, sam walczył za was, jak wam obiecał. 11 Troszczcie się bardzo o wasze życie, miłując Boga waszego, Pana.”

Czyż nie piękne i wspaniałe pouczenie. Niech i ono będzie ważne dla nas. Bo naszym Bogiem jest Bóg żywy a nie martwe posągi czy obrazy.

Dlatego dzisiaj czytaliśmy o Eliaszu, co uczynił, jak pokazał Izraelitom, kto naprawdę jest Bogiem. Dlatego jak Eliasz zwracał się z apelem do Izraelitów, tak ja zwracam się do was z tym apelem, jak czytamy 1Krl 18:21 „21 Wówczas Eliasz zbliżył się do całego ludu i rzekł: «Dopókiż będziecie chwiać się na obie strony? Jeżeli Jahwe jest Bogiem, to Jemu służcie, a jeżeli Baal, to służcie jemu!» …”

Dla mnie prawdziwym Bogiem jest Jahwe Bóg i Jemu staram się służyć z całego serca i całych sił moich. Amen.

Zobaczcie jak ciężkim grzechem jest bałwochwalstwo, że Bóg nie chciał słuchać modlitwy Jeremiasza gdy ten wstawiał się za Izraelem, czytajmy Jr 7:16-20 „16 Ty zaś nie wstawiaj się za tym narodem, nie zanoś za niego błagań ani modłów, ani też nie nalegaj na Mnie, bo cię nie wysłucham. 17 Czy nie widzisz, co czynią w miastach Judy i na ulicach Jerozolimy? 18 Synowie zbierają drewno, ojcowie rozpalają ogień, a kobiety ugniatają ciasto, by robić pieczywo ofiarne dla "królowej nieba", a nadto wylewają ofiary z płynów dla obcych bogów, by Mnie obrażać. 19 Czy Mnie obrażają - wyrocznia Pana - czy raczej siebie samych, na własną hańbę?» 20 Dlatego to mówi Pan: «Oto się żar gniewu mojego rozlewa na to miejsce, na ludzi i na zwierzęta, na drzewa polne i na owoce ziemi - płonie i nie zagaśnie». „

Czy i dzisiaj wielu nie oddaje czci „Królowej niebios” Zastanówcie się kochani czy tak nie jest i w naszym kraju.

Dlatego i ap. Paweł nie bez powodu powiedział do Greków w Atenach, jak czytamy w Dz Ap 17:29-31 „29 Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka. 30 Nie zważając na czasy nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia, 31 dlatego że wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych».”

Bóg nie jest podobny do żadnego złota czy srebra czy wytworu rąk i myśli ludzkiej, bo jak czytamy w J 4:22-24 „22 Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie bierze początek od Żydów. 23 Nadchodzi jednak godzina, owszem już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec. 24 Bóg jest duchem: potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie».”

Bóg jest Duchem, należy więc oddawać cześć Bogu w Duchu i prawdzie. Taka jest wola naszego Pana Jezusa Chrystusa, bo to są Jego słowa. Amen.

Pan Jezus dokona sądu i ci co grzeszyli nie odziedzicza Królestwa Bożego, jak czytamy o tym w 1Kor 6:9-10 „9 Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, 10 ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego.”

Bałwochwalcy nie odziedziczą królestwa Bożego. To nie są żarty, tu idzie o nasze życie., bo jak czytamy i w Ap 22:14-15 „14 Błogosławieni, którzy płuczą swe szaty, aby władza nad drzewem życia do nich należała i aby bramami wchodzili do Miasta. 15 Na zewnątrz są psy, guślarze, rozpustnicy, zabójcy, bałwochwalcy i każdy, kto kłamstwo kocha i nim żyje.”

Dlatego Psalmista w Ps 135:13-18, pięknie napisał: „13 Twe imię, Panie, trwa na wieki, Twa pamięć, Panie - z pokolenia w pokolenie. 14 Pan bowiem zapewnia praworządność swojemu ludowi i lituje się nad swymi sługami. 15 Bożki pogańskie to srebro i złoto, dzieło rąk ludzkich. 16 Mają usta, ale nie mówią, mają oczy, ale nie widzą. 17 Mają uszy, ale nie słyszą; i nie ma oddechu w ich ustach. 18 Podobni są do nich ci, którzy je robią, i każdy, co w nich ufność pokłada.”

PAMIĘTAJMY ZATEM, że „Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka. „ Amen.

KSIĘGA ŻYCIA

Na zakończenie naszego dzisiejszego rozważania chciałbym przytoczyć werset z IIMoj 32:30-34 „30 Nazajutrz zaś tak powiedział Mojżesz do ludu: «Popełniliście ciężki grzech; ale teraz wstąpię do Pana, może otrzymam przebaczenie waszego grzechu». 31 I poszedł Mojżesz do Pana, i powiedział: «Oto niestety lud ten dopuścił się wielkiego grzechu, gdyż uczynił sobie boga ze złota. 32 Przebacz jednak im ten grzech! A jeśli nie, to wymaż mię natychmiast z Twej księgi, którą napisałeś». 33 Pan powiedział do Mojżesza: «Tylko tego, który zgrzeszył przeciw Mnie, wymażę z mojej księgi. 34 Idź teraz i prowadź ten lud, gdzie ci rozkazałem, a mój anioł pójdzie przed tobą. A w dniu mojej kary ukarzę ich za ich grzech».”

Mojżesz mówi do Boga aby wymazał go z Jego księgi a Bóg mówi jemu, że wymaże tylko tego kto zgrzeszył przeciw Bogu. O czym Mojżesz rozmawiał z bogiem, o jakiej księdze?

Zobaczmy co mówi w tej sprawie Słowo Boże? Ciekawą wzmiankę znajdujemy w Ps 69:28-29 „28 Do winy ich dodaj winę, niech nie dostąpią u Ciebie usprawiedliwienia. 29 Niech zostaną wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani z prawymi!”

Z tego wersetu dowiadujemy się, że jest to księga życia i nie będą w niej zapisani grzesznicy. Czyli to ta sama księgo o której Mojżesz rozmawia z Bogiem. Jest to księga życia.

Ciekawy zapis na ten temat znajdujemy w proroka Daniela, Dn 12:1-2 „1 W owych czasach wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego narodu. Wtedy nastąpi okres ucisku, jakiego nie było, odkąd narody powstały, aż do chwili obecnej. W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia: ci wszyscy, którzy zapisani są w księdze. 2 Wielu zaś, co posnęli w prochu ziemi, zbudzi się: jedni do wiecznego życia, drudzy ku hańbie, ku wiecznej odrazie.”

Daniel napisał o czasach ostatnich, gdy nastąpi zmartwychwstanie i ci co są zapisani w księdze życia powstaną do życia a inni na zatracenie.

Wspomina też o tym i Jeszua, gdy mówi do uczniów w Łk 10:17-20 „17 Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają». 18 Wtedy rzekł do nich: «Widziałem szatana, spadającego z nieba jak błyskawica. 19 Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. 20 Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».”

Imiona wasze są zapisane w niebie.

Czytamy też o tym w Ap 3:1, 5 „1 Aniołowi Kościoła w Sardes napisz: […] 5 Tak szaty białe przywdzieje zwycięzca, i z księgi życia imienia jego nie wymażę. I wyznam imię jego przed moim Ojcem i Jego aniołami. „

Wyjaśnienie sprawy znajdujemy w Ap 20:11-15 „11 Potem ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, a miejsca dla nich nie znaleziono. 12 I ujrzałem umarłych - wielkich i małych - stojących przed tronem, a otwarto księgi. I inną księgę otwarto, która jest księgą życia. I osądzono zmarłych z tego, co w księgach zapisano, według ich czynów. 13 I morze wydało zmarłych, co w nim byli, i Śmierć, i Otchłań wydały zmarłych, co w nich byli, i każdy został osądzony według swoich czynów. 14 A Śmierć i Otchłań wrzucono do jeziora ognia. To jest śmierć druga - jezioro ognia. 15 Jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia.”

Dlatego zabiegajmy aby nasze imiona były do końca zapisane w księdze życia. Pamiętajmy, że powodem do wymazania naszego imienia z księgi życia jest grzech o czym dzisiaj czytaliśmy. Dlatego nie grzeszmy ale uświęcajmy się abyśmy byli uznani za godnych i aby Jeszua wyznał nasze imię przed Ojcem i Jego aniołami.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Czytaliśmy wcześniej o tym, że lud Izraela buntował się przeciw Bogu, szemrał i narzekał. Dzisiaj czytamy o buncie Koracha, Lewity, któremu nie wystarczało, że mógł służyć w Namiocie Spotkania, i który pragnął godności kapłańskiej (IV Moj/Lb 16:1-3). Wiemy, że nikt z ludu, oprócz kapłanów z pokolenia Aarona, nie mógł zbliżać się do Boga. W miejsce Izraela Bóg wybrał ród Lewitów, aby mogli pod nadzorem kapłanów pełnić służbę w Namiocie Spotkania (IV Moj/Lb 3:5-10). Tak samo i w Kościele Bóg ustanowił porządek (czytamy o tym w 1Kor 12:27-30) - nie każdego Bóg powołuje do danej służby i nie każdemu daje do tego predyspozycje. Dlatego Bóg oczekuje od nas pokory i posłuszeństwa. Korach jednak zbuntował się i wiemy, jak został ukarany, zarówno on jak i pozostali buntownicy (IV Moj/Lb 16:17-18, 35) - wyszedł ogień od Boga i pochłonął ich.
Na pewno pamiętacie sprawę Nabada i Abihu, gdy wzięli inny ogień (III Moj/Kpł 10:1) i poginęli. Tak samo i ci, jedni od ognia, a na pozostałych ziemia się otworzyła i pochłonęła ich (IV Moj/Lb 16:31-33).
A czy w Kościele nie dzieją się takie rzeczy? Apostoł Paweł, gdy spotkał się w Efezie ze starszymi, przestrzegał ich, że spośród nich samych powstaną zwodziciele (Dz 20:17, 25-32). Juda w swoim liście porównuje takich, co sprzeciwiają się Bogu i Ewangelii, do tych, którzy poszli drogą Kaina, oszustwem Baalama i poginęli w buncie Korego (Jud 1:10-13). Dlatego, gdy widzimy, że coś się złego zaczyna dziać, to musimy działać zgodnie z pouczeniem (Mt 18:15-17) i zrobić wszystko, aby nie dopuścić do grzechu czy bunty. Jeżeli jednak to się stanie i nie będzie innej możliwości, to taka osoba musi być odłączona od Kościoła (1Kor 5:11-13). Odrobina kwasu może zakwasić całe ciasto (1 Kor 5:6-8). Jeden się zbuntował i pociągnął innych, przez co zginęło ponad 14 tysięcy ludzi. Czuwajmy zatem, nie bójmy się rozmawiać z bratem czy siostrą, gdy widzimy, że coś złego zaczyna się dziać. Oczywiście czyńmy to w duchu miłości i łagodności, aby pozyskać taką osobę, a nie ją stracić.

Chciałbym też zwrócić uwagę na słowa zapisane w IV Moj/Lb 16:20-26. Gdy Bóg mówi do Mojżesza, aby się odłączył od ludu, gdy Bóg będzie go karał, Mojżesz wstawia się przed Bogiem za ludem ze słowami „czy chcesz gniewem swym ogarnąć całą społeczność, gdy tylko jeden zgrzeszył?”. Bóg każe społeczności odsunąć się od buntowników, aby razem z nimi nie poginęli. Bóg jest Bogiem sprawiedliwym i będzie sądził każdego sprawiedliwie. Jak czytamy w II Moj/Wj 32:30-33 Bóg wymaże tylko tego ze swojej księgi, kto zgrzeszył. Dlatego kochani nie grzeszmy. Potwierdzeniem tego, że każdy odpowie za swoje grzechy sam przed Bogiem, są ciekawe słowa zapisane w Ez 18:3-13 - ojciec nie odpowiada za syna, syn za ojca. Każdy sam zda sprawę za swojego życia przed Bogiem (2 Kor 5:10). Pamiętajmy o tym.
Dlatego i dzisiaj aktualne są słowa mówiące, żebyśmy odłączyli się od grzeszników i buntowników (2 Kor 6:14-18), gdyż tak jak wtedy tak i dzisiaj grzeszników i buntowników spotka śmierć druga (Ap 21:7-8). Nie oszukujmy się - tak jak za czasów Izraela, tak i dzisiaj, Bóg nie zgadza się na grzech i za grzech była, jest i będzie śmierć. Dlatego czuwajmy, wołajmy do Boga o pomoc i wiarę. Naszą nadzieję złóżmy w Bogu, a na pewno się nie zawiedziemy. Bóg nie jest taki jak człowiek.

Czytając IV Moj/Lb 17:9-15 chciałbym zwrócić uwagę na jeden szczegół. Nie wiem, czy zwróciliście na to uwagę. Lud zaczął się buntować przeciw Aaronowi i Mojżeszowi, Bóg zesłał zarazę, która zaczęła zabijać ludzi. Co zrobił Mojżesz? Modlił się do Boga, wysłał Aarona, aby z kadzielnicą poszedł między lud i tak powstrzymali zarazę - plaga ustąpiła. Ilu dzisiaj modliłoby się tak za swoich przeciwników? A może raczej cieszyliby się z ich nieszczęścia? Sprawdźmy, jakie naprawdę są nasze uczucia, czy na pewno duchowe? Oby nie były cielesne.

Jednak nie na to chciałbym zwrócić uwagę. Co zrobił Aaron? Wziął kadzielnicę z kadzidłem i poszedł do ludu. Pamiętacie co jest napisane w III Moj/Kpł 16:12-14 - Aaron, bez kadzidła nie mógł wejść do miejsca Najświętszego, aby nie zginął. Widzimy, że kiedy stanął z kadzidłem pomiędzy umarłymi i żywymi, plaga ustała. Arcykapłan w Dzień Przebłagania, raz do roku, 10 Tiszri wchodził do miejsca Najświętszego z kadzidłem i krwią i dokonywał przebłagania za grzechy ludu. Tak samo uczynił Jeszua, nasz Pan i Zbawiciel, niech będzie błogosławione imię Jego. Wszedł do miejsca Najświętszego w niebie (Hbr 9:23-24) i tam wstawia się za nami. Musi mieć coś do ofiarowania i jak czytamy w Hbr 13:15, są to nasze modlitwy, wyznające Jego imię, owoc warg. Jak napisał o tym Ozeasz (Oz 14:3), modlitwa do Boga jest owocem naszych warg. Modlitwa jest kadzidłem przed Bogiem, jak czytamy w Ap 8:3-4. Tak jak kadzidło ochroniło lud Izraela przed plagą, tak i nas modlitwa chroni przed śmiercią, przed upadkiem i przed utratą wiary. DLATEGO NIE ZANIEDBUJMY MODLITWY!

Tak jak Mojżesz wstawiał się za ludem Izraela i został wysłuchany (Mdr 18:20-21), tak i Jeszua Mesjasz wołał do Boga i został wysłuchany (Hbr 5:7-10). Tak samo i teraz wstawia się za nami, jak czytaliśmy. Tylko pamiętajmy, żeby miał co ofiarować w naszej sprawie, czyli nasze modlitwy.

Niech dobry Bóg was strzeże i błogosławi.

Parsza Lech lecha – Idź dla siebie, opisuje początkowe dzieje Abrahama, jego wyjście z kraju rodzinnego. Opisuje też o Melchizedeku, o Izmaelu praojcu Arabów, o przymierzu obrzezania jakie to Bóg zawarł z Abrahamem. Abraham jest też dla nas wzorem wiary i posłuszeństwa.

Zobaczmy co mówi Bóg do Abrama I Moj./Rdz 12:1-4 „1 Pan rzekł do Abrama: «Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. 2 Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. „

Jak wiemy, Abram posłuchał polecenia Bożego i wyszedł z rodzinnego domu, z kraju gdzie mieszkał on i jego rodzina. Bóg dał jemu obietnicę, że powstanie z niego wielki naród, że Bóg będzie jemu błogosławił.

Takie świadectwo daje o Abrahamie ap. Paweł Hbr 11:8-16

„8 Przez wiarę ten, którego nazwano Abrahamem, usłuchał wezwania Bożego, by wyruszyć do ziemi, którą miał objąć w posiadanie. Wyszedł nie wiedząc, dokąd idzie. 9 Przez wiarę przywędrował do Ziemi Obiecanej, jako ziemi obcej, pod namiotami mieszkając z Izaakiem i Jakubem, współdziedzicami tej samej obietnicy. … 13 W wierze pomarli oni wszyscy, nie osiągnąwszy tego, co im przyrzeczono, lecz patrzyli na to z daleka i pozdrawiali, uznawszy siebie za gości i pielgrzymów na tej ziemi. 14 Ci bowiem, co tak mówią, okazują, że szukają ojczyzny. 15 Gdyby zaś tę wspominali, z której wyszli, znaleźliby sposobność powrotu do niej. 16 Teraz zaś do lepszej dążą, to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się nosić imienia ich Boga, gdyż przysposobił im miasto.

Swojej ojczyzny szukał też i Jakub, gdyż znajdujemy takie o nim świadectwo IMoj/Rdz 47:7-10 „9 Jakub odpowiedział faraonowi: «Liczba lat mojego pielgrzymowania - sto i trzydzieści. Niezbyt długie i smutne były lata mego życia; nie są one tak długie, jak lata pielgrzymowania mych przodków». „

Podobnie rozumiał król Dawid gdy czytamy 1Krn 29:13-18 „ … 15 Jesteśmy bowiem pielgrzymami przed Tobą i przychodniami, jak byli wszyscy przodkowie nasi; dni nasze jak cień na ziemi [mijają] bez żadnej nadziei. …”

Tak samo rozumiał ap. Paweł Flp 3:17-21 „20 Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, 21 który przekształci nasze ciało poniżone, na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować.” oraz w 2Kor 5:6-10 „6 Tak więc, mając tę ufność, wiemy, że jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy pielgrzymami, z daleka od Pana. 7 Albowiem według wiary, a nie dzięki widzeniu postępujemy. … 9 Dlatego też staramy się Jemu podobać czy to gdy z Nim, czy gdy z daleka od Niego jesteśmy. 10 Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre.”

Czy zatem wzorem Abrama, mamy odwagę, mamy wiarę zaufać Bogu i wyjść z tego świata, porzucić grzech i być nieskazitelnym? Czy potrafimy posłuchać Bożego głosu gdy mówi do nas 2Kor 6:14-18 „14 Nie wprzęgajcie się z niewierzącymi w jedno jarzmo. Cóż bowiem na wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością? 15 Albo jakaż jest wspólnota Chrystusa z Beliarem lub wierzącego z niewiernym? 16 Co wreszcie łączy świątynię Boga z bożkami? Bo my jesteśmy świątynią Boga żywego - według tego, co mówi Bóg: Zamieszkam z nimi i będę chodził wśród nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. 17 Przeto wyjdźcie spośród nich i odłączcie się od nich, mówi Pan, i nie tykajcie tego, co nieczyste, a Ja was przyjmę 18 i będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami - mówi Pan wszechmogący.”

Czy potrafimy tak jak Abram zaufać Bogu. Dzisiaj mamy dużo większą świadomość rzeczy niż miał Abram, dzisiaj wiemy o Bogu i o Mesjaszu, dzisiaj wiemy o obietnicy jaką mamy przez Mesjasza, którą Bóg dał dla wszystkich ludzi, najpierw dla żyda potem dla greka, u Boga nie ma względu na osobę. Każdy z nas może stać się uczestnikiem tej obietnicy, czy jednak zaufamy Bogu tak jak zaufał Abram? Szalom.

Już za czasów Abrahama Bóg zapowiadał sprawy przyszłe, zapowiadał o Mesjaszu, że On będzie kapłanem na wieki. Gdy czytamy w IMoj/Rdz 14:17-20 „18 Melchizedek zaś, król Szalemu, wyniósł chleb i wino; a [ponieważ] był on kapłanem Boga Najwyższego, 19 błogosławił Abrama, mówiąc:

«Niech będzie błogosławiony Abram przez Boga Najwyższego, Stwórcę nieba i ziemi! 20 Niech będzie błogosławiony Bóg Najwyższy, który w twe ręce wydał twoich wrogów!» Abram dał mu dziesiątą część ze wszystkiego. „

Dalej jest cisza na ten temat, wspomina o tym dopiero Psalmista, gdy czytamy Ps 110:1-4 „3 Przy Tobie panowanie w dniu Twej potęgi, w świętych szatach [będziesz]. Z łona jutrzenki jak rosę Cię zrodziłem». 4 Pan przysiągł i żal Mu nie będzie: «Tyś Kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka». „

Zapewne i dalej nic byśmy o tym nie wiedzieli, gdyby Bóg nie objawił swojej Ewangelii ap. Pawłowi i on dopiero o tym jasno napisał, gdy czytamy Hbr 5:4-10 „… 5 Podobnie i Chrystus nie sam siebie okrył sławą przez to, iż stał się arcykapłanem, ale [uczynił to] Ten, który powiedział do Niego:

Ty jesteś moim Synem, Jam Cię dziś zrodził, 6 jak i w innym : Tyś jest kapłanem na wieki

na wzór Melchizedeka. … 8 A chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. 9 A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają, 10 nazwany przez Boga kapłanem na wzór Melchizedeka”

Pełne nauczanie o tym znajdziemy w Hbr 7:1-27 „1 Ten to Melchizedek, król Szalemu, kapłan Boga Najwyższego, wyszedł na spotkanie Abrahama, wracającego po rozgromieniu królów, i udzielił mu błogosławieństwa. 2 Jemu Abraham także wydzielił dziesięcinę z całego [łupu]. Imię jego najpierw oznacza króla sprawiedliwości, a następnie także króla Szalemu, to jest Króla Pokoju. 3 Bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie ma ani początku dni, ani też końca życia, upodobniony zaś do Syna Bożego, pozostaje kapłanem na zawsze. … 14 Wiadomo przecież, że nasz Pan wyszedł z pokolenia Judy, a Mojżesz nic nie wspomniał o kapłanach z tego pokolenia. 15 Jest to jeszcze bardziej oczywiste i wskutek tego, że na podobieństwo Melchizedeka występuje inny kapłan, 16 który stał się takim nie według przepisu prawa cielesnego, ale według siły niezniszczalnego życia. 17 Dane Mu jest bowiem takie świadectwo: Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka … 24 Ten właśnie, ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. 25 Przeto i zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga, bo zawsze żyje, aby się wstawiać za nimi. „

Tym kapłanem na wzór Melchizedeka, bez wątpienia jest Jeszua, On umarł i zmartwychwstał, wstąpił do nieba i tam wstawia się za nami przed obliczem Ojca. Tak jak Aaron wstawiał się za Izraelem tu na ziemi, tak Jeszua wstawia się za nami tam w niebie. Dlatego teraz nie trzeba już składać ofiar za grzechy, tylko żyć według Tory a nawet jeżeli zdąży nam się jakiś upadek, to mamy arcykapłana Jeszuę, który wstawia się za nami.

Jak jest napisane „Przeto i zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga, bo zawsze żyje, aby się wstawiać za nimi. „

Wczytajcie się kochani w te słowa. To są bardzo ważne słowa, a ja zapytam, czy do Boga zbliżasz się przez Jezusa Chrystusa, czy masz po drodze jeszcze innych pośredników?

Pomyśl, jeżeli masz innych pośredników, czy tego nie zmienić?

Jeszua żyje, a z tego co wiem inni pomarli i śpią. Kto zatem w imieniu tych innych pośredników się zjawia, skoro żyje tylko Jezus? Czy może nie demony i z nimi masz kontakt i im służysz. Pomyśl, to bardzo ważne.

Abraham zaufał Bogu, jest dla nas wzorem, abyśmy i mu tak samo jak on, potrafili zaufać Bogu. Szalom.

Jak to w życiu bywa, często jesteśmy niecierpliwi i na własną rękę, próbujemy przyspieszyć bieg zdarzeń, zamiast zaufać Bogu, On zna czasy i chwile i wszystko dzieje się w słuszny czas. Przykładem takiego działania na własną rękę jest Sara i Hagar IMoj/Rdz 16:1-6 „1 Saraj, żona Abrama, nie urodziła mu jednak potomka. Miała zaś niewolnicę Egipcjankę, imieniem Hagar. 2 Rzekła więc Saraj do Abrama: «Ponieważ Pan zamknął mi łono, abym nie rodziła, zbliż się do mojej niewolnicy; może z niej będę miała dzieci». Abram usłuchał rady Saraj….”

Sara nie mogąc mieć dzieci podsunęła swoja niewolnicę i ta poczęła i porodziła Abramowi syna, którego ona nazwała Izmael IMoj/Rdz 16:10-12 „10 Po czym Anioł Pański oznajmił: «Rozmnożę twoje potomstwo tak bardzo, że nie będzie można go policzyć». 11 I mówił: «Jesteś brzemienna i urodzisz syna, któremu dasz imię Izmael, bo słyszał Pan, gdy byłaś upokorzona. 12 A będzie to człowiek dziki jak onager: będzie on walczył przeciwko wszystkim i wszyscy - przeciwko niemu; będzie on utrapieniem swych pobratymców». „

Dlatego, że był synem Abrahama otrzymał takie oto błogosławieństwo IMoj/Rdz 17:20-21 „20 Co do Izmaela, wysłucham cię: Oto pobłogosławię mu, żeby był płodny, i dam mu niezmiernie liczne potomstwo; on będzie ojcem dwunastu książąt, narodem wielkim go uczynię. 21 Moje zaś przymierze zawrę z Izaakiem, którego urodzi ci Sara za rok o tej porze». „

Jak widzimy to co się stało nie byłe dobre w oczach Boga, z Izmaela powstała linia narodów, które nie były posłuszne Bogu, z którymi Bóg nie zawarł przymierza, nie mieli udziału w przymierzu Abrahama, nie byli spadkobiercami obietnicy. Powstali ci, którzy teraz prześladują potomstwo Izaaka.

Z Izmaela tak jak z Jakuba powstało dwanaście szczepów, gdy czytamy IMoj/Rdz 25:12-17 „16 Oto synowie Izmaela i takie są zarazem nazwy miejscowości, w których oni przebywali lub się osiedlili - dwunastu naczelników ich szczepów.”

Ta historia ma też znaczenie alegoryczne, o którym napisał ap. Paweł w Ga 4:21-31 „22 Przecież napisane jest, że Abraham miał dwóch synów, jednego z niewolnicy, a drugiego z wolnej. 23 Lecz ten z niewolnicy urodził się tylko według ciała, ten zaś z wolnej - na skutek obietnicy.

24 Wydarzenia te mają jeszcze sens alegoryczny: niewiasty te wyobrażają dwa przymierza; jedno, zawarte pod górą Synaj, rodzi ku niewoli, a wyobraża je Hagar: 25 Synaj jest to góra w Arabii, a odpowiednikiem jej jest obecne Jeruzalem. Ono bowiem wraz ze swoimi dziećmi trwa w niewoli. 26 Natomiast górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką. … 28 Właśnie wy, bracia, jesteście jak Izaak dziećmi obietnicy. 29 Ale jak wówczas ten, który się urodził tylko według ciała, prześladował tego, który się urodził według ducha, tak dzieje się i teraz. „

Widzimy teraz jasno, niech będzie błogosławione imię Jego, że Bóg tak jak wtedy, za czasów Abrama tak i dzisiaj, nie popiera grzechu. Tak jak wtedy ten, który narodził się z ciała prześladował tego co narodził się z obietnicy, tak i teraz, ten co jest w świecie, prześladuje tych co ze świata wyszli. Zatem gdzie jesteś? W świecie czy już nie? Jesteś pielgrzymem i obywatelem nieba, czy tu na ziemi, jest twój dom? Szukajmy Pana dopóki daje się znaleźć, czas jest krótki. Na pewno jest go mniej o dwa tysiące lat, tyle już nam go ubyło. Szalom.

Bóg z Abramem zawarł przymierze I Moj./Rdz 17:1-14 „1 A gdy Abram miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, ukazał mu się Pan i rzekł do niego: «Jam jest Bóg Wszechmogący. Służ Mi i bądź nieskazitelny, 2 chcę bowiem zawrzeć moje przymierze pomiędzy Mną a tobą i dać ci niezmiernie liczne potomstwo». 3 Abram padł na oblicze, a Bóg tak do niego mówił: 4 «Oto moje przymierze z tobą: staniesz się ojcem mnóstwa narodów. 5 Nie będziesz więc odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham, bo uczynię ciebie ojcem mnóstwa narodów. 6 Sprawię, że będziesz niezmiernie płodny, tak że staniesz się ojcem narodów i pochodzić będą od ciebie królowie. 7 Przymierze moje, które zawieram pomiędzy Mną a tobą oraz twoim potomstwem, będzie trwało z pokolenia w pokolenie jako przymierze wieczne, abym był Bogiem twoim, a potem twego potomstwa. … 10 Przymierze, które będziecie zachowywali między Mną a wami, czyli twoim przyszłym potomstwem, polega na tym: wszyscy wasi mężczyźni mają być obrzezani; 11 będziecie obrzezywali ciało napletka na znak przymierza waszego ze Mną. 12 Z pokolenia w pokolenie każde wasze dziecko płci męskiej, gdy będzie miało osiem dni, ma być obrzezane - sługa urodzony w waszym domu lub nabyty za pieniądze - każdy obcy, który nie jest potomkiem twoim - … 14 Nieobrzezany, czyli mężczyzna, któremu nie obrzezano ciała jego napletka, taki człowiek niechaj będzie usunięty ze społeczności twojej; zerwał on bowiem przymierze ze Mną». „

Jak czytamy Bóg zawarł z Abramem przymierze polegające na wybraniu jego i jego potomstwa jako swojego narodu, oraz polegające na wielkim błogosławieństwie. Znakiem zawarcia tego przymierza na ciele było obrzezanie. Jak wiemy również był obrzezany Izmael.

Nakaz obrzezania dotyczył także Izraela, jako spadkobierców obietnicy i taki nakaz znajdujemy w Prawie IIIMoj/Kpł 12:1-3 „1 Dalej powiedział Pan do Mojżesza: 2 «Powiedz do Izraelitów: Jeżeli kobieta zaszła w ciążę i urodziła chłopca, pozostanie przez siedem dni nieczysta, tak samo jak podczas stanu nieczystości spowodowanego przez miesięczne krwawienie. 3 Ósmego dnia [chłopiec] zostanie obrzezany.”

Było to Prawo co do którego żaden żyd nie miał wątpliwości i dlatego ap. Paweł był bardzo z tego powodu prześladowany Ga 5:11 „11 Co do mnie zaś, bracia, jeśli nadal głoszę obrzezanie, to dlaczego w dalszym ciągu jestem prześladowany? Przecież wtedy ustałoby zgorszenie krzyża.”

Dzisiaj trwają dyskusje czy się obrzezywać czy nie? Jaki dzisiaj mamy czas, cielesny czy duchowy, w czym bierzemy udział, w jakim jesteśmy przymierzu?

Już u Mojżesza czytamy o obrzezaniu serca VMoj/Pwt 10:14-17 „16 Dokonajcie więc obrzezania waszego serca, nie bądźcie nadal o twardym karku, 17 albowiem Pan, Bóg wasz, jest Bogiem nad bogami i Panem nad panami, Bogiem wielkim,…”

Już wtedy Bóg widział, że samo obrzezanie ciała to zbyt mało. Dlatego i przez proroka Jeremiasza Bóg mówi Jr 4:4 „4 Obrzeżcie się ze względu na Pana i odrzućcie napletki serc waszych, …”

Bóg widział, niech będzie błogosławione imię Jego, że musi nastąpić przemiana duchowa człowieka, dopiero wtedy będzie prawdziwie sługą Boga.

Dlatego gdy ap. Paweł został powołany, gdy Jeszua objawił jemu swoja Ewangelię, zrozumiał jakie jest Boże nauczanie w sprawie obrzezania i jak ono wypełnia się w osobie Jeszuy.

Czytajmy zatem co jest o tym napisane w Brit Hadasza:

Rz 2:25-29 „26 Jeżeli zaś nieobrzezany zachowuje przepisy Prawa, to czyż jego brak obrzezania nie będzie mu oceniony na równi z obrzezaniem? 27 I tak ten, który od urodzenia jest nieobrzezany, a wypełnia Prawo, będzie sądził ciebie, który, mimo że masz księgę Prawa i obrzezanie, przestępujesz Prawo. 28 Bo Żydem nie jest ten, który nim jest na zewnątrz, ani obrzezanie nie jest to, które jest widoczne na ciele, 29 ale prawdziwym Żydem jest ten, kto jest nim wewnątrz, a prawdziwym obrzezaniem jest obrzezanie serca, duchowe, a nie według litery. I taki to otrzymuje pochwałę nie od ludzi, ale od Boga.”

Ten co zachowuje PRAWO, mimo, że nie jest obrzezany będzie sądził obrzezanego, który nie wypełnia Prawa. Pytanie do tych, co mówią, że Prawo zniesione, o czym napisał ap. Paweł, jak to rozumieć?

Dalej ap. Paweł mówi o obrzezaniu serca a nie ciała. Co to jednak znaczy? Jak to rozumieć? Z pomocą oczywiście przychodzi nam Słowo Boże Ga 5:2-6 „… 3 I raz jeszcze oświadczam każdemu człowiekowi, który poddaje się obrzezaniu: jest on zobowiązany zachować wszystkie przepisy Prawa. 4 Zerwaliście więzy z Chrystusem; wszyscy, którzy szukacie usprawiedliwienia w Prawie, wypadliście z łaski. 5 My zaś z pomocą Ducha, na zasadzie wiary wyczekujemy spodziewanej sprawiedliwości. 6 Albowiem w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie, ani jego brak nie mają żadnego znaczenia, tylko wiara, która działa przez miłość. „

Dalej czytamy:

1 Kor 7:17-19 „ 17 Zresztą niech każdy postępuje tak, jak mu Pan wyznaczył, zgodnie z tym, do czego Bóg go powołał. Ja tak właśnie nauczam we wszystkich Kościołach. 18 Jeśli ktoś został powołany jako obrzezany, niech nie pozbywa się znaku obrzezania; jeśli zaś ktoś został powołany jako nieobrzezany, niech się nie poddaje obrzezaniu! 19 Niczym jest zarówno obrzezanie, jak i nieobrzezanie, a ważne jest tylko zachowywanie przykazań Bożych. „

Dalej:

Flp 3:3 „3 My bowiem jesteśmy prawdziwie ludem obrzezanym - my, którzy sprawujemy kult w Duchu Bożym i chlubimy się w Chrystusie Jezusie, a nie pokładamy ufności w ciele. „

I ten zamykający cały wątek i wyjaśniający czym jest obecnie obrzezanie Kol 2:11-14 „11 I w Nim też otrzymaliście obrzezanie, nie z ręki ludzkiej, lecz Chrystusowe obrzezanie, polegające na zupełnym wyzuciu się z ciała grzesznego, 12 jako razem z Nim pogrzebani w chrzcie, w którym też razem zostaliście wskrzeszeni przez wiarę w moc Boga, który Go wskrzesił. 13 I was, umarłych na skutek występków i "nieobrzezania" waszego ciała, razem z Nim przywrócił do życia. Darował nam wszystkie występki, 14 skreślił zapis dłużny obciążający nas nakazami. To właśnie, co było naszym przeciwnikiem, usunął z drogi, przygwoździwszy do krzyża.”

Jak ja to rozumiem. Już w czasach Mojżesza Bóg widział, że samo obrzezanie ciała to mało, dlatego nawoływał do obrzezania serca. Co to znaczy obrzezanie serca? Moim zdaniem, chodzi o zmianę myślenia. Czyli nawrócenia się i zachowywania Prawa. Odwrócenia się od grzechów a skierowanie na Boga i jego Prawo. Dopiero osoba która wierzy i nawróci się (odwróci od grzechu) może przyjąć chrzest wodny, który jak czytamy w Kolosach jest obrzezaniem w obecnych czasach. Dlatego przed Bogiem dzisiaj nie ma znaczenia obrzezanie czy jego brak, a tylko jak czytamy „Niczym jest zarówno obrzezanie, jak i nieobrzezanie, a ważne jest tylko zachowywanie przykazań Bożych.”

Pomyśl bracie, siostro co mówi o tym Słowo Boże. Jak widzisz mojego komentarza jest mało, niech mówi Słowo Boże i nie zbijaj tekstu innymi tekstami, one sobie nie zaprzeczają, tylko czasami my nie rozumiemy co jest napisane. Wtedy trzeba się modlić, aby dobry Bóg, dał nam zrozumienie. Szalom.

Na zakończenie dzisiejszego komentarza wróćmy jeszcze raz do Abrahama IMoj/Rdz 17:4-7 „4 «Oto moje przymierze z tobą: staniesz się ojcem mnóstwa narodów. 5 Nie będziesz więc odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham, bo uczynię ciebie ojcem mnóstwa narodów. 6 Sprawię, że będziesz niezmiernie płodny, tak że staniesz się ojcem narodów i pochodzić będą od ciebie królowie. „

Postać Abrahama była i jest w nauczaniu wielu wierzących, jako przykład wiary dla nas. I słusznie. Bo tak powinno być. Nauczał o tym ap. Paweł gdy czytamy Rz 4:1-3; 9-12; 16-17 „2 Jeżeli bowiem Abraham został usprawiedliwiony z uczynków, ma powód do chlubienia się, ale nie przed Bogiem. 3 Bo cóż mówi Pismo? Uwierzył Abraham Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość” oraz „16 I stąd to zależy od wiary, by było z łaski i aby w ten sposób obietnica pozostała nienaruszona dla całego potomstwa, nie tylko dla potomstwa opierającego się na Prawie, ale i dla tego, które ma wiarę Abrahama. On to jest ojcem nas wszystkich”

Amen by zakrzyczał ktoś. Widzicie sama wiara wystarczy do zbawienia, nie trzeba polegać na uczynkach, bo jako dzieci Abrahama opieramy się na wierze. Czyż wielu z was tak nie myśli? Czy jednak to jest właściwa droga? Dzisiaj czytaliśmy, że „Niczym jest zarówno obrzezanie, jak i nieobrzezanie, a ważne jest tylko zachowywanie przykazań Bożych.” Rozumiem, że tamte słowa nie są według was ważne? Czy tak? Ciekawe…

Zobaczmy co zatem mówi dalej o tym Pismo i sami rozsądźcie, którą droga chcecie iść.

Ap. Paweł napisał Ga 3:6-9 „6 W taki sam sposób Abraham uwierzył Bogu i to mu poczytano za sprawiedliwość. 7 Zrozumiejcie zatem, że ci, którzy polegają na wierze, ci są synami Abrahama. 8 I stąd Pismo widząc, że w przyszłości Bóg na podstawie wiary będzie dawał poganom usprawiedliwienie, już Abrahamowi oznajmiło tę radosną nowinę: W tobie będą błogosławione wszystkie narody. 9 I dlatego tylko ci, którzy polegają na wierze, mają uczestnictwo w błogosławieństwie wraz z Abrahamem, który dał posłuch wierze. „

Prawda, że tak jest? Ja też tak uważam, czyli może ktoś spytać o co mi chodzi? Mnie o nic nie chodzi, chciałbym tylko abyśmy czytali dalej Jk 2:20-24 „20 Chcesz zaś zrozumieć, nierozumny człowieku, że wiara bez uczynków jest bezowocna? 21 Czy Abraham, ojciec nasz, nie z powodu uczynków został usprawiedliwiony, kiedy złożył syna Izaaka na ołtarzu ofiarnym? 22 Widzisz, że wiara współdziałała z jego uczynkami i przez uczynki stała się doskonała. 23 I tak wypełniło się Pismo, które mówi: Uwierzył przeto Abraham Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość, i został nazwany przyjacielem Boga. 24 Widzicie, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia na podstawie uczynków, a nie samej tylko wiary.”

Bardzo proszę abyście uważnie przeczytali co napisał ap. Jakub, to jest Słowo Boże. Czyli, ja tak rozumiem, że sama wiara do zbawienia nie wystarczy, musi ona, tak jak w przypadku Abrahama, tak i naszym, być połączona z uczynkami.

A jakie to są uczynki? Czytaliśmy dzisiaj: „Jeżeli zaś nieobrzezany zachowuje przepisy Prawa, to czyż jego brak obrzezania nie będzie mu oceniony na równi z obrzezaniem?” Rz 2:26 oraz „Niczym jest zarówno obrzezanie, jak i nieobrzezanie, a ważne jest tylko zachowywanie przykazań Bożych” 1Kor 7:17

Zachowywanie Prawa, Bożych Przykazań jest potwierdzeniem naszej wiary w Boga i Nowo Narodzeniem.

Abraham też zachowywał Prawa i nakazy Boga, jak czytamy IMoj/Rdz 26:3-6 „5 dlatego że Abraham był mi posłuszny - przestrzegał tego, co mu poleciłem: moich nakazów, praw i pouczeń». „

Pamiętajmy, grzesznicy nie odziedziczą Królestwa Bożego. Szalom.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Czytając Parszę Masei chciałbym zwrócić uwagę na kilka spraw, min. Na zapis wędrówki Izraela, na Prawo o losach i na miasta ucieczki.

Jak czytamy Mojżesz na polecenia Pana spisywał trasę jaką przeszli Izraelici zanim weszli do Kanaanu IVMoj/Lb 33:2, można sobie dokładnie poczytać, nie chcę po kolei wymieniać miejsc postoju Izraela, załączam w slajdach mapę z zaznaczoną wędrówką Izraela oraz dla uzupełniania drugi slajd z podziałem ziemi Kanaan na pokolenia Izraela. Mam nadzieje, że uzupełni zapis jaki znajdujemy w Słowie.
Chciałbym jednak skupić się nad sprawą losów, o której czytamy w IVMoj/Lb 33:53-54, Bóg nakazał aby ziemia Kanaanu była podzielona losem, według pokoleń i rodów i w ten sposób otrzymali swoje dziedzictwo w ziemi, która Bóg dał Izraelowi, a co widać na mapie zamieszczonej wcześniej. O tym, że ziemia miała być podzielona przez los, mówił Bóg już wcześniej do Mojżesza w IVMoj/Lb 26:55-56.
Na pewno przypominacie sobie losy urim i tummim, losy jakie miał kapłan, do zaciągania wyroczni IIMoj/Wj 28:30, czy jednak to był ten sam los?
Myślę, że nie był to ten sam los, co miał kapłan w pektorale.
Zobaczcie co wydarzyło się po Aj i jak szukano winnego Joz 7:14-20. Poprzez los po kolei wytypowano pokolenie, ród, rodzinę i winnego. I jak widać była to prawda.
Później Jozue dokonał podziału ziemi przez los Joz 14:1-3, Psalmista mówi, że przez los przypadło dziedzictwo Ps 78:55.
Ciekawa wzmianka jest w księdze Przypowieści, Prz 18:17-18, że przez los łagodzi się spory. Gdy żadna ze stron nie chce odpuścić, to niech los rozstrzygnie jak ma być. Przez los marynarze dowiedzieli się, że Jonasz im zagraża a nie burza Jon 1:7-9, tak samo o losach czytamy w Dz Ap 1:21-26, gdy na miejsce Judasza wybrano Macieja.
W moim przekonaniu, były to inne losy niż los urimm i tummim, gdzie radzono się Boga i oczekiwano odpowiedzi IIMoj/Wj 28:30
Pozostaje pytanie czy i dzisiaj można pytać Boga przez los, myślę, że tak, czego mamy potwierdzenie w Słowie Bożym. Uważam jednak, że powinni tez to robić ludzie godni o czy też czytamy w Słowie Bożym, kapłan Eleazar, Jozue, starsi rodów, apostołowie.

Chciałbym też zwrócić uwagę na ciekawy zapis jak mamy w IVMoj/Lb 35:9-12, miasta ucieczki. Prawo o tym jest też zawarte w VMoj/Pwt 19:4-13. Widzimy jasno, że Bóg chronił życie, nie był za przelaniem niewinnej krwi. Dla ochrony niewinnych, którzy przez nieuwagę, podczas wypadku pozbawili kogoś życia, miasta ucieczki. W tamtych czasach nie było kamer, aby sprawdzić co naprawdę się wydarzyło. Dlatego wyznaczył Bóg miasta, gdzie osoba która niechcący pozbawiła kogoś życia, mogła się w nim schronić, posiadała w obrębie tego miasta immunitet, jej życie nie było zagrożone. Po raz kolejny widać wielka mądrość o dobroć Boga względem swojego ludu. Zastanawiałem się jak dzisiaj my powinniśmy się zachować w takiej sytuacji?
Myślę, że jasną odpowiedź znajdziemy u ap. Pawła Rz 12:17-20. Na tym ma polegać nasze nowe życie, na tym maja polegać owoce ducha. Jeżeli potrafimy to, to prawdziwie jesteśmy uczniami Pana.

Czytając dzisiejsza Parszę Matot – Pokolenia, chciałbym zwrócić uwagę na prawo o ślubach.
Czytamy o tym z IVMoj/Lb 30:3-6 i dalsze. Z Prawa tego dowiadujemy się, że jeżeli mężczyzna złożył ślub przed Panem, to był on nie odwołalny, musiał taki ślub wypełnić. Czytamy również, że gdy kobieta złożyła taki ślub to w niektórych sytuacjach, mógł on być unieważniony, czy to przez ojca czy to przez męża. Jeżeli jednak ślub nie został unieważniony to był ważny i podlegał wypełnieniu. Tak samo jak mężczyzna, tak samo i kobieta, oboje byli zobowiązani do wypełnienia śluby przed Bogiem.

Jeżeli nie wypełnili ślubu złożonego Bogu, to zaciągali winę, dopuszczali się grzechu. Czytamy o tym VMoj/Pwt 23:22-24. Bóg woli abyśmy nie składali ślubów w ogóle, jeżeli mamy ich nie wypełnić, gdyż jak czytamy u Micheasza, ściągamy na siebie przekleństwo, gdy ślubu nie wypełnimy Mi 1:13-14.

Sprawa ślubów była znana i przed nadaniem Prawa, Jakub gdy był w drodze do Labana, na pewnym miejscu złożył Bogu ślub, że ze wszystkiego co da jemu Bóg złoży dziesięcinę IMoj/Rdz 28:20-22. Patrzcie, gdy nie było jeszcze Prawa on już wiedział o dziesięcinie, że należy ją składać Bogu.
O obowiązku wykonania Bogu złożonych ślubów wiedział Jefte Sdz 11:30-36, gdy nieopatrznie chlapnął językiem, wiedziała też o tym jego córka, że ojciec musi ślub wypełnić. Wspominają o tym Psalmiści, Ps 50:14-15, Ps 65:2, Ps 116:13-19.
O tym, że sprawa składania ślubów był ważna i nie można tego lekceważyć wspomina też Kohelet, czytajmy Koh 5:1-6, to ważne pouczenie, pamiętajmy o tym „3 Jeżeliś złożył ślub jakiś Bogu, nie zwlekaj z jego spełnieniem, bo w głupcach nie ma On upodobania. To, coś ślubował, wypełnij! 4 Lepiej, że nie ślubujesz wcale, niż żebyś ślubował, a ślubu nie spełnił. „

Sprawa ślubowania nie była obca i za czasów apostolskich, spotykamy o tym wzmianki w Dz Ap 18:18, ap. Paweł złożył ślub, apostołowie mieli mężczyzn, którzy złożyli śluby Dz Ap 21:20-24, najprawdopodobniej był to ślub nazireatu, ostrzygli sobie głowy IVMoj/Lb 6:13,18-20.

Dlatego pamiętajmy, lepiej nie składajmy Bogu żadnych ślubów, jeżeli ich nie wypełnimy. Jeżeli nie wypełnimy ślubu jaki złożyliśmy, to zaciągamy winę przed Bogiem i ściągamy na siebie przekleństwo. Gdy zatem złożysz ślub Panu to wypełnij go bez ociągania a wtedy otrzymasz błogosławieństwo.

Ciekawa historia jest opisana w IVMoj/Lb 31 rozdział. Gdy przyszli do Mojżesza z pokolenia Rubena i Gada prosząc o ziemie Gileadu IVMoj/Lb 31:1-5. Zobaczcie jaja była reakcja Mojżesza, wystraszył się, że szykuje się jemu następny bunt, że znowu Izrael zaciągnie winę przez Bogiem. Jak się okazał, mieli oni uczciwe intencje i pod przysięgą obiecali pójść z całym Izraelem na podbój ziem, jakie Bóg obiecał Izraelowi. Jak to dobrze czasami wysłuchać kogoś do końca. Pokolenie Rubena i Gada i połowa Manassesa otrzymali warunkowo ziemię za Jordanem IV Mój/Lb 31:2-23
Załączam też mapkę z podziałem ziemi na 12 pokoleń Izraela.

Na ten szabat czytamy Parsze Matot – Pokolenia

W dzisiejszym komentarzy chciałbym poruszyć jeden temat, jest to ŚLUBY DLA PANA

ŚLUBY DLA PANA

Czytając w IVMoj/Lb 30:3 „3 Jeśli mężczyzna złoży ślub Panu albo zobowiąże się do czego przysięgą, nie może łamać swego słowa, ale winien wypełnić dokładnie to, co wyrzekł swymi ustami.”

Widzimy, że jeżeli mężczyzna złoży ślub przed Bogiem, wyrzekła go swoimi ustami, musi taki ślub wypełnić.

Inaczej ma się sprawa z młoda dziewczyną, która mieszka z rodzicami, czytajmy jakie dał Bóg dla niej prawo:

IVMoj/Lb 30:4-6 „4 Gdy kobieta złoży ślub Panu lub podejmie jakie zobowiązanie, to w wypadku gdy jest jeszcze młoda i mieszka w domu swego ojca, 5 a ojciec wie o jej ślubie czy zobowiązaniu, które uczyniła, i nie sprzeciwia się, wówczas ślub, jakikolwiek by był, i zobowiązanie będą ważne. 6 Jeżeli jednak ojciec sprzeciwi się, i to w dniu, w którym się dowiedział, wtedy stają się nieważne wszystkie śluby i zobowiązania, które uczyniła. Pan nie poczyta jej tego za winę, ojciec bowiem okazał swój sprzeciw. „

Widzimy, że młoda, niezamężna kobieta mogła jak najbardziej złożyć ślub Bogu, jednak mógł on być unieważniony przez ojca. Jak czytamy w dniu gdy ojciec dowiedział się ślubie złożonym przez córkę mógł go unieważnić, wtedy kobieta była zwolniona ze swojego ślubu i Bóg nie poczyta jej za winę, gdy ślubu nie wypełni. Jednak gdy ojciec nie unieważnił ślubu w dniu gdy się o nim dowiedział, taki ślub jest ważny, i kobieta która go złożyła zaciągnie winę przed Bogiem, gdy go nie wypełni. Pamiętajmy, że unieważnić taki ślub może tylko ojciec, takiego ślubu nie może unieważnić matka.

Podobna sytuacja miała miejsce gdy kobieta była zamężna, czytajmy:

IVMoj/Lb 30:7-16 „7 Gdy jednak wyjdzie za mąż, a jest jeszcze związana ślubem czy nieopatrzną obietnicą swych warg, którą się związała, 8 wtedy ślub i zobowiązanie będą ważne, o ile mąż powiadomiony o tym nie okaże sprzeciwu w dniu, kiedy się dowiedział. 9 Jeżeli jednak mąż wtedy, gdy się dowie, okaże sprzeciw, wówczas unieważnia ślub ją wiążący i nieopatrzną obietnicę jej warg, którą się związała. Pan jednak nie poczyta jej tego za winę. 10 Ślub i wszelkie zobowiązania wdowy albo kobiety, która otrzymała list rozwodowy, pozostają ważne. 11 Gdy jednak w domu swego męża złożyła ślub lub uczyniła jakie zobowiązanie, 12 a mąż, dowiedziawszy się o tym, milczał i nie okazał sprzeciwu, wtedy ślub jej i podjęte zobowiązania będą ważne. 13 Jeżeli jednak mąż, dowiedziawszy się o tym, od razu unieważnił je, wtedy śluby i zobowiązania wyrażone słowami stają się nieważne. Jest jednak ona bez winy przed Panem, jej śluby bowiem mąż unieważnił. 14 Mąż może unieważnić lub potwierdzić wszelkie śluby i przysięgi żony. 15 Jeśli jednak mąż milczy aż do następnego dnia, tym samym wyraża zgodę na śluby i zobowiązania, jakie uczyniła. Wyraził swą zgodę, ponieważ milczał w dniu, w którym się dowiedział. 16 Gdyby unieważnił je po upływie dłuższego czasu od dowiedzenia się, wówczas na niego spadnie cały ciężar winy».”

Widzimy w tym prawie, że tak jak w przypadku kobiety niezamężnej jej ojciec mógł unieważnić ślub jaki złożyła, tak w przypadku ślubu złożonego przez kobietę zamężną, jej mąż ma prawo taki ślub unieważnić. Jednak tak jak w przypadku ojca, tak i mąż, może go unieważnić tylko w dniu w którym się o tym dowiedział. Jeżeli do następnego dnia nie unieważni ślubu żony, to taki ślub jest ważny i kobieta zamężna jest zobowiązana go wypełnić. Gdyby jednak w późniejszy czasie chciał go unieważnić, to ściąga na siebie winę za niewypełnieni ślub przez jego żonę.

Natomiast ślub złożony przez wdowę lub kobietę rozwiedzioną jest ważny tak samo jak ślub złożony przez mężczyznę i nie może być unieważniony. Wynika to z faktu, że wdowa i kobieta rozwiedziona nie podlega już władzy ani ojca ani męża.

Może ktoś powiedzieć, że teraz już nie ma takich zależności i kobieta nie musi się słuchać ojca czy męża. Fakt, w świecie tak często jest, że głową rodziny nie jest mężczyzna tylko kobieta, ale czy to jest zgodne z nauką Słowa Bożego?

Czytajmy, co napisał ap. Paweł w 1Kor 11:3 „3 Chciałbym, żebyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Chrystus, mężczyzna zaś jest głową kobiety, a głową Chrystusa - Bóg.”

Widzimy, że ap. Paweł nauczał, że pierwszy jest Bóg, drugi jest Chrystus, trzeci mężczyzna a czwarta kobieta, potem są dzieci.

Uczmy się zatem od Chrystusa, jak On był posłuszny Ojcu, tak mężczyźni powinni być posłuszni Chrystusowi a kobiety posłuszne ojcu lub mężowi. Gdy jest to stosowane w życiu z miłością i szacunkiem to nie ma w tym nic złego. Słowo Boże zabrania tyrani i przemocy w rodzinie.

Wracając do tematu, przeczytajmy co jest o prawie ślubów napisane w VMoj/Pwt 23:22-24 „22 Jeśli złożysz ślub Panu, Bogu swemu, nie będziesz się ociągał z jego wypełnieniem, gdyż Pan, Bóg twój, będzie się tego domagał od ciebie, a na tobie będzie ciążył grzech. 23 Jeśli się wstrzymasz od ślubowania, nie będzie grzech ciążył na tobie, 24 lecz co z ust twych już wyszło, tego strzeż i wypełnij ślub, który twe usta złożyły jako dar dobrowolny Panu, Bogu twemu.”

Czytamy, że jeśli złożymy Bogu ślub, to mamy go wypełnić w innym wypadku ściągniemy na siebie grzech. Ważne jest jednak to abyśmy wiedzieli, że ślub jest ważny dopiero wtedy gdy „lecz co z ust twych już wyszło, tego strzeż i wypełnij ślub”. Czyli gdy głośno wypowiemy ślub przed Bogiem, gdy to wyjdzie z naszych ust, to wtedy jesteśmy zobowiązani do jego wypełnienia. Ślub złożony w naszych myślach nie jest jeszcze ślubem, którego Bóg będzie się od nas domagał aby był wypełniony. Możemy go wypełnić ale nie będzie to zobowiązaniem jakie będzie wymagał od nas Bóg.

Prawo o ślubach, jakie ludzie składali Bogu było znane już przed nadaniem Prawa na górze Synaj. Czytamy o tym już w IMoj/Rdz 28:20-22 „20 Po czym złożył taki ślub: «Jeżeli Pan Bóg będzie ze mną, strzegąc mnie w drodze, w którą wyruszyłem, jeżeli da mi chleb do jedzenia i ubranie do okrycia się 21 i jeżeli wrócę szczęśliwie do domu ojca mojego, Pan będzie moim Bogiem. 22 Ten zaś kamień, który postawiłem jako stelę, będzie domem Boga. Z wszystkiego, co mi dasz, będę Ci składał w ofierze dziesięcinę».”

Jakub, gdy rozpoczynał swoja wędrówkę złożył Bogu ślub, że jak będzie z nim i jemu pobłogosławi, to on złoży Bogu dziesięcinę z całego swojego mienia.

Wiemy, że Bóg pobłogosławił Jakubowi, co więcej, mamy świadectwo, że Bóg usłyszał i przyjął ślub jaki Jakub złożył, czytajmy IMoj/Rdz 31:13 „13 Ja jestem Bóg z Betel, gdzie namaściłeś stelę i gdzie złożyłeś mi ślub. Teraz więc gotuj się do drogi, opuść ten kraj i wróć do twej rodzinnej ziemi!»”

Pokazuje, to o czym mówiliśmy wcześniej, jeżeli wypowiesz ślub przed Bogiem, On go usłyszy i będzie domagał się od nas jego wypełnienia.

Zobaczmy inne przykłady składania ślubów i wypełniania ich, czytajmy:

- IVMoj/Lb 21:1-3 „1 Król Aradu, Kananejczyk, mieszkający w Negebie, dowiedział się, że Izraelici nadciągają drogą od Atarim. Napadł na Izraela i wziął trochę ludzi do niewoli. 2 Wtedy Izraelici złożyli następujący ślub Panu, mówiąc: «Jeśli dasz ten lud w nasze ręce, klątwą obłożymy ich miasta». 3 I wysłuchał Pan głosu Izraela i wydał w ich ręce Kananejczyków. obłożyli klątwą ich oraz ich miasta. Stąd miejscowość ta otrzymała nazwę Chorma.”

Widzimy, Bóg wysłuchał ślubu Izraelitów a oni wypełnili swój ślub jaki złożyli Bogu.

- Sdz 11:30-36 „30 Jefte złożył też ślub Panu: «Jeżeli sprawisz, że Ammonici wpadną w moje ręce, 31 wówczas ten, kto wyjdzie od drzwi mego domu, gdy w pokoju będę wracał z pola walki z Ammonitami, będzie należał do Pana i złożę z niego ofiarę całopalną». 32 Wyruszył więc Jefte przeciw Ammonitom zmuszając ich do walki i Pan wydał ich w jego ręce. 33 Rozgromił ich na przestrzeni od Aroeru aż do okolic Minnit, co stanowi dwadzieścia miast, i dalej aż do Abel-Keramim. Była to klęska straszna. Ammonici zostali poniżeni przez Izraela. 34 Gdy potem wracał Jefte do Mispa, do swego domu, oto córka jego wyszła na spotkanie, tańcząc przy dźwiękach bębenków, a było to dziecko jedyne; nie miał bowiem prócz niej ani syna, ani córki. 35 Ujrzawszy ją rozdarł swe szaty mówiąc: «Ach, córko moja! Wielki ból mi sprawiasz! Tyś też wśród tych, co mnie martwią! Oto bowiem nierozważnie złożyłem Panu ślub, którego nie będę mógł odmienić!» 36 Odpowiedziała mu ona: «Ojcze mój! Skoro ślubowałeś Panu, uczyń ze mną zgodnie z tym, co wyrzekłeś własnymi ustami, skoro Pan pozwolił ci dokonać pomsty na twoich wrogach, Ammonitach!»”

Jefte złożył ślub Bogu i mimo, że bardzo żałował swoich słów musiał ślub wypełnić. Rozumiała to też jego córka i przyjęła z pokora swój los. Jefte znał Prawo i wiedział, że nie można tego ślubu unieważnić. Dlatego w takich sytuacjach należy dwa razy się zastanowić zanim złożymy ślub Bogu, i w tym wypadku możemy docenić to, że jest w przypadku kobiet, możliwość unieważnienia ślubu. Czasami w swojej gorliwości powiemy jakieś nieroztropne słowa i może dla wszystkich być kłopot, gdy nie można takiego ślubu unieważnić.

- 2Sm 15:7-9 „7 Po upływie czterech lat rzekł Absalom do króla: «Pozwól mi pójść wypełnić w Hebronie ślub, jaki złożyłem Panu. 8 Przebywając w Geszur w Syrii złożył sługa twój obietnicę: Jeżeli Pan sprawi, że powrócę do Jerozolimy, wtedy oddam hołd Panu». 9 Król odpowiedział mu: «Idź w pokoju!» On zaś powstawszy, udał się do Hebronu.”

Widzimy, że wszyscy Prawo o ślubach traktowali poważnie. Absalom, bo złożył ślub, król nie zabronił jemu iść, bo wiedział, że złożył taki ślub.

Dlatego, znajdujemy w Biblii wiele pouczeń i zachęt aby nasze śluby, jakie składamy Bogu wypełnić, czytajmy:

Hi 22:26-28 „26 Nadzieją twą będzie Wszechmocny, obrócisz wzrok twój na Boga, 27 wezwiesz Go, a On cię wysłucha, wypełnisz swoje śluby, 28 zamiary swe przeprowadzisz. Na drodze twej światło zabłyśnie.”

Ps 50:14-15 „14 Złóż Bogu ofiarę dziękczynną i wypełnij swe śluby złożone Najwyższemu, 15 wtedy wzywaj Mnie w dniu utrapienia: Ja cię uwolnię, a ty Mnie uwielbisz».”

Ps 56:13-14 „13 Wiążą mnie, Boże, śluby, które Ci złożyłem, Tobie oddam ofiary pochwalne, 14 bo ocaliłeś moje życie od śmierci <i moje nogi od upadku>, abym chodził przed Bogiem w światłości życia.”

Ps 61:6 „6 Bo Ty, o Boże, wysłuchujesz mych ślubów i wypełniasz życzenia tych, co się boją Twojego imienia.”

Ps 65:2 „2 Ciebie należy wielbić, Boże, na Syjonie. Tobie śluby dopełniać,”

Ps 76:12 „12 Złóżcie śluby i wypełnijcie je przed Panem, Bogiem waszym, niech całe otoczenie niesie dary Straszliwemu,”

Ps 116:13-19 „13 Podniosę kielich zbawienia i wezwę imienia Pańskiego. 14 Moje śluby, złożone Panu, wypełnię przed całym Jego ludem. 15 Drogocenną jest w oczach Pana śmierć Jego czcicieli. 16 O Panie, jam Twój sługa, jam Twój sługa, syn Twojej służebnicy: Ty rozerwałeś moje kajdany.

17 Tobie złożę ofiarę pochwalną i wezwę imienia Pańskiego. 18 Moje śluby, złożone Panu, wypełnię przed całym Jego ludem. 19 na dziedzińcach domu Pańskiego, pośrodku ciebie, Jeruzalem.”

Iz 19:21 „21 Wtedy Pan da się poznać Egipcjanom; Egipcjanie zaś nie tylko uznają Pana w ów dzień, ale czcić Go będą ofiarami ze zwierząt i z pokarmów, składać też będą śluby Panu i wypełnią je.”

Widzimy, że to jest dobre w oczach Bożych, gdy człowiek oddaje siebie lub coś Bogu, ślubowaniem. Może to czynić każdy, nie tylko Izraelita ale jak i czytamy Egipcjanie, czyli poganie, którzy uznają Pana, mają składać śluby i je wypełniać.

Ważne jest abyśmy nie robili tego pochopnie, na swoja zgubę, mamy o tym takie pouczenie:

Prz 20:25 „25 Pułapką ludzi - pochopne: «Dar », a namyślają się dopiero po ślubach.”

Pięknie o tym napisał Kohelet, Koh 5:1-6 „1 Nie bądź pochopny w słowach, a serce twe niechaj nie będzie zbyt skore, by wypowiedzieć słowo przed obliczem Boga, bo Bóg jest w niebie, a ty na ziemi! Przeto niech słów twoich będzie niewiele. 2 Bo z wielu zajęć przychodzą sny, a mowa głupia z wielości słów. 3 Jeżeliś złożył ślub jakiś Bogu, nie zwlekaj z jego spełnieniem, bo w głupcach nie ma On upodobania. To, coś ślubował, wypełnij! 4 Lepiej, że nie ślubujesz wcale, niż żebyś ślubował, a ślubu nie spełnił. 5 Nie dopuść do tego, by usta twe doprowadziły cię do grzechu, i nie mów przed posłańcem [Bożym], że stało się to przez nieuwagę, żeby się Bóg nie rozgniewał na twoje słowa i nie udaremnił dzieła twoich rąk. 6 Bo z wielu zajęć przychodzą sny, a marność z nadmiaru słów. Boga się przeto bój! „

Te sławo, które wypowiedział Kohelet, niech będą dla nas upomnieniem, abyśmy Boga nie lekceważyli. Lepiej nie ślubować i nie będzie to złe w oczach Bożych. Bo złem jest w oczach Bożych, gdy ślubujemy a nie wypełniamy. Szalom.

Tak samo rozumieli to apostołowie i do tego Prawa się stosowali, To Prawo wypełniali, czyli było ono dla nich ważne, Chrystus nie przybił je do krzyża.

Czytajmy co uczynił ap. Paweł Dz Ap 18:18 „18 Paweł pozostał jeszcze przez dłuższy czas, potem pożegnał się z braćmi i popłynął do Syrii, a z nim Pryscylla i Akwila. W Kenchrach ostrzygł głowę, bo złożył taki ślub.”

Złożył ślub, że ostrzyże głowę i to zrobił, „bo złożył taki ślub”. Widzimy zatem, że nie ma znaczenie treść ślubu, ale jego wypełnienie. Czytaliśmy o tym wcześniej. Jakub złożył dziesięcinę, Izrael obłożył klątwą, Jefte…, Absalom poszedł oddać Bogu cześć.

Tak samo i inni mężowie w czasach Apostolskich składali śluby, jak czytamy Dz Ap 21:20-24 „20 Słysząc to, wielbili Boga, ale powiedzieli mu: «Widzisz, bracie, ile tysięcy Żydów uwierzyło, 21 a wszyscy trzymają się gorliwie Prawa. O tobie jednak słyszeli, że wszystkich Żydów, mieszkających wśród pogan, nauczasz odstępstwa od Mojżesza, mówisz, że nie mają obrzezywać swych synów ani zachowywać zwyczajów. 22 Cóż więc począć? W każdym wypadku dowiedzą się, żeś przybył. 23 Zrób więc to, co ci mówimy: Mamy tu czterech mężczyzn, którzy złożyli ślub, 24 weź ich z sobą, poddaj się razem z nimi oczyszczeniu, pokryj za nich koszty, aby mogli ostrzyc sobie głowy, a wtedy wszyscy przekonają się, że w tym, czego się dowiedzieli o tobie, nie tylko nie ma źdźbła prawdy, lecz że ty sam przestrzegasz Prawa na równi z nimi.”

Widzimy, że byli mężowie, którzy złożyli ślub i zgodnie z Prawem musieli poddać się oczyszczeniu i złożyć zgodnie z Prawem ofiary, a Prawo nakazywało aby:

IIIMoj/Kpł 22:21 „21 Jeżeli kto chce złożyć Panu ofiarę biesiadną, aby wypełnić ślub albo jako dar dobrowolny, niezależnie od tego, czy to będzie duże, czy małe bydlę, będzie ono bez skazy, aby było przyjęte. Nie będzie w nim żadnej skazy!”

IVMoj/Lb 15:1-5 „1 Pan tak przemówił do Mojżesza: 2 «Zwróć się do Izraelitów i powiedz im: Gdy wejdziecie do kraju, który wam daję na mieszkanie, 3 i złożycie Panu ofiarę spalaną z cielców lub owiec: całopalenie lub ofiarę dla wypełnienia ślubu, bądź też jako ofiarę dobrowolną, bądź podczas waszych uroczystości, aby zgotować miłą woń dla Pana, 4 winien ten, który przynosi dar ofiarny dla Pana, przynieść jako ofiarę z pokarmów dziesiątą część efy najczystszej mąki, zaprawionej jedną trzecią hinu oliwy. 5 Jako ofiarę z płynów winien dać przy ofierze całopalnej lub ofierze pojednania czwartą część hinu wina na każdego baranka”

Mi 1:13-14 „13 Powiadacie też: Cóż to za umęczenie! - i tak pogardzacie nim, mówi Pan Zastępów, a przynosicie zwierzę skażone: chrome i chore - i składacie na ofiarę. Czy mam to przyjąć z upodobaniem z ręki waszej? - pyta Pan. 14 Dlatego niech będzie przeklęty oszust, który mając w swej trzodzie samca, ślubuje [złożyć go na ofiarę], a potem składa Panu zwierzę skażone, gdyż Ja jestem potężnym Królem a imię moje będzie wzbudzać lęk między narodami. „

Widzimy, że Prawo nakazywało po zakończeniu ślubu złożyć ofiarę, można też było ślubować, że na ofiarę złoży się jakieś zwierzę, miało jednak ono być bez skazy. Widzimy, że niedbałe wypełnienie ślubów, również jest złe w oczach Boga i nie wolno tego czynić.

NAZIREAT.

Spotkałem się z opinią, że ap. Paweł złożył ślub nazireatu i dlatego w Kenhrach ogolił sobie głowę (Dz Ap 18:18), czy to możliwe?

Zobaczmy jakie było Prawo o nazireacie, czytajmy IVMoj/Lb 6:13; 18-20 „13 Takie jest prawo dotyczące nazirejczyków. W dniu, kiedy upłynie czas nazireatu, przyprowadzi się go ku wejściu do Namiotu Spotkania. […] 18 Wtedy u wejścia do Namiotu Spotkania ostrzyże nazirejczyk swe poświęcone włosy i rzuci je w ogień, w którym płonie ofiara biesiadna. 19 Następnie weźmie kapłan ugotowaną łopatkę barana, chleb przaśny z kosza oraz przaśny podpłomyk i złoży je na ręce nazirejczyka, gdy on już ostrzyże swe włosy. 20 Kapłan darami ofiarnymi wykona gest kołysania przed Panem; jest to święty dar należny kapłanowi prócz mostka kołysania i uda odłożonego na ofiarę. Odtąd może nazirejczyk pić wino. „

Widzimy jasno z tego przepisu, że po zakończeniu nazireatu, osoba taka musiał przyjść to kapłana, złożyć ofiary, tam ostrzyc włosy, które kapłan spalił na ołtarzu ofiarnym. Nie ma wątpliwości, że w Kenhrach nie było świątyni tylko w Jerozolimie, zatem ap. Paweł przekroczył by Prawo, gdyby był to ślub nazireatu. W mojej opinii był to inny ślub a ap. Paweł nie był nazierjczykiem. Zresztą czy to możliwe, jak tak dużo podróżował, aby nie zaciągnął nieczystości, która by mogła przerwać jego nazireat?

O tym, że golono głowy w innych sytuacjach niż nazireat czytamy w wielu miejscach:

Hi 1:20-22 „20 Hiob wstał, rozdarł swe szaty, ogolił głowę, upadł na ziemię, oddał pokłon 21 i rzekł:

«Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę. Dał Pan i zabrał Pan. Niech będzie imię Pańskie błogosławione!» 22 W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył i nie przypisał Bogu nieprawości.”

Iz 15:2-3 „2 Córa Dibonu wstąpiła na wyżyny, by płakać; nad Nebo i nad Medebą Moab lamentuje.

Ostrzyżona każda jego głowa, każda broda zgolona. 3 Na jego ulicach przywdziewają wór,

na jego dachach jęczą. Na placach jego wszystko zawodzi, we łzach się rozpływa.”

IIIMoj/Kpł 14:8-9 „8 Ten, który się poddaje oczyszczeniu, wypierze ubranie, zgoli wszystkie włosy, wykąpie się w wodzie i będzie czysty. Potem wróci do obozu, ale pozostanie przez siedem dni poza swoim namiotem. 9 Siódmego dnia zgoli wszystkie włosy, głowę, brodę i brwi, zgoli wszystkie włosy, wypierze swe szaty, obmyje się w wodzie i stanie się czysty.”

Widzimy, że podczas pokuty golono głowę, podczas oczyszczenia z trądu golono głowy, można było składać ślub, polegający na tym, że ogolimy głowę za to czy za tamto.

Dzisiaj i my, gdy chcemy złożyć ślub Bogu, możemy to zrobić, róbmy to jednak rozważnie, aby to było ku chwale Bożej i naszemu wzrostowi duchowemu. Jestem przekonany, że nikt sam na siebie nie chce ściągać gniewu Bożego, przez brak bojaźni i wypełnienia ślubów jakie składamy Bogu.

Błogosławionego Szabatu, życzę.

Niech to będzie dla nas czas radości i wspólnego budowania na Słowie Bożym.

Parsza dzisiejsza opowiada o dalszych losach Józefa i Egipcie. Bóg konsekwentnie realizował swój plan mimo, że zawiódł człowiek.

BÓG REALIZUJE SWÓJ PLAN – SNY – IMIĘ JAHWE czy JESZUA

Podczaszy zapomniał o Józefie i nic nie wspomniał faraonowi, że to Józef wyjaśnił prawidłowo jego sen i sen piekarza. Bóg w swoim czasie zsyła sen faraonowi gdy czytamy IMoj/Rd 41:1-7 „1 W dwa lata później faraon miał sen. [Śniło mu się, że] stał nad Nilem. 2 I oto z Nilu wyszło siedem krów pięknych i tłustych, które zaczęły się paść wśród sitowia. 3 Ale oto siedem innych krów wyszło z Nilu, brzydkich i chudych, które stanęły obok tamtych nad brzegiem Nilu. 4 Te brzydkie i chude krowy pożarły siedem owych krów pięknych i tłustych. Faraon przebudził się. 5 A kiedy znów zasnął, miał drugi sen. Przyśniło mu się siedem kłosów wyrastających z jednej łodygi, zdrowych i pięknych. 6 A oto po nich wyrosło siedem kłosów pustych i zniszczonych wiatrem wschodnim. 7 I te puste kłosy pochłonęły owych siedem kłosów zdrowych i pełnych. Potem faraon przebudził się. Był to tylko sen.”

Faraon zaniepokojony swoim snem wzywa mędrców Egiptu aby wyjaśnili znaczenie tego snu. Jak pamiętamy nikt nie potrafił. Wtedy podczaszy przypomniał sobie o Józefie i jak czytamy faraon wzywa go do siebie aby sen wyjaśnił IMoj/Rdz 41:14-16 „14 Wtedy faraon kazał wezwać Józefa. Wyprowadzono go więc pospiesznie z lochu, a on, ogoliwszy się oraz zmieniwszy szaty, przyszedł do faraona. 15 Faraon rzekł do Józefa: «Miałem sen, którego nikt nie umie wytłumaczyć. Ja zaś słyszałem, jak mówiono o tobie, że skoro usłyszysz sen, zaraz go wytłumaczysz». 16 Józef tak odpowiedział faraonowi: «Nie ja, lecz Bóg da pomyślną odpowiedź tobie, o faraonie».”

Jak wiemy Józef wyjaśnił sen faraona i jak wiemy ten sen się wypełnił. Chwała Bogu. Józef wypowiedział ciekawe słowa, na które chciałbym zwrócić uwagę „«Nie ja, lecz Bóg da pomyślną odpowiedź tobie, o faraonie».” Widać w tym pokorę Józefa i oddawanie we wszystkim co robił chwały Bogu. Pamiętajmy o tym w naszym pielgrzymowaniu po tej ziemi, nie ja, nie mnie, nie moje i dla mnie, ale Bogu i Jego Synowi niech będzie chwała i cześć, za wszystko co otrzymujemy z Jego ręki. Bo jak wiemy, to właśnie pycha a nie pokora, poprzedza upadek człowieka…

Józef wypowiedział ważne słowa, czytamy o tym w IMoj/Rdz 41:32 „32 Ponieważ ten sen powtórzył się dwukrotnie, faraonie, Bóg to już postanowił i Bóg niebawem to uczyni. „

I jak czytamy dalej, sen się spełnił, dokładnie tak jak przepowiedział Józef faraonowi IMoj/Rdz 41:53 „53 Kiedy minęło siedem lat urodzaju w Egipcie, 54 nadeszło siedem lat głodu, jak to zapowiedział Józef. A gdy nastał głód we wszystkich krajach, w całym Egipcie była żywność. „

Zapamiętajmy to, gdy sen się powtórzy, to może znaczyć, że jest od Boga i to się stanie. Dlaczego o tym wspominam? W Słowie Bożym mamy pouczenie, że Bóg mówi do nas przez sny IVMoj/Lb 12:6 „6 rzekł: «Słuchajcie słów moich: Jeśli jest u was prorok, objawię mu się przez widzenia, w snach będę mówił do niego.”

Przykład mamy z królem Salomonem 1Krl 3:5 „5 W Gibeonie Pan ukazał się Salomonowi w nocy, we śnie. Wtedy rzekł Bóg: «Proś o to, co mam ci dać». „

To samo zapowiadał prorok Joel, gdy czytamy Jl 3:1-2, 5 „1 I wyleję potem Ducha mego na wszelkie ciało, a synowie wasi i córki wasze prorokować będą, starcy wasi będą śnili, a młodzieńcy wasi będą mieli widzenia. 2 Nawet na niewolników i niewolnice wyleję Ducha mego w owych dniach. … 5 Każdy jednak, który wezwie imienia Pańskiego (Jahwe), będzie zbawiony,”

Proroctwo to wypełniło się w dniu Pięćdziesiątnicy, gdy nastąpiło wylanie Ducha św, a czytamy i tym w Dz Ap 2:14-21 „14 Wtedy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił do nich donośnym głosem: «Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych słów! 15 Ci ludzie nie są pijani, jak przypuszczacie, bo jest dopiero trzecia godzina dnia, 16 ale spełnia się przepowiednia proroka Joela: 17 W ostatnich dniach - mówi Bóg - wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało,i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze,

młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcy - sny. 18 Nawet na niewolników i niewolnice moje

wyleję w owych dniach Ducha mego, i będą prorokowali. 19 I sprawię dziwy na górze - na niebie,

i znaki na dole - na ziemi. Krew i ogień, i kłęby dymu, 20 słońce zamieni się w ciemności, a księżyc w krew, zanim nadejdzie dzień Pański, wielki i wspaniały. 21 Każdy, kto wzywać będzie imienia Pańskiego, będzie zbawiony.”

W tym momencie chciałbym abyśmy zastanowili się nad słowami jakie mamy u Joela „Każdy jednak, który wezwie imienia Jahwe, będzie zbawiony,” i skonfrontowali z tym co wypowiedział Piotr „Każdy, kto wzywać będzie imienia Pańskiego, będzie zbawiony.”

Jak to rozumieć, jakie imię mamy wzywać Jahwe czy Jeszua? Moim zdaniem należy wzywać imię Jahwe i Jeszua. Co jednak miał na myśli ap. Piotr, myślę, że w tym wypadku miał na myśli imię Jeszua.

Jak wiemy imiona maja ukryte znaczenia. Tak jak Jakub „ten, którego Bóg ochrania” czy Izrael „"będzie się zmagał z Bogiem" ("לשרות", lisrot – "zmagać się", "אל", El – "Bóg"), tak samo imię Jeszua ma swoje znaczenie, czyli: „JHWH zbawia”.

Tak samo rozumiał to ap Piotr gdy czytamy Dz Ap 4:9-12 „9 Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek uzyskał zdrowie, 10 to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka - którego ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych - że przez Niego ten człowiek stanął przed wami zdrowy. 11 On jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. 12 I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni».”

Pamiętacie w jakie imię kazał ochrzcić żydów? W imię Jezusa Chrystusa Dz Ap 2:38 „38 «Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego.”

Tak samo było gdy był u Korneliusza, i głosił im o imieniu Jezusa Chrystusa Dz Ap 10:43 „43 Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów».”

I też kazał ochrzcić ich w imię Jezusa Chrystusa Dz Ap 10:44-48 „44 Kiedy Piotr jeszcze mówił o tym, Duch Święty zstąpił na wszystkich, którzy słuchali nauki. 45 I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy przybyli z Piotrem, że dar Ducha Świętego wylany został także na pogan. 46 Słyszeli bowiem, że mówią językami i wielbią Boga. 47 Wtedy odezwał się Piotr: «Któż może odmówić chrztu tym, którzy otrzymali Ducha Świętego tak samo jak my?» 48 I rozkazał ochrzcić ich w imię Jezusa Chrystusa.”

Skoro powtórzyło to się dwa razy, to musi to być prawda. 😊

Tak samo rozumiał ap. Paweł i jasno napisał o tym do Filipian gdy czytamy Flp 2:9-11 „9 Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, 10 aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. 11 I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca.”

Także jak widzimy, to sam Bóg powołał Jeszuę aby w Jego imieniu był nasz ratunek, nasze zbawienie. Wszystko ku chwale Ojca i tego się trzymajmy. Amen.

WOLA BOŻA

Ciekawe słowa mamy zapisane w IMoj/Rdz 42:4 „4 Beniamina, brata Józefa, Jakub nie posłał wraz z synami; pomyślał bowiem: «Jeszcze go może spotkać jakaś zła przygoda».”

Jakub posyła swoich synów do Egiptu po żywność, nie posyła jednak z nimi Beniamina. Jak czytamy nie chciał go stracić tak jak stracił Józefa. Józef i beniamin byli synami Racheli IMoj/Rdz 35:16-18, 24 „16 A gdy wyruszyli z Betel i mieli jeszcze w drodze przed sobą pewną przestrzeń, aby dojść do Efrata, Rachela zaczęła rodzić; poród jednak był ciężki. 17 I kiedy urodziła w wielkich bólach, rzekła do niej położna: «Już nie lękaj się, bo oto masz syna!» 18 Ona jednak, gdy życie z niej uchodziło, bo konała, nazwała swego syna Benoni; lecz ojciec dał mu imię Beniamin. … 24 Synowie Racheli: Józef i Beniamin.”

Jak wiemy Jakub bardzo kochał Rachele i miał z niej tylko dwóch synów, Józefa i Beniamina.

Jakub stracił Józefa, którego sprzedali jego synowie do Egiptu, on jednak był przekonany, że Józef nie żyje, rozszarpany przez dzikie zwierzę IMoj/Rdz 37:31-35 „31 A oni wzięli szatę Józefa i zabiwszy młodego kozła, umoczyli ją we krwi, 32 po czym tę szatę posłali ojcu. Ci zaś, którzy ją przywieźli, rzekli: «Znaleźliśmy ją. Zobacz, czy to szata twego syna, czy nie». 33 rozpoznawszy ją zawołał: «Szata mego syna! Dziki zwierz go pożarł! Dziki zwierz rozszarpał Józefa!» 34 I Jakub rozdarł swoje szaty, a potem przepasał biodra worem i opłakiwał syna przez długi czas. 35 Gdy zaś wszyscy jego synowie i córki usiłowali go pocieszać, nie słuchał pociech, mówiąc: «Już w smutku zejdę za synem moim do Szeolu». I ojciec jego go opłakiwał.”

Jakub godzi się na to aby i Beniamin poszedł do Egiptu, tak jak zażądał Józef, wiedział, że bez żywności nie przetrwa jego rodzina, zadał się na wolę Bożą IMoj/Rdz 42:36 „36 Powiedział ich ojciec Jakub: «Już mnie [dwóch] pozbawiliście: Józefa nie ma, Symeona nie ma, a teraz Beniamina chcecie zabrać. We mnie przecież godzi to wszystko». „ oraz IMoj/Rdz 43:13-14 „13 Zabierzcie też waszego brata i ruszajcie w drogę powrotną do owego władcy. 14 A Bóg Wszechmocny niechaj sprawi, aby ów człowiek zlitował się nad wami i puścił wolno waszego brata oraz Beniamina. Skoro mam zostać samotny, to niech tak już będzie!»”

Jak wiemy wszystko zakończyło się dobrze, również i Jakub przybył do Egiptu i tak cała rodzina została uratowana. Było Jakubowi ciężko, ale oddał te sprawy w ręce Boga i odzyskał również i Józefa. Dlatego i my powinniśmy pamiętać, że gdy Bóg jest z nami, to w naszym życiu będzie działa się wola Boża. Dlatego z pokora i spokojem przyjmujmy to co daje Bóg. Szalom.

KAŻDY PONIESIE SWÓJ GRZECH I OTRZYMA ZAPŁATĘ

Moją uwagę zwróciły słowa braci Józefa, gdy Józef zaczął ich naciskać i poczuli się zagrożeni IMoj/Rdz 42:21-22 „21 Mówili między sobą: «Ach, zawiniliśmy przeciwko bratu naszemu, patrząc na jego strapienie, kiedy nas błagał o litość, a nie wysłuchaliśmy go! Dlatego przyszło na nas to nieszczęście». 22 Ruben zaś tak im wtedy powiedział: «Czyż wam tego nie mówiłem: Nie dopuszczajcie się wykroczenia względem tego chłopca; ale nie usłuchaliście mnie. Toteż teraz żąda się odpowiedzialności za jego krew!» „

Mieli świadomość, że prędzej czy później za grzech jaki popełnili, spotka ich odpłata od Boga. Zobaczcie jednak jakie ciekawe słowa powiedział Józef, gdy chciał pojmać Beniamina za kradzież jego kielicha IMoj/Rdz 44:14-17 „14 Gdy Juda oraz jego bracia przyszli do domu Józefa, zastali go tam jeszcze i padli przed nim twarzą ku ziemi. 15 A Józef rzekł do nich: «Jak mogliście się dopuścić takiego czynu? Czy nie wiedzieliście, że taki człowiek jak ja potrafi wróżyć?» 16 Juda odpowiedział: «Cóż mamy rzec tobie, panie mój? Cóż możemy powiedzieć na nasze usprawiedliwienie? Bóg znalazł winę w twoich sługach! Oddajemy się w niewolę tobie, panie mój; zarówno my jak i ten, u którego został znaleziony puchar». 17 Ale Józef rzekł: «Jestem daleki od tego, abym miał tak postąpić. Tylko ten, u którego znaleziono puchar, będzie moim niewolnikiem, wy zaś możecie spokojnie odejść do waszego ojca». „

Powiedział „Ale Józef rzekł: «Jestem daleki od tego, abym miał tak postąpić. Tylko ten, u którego znaleziono puchar, będzie moim niewolnikiem, wy zaś możecie spokojnie odejść do waszego ojca»”

Tylko ten co dopuścił się grzechu będzie ukarany, a wy możecie odejść wolno. Czyż i Bóg względem nas nie postępuje podobnie, czy nie taka jest Boża sprawiedliwość? Czytajmy IIMoj/Wj 32:30-35 „30 Nazajutrz zaś tak powiedział Mojżesz do ludu: «Popełniliście ciężki grzech; ale teraz wstąpię do Pana, może otrzymam przebaczenie waszego grzechu». 31 I poszedł Mojżesz do Pana, i powiedział: «Oto niestety lud ten dopuścił się wielkiego grzechu, gdyż uczynił sobie boga ze złota. 32 Przebacz jednak im ten grzech! A jeśli nie, to wymaż mię natychmiast z Twej księgi, którą napisałeś». 33 Pan powiedział do Mojżesza: «Tylko tego, który zgrzeszył przeciw Mnie, wymażę z mojej księgi. 34 Idź teraz i prowadź ten lud, gdzie ci rozkazałem, a mój anioł pójdzie przed tobą. A w dniu mojej kary ukarzę ich za ich grzech». 35 I rzeczywiście Pan ukarał lud za to, że uczynił sobie złotego cielca, wykonanego pod kierunkiem Aarona.”

TYLKO TEGO, KTÓRY ZGRZESZYŁ PRZECIW MNIE, WYMAŻĘ Z MOJEJ KSIĘGI.

Taka zasada była i jest w Prawie Bożym, mamy przykład w IVMoj/Lb 9:13 „13 Kto zaś jest czysty i nie jest w podróży, a mimo to zaniedba świętowania Paschy, taki ma być wyłączony spośród swego ludu, gdyż nie przyniósł Panu w oznaczonym czasie daru ofiarnego. Taki człowiek poniesie odpowiedzialność za swój grzech.”

Kto mógł a nie spożywał Paschy był wyłączony z ludu Izraela, sam ponosił odpowiedzialność za swój czyn. Tak samo do paschy nawiązuje Jeszua gdy mówił J 6:53 „53 Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. „

Czyli za swój czyn, jeżeli nie spożywa Ciała i Krwi Pańskiej poniesie śmierć.

Pięknie i jasno ta zasada jaką Bóg stosuje do nas i do każdego człowieka, jest opisana w Ez 18:1-32 „…4 Oto wszystkie osoby są moje: tak osoba ojca, jak osoba syna. Są moje. Umrze tylko ta osoba, która zgrzeszyła … 19 Wy zaś mówicie: "Dlaczego syn nie odpowiada za winy swego ojca?" Ależ syn postępował według prawa i sprawiedliwości, zachowywał wszystkie moje ustawy i postępował według nich, a więc powinien żyć. 20 Umrze tylko ta osoba, która grzeszy. Syn nie ponosi odpowiedzialności za winę swego ojca ani ojciec - za winę swego syna. Sprawiedliwość sprawiedliwego jemu zostanie przypisana, występek zaś występnego na niego spadnie. … 30 Dlatego, domu Izraela, będę was sądził, każdego według jego postępowania - wyrocznia Pana Boga. Nawróćcie się! Odstąpcie od wszystkich waszych grzechów, aby wam już więcej nie były sposobnością do przewiny. 31 Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy, któreście popełniali przeciwko Mnie, i utwórzcie sobie nowe serce i nowego ducha. Dlaczego mielibyście umrzeć, domu Izraela? 32 Ja nie mam żadnego upodobania w śmierci - wyrocznia Pana Boga. Zatem nawróćcie się, a żyć będziecie.”

Taka jest Boża sprawiedliwość i to od nas zależy czy będziemy żyli czy umrzemy. Od naszego życia, wiedział to Kohelet gdy napisał Koh 3:17 „17 Powiedziałem sobie: Zarówno sprawiedliwego jak i bezbożnego będzie sądził Bóg: na każdą bowiem sprawę i na każdy czyn jest czas wyznaczony. „

Tak samo nauczał ap. Paweł gdy napisał Rz 6:20-23 „20 Kiedy bowiem byliście niewolnikami grzechu, byliście wolni od służby sprawiedliwości. 21 Jakiż jednak pożytek mieliście wówczas z tych czynów, których się teraz wstydzicie? Przecież końcem ich jest śmierć 22 Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego - życie wieczne. 23 Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.”

Na podstawie naszych czynów otrzymamy uświęcenie i życie albo za grzech otrzymamy śmierć. Bo zapłata za grzech jest śmierć.

To wszystko będzie osądzał Jeszua, jak czytamy 1Kor 5:9-10 „9 Dlatego też staramy się Jemu podobać czy to gdy z Nim, czy gdy z daleka od Niego jesteśmy. 10 Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre. „

KAŻDY OTRZYMA ZAPŁATĘ ZA UCZYNKI DOKONANE W CIELE, ZŁE LUB DOBRE.

Nic o czyśćcu tu nie ma i w Biblii nic o tym nie znajdziecie, nie dajmy się zwodzić i oszukiwać, poprze kłamstwa i bajki wymyślone przez człowieka.

Co więcej czytamy, że na podstawie uczynków zapisanych w księdze życia będziemy sądzeni, czytajmy Ap 20:11-13 „ 11 Potem ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, a miejsca dla nich nie znaleziono. 12 I ujrzałem umarłych - wielkich i małych - stojących przed tronem, a otwarto księgi. I inną księgę otwarto, która jest księgą życia. I osądzono zmarłych z tego, co w księgach zapisano, według ich czynów. 13 I morze wydało zmarłych, co w nim byli, i Śmierć, i Otchłań wydały zmarłych, co w nich byli, i każdy został osądzony według swoich czynów. „

OTWARTO KSIĘGĘ ŻYCIA I OSĄDZONO ZMARŁYCH WEDŁUG ICH CZYNÓW ZAPISANYCH W KSIĘDZE.

Dlatego kochani, z bojaźnią i pokorą spędzajmy nasz czas na obczyźnie, jako pielgrzymi, bo nasza ojczyzna jest w niebie. Nie ma czyśćca i po naszej śmierci nasze uczynki idą za nami i na podstawie tych uczynków będziemy zbawieni lub potępieni. Jak widzimy, Bóg zawsze oceniał ludzi, swój lud i inne narody na podstawie życia jakie prowadzili, na podstawie uczynków.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Tak jak czytaliśmy w ostatni szabat, Bóg nadał Prawo Izraelowi. Tak i w dzisiejszej Parszy czytamy o następnych Prawach i pouczeniach jakie Bóg dał Izraelowi lub są to też wyjaśnienia do Dekalogu, abyśmy wiedzieli „co autor miał na myśli”

Zapraszamy do odsłuchania tej parszy w wersji audio

Dużo się dzieje w dzisiejszej Parszy, dlatego komentarz podzieliłem na tematy. NIEWOLNICY, MIASTA UCIECZKI, OKO ZA OKO, O ANIOŁACH, KREW PRZYMIERZA, UJRZELI BOGA, TRZYDZIEŚCI SREBRNIKÓW.

NIEWOLNICY

Dzisiejsza Parsza zaczyna się o przepisach dotyczących niewolników, jak czytamy w IIMoj/Wj 21:2 „2 Jeśli kupisz niewolnika - Hebrajczyka, będzie służył sześć lat, w siódmym roku zwolnisz go bez wykupu.”

W tamtych czasach, tak samo i w tych byli i są niewolnicy dlatego Bóg dał przepisy, które normalizowały zasady na jakich ten system miał funkcjonować. Jak czytamy w przypadku niewolnika hebrajczyka mógł on być niewolnikiem sześć lat w roku siódmym miał odzyskać wolność, chyba, że chciał sam zostać niewolnikiem na całe życie. Czasami spotykam się z oburzeniem, jak to Bóg zgadzał się na niewolnictwo? Trudno powiedzieć czy Bóg zgadzał się na niewolnictwo, na pewno Bóg dał prawo, które je normalizowało. Może z tym prawem jest tak samo, jak z listem rozwodowym, dał je Bóg ze względu na zatwardziałość ich serca.

Zobaczmy co na ten temat znajdujemy w Brit Hadasza? Ciekawe słowa napisał ap. Paweł w 1Kor 7:21-24 „21 Zostałeś powołany jako niewolnik? Nie martw się! Owszem, nawet jeśli możesz stać się wolnym, raczej skorzystaj [z twego niewolnictwa]! 22 Albowiem ten, kto został powołany w Panu jako niewolnik, jest wyzwoleńcem Pana. Podobnie i ten, kto został powołany jako wolny, staje się niewolnikiem Chrystusa. 23 Za [wielką] bowiem cenę zostaliście nabyci. Nie bądźcie więc niewolnikami ludzi. 24 Bracia, niech przeto każdy trwa u Boga w takim stanie, w jakim został powołany. „

Jak czytamy, gdy zostajemy powołani przez Pana, to stajemy się niewolnikami Chrystusa. Taka niewola to nam już pasuje 😊, jak wynika z tekstu, kto kim jest niech takim pozostanie mając świadomość łaski jaka mamy w Mesjaszu.

Bo w Mesjaszu jesteśmy wolni, jak czytamy w Gal 3:27-29:

„27 Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. 28 Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie. 29 Jeżeli zaś należycie do Chrystusa, to jesteście też potomstwem Abrahama i zgodnie z obietnicą - dziedzicami.” A w Kol 3:11 czytamy „11 A tu już nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, barbarzyńcy, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz wszystkim we wszystkich Chrystus.”

Także w Chrystusie nie ma już względu na osoby czy stany, nie ma znaczenia kto jaki jest, niewolnik czy wolny, biedny czy bogaty, Żyd czy Polak, obrzezany czy nieobrzezany. Bo w Chrystusie jesteśmy braćmi i dziećmi Bożymi. Bóg nas powołuje z różnych narodów i różnych stanów i dla Niego wszyscy jesteśmy tak samo ważni. Za nas wszystkich posłał na ofiarę Swojego Syna, Jezusa Chrystusa aby prze jego ofiarę pojednać nas z Bogiem.

Czy to znaczy, że ap. Paweł zgadzał się na niewolnictwo i handel niewolnikami? Nie i czytamy o tym jasno w 1Tym 1:8-11” 8 Wiemy zaś, że Prawo jest dobre, jeśli je ktoś prawnie stosuje, 9 rozumiejąc, że Prawo nie dla sprawiedliwego jest przeznaczone, ale dla postępujących bezprawnie i dla niesfornych, bezbożnych i grzeszników, dla niegodziwych i światowców, dla ojcobójców i matkobójców, dla zabójców, 10 dla rozpustników, dla mężczyzn współżyjących z sobą, dla handlarzy niewolnikami, kłamców, krzywoprzysięzców i [dla popełniających] cokolwiek innego, co jest sprzeczne ze zdrową nauką, 11 w duchu Ewangelii chwały błogosławionego Boga, którą mi zwierzono. „

Prawo potępia handlarzy niewolnikami, mimo to ap. Paweł respektował to prawo, mamy tego przekład z niewolnikiem Onezymem, którego odesłał do Filemona Flm 1:8-20 „8 A przeto, choć z całą swobodą mogę w Chrystusie nakładać na ciebie obowiązek, 9 to jednak raczej proszę w imię miłości, skoro już jestem taki. Jako stary Paweł, a teraz jeszcze więzień Chrystusa Jezusa - 10 proszę cię za moim dzieckiem - za tym, którego zrodziłem w kajdanach, za Onezymem. 11 Niegdyś dla ciebie nieużyteczny, teraz właśnie i dla ciebie, i dla mnie stał się on bardzo użyteczny. 12 Jego ci odsyłam; ty zaś jego, to jest serce moje, przyjmij do domu! 13 Zamierzałem go trzymać przy sobie, aby zamiast ciebie oddawał mi usługi w kajdanach [noszonych dla] Ewangelii. 14 Jednakże postanowiłem nie uczynić niczego bez twojej zgody, aby dobry twój czyn był nie jakby z musu, ale z dobrej woli. 15 Może bowiem po to oddalił się od ciebie na krótki czas, abyś go odebrał na zawsze, 16 już nie jako niewolnika, lecz więcej niż niewolnika, jako brata umiłowanego. [Takim jest on] zwłaszcza dla mnie, ileż więcej dla ciebie zarówno w doczesności, jak w Panu. 17 Jeśli więc się poczuwasz do łączności ze mną, przyjmij go jak mnie! 18 Jeśli zaś wyrządził ci jaką szkodę lub winien cokolwiek, policz to na mój rachunek! 19 Ja, Paweł, piszę to moją ręką, ja uiszczę odszkodowanie - by już nie mówić o tym, że ty w większym stopniu winien mi jesteś samego siebie. 20 Tak, bracie, niech ja przez ciebie doznam radości w Panu: pokrzep moje serce w Chrystusie!”

Pomijam sytuacje, że Filemon był wierzącym oraz że Onezym się nawrócił, mimo to ap. Paweł postanowił go odesłać, gdyż był on niewolnikiem Filemona. Może to wskazywać, że ap. Paweł przestrzegał prawa jakie w jego czasach było, oczywiście prawa, które nie było sprzeczne z Prawem Bożym, dlatego i dzisiaj mamy wiele praw, które przestrzegamy w naszym życiu i ich nie odrzucamy gdy nie są w sprzeczności z Prawem Bożym.

MIASTA UCIECZKI

Czytając w IIMoj/Wj 21:12-17 „12 Jeśli kto tak uderzy kogoś, że uderzony umrze, winien sam być śmiercią ukarany. 13 [W tym jednak wypadku], gdy nie czyhał na niego, a tylko Bóg dopuścił, że sam wpadł w ręce, wyznaczę ci miejsce, do którego będzie mógł uciekać [zabójca]. 14 Jeśli zaś ktoś posunąłby się do tego, że bliźniego zabiłby podstępnie, oderwiesz go nawet od mego ołtarza, aby ukarać śmiercią. 15 Kto by uderzył swego ojca albo matkę, winien być ukarany śmiercią. 16 Kto by porwał człowieka i sprzedał go, albo znaleziono by go jeszcze w jego ręku, winien być ukarany śmiercią. 17 Kto by złorzeczył ojcu albo matce, winien być ukarany śmiercią.”

Mamy zapisane czyny za które była śmierć, zabójstwo, bicie rodziców, porwanie człowieka, złorzeczenie rodzicom. Za te grzechy, tak to jest w oczach Bożych grzechem, Bóg karał śmiercią. Chciałbym jednak zwrócić uwagę na zapis „[W tym jednak wypadku], gdy nie czyhał na niego, a tylko Bóg dopuścił, że sam wpadł w ręce, wyznaczę ci miejsce, do którego będzie mógł uciekać [zabójca]. „

Czyli jeżeli stał się wypadek w wyniku którego ktoś zginął, to osoba, która to spowodowała nie musiała umierać, mogła schronić się w mieście ucieczki.

I takie miasta powstały w Izraelu, jak czytamy IVMoj/Lb 35:9-15 „9 Tak mówił dalej Pan do Mojżesza: 10 «Powiedz Izraelitom, co następuje: Gdy wejdziecie przez Jordan do ziemi Kanaan, 11 wybierzcie sobie miasta, którzy służyć wam będą za miasta ucieczki; tam będzie mógł się schronić zabójca, który zabił drugiego nieumyślnie. 12 Miasta te będą dla was schronieniem przed mścicielem krwi, by zabójca nie poniósł śmierci, zanim nie stanie przed sądem społeczności. 13 Co do miast, które macie ustanowić, to powinniście mieć sześć miast ucieczki. 14 Trzy miasta za Jordanem i trzy w ziemi Kanaan będą służyć za miasta ucieczki. 15 Owe sześć miast winny służyć za schronienie zarówno Izraelitom, jak i obcym, oraz tym, którzy osiedlili się pośród was; tam może uciekać każdy, kto zabił drugiego nieumyślnie. „

Jak czytamy było sześć miast ucieczki w których taka osoba mogła się schronić. Jednak nie było to takie oczywiste, że skoro tam się schronił to może tam zostać. Zanim podjęto decyzję, że może tam zostać musiał stanąć przed sądem i musiano osądzić jego sprawę, jeżeli stwierdzono, że to był wypadek mógł w takim mieście zamieszkać, jak czytamy w IVMoj/Lb 35:25-28 „25 Społeczność zabezpieczy go przed zemstą mściciela krwi i przyjmie go z powrotem do miasta ucieczki, gdzie się schronił, i będzie tam przebywał aż do śmierci arcykapłana, który jest namaszczony olejem świętym. 26 Gdy jednak zabójca opuści obręb swego miasta ucieczki, do którego się schronił, 27 i gdy go mściciel krwi spotka poza obrębem miasta ucieczki, wtedy mściciel krwi nie zaciąga winy, gdy zgładzi zabójcę. 28 Do śmierci bowiem arcykapłana winien zabójca przebywać w swoim mieście ucieczki. Natomiast po śmierci arcykapłana może wrócić do swojej dziedzicznej posiadłości. „

I jak czytamy do czasu śmierci arcykapłana nie mógł opuszczać obrębu miasta oraz nie mógł wrócić do swojej posiadłości. Gdyby to zrobił a mściciel krwi by go spotkał to mógł go zabić i nie miałby z tego tytułu kary.

OKO ZA OKO

Dzisiaj czytaliśmy też o Prawie, które wśród wielu budzi gorące emocje IIMoj/Wj 21:22-25 „22 Gdyby mężczyźni bijąc się uderzyli kobietę brzemienną powodując poronienie, ale bez jakiejkolwiek szkody, to zostanie ukarany grzywną, jaką nałoży mąż tej kobiety, i wypłaci ją za pośrednictwem sędziów polubownych. 23 Jeżeli zaś ona poniesie jakąś szkodę, wówczas on odda życie za życie, 24 oko za oko, ząb za ząb, rękę za rękę, nogę za nogę, 25 oparzenie za oparzenie, ranę za ranę, siniec za siniec. „

Rozwinięciem tego Prawa jest zapis w IIIMoj/Kpł 24:17-22 „17 Ktokolwiek zabije człowieka, będzie ukarany śmiercią. 18 Ktokolwiek zabije zwierzę, będzie obowiązany do zwrotu: zwierzę za zwierzę. 19 Ktokolwiek skaleczy bliźniego, będzie ukarany w taki sposób, w jaki zawinił. 20 Złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb. W jaki sposób ktoś okaleczył bliźniego, w taki sposób będzie okaleczony. 21 Kto zabije zwierzę, będzie obowiązany do zwrotu. Kto zabije człowieka, będzie ukarany śmiercią. 22 Jednakowo będziecie sądzić i przybyszów, i tubylców, bo Ja jestem Pan, Bóg wasz!„

Czy w tym świetle nie pojawia się na inny obraz. Czy nie mamy w tym Prawie ochrony słabszych i nieuchronnej kary dla krzywdzicieli? To że jest surowe Prawo, nie znaczy, że jest ono złe. Prawo ma wiele funkcji w społeczeństwie. Prawo poucza, wychowuje, chroni, jest przestrogą dla tych co chcą czynić zło poucza takiego o konsekwencjach z jakimi musi się liczyć gdy popełni taki czy inny zły czyn.

To, że Prawo dawało nam takie prawa, nie znaczy, że musimy z tego korzystać, mówi o tym Pan Jezus gdy czytamy w Mt 5:38-42 „38 Słyszeliście, że powiedziano: Oko za oko i ząb za ząb! 39 A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi! 40 Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz! 41 Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące! 42 Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie. „

Pełny obraz tego co miał na myśli Pan Jezus znajdujemy u ap. Pawła w Rz 12:17-21 „17 Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wobec wszystkich ludzi! 18 Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi! 19 Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie sprawiedliwości, lecz pozostawcie to pomście [Bożej]! Napisano bowiem: Do Mnie należy pomsta. Ja wymierzę zapłatę - mówi Pan - ale: Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód - nakarm go. 20 Jeżeli pragnie - napój go! Tak bowiem czyniąc, węgle żarzące zgromadzisz na jego głowę.

21 Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj!”

Jasno widać jak mamy dzisiaj się zachowywać. Nie szukajmy zemsty ale oddawajmy to Bogu. Niech Bóg wymierzy w tej sprawie sprawiedliwość gdyż On wie co tak naprawdę się stało. My mamy kochać naszych wrogów i modlić się o nich. Jak trzeba to przychodzić im z pomocą aby się zawstydzili. Pamiętacie czytaliśmy dzisiaj w IIMoj/Wj 23:4-5 „4 Jeśli spotkasz wołu twego wroga albo jego osła błąkającego się, odprowadź je do niego. 5 Jeśli ujrzysz, że osioł twego wroga upadł pod swoim ciężarem, nie ominiesz, ale razem z nim przyjdziesz mu z pomocą.”

Tym bardziej pamiętajmy o słowach naszego Pana i Nauczyciela Jezusa Chrystusa z Mt 12:7-8 „7 Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, nie potępialibyście niewinnych. 8 Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu».”

Wiem, że czasami może to być bardzo trudne, ale tego musimy się nauczyć, bo tego oczekuje od nas Bóg. Jak nie dajemy sobie z tym rady prośmy naszego Boga o pomoc a jestem przekonany, że nam w tym pomoże. Szalom.

O ANIOŁACH

Temat aniołów przewija się na kartach całej Biblii, od pierwszej do ostatniej jej księgi. I w dzisiejszym czytaniu mamy o tym mowę w IIMoj/Wj 23:20-25 „20 Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. 21 Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim. 22 Jeśli będziesz wiernie słuchał jego głosu i wykonywał to wszystko, co ci polecam, będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będę odnosił się wrogo do odnoszących się tak do ciebie. 23 Mój anioł poprzedzi cię i zaprowadzi do Amoryty, Chetyty, Peryzzyty, Kananejczyka, Chiwwity, Jebusyty, a Ja ich wygładzę. 24 Nie będziesz oddawał pokłonu ich bogom i nie będziesz ich czcił. Nie będziesz postępował według ich postępków, lecz zburzysz zupełnie i bezlitośnie połamiesz w kawałki ich stele. 25 Będziecie oddawać cześć Panu, Bogu waszemu, gdyż pobłogosławi twój chleb i twoją wodę. Oddalę od ciebie wszelką chorobę.”

Bóg posłał swojego anioła, który szedł z Izraelem i który wprowadził ich do Ziemi Obiecanej. Jak czytamy była to bardzo ważny anioł, gdyż Boże imię Jahwe było w nim. Jak wiemy występował On jako sam Bóg Jahwe.

Mam świadomość, że temat aniołów nie jest łatwy i nie sposób w tym miejscu go w całości omówić. Zobaczmy jednak co mówi w niektórych kwestiach na ten temat Słowo Boże. Bóg wiele razy posyła swoje anioły aby były dla nas pomocą, jak czytamy w IMoj/Rdz 24:7 „7 Pan, Bóg niebios, który mnie wywiódł z domu mego ojca i z mego kraju rodzinnego, który mi uroczyście obiecał: Potomstwu twemu dam ten kraj, On pośle swego anioła przed tobą; znajdziesz tam żonę dla mego syna.”

Pamiętacie jak Abraham wysyła sługę aby ten przyprowadził żonę dla Izaaka i jak czytamy Bóg posłał swojego anioła aby misja się udała.

Zobaczcie dalej co czytamy w IVMoj/Lb 20:16 „16 Wołaliśmy wtedy do Pana, a On usłyszał głos nasz i posłał anioła, który nas wyprowadził z Egiptu. Znajdujemy się teraz w Kadesz, mieście położonym na granicy twego obszaru.”

Izrael wołał do Boga, a On posłał anioła aby ich wyprowadził z Egiptu

Bardzo ciekawe słowa znajdujemy w księdze Hioba, Hi 33:23 „23 Gdy ma on swego anioła, obrońcę jednego z tysiąca, co mu wyjaśni powinność;”

Bóg daje nam swoje anioły, które nas bronią, przychodzą nam z pomocą lub przynoszą objawienie od Boga.

Piękny przykład mamy w księdze Daniela, Dn 3:95 „95 Nabuchodonozor powiedział na to: «Niech będzie błogosławiony Bóg Szadraka, Meszaka i Abed-Nega, który posłał swego anioła, by uratował swoje sługi. W Nim pokładali swą ufność i przekroczyli nakaz królewski, oddając swe ciała, aby nie oddawać czci ani pokłonu innemu bogu poza Nim.”

Bóg posłał swojego anioła aby uratował trzech młodzieńców z pieca ognistego, gdyż zachowali wierność Bogu, gdy sprzeciwili się nakazowi króla.

W księdze Malachiasza czytamy Ml 3:1 „1 Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i Anioł Przymierza, którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Pan Zastępów.”

Wiemy, że jest tu mowa o Janie Chrzcicielu oraz Mesjaszu. Bóg posłał anioła, który był z Janem Chrzcicielem i przygotował drogę na przyjście Anioła Przymierza, którym jest Jeszua, gdyż przez niego zostało, jak wiemy zawarte Nowe Przymierze.

Bardzo ciekawa historie znajdujemy w Dz Ap 10:3-6, 17-20 „3 Około dziewiątej godziny dnia ujrzał wyraźnie w widzeniu anioła Pańskiego, który wszedł do niego i powiedział: «Korneliuszu!» 4 On zaś wpatrując się w niego z lękiem zapytał: «Co, panie?» Odpowiedział mu: «Modlitwy twoje i jałmużny stały się ofiarą, która przypomniała ciebie Bogu. 5 A teraz poślij ludzi do Jafy i sprowadź niejakiego Szymona, zwanego Piotrem! 6 Jest on gościem pewnego Szymona, garbarza, który ma dom nad morzem». […] 17 Kiedy Piotr zastanawiał się, co może oznaczać widzenie, które miał, przed bramą stanęli wysłańcy Korneliusza, dopytawszy się o dom Szymona. 18 «Czy przebywa tu w gościnie Szymon, zwany Piotrem?» - pytali głośno. 19 Kiedy Piotr rozmyślał jeszcze nad widzeniem, powiedział do niego Duch: «Poszukuje cię trzech ludzi. 20 Zejdź więc i idź z nimi bez wahania, bo Ja ich posłałem».”

Zwróćcie uwagę na słowa w w. 3, ujrzał anioła a co mówi nam w. 19? Jak widzimy anioł jest duchem, gdyż jak czytaliśmy Korneliusz zobaczył anioła (wtedy duch jest aniołem) i powiedział Duch do Piotra to ja ich posłałem (gdy nie był widoczny).

Potwierdza to ap. Paweł gdy napisał w Hbr 1:13-14 „13 Do któregoż z aniołów kiedykolwiek powiedział: Siądź po mojej prawicy, aż położę nieprzyjaciół Twoich jako podnóżek Twoich stóp.

14 Czyż nie są oni wszyscy duchami przeznaczonymi do usług, posłanymi na pomoc tym, którzy mają posiąść zbawienie?”

Zobaczcie co on napisał, że aniołowie są duchami, które Bóg posyła aby pomagały tym, którzy mają posiąść zbawienia. Sama nazwa anioł, jak wiemy znaczy „posłaniec”, czyli posłane duchy do nas od Boga.

Dlatego nie zapominajmy o gościnności, jak czytamy w Hbr 13:1-2 „1 Niech trwa braterska miłość. 2 Nie zapominajmy też o gościnności, gdyż przez nią niektórzy, nie wiedząc, aniołom dali gościnę. „

Te kontakty z aniołami doprowadziły, że z nadgorliwości zaczęto je nadmiernie czcić i nawet modlić się do nich. O modlitwie do aniołów w Słowie Bożym nic nie znajdziesz, jest natomiast takie dla nas upomnienie, czytajmy Ap 22:8-9 „8 To właśnie ja, Jan, słyszę i widzę te rzeczy. A kiedym usłyszał i ujrzał, upadłem, by oddać pokłon przed stopami anioła, który mi je ukazał. 9 Na to rzekł do mnie: «Bacz, byś tego nie czynił, bo jestem współsługą twoim i braci twoich, proroków, i tych, którzy strzegą słów tej księgi. Bogu samemu złóż pokłon!»”

Jak widzimy anioł, który przyniósł objawienia dla Jana, gdy ten oddał jemu pokłon, zganił go i ostrzegł aby tego nie robił, tylko Bogu ma oddać pokłon. Dlatego braterstwo nie dajcie się zwieść by aniołom oddawać pokłon i modlić się do nich. Wołajmy o pomoc do Boga a On, jak zechce to pośle do nas anioła.

Jak czytaliśmy na początku, Bóg posłał anioła aby wyprowadził Izraelitów z Egiptu, i swoje imię umieścił w nim, jak myślicie kto to był? Myślę, że wyjaśnieni znajdziemy w 1Kor 10:1-4 „1 Nie chciałbym, bracia, żebyście nie wiedzieli, że nasi ojcowie wszyscy, co prawda zostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze 2 i wszyscy byli ochrzczeni w [imię] Mojżesza, w obłoku i w morzu; 3 wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy 4 i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a ta skała - to był Chrystus.”

KREW PRZYMIERZA

Gdy Bóg nadał Prawo Izraelowi to jak czytamy w IIMoj/Wj 24:8 „8 Mojżesz wziął krew i pokropił nią lud, mówiąc: «Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów». „

Ważne abyśmy o tym pamiętali, że tak jak w czasie pierwszego Przymierza tak samo stało się i podczas drugiego Przemierza, została przelana krew, jak czytamy w Mt 26:26-328 „26 A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje». 27 Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: «Pijcie z niego wszyscy, 28 bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. „

Pełne wyjaśnienie o tym znajdziemy w Hbr 9:19-28 „19 Gdy bowiem Mojżesz ogłosił całemu ludowi wszystkie przepisy Prawa, wziął krew cielców i kozłów z wodą, wełną szkarłatną oraz hizopem i pokropił tak samą księgę, jak i cały lud, mówiąc: 20 To krew Przymierza, które Bóg wam polecił. 21 Podobnie także skropił krwią przybytek i wszystkie naczynia przeznaczone do służby Bożej. 22 I prawie wszystko oczyszcza się krwią według Prawa, a bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia [grzechów]. 23 Przeto obrazy rzeczy niebieskich w taki sposób musiały być oczyszczone, same zaś rzeczy niebieskie potrzebowały o wiele doskonalszych ofiar od tamtych. 24 Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej [świątyni], ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, 25 nie po to, aby się często miał ofiarować jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą. 26 Inaczej musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków na zgładzenie grzechów przez ofiarę z samego siebie. 27 A jak postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd, 28 tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują.”

Oraz w Hbr 9:11-15 „11 Ale Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek, 12 ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie. 13 Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, 14 to o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu. 15 I dlatego jest pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw, popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy.”

Dlatego dzisiaj już nie trzeba składać więcej ofiary gdyż jak czytamy krew jaką przelał Jezus Chrystus, została przelana raz na zawsze i innego jeszcze nowszego przymierza Bóg nie planuje z nami zawierać.

UJRZELI BOGA

Bardzo ciekawy zapis jest w IIMoj/Wj 24:10-11 „10 Ujrzeli Boga Izraela, a pod Jego stopami jakby jakieś dzieło z szafirowych kamieni, świecących jak samo niebo. 11 Na wybranych Izraelitów nie podniósł On swej ręki, mogli przeto patrzeć na Boga. Potem jedli i pili. „

Co to znaczy „patrzyli na Boga” czy widzieli oblicze Boga czy może tylko jakiś objaw emanacji Bożej. Zanim wyciągniemy końcowe wnioski przeczytajmy co jest napisane w IIMoj/Wj 33:18-23 „18 I rzekł [Mojżesz]: «Spraw, abym ujrzał Twoją chwałę». 19 odpowiedział: «Ja ukażę ci mój majestat i ogłoszę przed tobą imię Pana, gdyż Ja wyświadczam łaskę, komu chcę, i miłosierdzie, komu Mi się podoba». 20 I znowu rzekł: «Nie będziesz mógł oglądać mojego oblicza, gdyż żaden człowiek nie może oglądać mojego oblicza i pozostać przy życiu». 21 I rzekł jeszcze Pan: «Oto miejsce obok Mnie, stań przy skale. 22 Gdy przechodzić będzie moja chwała, postawię cię w rozpadlinie skały i położę rękę moją na tobie, aż przejdę. 23 A gdy cofnę rękę, ujrzysz Mnie z tyłu, lecz oblicza mojego tobie nie ukażę».”

Zobaczcie co Bóg powiedział do Mojżesza „Nie będziesz mógł oglądać mojego oblicza, gdyż żaden człowiek nie może oglądać mojego oblicza i pozostać przy życiu” i jak wiemy Mojżesz ujrzał Boga z tyłu, ale oblicza nie widział. Czyli możemy powiedzieć, że nie mogli oni widzieć oblicza Bożego, bo by pomarli.

Tak samo mamy takie świadectwo w VMoj/Pwt 4:15 „15 Pilnie się wystrzegajcie - skoroście nie widzieli żadnej postaci w dniu, w którym mówił do was Pan spośród ognia na Horebie”

Jasno z tych słów wynika, że nie widzieli żadnej postaci.

Co zatem mogli widzieć starsi? Ciekawy zapis znajdujemy w księdze Ezechiela, Ez 1:26 „26 Ponad sklepieniem, które było nad ich głowami, było coś, o miało wygląd szafiru, a miało kształt tronu, a na nim jakby zarys postaci człowieka.”

Oraz w Apokalipsie Ap 4:2-3 „2 Doznałem natychmiast zachwycenia: A oto w niebie stał tron i na tronie [ktoś] zasiadał. 3 A Zasiadający był podobny z wyglądu do jaspisu i do krwawnika, a tęcza dokoła tronu - podobna z wyglądu do szmaragdu.”

Myślę, że możemy z tych opisów wnioskować, że Bóg czasami objawia się w takiej postaci i może właśnie to widzieli starsi, którzy byli z Mojżeszem.

Bo jak czytamy w ewangelii Jana, J 1:18 „18 Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, [o Nim] pouczył. „

A w Biblii Jakuba Wujka jest „(18) Boga żaden nigdy nie widział; jednorodzony Syn, który jest na łonie Ojcowskim, on opowiedział. „

Jan potwierdza, że Boga nikt nigdy nie widział, tylko Syn i On o Nim pouczył, jak czytamy w J 4:21-26 „21 Odpowiedział jej Jezus: «Wierz Mi, kobieto, że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcili Ojca. 22 Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie bierze początek od Żydów. 23 Nadchodzi jednak godzina, owszem już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec. 24 Bóg jest duchem: potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie». 25 Rzekła do Niego kobieta: «Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. A kiedy On przyjdzie, objawi nam wszystko». 26 Powiedział do niej Jezus: «Jestem nim Ja, który z tobą mówię». „

Bóg jest Duchem i należy Jemu oddawać cześć w Duchu i prawdzie, gdyż Boga nikt nigdy nie widział.

TRZYDZIEŚCI SREBRNIKÓW

Nie sposób w dzisiejszym komentarzu, nie wspomnieć o trzydziestu srebrnikach, czytamy i tym w IIMoj/Wj 21:32 „32 Gdyby zaś wół zabódł niewolnika lub niewolnicę, jego właściciel winien wypłacić ich panu trzydzieści syklów srebrnych, wół zaś będzie ukamienowany. „

Trzydzieści srebrników było ceną za niewolnika i jak pamiętamy taka samą cenę wyznaczona za naszego Pana Jezusa Chrystusa, jak czytamy w Mt 26:14-16 „14 Wtedy jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów 15 i rzekł: «Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam». A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. 16 Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać. „

Arcykapłani wyznaczyli zapłatę za Pana Jezusa trzydzieści srebrników, zobaczcie jaki ciekawy jest zapis w księdze Zachariasza, Za 11:12-13 „12 Potem zwróciłem się do nich: Jeżeli to uznacie za słuszne, dajcie mi zapłatę, a jeżeli nie - zostawcie ją sobie! I odważyli mi trzydzieści srebrników. 13 Jednak Pan rzekł do mnie: «Wrzuć do skarbony tę nadzwyczajną zapłatę, której w ich przekonaniu byłem godzien». Wziąłem więc trzydzieści srebrników i wrzuciłem je do skarbony domu Pańskiego. „

Zobaczcie, srebrniki wrzucili do skarbony domu Pańskiego, do niebiańskiej świątyni wszedł Pan Jezus. Dlatego w tym przypadku kupili za nie pole na cmentarz, jak czytamy Mt 27:3-10 „3 Wtedy Judasz, który Go wydał, widząc, że Go skazano, opamiętał się, zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom i starszym 4 i rzekł: «Zgrzeszyłem, wydawszy krew niewinną». Lecz oni odparli: «Co nas to obchodzi? To twoja sprawa». 5 Rzuciwszy srebrniki ku przybytkowi, oddalił się, potem poszedł i powiesił się. 6 Arcykapłani zaś wzięli srebrniki i orzekli: «Nie wolno kłaść ich do skarbca świątyni, bo są zapłatą za krew». 7 Po odbyciu narady kupili za nie Pole Garncarza, na grzebanie cudzoziemców. 8 Dlatego pole to aż po dziś dzień nosi nazwę Pole Krwi. 9 Wtedy spełniło się to, co powiedział prorok Jeremiasz: Wzięli trzydzieści srebrników, zapłatę za Tego, którego oszacowali synowie Izraela. 10 I dali je za Pole Garncarza, jak mi Pan rozkazał. „

A Jeremiasz napisał Jr 18:1-2 „1 Słowo, które Pan oznajmił Jeremiaszowi: 2 «Wstań i zejdź do domu garncarza; tam usłyszysz moje słowa».”

Jak widzimy, za śmierć była śmierć i Judasz poniósł za swój czyn śmierć. Tak jak dano za pana Jezusa cenę jak za niewolnika, tak i my dzisiaj jesteśmy niewolnikami Jezusa Chrystusa i jak wiemy wycenieni bardzo wysoko. Dlatego nie podepczmy tej ofiary, gdyż jest napisane w Hbr 10:26-31 „26 Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu pełnego poznania prawdy, to już nie ma dla nas ofiary przebłagalnej za grzechy, 27 ale jedynie jakieś przerażające oczekiwanie sądu i żar ognia, który ma trawić przeciwników. 28 Kto przekracza Prawo Mojżeszowe, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie dwóch albo trzech świadków. 29 Pomyślcie, o ileż surowszej kary stanie się winien ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew Przymierza, przez którą został uświęcony, i obelżywie zachował się wobec Ducha łaski. 30 Znamy przecież Tego, który powiedział: Do Mnie [należy] pomsta i Ja odpłacę. I znowu: Sam Pan będzie sądził lud swój. 31 Straszną jest rzeczą wpaść w ręce Boga żyjącego.”

Dlatego czuwajmy kochani nad naszym zbawieniem i nie wystawiajmy naszego Boga na próbę. Szalom.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

(Komentarz do Parszy Naso można można odsłuchać tutaj)

Bóg, nasz Bóg, jest święty i tego samego oczekuje od nas, od swojego ludu. Jego obóz miał być święty, oczyszczony z nieczystych (IV Moj/Lb 5:1-4) - nieczyści mieli być poza obozem. Dla Izraelitów nie było to nic nowego, bo wiedzieli, że w różnych sytuacjach można stać się nieczystym, a wtedy pojawiały się ograniczenia. Kto dotknął padliny był nieczysty do wieczora (III Moj/Kpł 11:39-40); trędowaty oczyszczał się siedem dni i dopiero po oczyszczeniu mógł wrócić do obozu (IIIMoj/Kpł 14:8-9, osoby chore na wycieki, też musiały się oczyścić III Moj/Kpł 15:13-14); tak samo kapłan, musiał się poddać oczyszczeniu, był nieczysty do wieczora (III Moj/Kpł 22:4-7).

Bóg żądał od swojego ludu, aby się nie zanieczyszczał - był święty tak jak jest święty jego Bóg (III Moj/Kpł 11:43-44). Jest w wielkim błędzie ktoś, kto myśli, że dzisiaj już jest inaczej - czytajmy 1 P 1:13-19. Tak jak wtedy, tak i dzisiaj Pan Bóg oczekuje od nas, abyśmy byli świętymi. Tak jak wtedy była składana ofiara podczas oczyszczenia tak i teraz, zostajemy oczyszczeni krwią Jeszuy Mesjasza. Tak jak Bóg w Izraelu chciał, aby obóz był czysty i święty, tak samo jest teraz (nie łudźcie się - grzesznicy nie posiądą Królestwa Bożego i nie mogą być w Ciele Chrystusa, czyli „Obozie”, gdzie mieszka Bóg). Tak też będzie w przyszłości - czytamy o tym w Ap 22:10-15. Kto tam nie wejdzie? „Na zewnątrz są psy, guślarze, rozpustnicy, zabójcy, bałwochwalcy i każdy, kto kłamstwo kocha i nim żyje” (w.15). Pamiętajmy o tym, BÓG JEST ŚWIĘTY I TEGO SAMEGO ŻĄDA OD NAS.

Czytając IV Moj/Lb 5:11-14, znajdujemy opis rozsądzenia przypadku żony, na którą padło podejrzenie, że popełniła cudzołóstwo. Jak wiemy, gdyby ja złapano na gorącym uczynku, to ona i cudzołożnik, ponieśli by śmierć. W tym wypadku mamy podejrzenie ze strony męża, a w takim wypadku Bóg zaleca „zbadanie” jej przez podanie do picia wodę goryczy i przekleństwa. Jeżeli była niewinna nic jej nie groziło, jeżeli winna - ściągnęła na siebie przekleństwo. Nie poniosła jednak śmierci.

W podobnych sytuacjach, gdy padało podejrzenie, a nie było świadków, to faktycznie stawano przed Bogiem i składano przysięgę, że tego nie zrobiono (II Moj/Wj 22:6-7). Taka przysięga uwalniała od oskarżenia. Jak wiemy Pan Jezus i apostołowie zalecali, aby wcale nie przysięgać (Mt 5:33-37 - bo pochodzi od złego; Jk 5:12- bo podpada pod sąd). „Wasze tak niech będzie tak, wasze nie niech będzie nie”. Wiedzieli o tym doskonale kapłani, bo wykorzystali to gdy badali Mesjasza - zaprzysięgli Go na Boga i musiał odpowiedzieć zgodnie z prawda, bo by podpadł pod sąd Mt 26:62-66. Dlatego miejmy w sercu bojaźń bożą i nie wystawiajmy Boga na próbę. Niech dla nas przykładem będzie nasz Pan i nauczyciel, Jeszua z Nazaretu.

Rozdział szósty dzisiejszego czytania mówi o nazireacie (IV Moj/Lb 6:1-8). Jeżeli ktoś chciał się poświęcić na służbę Bogu, to nie mógł spożywać nic z winogron, nie mógł obcinać włosów, musiał unikać zanieczyszczenia zwłokami. Takim nazirejczykiem był Samson Sdz 13:5-7; takim nazirejczykiem mógł być Samuel 1Sm 1:9-11. Jak czytamy nazirejczykiem mógł zostać każdy, kto złożył ślub nazireatu. Prorok Amos wspomina, że Bóg ma za złe to, że w Izraelu nie szanowano ślubów nazireatu (Am 2:11-12). Nie wykluczone, że nazirejczykiem był Jan Chrzciciel (Łk 1:12-15), „wina i sycery pić nie będzie”. Nie wykluczone, że ap. Paweł składał śluby nazireatu (Dz Ap 18:18) oraz, że nie było to praktyką wśród pierwszych uczniów (Dz 21:17-24). Sugeruje to i łączy te opisy fakt, że golili głowy. Tak właśnie robiono podczas oczyszczenia nazirejczyków: „Wtedy u wejścia do Namiotu Spotkania ostrzyże nazirejczyk swe poświęcone włosy i rzuci je w ogień, w którym płonie ofiara biesiadna” (IV Moj/Lb 6:18).

Może ktoś powiedzieć, że przy oczyszczaniu trędowatych również golono głowy. To prawda, ale zgodzimy się, że to nie miało nic wspólnego ze ślubem lub poświeceniem się Bogu, w przeciwieństwie do ślubu nazireatu.

Moim ulubionym wersetem z dzisiejszego czytania jest błogosławieństwo Aarona (IV Moj/Lb 6:22-27). Jest to również obietnica i dla nas. Boże błogosławieństwo jest obietnicą i nagrodą, za to, że służymy Bogu (V Moj/Pwt 28:1-10 i dalsze). Bóg jest naszym wsparciem i Tym, który nas ochrania (Ps 121:1-4 i dalsze). Każdy z wierzących wie, że jak jest dzieckiem Bożym, to Bóg będzie mu błogosławił, bo taka jest obietnica. I tego wam kochani życzę z całego serca: aby was Bóg błogosławił. I ja też was błogosławię w imieniu Jezusa Chrystusa.

Jest w tym wszystkim jednak jedno „ale” - czy my też błogosławimy? To jest ważna spraw, bardzo często wierzący przeklinają, złorzeczą. Co jednak mówi nam Słowo Boże? Nasz Pan, Jeszua, uczmy się tego od Niego, mówił, abyśmy błogosławili (Łk 6:27-18), tak samo nauczał ap. Paweł (Rz 12:14-15), apostoł Piotr (1P 3:8-12): „byśmy odziedziczyli błogosławieństwo”. Lubię list Jakuba, bo pisze on w nie bez ogródek (Jk 3:8-12): „Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak być nie może, bracia moi!” . Także trzymajmy język za zębami, gdy mamy zamiar przeklinać lub złorzeczyć.

A gdy czasami, będzie nam ciężko, gdy słowa innych będą nas ranić, to pamiętajmy, co powiedział nasz Pan i nauczyciel Jeszua z Nazaretu (Łk 6:20-23): „Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże. Błogosławieni wy, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni. Błogosławieni wy, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie. Błogosławieni będziecie, gdy ludzie was znienawidzą, i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego podadzą w pogardę wasze imię jako niecne: cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom”.

Życzymy miłego szabatu i owocnego badania Tory Bożej i szukania pouczenia Bożego w Jego całym Piśmie Świętym. Szabat szalom!

Dzisiaj czytamy Parszę Nicawim – Stojący.

Izrael stojący przed Bogiem, wszedł w przymierze, wszedł w przymierze z Bogiem, my również wchodzimy w przymierze z Bogiem przez Jeszuę Mesjasza. Gdy czytamy VMoj/Pwt 29:11-14 „11 Weszliście z Panem, Bogiem swoim, w przymierze, które Pan, Bóg wasz, zawarł dziś z wami pod przysięgą,” oraz „13 Nie z wami tylko zawieram to przymierze i składam przysięgę, 14 ale z każdym, który tu stoi z wami dzisiaj w obliczu Pana, Boga naszego, i z każdym, kogo tu dzisiaj nie ma z nami.„

Widzimy, że Izrael wszedł z Bogiem w przymierze, sam dobrowolnie i zobowiązał się do wypełniania warunków tego Przymierza, a Bóg przysiągł im za to błogosławieństwo lub za łamanie Przymierza przekleństwo, ale to czytający wiedzą.

Chciałbym jednak zwrócić dzisiaj uwagę na wiersze dalsze, że to przymierze jest i z innymi, których wtedy tam nie było a których powoła Bóg.

Od samego początku Bóg dawał Prawo takie samo dla Izraela i dla cudzoziemca czy obcego. Czytajmy IIMoj/Wj 12:43-49 „49 Takie samo prawo będzie dla tubylców i dla cudzoziemców przebywających pośród was». „ gdy chodziło o Paschę.

Dalej IIMoj/Wj 20:8-10 „10 Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram.”, miał razem z Izraelem zachowywać szabat.

Następny IVMoj/Lb 9:14 „14 Jeśli jakiś obcy zatrzymał się pośród was i ma obchodzić Paschę dla Pana, winien ją obchodzić według praw i zwyczajów odnoszących się do Paschy. Jedne i te same prawa dotyczą obcych jak też i tubylców».”

Następny IVMoj/Lb 15:14-16 „14 Gdyby zaś człowiek obcy, który się u was zatrzymał albo pośród was na stałe mieszka, chciał złożyć ofiarę jako miłą woń dla Pana - ma uczynić tak jak i wy. 15 Jednakowa ustawa odnosi się do was i do obcych, którzy się pośród was zatrzymują; jest to ustawa wieczysta dla waszych potomków i wobec Pana obowiązująca zarówno was jak i obcych. 16 To samo prawo i ten sam przepis obowiązują was i obcych, którzy mieszkają pośród was».” To samo prawo co do ofiar.

Następnie VMoj/Pwt 5:12-14 „Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani twój wół, ani twój osioł, ani żadne twoje zwierzę, ani obcy,…”

Jak widzimy z poniższych fragmentów, już wtedy Bóg nie robił przeszkód aby cudzoziemiec lub obcy (stosowano zamiennie) mógł przyłączyć się do Izraela, obowiązywało go jednak to samo Prawo co całego Izraela.

Ja widzę też w tych słowach, co czytaliśmy, że „, i z każdym, kogo tu dzisiaj nie ma z nami.”, Bóg mówi i o nas, o przyjęciu pogan do Kościoła, do Ciała Chrystusa, do swojego ludu.

Wspomina o tym Izajasz gdy napisał Iz 14:11 „Cudzoziemiec przyłączy się do nich i zostanie wcielony do domu Jakuba.”

Natomiast w Iz 56:3-8 czytamy wyraźnie „3 Niechże cudzoziemiec, który się przyłączył do Pana, nie mówi tak: "Z pewnością Pan wykluczy mnie ze swego ludu"….6 Cudzoziemców zaś, którzy się przyłączyli do Pana, ażeby Mu służyć i ażeby miłować imię Pana i zostać Jego sługami - wszystkich zachowujących szabat bez pogwałcenia go i trzymających się mocno mojego przymierza, „

Widzimy obietnicę jaką Bóg dał Izraelowi i widzimy potwierdzenie tej obietnicy przez proroka Izajasza, że Bogu miły jest każdy, kto z serca przylgnie do Boga i chce Jemu służyć.

Jak widzimy, wypełniając Jego Prawo, na zasadach jakie dał Bóg, a nie po swojemu, jak nauczają niektórzy.

W nauczaniu Jeszuy widać podobny progres. Najpierw posyła apostołów do Izraela gdy mówi: „6 Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela.” Mt 10:5-10,

Dopiero później wspomina, że „16 Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz.” J 10:11-16.

Tę obietnice potwierdzają apostołowie „39 Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz».” Dz Ap 2:37-39.

Wypełnienie tej obietnicy widzimy na przykładzie domu Korneliusza „ 18 Gdy to usłyszeli, zamilkli. Wielbili Boga i mówili: «A więc i poganom udzielił Bóg [łaski] nawrócenia, aby żyli».” Dz Ap 11:13-18.

Jasno i wyraźnie nauczał o tym ap. Paweł „24 względem nas, których powołał nie tylko spośród Żydów, ale i spośród pogan...? 25 Mówi o tym u Ozeasza: Nazwę "lud nie mój" - ludem moim, i "nie umiłowaną" - umiłowaną.” Rz 9:22-26

Dalej mówi o wszczepieniu pogan w korzeń „17 Jeżeli zaś niektóre gałęzie zostały odcięte, a na ich miejsce zostałeś wszczepiony ty, który byłeś dziczką oliwną, i razem [z innymi gałęziami] z tym samym korzeniem złączony na równi z nimi czerpałeś soki oliwne,” Rz 11:15-18.

Bóg, jak wiemy nie lubuje się w śmierci grzesznika, dlatego od samego początku miał plan, aby z dwóch rodzajów ludzi, stworzyć jednego, co dokonuje się w Mesjaszu jak czytamy: „17 A przyszedłszy zwiastował pokój wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy blisko, 18 bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca. 19 A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga” Ef 2:15-22. Nie znaczy to, że teraz już wszystko nam wolno i nie mamy żadnych obowiązków, ap. Paweł był innego zdania, gdy czytamy „21 I was, którzy byliście niegdyś obcymi [dla Boga] i wrogami przez sposób myślenia i wasze złe czyny, 22 teraz znów pojednał w doczesnym Jego ciele przez śmierć, by stawić was wobec siebie jako świętych i nieskalanych, i nienagannych, „ Kol 1:21-23

Stawić nas ŚWIĘTYMI, NIESKALANYMI, NIENAGANNYMI, pamiętajmy o tym.

Apostoł Piotr wspomina o nas jako o porzuconych owcach, gdy czytamy „25 Błądziliście bowiem jak owce, ale teraz nawróciliście się do Pasterza i Stróża dusz waszych.” 1P 2:24-25.

Dlatego, gdy zostaliśmy wszczepieni w korzeń i czerpiemy soki z tego samego oliwnego drzewa, gdy staliśmy się „ludem Jego”, gdy już nie jesteśmy obcymi tylko domownikami, gdy mamy Pasterza i nie jesteśmy już zbłąkanymi owcami, gdy weszliśmy przez ciasna bramę i idziemy wąska drogą. PAMIĘTAJMY O TYM CO NAS CZEKA NA KOŃCU TEJ DROGI, GDY DOJDZIEMY DO CELU, GDY DOCHOWAMY WIERNOŚCI, GDY SIĘ NIE COFNIEMY.

Obyśmy byli pośród nich, tego z serca Wam życzę „9 Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy.” Ap 7:3-4; 9

Dlatego kochani z ufnością służmy naszemu Bogu i Jego synowi Jeszule Mesjaszu, nie obawiajmy się gdy czynimy dobrze, gdy żyjemy według ducha, lękajmy się jednak gdy grzeszymy i nie ma w nas bojaźni Bożej, Szalom.

Bardzo ciekawe słowa są zapisane w VMoj/Pwt 29:28 „28 Rzeczy ukryte należą do Pana, Boga naszego, a rzeczy objawione - do nas i do naszych synów na wieki, byśmy wykonali wszystkie słowa tego Prawa.” Niech to będzie wyjaśnieniem dla nas, że skoro czegoś nie rozumiemy, to może to być zakryte i nie musimy z tego powodu się martwić. Jedno jest pewne, wymogi Prawa nie są dla nas zakryte. Dlatego Bóg mówi wyraźnie „11 Polecenie to bowiem, które ja ci dzisiaj daję, nie przekracza twych możliwości i nie jest poza twoim zasięgiem. „ VMoj/Pwt 30:11-14.

Nie wierzcie tym, co mówią, że człowiek nie był w stanie wypełnić Prawa Bożego, dlatego Chrystus je zniósł i dał nam łaskę. TO JEST KŁAMSTWO.

Gdy badamy Słowo Boże uważnie to zobaczcie co można w nim znaleźć „26 I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała. 27 Ducha mojego chcę tchnąć w was i sprawić, byście żyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań, i według nich postępowali.

„ Ez 36:26-27, już wtedy Bóg zapowiadał te sprawy a o życiu według ducha napisał ap. Paweł „13 Nie ci bowiem, którzy przysłuchują się czytaniu Prawa, są sprawiedliwi wobec Boga, ale ci, którzy Prawo wypełniają, będą usprawiedliwieni. 14 Bo gdy poganie, którzy Prawa nie mają, idąc za naturą, czynią to, co Prawo nakazuje, chociaż Prawa nie mają, sami dla siebie są Prawem. 15 Wykazują oni, że treść Prawa wypisana jest w ich sercach, gdy jednocześnie ich sumienie staje jako świadek, a mianowicie ich myśli na przemian ich oskarżające lub uniewinniające. „ Rz 2:12-16

Dlatego Bóg posłał Jeszuę Mesjasza aby z Jego pomocą mogło to być możliwe. Zobaczcie kiedy wypełnia się na nas proroctwo Ezechiela?

Napisał o tym ap. Paweł „1 Teraz jednak dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, nie ma już potępienia. 2 Albowiem prawo Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, wyzwoliło cię spod prawa grzechu i śmierci. 3 Co bowiem było niemożliwe dla Prawa, ponieważ ciało czyniło je bezsilnym, [tego dokonał Bóg]. On to zesłał Syna swego w ciele podobnym do ciała grzesznego i dla [usunięcia] grzechu wydał w tym ciele wyrok potępiający grzech, 4 aby to, co nakazuje Prawo, wypełniło się w nas, o ile postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.” Rz 8:1-7

Niech dobry Bóg was błogosławi i napełnia swoim Duchem, a wtedy będziecie mieli serce mięsiste i zdolne do życia zgodnie z Prawem Bożym, które nie jest ciężkie. Szalom.

Dzisiaj spotykamy nauczanie o tzw. „zastąpieniu Izraela” Oczywiście ta nauka nie ma poparcia w Biblii, podam kilka przykładów.

Czytamy o tym np. w dzisiejszej Parszy VMoj/Pwt 30:1-5 „4 Choćby twoi wygnańcy byli na krańcach nieba, zgromadzi cię stamtąd Pan, Bóg twój, i stamtąd cię zabierze.

5 Sprowadzi cię Pan, Bóg twój, do ziemi, którą przodkowie twoi otrzymali w posiadanie, abyś ją odzyskał; uczyni cię szczęśliwym i rozmnoży cię bardziej niż twoich przodków. „

Widzimy, że to proroctwo dotyczące błogosławieństwa i przekleństwa wypełniło się nad Izraelem. Bóg ich wypędził i rozproszył po świecie, jednak w swoim czasie ich zbierze, czytamy o tym u Izajasza: „Pan podniesie po raz drugi rękę, aby wykupić Resztę swego ludu, która ocaleje, z Asyrii i z Egiptu, z Patros i z Kusz, z Elamu i Szinearu, z Chamat i z wysp na morzu. 12 Podniesie znak dla pogan i zgromadzi wygnańców Izraela; pozbiera rozproszonych z Judy z czterech stron świata.” Iż 11:11-12; 15-16

Dalej napisał Izajasz „5 Nie lękaj się, bo jestem z tobą. Przywiodę ze Wschodu twe plemię i z Zachodu cię pozbieram. 6 Północy powiem: "Oddaj!" i Południowi: "Nie zatrzymuj!" Przywiedź moich synów z daleka i córki moje z krańców ziemi.” Iz 43:4-7.

Wtóruje jemu Jeremiasz, gdy czytamy „… 36 «Jeśliby te prawa przestały działać przede Mną - wyrocznia Pana - wtedy i pokolenie Izraela przestałoby być narodem na zawsze przede Mną». …” Jr 31:35-37

Podobnie nauczał ap. Paweł gdy czytamy „25 Nie chcę jednak, bracia, pozostawiać was w nieświadomości co do tej tajemnicy - byście o sobie nie mieli zbyt wysokiego mniemania - że zatwardziałość dotknęła tylko część Izraela aż do czasu, gdy wejdzie [do Kościoła] pełnia pogan. 26 I tak cały Izrael będzie zbawiony,…” Rz 11:25-27

Jestem przekonany, że na podstawie tych tylko tekstów widać wyraźnie, że Izrael to Izrael a poganie to poganie. Dziękujmy Bogu, że zostaliśmy przyjęci do Ludu Bożego i nie uzurpujmy sobie prawa, do zastąpienia Izraela. Szalom.

Ostatnim wersetem z jakim chciałbym się podzielić z Wami w dzisiejszym komentarzu są słowa zapisane w VMoj/Pwt 30:15-20 „19 Biorę dziś przeciwko wam na świadków niebo i ziemię, kładąc przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo, 20 miłując Pana, Boga swego, słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego; bo tu jest twoje życie i długie trwanie twego pobytu na ziemi, którą Pan poprzysiągł dać przodkom twoim: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi.”

Jak widzimy nie ma zgody na grzech, niewierność, odstępstwo. Jest natomiast wezwanie do wierności, życia, błogosławieństwa.

Tak samo nauczał Jeszua, nic się nie zmieniło, jakby chcieli co niektórzy, „13 Wchodźcie przez ciasną bramę! Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. 14 Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują!” Mt 7:13-14

Dzisiaj uważam, że oprócz Prawa Bożego, Jeszua przynosząc Ewangelię o naszym zbawieniu, dodał jeszcze kilka Praw. Czytajmy „16 Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. „ Mk 16:15-16

Dalej „53 Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. 54 Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. „ J 6:53-54

Dzisiaj, o zgrozo, chrześcijanie rożnych wyznań, wzięli tylko to za odrzucili całe Prawo Boże, przeprasza, jest część co jeszcze zachowuje Dekalog, lecz z szabatem bywa już różnie.

Zobaczcie o czy napisał Mojżesz w IIMoj/Wj 32:30-34 „33 Pan powiedział do Mojżesza: «Tylko tego, który zgrzeszył przeciw Mnie, wymażę z mojej księgi. „

O księdze życia wspomina i ap. Jan „5 Tak szaty białe przywdzieje zwycięzca, i z księgi życia imienia jego nie wymażę. I wyznam imię jego przed moim Ojcem i Jego aniołami.” Ap 3:4-5

Dlatego kochani, badajmy co jest Bogu miłe a co nie i tego się trzymajmy. Oczywiście badajmy to na podstawie TYLKO Słowa Bożego, abyśmy nie byli wymazani z Księgi Życia. Szalom.

Wersety wykorzystane w komentarzu pochodzą z Biblii Tysiąclecia.

Dzisiejsza Parsza Noach – Noe opowiada o życiu Noego, o przeżytym przez niego potopie i zawartym przez Boga przymierzu z Noem i jego potomstwem.

Już pierwsze wersy dzisiejszej Parszy dają piękne świadectwo o Noe, gdy czytamy: IMoj/Rdz 6:9 „9 Oto dzieje Noego. Noe, człowiek prawy, wyróżniał się nieskazitelnością wśród współczesnych sobie ludzi; w przyjaźni z Bogiem żył Noe. „

Noe był w oczach Boga sprawiedliwy, żył w przyjaźni z Bogiem. Pomyślmy, jak postępował Noe, że Bóg wydał o nim takie świadectwo? Kogo i co Bóg potępił zsyłając potop? Czy nie potępił grzech, niegodziwość i złe usposobienie? Pomyślmy zatem co z nami, badajmy siebie abyśmy nie brali udziału w tym co złe w oczach Bożych, przecież jeszcze wtedy nie było nadanego Prawa, czyli o poddaniu się w niewole Prawa nie może być mowy, czy zatem chcemy się poddać w niewole grzechu?

Zobaczmy jakie świadectwo daje o Noe ap. Paweł gdy napisał Hbr 11:7 „7 Przez wiarę Noe został pouczony cudownie o tym, czego jeszcze nie można było ujrzeć, i pełen bojaźni zbudował arkę, aby zbawić swą rodzinę. Przez wiarę też potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości, którą otrzymuje się przez wiarę.”

Przez wiarę Noe stał się dziedzicem sprawiedliwości. O co zatem chodzi, „ja wieżę” czyli wszystko jest dobrze. Tak zapewne myśli i mówi wielu, a jak jeszcze dodasz, że kto uwierzy i wyzna, że Jeszua jest Panem, jest już zbawiony, to cóż więcej trzeba. Kłamcy, kłamcy co tak nauczają i zwodziciele, co to Boga się nie boją.

Zobaczmy co na ten temat napisał ap. Jakub, Jk 2:14-26 „14 Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy wiara zdoła go zbawić?... 17 Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. … 19 Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz - lecz także i złe duchy wierzą i drżą. 20 Chcesz zaś zrozumieć, nierozumny człowieku, że wiara bez uczynków jest bezowocna? … 24 Widzicie, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia na podstawie uczynków, a nie samej tylko wiary. … 26 Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków.”

Jestem przekonany, że dla uczciwego wierzącego, te słowa nie wymagają komentarza. Jest jasno i wyraźnie napisane, że „wiara bez uczynków jest martwa”

Jak napisał ap. Piotr, 2P 2:4-5 „4 Jeżeli bowiem Bóg aniołom, którzy zgrzeszyli, nie odpuścił, ale wydał do ciemnych lochów Tartaru, aby byli zachowani na sąd; 5 jeżeli staremu światu nie odpuścił, ale jako ósmego Noego, który ogłaszał sprawiedliwość, ustrzegł, gdy zesłał potop na świat bezbożnych; „

Zginęli wszyscy, którzy grzeszyli, nawet i aniołowie, ich też Bóg ukarał. To jak myślisz, czy gdy my dopuszczamy się grzechu, to nic złego nas nie spotka? Pomyśl. Szalom.

Apostoł Piotr porównuje arkę do chrztu, gdy czytamy 1P 3:18-21 „21 Teraz również zgodnie z tym wzorem ratuje was ona we chrzcie nie przez obmycie brudu cielesnego, ale przez zwróconą do Boga prośbę o dobre sumienie, dzięki zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. „

Tak jak wtedy, gdy Bóg pouczył Noego aby zbudował arkę i przez nią będzie uratowany on i jego rodzina, tak i dzisiaj Bóg poucza nas, że chrzest wodny jest taką arką w której możemy być uratowani, gdy do niej wejdziemy nie poginiemy razem ze światem. Mamy do przez Jeszue Mesjasza, Jezusa Chrystusa. Tylko jak Noe, był posłuszny i zbudował arkę, tak i my musimy być posłuszni i tam wejść, zanurzywszy się w imię Jezusa Chrystusa na podstawie wiary. Czyli wiara i uczynki musza iść w parze. Czytajmy Rz 6:3-4 „3 Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? 4 Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. „

Chrzest zanurzający w Jezusa Chrystusa, dlaczego zatem nie w imię Ojca i Syna i Ducha św? Ale to już całkiem inny temat. Szalom.

Bardzo ważne słowa na temat potopu i Noego, powiedział Jeszua, gdy czytamy w Mt 24:36-44 „36 Lecz o dniu owym i godzinie nikt nie wie, nawet aniołowie niebiescy, tylko sam Ojciec. 37 A jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. 38 Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, 39 i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego.”

Łukasz dodaje: Łk 17:26-37 „26 Jak działo się za dni Noego, tak będzie również za dni Syna Człowieczego: 27 jedli i pili, żenili się i za mąż wychodziły aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki; nagle przyszedł potop i wygubił wszystkich. 28 Podobnie jak działo się za czasów Lota: jedli i pili, kupowali i sprzedawali, sadzili i budowali, 29 lecz w dniu, kiedy Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba deszcz ognia i siarki i wygubił wszystkich; 30 tak samo będzie w dniu, kiedy Syn Człowieczy się objawi. „

Jeszua porównał czas swojego powtórnego przyjścia z czasami Noego i Lota, że tak ja wtedy tak i przed Jego przyjściem, grzech bardzo się rozmnoży na świecie. Zastanów się bracie, siostro, przyjacielu, czy czasem nie przyszło nam już w takich czasach żyć? Jeżeli tak, to tym bardziej zabiegajmy o wiarę i pobożne życie, abyśmy nie byli z tym światem potępieni. Czuwajcie, bo nie wiecie kiedy Pan wasz przyjdzie. Szalom.

Czytając dzisiejszą Parsze natrafiłem na takie słowa IMoj/Rdz 7:2-3 „2 Z wszelkich zwierząt czystych weź z sobą siedem samców i siedem samic, ze zwierząt zaś nieczystych po jednej parze: samca i samicę; 3 również i z ptactwa - po siedem samców i po siedem samic, aby w ten sposób zachować ich potomstwo dla całej ziemi.”

Jak to jest, że Noe znał podział na zwierzęta czyste i nieczyste? Przecież to Prawo zostało spisane dopiero przez Mojżesza jak czytamy IIIMoj/Kpł 11:1-8 „1 Następnie Pan powiedział do Mojżesza i Aarona: 2 «Tak mówcie do Izraelitów: Oto zwierzęta, które będziecie jeść spośród wszystkich zwierząt, które są na ziemi: 3 Będziecie jedli każde zwierzę czworonożne, które ma rozdzielone kopyta, to jest racice, i które przeżuwa. 4 Ale [następujących zwierząt], mających rozdzielone kopyto i przeżuwających nie będziecie jedli: wielbłąd, ponieważ przeżuwa, ale nie ma rozdzielonego kopyta - będzie dla was nieczysty;…” oraz VMoj/Pwt 14:3-6 „3 Nie będziecie jedli nic obrzydliwego. 4 Oto zwierzęta, które możecie jeść: wół, baran, koza, 5 jeleń, gazela, daniel, koziorożec, antylopa, bawół i kozica. 6 Możecie jeść wszelkie zwierzę o rozdzielonym kopycie, to jest parzysto rozłożonej racicy, i które przeżuwa.”

Jak widzimy Prawo o pokarmach spisał dopiero Mojżesz, jednak już Noe i inni znali to Prawo i je stosowali długo zanim zostało ono spisane. Co zatem się stało, że dzisiaj tak wielu odrzuciło to Prawo i uważa, że teraz można jeść wszytko, że to dla żydów było. Jednak jak widać było też i dla Noego i on to Prawo stosował, czyż i nie dlatego Bóg wydał o nim takie świadectwo, że był sprawiedliwy?

To Prawo o pokarmach stosował Jeszua, stosował ap, Piotr gdy czytamy Dz Ap 10:12-14 „12 Były w nim wszelkie zwierzęta czworonożne, płazy naziemne i ptaki powietrzne. 13 «Zabijaj, Piotrze i jedz!» - odezwał się do niego głos. 14 «O nie, Panie! Bo nigdy nie jadłem nic skażonego i nieczystego» - odpowiedział Piotr. „

Jakoś po śmierci Mesjasza nie zmienił zdania, tylko dalej trzymał się Bożego Prawa co do pokarmów.

Co więcej ap. Paweł przestrzegał, co stanie się w czasach ostatnich 1Tm 4:1-6 „1 Duch zaś otwarcie mówi, że w czasach ostatnich niektórzy odpadną od wiary, skłaniając się ku duchom zwodniczym i ku naukom demonów. 2 [Stanie się to] przez takich, którzy obłudnie kłamią, mają własne sumienie napiętnowane. 3 Zabraniają oni wchodzić w związki małżeńskie, [nakazują] powstrzymywać się od pokarmów, które Bóg stworzył, aby je przyjmowali z dziękczynieniem wierzący i ci, którzy poznali prawdę….”

Zobaczcie co napisał ap. Paweł, że zakaz spożywania pokarmów, które Bóg zalecił człowiekowi, jest NAUKĄ DEMONÓW, NAUKĄ ODSTĘPCÓW od wiary.

Tak samo spożywanie krwi, też Noe został o tym pouczony, aby tego nie jeść IMoj/Rdz 9:3-5 „4 Nie wolno wam tylko jeść mięsa z krwią życia. 5 Upomnę się o waszą krew przez wzgląd na wasze życie - upomnę się o nią u każdego zwierzęcia. Upomnę się też u człowieka o życie człowieka i u każdego - o życie brata. „

Dopiero później, Mojżesz spisał to jako Prawo IIIMoj/Kpł 17:10-14 „10 Jeżeli kto z domu Izraela albo spośród przybyszów, którzy osiedlili się między nimi, będzie spożywał jakąkolwiek krew, zwrócę oblicze moje przeciwko temu człowiekowi spożywającemu krew i wyłączę go spośród jego ludu. 11 Bo życie ciała jest we krwi, a Ja dopuściłem ją dla was na ołtarzu, aby dokonywała przebłagania za wasze życie, ponieważ krew jest przebłaganiem za życie. 12 Dlatego dałem nakaz Izraelitom: Nikt z was nie będzie spożywał krwi. Także i przybysz, który się osiedlił wśród was nie będzie spożywał krwi.”

To samo potwierdzili apostołowie gdy czytamy Dz Ap 15:28-29 „28 Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. 29 Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!» „

Co zatem się stało, że i w tym wypadku, tak wielu wierzących spożywa krew i zaciąga winę przed Bogiem? Jak wykazałem, jasno widać, że Prawo o zakazie spożywania krwi, było już długo zanim spisał to Mojżesz i wyraźnie potwierdzili to Prawo apostołowie względem pogan, aby nie spożywali krwi. Czyżby WIARA BEZ UCZYNKÓW BYŁA MARTWA? Szalom.

Chciałbym też zwrócić uwagę na słowa zapisane w IMoj/Rdz 9:8-17 „8 Potem Bóg tak rzekł do Noego i do jego synów: 9 «Ja, Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie; 10 z wszelką istotą żywą, która jest z wami: z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi. 11 Zawieram z wami przymierze, tak iż nigdy już nie zostanie zgładzona wodami potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię».”

BÓG ZAWARŁ Z NOE PRZYMIERZE! NIE NOE Z BOGIEM!

Dzisiaj często mówimy, że to my zawieramy z Bogiem przymierze. Nic bardziej mylnego. Zobaczcie na innych przykładach, kto z kim zawiera przymierze.

ABRAHAM - IMoj/Rdz 17:1-10 „1 A gdy Abram miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, ukazał mu się Pan i rzekł do niego: «Jam jest Bóg Wszechmogący. Służ Mi i bądź nieskazitelny, 2 chcę bowiem zawrzeć moje przymierze pomiędzy Mną a tobą i dać ci niezmiernie liczne potomstwo». 3 Abram padł na oblicze, a Bóg tak do niego mówił: 4 «Oto moje przymierze z tobą: staniesz się ojcem mnóstwa narodów.

IZRAEL - II Moj./ Wj 24:3-8 „7 Wtedy wziął Księgę Przymierza i czytał ją głośno ludowi. I oświadczyli: «Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni». 8 Mojżesz wziął krew i pokropił nią lud, mówiąc: «Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów». „

NOWE Z IZRAELEM - Jr 31:31-33 „31 Oto nadchodzą dni - wyrocznia Pana - kiedy zawrę z domem Izraela <i z domem judzkim> nowe przymierze. „

Jak widzimy, jasno i wyraźnie widać, że to Bóg zawiera przymierze z człowiekiem czy też narodem a nie odwrotnie. Co więcej, to Nowe Przymierze jest zawarte przez Jeszuę Mesjasza jak czytamy Hbr 8:6-8 „ 6 Teraz zaś otrzymał w udziale o tyle wznioślejszą służbę, o ile stał się pośrednikiem lepszego przymierza, które oparte zostało na lepszych obietnicach. „ oraz Hbr 9:11-15 „14 to o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu. 15 I dlatego jest pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw, popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy. „

Dlatego kochani ważmy słowa i nie mówmy, że to my zawarliśmy z Bogiem przymierze, ja nigdzie takiej nauki w Słowie Bożym nie znalazłem. To Bóg w swojej dobroci zawarł przymierze z Noem, Abramem i Izraelem, z którym są związanie konkretne obietnice i konkretne warunki. Dlatego wypełniajmy warunki Nowego Przymierza abyśmy nie wypadli z łaski. Szalom.

Czytajmy dalej IMoj/Rdz 9:21-23 „21 Gdy potem napił się wina, odurzył się i leżał nagi w swym namiocie. 22 Cham, ojciec Kanaana, ujrzawszy nagość swego ojca, powiedział o tym dwu swym braciom, którzy byli poza namiotem. 23 Wtedy Sem i Jafet wzięli płaszcz i trzymając go na ramionach weszli tyłem do namiotu i przykryli nagość swego ojca; twarzy zaś swych nie odwracali, aby nie widzieć nagości swego ojca. „

Ciekawe skąd dwaj synowie znali Prawo o nagości, czyżby czytali Mojżesza IIIMoj/Kpł 18:7 i 29-30 „7 Nie będziesz odsłaniać nagości swojego ojca lub nagości swojej matki. Jest ona twoją matką - nie będziesz odsłaniać jej nagości. … 29 Bo każdy, kto czyni jedną z tych obrzydliwości, wszyscy, którzy je czynią, będą wyłączeni spośród swojego ludu.”

Jest to następne wyraźne potwierdzenie, że znano Prawo Boże zanim ono było spisane przez Mojżesza.

Z tego też opisu widać, że trzeba uważać z alkoholem, nie znaczy to, jak nauczają niektórzy, że w ogóle nie wolno pić alkoholu, wolno, ale jest takie pouczenie w Słowie Bożym Ef 5:15-20 „17 Nie bądźcie przeto nierozsądni, lecz usiłujcie zrozumieć, co jest wolą Pana. 18 A nie upijajcie się winem, bo to jest [przyczyną] rozwiązłości, ale napełniajcie się Duchem, „

Czyli jak widzimy nie ma mowy tu o soku z winogron ale o winie, aby nim się nie upijać, gdyż to może być i często jest, powodem do grzechu. Bądźmy zatem mądrzy i panujmy nad swoją głową i ciałem. Wszystko jest dobre jeżeli je dobrze stosujemy, jak to czynił ap. Paweł gdy pouczał Tymoteusza, 1Tm 5:23 „23 Siebie samego zachowaj czystym! Samej wody już nie pij, używaj natomiast po trosze wina ze względu na żołądek i częste twe słabości!” Szalom.

Zobaczcie do czego może doprowadzić alkohol, do przekleństwa, jak czytamy IMoj/Rdz 9:24-25 „24 Kiedy Noe obudził się po odurzeniu winem i dowiedział się, co uczynił mu jego młodszy syn, 25 rzekł: «Niech będzie przeklęty Kanaan! Niech będzie najniższym sługą swych braci!»”

Syn Noego, Cham, za to, że oglądał nagość ojca ściągnął na siebie przekleństwo. Czyli już wtedy zanim zostało spisane Prawo przez Mojżesza o zakazie oglądania nagości i wynikająca za to kara. W czasach Noego, znano to Prawo i wiedziano jaka za złamanie tego Prawa była kara, było nią przekleństwo i jak widzimy Cham/Kanaan był praojcem narodów pogańskich, oddalonych od Boga IMoj/Rdz 10:15-20 „15 Kanaan zaś miał synów: pierworodnego Sydona i Cheta. 16 A ponadto: Jebusytów, Amorytów, Girgaszytów, 17 Chiwwitów, Arkitów, Sinitów, 18 Arwadytów, Semarytów i Chamatytów. A potem szczepy kananejskie rozproszyły się. 19 Granica Kananejczyków biegła od Sydonu w kierunku Geraru aż do Gazy, a potem w kierunku Sodomy, Gomory, Admy i Seboim - aż do Leszy. 20 Są to potomkowie Chama według ich szczepów, języków, krajów i narodów.”

Potwierdza to IIIMoj/Kpł 18/24-30 „24 Tymi wszystkimi rzeczami nie plugawcie się, bo tymi wszystkimi rzeczami plugawiły się narody, które wypędzam przed wami. 25 Także i ziemia stała się nieczysta. Ukarałem ją więc za jej winę, a ziemia wypluła swoich mieszkańców. 26 Strzeżcie więc ustaw i wyroków moich, nie czyńcie nic z tych obrzydliwości. Nie będzie ich czynić ani tubylec, ani przybysz, który osiedlił się wśród was. 27 Bo wszystkie te obrzydliwości czynili mieszkańcy ziemi, którzy byli przed wami, i ziemi została splugawiona.”

Dlatego Bóg ziemię tych narodów oddał w ręce Izraela IIMoj/Wj 23:20-25 „23 Mój anioł poprzedzi cię i zaprowadzi do Amoryty, Chetyty, Peryzzyty, Kananejczyka, Chiwwity, Jebusyty, a Ja ich wygładzę. 24 Nie będziesz oddawał pokłonu ich bogom i nie będziesz ich czcił. Nie będziesz postępował według ich postępków, lecz zburzysz zupełnie i bezlitośnie połamiesz w kawałki ich stele.”

Jak wiemy to wszystko się wypełniło w historii zbawienia, Bóg na przykładzie wielu świadków, wielu mężów Bożych, którzy służyli Bogu, realizował swój plan zbawienia. To oni są i powinni być, świadkami wiary, abyśmy byli tak jak oni, posłuszni Bogu, pełnili Jego wolę i żyli oddzieleni od grzechu. Noe nie brał udziału w grzechach tego świata i dlatego Bóg go uratował. Tak samo i my, wchodźmy do arki jaką mamy przez Jeszuę Mesjasza w chrzcie wodnym, i nie bierzmy udziału w grzechach tego świata, abyśmy z tym światem nie byli potępieni, abyśmy nie wypadli a arki. Szalom.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Komentarz do dzisiejszej Parszy chciałbym podzielić na następujące tematy:

OBLICZENIA, POŚWIĘCONY DLA PANA, JAK PAN MU NAKAZAŁ, CHWAŁA BOŻA, SZATA, PEKTORAŁ

OBLICZENIA

Nasze dzisiejsze czytanie rozpoczniemy od słów zapisanych w IIMoj/Wj 38:24-29 „24 Zużyli zaś wszystkiego złota na roboty przy budowie przybytku dwadzieścia dziewięć talentów z ofiar złożonych gestem kołysania i siedemset trzydzieści syklów, według wagi sykla przybytku. 25 A srebra od spisanych w zgromadzeniu było sto talentów i tysiąc siedemset siedemdziesiąt pięć syklów według wagi sykla przybytku. 27 Sto talentów srebra zużyto na odlanie podstaw do przybytku i podstaw do zasłon, sto talentów na sto podstaw, czyli po talencie na jedną podstawę. 28 Z tysiąca siedmiuset siedemdziesięciu pięciu [syklów] zrobiono haczyki do słupów i pokrycie na ich głowice i opatrzono je klamrami. 29 Brązu zaś, który złożono w ofierze gestem kołysania, było siedemdziesiąt talentów i dwa tysiące czterysta syklów. „

W tym opisie znajdujemy dokładne wyliczenie ile zużyto materiału na wybudowanie Przybytku, Namioty Spotkania oraz całego wyposażenia. Czy kiedyś próbowaliście policzyć ile tego mogło być. Poniżej przedstawiam moje wyliczenie, pokazujące ile faktycznie zużyto złota, srebra i brązu na budowę.

Współczesny odpowiednik

1 sykl = 2 beki 11,4 g

1 talent = 60 min 34,2 kg

złoto 29 talentów x 34,2 kg = 991,8 kg +8,3 ok. 1.000 kg.

srebro 100 talentów x34,2 kg =3 420kg+12,25 ok. 3.432 kg

brąz 70 talentów x 34,2 kg = 2 394kg + 27,36 ok 2.421 kg

Jak widać było tego naprawdę dużo, w ten sposób lud uczcił swojego Boga, bo jak pamiętamy, to wszystko pochodziło z darów jakie zniósł lud i przekazał gestem kołysania dla Boga.

POŚWIĘCONY DLA PANA

Czytając w IIMoj/Wj 39:30 znajdujemy tam takie słowa: „ 30 I zrobili też diadem ze szczerego złota, i wyrzeźbili na nim, jak się rzeźbi na pieczęci: "Poświęcony dla Pana". „

Gdy Wykonano piękne szaty dla Aarona aby pełnił w nich służbę przed Panem, wykonano zawój, który arcykapłan nosił na głowie a na zawoju umieszczono diadem z napisem „Poświęcony dla Pana”.

W słowie znajdziemy wiele miejsc mówiących o poświęceniu dla Boga. Tak jak już czytaliśmy, poświęcony dla pana był arcykapłan i kapłani, jak czytamy w IIIMoj/Kpł 21:7-8 „7 Nie wezmą za żonę nierządnicy lub kobiety pohańbionej. Nie wezmą kobiety wypędzonej przez męża, bo [kapłan] jest poświęcony Bogu. 8 Będziesz go uważał za świętego, bo on ofiaruje pokarm Boży. Będzie święty dla ciebie, bo Ja jestem święty, Ja Pan, który was uświęcam!”

Kapłani nie mogli brać za żonę kobiety obciążonej, musiała być dziewicą i czystą, bez złej przeszłości, która jak czytamy w konkretnych przypadkach wyłączała ją z tego aby mogła być żona kapłana.

Dalej czytamy że szabat jest poświęcony dla Pana, IIMoj/Wj 16:22-23 „ 22 W szóstym zaś dniu zbierali podwójną ilość pożywienia, dwa omery na każdego. I przybyli wszyscy przełożeni zgromadzenia, i donieśli to Mojżeszowi. 23 A on rzekł do nich: «Oto, co Pan chciał wam powiedzieć: Dniem świętym spoczynku, szabatem poświęconym dla Pana, jest dzień jutrzejszy.”

Dlatego warto nam się dzisiaj zastanawiać jak mamy zachowywać szabat , co czynić w szabat a czego nie czynić. Szabat jest oddzielony od innych dni, jest dniem przeznaczonym na zgromadzanie się przed Bogiem, dniem w którym czytano Słowo Boże i je wykładano. Dniem powstrzymywania się od pracy zawodowej i pracy domowej, można tylko przygotować posiłek, prania i mycia okien nie należy robić. 😊. Jest to czas dla budowania ludu Bożego.

Do tych co nie zachowują szabatu mam prośbę aby się jednak zastanowili, czy dzień, który Bóg uznał za święty, dzisiaj już jest nieważny? Ważniejsza ma być pogańska niedziela, której nauka jest zbudowana na kłamstwie i nauce ludzkiej.

Dalej czytamy w VMoj/Pwt 7:6 „6 Ty bowiem jesteś narodem poświęconym Panu, Bogu twojemu. Ciebie wybrał Pan, Bóg twój, byś spośród wszystkich narodów, które są na powierzchni ziemi, był ludem będącym Jego szczególną własnością. „

Jak widzimy Izrael był i jest narodem poświęcony Bogu, jest szczególną własnością przed Bogiem i wierzcie mi lub nie, dzisiaj nic pod tym względem się nie zmieniło.

Wyraźnie mówi o tym ap. Paweł w Rz 11:25-29 „25 Nie chcę jednak, bracia, pozostawiać was w nieświadomości co do tej tajemnicy - byście o sobie nie mieli zbyt wysokiego mniemania - że zatwardziałość dotknęła tylko część Izraela aż do czasu, gdy wejdzie [do Kościoła] pełnia pogan. 26 I tak cały Izrael będzie zbawiony, jak to jest napisane: Przyjdzie z Syjonu wybawiciel, odwróci nieprawości od Jakuba. 27 I to będzie moje z nimi przymierze, gdy zgładzę ich grzechy.

28 Co prawdą - gdy chodzi o Ewangelię - są oni nieprzyjaciółmi ze względu na wasze dobro; gdy jednak chodzi o wybranie, są oni - ze względu na przodków - przedmiotem miłości. 29 Bo dary łaski i wezwanie Boże są nieodwołalne.”

Zrozummy to „Bo dary łaski i wezwanie Boże są nieodwołalne”, po co zatem wymyślać nauki o zastępstwie Izraela poganami, skoro o poganach jest jasno napisane, jak czytamy w 2Tm 2:19-21 „19 A przecież trwa mocny fundament Boży taką oto mając pieczęć: Poznał Pan tych, którzy są Jego, oraz: Niechaj odstąpi od nieprawości każdy, kto wzywa imienia Pańskiego. 20 Przecież w wielkim domu znajdują się naczynia nie tylko złote i srebrne, lecz i drewniane, i gliniane: jedno do użytku zaszczytnego, a drugie do niezaszczytnego. 21 Jeśliby więc ktoś oczyścił siebie samego z tego wszystkiego, będzie naczyniem zaszczytnym, poświęconym, pożytecznym dla właściciela, przygotowanym do każdego dobrego czynu. „

Także dla każdego w wielkim domu jest miejsca wiele. Dlatego nie odrzucajmy Izraela, którego i Bóg nie odrzucił, tylko skupmy się na oczyszczaniu naszego życia z grzechów i złych uczynków, abyśmy byli naczyniami zaszczytnymi.

Boże wezwanie jest jasne i nie może budzić żadnych wątpliwości: „Niechaj odstąpi od nieprawości każdy, kto wzywa imienia Pańskiego. „

JAK PAN MU NAKAZAŁ

W dzisiejszym czytani, moja uwagę zwróciły tez słowa „jak Pan mu nakazał” a czytamy o nich w IIMoj/Wj 40:16, 19-33 „16 Mojżesz wykonał wszystko tak, jak mu to Pan nakazał uczynić. Tak wykonał. […] 19 I rozciągnął namiot nad przybytkiem i nakrył go przykryciem namiotu z góry, jak to Pan nakazał Mojżeszowi. 20 Następnie wziął Świadectwo i położył je w arce, włożył też drążki do pierścieni arki i przykrył ją z wierzchu przebłagalnią. 21 Wniósł następnie arkę do przybytku i zawiesił zasłonę zakrywającą i okrył nią Arkę Świadectwa, jak Pan nakazał Mojżeszowi. 22 Postawił również stół w Namiocie Spotkania po stronie północnej przybytku przed zasłoną, 23 a na nim rozłożył przed obliczem Pana rząd chlebów, jak Pan nakazał Mojżeszowi. 24 Postawił też świecznik w Namiocie Spotkania naprzeciw stołu po stronie południowej przybytku 25 i [na nim] umieścił lampy przed Panem, jak Pan nakazał Mojżeszowi. 26 Postawił również ołtarz złoty w Namiocie Spotkania naprzeciw zasłony 27 i kazał palić na nim wonne kadzidło, jak Pan nakazał Mojżeszowi. 28 Zawiesił zasłonę przy wejściu do przybytku. 29 Ołtarz zaś całopalenia postawił przed wejściem do wnętrza Namiotu Spotkania i ofiarował na nim całopalenie i ofiarę pokarmową, jak Pan nakazał Mojżeszowi. 30 Ustawił także kadź między Namiotem Spotkania a ołtarzem i nalał w nią wody do mycia. 31 I myli w niej ręce i nogi Mojżesz i Aaron oraz jego synowie, 32 przed wchodzeniem do Namiotu Spotkania i przystąpieniem do ołtarza, jak to nakazał Pan Mojżeszowi. 33 Wreszcie urządził dziedziniec dokoła przybytku i ołtarz, a przy wejściu zawiesił zasłonę. W ten sposób Mojżesz dokonał dzieła.

Mojżesz uczynił wszystko tak jak Pan jemu nakazał. Był we wszystkim wierny, nie zboczył ani na lewo ani na prawo.

Tak samo i Izrael był wierny jak czytamy w IIMoj/Wj 12:50 „50 Wszyscy Izraelici uczynili tak, jak nakazał Pan Mojżeszowi i Aaronowi. „

Czy jak czytamy w IVMoj/Lb 9:4-5 „4 Nakazał więc Mojżesz Izraelitom obchodzić Paschę. 5 Obchodzili ją na pustyni Synaj dnia czternastego pierwszego miesiąca, o zmierzchu. Izraelici wykonali dokładnie wszystko, co Pan nakazał Mojżeszowi. „

Mojżesz był posłuszny nakazom Bożym, jak czytamy w IIMoj/Wj 34:4 „4 Mojżesz wyciosał dwie tablice kamienne jak pierwsze, a wstawszy rano wstąpił na górę, jak mu nakazał Pan, i wziął do rąk tablice kamienne. „

Bóg jest wierny, jak czytamy w VMoj/Pwt 7:7-11 „7 Pan wybrał was i znalazł upodobanie w was nie dlatego, że liczebnie przewyższacie wszystkie narody, gdyż ze wszystkich narodów jesteście najmniejszym, 8 lecz ponieważ Pan was umiłował i chce dochować przysięgi danej waszym przodkom. Wyprowadził was mocną ręką i wybawił was z domu niewoli z ręki faraona, króla egipskiego. 9 Uznaj więc, że Pan, Bóg twój, jest Bogiem, Bogiem wiernym, zachowującym przymierze i miłość do tysiącznego pokolenia względem tych, którzy Go miłują i strzegą Jego praw, 10 lecz który odpłaca każdemu z nienawidzących Go, niszcząc go. Nie pozostawia bezkarnie tego, kto Go nienawidzi, odpłacając jemu samemu. 11 Strzeż przeto poleceń, praw i nakazów, które ja tobie polecam dzisiaj pełnić.”

oraz gdy czytamy w Jr 11:8 „8 Oni jednak nie usłuchali ani nie nakłonili swego ucha. Każdy postępował według zatwardziałości swego przewrotnego serca. Wypełniłem więc na nich wszystkie słowa tego przymierza, jakie nakazałem im zachować, a którego oni nie zachowali».”

Nasz Bóg jest wierni i dotrzymuje swoich słów, czy to gdy błogosławi czy to gdy karze. On i nas powołał jak czytamy w 1Kor 1:9 „9 Wierny jest Bóg, który powołał nas do wspólnoty z Synem swoim Jezusem Chrystusem, Panem naszym.”

Mamy przykład w naszym Panu Jezusie Chrystusie gdy czytamy w Hbr 3:1-2 „1 Dlatego, bracia święci, uczestnicy powołania niebieskiego, zwróćcie uwagę na Apostoła i Arcykapłana naszego wyznania, Jezusa, 2 bo On jest wierny Temu, który Go uczynił, jak i Mojżesz w całym Jego domu.”

Tak samo i od nas oczekuje się abyśmy byli wierni we wszystkim co pochodzi od Boga, jak czytamy w 1Kor 4:1 „1 Niech więc uważają nas ludzie za sługi Chrystusa i za szafarzy tajemnic Bożych! 2 A od szafarzy już tutaj się żąda, aby każdy z nich był wierny.”

I jak czytamy w 2Kor 4:1-6 dotyczy to nas wszystkich: „1 Przeto oddani posługiwaniu zleconemu nam przez miłosierdzie, nie upadamy na duchu. 2 Unikamy postępowania ukrywającego sprawy hańbiące, nie uciekamy się do żadnych podstępów ani nie fałszujemy słowa Bożego, lecz okazywaniem prawdy przedstawiamy siebie samych w obliczu Boga osądowi sumienia każdego człowieka. 3 A jeśli nawet Ewangelia nasza jest ukryta, to tylko dla tych, którzy idą na zatracenie, 4 dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata, aby nie olśnił ich blask Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga. 5 Nie głosimy bowiem siebie samych, lecz Chrystusa Jezusa jako Pana, a nas - jako sługi wasze przez Jezusa. 6 Albowiem Bóg, Ten, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa.”

Mamy kochani tak wielu świadków na kartach Słowa Bożego, którzy byli wierni Bogu i wiary dochowali, niech i dla nas będą oni przykładem ku zbudowaniu, przykładem ku życiu a nie na potępienie i śmierć. By lud z Sodomy i Gomory nas nie potępił…

CHWAŁA BOŻA

W dzisiejszym czytaniu nie możemy pominąć słów zapisanych w IIMoj/Wj 40:34-35 „34 Wtedy to obłok okrył Namiot Spotkania, a chwała Pana napełniła przybytek. 35 I nie mógł Mojżesz wejść do Namiotu Spotkania, bo spoczywał na nim obłok i chwała Pana wypełniała przybytek.”

Po skończeniu budowy Przybytku i Namiotu Spotkania Bóg w nim zamieszkał, lud Izraela widział obłok i chwała Boża wypełniła Przybytek.

Na karach Słowa Bożego spotykamy wiele razy, że właśnie Bóg w obłoku lub ogniu potwierdzał swoja obecność, czytamy o tym min. w:

IIMoj/Wj 13:21-22 gdy wyprowadzał Izraela z Egiptu:

„ 21 A Pan szedł przed nimi podczas dnia, jako słup obłoku, by ich prowadzić drogą, podczas nocy zaś jako słup ognia, aby im świecić, żeby mogli iść we dnie i w nocy. 22 Nie ustępował sprzed ludu słup obłoku we dnie ani słup ognia w nocy.”

IIMoj/Wj 14:19-20, 24 gdy obronił Izrael przed wojskami egipskimi:

„19 Anioł Boży, który szedł na przedzie wojsk izraelskich, zmienił miejsce i szedł na ich tyłach. Słup obłoku również przeszedł z przodu i zajął ich tyły, 20 stając między wojskiem egipskim a wojskiem izraelskim. I tam był obłok ciemnością, tu zaś oświecał noc. I nie zbliżyli się jedni do drugich przez całą noc. […]24 O świcie spojrzał Pan ze słupa ognia i ze słupa obłoku na wojsko egipskie i zmusił je do ucieczki.”

IIMoj/ Wj 19:9, 16 gdy ukzał się Mojżeszowi i całemu Izraelowi pod góra Horeb:

„9 Pan rzekł do Mojżesza: «Oto Ja przyjdę do ciebie w gęstym obłoku, aby lud słyszał, gdy będę rozmawiał z tobą, i uwierzył tobie na zawsze». A Mojżesz oznajmił Panu słowa ludu. […] 16 Trzeciego dnia rano rozległy się grzmoty z błyskawicami, a gęsty obłok rozpostarł się nad górą i rozległ się głos potężnej trąby, tak że cały lud przebywający w obozie drżał ze strachu.”

IIMoj/Wj 20:18-21 „18 Wtedy cały lud, słysząc grzmoty i błyskawice oraz głos trąby i widząc górę dymiącą, przeląkł się i drżał, i stał z daleka. 19 I mówili do Mojżesza: Mów ty z nami, a my będziemy cię słuchać! Ale Bóg niech nie przemawia do nas, abyśmy nie pomarli! 20 Mojżesz rzekł do ludu: «Nie bójcie się! Bóg przybył po to, aby was doświadczyć i pobudzić do bojaźni przed sobą, żebyście nie grzeszyli». 21 Lud stał ciągle z daleka, a Mojżesz zbliżył się do ciemnego obłoku, w którym był Bóg.”

Zbliżył się do ciemnego obłoku w którym był Bóg.

IIMoj/Wj 24:15-18 gdy Mojżesz wszedł na górę po tablice przykazań:

„15 Gdy zaś Mojżesz wstąpił na górę, obłok ją zakrył. 16 Chwała Pana spoczęła na górze Synaj, i okrywał ją obłok przez sześć dni. W siódmym dniu przywołał Mojżesza z pośrodka obłoku. 17 A wygląd chwały Pana w oczach Izraelitów był jak ogień pożerający na szczycie góry. 18 Mojżesz wszedł w środek obłoku i wstąpił na górę. I pozostał Mojżesz na górze przez czterdzieści dni i przez czterdzieści nocy.”

IIMoj/Wj 33:8-10 gdy Mojżesz wchodził do Namiotu Spotkania:

„8 Ile zaś razy Mojżesz szedł do namiotu, cały lud stawał przy wejściu do swych namiotów i patrzał na Mojżesza, aż wszedł do namiotu. 9 Ile zaś razy Mojżesz wszedł do namiotu, zstępował słup obłoku i stawał u wejścia do namiotu, i wtedy rozmawiał z Mojżeszem. 10 Cały lud widział, że słup obłoku stawał u wejścia do namiotu. Cały lud stawał i każdy oddawał pokłon u wejścia do swego namiotu.”

IIMoj/Wj 34:5-8 gdy Bóg objawił się Mojżeszowi:

„5 A Pan zstąpił w obłoku, i [Mojżesz] zatrzymał się koło Niego, i wypowiedział imię Jahwe. 6 Przeszedł Pan przed jego oczyma i wołał: «Jahwe, Jahwe, Bóg miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność, 7 zachowujący swą łaskę w tysiączne pokolenia, przebaczający niegodziwość, niewierność, grzech, lecz nie pozostawiający go bez ukarania, ale zsyłający kary za niegodziwość ojców na synów i wnuków aż do trzeciego i czwartego pokolenia». 8 I natychmiast skłonił się Mojżesz aż do ziemi i oddał pokłon,”

1Krl 8:10-13 za czasów świątyni Salomona:

„10 A kiedy kapłani wyszli z Miejsca Świętego, obłok wypełnił dom Pański. 11 Kapłani nie mogli pozostać i pełnić swej służby z powodu tego obłoku, bo chwała Pańska napełniła dom Pański. 12 Wtedy przemówił Salomon: «Pan powiedział, że będzie mieszkać w czarnej chmurze. 13 Już zbudowałem Ci dom na mieszkanie, miejsce przebywania Twego na wieki».”

2Krn 7:1-3 gdy Salomon się modlił Bóg potwierdził swoja obecność:

„1 Skoro Salomon zakończył modlitwę, spadł ogień z nieba i strawił całopalenie oraz żertwy, a chwała Pańska wypełniła dom. 2 Kapłani nie mogli wejść do domu Pańskiego, ponieważ chwała Pańska napełniła dom Pański. 3 Wszyscy zaś Izraelici, widząc zstępujący ogień i chwałę Pańską spoczywającą nad świątynią, upadli twarzą ku ziemi, na posadzkę, i oddali pokłon, a potem wysławiali Pana, że jest dobry i że na wieki Jego łaskawość.”

Tak samo gdy czytamy w Mt 17:1-8 o obłoku jaki się zjawił i dał świadectwo o Mesjasz: „1 Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. 2 Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. 3 A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. 4 Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». 5 Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!» 6 Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. 7 A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się!» 8 Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.”

Bóg potwierdził, że Jeszua jest Jego synem umiłowanym, w którym ma upodobanie. Tak samo i Jeszua nauczał w Mt 24:29-31, że on też przyjdzie na obłokach po swój lud: „29 Zaraz też po ucisku owych dni słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku; gwiazdy zaczną padać z nieba i moce niebios zostaną wstrząśnięte. 30 Wówczas ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy będą narzekać wszystkie narody ziemi; i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich z wielką mocą i chwałą. 31 Pośle On swoich aniołów z trąbą o głosie potężnym, i zgromadzą Jego wybranych z czterech stron świata, od jednego krańca nieba aż do drugiego.”

A potwierdzają to Dz Ap 1:9-11 „9 Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. 10 Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. 11 I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».”

Jak na obłoku wstąpił do nieba tak i na obłoku z nieba zstąpi. Co więcej nie będzie to pierwszy raz, gdyż już raz był w obłoku jak czytamy w 1Kor 10:1-4 „1 Nie chciałbym, bracia, żebyście nie wiedzieli, że nasi ojcowie wszyscy, co prawda zostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze 2 i wszyscy byli ochrzczeni w [imię] Mojżesza, w obłoku i w morzu; 3 wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy 4 i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a ta skała - to był Chrystus. „

W tym obłoku, który prowadził Izraela na pustyni, jak czytamy był Chrystus, Syn Boga najwyższego.

Tak samo i Apokalipsa wspomina w Ap 14:14 „14 Potem ujrzałem: oto biały obłok - a Siedzący na obłoku, podobny do Syna Człowieczego, miał złoty wieniec na głowie, a w ręku ostry sierp.”

Siedzący na obłoku podobny do Syna Człowieczego. Także, gdy dzisiaj ujrzymy obłok i chwałę Bożą nie lękajmy się, tylko oddajmy Bogu chwałę i cześć.

SZATA

Czytaliśmy dzisiaj o pięknej szacie jaką arcykapłan Aaron został odziany IIMoj/Wj 40:12-13 „12 Wtedy przyprowadzisz Aarona i jego synów przed wejście do Namiotu Spotkania i obmyjesz ich wodą. 13 Następnie ubierzesz Aarona w święte szaty i namaścisz go, i poświęcisz go, aby Mi służył jako kapłan.”

W tej szacie arcykapłan miał pełnić służbę przed Bogiem, ubranie innej szaty i podjęcie w niej służby groziło śmiercią, tak samo jak ponieśli śmierć synowie Aarona gdy włożyli inny ogień niż był nakazany. Musimy sobie uzmysłowić, że Bóg jest święty i to co polecił było bardzo święte, tak przybytek, ołtarz, kadzidło, ogień i szaty.

Jak czytamy w IIIMoj/Kpł 8:30 „30 Potem Mojżesz wziął trochę oliwy namaszczenia i trochę krwi z ołtarza i pokropił nią Aarona i jego szaty, a z nim jego synów i ich szaty. Tak poświęcił Aarona z jego szatami i z nim jego synów z ich szatami. „

oraz w IIMoj 40:13 „13 Następnie ubierzesz Aarona w święte szaty i namaścisz go, i poświęcisz go, aby Mi służył jako kapłan. „

Pięknie to opisuje Izajasz w Iz 61:10 „10 «Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo mnie przyodział w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości, jak oblubieńca, który wkłada zawój, jak oblubienicę strojną w swe klejnoty.”

Szata, płaszcz, zawój, klejnoty. Jak wiemy to wszystko był na szacie jaką nosił arcykapłan.

Tak samo wspomina Słowo Boże o Mesjaszu i Jego szatach gdy czytamy w Ps 110:2-4 „2 Twoje potężne berło niech Pan rozciągnie z Syjonu: «Panuj wśród swych nieprzyjaciół! 3 Przy Tobie panowanie w dniu Twej potęgi, w świętych szatach [będziesz]. Z łona jutrzenki jak rosę Cię zrodziłem». 4 Pan przysiągł i żal Mu nie będzie: «Tyś Kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka».”

Tak samo i Jeszua gdy przemienił się przed apostołami to jak czytamy w Mk 9:2-4 jego szata była lśniąco biała: „2 Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich. 3 Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden folusznik na ziemi wybielić nie zdoła. 4 I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.”

Dlatego i my dbajmy o swoje szaty, gdy przychodzimy przed Boże oblicze, aby były czyste, białe. Bo jak czytamy, tylko w białych szatach będzie można stanąć przed Bożym tronem, Ap 7:9-10 „9 Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. 10 I głosem donośnym tak wołają: «Zbawienie u Boga naszego, Zasiadającego na tronie

i u Baranka».” Szalom.

PEKTORAŁ

Na zakończenie dzisiejszego rozważania chciałbym zwrócić uwagę na Pektorał, który arcykapłan nosił na piersi a na którym było dwanaście imion synów Izraela, IIMoj/Wj 39:8-14 „8 Uczynili też pektorał, wykonany przez biegłych tkaczy w ten sam sposób jak efod [z nici] ze złota, z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i z kręconego bisioru. 9 Pektorał był kwadratowy, a długość jego i szerokość wynosiły jedną piędź. Był on podwójnie złożony. 10 Umieścili na nim cztery rzędy drogich kamieni; w pierwszym rzędzie rubin, topaz i szmaragd; 11 w drugim rzędzie granat, szafir i beryl; 12 w trzecim rzędzie opal, agat, ametyst; 13 wreszcie w czwartym rzędzie chryzolit, onyks i jaspis. Były osadzone w oprawach ze złota w odpowiednich rzędach. 14 Kamienie te otrzymały imiona dwunastu synów Izraela; było ich dwanaście według ich imion; były ryte na wzór pieczęci, każdy z własnym imieniem według dwunastu pokoleń.”

Moją uwagę zwróciło dwanaście kamieni, które były osadzone na woreczku, były to drogie kamienie, a na tych kamieniach wypisane imiona dwunastu pokoleń synów Izraela. Tak jak drogocenne kamienie mają wysoka wartość, tak samo i synowie Izraela mają dla Boga bardzo wysoka wartość. Pamiętajmy o tym, bo Bóg mówi, że VMoj/Pwt 32:9-10:

„9 bo Jego lud jest własnością Pana, dziedzictwem Jego wydzielonym jest Jakub. 10 Na pustej ziemi go znalazł, na pustkowiu, wśród dzikiego wycia, opiekował się nim i pouczał, strzegł jak źrenicy oka.”

oraz Za 2:12 „12 Tak mówi Pan Zastępów, Przesławny, do narodów, które was ograbiły: «Kto was dotyka, dotyka źrenicy mojego oka.”

Tak jesteśmy i my ważni dla Boga, bo zostaliśmy powołani przez Boga aby mieć życie w Chrystusie.

Dlatego pięknie o tym napisał ap Paweł w Ef 2:19-22 „19 A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga - 20 zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. 21 W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, 22 w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.”

Zobaczcie co napisał ap. Paweł, apostołowie są fundamentem a wyjaśnienie tego znajdujemy w Ap 21:12-16 „12 Miało ono mur wielki a wysoki, miało dwanaście bram, a na bramach - dwunastu aniołów i wypisane imiona, które są imionami dwunastu pokoleń synów Izraela. 13 Od wschodu trzy bramy i od północy trzy bramy, i od południa trzy bramy, i od zachodu trzy bramy. 14 A mur Miasta ma dwanaście warstw fundamentu, a na nich dwanaście imion dwunastu Apostołów Baranka. 15 A ten, który mówił ze mną, miał złotą trzcinę jako miarę, by zmierzyć Miasto i jego bramy, i jego mur.

16 A Miasto układa się w czworobok i długość jego tak wielka jest, jak i szerokość. I zmierzył Miasto trzciną poprzez dwanaście tysięcy stadiów: długość, szerokość i wysokość jego są równe.”

Zobaczcie co tu jest napisane, dwanaście bram to dwanaście pokoleń Izraela, po trzy bramy z każdej strony, tak jak po trzy kamienie na pektorale. Dalej czytamy, że mur miasta ma dwanaście warstw fundamentu a nimi jest dwunastu Apostołów Baranka.

Czytajmy dalej Ap 21:17-21 „17 I zmierzył jego mur - sto czterdzieści cztery łokcie: miara, którą ma anioł, jest miarą człowieka. 18 A mur jego jest zbudowany z jaspisu, a Miasto - to czyste złoto do szkła czystego podobne. 19 A warstwy fundamentu pod murem Miasta zdobne są wszelakim drogim kamieniem. Warstwa pierwsza - jaspis, druga - szafir, trzecia - chalcedon, czwarta - szmaragd, 20 piąta - sardoniks, szósta - krwawnik, siódma - chryzolit, ósma - beryl, dziewiąta - topaz, dziesiąta - chryzopraz, jedenasta - hiacynt, dwunasta - ametyst. 21 A dwanaście bram to dwanaście pereł: każda z bram była z jednej perły. I rynek Miasta to czyste złoto jak szkło przeźroczyste.”

Widzimy, że warstwy fundamentu do dwanaście szlachetnych kamieni, a dwanaście pokoleń Izraela, to dwanaście pereł. Zobaczcie jaka jest wielka mądrość Boża, niech będzie błogosławione imię Jego.

Dlatego pamiętajmy o słowach jakie Jeszua powiedział do Samarytanki, jak czytamy w J 4:22-24 „22 Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie bierze początek od Żydów. 23 Nadchodzi jednak godzina, owszem już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec. 24 Bóg jest duchem: potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie».”

Zbawienie bierze początek od Żydów, nie bierze go od pogan. Nasz Bóg jest Duchem, dlatego trzeba szukać tego co duchowe w Słowie Bożym, oddawać cześć Bogu w Duchu i prawdzie. Szalom Braterstwo Szalom.

Chciałbym też wyjaśnić dlaczego oddzieliłem Parsze Pekudei od Parszy Wajakhel. Oddzieliłem, bo jak sami widzicie, jest tak dużo materiału do omówienia, że przy połączonych Parszach był by to bardzo duży kłopot. Tych co się na mnie zagniewali proszę o wybaczenie.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Wszyscy wiemy, co uczynił Pinchas, jak zabił grzeszników i ustąpiła plaga niszcząca Izraelitów. Dzisiaj czytamy o nagrodzie, jaka za gorliwość i wierność Bogu spotkała Pinchasa. Chciałbym na przykładzie Pinchasa pokazać takie tematy jak: Pinchas a przymierze, Pinchas a wieczne kapłaństwo, Pinchas a gorliwość oraz ofiary a modlitwa

Bóg zawiera z Pinchasem przymierze mówiące, że będzie jego kapłaństwo trwało na wieki. Przypomniało mi to o innych ważnych przymierzach, które są ważne i dla nas:

- Przymierze Boga z Noem mówiące, że nie zaleje więcej Ziemi wodami potopu (I Moj/Rdz 9:8-16), którego znakiem jest tęcza

- Przymierza Boga z Abrahamem mówiące, że da ziemię dla jego potomstwa (I Moj/Rdz 15:18-21). Przymierze to zostało rozszerzone o to, że Abraham stanie się ojcem narodów (I Moj/Rdz 17:1-8), którego znakiem jest obrzezanie.

- Bóg zawarł przymierze z Izraelem (IIMoj/Wj 34:10-11; 27-28) wybierając potomstwo Abrahama na swój lud, którego znakiem jest Dekalog (VMoj/Pwt 4:11-13)

Zobaczcie, że tak jak w przypadku Abrahama, Bóg rozszerza go o ojca narodów, tak i w przymierzu z Izraelem, jest rozszerzenie o tych których jeszcze nie ma VMoj/Pwt 29:8-13.

Bóg już wtedy wiedział, że i ludzie z narodów, których ojcem jest Abraham, też będą chcieli przyłączyć się do Pana i być Jego ludem i być Jego dziećmi. Niech będzie błogosławione imię Jego i Jego Syna.

Bóg wiedział, że Izrael nie wytrwa w tym przymierzu, którego znakiem jest Dekalog, dlatego już przez Jeremiasza zapowiedział Jr 31:31-34, że będzie Nowe Przymierza, nie odnowione, jak nauczają co niektórzy, tylko NOWE, NOWE PRZYMIERZE. Wspomina o tym też prorok Ezechiel, Ez 16:59-63, o zawarciu przymierza wiecznego.

Prorok Izajasz wskazuje na Jeszue „jako przymierze dla ludzi i światłość dla narodów” Iz 42:6. Wypełnienie zapowiedzi Nowego Przymierza, o którym wspomina Jeremiasz mamy w osobie Jeszuy gdy czytamy Hbr 8:6-12.

Bóg poprzez Jezusa Chrystusa zawarł Nowe Przymierze z DOMEM JUDY I DOMEM IZRAELA. Jednak nie ma tam pogan. Nie ma, bo obietnica nie była dana poganom tylko Izraelowi, pamiętajmy o tym kochani, pamiętajmy. Więcej o tym można doczytać w liście do Rzymian rozdział 11.

Uzupełnieniem, że to właśnie przez Jezusa Chrystusa zostało zawarte Nowe Przymierze są też słowa jakie napisał ap. Paweł do Hbr 10:8-18. Bardzo ważnymi słowami są słowa samego Mesjasza w Łk 22:19-20, „Nowe Przymierze we Krwi mojej”, potwierdza to ap. Paweł 1Kor 11:23:27.

Nie wiem, czy zwróciliście uwagę, gdy czytamy IVMoj/Lb 25:13, jest tam mowa o kapłaństwie na wieki i zazdrości, która jest blisko gorliwości, żarliwości. Tak jak wspomniałem, kapłanem na wieki jest Jeszua, wspomina o tym Ps 110:4 a wyjaśnienie i wypełnienie znajdziemy w Hbr 5:1-10.

Jeszua jest kapłanem na wieki na wzór Melchidezeka. Chwała Bogu. Amen.

Tak samo zazdrość, żarliwość, gorliwość o Boga. Czytaliśmy dzisiaj w 1Krl 9:11-14 o Eliaszu, który z żarliwości o czystość kultu Bożego musiał uciekać przed Izebel, gdy pozabijała proroków Baala.

Przykład gorliwości o Dom Boży znajdujemy na kartach ewangelii J 2:13-17 i u Mt 22:12-13, gdy Jeszua powyganiał przekupniów ze Świątyni, gdyż to ma być dom modlitwy a nie jarmark. Co więcej Świątynia wskazywała na Jeszuę, J 2:18-22, dlatego jak Jeszua był bez grzechu, tak zabiegał aby i Świątynia nie była skalana przez przekupniów. Jeszua wypełnił też proroctwo psalmisty z Ps 69:10 o czym czytamy też w Rz 15:3.

Obraz Świątyni i Ciała Mesjasza bardzo ładnie pokazuje ap. Paweł w Ef 2:19-22. W Chrystusie, naszej Świątyni przychodzimy do Boga, budujemy się na fundamencie nauki apostołów, który byli uczniami Pana, On jest kamieniem węgielnym Świątyni, jest świątynią, Bóg i Baranek - Mesjasz Ap 21:10 i 22. Uzupełnieniem tej myśli niech będzie to, co napisał ap. Paweł do Hbr 7:21-28. Jaka świątynia taki i kapłan.

W dzisiejszej Parszy czytamy też o składaniu ofiar, w jakim czasie i jakich okolicznościach.

Mamy szczegółowo opisane, jakie ofiary mieli składać kapłani w każde święto. Co zatem z tym zrobić? Przeciwnicy Prawa Bożego, podają jako argument, że Prawo zostało zniesione i nie można jego już wypełniać, jest brak możliwości składania ofiar. Zatem jesteś przestępcą wobec Prawa i zostaniesz potępiony a ja z łaski, bez przestrzegania Prawa zostanę zbawiony. KŁAMSTWO GŁOSZĄ W IMIĘ JEZUSA. Bo Prawo jest święte i dobre jest przykazanie, tylko ktoś nie bada Słowa to i zapewne nie rozumie.

Co do ofiar i konieczności ich składania ap. Paweł napisał jasno do Hbr 10:10-18 „Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze”.

Skoro raz na zawsze, to raz na zawsze. Co zatem dzisiaj z tym zrobić? Nic, modlić się.

Zobaczcie, co powiedział anioł do Korneliusza Dz Ap 10:3-4, „jego modlitwy i jałmużny stały się ofiarą”.

Apostoł Paweł zachęcał Efezjan do usilnej modlitwy Ef 6:17-18, rozwinął to w liście do Hbr 13:12-15, gdy napisał „Przez Niego więc składajmy Bogu ofiarę czci ustawicznie, to jest owoc warg, które wyznają Jego imię” Czy z tych tekstów nie wynika jasno, że nieustanna modlitwa do Boga i do Mesjasza jest jak ustawiczna ofiara składana Bogu przez kapłanów za Starego Przymierza?

Moim zdaniem, modlitwa zastępuje ofiary. Tym bardziej, gdy przeczytamy co jest zapisane w Ap 5:8 i Ap 8:3-4. Ofiara kadzidła w nowej świątyni to modlitwy świętych. Alleluja!

Na zakończenie naszego dzisiejszego rozważania, chciałbym pokazać, że w IVMoj/Lb 28 i 29 mamy wykaz dodatkowych szabatów, poza szabatem tygodniowym. Tak, w każde święto był dodatkowy szabat, czytajmy o tym IVMoj/Lb 28:17-18 i 25-25 a w IVMoj/Lb 29:1, 7, 12, 35.

Dla tych, którzy obchodzą Święta Pana, to jest to wiadome, dla tych zaś, co nie obchodzą - nie koniecznie.

Bóg kładzie przed nami błogosławieństwo i przekleństwo. Wybieraj, wybieraj co chcesz otrzymać od Boga, błogosławieństwo czy przekleństwo? VMoj/Pwt 11:26-28 „Widzicie, ja kładę dziś przed wami błogosławieństwo i przekleństwo.” Bóg w swojej miłości daje nam wybór, wybieraj i tak żyj VMoj/Pwt 30:15-20 „Biorę dziś przeciwko wam na świadków niebo i ziemię, kładąc przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo,” Czy coś się zmieniło od czasu Mojżesza? Nie, nic się nie zmieniło, Jeszua nauczał „Wchodźcie przez ciasną bramę! Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby” Mt 7:13-14. Apostoł Piotr nauczał, że my również mamy to odziedziczyć „Do tego bowiem jesteście powołani, abyście odziedziczyli błogosławieństwo” 1P 3:8-9. Bóg chce abyśmy żyli, abyśmy brali błogosławieństwo, abyśmy nie wybrali śmierci i przekleństwa. Jak to osiągnąć, tak jak jest napisane, żyć jak Słowo. ŻYJ JAK SŁOWO!

Dzisiaj wielu upiera się przy swoim zdaniu i nie chce być posłuszna Słowu Bożemu, mają do tego prawo, tylko komu wtedy służą? Zobaczcie co jest napisane w VMoj/Pwt 12:15-16 i 23-25 „Tylko od krwi będziesz się wstrzymywał, wylejesz ją jak wodę na ziemię.” Nie będziesz spożywał krwi. Wiemy, że dzisiaj wielu wierzących na to nie zważa, bo pastor czy inny starszy powiedział, że to było u Mojżesza, u Chrystusa już tego nie potrzeba. Czy jednak tak jest? Przecież wszyscy wiemy, że Chrystus krwi nie jadł. Zgadza się? Masz wątpliwości? Przecież był żydem i za coś takiego by go ukamieniowali. Skoro Go nie ukamienowali, to na pewno krwi nie jadł.

Ale na poważnie, ten zakaz był już przed Mojżeszem, czytaj IMoj/Rdz 9:4-5 „Nie wolno wam tylko jeść mięsa z krwią życia.”

Bóg dopuścił krew tylko na ołtarzu IIIMoj/Kpł 17:10-14 „Bo życie ciała jest we krwi, a Ja dopuściłem ją dla was na ołtarzu, aby dokonywała przebłagania za wasze życie, ponieważ krew jest przebłaganiem za życie.”

Gdyby Jeszua zniósł ten zakaz, jak nauczają niektórzy, to jestem przekonany, że apostołowie by go nie utrzymali, gdy ogłosili tzw. „Dekret Apostolski” Dz Ap 15:23-29 „Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu”

Jasno i na temat. Ty zaś wybierz kogo chcesz słuchać i czyja pełnić wolę. Trzymam kciuki abyś dokonał właściwych wyborów.

Dla tych co do nauki Bożej dodają swoja naukę i swoje tradycje polecam te słowa VMoj/Pwt 13:1 „Tych wszystkich rzeczy, przeze mnie nakazanych, pilnie będziesz przestrzegał, by je wykonać: niczego nie dodasz i niczego nie ujmiesz.”

To samo potwierdził Jeszua gdy mówił „Zaprawdę. bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni.” Mt 5:17-19.

Odważny jesteś jeżeli zmieniasz i usuwasz, może jednak nie warto. Apostołowie też byli tego samego zdania co Bóg i Jeszua, czytaj „abyście mogli zrozumieć, że nie wolno wykraczać ponad to, co zostało napisane” 1Kor 4:6.

Dlatego kochani, trzymajmy się tego co jest napisane w Słowie i nie obawiajmy się tych, co zmuszają do innych rzeczy, których nie ma napisanych w Słowie. NIE SŁUCHAJCIE ICH!

Zawsze z prorokami były kłopoty, albo fałszywy albo lud nie wierzył co mówią, a jak jeszcze mówili coś przeciw królowi lub przełożonemu to już w ogóle mieli ciężki żywot. Bóg jednak miał i ma swoich proroków i ich używa, diabeł tez ma swoich proroków i też ich używa.

Faktycznie temat jest trudny. Dlatego Słowo Boże nas poucza i gdy czytamy VMoj/Pwt 13:2-4 „Jeśli powstanie u ciebie prorok, lub wyjaśniacz snów, i zapowie znak lub cud, i spełni się znak albo cud, jak ci zapowiedział, a potem ci powie: «Chodźmy do bogów obcych - których nie znałeś - i służmy im», nie usłuchasz słów tego proroka”

Nie usłuchasz tego proroka, dlatego, że chce ciebie odwieźć od Prawa Bożego, czyli jaki z tego wniosek? Dla mnie oczywisty, jeżeli jest proroctwo, które nie jest zgodne ze Słowem Bożym, odrzucamy je i nie obawiamy się takiego proroka.

Tak samo Jeszua ostrzegał przed fałszywymi prorokami „Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po ich owocach. „ Mt 7:15-30 POZNACIE ICH PO ICH OWOCACH!

Czy żyją jak Słowo czy nie. Pamiętajmy o tym, w grzeszniku nie będzie mieszkał Boży Duch.

Dodatkową podpowiedzią jest to o czym czytamy u ap. Jana „Umiłowani, nie dowierzajcie każdemu duchowi, ale badajcie duchy, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków pojawiło się na świecie.” 1J 4:1-3

Pamiętajmy jednak aby przy całej naszej ostrożności nie wylać dziecka z kąpielą, gdyż jak czytamy „Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie! „ 1Tes 5:14-22. Apostoł Paweł wręcz nawołuje aby zabiegać o dary duchowe „Starajcie się posiąść miłość, troszczcie się o dary duchowe, szczególnie zaś o dar proroctwa!” 1Kor 14:1-5

Dlatego prośmy Boga o dary duchowe, zabiegajmy o dar proroctwa, nie wierzmy ślepo w każde proroctwo tylko je badajmy czy są z Boga. Nie zabraniajmy używanie darów Duchowych w Kościele, gdyż są one potrzebne do budowania Kościoła, jak napisane „Ducha nie gaście proroctwa nie lekceważcie” Dary są, nie wierzcie tym, co mówią, że już się skończyły. Spytajcie ich, gdzie to jest w Słowie napisane, ja nie znalazłem. To diabeł chce aby Boży Kościół był bez Ducha, bez działania Bożego, pomyśl, komu na tym zależy? Szalom.

Ach znowu te pokarmy VMoj/Pwt 14:3-6 „Nie będziecie jedli nic obrzydliwego. Oto zwierzęta, które możecie jeść:” Od zarania wieków, gdy chrześcijaństwo odłączyło się od żydów jest problem z jedzeniem wieprzowiny i innych pokarmów nieczystych. Cóż, zawsze powtarzam „kogo trzeba bardziej słuchać” ty wybieraj „błogosławieństwo czy przekleństwo” nic nieczystego tam nie wejdzie.

Już słyszę głosy oburzenia, że przecież jest tyle miejsc w Nowym Przymierzy, które jasno mówią, że to już zniesione. Tak, tak mówią tylko co tak naprawdę mówią? Dla malkontentów chciałbym podać trzy teksty, które podobno to mówią, a jak wykażę to jednak nie mówią. Pierwszy to list do Rzymian, Rz 14:14 „ Wiem i przekonany jestem w Panu Jezusie, że nie ma niczego, co by samo przez się było nieczyste, a jest nieczyste tylko dla tego, kto je uważa za nieczyste.”

Gratuluje tłumacza rzetelności w tłumaczeniu, kłamcy jesteście.

Prawidłowe tłumaczenie to „Wiem i jestem przekonany w Panu Jezusie, że nic samo przez się nie jest skalane - coś jest skalane tylko dla tego, kto uważa to za skalane.” Nie ma tam nic o nieczystym, tylko skalanym. Czyli w grece nieczysty to – akatartos, a w tym tekście jest koinos – czyli skażone, pospolite. „ti (że) coś κοινον koinon pospolitym ειναι einai być εκεινω ekeinō temu κοινον koinon pospolitym”

I zobaczcie jacy ci nasi tłumacze są mądrale, bo już w Dz Ap 10:9-14 umieli przetłumaczyć właściwie „«O nie, Panie! Bo nigdy nie jadłem nic skażonego i nieczystego» - odpowiedział Piotr.” Czyli koinon i akatartos „nigdy εφαγον efagon zjadłem παν pan każde κοινον koinon pospolite/skalane η hē lub ακαθαρτον akatharton nieczyste

Zapraszam do zapoznania się ze slajdami, tam jest to dokładnie rozpisane. Także kochani badajcie jak się sporawy mają aby was nie oszukano. Tak samo jasno i wyraźnie o tym, że będą fałszywi nauczyciele, zwiedzeni przez demony i będą zakazywać jedzenie czystego zapowiedział już o tym ap. Paweł gdy napisał „Zabraniają oni wchodzić w związki małżeńskie, [nakazują] powstrzymywać się od pokarmów, które Bóg stworzył, aby je przyjmowali z dziękczynieniem wierzący i ci, którzy poznali prawdę.” 1Tm 4:16

NIE SŁUCHAJCIE ICH! NIE SŁUCHAJCIE ICH! SŁUCHAJCIE TEGO CO NAKAZUJE BÓG, WASZ BÓG, NASZ BÓG. Szalom

Czytamy też o dziesięcinie VMoj/Pwt 14:22-23, „Złożysz dziesięcinę z plonu wszelkiego nasienia, z tego, co rokrocznie ziemia rodzi.” Bóg oczekiwał i oczekuje od swego ludu aby z tego w czym nam pobłogosławi Bóg, dawać 10% dla Boga. Zobaczcie nasze państwo zabiera od nas 42% podatku(19 + 23), mamy nieludzkie prawo, a przepraszam to ludzkie przecież prawo a nie Boże. 😊

Dziesięcina miała być z tego co Bóg da czyli z roli i bydła IIIMoj.Kpł 27:30-32” Każda dziesięcina z ziemi, z zasiewu ziemi… Każda dziesięcina z bydła większego lub mniejszego” Wiem, że dzisiaj jest to temat budzący kontrowersje, nikt nie chce płacić podatków, ale w tym wypadku, jest to brak zaufania do Boga, czyż Bóg nie obiecał jeszcze większego błogosławieństwa? Czytaj „Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był zapas w moim domu, a wtedy możecie Mnie doświadczać w tym - mówi Pan Zastępów - czy wam nie otworzę zaworów niebieskich i nie zleję na was błogosławieństwa w przeobfitej mierze.”

Spróbuj, co Ci zależy, nic nie stracisz a jak Bóg obiecał, tylko możemy zyskać. W Nowy Przymierzu też znajdujemy wskazówki w tych sprawach, czytajmy „Ten, kto pobiera naukę wiary, niech użycza ze wszystkich swoich dóbr temu, kto go naucza” Ga 6:6, jak wiemy ap. Paweł z tego prawa nie korzystał. Zbierano także pieniądze na wsparcie innych wspólnot „Jeśli chodzi o zbiórkę, która się odbywa na rzecz świętych, zróbcie tak” 1Kor 16:1-2. Prawda jest taka, że wspólnoty musza się z czegoś utrzymywać, i każdy z nas wspiera swoja wspólnotę. Czy jednak zastosowanie tego co zaleca Prawo Boże nie było by właściwym rozwiązaniem? Tym bardziej, że wiąże się z tym obietnica Boża. Ściśle z tym związane są też Prawa o pożyczaniu dla brata czy siostry VMoj/Pwt 15:9-11, jest naszym obowiązkiem wspierać siebie nawzajem, Jeszua mówił, że ubogich zawsze mieć będziemy u siebie Mt 26:10-12 natomiast ap. Jakub, Kefas i Jan zobowiązali ap. Pawła aby dbał o ubogich „byleśmy pamiętali o ubogich, co też gorliwie starałem się czynić.” Ga 2:8-10. PAMIETAJMY O UBOGICH! Szalom

Na zakończenie dzisiejszego komentarza chciałbym abyśmy przeczytali o Świętach Pana, VMoj/Pwt 16:1, 10, 13 - Pascha, Pięćdziesiątnica i Namioty. Dzisiaj wielu wierzących nie obchodzi tych świat, ja uważam, że należy je obchodzić, lepiej święta biblijne niż pogańskie. I żeby była jasność, to nie są święta judaistyczne, w judaizmie jest więcej świąt. Fakt są święta biblijne, ale są też święta wynikające z historii i tradycji a nie tylko Biblii. Pamiętajmy o tym.

Dla tych co się zastanawiają czy warto obchodzić święta biblijne chciałbym pokazać, że rodzice Jeszui obchodzili święta Łk 2:41 „Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Pasch.”

Jeszua jako dorosły tez obchodził święta „A zbliżało się żydowskie Święto Namiotów. … Kiedy zaś bracia Jego udali się na święto, wówczas poszedł i On” ew. J 7:2,10

oraz ap. Paweł tez zachowywał święta biblijne czytajmy „odpłynęliśmy z Filippi po Święcie Przaśników” Dz Ap 20:6 oraz „Śpieszył się bowiem, aby, jeśli to możliwe, być na dzień Pięćdziesiątnicy w Jerozolimie” Dz Ap 20:15-16.

Bóg jest dla nas dobry i łaskawy, mówi nam co mamy robić, jak żyć i postępować, a za to chce nam błogosławić, czynić nam dobrze, ochraniać nas i wspierać w naszej pielgrzymce. Dla mnie wybór jest jasny. TRZYMAJMY SIĘ NASZEGO BOGA I JEGO MESJASZA JESZUY. Szalom.

Jak widzicie warto badać i szukać w Słowie Bożym, badajmy zatem i szukajmy z modlitwą i troska o sprawy pana. Błogosławionego szabatu życzę. Niech dobry Bóg Was błogosławi, wasze domy i wasz społeczności. Szabat Szalom.

W tej parszy czytamy o wielu złych wydarzeniach. Dla Izraela było to ku złemu, ale dla nas, jak mam nadzieję, będzie to ku dobremu - zgodnie z tym co czytamy w 1Kor 10:5-6.

Przechodząc do Parszy, widzimy jak Pan Bóg poleca, aby Mojżesz wysłał wysłanników dla zbadania kraju Kanaan, kraju opływającego w mleko i miód (I Moj/Lb 13:1-2 , 27). Wysłannicy poszli, przez czterdzieści dni obeszli kraj, przynieśli piękne winogrona; tak wielkie, że nieśli je we dwóch. Wiemy, co następnie się stało. Mam na myśli 14 rozdział IV Księgi Mojżeszowej (Liczb). Możemy w nim ku naszej przestrodze bardzo dokładnie zobaczyć, jak powstaje bunt i jakie są tego konsekwencje.

Widzimy w IV Moj/Lb 14:1-4 jak bardzo lud się wystraszył narodów ziemi Kanaan i zaczął w swoich namiotach szemrać przeciw Bogu. Tak się pogrążyli w tym strachu, że doszli do wniosku, iż trzeba wracać do Egiptu pod wodza kogoś innego. Jak często bywa w takich sytuacjach, znalazł się ktoś rozsądny i zaczął uspokajać lud, był nim Jozue (IV Moj/Lb 14:6-9). Jak wiemy, nie posłuchali go, co więcej tak się rozkręcili w swoim szale, że chcieli Mojżesza, Aarona i Jozuego ukamieniować (IV Moj/Lb 14:10-11). Dopiero Bóg ich powstrzymał, gdy ukazała się Chwała Boża w obłoku, podobnie jak wcześniej (IV Moj/Lb 9:15-16), gdy zbudowali Namiot Spotkania.

Bóg w swym gniewie chciał ich wygubić, a z Mojżesza uczynić nowy naród (IV Moj/Lb 14:10-11). Mojżesz po raz kolejny wstawia się za Izraelem (IV Moj/Lb 14:15-19). Pan Bóg wysłuchuje jego modlitwy, ale mówi coś bardzo ważnego: „Wszyscy, którzy widzieli moją chwałę i moje znaki, które działałem w Egipcie i na pustyni, a wystawiali Mnie na próbę już dziesięciokrotnie i nie słuchali mego głosu, ci nie zobaczą kraju, który obiecałem pod przysięgą ich ojcom. Żaden z tych, którzy Mną wzgardzili, nie zobaczy go” (IV Moj/Lb 14:20-24).

Tych wszystkich spotkała kara. Z powodu buntu nie weszli do Ziemi Obiecanej. Nie oddali chwały, jaka jest należna Bogu, zbuntowali się po raz kolejny, po raz dziesiąty. Przez czterdzieści lat błąkali się po pustyni, rok za dzień, aż czterdzieści dni zamieniło się w czterdzieści lat (IV Moj/Lb 14:31-35), a ci, którzy byli zarzewiem bunty zginęli przed Panem (IV Moj/Lb 14:36-38).

Widzimy więc dokładnie cały proces powstawania buntu – wychodzi fałszywa informacja od tych, którzy byli na czele ludu, od przełożonych. Lud wierzy, że to, co mówią, musi być prawdą. Czy inaczej się i dzisiaj dzieje, kiedy przyjmujemy bez refleksji to, co mówią nam przełożeni czy starsi bracia? Widzimy, że przyjęli te słowa za prawdziwe i zaczęli czuć strach przed wejściem do Ziemi Obiecanej. Strach zaczął pobudzać wyobraźnie, aż wpadli w panikę. Nawet słowa kogoś rozsądnego, w tym wypadku Jozuego, nie zawsze pomagają, Lawina ruszyła - bunt rozwinął się; chcą ukamienować Mojżesza, wybrać innych przywódców i wracać do Egiptu. Interwencja Boża uchroniła Izrael przed zgubą, ale buntownicy ponieśli surową karę - nie weszli do Ziemi Obiecanej, a ciała ich poginęły na pustyni. Niech to będzie i dla nas lekcją, aby nie buntować się przeciw Bogu, gdyż nie pozostanie to bez kary. Nie idźmy za tłumem, nie bierzmy udziału w ich grzechach.

Chciałbym też zwrócić szczególna uwagę na te słowa: „Jeśli zaś chodzi o was, to trupy wasze legną na pustyni, a synowie wasi będą się błąkali na pustyni przez czterdzieści lat, dźwigając ciężar waszej niewierności, póki trupy wasze nie zniszczeją na pustyni” (IVMoj/Lb 14:32-33).

Czy w życiu właśnie tak nie jest, że za decyzje rodziców, ponoszą konsekwencje dzieci? Nasze życie jest obciążone decyzjami innych, czy to rodziców, czy nauczycieli w szkole, czy przełożonych i kolegów w pracy. To nie Bóg nas karze za decyzje naszych rodziców - to są konsekwencje różnych decyzji, jakie nas obciążają. To nie Bóg się zbuntował, to nie Bóg chciał ich wyprowadzić na pustynię, to nie Bóg chciał, aby pomarli na pustyni. Pamiętajmy o tym.

To całe zdarzenie z Ziemią Obiecaną przypomniało mi, że jesteśmy tutaj pielgrzymami; tak jak Izrael pielgrzymował do Kanaanu, tak my pielgrzymujemy do nieba. Już patriarchowie mieli świadomość, że są tu tylko pielgrzymami (I Moj/Rdz 47:7-10). Ap. Paweł też tak to rozumiał (2 Kor 5:6,) i takie też dawał świadectwo o tych, którzy byli przed nami (Hbr 11:13-16); sam też spodziewał się, że otrzyma wieniec sprawiedliwości (2 Tm 4:7-8).

Nasza ojczyzna jest w niebie (Fil 3:18-21). Mamy obietnice, że „ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” (1Kor 2:7-9). Dlatego bądźmy posłuszni Bogu i nie bierzny przykładu z Izraela (Hbr 3:12-19). Żeby nie było w nas zatwardziałości, wyjdźmy do Pana, a On nas przyjmie (2 Kor 6:14-18).

Drugim tematem, na jaki chciałbym zwrócić uwagę w dzisiejszym czytaniu, jest grzech popełniony przez nieuwagę (IV Moj/Lb 15:26-31). Jak czytamy, gdy coś takiego się wydarzy, to lud nie poniesie kary. Jednak przy grzechu świadomym, jest kara - widzimy to na przykładzie człowieka zbierającego drewno w szabat (IV Moj/Lb 15:32-36).
Nieraz słyszę oburzenie wśród wierzących, kiedy mówią: „jak Bóg mógł tak nakazać?”. Prawo mówiło wyraźnie, za jaki grzech była śmierć (np. II Moj/Wj 21:12-17). Jeżeli ktoś myśli, że teraz jest inaczej, to obawiam się, że jest w błędzie. Czytajmy w Rz 6:23 „Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.” ZAPŁATĄ ZA GRZECH JEST ŚMIERĆ.
Myślę, że jest to jasne i nie trzeba tego tłumaczyć. Wiem, mamy łaskę, bo jak czytamy w Rz 5:25, Jeszua został wydany za nasze grzechy. Tak jest, ale czy to pozwala nam żyć w grzechu? Nie pozwala - czytamy o tym między innymi w Hbr 10:26-30 czy Hbr 6:4-6. Dla mnie z tych tekstów wynika jasno, że jak po nawróceniu ponownie grzeszymy, to nie ma już ofiary przebłagalnej. PAMIĘTAJMY O TYM.

Nauka o tym, jak mamy żyć, jest bardzo jasna. Przytoczę tylko dwa fragmenty :Rz 8:12-13 oraz Rz 8:1-6. Mamy żyć według ducha a nie według ciała, a wtedy będziemy mieli życie. Widać więc, że Izrael żył według ciała: bunt, brak wiary, narzekanie, chęć zabójstwa niewinnych, gniew, złość, pożądliwość. A jak wiemy, ci którzy takich rzeczy się dopuszczają Królestwa Bożego nie odziedziczą. Nie łudźcie się (1 Kor 6:9-11).

W dzisiejszym komentarzu chciałbym poruszyć sprawę diety biblijnej. Sprawdźmy wspólnie co mówi na ten temat Biblia i czy wersety z NT faktycznie znoszą Boży nakaz.

Postaram się przeprowadzić poniżej szczegółową analizę na podstawie samej tylko Biblii i przekładów greckich.

DIETA BIBLIJNA czy Bóg zniósł „pokarmy” w NT.

Dzisiaj jedynym tematem naszych rozważań będzie to o czym czytamy w IIIMoj/Kpł 11:1-8 a dotyczy to diety jaką Bóg zalecił dla swojego ludu: „1 Następnie Pan powiedział do Mojżesza i Aarona: 2 «Tak mówcie do Izraelitów: Oto zwierzęta, które będziecie jeść spośród wszystkich zwierząt, które są na ziemi: 3 Będziecie jedli każde zwierzę czworonożne, które ma rozdzielone kopyta, to jest racice, i które przeżuwa. 4 Ale [następujących zwierząt], mających rozdzielone kopyto i przeżuwających nie będziecie jedli: wielbłąd, ponieważ przeżuwa, ale nie ma rozdzielonego kopyta - będzie dla was nieczysty; 5 świstak, ponieważ przeżuwa, ale nie ma rozdzielonego kopyta - będzie dla was nieczysty; 6 zając, ponieważ przeżuwa, ale nie ma rozdzielonego kopyta - będzie dla was nieczysty; 7 wieprz, ponieważ ma rozdzielone kopyto, ale nie przeżuwa - będzie dla was nieczysty. 8 Nie będziecie jedli ich mięsa ani dotykali ich padliny - są one dla was nieczyste.

W tych wersetach mamy Boży nakaz co możemy jeść a czego nie. Jak czytamy możemy jeść mięso zwierząt które przeżuwają i mają parzyście rozdzieloną racicie, czyli między innymi: wołowina, baranina, cielęcina, koza z dziczyzny sarna i jeleń, daniel, gazela.

Natomiast jasno z tego nakazu wynika, że nie wolno jeść: wieprzowiny, zająca, królika, świstaka czy dzika.

W naszym kraju, może być to faktycznie problem, gdyż jedzenie wieprzowiny jest bardzo popularne i mamy bardzo mocne, złe nawyki żywieniowe. Jednak zapewniam was, że nie jest to niewykonalne, nie jem wieprzowiny od ponad trzydziestu lat i spokojnie daje radę. Tym bardziej, że w obecnych czasach tak naprawdę nie jest to problem. Poza tym jest wiele innych pokarmów, które możemy jeść.

Dalej czytamy o rybach IIIMoj/Kpł 11:9 „9 Będziecie jedli następujące istoty wodne: wszystkie istoty wodne, w morzach i rzekach, które mają płetwy i łuski, będziecie jedli.”

Jak widzimy można jeść wszystkie ryby, które maja łuski i płetwy, czyli takie jak, łosoś, dorsz, pstrąg, szczupak itd. Natomiast rekin czy węgorz to już raczej nie.

Co więcej nie wolno jeść tzw. „owoców morza” czyli: krewetki, kałamarnice, kraby, małże, raki, ślimaki itp.

To co jest dzisiaj tak popularne, okazuje się, że jest zakazane przez Boże Prawo.

Odnośnie ptaków, jakie możemy jeść czytamy w IIIMoj/Kpł 11:13-20 „13 Spośród ptaków będziecie mieli w obrzydzeniu i nie będziecie ich jedli, bo są obrzydliwością, następujące: orzeł, sęp czarny, orzeł morski, 14 wszelkie gatunki kani i sokołów, 15 wszelkie gatunki kruków, 16 struś, sowa, mewa, wszelkie gatunki jastrzębi, 17 puszczyk, kormoran, ibis, 18 łabędź, pelikan, ścierwik, 19 bocian, wszelkie gatunki czapli, dudek i nietoperz. 20 Wszelkie latające czworonożne owady będą dla was obrzydliwością. „

Jak widzimy nie możemy jeść ptaków drapieżnych i tych co żywią się padliną. Natomiast kury, kaczki, gęsi, przepiórki, perliczki czy gołębie, jak najbardziej możemy jeść.

O czy jeszcze nie wspomnieliśmy a o robakach, czytajmy zatem IIIMoj/Kpł 11:44-47 „44 Ponieważ Ja jestem Pan, Bóg wasz - uświęćcie się! Bądźcie świętymi, ponieważ Ja jestem święty! Nie będziecie się plugawić małymi zwierzętami, które pełzają po ziemi. 45 Bo Ja jestem Pan, który wyprowadził was z ziemi egipskiej, abym był waszym Bogiem. Bądźcie więc świętymi, bo Ja jestem święty! 46 To jest prawo (Torat) dotyczące zwierząt, ptaków i wszelkich istot żyjących, które poruszają się w wodzie, i wszelkich stworzeń pełzających po ziemi, 47 abyście rozróżniali między tym, co nieczyste, a tym, co czyste, między zwierzętami jadalnymi a tymi, których jeść nie wolno».”

Akurat w naszej kulturze nie ma zwyczaju jedzenia robaków, insektów, myszy czy szczurów, jakiś jaszczurek czy węży. Nie mniej Bóg zakazuje nam tego spożywać.

Jak wiemy to co jest zakazane jest przez wielu spożywane, również i przez wierzących. Dlatego należy się zastanowić czy to jest właściwe i dobre w Bożych oczach. Ja co do tego, że jest to złe w Bożych oczach nie mam wątpliwości, dlatego od czasu jak to zrozumiałem, nie jem tego wszystkiego co Bóg zakazał.

Tym bardziej, że jak czytamy „To jest prawo (Torat) dotyczące zwierząt, ptaków i wszelkich istot żyjących, które poruszają się w wodzie, i wszelkich stworzeń pełzających po ziemi, 47 abyście rozróżniali między tym, co nieczyste, a tym, co czyste, między zwierzętami jadalnymi a tymi, których jeść nie wolno».”

Jest to Tora Boża, jaką Bóg dał w sprawie pokarmów, aby Boży lud rozróżniał co jest nieczyste a co czyste, co jest jadalne a co nie.

Poza tym, jest też ważny aspekt zdrowotny, poczytajcie o szkodliwości wieprzowiny, o krewetkach, że są filtrem mórz, co zatem oprócz pożywnego białka jeszcze tam jest….a rekin, że się nie poci i w jego mięsie jest mocznik, tak „zdrowy” dla naszego organizmu.

Musimy mieć świadomość, że Bóg wie co dla nas jest dobre a co nie. Dlatego skoro dał nam takie Prawo, to jest ono dla naszego dobra a nie przeciw nam. Pamiętajmy o tym.

Jest jednak bardzo wielu wierzących chrześcijan, którzy rękami i nogami, nie słuchając nakazu Bożego, udowadniają, że Bóg i Pan Jezus zniósł pokarmy i teraz już nie musimy stosować się do diety biblijnej. Oczywiście, to jest nieprawda i z przytaczanych wersetów wcale to nie wynika. Abyście jednak nie musieli opierać się tylko na moim słowie, to przeanalizujmy te wersety i zobaczmy jak sprawy się mają.

Zacznijmy od Mt 15:1-2; 15-20 „1 Wtedy przyszli do Jezusa faryzeusze i uczeni w Piśmie z Jerozolimy z zapytaniem: 2 «Dlaczego Twoi uczniowie postępują wbrew tradycji starszych? Bo nie myją sobie rąk przed jedzeniem». […] 15 Wtedy Piotr zabrał głos i rzekł do Niego: «Wytłumacz nam tę przypowieść!». 16 On rzekł: «To i wy jeszcze niepojętni jesteście? 17 Nie rozumiecie, że wszystko, co wchodzi do ust, do żołądka idzie i wydala się na zewnątrz. 18 Lecz to, co z ust wychodzi, pochodzi z serca, i to czyni człowieka nieczystym. 19 Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, czyny nierządne, kradzieże, fałszywe świadectwa, przekleństwa. 20 To właśnie czyni człowieka nieczystym. To zaś, że się je nie umytymi rękami, nie czyni człowieka nieczystym». „

Gdy się uważnie wczytamy w całą historię, to wynika z niej jasno, że dotyczyło to jedzenia nie umytymi rękami a nie o to że jedzą coś nieczystego. Pan Jezus pokazuje, że jedzenie nieumytymi rękami, nie czyni człowieka nieczystym, tylko to co pochodzi z jego serca czyli: złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa itd. To, że się je nieumytymi rękami pokarmy czyste, nie czyni człowieka nieczystym. Dlaczego dopisałem, pokarmy czyste? Bo jak wiemy w Izraelu nie mogło chodzić o inne pokarmy. W moim przekonaniu i co jasno wynika z tekstu.

Aby być rzetelnym w naszej analizie tego wersetu trzeba przytoczyć ten fragment z Mk 7:18-19 „18 Odpowiedział im: «I wy tak niepojętni jesteście? Nie rozumiecie, że nic z tego, co z zewnątrz wchodzi do człowieka, nie może uczynić go nieczystym; 19 bo nie wchodzi do jego serca, lecz do żołądka i na zewnątrz się wydala». Tak uznał wszystkie potrawy za czyste.”

Jak czytamy faktycznie ten werset może budzić kłopot, gdyż jasno w nim czytamy „Tak uznał wszystkie potrawy za czyste.” Nic dodać nic ująć, więc o czym ty bracie tu do nas mówisz?

Niestety, jest to kolejny przykład, fałszowania Słowa Bożego, by poprzeć swoją niebiblijną teologię. Sprawdźmy jak jest w oryginale za: https://biblia.oblubienica.eu/interlinearny/index/book/2/chapter/7/verse/19/param/1/version/TR

czytamy tam: „gdyż nie wchodzi do jego serca, lecz do żołądka? I wydala się do ustępu, oczyszczając wszystkie te pokarmy.”

Od razu widać, że ktoś źle to przetłumaczył, po za tym zgodnie z zasadami trawienia pokarmów przez nasz organizm tak właśnie jest, to co nie zostanie strawione w żołądku i jelitach jest wydalane na zewnątrz. Czyli jasno widać, że Pan Jezus nie oczyścił wszystkie pokarmy, tylko jak jest u Mateusza, jedzenie nie umytymi rękami nie czyni człowieka nieczystym.

Następny „koronny” tekst znajdziemy w Dz Ap 10:12-16; 28-29 „12 Były w nim wszelkie zwierzęta czworonożne, płazy naziemne i ptaki powietrzne. 13 «Zabijaj, Piotrze i jedz!» - odezwał się do niego głos. 14 «O nie, Panie! Bo nigdy nie jadłem nic skażonego i nieczystego» - odpowiedział Piotr. 15 A głos znowu po raz drugi do niego: «Nie nazywaj nieczystym tego, co Bóg oczyścił». 16 Powtórzyło się to trzy razy i natychmiast wzięto ten przedmiot do nieba. […] 28 Przemówił więc do nich: «Wiecie, że zabronione jest Żydowi przestawać z cudzoziemcem lub przychodzić do niego. Lecz Bóg mi pokazał, że nie wolno żadnego człowieka uważać za skażonego lub nieczystego. 29 Dlatego też wezwany przybyłem bez sprzeciwu. Zapytuję więc: po co mnie sprowadziliście?»

Jak widać, ap. Piotr zachowywał dietę biblijną i nic nie wiedział o tym, że Pan Jezus zniósł podział na pokarmy czyste i nieczyste. Zobaczcie jaka była reakcja Piotra: 14 «O nie, Panie! Bo nigdy nie jadłem nic skażonego i nieczystego» - odpowiedział Piotr. „

Oraz gdy czytamy wiersz 28 to Piotr wyjaśnia jak zrozumiał to widzenie, że Bóg jemu pokazał, że żadnego człowieka nie można uważać na skażonego lub nieczystego. Bóg oczyścił pogan a nie pokarmy, dlatego Piotr przybył do Korneliusza bez zwłoki. Więcej znajdziecie w Dz Ap 11: 1-18.

Także jak wykazałem, ten werset nie mówi nic a nic o oczyszczeniu pokarmów.

Innym bardzo ważnym wersetem na „unieważnienie” diety biblijnej jest Rz 14:14 „14 Wiem i przekonany jestem w Panu Jezusie, że nie ma niczego, co by samo przez się było nieczyste, a jest nieczyste tylko dla tego, kto je uważa za nieczyste. „

Tekst podobnie jak z Mk 7:19, również wydawałoby się jasno mówi, że to nie moja sprawa czy ktoś je czy nie je wieprzowinę, bo wszystko jest ok, gdy czyni to dla Pana.

Faktycznie z całego kontekstu czternastego rozdziału do Rzymian taki jest wniosek, aby jeden nie potępiał drugiego z powodu czy je czy nie je czy zachowuje dni czy ich nie zachowuje.

Zobaczmy czy mamy jednak prawo tak myślć? Sprawdźmy co zatem napisał ap. Paweł, zaglądając do tekstu greckiego:

„Οιδα oida Wiem και kai πεπεισμαι pepeismai jestem przekonany εν en w κυριω kyriō Panu ιησου iēsou Jezusie [JHWH jest zbawieniem] οτι hoti że ουδεν ouden nic κοινον koinon pospolitym δι di z powodu εαυτου heautou siebie samego ει ei jeśli μη mē nie τω tō λογιζομενω logizomenō poczytującym sobie liczącym sobie τι ti (że) coś κοινον koinon pospolitym ειναι einai być εκεινω ekeinō temu κοινον koinon pospolitym”

„Wiem i jestem przekonany w Panu Jezusie, że nic samo przez się nie jest skalane - coś jest skalane tylko dla tego, kto uważa to za skalane.”

Ups napisał „skalane”, gdzie zatem podziało się słowo „nieczyste”? Nie ma go! Oj nie ładnie tłumacze, nie ładnie fałszować słowo Boże i zmieniać sens nauki ap. Pawła.

Tym bardzie kochani, że w Dz Ap 10:14 umieli to przetłumaczyć prawidłowo, zobaczmy:

„ο ho δε de zaś πετρος petros Piotr ειπεν eipen powiedział μηδαμως mēdamōs przenigdy w żadnym wypadku κυριε kyrie Panie οτι hoti gdyż ουδεποτε oudepote nigdy εφαγον efagon zjadłem παν pan każde κοινον koinon pospolite skalane η hē lub ακαθαρτον akatharton nieczyste”

„Piotr zaś rzekł: Przenigdy, Panie, gdyż jeszcze nigdy nie zjadłem nic skalanego lub nieczystego.”

Jak jasno widać, słowo greckie „koinon” w Dziejach przetłumaczyli prawidłowo jako skażone ale już w Rzymian jako „nieczyste”.

Jawna manipulacja tłumaczeniem.

Aby nie było wątpliwości, co oznacza co, to przytaczam wyjaśnienie tych zwrotów w słowniku Stronga:

„κοινον (koinon) - (Strong 2839) [a_ Acc Sg n] pospolite (skalane) pospolite, wspólne, zwyczajne, skalane, nieczyste; rzeczy do wspólnego użytku postrzegane były jako nieświęte, nieoddzielone do spraw najbardziej wartościowych;

ακαθαρτον (akatharton) - (Strong 169) [a_ Nom Sg n] nieczysty .”

Tak jak wspomniałem kontekst całego rozdziału mówi o sporach światopoglądowych jakie były i jakie są i dzisiaj wśród wierzących a czytamy o tym w Rz 14:1-6 „1 A tego, który jest słaby w wierze, przygarniajcie życzliwie, bez spierania się o poglądy. 2 Jeden jest zdania, że można jeść wszystko, drugi, słaby, jada tylko jarzyny. 3 Ten, kto jada , niech nie pogardza tym, który nie jada, a ten, który nie jada, niech nie potępia tego, który jada; bo Bóg go łaskawie przygarnął. 4 Kim jesteś ty, co się odważasz sądzić cudzego sługę? To, czy on stoi, czy upada, jest rzeczą jego Pana. Ostoi się zresztą, bo jego Pan ma moc utrzymać go na nogach.

5 Jeden czyni różnicę między poszczególnymi dniami, drugi zaś uważa wszystkie za równe: niech się każdy trzyma swego przekonania! 6 Kto przestrzega pewnych dni, przestrzega ich dla Pana, a kto jada wszystko - jada dla Pana. Bogu przecież składa dzięki. A kto nie jada wszystkiego - nie jada ze względu na Pana, i on również dzięki składa Bogu.”

Widzimy jasno, ap. Paweł nawołuje aby z powodu tego czy ktoś je mięso czy nie, czy zachowuje dodatkowe dni czy ich nie zachowuje nie może być powodem do sporów i braku szacunku dla siebie nawzajem.

Tak samo jak napisał dalej Rz 14:20-21 „20 Nie burz dzieła Bożego ze względu na pokarmy! Wprawdzie każda rzecz jest czysta, stałaby się jednak zła, jeśliby człowiek spożywając ją, dawał przez to zgorszenie. 21 Dobrą jest rzeczą nie jeść mięsa i nie pić wina, i nie czynić niczego, co twego brata razi.”

Dla Żydów skalana była łopatka mięsa zwierzęcia czystego, gdyż Jakub był porażony w te łopatkę i oni nie jedli tej części ze zwierzęcia, jak czytamy w IMoj/Rdz 32:33 „33 Dlatego Izraelici nie jadają po dzień dzisiejszy ścięgna, które jest w stawie biodrowym, gdyż Jakub został porażony w staw biodrowy, w to właśnie ścięgno.”

Tak samo nie będą jedli mięsa czystego jak nie będzie zabite koszernie, mimo, że wystarczy tylko wypuścić krew zwierzęcia jak wodę. Dla nich takie mięso jest skażone ale jak napisał Paweł jest ono czyste ale gdy z tego powodu ma to być dla mojego brata czy siostry zgorszeniem, bo oni nie jedzą mięsa to jak przebywając wśród nich nie będę jadł mięsa.

Do pokoju powołał nas Bóg dlatego gdy coś ma budzić złe emocje i spory a nie jest to warunek do zbawienia i uświęcenia, nie będę tego czynił.

Następnym tekstem o który „kruszy się kopie” jest Kol 2:16-17 „16 Niechaj więc nikt o was nie wydaje sądu co do jedzenia i picia bądź w sprawie święta czy nowiu, czy szabatu! 17 Są to tylko cienie spraw przyszłych, a rzeczywistość należy do Chrystusa.”

Jak wynika z tekstu, nie ma tu nic o zakazie jedzenia pokarmów ale jak czytamy o sądzeniu. Czyli ta sama sprawa co w Rzymian czternastym rozdziale. Warto jednak to dokładnie sprawdzić, bo jak się przekonamy jest to doskonałe uzupełnienie do Rzymian.

Tak jak i tam sprawdźmy najpierw tłumaczenie z greki:

„μη mē Nie ουν oun więc τις tis ktoś υμας hymas was κρινετω krinetō niech sądzi εν en przez βρωσει brōsei pokarm η hē lub εν en przez ποσει posei napój η ē lub εν en w μερει merei udziale części εορτης heortēs (w) święcie η ē lub νουμηνιας noumēnias nowiu księżyca η ē lub σαββατων sabbatōn szabatów tygodni α ha które εστιν estin jest σκια skia cień των tōn μελλοντων mellontōn mających nastąpić το to δε de zaś σωμα sōma ciało του tou χριστου christou Pomazańca”

„Dlatego niech was nikt nie osądza z powodu jedzenia lub picia lub z powodu święta, lub nowiu, lub sabatów - są to cienie przyszłych; ciało zaś - Chrystusa.”

Jasno z tego wersetu wynika, że w sprawach jedzenia, picia, święta, nowiu i szabatów może nas sądzić tylko Ciało Chrystusa czyli Kościół, czyli bracia i siostry a nie ktoś kto do Kościoła nie należy. Ważne, że to jest, a nie było cienie spraw przyszłych. Skoro jest, to obowiązuje. Pomyślcie o tym, czy nie mam racji.

W tym wszystkim, bardzo jest ważny kontekst w jaki te słowa padają, dlatego czytajmy dalej Kol 2:18-23 „18 Niechaj was nikt nie odsądza od nagrody, zamiłowany w uniżaniu siebie i przesadnej czci aniołów, zgłębiając to, co ujrzał. Taki, nadęty bez powodu zmysłowym swym sposobem myślenia, 19 nie trzyma się mocno Głowy - , z którego całe Ciało, zaopatrywane i utrzymywane w całości dzięki wiążącym połączeniom członków, rośnie Bożym wzrostem. 20 Jeśli razem z Chrystusem umarliście dla "żywiołów świata", dlaczego - jak gdyby żyjąc w świecie - dajecie sobie narzucać nakazy: 21 «Nie bierz ani nie kosztuj, ani nie dotykaj...!» 22 A przecież wszystko to są rzeczy do zniszczenia przez spożycie - według nakazów i nauk ludzkich.

23 Przepisy te mają pozór mądrości dzięki kultowi własnego pomysłu, uniżaniu siebie i nieoszczędzaniu ciała, nie dzięki okazywaniu jakiejś wyrozumiałości dla zaspokojenia ciała .”

Bardzo proszę abyście uważnie przeczytali te wersety. Zwracam uwagę na sformułowania jakie użył ap. Paweł: „zamiłowany w uniżaniu siebie i przesadnej czci aniołów, zgłębiając to, co ujrzał”

oraz „Jeśli razem z Chrystusem umarliście dla "żywiołów świata", dlaczego - jak gdyby żyjąc w świecie - dajecie sobie narzucać nakazy: «Nie bierz ani nie kosztuj, ani nie dotykaj...!»”

czy w końcu podsuma „A przecież wszystko to są rzeczy do zniszczenia przez spożycie - według nakazów i nauk ludzkich. „

Jestem przekonany, że gdy uczciwie spojrzymy na te wersety, to jasno widać, że nie chodziło tu o Prawo i przykazania Boże ale o nauki i przepisy ludzie, o których ap Paweł wyraźnie powiedział: „Przepisy te mają pozór mądrości dzięki kultowi własnego pomysłu, uniżaniu siebie i nieoszczędzaniu ciała, nie dzięki okazywaniu jakiejś wyrozumiałości dla zaspokojenia ciała .”

Czyli podobna sytuacja o której czytaliśmy w czternastym rozdziale listu do Rzymian. Wszyscy wiemy i mówimy, tak, tak w pierwszych wiekach chrześcijaństwa byli różni ludzie, co to zastępowali słowo Boże własnymi naukami. Braterstwo a czy dzisiaj tak samo nie jest?! Rozejrzycie się wokół siebie, jak wielu jest szczerze wierzących, którzy „nie trzyma się mocno Głowy - , z którego całe Ciało, zaopatrywane i utrzymywane w całości dzięki wiążącym połączeniom członków, rośnie Bożym wzrostem.”

Zamiast trzymać się Słowa Bożego i Bożych przykazań to oni jedzą wieprzowinę, krewetki i inne paskudztwa.

Zamiast zachowywać Boże święta to oni zachowują pogańskie święta. Zamiast zachowywać Boże szabaty to oni zachowują pogańska niedzielę. Takie są fakty.

I wierzcie mi, że sprawa jest bardzo poważna bo o tym przestrzegał ap Paweł gdy czytamy w 1 Tym 4:1-6 „1 Duch zaś otwarcie mówi, że w czasach ostatnich niektórzy odpadną od wiary, skłaniając się ku duchom zwodniczym i ku naukom demonów. 2 [Stanie się to] przez takich, którzy obłudnie kłamią, mają własne sumienie napiętnowane. 3 Zabraniają oni wchodzić w związki małżeńskie, [nakazują] powstrzymywać się od pokarmów, które Bóg stworzył, aby je przyjmowali z dziękczynieniem wierzący i ci, którzy poznali prawdę. 4 Ponieważ wszystko, co Bóg stworzył, jest dobre, i niczego, co jest spożywane z dziękczynieniem, nie należy odrzucać. 5 Staje się bowiem poświęcone przez słowo Boże i przez modlitwę. 6 Przedkładając to braciom, będziesz dobrym sługą Chrystusa Jezusa, karmionym słowami wiary i dobrej nauki, za którą poszedłeś.”

Jak czytamy jest to „skłaniając się ku duchom zwodniczym i ku naukom demonów.” Jeżeli taki „zamiłowany w uniżaniu siebie i przesadnej czci aniołów, zgłębiając to, co ujrzał. Taki, nadęty bez powodu zmysłowym swym sposobem myślenia,” Zaczął służyć aniołom a nie Bogu, to służy aniołom, które się zbuntowały czyli demonom to jasno wynika, że nie ma to nic wspólnego z Bogiem.

Czytajmy dalej „Zabraniają oni wchodzić w związki małżeńskie, [nakazują] powstrzymywać się od pokarmów, które Bóg stworzył, aby je przyjmowali z dziękczynieniem wierzący i ci, którzy poznali prawdę.”

Analizując uważnie te słowa jasno z nich wynika, że mamy spożywać pokarmy, które Bóg stworzył aby przyjmowali je wierzący i ci co poznali Prawdę. Jasno zostało to wyróżnione, nie ma tu mowy o wszystkich pokarmach ale o tych, które Bóg zalecił w IIIMoj/Kpł rozdział 11. Takie sa fakty/

Dlatego zanim mnie potępisz i odrzucisz to na napisałem, to bardzo proszę weź uważnie sam to przeanalizuj, czas na odrzucenie tego jest zawsze, dlatego poświęć ten czas na spokojna analizę. Bóg, który nas stworzył wie co jest dla nas dobre a co nie. I jak się na spokojnie zastanowić to okazuje się, że całe Boże Prawo jest dla nas bardzo dobre, tylko my nie chcemy Boga Słów słuchać. Czyż nie tak?

Na zakończenie naszego rozważania dodam jeszcze o tym, że i krwi też mamy nie spożywać, jak czytamy w IIIMoj 7:26-27 „26 Gdziekolwiek będziecie mieszkać, nie wolno wam spożywać żadnej krwi: ani krwi ptaków, ani krwi bydląt. 27 Ktokolwiek spożywa jakąkolwiek krew, będzie wykluczony spośród swego ludu».”

Oraz w VMoj/Pwt 12:20-24 „20 Gdy Pan, Bóg twój, rozszerzy twe granice, jak ci przyrzekł, a ty powiesz sobie: «Chcę jeść mięso», gdy dusza twoja zapragnie jeść mięso, możesz jeść mięso do woli. 21 Jeśli daleko od ciebie będzie miejsce, które obrał Pan, Bóg twój, by tam umieścić swe imię, możesz zabijać z większego i z mniejszego bydła, które ci dał Pan, stosownie do mojego nakazu, ile zechcesz, i będziesz spożywał w obrębie swych murów do woli. 22 Ale jeść będziesz, jak się je gazelę i jelenia; tak możesz je spożywać. Zarówno czysty, jak i nieczysty mogą je spożywać. 23 Ale się wystrzegaj spożywania krwi, bo we krwi jest życie, i nie będziesz spożywał życia razem z ciałem. 24 Nie będziesz jej spożywał, ale jak wodę na ziemię ją wylejesz. 25 Nie spożyjesz jej, aby ci dobrze było i synom twoim po tobie, za to, że uczyniłeś, co słuszne jest w oczach Pana.”

I aby nie było wątpliwości, że Rada apostołów tak też uważała to czytamy Dz Ap 15:28-29 „28 Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. 29 Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!»„

Także, jasno widzimy, że poganie nawracający się do Boga nie mogli jeść krwi ani mięsa z uduszonych zwierząt o nierządzie nie wspominając.

Dla mnie kochani nie ma żadnej wątpliwości, że dieta biblijna obowiązuje, są tylko jacyś ludzie co wprowadzają w nasze serca niepokój, jakoby to już było.

Przestroga dla nich niech będą słowa jakie znajdujemy u Izajasza, Iz Iz 65:3-4 „3 To lud, co Mnie pobudzał do gniewu bez ustanku a bezczelnie, składając ofiary w gajach i paląc kadzidło na cegłach, 4 przebywając w grobowcach

i spędzając noce w zakamarkach, jedząc wieprzowe mięso i nieczyste potrawy z sosem w swych misach.”

Czy w Iz 66:3-4 „3 Jest taki, co zabija w ofierze wołu, a morduje człowieka; ofiaruje barana, a psu łeb ukręca; składa ofiarę z pokarmów, ale też z krwi wieprzowej; pali kadzidło, ale czci bóstwo nieprawe. Podobnie jak oni obrali sobie drogi i dusze ich upodobały sobie obrzydłych bożków, 4 tak Ja również wybiorę dla nich utrapienia i sprowadzę na nich zło, którego się obawiają, ponieważ wołałem, a nikt nie odpowiadał, mówiłem, a nie słuchali.

Owszem, czynili zło w oczach moich i wybrali to, co Mi się nie podoba».

oraz w Iz 66:17 „17 Ci, którzy się poświęcają i oczyszczają, by wejść do ogrodów za innym, który już jest w środku, którzy jedzą wieprzowe mięso i płazy, i myszy, zginą razem - wyrocznia Pana.

Jak widzimy, nie zachowywanie diety biblijnej było złe w czasach Mojżesza, było złe w czasach Chrystusa i Apostołów oraz jest złe w czasie obecnym oraz będzie złe w czasach przyszłych.

Dlatego dzisiaj, gdy nie ma problemu z dostępnością do mięsa innego niż wieprzowe, z dostępnością do ryb czy drobiu wszelkiego rodzaju, nie warto posłuchać Bożego nakazu i zmienić sposób swojego odżywiania na zgodny z nakazem Bożym? Na pewno warto a sami zobaczycie jak wiele płynie z tego korzyści. Szalom.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Wersety wykorzystane w komentarzu pochodzą z Biblii Tysiąclecia oraz z portalu „biblia.oblubienica.eu”

Dzisiaj będziemy mówić o Niewoli i grzechu, o Imieniu Bożym, o Powołaniu i o Obrzezaniu

NIEWOLA – GRZECH

Czytając pierwszy rozdział dzisiejszej księgi, chciałbym zwrócić uwagę na słowa zapisane w IIMoj/Wj 1:12-14

„12 Ale im bardziej go uciskano, tym bardziej się rozmnażał i rozrastał, co jeszcze potęgowało wstręt do Izraelitów. 13 Egipcjanie bezwzględnie zmuszali synów Izraela do ciężkich prac 14 i uprzykrzali im życie uciążliwą pracą przy glinie i cegle oraz różnymi pracami na polu. Do tych wszystkich prac przymuszano ich bezwzględnie.”

Izrael stał się niewolnikiem Faraona. Bóg często o tym przypominał Izraelowi VMoj/Pwt 5:15

„15 Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd Pan, Bóg twój, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: przeto ci nakazał Pan, Bóg twój, strzec dnia szabatu.”

Czy też w IIMoj/Wj 12:3

„3 Mojżesz powiedział do ludu: «Pamiętajcie o dniu tym, gdyście wyszli z Egiptu, z domu niewoli, gdyż potężną ręką wywiódł was Pan stamtąd: [w tym to dniu] nie wolno jeść chleba kwaszonego.”

Egipt był dla Izraela domem niewoli, byli niewolnikami uciskanymi przez Egipt, Bóg wysłuchał ich wołania i powołał Mojżesza i Aarona, których posłał aby ich uwolnili.

Jak zawsze i w tym wypadku szukam analogi w Brit Chadasza (NT) i nas. Myślę, że nie będzie nadużyciem gdy powiem, że i my kiedyś, tak jak Izrael byliśmy w niewoli, w niewoli grzechu. Tak jak wtedy Bóg posłał Mojżesza i on z Bożą pomocą wykupił Izraela z Egiptu, domu niewoli. Tak i względem nas Bóg posłał syna, Jeszuę i On z pomocą Ojca wykupił i nas z niewoli grzechu. Niech będzie błogosławione imię Jego.

Mówił o tym ap. Piotr w Dz Ap 10:34-43

„34 Wtedy Piotr przemówił w dłuższym wywodzie: «Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. 35 Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie. 36 Posłał swe słowo synom Izraela, zwiastując im pokój przez Jezusa Chrystusa. On to jest Panem wszystkich. 37 Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. 38 Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. 39 A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. 40 Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się 41 nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzyśmy z Nim jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu. 42 On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. 43 Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów».”

Tak samo potwierdza to ap. Paweł gdy pisał do Rz 6:6

„6 To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu.”

oraz Rz 3:25-26

„25 Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę mocą Jego krwi. Chciał przez to okazać, że sprawiedliwość Jego względem grzechów

popełnionych dawniej - za dni cierpliwości Bożej - wyrażała się 26 w odpuszczaniu ich po to, by ujawnić w obecnym czasie Jego sprawiedliwość, i [aby pokazać], że On sam jest sprawiedliwy i usprawiedliwia każdego, który wierzy w Jezusa.”

Dlatego pięknie ap. Paweł nawiązuje do wyjścia i przaśnego chleba gdy czytamy 1Kor 7:7-8

„7 Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem, jako że przaśni jesteście. Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha. 8 Tak przeto odprawiajmy święto nasze, nie przy użyciu starego kwasu, kwasu złości i przewrotności, lecz - przaśnego chleba czystości i prawdy.”

Dlatego tak jak Izrael gdy wyszedł z Egiptu pod wodzą Mojżesza i stał się wolny tak samo i my dzisiaj jesteśmy uwalniani z niewoli grzechu poprzez Chrystusa i moc jaka jest zawarta w Jego imieniu Jeszua – Jahwe zbawieniem.

Dlatego nie grzeszmy abyśmy z powrotem nie trafili do niewoli, w Chrystusie prawdziwie jesteśmy wolni. Szalom.

IMIĘ BOŻE

Bóg powołuje Mojżesza objawiając się jemu w płonącym krzewie. Mojżesz znał to zjawisko, krzewy nie raz płonęły na pustyni, zadziwiło go jednak to, że krzew płonie ale się nie spala. Gdy podszedł odezwał się głos Boży i rozmawiał Bóg z Mojżeszem. Mojżesz został powołany aby pójść do Egiptu i wyzwolić swoich rodaków. Mojżesz pyta jednak Boga o imię, gdy czytamy IIMoj/Wj 3:13-16

„13 Mojżesz zaś rzekł Bogu: «Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych posłał mię do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć?» 14 Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was». 15 Mówił dalej Bóg do Mojżesza: «Tak powiesz Izraelitom: "Jahwe, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia. 16 Idź, a gdy zbierzesz starszych Izraela, powiesz im: Objawił mi się Jahwe, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba i powiedział: Nawiedziłem was i ujrzałem, co wam uczyniono w Egipcie.”

Jakie jest, Twoje imię Boże? Co mam powiedzieć gdy mnie spytają? Bóg objawia Mojżeszowi swoje imię, imię Boga jest Jahwe.

Bóg wyjaśnia Mojżeszowi, że wcześniej nie objawił swojego imienia IIMoj/Wj 6:2-3

„2 Bóg rozmawiał z Mojżeszem i powiedział mu: «Jam jest Jahwe. 3 Ja objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, ale imienia mego, Jahwe, nie objawiłem im.”

Tak samo gdy Bóg nadawał Dekalog Mojżeszowi to też jest tam mowa o Jego imieniu IIMoj/Wj 20:7

„7 Nie będziesz wzywał imienia Jahwe, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Jahwe nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy. „

Jest tam, jak widzimy, użyte imię Boże, Jahwe. Dlaczego więc mówi się „że nie będziesz wzywał imienia Pana Boga swego do czczych rzeczy” skoro jest tam powiedziane „wzywał imienia Jahwe”?

W Psalmach czytamy aby wzywać imię Jahwe (nie Pana) Ps 86:5-7

„5 Ty bowiem, Panie, jesteś dobry i pełen przebaczenia, pełen łaskawości dla wszystkich, którzy Cię wzywają. 6 Wysłuchaj, Panie, (Jahwe) modlitwę moją i zważ na głos mojej prośby! 7 Wołam do Ciebie w dniu mego utrapienia, bo Ty mnie wysłuchujesz.”

czy też w Ps 105:1-3

„1 Sławcie Pana (Jahwe), wzywajcie Jego imienia, głoście dzieła Jego wśród narodów! 2 Śpiewajcie Mu i grajcie Mu, rozpowiadajcie wszystkie Jego cuda! 3 Szczyćcie się Jego świętym imieniem; niech się weseli serce szukających Pana (Jahwe)!”

Także kochani, Słowo Boże jasno mówi aby wzywać imię naszego Boga. Nasz Bóg nie ma na imię Pan czy Pan Bóg! NASZ BÓG MA NA IMIĘ JAHWE! Niech będzie błogosławione imię Jahwe, Allelujah.

To nie Bóg zakazał używania imienia Bożego, Jahwe, tylko człowiek. Bóg żali się u proroka Jeremiasza gdy czytamy Jr 23:26-27

„26 Dokądże będzie tak w sercu proroków, przepowiadających kłamliwie i przepowiadających złudy swego własnego serca? 27 Zmierzają ku temu, by przez sny swoje,

które jeden drugiemu opowiada, poszło w niepamięć moje Imię u mojego ludu, podobnie jak zapomnieli mego Imienia dla Baala ich przodkowie.”

„POSZŁO W NIEPAMIĘĆ MOJE IMIĘ U MOJEGO LUDU”!!!

Czy tak się kochani nie stało? Dzisiaj mamy zamiast Bożego imienia: Pan, Pan Bóg, Adonai, Elohim, Najwyższy, Wiekuisty… a dlaczego nie mamy Jahwe?

Zobaczcie co napisał prorok Amos, Am 6:10

„10 niewielu pozostanie, by wynieść kości z domu, i zapyta tego, który pozostał w domu: «Czy jest jeszcze ktoś z tobą?» Odpowie: «Nie ma», i doda: «Milcz!», bo nie będzie można wspominać imienia Pana. (Jahwe)”

Czy to się nie stało? Jestem przekonany, że właśnie to się stało, jesteśmy tego świadkami, dzieje się to na naszych oczach. Prawie zupełnie usunięto imię Boże - Jahwe ze Słowa Bożego. Żydzi zabraniają wypowiadać imię Boże, inni zastąpili je imieniem Jeszua (Jezusa Chrystusa) też pomijając imię Boże Jahwe. Inni natomiast nie wołają do Jahwe i zabraniają wzywać imienia Jszuy (Jezusa Chrystusa). Zobaczcie jak jest wielkie zamieszanie a wystarczy uważnie poczytać Słowo Boże i znajdujemy tam na to odpowiedź.

Zobaczcie co powiedział Jeszua J 5:22-23

„22 Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, 23 aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał.”

To sam Bóg Jahwe, zażyczył sobie, aby tak jak Jemu oddaje się cześć, aby taką samą cześć oddawać Synowi czyli Jeszui (Jezusowi Chrystusowi)

Dlatego jesteście błogosławieni gdy 1Kor 1:2

„2 do Kościoła Bożego w Koryncie, do tych, którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości wespół ze wszystkimi, którzy na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ich i naszego . „

Bo dla nas istnieje 1Kor 8:6

„6 dla nas istnieje tylko jeden Bóg, Ojciec, od którego wszystko pochodzi i dla którego my istniejemy, oraz jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko się stało i dzięki któremu także my jesteśmy.”

DLATEGO WZYWAJMY IMIE JAHWE I IMIĘ JESZUA (JEZUSA CHRYSTUSA)

i nie słuchajcie ich, że tak nie wolno, to jest kłamstwo i fałszywa nauka. Przed chwilą jasno czytaliśmy jak stoi w Słowie Bożym i tak czyńmy. Niech Bóg was błogosławi i wysłuchuje naszych modlitw zanoszonych do Jahwe i Jeszuy. Amen.

POWOŁANIE I MOC

Czytając słowa w IIMoj/Wj 4:1-9

„1 Na to powiedział Mojżesz: «A jeśli nie uwierzą i nie usłuchają słów moich, mówiąc, że Pan nie ukazał mi się wcale?» 2 Wówczas Pan zapytał go: «Co masz w ręku?» Odpowiedział: «Laskę». 3 Wtedy rozkazał: «Rzuć ją na ziemię». A on rzucił ją na ziemię, i zamieniła się w węża. Mojżesz zaś uciekał przed nim. 4 Pan powiedział wtedy do Mojżesza: «Wyciągnij rękę i chwyć go za ogon». I wyciągnął rękę i uchwycił go, i stał się znów laską w jego ręku. 5 «Tak uczyń, aby uwierzyli, że ukazał tobie Pan, Bóg ojców ich, Bóg Abrahama Bóg Izaaka i Bóg Jakuba». 6 Ponownie rzekł do niego Pan: «Włóż rękę w zanadrze!» I włożył rękę w zanadrze, a gdy ją wyjął, była pokryta trądem białym jak śnieg. 7 I rzekł znów: «Włóż rękę w zanadrze!» I włożył ją ponownie w zanadrze, a gdy ją po chwili wyciągnął, była taka jak reszta ciała. 8 «Tak więc, jeśli nie uwierzą i nie przyjmą świadectwa pierwszego znaku, uwierzą świadectwu drugiego znaku. 9 A gdyby nawet nie uwierzyli tym dwom znakom i nie zważali na mowę twoją, wówczas zaczerpniesz wody z Nilu i wylejesz na suchą ziemię; a woda zaczerpnięta z Nilu stanie się krwią na ziemi». „

Bóg posyłając Mojżesza dał jemu moc do czynienia znaków i cudów i jak wiemy Mojżesz je czynił. Czytamy o tym na wielu kartach Tory. Mamy tez o tym takie świadectwo Słowa Bożego VMoj/Pwt 34:8-12

„8 Izraelici opłakiwali Mojżesza na stepach Moabu przez trzydzieści dni. Potem skończyły się dni żałoby po Mojżeszu. 9 Jozue, syn Nuna, pełen był ducha mądrości, gdyż Mojżesz włożył na niego ręce. Słuchali go Izraelici i czynili, jak im Pan rozkazał przez Mojżesza. 10 Nie powstał więcej w Izraelu prorok podobny do Mojżesza, który by poznał Pana twarzą w twarz, 11 ani [równy] we wszystkich znakach i cudach, które polecił mu Pan czynić w ziemi egipskiej wobec faraona, wszystkich sług jego i całego jego kraju; 12 ani równy mocą ręki i całą wielką grozą, jaką wywołał Mojżesz na oczach całego Izraela.”

Dlaczego zwracam na to uwagę? Zobaczmy, że tak jak Mojżesz posiadał moc, tak samo taką moc posiadał Jeszua Mt 4:23-24

„23 I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszystkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu. 24 A wieść o Nim rozeszła się po całej Syrii. Przynoszono więc do Niego wszystkich cierpiących, których dręczyły rozmaite choroby i dolegliwości, opętanych, epileptyków i paralityków, a On ich uzdrawiał. „

Potwierdza to Słowo, dając takie świadectwo Dz Ap 10:38-39 „38 Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. 39 A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. „

Bóg gdy powołuje do swego dzieła, to daje moc, daje Ducha św, daje dary. Działanie Boże objawia się w duchu i mocy. Tak jak to widzimy na przykładzie Mojżesza, proroków czy Mesjasza. To samo widzimy na przykładzie apostołów Łk9:1-6

„1 Wtedy zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami i władzę leczenia chorób. 2 I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych. 3 Mówił do nich: «Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie! 4 Gdy do jakiego domu wejdziecie, tam pozostańcie i stamtąd będziecie wychodzić. 5 Jeśli was gdzie nie przyjmą, wyjdźcie z tego miasta i strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim!» 6 Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie.”

Tak samo w dniu Pięćdziesiątnicy Dz Ap 2:4-11

„4 I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

5 Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. 6 Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. 7 «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami?» - mówili pełni zdumienia i podziwu. 8 «Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? - 9 Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, 10 Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, 11 Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».”

Apostoł Piotr uzdrawiał Dz Ap 3:1-10

„1 Gdy Piotr i Jan wchodzili do świątyni na modlitwę o godzinie dziewiątej, 2 wnoszono właśnie pewnego człowieka, chromego od urodzenia. Kładziono go codziennie przy bramie świątyni, zwanej Piękną, aby wstępujących do świątyni, prosił o jałmużnę. 3 Ten zobaczywszy Piotra i Jana, gdy mieli wejść do świątyni, prosił ich o jałmużnę. 4 Lecz Piotr wraz z Janem przypatrzywszy się mu powiedział: 5 «Spójrz na nas!». A on patrzył na nich oczekując od nich jałmużny. 6 «Nie mam srebra ani złota - powiedział Piotr - ale co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź!» 7 I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go. A on natychmiast odzyskał władzę w nogach i stopach. 8 Zerwał się i stanął na nogach, i chodził, i wszedł z nimi do świątyni, chodząc, skacząc i wielbiąc Boga. 9 A cały lud zobaczył go chodzącego i chwalącego Boga. 10 I rozpoznawali w nim tego człowieka, który siadał przy Pięknej Bramie świątyni, aby żebrać, i ogarnęło ich zdumienie i zachwyt z powodu tego, co go spotkało. „

Apostoł Piotr wskrzeszał Dz Ap 9:32-42

„32 Kiedy Piotr odwiedzał wszystkich, przyszedł też do świętych, którzy mieszkali w Liddzie. 33 Znalazł tam pewnego człowieka imieniem Eneasz, który był sparaliżowany i od ośmiu lat leżał w łóżku. 34 «Eneaszu - powiedział do niego Piotr - Jezus Chrystus cię uzdrawia, wstań i zaściel swoje łóżko!» I natychmiast wstał. 35 Widzieli go wszyscy mieszkańcy Liddy i Saronu i nawrócili się do Pana.

36 Mieszkała też w Jafie pewna uczennica imieniem Tabita, co znaczy Gazela. Czyniła ona dużo dobrego i dawała hojne jałmużny. 37 Wtedy właśnie zachorowała i umarła. Obmyto ją i położono w izbie na piętrze. 38 Lidda leżała blisko Jafy; gdy więc uczniowie dowiedzieli się, że jest tam Piotr, wysłali do niego dwóch posłańców z prośbą: «Przyjdź do nas bez zwłoki!» 39 Piotr poszedł z nimi, a gdy przyszedł, zaprowadzili go do izby na górze. Otoczyły go wszystkie wdowy i pokazywały mu ze łzami w oczach chitony i płaszcze, które zrobiła im Gazela za swego życia. 40 Po usunięciu wszystkich, Piotr upadł na kolana i modlił się. Potem zwrócił się do ciała i rzekł: «Tabito, wstań!» A ona otwarła oczy i zobaczywszy Piotra, usiadła. 41 Piotr podał jej rękę i podniósł ją. Zawołał świętych i wdowy i ujrzeli ją żywą. 42 Wieść o tym rozeszła się po całej Jafie i wielu uwierzyło w Pana. „

Tak samo wskrzeszał ap. Paweł Dz Ap 20:9-12

„9 Pewien młodzieniec, imieniem Eutych, siedział na oknie pogrążony w głębokim śnie. Kiedy Paweł przedłużał przemówienie, zmorzony snem spadł z trzeciego piętra na dół. Podniesiono go martwego. 10 Paweł zeszedł, przypadł do niego i wziął go w ramiona: «Nie trwóżcie się - powiedział - bo on żyje». 11 I wszedł na górę, łamał chleb i spożywał, a mówił jeszcze długo, bo aż do świtania. 12 Potem wyruszył w drogę. A chłopca przyprowadzono żywego ku niemałej radości . „

Dlatego 1Kor 4:20

„20 Albowiem nie w słowie, lecz w mocy przejawia się królestwo Boże.”

O czy dawał świadectwo ap Paweł gdy napisał 2 Kor 12:12 „12 Dowody apostolstwa okazały się pośród was przez wielką cierpliwość, a także przez znaki i cuda, i przejawy mocy. „

Dlatego nie dajmy się zwodzić, że dzisiaj już Bóg nie daje Ducha i mocy swoim uczniom. Daje i będzie dawał, tylko to jest zależne od naszej wiary i posłuszeństwo Bogu i jego woli. Wola Boża zawarta jest w Jego Słowie. Dlatego uważajmy jakiego bierzemy ducha i jaka moc, ale o tym innym razem. Dla dociekliwych polecam wykład „Wiara i moc”, który znajdziecie na kanale youtube – Gorzowskie Centrum Biblijne.

OBRZEZANIE

W dzisiejszym czytaniu znajdujemy dziwną historie, Bóg chciał zabić Mojżesza II Moj/Wj 4:24-26

„24 W czasie podróży w miejscu noclegu spotkał Pan Mojżesza i chciał go zabić. 25 Sefora wzięła ostry kamień i odcięła napletek syna swego i dotknęła nim nóg Mojżesza, mówiąc: «Oblubieńcem krwi jesteś ty dla mnie». 26 I odstąpił od niego . Wtedy rzekła: «Oblubieńcem krwi jesteś przez obrzezanie». „

Sefora, mądra żona Mojżesza, zorientowała się o co może chodzić i szybko obrzezała syna Gerszoma i w ten sposób uratowała Mojżesza od śmierci.

Jak wiemy Bóg zawarł z Abrahamen przymierze IMoj/Rdz 17:9-14

„9 Potem Bóg rzekł do Abrahama: «Ty zaś, a po tobie twoje potomstwo przez wszystkie pokolenia, zachowujcie przymierze ze Mną. 10 Przymierze, które będziecie zachowywali między Mną a wami, czyli twoim przyszłym potomstwem, polega na tym: wszyscy wasi mężczyźni mają być obrzezani; 11 będziecie obrzezywali ciało napletka na znak przymierza waszego ze Mną. 12 Z pokolenia w pokolenie każde wasze dziecko płci męskiej, gdy będzie miało osiem dni, ma być obrzezane - sługa urodzony w waszym domu lub nabyty za pieniądze - każdy obcy, który nie jest potomkiem twoim - 13 ma być obrzezany; obrzezany ma być sługa urodzony w domu twoim lub nabyty za pieniądze. Przymierze moje, przymierze obrzezania, będzie przymierzem na zawsze. 14 Nieobrzezany, czyli mężczyzna, któremu nie obrzezano ciała jego napletka, taki człowiek niechaj będzie usunięty ze społeczności twojej; zerwał on bowiem przymierze ze Mną». „

Każdy potomek płci męskiej miał być w ósmym dniu obrzezany IIIMoj/Kpł 12:3

„3 Ósmego dnia [chłopiec] zostanie obrzezany. „

Widać, że Mojżesz złamał to Prawo i nie obrzezał swojego syna i z tego powodu ściągnął na siebie gniew Boży.

Dzisiaj w wielu społecznościach trwa dyskusja co do obrzezania, ważne już czy nie ważne. Ci co nie zachowują Prawa Bożego, każą tym co Prawo zachowują aby się obrzezali, skoro jest taki nakaz w Prawie itd.

Jak wiemy z kart Słowa Bożego i w czasach apostolskich ten spór był Dz Ap 15:1-2

„1 Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: «Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni». 2 Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich uda się w sprawie tego sporu do Jerozolimy, do Apostołów i starszych.”

Jak wiemy nie nakazano obrzezywać pogan.

Zastanówmy się, jak faktycznie dzisiaj to wygląda, co mówi o tym Słowo Boże, jaka była nauka apostoła Pawła w tej kwestii?

Czytając list do Rzymian ap. Paweł napisał tak Rz 2:25-29

„25 Obrzezanie posiada wprawdzie wartość, jeżeli zachowujesz Prawo. Jeżeli jednak przekraczasz Prawo będąc obrzezanym, stajesz się takim, jak nieobrzezany. 26 Jeżeli zaś nieobrzezany zachowuje przepisy Prawa, to czyż jego brak obrzezania nie będzie mu oceniony na równi z obrzezaniem? 27 I tak ten, który od urodzenia jest nieobrzezany, a wypełnia Prawo, będzie sądził ciebie, który, mimo że masz księgę Prawa i obrzezanie, przestępujesz Prawo. 28 Bo Żydem nie jest ten, który nim jest na zewnątrz, ani obrzezanie nie jest to, które jest widoczne na ciele, 29 ale prawdziwym Żydem jest ten, kto jest nim wewnątrz, a prawdziwym obrzezaniem jest obrzezanie serca, duchowe, a nie według litery. I taki to otrzymuje pochwałę nie od ludzi, ale od Boga.”

Proszę abyście te słowa przeczytali uważnie. Dla mnie jasno wynika z tych słów, że dla Boga ważne jest wypełniania Prawa i obrzezanie serca od obrzezania ciała i łamania Bożych przykazań. Ważne jest duchowe obrzezanie i jeżeli je mamy to nie musimy obrzezywać ciała, bo to nic nie daje gdy uchybiamy w tym drugim.

Tak samo nauczał ap. Paweł Koryntian 1Kor 7:17-19

„17 Zresztą niech każdy postępuje tak, jak mu Pan wyznaczył, zgodnie z tym, do czego Bóg go powołał. Ja tak właśnie nauczam we wszystkich Kościołach. 18 Jeśli ktoś został powołany jako obrzezany, niech nie pozbywa się znaku obrzezania; jeśli zaś ktoś został powołany jako nieobrzezany, niech się nie poddaje obrzezaniu! 19 Niczym jest zarówno obrzezanie, jak i nieobrzezanie, a ważne jest tylko zachowywanie przykazań Bożych.”

Czy Galatów Ga 5:1-6

„1 Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli!

2 Oto ja, Paweł, mówię wam: Jeżeli poddacie się obrzezaniu, Chrystus wam się na nic nie przyda. 3 I raz jeszcze oświadczam każdemu człowiekowi, który poddaje się obrzezaniu: jest on zobowiązany zachować wszystkie przepisy Prawa. 4 Zerwaliście więzy z Chrystusem; wszyscy, którzy szukacie usprawiedliwienia w Prawie, wypadliście z łaski. 5 My zaś z pomocą Ducha, na zasadzie wiary wyczekujemy spodziewanej sprawiedliwości. 6 Albowiem w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie, ani jego brak nie mają żadnego znaczenia, tylko wiara, która działa przez miłość. „

U Galatów porusza jeszcze jedną bardzo ważna kwestię, chodzi o pobudki jakimi się kierujemy gdy chcemy się obrzezać. Bo jak chcesz możesz się obrzezać ale przed Bogiem jest ważne z jakiego powodu to czynisz. Jeżeli to czynisz z powodu, że jest to warunek twojego zbawienia to jest to bardzo złe, gdyż jak czytamy „wypadasz z łaski gdy szukasz usprawiedliwienia w Prawie a nie w Jeszule”. Niech będzie błogosławione imię Jego.

Dlatego powstał spór o którym czytaliśmy w Dz Ap 15:1-2, bo mówili, że jest to warunek zbawienia.

Dzisiaj dla nas warunkiem zbawienia jest chrzest wodny, zgodnie ze słowami pana Jezusa Mk 16:15-16

„15 I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! 16 Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.”

Dzisiaj to chrzest wodny w imię Jeszua (Jezusa Chrystusa) jest duchowym obrzezaniem, jak czytamy u Kolosan Kol 2:11-13

„11 I w Nim też otrzymaliście obrzezanie, nie z ręki ludzkiej, lecz Chrystusowe obrzezanie, polegające na zupełnym wyzuciu się z ciała grzesznego, 12 jako razem z Nim pogrzebani w chrzcie, w którym też razem zostaliście wskrzeszeni przez wiarę w moc Boga, który Go wskrzesił. 13 I was, umarłych na skutek występków i "nieobrzezania" waszego ciała, razem z Nim przywrócił do życia. Darował nam wszystkie występki,”

Dlatego dzisiaj nie mamy przed Bogiem winy, gdy nie mamy obrzezania ciała, mając chrzest wodny w imię Jezusa Chrystusa. Tak to rozumiem i tak to przekazuję a Ty, Bracie, Siostro, sprawdź czy tak faktycznie jest.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Bóg w swoim Prawie jaki nadał dla Izraela, odzwierciedlił swoja naturę, pokazał co dla Niego jest ważne, podał Swoje zasady na jakich przyjmuje człowieka do swojej drużyny.

Tak samo i nakazał sędziom jak mają postępować aby godnie reprezentować Boga przed ludem, gdyż w imieniu Boga sprawowali sądy, rozstrzygali spory między braćmi. „Oni sądzić będą lud sądem sprawiedliwym. 19 Nie będziesz naginał prawa, nie będziesz stronniczy” VMoj/Pwt 16:18-20 (BT)

Jeżeli sprawa wydałaby się zbyt trudna, to mieli udać się do Kapłanów i tam przed Bogiem mieli spytac kapłanów i zgodnie z ich wyrokiem postąpić „Tam udasz się do kapłanów-lewitów i do sędziego, który w tych dniach będzie sprawował urząd. Poradzisz się, oni ci dadzą rozstrzygnięcie. „ VMoj/Pwt 17:8-9 BT.

Bóg upominał swój lud aby nie czynił niesprawiedliwości, czytamy o ty np. w IIMoj/Wj 23:1-8 „1 Nie będziesz rozgłaszał fałszywych wieści i nie dołożysz ręki, ażeby z niesprawiedliwymi ludźmi świadczyć na korzyść bezprawia….6 Nie pozwolisz wydać przewrotnego wyroku na ubogiego, który się zwraca do ciebie w swym procesie. 7 Oddalisz sprawę kłamliwą i nie wydasz wyroku śmierci na niewinnego i sprawiedliwego, bo Ja nie uniewinnię nieprawego.”
Jest to i dla nas dzisiaj pouczeniem, aby nie plotkować, nie rozgłaszać kłamliwych wieści, nie ferować niesprawiedliwych wyroków. Jak jednak często to się dzieje w naszych Społecznościach, nie umiemy się powstrzymać od złego gadania. Tak łatwo nam przychodzi gadać źle, a tak trudno mówić dobrze. Przecież to właśnie dobra mowa buduje, a zła rujnuje wiarę wielu.

Jeden powie i już wierzymy, że tak jest, czasami słowo człowieka niewierzącego jest więcej warte niż brata. Czytamy jednak jasno i wyraźnie, musi być dwóch albo trzech świadków „6 Na słowo dwu lub trzech świadków skaże się na śmierć; nie wyda się wyroku na słowo jednego świadka.” VMoj/Pwt 17:6-7, gdy pochylamy się jako Społeczność na rozstrzyganiem sprawy to, jak czytamy musimy „17 W sądzeniu unikajcie stronniczości, wysłuchujcie małego i wielkiego, nie lękajcie się nikogo, gdyż jest to sąd Boży.” VMoj/Pwt 1:17. Było to naprawdę bardzo ważne gdyż mamy przypomnienie tego w VMoj/Pwt 19: „15 Nie przyjmie się zeznania jednego świadka przeciwko nikomu, w żadnym przestępstwie i w żadnej zbrodni. Lecz każda popełniona zbrodnia musi być potwierdzona zeznaniem dwu lub trzech świadków. „ Bóg wie, że człowiek jest szybki w sądzeniu.

Jeszua, nasz Pan i Nauczyciel wypowiadał się jasno „23 Wtedy oświadczę im: "Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości!"” Mt 7:23

Jeżeli czynimy nieprawość, czyli przekraczamy Boże Prawo, to dopuszczamy się nieprawości. PAMIĘTAJMY O TYM!

Jeszua gdy rozmawiał z Żydami to jasno mówił „16 A jeśli nawet będę sądził, to sąd mój jest prawdziwy, ponieważ Ja nie jestem sam, lecz Ja i Ten, który Mnie posłał. 17 Także w waszym Prawie jest napisane, że świadectwo dwóch ludzi jest prawdziwe. „ ew. J 8:16-17

Apostoła Paweł jasno napisał do Tymoteusza, że przez Chrystusa Bóg będzie nas sądził „1 Zaklinam cię wobec Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, i na Jego pojawienie się, i na Jego królestwo:” 2Tm 4:1, gdyż „10 Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre.” 2Kor 5:10.

Dlatego pamiętajmy, ostrzeżenie jakie dał nam Jeszua a również o jaki czytamy w dzisiejszej Parszy „1 Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. 2 Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą. 3 Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz? 4 Albo jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka, gdy belka w twoim oku? 5 Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego brata.” Mt 7:1-5

Bóg oczekuje miłosierdzia nie ofiary, chce abyśmy żyli a nie ponieśli śmierć. Pamiętajmy o tym. Szalom.

Dlaczego Bóg wypędził okoliczne narody przed Izraelem, bo jak czytamy dopuszczali się obrzydliwości. Jak myślisz czy dzisiaj, gdy wierzący dopuszczają się obrzydliwości Bóg się z tego cieszy? Jestem przekonany, że zgodzisz się ze mną, że nie. Czytajmy zatem, czego Bóg zabrania, aby czynili wierzący „10 Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień swego syna lub córkę, uprawiał wróżby, gusła, przepowiednie i czary; 11 nikt, kto by uprawiał zaklęcia, pytał duchów i widma, zwracał się do umarłych. 12 Obrzydliwy jest bowiem dla Pana każdy, kto to czyni.” VMoj/Pwt 18:9-14

Te słowa są przecież zrozumiałe, a jednak tak wielu dopuszcza się tych obrzydliwości, nie jest posłuszna Bożemu Prawu. Jest wielu co w takie praktyki nie wierzy, zawsze w takich sytuacjach powtarzam, gdyby tego nie było to BÓG BY TEGO NIE ZABRANIAŁ! Bo mógłbyś do białego rana uprawiać gusła czy czary a nic by się nie wydarzyło, jednak jest wiele świadectw, że to jest i jest groźne dla człowieka. Dlatego czytamy tez i takie polecenie „31 Nie będziecie się zwracać do wywołujących duchy ani do wróżbitów. Nie będziecie zasięgać ich rady, aby nie splugawić się przez nich. Ja jestem Pan, Bóg wasz! „ IIIMoj/Kpł 19:31

Nasz Bóg oczekuje od nas świętości, jego Prawo strzeże nas od zaciągania winy przed Bogiem, jak czytamy „6 Także przeciwko każdemu, kto się zwróci do wywołujących duchy albo do wróżbitów, aby uprawiać z nimi nierząd, zwrócę oblicze i wyłączę go spośród jego ludu. 7 Uświęćcie się więc i bądźcie świętymi, bo Ja jestem <święty>. Ja, Pan, Bóg wasz! „ IIIMoj/Kpł 20:4-8. Ilu z was by już z was zostało ukamieniowanych, gdy czytamy „ 27 Jeżeli jaki mężczyzna albo jaka kobieta będą wywoływać duchy albo wróżyć, będą ukarani śmiercią. Kamieniami zabijecie ich. Sami ściągnęli śmierć na siebie».” IIIMoj 20:27

Czy to aż tak nęci i jest ekscytujące aby było powodem ściągnięcia na siebie śmierci?

Zobaczmy na przykładzie historii z Dz Ap 16:16-18 „16 Kiedyśmy szli na miejsce modlitwy, zabiegła nam drogę jakaś niewolnica, opętana przez ducha, który wróżył.” Z tego tekstu, jasno wynika, że mamy doczynienia z demonami, duchami, które wróżą, którego jak dalej czytamy ap. Paweł wygonił z tej niewiasty, mimo, że mówiła prawdę.

Ciekawa historia jest opisana w Dz. Ap. 19:17-19 „18 Przychodziło też wielu wierzących, wyznając i ujawniając swoje uczynki. 19 I wielu też z tych, co uprawiali magię, poznosiło księgi i paliło je wobec wszystkich.”

Wielu, co uwierzyło a uprawiało magię, przyniosło swoje księgi i spaliło je. Porzucili swoje złe uczynki, i tak samo dzisiaj, Prawo Boże zakazuje tego. Widzimy, że ap. Paweł uważał, że to Prawo jest dalej ważne i nakłaniał nawracających do jego przestrzegania. Szalom.

Czytając dalej chciałbym abyśmy pochylili się nad słowami z VMoj/Pwt 18:15-19 „18 Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego jak ty, i włożę w jego usta moje słowa, będzie im mówił wszystko, co rozkażę. 19 Jeśli ktoś nie będzie słuchać moich słów, które on wypowie w moim imieniu, Ja od niego zażądam zdania sprawy.” Dzisiaj wszyscy zgodnie mówią, że Mojżesz zapowiedział narodzenie Mesjasza Jeszuy, Jezusa Chrystusa. I tak faktycznie jest, Bóg miał swój plan, wiedział, że lud nie wytrwa w tym Przymierzu i będzie trzeba wysłać, kogoś większego niż Mojżesz i tak się stało. Jeszua w kilku miejscach potwierdzał swoje posłanie „Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał” ew. J 5:24, dalej Jeszua mówi do Żydów „36 Ja mam świadectwo większe od Janowego. Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wykonania; dzieła, które czynię, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał. 37 Ojciec, który Mnie posłał, On dał o Mnie świadectwo….43 Przyszedłem w imieniu Ojca mego, a nie przyjęliście Mnie. Gdyby jednak przybył kto inny we własnym imieniu, to byście go przyjęli….46 Gdybyście jednak uwierzyli Mojżeszowi, to byście i Mnie uwierzyli. O Mnie bowiem on pisał.” Ew. J 5:36-47.

Dalej Jan daje takie świadectwo „28 Rzekł więc do nich Jezus: «Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że JA JESTEM i że Ja nic od siebie nie czynię, ale że to mówię, czego Mnie Ojciec nauczył. Ew. J 8:26-29. Jeszua nic od siebie nie czynił.

„49 Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale Ten, który Mnie posłał, Ojciec, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. 50 A wiem, że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. To, co mówię, mówię tak, jak Mi Ojciec powiedział».” Ew. j 12:44-50. Pamiętacie co napisał Mojżesz? „18 Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego jak ty, i włożę w jego usta moje słowa, będzie im mówił wszystko, co rozkażę.” To właśnie czynił Jeszua Mesjasz, gdy chodził po tej ziemi. Tak samo rozumieli to apostołowie, że tym prorokiem był właśnie Jeszua „22 Powiedział przecież Mojżesz: Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, Bóg nasz, spośród braci waszych. Słuchajcie Go we wszystkim, co wam powie.” Dz Ap 3:22-26, tak samo rozumiał Szczepan „37 Ten właśnie Mojżesz powiedział do potomków Izraela: "Proroka jak ja wzbudzi wam Bóg spośród braci waszych".” Dz Ap 7:37-38.

Ciekawe pouczenia znajdujemy w VMoj/Pwt rozdział 20. Bóg oczekuje od nas zaangażowania i wiary, nie chce aby w naszych sercach był strach czy lęk. Tutaj widzimy na przykładzie wojny, kto nie może się zaangażować na 100% niech wraca do domy, do rodziny, do żony czy winnicy. Drużyna musi być zgodna, w pełni zaangażowana musi mieć jeden ten sam cel, wtedy się uda. Czyż i tak nie jest w życiu? Wiemy, że jest.

Tak samo, znajdujemy ciekawe pouczenie o proponowaniu pokoju a dopiero jak zostanie on odrzucony, mieli prawo do ataku. Czy i w Brit Chdasza, nie znajdujemy takich pouczeń, aby, jeżeli to od nas zależy, mieć pokój ze wszystkimi? Szalom.

W dzisiejszej Parszy Tazrija chciałbym zwrócić uwagę na:

OCZYSZCZENIE PO PORODZIE, OBRZEZANIE, CARAAT - TRĄD

OCZYSZCZENIE PO PORODZIE

Czytając w IIIMoj/Kpł 12:1-5, czytamy „1 Dalej powiedział Pan do Mojżesza: 2 «Powiedz do Izraelitów: Jeżeli kobieta zaszła w ciążę i urodziła chłopca, pozostanie przez siedem dni nieczysta, tak samo jak podczas stanu nieczystości spowodowanego przez miesięczne krwawienie. 3 Ósmego dnia [chłopiec] zostanie obrzezany. 4 Potem ona pozostanie przez trzydzieści trzy dni dla oczyszczenia krwi: nie będzie dotykać niczego świętego i nie będzie wchodzić do świątyni, dopóki nie skończą się dni jej oczyszczenia. 5 Jeżeli zaś urodzi dziewczynkę, będzie nieczysta przez dwa tygodnie, tak jak podczas miesięcznego krwawienia. Potem pozostanie przez sześćdziesiąt sześć dni dla oczyszczenia krwi. „

Z tego tekstu dowiadujemy się, że po porodzie kobieta musiała się oczyścić, najpierw siedem a potem trzydzieści trzy dniu gdy urodzi chłopca, w przypadku dziewczynki było to czternaście dni i sześćdziesiąt sześć.

Na początku jest odwołanie do prawa o nieczystości miesięcznej, a czytamy o tym w IIIMoj/Kpł 15:19-21 „19 Jeżeli kobieta ma upławy, to jest krwawienie miesięczne ze swojego ciała, to pozostanie siedem dni w swojej nieczystości. Każdy, kto jej dotknie, będzie nieczysty aż do wieczora. 20 Wszystko, na czym ona się położy podczas swojej nieczystości, będzie nieczyste. Wszystko, na czym ona usiądzie, będzie nieczyste. 21 Każdy, kto dotknie jej łóżka, wypierze ubranie, wykąpie się w wodzie i będzie nieczysty aż do wieczora. „

Po upływie oczyszczenia należało złożyć odpowiednie ofiary o czym czytamy w III Moj/Kpł 12:6-8 „6 Kiedy zaś skończą się dni jej oczyszczenia po urodzeniu syna lub córki, przyniesie kapłanowi, przed wejście do Namiotu Spotkania, jednorocznego baranka na ofiarę całopalną i młodego gołębia lub synogarlicę na ofiarę przebłagalną. 7 Kapłan złoży to w ofierze przed Panem, aby za nią dokonać przebłagania. W ten sposób będzie ona oczyszczona od upływu krwi. To jest prawo dotyczące tej, która urodziła syna lub córkę. 8 Jeżeli zaś ona jest zbyt uboga, aby przynieść baranka, to przyniesie dwie synogarlice albo dwa młode gołębie, jednego na ofiarę całopalną i jednego na ofiarę przebłagalną. W ten sposób kapłan dokona przebłagania za nią, i będzie oczyszczona».”

Tak też uczynili rodzice Pana Jezusa gdy czytamy w Łk 2:22-24 „22 Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. 23 Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. 24 Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. „

Złożenie pary synogorlic wskazuje, że rodzice Pana Jezusa nie byli ludźmi zamożnymi, była to ofiara ubogich, jak czytamy w IIIMoj/Kpł 12:8 „8 Jeżeli zaś ona jest zbyt uboga, aby przynieść baranka, to przyniesie dwie synogarlice albo dwa młode gołębie, jednego na ofiarę całopalną i jednego na ofiarę przebłagalną. W ten sposób kapłan dokona przebłagania za nią, i będzie oczyszczona».”

W tym przepisie o oczyszczeniu, trzeba zauważyć wielką mądrość Bożą odnośnie oczyszczenie kobiety po połogu. Dzisiaj my wiemy co dzieje się w ciele kobiety po połogu, ale czy pięć tysięcy lat temu oni o tym wiedzieli, umieli to zbadać? Nie wiem, raczej nie i dlatego widać w tych wszystkich starodawnych przepisach wielką mądrość Bożą.

Zobaczcie co na ten temat wspomina medycyna „Pierwsze tygodnie po porodzie to trudny czas dla wielu kobiet. Przeżywają one swoistą rewolucję psychofizyczną. Wysiłek porodowy dorównuje biegowi maratończyka. Dlatego potrzeba trochę czasu, by kobiecie wróciły siły witalne, dobre samopoczucie i aby odzyskała ona dawną formę. Kiedy tylko urodzi się łożysko, macica zaczyna się kurczyć. Już od pierwszych chwil po porodzie rana po łożysku zaczyna się goić, a macica się oczyszcza, wydalając resztki tkanek i błon płodowych. Macica w okresie połogu, który rozpoczyna się bezpośrednio po porodzie, a kończy się po około 6 tygodniach, powraca do stanu sprzed ciąży.” (za https://parenting.pl/macica-po-porodzie)

Widzimy że czas oczyszczenia kobiety może trwać do sześciu tygodniu. Dlatego warto się zastanowić nad zapisami w Prawie co do czystości i higieny jakie Bóg dał dla swojego ludu. Jestem przekonany, że właśnie to sprawiło, że Izraelici uchodzą za jedną z najzdrowszych populacji na Ziemi.

Chciałbym też zwrócić uwagę na słowa „oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. 23 Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim” Czyżby Łukasz uważał, że Prawo Mojżeszowe, to Prawo Pańskie? Ciekawe prawda, warte uwagi gdy mówimy, że teraz ważne jest Prawo Pańskie a Mojżeszowe już nie. 😊

OBRZEZANIE

W dzisiejszym czytaniu czytamy w III Moj/Kpł 12:3 „3 Ósmego dnia [chłopiec] zostanie obrzezany. „

Wiemy, że wśród Izraelitów i nie tylko, była praktyka obrzezywania męskich potomków, i miało to być dokonane ósmego dnia po porodzie. Prawo to pochodziło od Abrahama, gdy Bóg zawarł przymierze z Abrahamem nadał jemu prawo obrzezania a czytamy o tym w IMoj/Rdz 17:9-14 „9 Potem Bóg rzekł do Abrahama: «Ty zaś, a po tobie twoje potomstwo przez wszystkie pokolenia, zachowujcie przymierze ze Mną. 10 Przymierze, które będziecie zachowywali między Mną a wami, czyli twoim przyszłym potomstwem, polega na tym: wszyscy wasi mężczyźni mają być obrzezani; 11 będziecie obrzezywali ciało napletka na znak przymierza waszego ze Mną. 12 Z pokolenia w pokolenie każde wasze dziecko płci męskiej, gdy będzie miało osiem dni, ma być obrzezane - sługa urodzony w waszym domu lub nabyty za pieniądze - każdy obcy, który nie jest potomkiem twoim - 13 ma być obrzezany; obrzezany ma być sługa urodzony w domu twoim lub nabyty za pieniądze. Przymierze moje, przymierze obrzezania, będzie przymierzem na zawsze. 14 Nieobrzezany, czyli mężczyzna, któremu nie obrzezano ciała jego napletka, taki człowiek niechaj będzie usunięty ze społeczności twojej; zerwał on bowiem przymierze ze Mną». „

To Prawo obowiązywało i w czasach Pana Jezusa, gdyż jak wiemy On był Żydem i zgodnie z Prawem, został obrzezany a czytamy o tym w Łk 2:21 „21 Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie . „

Każdy dzisiaj wie, i nie ma co do tego wątpliwości, że każdy z narodu Izraelskiego miał być obrzezany. I nie ma potrzeby więcej o tym mówić. Dlatego chciałbym dzisiaj zająć się kwestią pogan, nieobrzezanych, którzy uwierzyli w Boga Izraela i Mesjasza, który też pochodził z Izraela. Czy dzisiaj my poganie musimy się obrzezać, czy ci wierzący, którzy przyjmują Prawo Boże jako ważne i dzisiaj, muszą się obrzezać?

Temat nie jest nowy, od samego początku budził on emocje i był przedmiotem sporów i dyskusji. Czytamy o tym w Dz Ap 15:1-2 i 7-11 „1 Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: «Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni».

2 Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich uda się w sprawie tego sporu do Jerozolimy, do Apostołów i starszych. […] 7 Po długiej wymianie zdań przemówił do nich Piotr: «Wiecie, bracia, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli. 8 Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego tak samo jak nam. 9 Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając przez wiarę ich serca. 10 Dlaczego więc teraz Boga wystawiacie na próbę, wkładając na uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my sami nie mieliśmy siły dźwigać. 11 Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa tak samo jak oni».

Widzimy tutaj, że byli tacy Judejczycy, którzy wyraźnie stawiali obrzezanie jako warunek zbawienia. Sprawa oparła się aż o grono apostołów i jak wiemy ostatecznie nie nakazywali poganom aby się obrzezywali.

Jak czytaliśmy w Dziejach Apostolskich, ap. Paweł i Barnaba byli przeciwni obrzezaniu. Wynikało to z nauki jaką głosił ap. Paweł a czytamy o tym w Rz 2:25-29 „25 Obrzezanie posiada wprawdzie wartość, jeżeli zachowujesz Prawo. Jeżeli jednak przekraczasz Prawo będąc obrzezanym, stajesz się takim, jak nieobrzezany. 26 Jeżeli zaś nieobrzezany zachowuje przepisy Prawa, to czyż jego brak obrzezania nie będzie mu oceniony na równi z obrzezaniem? 27 I tak ten, który od urodzenia jest nieobrzezany, a wypełnia Prawo, będzie sądził ciebie, który, mimo że masz księgę Prawa i obrzezanie, przestępujesz Prawo. 28 Bo Żydem nie jest ten, który nim jest na zewnątrz, ani obrzezanie nie jest to, które jest widoczne na ciele, 29 ale prawdziwym Żydem jest ten, kto jest nim wewnątrz, a prawdziwym obrzezaniem jest obrzezanie serca, duchowe, a nie według litery. I taki to otrzymuje pochwałę nie od ludzi, ale od Boga.”

Z tego tekstu jasno wynika, że dla Boga ważniejsze było przestrzeganie Przykazań, co jest porównane do duchowego obrzezania serca. Gdyż przed Bogiem nie ma znaczenia obrzezanie gdy łamiesz Prawo, jesteś na równi z nieobrzezanym i nie chroni ciebie ono przed gniewem Bożym.

Jak wiemy ap. Paweł był z powodu tej nauki prześladowany, tak samo i wiele razy musiał z nauką o obrzezaniu walczyć, że nie jest ona potrzebna do zbawienia. Przykład tego mamy w Ga 5:1-6 „1 Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli! 2 Oto ja, Paweł, mówię wam: Jeżeli poddacie się obrzezaniu, Chrystus wam się na nic nie przyda. 3 I raz jeszcze oświadczam każdemu człowiekowi, który poddaje się obrzezaniu: jest on zobowiązany zachować wszystkie przepisy Prawa. 4 Zerwaliście więzy z Chrystusem; wszyscy, którzy szukacie usprawiedliwienia w Prawie, wypadliście z łaski. 5 My zaś z pomocą Ducha, na zasadzie wiary wyczekujemy spodziewanej sprawiedliwości. 6 Albowiem w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie, ani jego brak nie mają żadnego znaczenia, tylko wiara, która działa przez miłość. „

Gdyż zbawienie mamy z łaski, dlatego jeżeli poddajesz się obrzezaniu bo jest to warunek twojego zbawienia, to masz problem. Wypadasz z łaski, odrzucasz w ten sposób Chrystusa gdy szukasz usprawiedliwienia w uczynkach, jak czytamy w Rz 3:20 „20 jako że z uczynków Prawa żaden człowiek nie może dostąpić usprawiedliwienia w Jego oczach. Przez Prawo bowiem jest tylko większa znajomość grzechu.”

Dlatego usprawiedliwienie mamy w Jezusie Chrystusie, kto czyta, to o tym wie. Dlatego ap. Paweł wyraźnie o tym napisał w Rz 4:7-12 „7 Błogosławieni ci, których nieprawości zostały odpuszczone i których grzechy zostały zakryte. 8 Błogosławiony mąż, któremu Pan nie poczyta grzechu. 9 Przeto czy błogosławieństwo to dotyczy obrzezanych, czy też i nieobrzezanych? Czytamy przecież, że Abrahamowi została poczytana wiara za sprawiedliwość. 10 W jakich okolicznościach została poczytana: czy był obrzezany, czy przed obrzezaniem? Otóż nie po obrzezaniu, ale gdy był nieobrzezany. 11 I otrzymał znak obrzezania jako pieczęć usprawiedliwienia osiągniętego z wiary posiadanej wtedy, gdy jeszcze nie był obrzezany. I tak stał się ojcem wszystkich tych, którzy nie mając obrzezania, wierzą, by i im poczytano to za tytuł do usprawiedliwienia, 12 a także ojcem tych obrzezanych, którzy nie tylko na obrzezaniu się opierają, ale nadto kroczą śladami tej wiary, jaką ojciec nasz Abraham posiadał przed obrzezaniem.”

Nieprawości Bóg odpuszcza obrzezanym i nieobrzezanym na podstawie wiary w Boga i Jezusa Chrystusa.

Musimy jednak wiedzieć, że ap. Paweł nie wymyślił sobie, że teraz już obrzezanie nie jest potrzebne i już. Nie ma takiej opcji. Ap Paweł był nawróconym faryzeuszem i znał doskonale nakaz Boży. Wiedział, że brak obrzezania wykluczał ze społeczności Izraela, że nie dopuszczał do udziału w świętach Pańskich, obrzezanie było obowiązkiem, i musiało być zrobione ósmego dnia, nawet gdy był wtedy szabat.

Co zatem Bóg objawił Pawłowi, jaką nową naukę, nową Ewangelię? Moim zdaniem odpowiedź znajdujemy w Kol 2:11-12 „11 I w Nim też otrzymaliście obrzezanie, nie z ręki ludzkiej, lecz Chrystusowe obrzezanie, polegające na zupełnym wyzuciu się z ciała grzesznego, 12 jako razem z Nim pogrzebani w chrzcie, w którym też razem zostaliście wskrzeszeni przez wiarę w moc Boga, który Go wskrzesił.”

Czytamy w tych wersetach wyraźnie, że chrzest wodny w Chrystusa jest obrzezaniem w Chrystusie. Dlatego właśnie ap. Paweł nauczał, że nie trzeba się obrzezywać tylko, że trzeba przyjąć chrzest w imię Jezusa Chrystusa. Potwierdzają to słowa z Mk 16:16 „16 Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.”

Ap. Paweł wiedział, że tak jak za starego Przymierza obrzezanie było warunkiem udziału w Przymierzu i przynależności do ludu Bożego, tak w nowym Przymierzu to chrzest wodny w imię Jezusa Chrystusa, jest warunkiem zbawienia i przyłączenia do Ciała Chrystusowego. Co do tego nie ma wątpliwości.

Dlatego ap. Paweł nauczał w 1Kor 7:17-19 „17 Zresztą niech każdy postępuje tak, jak mu Pan wyznaczył, zgodnie z tym, do czego Bóg go powołał. Ja tak właśnie nauczam we wszystkich Kościołach. 18 Jeśli ktoś został powołany jako obrzezany, niech nie pozbywa się znaku obrzezania; jeśli zaś ktoś został powołany jako nieobrzezany, niech się nie poddaje obrzezaniu! 19 Niczym jest zarówno obrzezanie, jak i nieobrzezanie, a ważne jest tylko zachowywanie przykazań Bożych.”

Myślę, że tych słów nie trzeba komentować, są jasne i zrozumiałe, od siebie dodam tylko, że jeżeli chcesz się obrzezać, to możesz to zrobić ale ze względów higienicznych, nie powinieneś tego robić ze względu na warunek do zbawienia. Ważne też aby pamiętać, że obrzezanie dotyczyło tylko mężczyzn. Szalom.

CARAAT – TRĄD

Czytając trzynasty rozdział III Mojżeszowej mamy wiele przepisów związanych z trądem – caratem, jak w IIIMoj/Kpł 13:1-2 „1 Dalej powiedział Pan do Mojżesza i Aarona: 2 «Jeżeli u kogoś na skórze ciała pojawi się nabrzmienie albo wysypka, albo biała plama, która na skórze jego ciała jest oznaką trądu, to przyprowadzą go do kapłana Aarona albo do jednego z jego synów kapłanów.”

Dalej czytamy o grzybicy w IIIMoj/Kpł 13:31 „31 Jeżeli zaś kapłan, oglądając miejsce zdradzające objawy grzybicy, stwierdzi, że nie jest ono wklęśnięte w stosunku do otaczającej skóry, lecz nie ma na nim czarnych włosów, to kapłan odosobni podejrzanego o grzybicę na siedem dni.

Zobaczcie jak jest wielka mądrość Boża i dbałość o swój lud. Musimy mieć świadomość, że w tym czasie społeczność Izraela liczyła ponad milion ludności. Teraz wyobraźmy sobie taką Warszawę bez kanalizacji, bez bieżącej wody i wychodzącą ludność poza obóz aby tam zakopać swoje odchody. Gdyby pojawiła się jakaś zaraza, to bez zastosowania tych nakazów jakie dał im Bóg, zapewne by szybko zostali zdziesiątkowani przez choroby. Dlatego Bóg kazał takie osoby izolować, jak czytamy w IIIMoj/Kpł 13:45-46 „45 Trędowaty, który podlega tej chorobie, będzie miał rozerwane szaty, włosy w nieładzie, brodę zasłoniętą i będzie wołać: "Nieczysty, nieczysty!" 46 Przez cały czas trwania tej choroby będzie nieczysty. Będzie mieszkał w odosobnieniu. Jego mieszkanie będzie poza obozem.”

Ciekawe, skąd Mojżesz o tym wiedział? Sam sobie to wymyślił? O nie, nie był aż taki mądry, Mojżesz słuchał nakazów jakie jemu dał sam Bóg a dzisiaj widzimy, że jest w tych nakazach wielka mądrość i dobroć Boga względem człowieka.

Tak samo z ubraniami, jak czytamy w IIIMoj/Kpł 13:57-58 „57 Jeżeli plama znowu ukaże się na ubraniu albo na wątku, albo na osnowie, albo na jakimś przedmiocie skórzanym, jest to kwitnienie trądu. Spalisz w ogniu to miejsce, na którym jest plaga. 58 Jednak ubranie albo wątek, albo osnowa, albo jakiś przedmiot skórzany, który wyprałeś i z którego znikła plaga, będzie wyprany po raz drugi i będzie czysty. „

Bóg pięć tysięcy lat temu dał, wydawało by się nam dzisiaj dziwne prawa i nakazy, ale dzięki nim ten naród przeżył, co więcej dzisiaj w naszych czasach te zasady są podstawą higieny i naszego zdrowia. Dlatego nie lekceważmy Prawa Bożego w tych sprawach, dobry Bóg wie z czego jesteśmy zbudowani i co jest dla nas dobre a co może nam zaszkodzić a nawet spowodować naszą śmierć.

O uzdrowieniach z trądu czytamy np. w 2Krl 5:13-14 „13 Lecz słudzy jego przybliżyli się i przemówili do niego tymi słowami: «Gdyby prorok kazał ci spełnić coś trudnego, czy byś nie wykonał? O ileż więc bardziej, jeśli ci powiedział: Obmyj się, a będziesz czysty?» 14 Odszedł więc Naaman i zanurzył się siedem razy w Jordanie, według słowa męża Bożego, a ciało jego na powrót stało się jak ciało małego dziecka i został oczyszczony. „

Jak widzimy, Bóg okazał swoją moc, a gdy Naaman był posłuszny skorzystał z łaski Bożej i został oczyszczony z trądu.

Tak samo pan Jezus uzdrawiał z trądu, gdy czytamy w Mt 8:1-4 „1 Gdy zszedł z góry, postępowały za Nim wielkie tłumy. 2 A oto zbliżył się trędowaty, upadł przed Nim i prosił Go: «Panie, jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić». 3 wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł: «Chcę, bądź oczyszczony!». I natychmiast został oczyszczony z trądu. 4 A Jezus rzekł do niego: «Uważaj, nie mów nikomu, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich». „

Zobaczcie ciekawą rzecz, trędowaty został oczyszczony i Pan Jezus kazał jemu złożyć ofiarę za oczyszczenie. Dla mnie jasno to pokazuje, że pan Jezus zachowywał całe Prawo Mojżeszowe.

Trąd a raczej Caraat jest też porównywany do plotkowania, nauka ta wypływa z wydarzenia o jakim czytamy w IVMoj/Lb 12:1-2, 9-15 „1 Miriam i Aaron mówili źle przeciw Mojżeszowi z powodu Kuszytki, którą wziął za żonę. Rzeczywiście bowiem wziął za żonę Kuszytkę. 2 Mówili: «Czyż Pan mówił z samym tylko Mojżeszem? Czy nie mówił również z nami?» A Pan to usłyszał. […] 9 I zapalił się gniew Pana przeciw nim. Odszedł , 10 a obłok oddalił się od namiotu, lecz oto Miriam stała się nagle biała jak śnieg od trądu. Gdy Aaron do niej się zwrócił, spostrzegł, że była trędowata. 11 Wtedy rzekł Aaron do Mojżesza: «Proszę, panie mój, nie karz nas za grzech, któregośmy się nierozważnie dopuścili i jesteśmy winni. 12 Nie dopuść, by ona stała się jak martwy [płód], który na pół zgniły wychodzi z łona swej matki». 13 Wtedy Mojżesz błagał głośno Pana: «O Boże, spraw, proszę, by znowu stała się zdrowa». 14 Pan rzekł do Mojżesza: «Gdyby jej ojciec plunął w twarz, czyż nie musiałaby się przez siedem dni wstydzić? Tak ma być ona przez siedem dni wyłączona z obozu, a potem może znowu powrócić». 15 Zgodnie z tym została Miriam na siedem dni wyłączona z obozu. Lud jednak nie ruszył dalej, zanim Miriam nie została przyjęta z powrotem. „

Pamiętamy jak Miriam i Aaron, zaczęli szemrać przeciw Mojżeszowi. Sprowadzili w ten sposób na siebie gniew Boży a Miriam stała się na siedem dni trędowata i zgodnie z Prawem musiał przebywać poza obozem.

Miriam została ukarana, bo naruszyła Prawo Boże, które mówi w IIIMoj/Kpł 19:16-17 „16 Nie będziesz szerzył oszczerstw między krewnymi, nie będziesz czyhał na życie bliźniego. Ja jestem Pan! 17 Nie będziesz żywił w sercu nienawiści do brata. Będziesz upominał bliźniego, aby nie zaciągnąć winy z jego powodu.”

Zła mowa „jecer hara” nie może mieć miejsca pośród ludu Bożego. Taka osoba, która szerzy plotki i złą mowę powinna być upomniana, a jak się nie uspokoi to naznaczona a co za tym idzie izolowana. Chodzi o to aby inni nie brali udziału w jej złym zachowaniu aby tym nie zarażała innych. Jak czytamy w pouczeniu ap. Paweła 2Tes 3:14-15 „14 Jeżeli ktoś nie posłucha słów naszego listu, tego sobie zaznaczcie i nie obcujcie z nim, aby się zawstydził. 15 A nie uważajcie go za nieprzyjaciela, lecz jak brata go napominajcie!”

Ten problem był w Izraelu, był w pierwszym Kościele i jest obecny w naszych wspólnotach i dzisiaj. Dlatego uważam, że należy i dzisiaj zastosować pouczenie jakie dał ap. Jan gdy czytamy 1J 5:16-17 „16 Jeśli ktoś spostrzeże, że brat popełnia grzech, który nie sprowadza śmierci, niech się modli, a przywróci mu życie; mam na myśli tych, których grzech nie sprowadza śmierci. Istnieje taki grzech, który sprowadza śmierć. W takim wypadku nie polecam, aby się modlono. 17 Każde bezprawie jest grzechem, są jednak grzechy, które nie sprowadzają śmierci. „

Dlatego z miłością a nie sądem zabiegajmy o siebie nawzajem, bo za nas wszystkich umarł Jezus Chrystus abyśmy życie mieli. Skoro nam darmo darowano nasze winy, to bądźmy wdzięczni i miłosierni względem innych czy to brat czy siostra czy bliźni.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Wersety wykorzystane w komentarzu pochodzą z Biblii Tysiąclecia

Dużo się dzieje w dzisiejszej Parszy, dlatego miałem duży kłopot o czym pisać, jest tak wiele wątków, o których można mówić. Bóg położył mi na serce tematy jakie podałem wyżej. One pięknie wpisują się w czasy Mesjańskie i nasze zbawienie. Zaczynajmy zatem.

Zapraszamy do odsłuchania tej parszy w wersji audio

OLIWA.

Dzisiejsza Parsza zaczyna się od nakazy przygotowania oliwy, jak czytamy w IIMoj/Wj 27:20-21 „20 Ty rozkażesz Izraelitom, aby przynieśli do świecznika oliwę czystą, wyciśniętą z oliwek, dla ciągłego podtrzymywania światła w lampie 21 w Namiocie Spotkania na zewnątrz zasłony, która jest przed Świadectwem. Aaron zaś wraz z synami swymi będzie ją przygotowywać, aby płonęła przed Panem od wieczora do rana. Takie jest prawo wieczne przez wszystkie pokolenia dla Izraelitów.”

Izraelici mieli przygotować oliwę do świecznika, aby płonęła od wieczora do rana. Oliwa czy olej ma w Biblii bardzo ważne znaczenie. Ta oliwa była do świecznika ale była tez i olejem namaszczenia, jak czytamy w IIMoj/Wj 29:7 „7 Następnie weźmiesz olej do namaszczenia i wylejesz go na jego głowę, i namaścisz go.”

Dalej: IIIMoj/Kpł 21:10 „10 Kapłan, który jest wyższy godnością ponad braci, na którego głowę była wylana oliwa namaszczenia, który był wprowadzony w czynności kapłańskie, wkładając szaty nie będzie rozpuszczał włosów i nie będzie rozdzierał swych szat.”

Czy w: IIIMoj/Kpł 10:7 „7 Nie będziecie odchodzić od wejścia do Namiotu Spotkania, abyście nie pomarli, ponieważ olej namaszczenia Pana jest na was». A oni postąpili tak, jak Mojżesz im powiedział.”

Widzimy wyraźnie, że gdy Mojżesz wprowadzał Aarona i jego synów w czynności kapłańskie, to oprócz składania ofiar, wykąpania ciała i odświętnych szat, był też olej namaszczenia. Bóg kazał namaścić kapłana olejem. Pamiętajmy o tym.

Jak wiemy olejem również namaszczano królów w Izraelu, widzimy to na przykładzie króla Dawida, o czym czytamy w 1Sm 16:10-13 „10 I Jesse przedstawił Samuelowi siedmiu swoich synów, lecz Samuel oświadczył Jessemu: «Nie ich wybrał Pan». 11 Samuel więc zapytał Jessego: «Czy to już wszyscy młodzieńcy?» Odrzekł: «Pozostał jeszcze najmniejszy, lecz on pasie owce». Samuel powiedział do Jessego: «Poślij po niego i sprowadź tutaj, gdyż nie rozpoczniemy uczty, dopóki on nie przyjdzie». 12 Posłał więc i przyprowadzono go: był on rudy, miał piękne oczy i pociągający wygląd. - Pan rzekł: «Wstań i namaść go, to ten». 13 Wziął więc Samuel róg z oliwą i namaścił go pośrodku jego braci. Począwszy od tego dnia duch Pański opanował Dawida. Samuel zaś udał się z powrotem do Rama.”

Bóg posyła Samuela aby namaścił Dawida na króla w Izraelu i tak się stało. Zobaczcie co jest w tym opisie nowego, a o czym powinniśmy pamiętać „Wziął więc Samuel róg z oliwą i namaścił go pośrodku jego braci. Począwszy od tego dnia duch Pański opanował Dawida.”

Duch Pański opanował Dawida, czyż nie utożsamiamy oliwy czy oleju z Duchem Pańskim?

Idźmy dalej, zobaczcie co jest w Ps 45:7-8 „7 Tron Twój, o Boże, trwa wiecznie, berło Twego królestwa - berło sprawiedliwe. 8 Miłujesz sprawiedliwość, wstrętna ci nieprawość, dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie olejkiem radości hojniej niż równych ci losem;”

„Namaścił ciebie olejkiem radości hojniej niż równych ci losem”, o kim jest tu mowa, kogo psalmista miał na myśli, o kim prorokował?

Odpowiedź znajdujemy w Hbr 1:8-9 „8 Do Syna zaś: Tron Twój, Boże na wieki wieków, berło sprawiedliwości berłem królestwa Twego. 9 Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość, dlatego namaścił Cię, Boże, Bóg Twój olejkiem radości bardziej niż Twych towarzyszy.”

Jak widzimy jest wyraźnie mowa o Panu Jezusie, o Nim prorokował psalmista. Zastanawiałem się, jak to stało, jak tego dokonał Bóg. Aarona namaścił Mojżesz a o Mesjaszu czytamy, że namaścił Go Bóg. Jak to się mogło stać?

Zobaczmy co napisał Mateusz, Mt 3:13-17 „13 Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć chrzest od niego. 14 Lecz Jan powstrzymywał Go, mówiąc: «To ja potrzebuję chrztu od Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?» 15 Jezus mu odpowiedział: «Pozwól teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe». Wtedy Mu ustąpił. 16 A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. 17 A głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie». „

Podobnie napisał i Jan, J 1:29-34 „29 Nazajutrz zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: «Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. 30 To jest Ten, o którym powiedziałem: Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie. 31 Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi». 32 Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim. 33 Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: "Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym". 34 Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym».”

Widzimy, że gdy Pan Jezus rozpoczął publiczne nauczanie, został oczyszczony woda i ochrzczony Duchem Świętym.

Bardzo ciekawe świadectwo o tym daje ap. Piotr gdy czytamy w Dz Ap 10:38 „38 Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. „

Zobaczcie co on mówi, Bóg namaścił Jezusa z Nazaretu Duchem i mocą. Czyli jasno w tego wynika, że chrzest Duchem Świętym, jest duchowym namaszczeniem, a Duch św. olejem.

Zobaczcie jak pięknie uczynił to Bóg. Do służby w ziemskim przybytku Mojżesz namaścił Aarona a do służby w niebieskim przybytku, Jeszuę namaścił sam Bóg. Chwała Bogu, Alleluja.

Tak samo i uczniowie, zanim poszli do służby dla Boga, też zostali namaszczeni jak czytamy w Dz Ap 2:1-4 „1 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. 2 Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. 3 Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. 4 I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.”

Może ktoś powiedzieć: „co ty gadasz, przecież jest tu mowa o chrzcie Duchem św. a nie namaszczeniu?” Z odpowiedzią przychodzi nam ap. Jan gdy napisał 1J 2:20, 27 „20 Wy natomiast macie namaszczenie od Świętego i wszyscy jesteście napełnieni wiedzą. […] 27 Co do was, to namaszczenie, które otrzymaliście od Niego, trwa w was i nie potrzebujecie pouczenia od nikogo,
ponieważ Jego namaszczenie poucza was o wszystkim. Ono jest prawdziwe i nie jest kłamstwem.
Toteż trwajcie w nim tak, jak was nauczył.”

Myślę, że nie ma wątpliwości, że ap. Jan mówi o Duchu św., którego posłał Jeszua po swoim odejściu, tak ja zapowiedział. I tak jak Jeszua szedł w Duchu i mocy, tak też jak wiemy poszli apostołowie głosić Ewangelię, w Duchu i mocy. Mając namaszczenie od Boga.

Dlatego, zabiegajmy o namaszczenie od Boga, jak nawołuje do tego ap. Paweł w 1Kor 14:1-5 „1 Starajcie się posiąść miłość, troszczcie się o dary duchowe, szczególnie zaś o dar proroctwa! 2 Ten bowiem, kto mówi językiem, nie ludziom mówi, lecz Bogu. Nikt go nie słyszy (rozumie), a on pod wpływem Ducha mówi rzeczy tajemne. 3 Ten zaś, kto prorokuje, mówi ku zbudowaniu ludzi, ku ich pokrzepieniu i pociesze. 4 Ten, kto mówi językiem, buduje siebie samego, kto zaś prorokuje, buduje Kościół. 5 Chciałbym, żebyście wszyscy mówili językami, jeszcze bardziej jednak pragnąłbym, żebyście prorokowali. Większy jest bowiem ten, kto prorokuje, niż ten, kto mówi językami - chyba że jest ktoś, kto tłumaczy, aby to wyszło na zbudowanie Kościołowi.”

Troszczyć się to znaczy dbać, bo wiemy, że słowo Boże mówi o ty, że można zgasić Ducha, jak czytamy w 1Tes 5:19-22 „19 Ducha nie gaście, 20 proroctwa nie lekceważcie! 21 Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie! 22 Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła.”

Dlatego znamienna staje się przypowieść o pannach, jak czytamy w Mt 25:1-13 „1 Wtedy podobne będzie królestwo niebieskie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego. 2 Pięć z nich było nierozsądnych, a pięć roztropnych. 3 Nierozsądne wzięły lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. 4 Roztropne zaś razem z lampami zabrały również oliwę w naczyniach. 5 Gdy się pan młody opóźniał, zmorzone snem wszystkie zasnęły. 6 Lecz o północy rozległo się wołanie: "Pan młody idzie, wyjdźcie mu na spotkanie!" 7 Wtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły swe lampy. 8 A nierozsądne rzekły do roztropnych: "Użyczcie nam swej oliwy, bo nasze lampy gasną". 9 Odpowiedziały roztropne: "Mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie!" 10 Gdy one szły kupić, nadszedł pan młody. Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną, i drzwi zamknięto. 11 W końcu nadchodzą i pozostałe panny, prosząc: "Panie, panie, otwórz nam!" 12 Lecz on odpowiedział: "Zaprawdę, powiadam wam, nie znam was". 13 Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny.”

Jak widzimy, było dziesięć panien, czekały na Oblubieńca, posnęły, nadszedł Oblubieniec, zapaliły lampy, ale tylko pięć miały dość oliwy aby lampy nie zagasły. Dla mnie jest to ostrzeżenie dla nas, abyśmy tak jak napisał ap. Paweł dbali o Ducha i jego dary. Czy nie ma dzisiaj społeczności, które odrzuciły Ducha i Jego dary? Są i wiemy o tym, że są. Oby nie spotkał ich taki sam los jak los tych nierozsądnych panien. Bo zobaczcie co one zrobiły, jak się spostrzegły, że nie mają oliwy, to poszły nakupić oliwy. Wróciły, myśląc, że nakupiły oliwy właściwej i Oblubieniec je przyjmie. Jednak jak czytamy nie stało się tak, usłyszały głos "Zaprawdę, powiadam wam, nie znam was".

To, że można zgasić Ducha czy stracić olej wspomina ap. Paweł w Hbr 6:4-6 „4 Niemożliwe jest bowiem tych - którzy raz zostali oświeceni, a nawet zakosztowali daru niebieskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego, 5 zakosztowali również wspaniałości słowa Bożego i mocy przyszłego wieku, 6 a odpadli - odnowić ku nawróceniu. Krzyżują bowiem w sobie Syna Bożego i wystawiają Go na pośmiewisko. …”

Saul, stracił namaszczenie, przez nieposłuszeństwo Bogu i przyplątał się fałszywy olej.

Niemożliwe jest, rozumiemy co to znaczy? Nie ma takiej możliwości, dlatego i te niewiasty mimo, że nakupiły jakąś oliwę to nie była to prawdziwa oliwa. Dlatego i my dzisiaj bądźmy czujni i badajmy czy duchy z Boga są, abyśmy czasem nie brali innego ducha niż ten, którego daje Bóg, jak ostrzega przed tym ap. Paweł w 1Kor 11:4 „4 Jeśli bowiem przychodzi ktoś i głosi wam innego Jezusa, jakiegośmy wam nie głosili, lub bierzecie innego ducha, któregoście nie otrzymali, albo inną Ewangelię, nie tę, którąście przyjęli - znosicie to spokojnie.”

W przypowieści o pannach jest jeszcze jeden ważny aspekt o którym muszę powiedzieć. Jak pamiętamy, panny nie zostały wpuszczone. Czyli nie miały udziału w pierwszym zmartwychwstaniu. Mówi o tym jasno ap. Paweł w Rz 8:9-11 „9 Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy. 10 Jeżeli natomiast Chrystus w was mieszka, ciało wprawdzie podlega śmierci ze względu na grzechu duch jednak posiada życie na skutek usprawiedliwienia. 11 A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha.”

Zwracam uwagę na wiersz 11. „przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha.”
Stanie się to podczas przyjścia oblubieńca właśnie, jak czytamy w 1Tes 4:15-18 „15 To bowiem głosimy wam jako słowo Pańskie, że my, żywi, pozostawieni na przyjście Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy pomarli. 16 Sam bowiem Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła, i na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi. 17 Potem my, żywi i pozostawieni, wraz z nimi będziemy porwani w powietrze, na obłoki naprzeciw Pana, i w ten sposób zawsze będziemy z Panem. 18 Przeto wzajemnie się pocieszajcie tymi słowami!”

Dlatego zabiegajmy o Ducha i troszczmy się o dary duchowe i nie pozwólmy zgasić Ducha. Szalom.

SZATA

Tak samo jak olej, szata też ma wielkie znaczenie w planie zbawienia. Bóg powołując Aarona, kazał Mojżeszowi sporządzić dla niego szatę jak czytamy w IIMoj/Wj 28:1-5 „1 Ty zaś rozkaż bratu twemu Aaronowi i jego synom, wybranym spośród Izraelitów, zbliżyć się do ciebie, aby Mi służyli jako kapłani: Aaron i Nadab, Abihu, Elezar i Itamar, synowie Aarona. 2 I sprawisz szaty święte Aaronowi, bratu twemu, na cześć i ku ozdobie. 3 Porozmawiaj ze wszystkimi wybitnymi rękodzielnikami, których wyposażyłem w zmysł piękna, aby sporządzili szaty dla Aarona, by poświęcony służył Mi w nich jako kapłan. 4 Oto szaty, jakie winni sporządzić: pektorał, efod, suknia wierzchnia, tunika wyszywana, tiara i pas. Te szaty sporządzisz dla twego brata, Aarona, i dla jego synów, aby Mi służyli jako kapłani. 5 A użyją na to złotych nici, fioletowej i czerwonej purpury i karmazynu oraz kręconego bisioru.”

Kapłani mieli specjalne szaty i w tych szatach pełnili służbę przed Bogiem. Tak samo gdy powrócili z niewoli babilońskiej, jak czytamy w Ezd 3:10 „10 A gdy budowniczowie założyli fundamenty świątyni Pańskiej, wtedy wystąpili kapłani w szatach uroczystych, z trąbami, i lewici, synowie Asafa, z cymbałami, by według zarządzenia Dawida, króla izraelskiego, chwalić Pana;”

Wystąpili w szatach uroczystych. Gdy Bóg powołuje do służby, to musi to być w sposób godny, właściwy dla wielkości i świętości Boga. Tak samo i Jeszua, już przed Jego powołaniem prorokował psalmista w Ps 110:3-4 „3 Przy Tobie panowanie w dniu Twej potęgi, w świętych szatach [będziesz].
Z łona jutrzenki jak rosę Cię zrodziłem». 4 Pan przysiągł i żal Mu nie będzie: «Tyś Kapłanem na wieki
na wzór Melchizedeka».”

Jak czytamy: „w świętych szatach będziesz” a mówi to o Mesjaszu co potwierdza ap. Paweł w Hbr 5:8-10 „ 8 A chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. 9 A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają, 10 nazwany przez Boga kapłanem na wzór Melchizedeka.”

Jak to była szata, o co może chodzić? Zobaczmy co mówi na ten temat Słowo Boże. Czytajmy:
Dn 7:9 „9 Patrzałem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła - płonący ogień.”

Dalej Mt 28:3 „2 A oto powstało wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem anioł Pański zstąpił z nieba, podszedł, odsunął kamień i usiadł na nim. 3 Postać jego jaśniała jak błyskawica, a szaty jego były białe jak śnieg. 4 Ze strachu przed nim zadrżeli strażnicy i stali się jakby umarli.”

Dz Ap 1:9-11 „9 Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. 10 Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. 11 I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».”

Ap 15:5-6 „5 Potem ujrzałem: w niebie została otwarta świątynia Przybytku Świadectwa 6 i ze świątyni wyszło siedmiu aniołów, mających siedem plag, odzianych w czysty, lśniący len,
przepasanych na piersiach złotymi pasami.”

Widzimy, że aniołowie Boży byli odziani w białe lniane szaty.

Ciekawy opis mam w Dn 10:4-6 „4 Dnia dwudziestego czwartego pierwszego miesiąca, gdy znajdowałem się nad brzegiem Wielkiej Rzeki, , 5 podniosłem oczy i patrzałem: Oto [stał] pewien człowiek ubrany w lniane szaty, a jego biodra były przepasane czystym złotem, 6 a ciało zaś jego było podobne do tarsziszu, jego oblicze do blasku błyskawicy, oczy jego były jak pochodnie ogniste, jego ramiona i nogi jak błysk polerowanej miedzi, a jego głos jak głos tłumu. „

Odpowiedź na to kto to jest, znajdujemy w Ap 1:12-15 „12 I obróciłem się, by widzieć, co za głos do mnie mówił; a obróciwszy się, ujrzałem siedem złotych świeczników, 13 i pośród świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, obleczonego [w szatę] do stóp i przepasanego na piersiach złotym pasem. 14 Głowa Jego i włosy - białe jak biała wełna, jak śnieg, a oczy Jego jak płomień ognia. 15 Stopy Jego podobne do drogocennego metalu, jak gdyby w piecu rozżarzonego, a głos Jego jak głos wielu wód.”

Myślę, że nie ma wątpliwości, że chodzi w tym opisie o Jeszue Mesjasza. Jak czytamy, jest On ubrany w białe lniane szaty i przepasany złotym pasem, a głos jego jak głos wielu wód.

Tak samo i od nas Bóg oczekuje, abyśmy byli święci gdyż chce nam dać białe szaty, jak czytamy w Ap 3:5 „5 Tak szaty białe przywdzieje zwycięzca, i z księgi życia imienia jego nie wymażę. I wyznam imię jego przed moim Ojcem i Jego aniołami.”

Czy w: Ap 4:4 „4 Dokoła tronu - dwadzieścia cztery trony, a na tronach dwudziestu czterech siedzących Starców, odzianych w białe szaty, a na ich głowach złote wieńce.”

Czy w: Ap 7:9 „9 Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy.”

Czy w: Ap 7:13-14 „13 A jeden ze Starców odezwał się do mnie tymi słowami: «Ci przyodziani w białe szaty kim są i skąd przybyli?» 14 I powiedziałem do niego: «Panie, ty wiesz». I rzekł do mnie: «To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili.”

Widzimy, że aniołowie Boży są w białych szatach, że Syn człowieczy jest w białych szatach, że ci, którzy są wezwani na ucztę Baranka są w białych szatach, starcy są w białych szatach. Nikt kto nie ma białej szaty tam nie może być. Jak czytamy w Mt 22:8-14 „8 Wtedy rzekł swoim sługom: "Uczta wprawdzie jest gotowa, lecz zaproszeni nie byli jej godni. 9 Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie". 10 Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala zapełniła się biesiadnikami. 11 Wszedł król, żeby się przypatrzyć biesiadnikom, i zauważył tam człowieka, nie ubranego w strój weselny. 12 Rzekł do niego: "Przyjacielu, jakże tu wszedłeś nie mając stroju weselnego?" Lecz on oniemiał. 13 Wtedy król rzekł sługom: "Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz, w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów". 14 Bo wielu jest powołanych, lecz mało wybranych».”

Dlatego znamienny jest obraz kapłana Jozuego w Za 3:1-5 „1 Potem ukazał mi arcykapłana Jozuego, który stał przed aniołem Pańskim, a po jego prawicy stał szatan oskarżając go. 2 [Anioł] Pański tak przemówił do szatana: «Pan zakazuje ci tego, szatanie, zakazuje ci tego Pan, który wybrał Jeruzalem. Czyż nie jest on niby głownia wyciągnięta z pożogi?» 3 A Jozue, stojący przed aniołem, miał szaty brudne. 4 I zwrócił się anioł do tych, którzy stali przed nim: «Zdejmijcie z niego brudne szaty!» Do niego zaś rzekł: «Patrz - zdejmuję z ciebie twoją winę i przyodziewam cię szatą wspaniałą». 5 I tak mówił jeszcze: «Włóżcie mu na głowę czysty zawój». I włożyli mu na głowę czysty zawój, i przyodziali go wspaniale. A działo się to w obecności anioła Pańskiego.”

Bóg zdjął z niego jego winę i dał jemu czysta szatę i czysty zawój. Szatan, tak jak oskarżał Jozuego tak i oskarża każdego człowieka przed Bogiem, bo szatan zna Prawo Boże i wie co jest grzechem w oczach Bożych. Dlatego jest potrzebne OCZYSZCZENIE

OCZYSZCZENIE

Gdy Mojżesz wprowadzał Aarona w czynności kapłańskie musiał go oczyścić, jak czytamy w IIMoj/Wj 29:31-34 „31 Weźmiesz też barana [z ofiary] wyświęcenia i ugotujesz jego mięso w miejscu poświęconym. 32 I będzie spożywał Aaron i jego synowie mięso barana i chleb, który jest w koszu przy wejściu do Namiotu Spotkania. 33 I będą jeść to, co było przebłaganiem za nich, aby ich wprowadzić w czynności kapłańskie i oddzielić jako świętych. Nikt zaś z niepowołanych nie będzie tego jadł, gdyż jest to rzecz święta. 34 A jeśli pozostało do rana coś z mięsa wyświęcenia lub z chleba, wówczas należy to spalić w ogniu i nie można tego jeść, bo jest to rzecz święta. „

Została złożona ofiara na oczyszczenie kapłanów i z tej ofiary mogli jeść tylko kapłani, gdyż była to rzecz święta. Nic z mięsa ofiary nie mogło zostać do rana.

Tak samo, ja baranek Paschalny, gdy czytamy w IIMoj/Wj 12:5-10 „5 Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. 6 Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. 7 I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. 8 I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, spożyją je z chlebem niekwaszonym i gorzkimi ziołami. 9 Nie będziecie spożywać z niego nic surowego ani ugotowanego w wodzie, lecz upieczone na ogniu, z głową, nogami i wnętrznościami. 10 Nie może nic pozostać z niego na dzień następny. Cokolwiek zostanie z niego na następny dzień, w ogniu spalicie.”

Baranka paschalnego mogli spożywać ci co należeli do narodu wybranego, byli obrzezani i czyści. I jak czytamy nic z baranka nie mogło zostać do rana, musiało być spalone w ogniu.

Dalej czytamy w IIMoj/Wj 29:10-14 „10 Potem przyprowadzisz młodego cielca przed Namiot Spotkania, i położą Aaron i jego synowie ręce na głowie cielca. 11 I zabijesz go przed Panem przy wejściu do Namiotu Spotkania. 12 Wziąwszy zaś nieco krwi tego cielca, namaścisz palcem wskazującym rogi ołtarza, a resztę krwi wylejesz u podstawy ołtarza. 13 A pozbierawszy tłuszcz, który pokrywa wnętrzności, i płat tłuszczu, który jest na wątrobie, i obie nerki, i tłuszcz, który jest na nich, spalisz to na ołtarzu. 14 Lecz mięso cielca i jego skórę, i mierzwę spalisz w ogniu poza obozem. Jest to ofiara za grzech. „

To co zostało z ofiary za grzech miało być spalone poza obozem. Jak wiemy wskazywało to również na mesjasza gdy czytamy w Hbr 13:11-12 „11 Ciała bowiem tych zwierząt, których krew arcykapłan wnosi do świątyni jako ofiarę przebłagalną, pali się poza obozem. 12 Dlatego i Jezus, aby krwią swoją uświęcić lud, poniósł mękę poza miastem.”

Jak czytaliśmy w dzisiejszej Parszy kapłani jedli przaśny chleb i byli pokropieni krwią dla oczyszczenia. To wszystko było uczynione aby nie pomarli, zgodnie z zaleceniem jakie Bóg dał Mojżeszowi.
Tak samo i nam Jeszua dał takie zalecenie J 6:53-59 „53 Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. 54 Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. 55 Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. 56 Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. 57 Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. 58 To jest chleb, który z nieba zstąpił - nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki». 59 To powiedział ucząc w synagodze w Kafarnaum.”

Tak jak Izrael i kapłani spożywali przaśny chleb i byli oczyszczeni poprzez pokropienie krwią, tak i my dzisiaj, mamy nakaz od Pana aby spożywać Jego Ciało i Krew, abyśmy życie mieli. I tak jak wtedy tak i dzisiaj, nie każdy mógł w tym uczestniczyć, tylko Ci, którzy należą do ludu Bożego, należą do Kościoła jak czytamy w 1Kor 11:18-22 „18 Przede wszystkim słyszę - i po części wierzę - że zdarzają się między wami spory, gdy schodzicie się razem jako Kościół. 19 Zresztą nawet muszą być wśród was rozdarcia, żeby się okazało, którzy są wypróbowani. 20 Tak więc, gdy się zbieracie, nie ma u was spożywania Wieczerzy Pańskiej. 21 Każdy bowiem już wcześniej zabiera się do własnego jedzenia, i tak się zdarza, że jeden jest głodny, podczas gdy drugi nietrzeźwy. 22 Czyż nie macie domów, aby tam jeść i pić? Czy chcecie znieważać Boże zgromadzenie i zawstydzać tych, którzy nic nie mają? Cóż wam powiem? Czy będę was chwalił? Nie, za to was nie chwalę!”

Dlatego jest ważne abyśmy byli godni przystąpić przed Boże oblicze, zobaczcie co musiał zrobić Aaron IIMoj/Wj 29:4-7 „4 Aaronowi zaś i synom jego rozkażesz zbliżyć się do wejścia do Namiotu Spotkania i obmyjesz ich wodą. 5 Potem weźmiesz szaty i ubierzesz Aarona w tunikę, w suknię, w efod, w pektorał, i przymocujesz go przepaską efodu. 6 A włożywszy mu tiarę na głowę, umieścisz święty diadem na tiarze. 7 Następnie weźmiesz olej do namaszczenia i wylejesz go na jego głowę, i namaścisz go. „

To zrobił i względem nas Chrystus gdy czytamy w Ef 5:25-27 „25 Mężowie miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, 26 aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, 27 aby osobiście stawić przed sobą Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany. „

Potwierdza to ap. Piotr 1P 3:18-21 „18 Chrystus bowiem również raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem. 19 W nim poszedł ogłosić nawet duchom zamkniętym w więzieniu, 20 niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noego cierpliwość Boża oczekiwała, a budowana była arka, w której niewielu, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę. 21 Teraz również zgodnie z tym wzorem ratuje was ona we chrzcie nie przez obmycie brudu cielesnego, ale przez zwróconą do Boga prośbę o dobre sumienie, dzięki zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa.”

Czytaliśmy o obmyciu wodą.

Dalej czytamy o krwi zgodnie z tym co robił Mojżesz IIMoj/Wj 29:21 „21 I weźmiesz nieco krwi, która jest na ołtarzu, i oleju do namaszczania, i pokropisz Aarona i jego szaty, i jego synów i ich szaty, aby był poświęcony razem ze swymi szatami, a z nim także jego synowie i szaty jego synów.”

To samo uczynił dla nas Chrystus, gdy czytamy w Ef 1:7 „7 W Nim mamy odkupienie przez Jego krew - odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski. „

Potwierdza to ap. Piotr w Dz Ap 10:43 „43 Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów». „

Dlatego ap. Jakub wyraźnie mówi o imieniu jakie jest nad nami wypowiadane, jak czytamy w Jk 2:7 „7 Czy nie oni bluźnią zaszczytnemu Imieniu, które wypowiedziano nad wami?”

Dlatego gdy Żydzi pytali ap. Piotra co mamy czynić on im powiedział Dz Ap 2:37-39 „37 Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy czynić, bracia?» - zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. 38 «Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. 39 Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz».”

Widzimy jak pięknie to wszystko się łączy, jak to o czym dzisiaj czytaliśmy w prosty i jasny sposób wskazuje na Mesjasza i na Jego lud, który przez Jego imię, przez Jego krew, ma w chrzcie wodnym (obmycie wodą) , odpuszczenie grzechów, może zatem otrzymać białą szatę. Dlatego z radosną wiadomością zwraca się do nas ap. Paweł jak czytamy w Hbr 12:22-24 „22 Wy natomiast przystąpiliście do góry Syjon, do miasta Boga żyjącego, Jeruzalem niebieskiego, do niezliczonej liczby aniołów, na uroczyste zebranie, 23 do Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, do Boga, który sądzi wszystkich, do duchów sprawiedliwych, które już doszły do celu, 24 do Pośrednika Nowego Testamentu - Jezusa, do pokropienia krwią, która przemawia mocniej niż Abla. „

Dlatego kochani badajmy siebie, jak stoimy przed Panem, jeżeli nie mamy właściwego, biblijnego chrztu, tylko w imię Jeszua Chamaszijach/Jezusa Chrystusa to go poprawmy. Niech zostanie wypowiedziane nad nami to zaszczytne imię. Bo w Nim, przez Niego i dla Niego jesteśmy. Dlatego nie dajmy się zwodzić, że teraz tylko łaska ci wystarczy. Gdyby tak było to ap. Piotr by nie wzywał Izraelitów do nawrócenia. Przecież łaska by im wystarczyła. Szalom.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Komentarz do dzisiejszej Parszy chciałbym podzielić na nastęujace tematy: DAR OFIARNY, WEDŁUG WZORU, TABLICE ŚWIADECTWA, PRZEBŁAGALNIA

Zapraszamy do odsłuchania w wersji audio

DAR OFIARNY

Pan Bóg nakazał Mojżeszowi zbudować Przybytek, aby Bóg mógł mieszkać pośród swojego ludu. W tym celu Bóg nakazał a Mojżesz zebrał od ludu dary na budowę Przybytku, jak czytamy w IIMoj/Wj 25:2-7 „2 «Powiedz Izraelitom, aby zebrali dla Mnie daninę. Od każdego człowieka, którego skłoni do tego serce, przyjmijcie dla mnie daninę. 3 Macie zaś przygotować dla Mnie jako daninę: złoto, srebro i brąz, 4 purpurę fioletową i czerwoną, karmazyn, bisior i sierść kozią; 5 baranie skóry barwione na czerwono i skóry z delfinów oraz drzewo akacjowe; 6 oliwę do świecznika, wonności do wyrobu oleju namaszczania i pachnących kadzideł; 7 kamienie onyksowe i inne drogie kamienie dla ozdobienia efodu i pektorału. „

To co było potrzebne do budowy, polecił Bóg Mojżeszowi aby zebrał od ludu. Jak wiemy Mojżesz zebrał dużo więcej niż było potrzeba, tak Bóg pobudził serca ludu, jak czytamy w IIMoj/Wj 36:4-7 „4 Wtedy przyszli jak jeden mąż wszyscy biegli rzemieślnicy, wykonujący wszelkie prace przy budowie świętego przybytku, każdy od swojej pracy, którą wykonywał, 5 i tak powiedzieli do Mojżesza: «Lud przynosi o wiele więcej niż potrzeba do wykonania prac, które Pan nakazał wykonać». 6 Wówczas Mojżesz wydał rozkaz, który ogłoszono w obozie: «Ani mężczyźni, ani kobiety niech już nie znoszą darów na święty przybytek». Zaprzestał więc lud znoszenia darów. 7 Mieli bowiem dosyć wszystkiego do wykonania wszelkich prac, a nawet wiele zbywało.”

Widzimy, że Mojżesz zebrał dużo więcej niż było potrzeba. Temat utrzymania Przybytku przewija się na kartach Słowa Bożego. W czasach Pana Jezusa gdy była świątynia, to lud wrzucał datki na Świątynię, wszyscy znamy przypowieść o wdowim groszu Mt 12:41-44 „41 Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. 42 Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. 43 Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. 44 Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie».”

Pięknie na tym przykładzie widać, że Bóg patrzy na serce a nie na ilość jaką człowiek przeznacza dla Boga jako dar. Tak samo i Jakub złożył Bogu dobrowolny ślub jak czytamy w IMoj/Rdz 28:20-22 „20 Po czym złożył taki ślub: «Jeżeli Pan Bóg będzie ze mną, strzegąc mnie w drodze, w którą wyruszyłem, jeżeli da mi chleb do jedzenia i ubranie do okrycia się 21 i jeżeli wrócę szczęśliwie do domu ojca mojego, Pan będzie moim Bogiem. 22 Ten zaś kamień, który postawiłem jako stelę, będzie domem Boga. Z wszystkiego, co mi dasz, będę Ci składał w ofierze dziesięcinę».”

Wcześniej pamiętamy, że i Abraham, złożył dziesięcinę z łupu dla Melchizedeka. Bóg ustanowił Prawo o dziesięcinie, jak czytamy w VMoj/Pwt 14:22 „22 Złożysz dziesięcinę z plonu wszelkiego nasienia, z tego, co rokrocznie ziemia rodzi. „

Po powrocie z niewoli babilońskiej, lud składał dziesięciny aby niczego nie brakowało na utrzymanie Domu Pańskiego, jak czytamy w Ne 10:36-40 „36 Chcemy też rokrocznie przynosić do domu Pańskiego pierwociny ziemi naszej i pierwociny każdego owocu drzew wszelkiego rodzaju 37 oraz zgodnie z przepisem Prawa to, co pierworodne: z synów naszych i z bydła naszego: pierworodne wołów naszych i owiec obiecujemy odstawić do domu Boga naszego dla kapłanów urzędujących w domu Boga naszego. 38 Następnie, wybór przemiałów naszych, , i wybór owocu wszelkiego rodzaju drzew, moszczu i oliwy przyniesiemy kapłanom do składnic domu Boga naszego; a dziesięcinę z ziemi naszej - lewitom; są to ci lewici, którzy pobierają dziesięcinę we wszystkich miastach wyznających naszą wiarę. 39 I kapłan, potomek Aarona, będzie z lewitami, gdy oni będą pobierać dziesięcinę; a lewici odniosą dziesięcinę dziesięciny do składnic skarbca domu Boga naszego; 40 albowiem do tych składnic przyniosą Izraelici i lewici świadczenia zboża, moszczu i oliwy; tam są też sprzęty świątyni oraz pełniący służbę kapłani, jak też odźwierni i śpiewacy.

Tak więc nie zaniedbamy domu Boga naszego.» „

Jednak w tedy i dzisiaj, dziesięcina budziła różne emocje, widzimy to u proroka Malachiasza Ml 3:8-10 „8 Alboż godzi się człowiekowi oszukiwać Boga, jak wy Mnie oszukujecie? Pytacie: W czym oszukaliśmy Cię? W dziesięcinach i ofiarach. 9 Jesteście zupełnie przeklęci, bo wy - i to cały naród - ustawicznie Mnie oszukujecie! 10 Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był zapas w moim domu, a wtedy możecie Mnie doświadczać w tym - mówi Pan Zastępów - czy wam nie otworzę zaworów niebieskich i nie zleję na was błogosławieństwa w przeobfitej mierze. „

Bóg żali się, że jego lud nie dba o Dom Pański, że okrada swojego Boga a przecież za tym idzie jasna Boża obietnica, jak czytamy „Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był zapas w moim domu, a wtedy możecie Mnie doświadczać w tym - mówi Pan Zastępów - czy wam nie otworzę zaworów niebieskich i nie zleję na was błogosławieństwa w przeobfitej mierze. „

Każdy niech w swoim sercu rozważy co z tym zrobić. A dla tych, co mówią, że nie potrzeba, chciałbym pokazać, jak robili pierwsi chrześcijanie, czytajmy Dz Ap 4:32-35 „32 Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. 33 Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy oni mieli wielką łaskę. 34 Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je 35 i przynosili pieniądze ze sprzedaży, i składali je u stóp Apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby. „

Jak widzimy dawano dużo więcej niż było potrzeba. Tego jednak Bóg od nas nie potrzebuje, abyśmy dawali ze szkodą dla siebie. Nasz Bóg chciał tylko dziesięć procent lub tyle na ile skłoni nas nasze serce. Jak widać to na przykładzie w 2Kor 9:1-5 „1 O posłudze zaś, którą się pełni dla świętych, nie potrzebuję wam pisać. 2 Znam bowiem waszą gotowość, dzięki której chlubię się wami wśród Macedończyków: «Achaja gotowa jest już od zeszłego roku». I tak wasza gorliwość pobudziła wielu do współzawodnictwa. 3 Posłałem zaś braci, aby pod tym względem nie była daremna nasza chluba z was, abyście - jak to już powiedziałem - byli gotowi. 4 Gdyby bowiem przybyli ze mną Macedończycy i gdyby stwierdzili, żeście nie przygotowani, zawstydzilibyśmy się my - nie chcę już mówić, że i wy - z powodu takiego stanu rzeczy. 5 Uważałem przeto za konieczne prosić braci, aby przybyli wcześniej do was i przygotowali już przedtem obiecaną przez was darowiznę, która oby się okazała hojnością, a nie sknerstwem! „

W razie potrzeby były organizowane zbiórki na potrzeby świętych, tak aby nikt nie został bez wsparcia, gdy jest tego potrzeba. Tak sami i dzisiaj, dbajmy o nasze zgromadzenia, abyśmy mieli miejsce gdzie możemy wspólnie oddawać Bogu cześć, wspólnie stawać przed Bogiem w modlitwie oraz dbajmy o siebie nawzajem, gdy ktoś z wierzących popadnie w kłopoty. Gdyż jak czytamy 2Kor 9:6-7 „6 Tak bowiem jest: kto skąpo sieje, ten skąpo i zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie. 7 Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg.”

Pamiętacie jakie świadectwo wydał Bóg o Korneliuszu? Czytajmy Dz Ap 10:1-6 „1 W Cezarei mieszkał człowiek imieniem Korneliusz, setnik z kohorty zwanej Italską, 2 pobożny i "bojący się Boga" wraz z całym swym domem. Dawał on wielkie jałmużny ludowi i zawsze modlił się do Boga. 3 Około dziewiątej godziny dnia ujrzał wyraźnie w widzeniu anioła Pańskiego, który wszedł do niego i powiedział: «Korneliuszu!» 4 On zaś wpatrując się w niego z lękiem zapytał: «Co, panie?» Odpowiedział mu: «Modlitwy twoje i jałmużny stały się ofiarą, która przypomniała ciebie Bogu. 5 A teraz poślij ludzi do Jafy i sprowadź niejakiego Szymona, zwanego Piotrem! 6 Jest on gościem pewnego Szymona, garbarza, który ma dom nad morzem».”

Dlatego dziękujmy Bogu za to co mamy i w miarę naszych możliwości przychodźmy ze wsparciem dla zgromadzenia i dla wierzących oraz bliźnich. Szalom.

WEDŁUG WZORU

U Boga nic nie dzieje się przypadkowo, czy byle jak. Przykładem tego są słowa jakie Bóg powiedział do Mojżesza IIMoj/Wj 25:9, 40 „9 Budowę zaś przybytku i wykonanie wszelkich jego sprzętów przeprowadzicie dokładnie według tego, co ci ukażę. … 40 Uważaj zaś pilnie, aby go wykonać według wzoru, jaki zobaczyłeś na górze.”

Bóg ukazał Mojżeszowi, co jak ma wybudować, przypominał jemu o tym wiele razy, aby tak uczynił jak mu pokazał Bóg. IIMoj 26:30 „30 Postawisz przybytek według wzoru, który ci ukazałem na górze.” Czy w IIMoj 27:1, 8 „1 I zbudujesz ołtarz z drzewa akacjowego, mający pięć łokci długości i pięć łokci szerokości. Ołtarz będzie więc kwadratowy, a wysoki na trzy łokcie.

8 Uczynisz go z desek tak, aby był wydrążony wewnątrz, według wzoru, jaki ci ukazałem na górze.”

To samo potwierdza Szczepan, gdy czytamy w Dz Ap 7:44-47 „44 Nasi ojcowie mieli na pustyni Namiot Świadectwa. Ten bowiem, który rozmawiał z Mojżeszem, rozkazał zbudować go według wzoru, który [Mojżesz] ujrzał. 45 Przyjęli go nasi ojcowie i pod wodzą Jozuego wnieśli do ziemi pogan, których Bóg wypędził przed ojcami naszymi, aż do czasów Dawida. 46 On znalazł łaskę przed Panem i prosił, aby mógł wznieść przybytek dla Boga Jakuba. 47 Ale dopiero Salomon wybudował Mu dom. „

To samo potwierdza ap. Paweł w Hbr 8:5 „5 Usługują oni obrazowi i cieniowi rzeczywistości niebieskich. Gdy bowiem Mojżesz miał zbudować przybytek, to w ten sposób został pouczony przez Boga. Patrz zaś - mówi - abyś uczynił wszystko według wzoru, jaki ci został ukazany na górze. „

Tak Mojżeszowi tak i innym mężom Bożym Bóg objawiał i objawia swoje plany i działania. Niech będzie błogosławione Imię Jego.

TABLICE ŚWIADECTWA

W IIMoj/Wj 25:10-16 czytamy „10 I uczynią arkę z drzewa akacjowego; jej długość będzie wynosiła dwa i pół łokcia; jej wysokość półtora łokcia i jej szerokość półtora łokcia. 11 I pokryjesz ją szczerym złotem wewnątrz i zewnątrz, i uczynisz na niej dokoła złote wieńce. 12 Odlejesz do niej cztery pierścienie ze złota i przymocujesz je do czterech jej krawędzi: dwa pierścienie do jednego jej boku i dwa do drugiego jej boku. 13 Rozkażesz zrobić drążki z drzewa akacjowego i pokryjesz je złotem. 14 I włożysz drążki te do pierścieni po obu bokach arki celem przenoszenia jej. 15 Drążki pozostaną w pierścieniach arki i nie będą z nich wyjmowane. 16 I włożysz do arki Świadectwo, które dam tobie.”

Bóg pokazał Mojżeszowi, jak ma uczynić arkę lub w innych przekładach skrzynię Przymierza. Jak widzimy była ona cała ze złota i w niej miał Mojżesz złożyć Świadectwo, czyli tablice Przymierza.

Czym one były, to zapewne wie każdy, ale przypomnijmy sobie co mówi o tym Biblia, czytajmy IIMoj/Wj 24:12 „12 Pan rzekł do Mojżesza: «Wstąp do Mnie na górę i pozostań tam, a dam ci tablice kamienne, Prawo i przykazania, które napisałem, aby ich pouczyć». „

Dalej czytamy w IIMoj 31:18 „18 Gdy skończył rozmawiać z Mojżeszem na górze Synaj, dał mu dwie tablice Świadectwa, tablice kamienne, napisane palcem Bożym.” Oraz w IIMoj/Wj 32:15-16 „15 Mojżesz zaś zszedł z góry z dwiema tablicami Świadectwa w swym ręku, a tablice były zapisane na obu stronach, zapisane na jednej i na drugiej stronie. 16 Tablice te były dziełem Bożym, a pismo na nich było pismem Boga, wyrytym na tablicach.”

Jak widzimy były to tablice kamienne, na których Bóg napisał dziesięć słów, znane dzisiaj jako Dekalog lub Dziesięć Przykazań. To Świadectwo będzie świadczyć przeciw nam, na jego podstawie Bóg będzie nas sadził. To Prawo ma być wypisane w naszych sercach i umysłach.

Jak wiemy, gdy Mojżesz był na górze, lud uczynił sobie złotego cielca i jak czytamy pierwsze tablice zostały przez Mojżesza potłuczone VMoj/Pwt 9:9-17 „9 Gdy wchodziłem na górę, by otrzymać kamienne tablice Przymierza, zawartego z wami przez Pana, i czterdzieści dni i czterdzieści nocy przebywałem na górze nie jedząc chleba, nie pijąc wody, 10 dał mi Pan dwie kamienne tablice pisane palcem Bożym. Były na nich wyryte wszystkie słowa, które wyrzekł do was Pan na górze spośród ognia w dniu zgromadzenia. 11 Pod koniec czterdziestu dni i czterdziestu nocy dał mi Pan dwie kamienne tablice - tablice Przymierza. 12 I rzekł do mnie Pan: «Wstań, zejdź stąd prędko, bo niegodziwie postąpił twój lud, który wyprowadziłeś z Egiptu. Szybko zeszli z drogi, którą im zaleciłeś. Uczynili sobie posąg ulany z metalu». 13 I dalej mówił do mnie Pan: «Widzę, że ten naród jest narodem o twardym karku. 14 Pozwól, że ich wytępię, wygładzę ich imię spod nieba, a z ciebie uczynię naród mocniejszy i liczniejszy od nich». 15 Odwróciłem się i zszedłem z góry - a góra płonęła ogniem - trzymając w rękach dwie tablice Przymierza. 16 Ujrzałem wtedy, żeście grzeszyli przeciw Panu, Bogu swojemu, czyniąc sobie cielca ulanego z metalu, tak prędko odstąpiwszy od drogi, którą wyznaczył wam Pan. 17 Wtedy pochwyciłem obie tablice i rzuciłem oburącz, aby je potłuc na waszych oczach. „

Mojżesz błagał aby Bóg wybaczył Aaronowi oraz ludowi ich wielki grzech. Bóg wybaczył i dał Mojżeszowi drugi raz tablice Przymierza jak czytamy w VMoj/Pwt 10:1-5 „1 W tym czasie powiedział mi Pan: «Wyciosaj sobie dwie kamienne tablice podobne do pierwszych, a wstąp do mnie na górę. Uczyń też arkę z drzewa. 2 Napiszę na tablicach przykazania, które były na pierwszych tablicach - stłuczonych przez ciebie - i włożysz je do arki». 3 Uczyniłem arkę z drzewa akacjowego, wyciosałem dwie kamienne tablice, podobne do pierwszych, i wstąpiłem na górę, mając w rękach obie tablice. 4 A On napisał na tablicach pismem, jak poprzednio, Dziesięć Przykazań, które Pan do was wyrzekł na górze spośród ognia w dniu zgromadzenia, i dał mi je Pan. 5 Odwróciłem się i zszedłem z góry, by złożyć tablice w arce, którą uczyniłem, i tam pozostały, jak mi Pan rozkazał.”

Widzimy, że Mojżesz, zgodnie z tym co nakazał jemu Bóg, złożył tablice w arce. Potwierdza to również ap. Paweł gdy napisał w Hbr 9:3-5 „3 Za drugą zaś zasłoną był przybytek, który nosił nazwę "Święte Świętych". 4 Posiadało ono złoty ołtarz kadzenia i Arkę Przymierza, pokrytą zewsząd złotem. Znajdowało się w niej naczynie złote z manną, laska Aarona, która zakwitła, i tablice Przymierza. 5 Nad nią zaś były cheruby Chwały, które zacieniały przebłagalnię, o czym szczegółowo nie ma potrzeby teraz mówić. „

Dlatego i dzisiaj zastanówmy się, czy mamy prawo odrzucać Boży Dekalog, czy mamy prawo pomijać jakiekolwiek w nim zawarte przykazanie albo co gorsza, czy mamy prawo zmieniać Boży Dekalog?

PRZEBŁAGALNIA

W dalszym opisie w IIMoj/Wj 25:17-22 czytamy „17 I uczynisz przebłagalnię ze szczerego złota: długość jej wynosić będzie dwa i pół łokcia, szerokość zaś półtora łokcia; 18 dwa też cheruby wykujesz ze złota. Uczynisz zaś je na obu końcach przebłagalni. 19 Jednego cheruba uczynisz na jednym końcu, a drugiego cheruba na drugim końcu przebłagalni. Uczynisz cheruby na końcach górnych. 20 Cheruby będą miały rozpostarte skrzydła ku górze i zakrywać będą swymi skrzydłami przebłagalnię, twarze zaś będą miały zwrócone jeden ku drugiemu. I ku przebłagalni będą zwrócone twarze cherubów. 21 Umieścisz przebłagalnię na wierzchu arki, w arce zaś złożysz Świadectwo, które dam tobie. 22 Tam będę się spotykał z tobą i sponad przebłagalni i spośród cherubów, które są ponad Arką Świadectwa, będę z tobą rozmawiał o wszystkich nakazach, które dam za twoim pośrednictwem Izraelitom.”

Chciałbym zwrócić uwagę na przebłagalnię. Zakrywała ona arkę/skrzynię przymierza w której były tablice Przymierza. To z nad niej Bóg przemawiał do Mojżesza, jak czytamy IIMoj 25:22 „22 Tam będę się spotykał z tobą i sponad przebłagalni i spośród cherubów, które są ponad Arką Świadectwa, będę z tobą rozmawiał o wszystkich nakazach, które dam za twoim pośrednictwem Izraelitom. „

Oraz w IVMoj/Lb 7:89 „89 Gdy Mojżesz wchodził do Namiotu Spotkania, by rozmawiać z Nim, słyszał mówiący do niego głos znad przebłagalni, która była nad Arką Świadectwa pomiędzy dwoma cherubami. Tak mówił do niego.”

To tam kapłan Aaron wchodził w określonym czasie, nie mógł częściej aby nie zginął IIIMoj/Kpł 16:2 „2 Pan powiedział do Mojżesza: «Powiedz Aaronowi, swojemu bratu, żeby nie w każdym czasie wchodził do Miejsca Najświętszego poza zasłonę, przed przebłagalnię, która jest na arce, aby nie umarł, kiedy będę się ukazywać w obłoku nad przebłagalnią.”

Aaron mógł tam wchodzić tylko raz do roku, podczas świeta Jom Kippur, jak czytamy IIIMoj 23:26-31 „26 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 27 «Dziesiątego dnia siódmego miesiąca jest Dzień Przebłagania. Będzie to dla was zwołanie święte. Będziecie pościć i będziecie składać Panu ofiary spalane. 28 W tym dniu nie będziecie wykonywać żadnej pracy, bo jest to Dzień Przebłagania, ażeby dokonano przebłagania za wasze winy przed Panem, Bogiem waszym. 29 Każdy człowiek, który nie będzie pościł tego dnia, będzie wyłączony spośród swego ludu. 30 Każdego człowieka, który będzie pracował tego dnia, wytracę spośród jego ludu. 31 Żadnej pracy nie będziecie wykonywać. Jest to ustawa wieczysta dla wszystkich pokoleń, we wszystkich waszych siedzibach. 32 Będzie to dla was uroczysty szabat. Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, wieczorem, to jest od wieczora do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat».”

Wtedy Aaron składał ofiary najpierw za siebie a potem za lud i z krewią z ofiar mógł wejść do miejsca Najświętszego, musiał mieć również kadzidło jak czytamy w IIIMoj/Kpł 16:11-19 „11 Potem Aaron przyprowadzi cielca na ofiarę przebłagalną za siebie i dokona przebłagania za siebie i za swój dom, zabije cielca na ofiarę przebłagalną za siebie samego. 12 Następnie weźmie pełną kadzielnicę węgli rozżarzonych z ołtarza, który jest przed Panem, i dwie pełne garści wonnego kadzidła w proszku i wniesie je poza zasłonę. 13 Rzuci kadzidło na ogień przed Panem, tak iż obłok kadzidła okryje przebłagalnię, która jest na Świadectwa. Dzięki temu nie umrze. 14 Następnie weźmie trochę krwi cielca i od wschodu pokropi palcem przed przebłagalnią. Siedem razy pokropi przed przebłagalnią palcem umoczonym we krwi. 15 Potem zabije kozła jako ofiarę przebłagalną za lud, wniesie krew jego poza zasłonę i uczyni z tą krwią to samo, co uczynił z krwią cielca. Pokropi nią przebłagalnię z góry i z przodu 16 i dokona przebłagania nad Miejscem Świętym za nieczystości Izraelitów i za ich przestępstwa według wszystkich ich grzechów. To samo uczyni z Namiotem Spotkania, który znajduje się u nich - w środku ich nieczystości. 17 Żaden człowiek nie będzie obecny w Namiocie Spotkania od chwili, kiedy Aaron wejdzie, aby dokonać obrzędu przebłagania w Miejscu Najświętszym, dopóki nie wyjdzie. Tak dokona przebłagania za siebie samego, za swój dom i za całe zgromadzenie Izraela. 18 Potem wyjdzie do ołtarza, który jest przed Panem, aby dokonać nad nim przebłagania. Weźmie trochę z krwi cielca i z krwi kozła i pomaże nią rogi dokoła ołtarza. 19 Następnie siedem razy pokropi go palcem umoczonym we krwi. W ten sposób oczyści go od nieczystości Izraelitów i poświęci go”

Potwierdza to ap. Paweł gdy napisał w Hbr 9:1-7 „1 Wprawdzie także i pierwsze miało przepisy służby Bożej oraz ziemski przybytek. 2 Był to namiot, w którego pierwszej części zwanej Świętym, znajdował się świecznik, stół i chleby pokładne. 3 Za drugą zaś zasłoną był przybytek, który nosił nazwę "Święte Świętych". 4 Posiadało ono złoty ołtarz kadzenia i Arkę Przymierza, pokrytą zewsząd złotem. Znajdowało się w niej naczynie złote z manną, laska Aarona, która zakwitła, i tablice Przymierza. 5 Nad nią zaś były cheruby Chwały, które zacieniały przebłagalnię, o czym szczegółowo nie ma potrzeby teraz mówić. 6 Tak zaś te rzeczy były urządzone, iż do pierwszej części przybytku zawsze wchodzą kapłani sprawujący służbę świętą, 7 do drugiej zaś części jedynie arcykapłan, i to tylko raz w roku, i nie bez krwi, którą składa w ofierze za grzechy swoje i swojego ludu. „

Wiemy, że to miejsce wskazywało na Jeszuę Mesjasza, na Jego ofiarę i Jego służbę jako naszego Arcykapłana. Napisał o tym ap. Paweł w Rz 3:21-26 „21 Ale teraz jawną się stała sprawiedliwość Boża niezależna od Prawa, poświadczona przez Prawo i Proroków. 22 Jest to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich, którzy wierzą. Bo nie ma tu różnicy: 23 wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, 24 a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie które jest w Chrystusie Jezusie. 25 Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę mocą Jego krwi. Chciał przez to okazać, że sprawiedliwość Jego względem grzechów popełnionych dawniej - za dni cierpliwości Bożej - wyrażała się 26 w odpuszczaniu ich po to, by ujawnić w obecnym czasie Jego sprawiedliwość, i [aby pokazać], że On sam jest sprawiedliwy i usprawiedliwia każdego, który wierzy w Jezusa.”

Widzimy że arkę przymierza przykrywała przebłagalnia, u Pawła czytamy, że Jezusa Chrystusa Bóg ustanowił narzędziem przebłagania.

Dalej ap. Paweł rozwija to w Hbr 9:11-14 „11 Ale Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek, 12 ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie. 13 Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, 14 to o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu.”

Tak jak za pierwszego Przymierza była krew kozłów i cielców, tak teraz za drugiego Przymierza jest krew Jeszuy Mesjasza. I jak czytamy dalej w Hbr 9:23-26 „23 Przeto obrazy rzeczy niebieskich w taki sposób musiały być oczyszczone, same zaś rzeczy niebieskie potrzebowały o wiele doskonalszych ofiar od tamtych. 24 Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej [świątyni], ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, 25 nie po to, aby się często miał ofiarować jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą. 26 Inaczej musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków na zgładzenie grzechów przez ofiarę z samego siebie.”

Chrystus, wszedł do świątyni niebiańskiej, do samego nieba i tam wstawia się za nami. Wszedł ze swoją krwią, UCZYNIŁ TO RAZ NA ZWASZE. Niech będzie błogosławione Imię Jego.

Wyraźnie widać, jak ziemski Przybytek i kult jako tam się odbywał, wskazywał jasno na Jeszue Mesjasza i jak wszystko w swoim czasie dokładnie się wypełniło. Dlatego nie dajmy się okłamywać, że ta męka trwa nadal, jasno jest napisane, że „24 Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej [świątyni], ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, 25 nie po to, aby się często miał ofiarować jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą. 26 Inaczej musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków na zgładzenie grzechów przez ofiarę z samego siebie.”

Słowo Boże jasno o tym mówi, nie dajmy się zwodzić, że jest inaczej.

Jak pamiętamy kapłan wchodził z krwią i kadzidłem IIIMoj/Kpł 16:12-13 „12 Następnie weźmie pełną kadzielnicę węgli rozżarzonych z ołtarza, który jest przed Panem, i dwie pełne garści wonnego kadzidła w proszku i wniesie je poza zasłonę. 13 Rzuci kadzidło na ogień przed Panem, tak iż obłok kadzidła okryje przebłagalnię, która jest na Świadectwa. Dzięki temu nie umrze.”

Jak czytaliśmy Jeszua wszedł z własna krwią, co zatem z kadzidłem?

Myślę, że wskazówke znajdziemy w Hbr 13:15 „15 Przez Niego więc składajmy Bogu ofiarę czci ustawicznie, to jest owoc warg, które wyznają Jego imię. „

Co to jest owoc warg? Moim zdaniem jest to modlitwa, potwierdza to Ap 5:8 „8 A kiedy wziął księgę,

czworo Zwierząt i dwudziestu czterech Starców upadło przed Barankiem,

każdy mając harfę i złote czasze pełne kadzideł,

którymi są modlitwy świętych. „

Oraz Ap 8:3-4 „3 I przyszedł inny anioł, i stanął przy ołtarzu, mając złote naczynie na żar, i dano mu wiele kadzideł, aby dał je w ofierze jako modlitwy wszystkich świętych, na złoty ołtarz, który jest przed tronem. 4 I wzniósł się dym kadzideł, jako modlitwy świętych, z ręki anioła przed Bogiem.”

Jak widzimy Bóg w swojej mądrości wszystko pięknie przewidział i uczynił. Nic nie brakuje. Jest Arcykapłan, jest krew i jest kadzidło. Chwała Bogu.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

brak

Zapraszamy do odsłuchania komentarza do tej parszy w wersji audio

IMIĘ BOŻE JAHWE

Rozpoczynając czytanie dzisiejszej Parszy czytamy bardzo ważne dla nas słowa jakie Bóg wypowiada do Mojżesza IIMoj/Wj 6:2-4

„2 Bóg rozmawiał z Mojżeszem i powiedział mu: «Jam jest Jahwe. 3 Ja objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, ale imienia mego, Jahwe, nie objawiłem im. 4 Ponadto ustanowiłem też przymierze moje z nimi, że im dam kraj Kanaan, kraj ich wędrówek, gdzie przebywali jako przybysze.”

Bóg objawił Mojżeszowi swoje imię, imię jakim mamy wzywać Boga. Tak nasz Bóg ma na imię Jahwe a Jego Syn Jeszua.

Dużo by o tym mówić, jednak każdy, kto czyta Biblię, powinien wiedzieć jak Bóg ma na imię i na pewno nie jest to „Pan” – to nie jest imię Boże.

Psalmista napisał tak, Ps 105:7

„7 On, Jahwe, jest naszym Bogiem: Jego wyroki obejmują świat cały.”

Myślę, że nie ma co do tego wątpliwości, jak nasz Bóg ma na imię. Dlaczego zatem tak wielu nie zna lub nie wymawia Bożego imienia Jahwe? Odpowiedź znajdziemy u proroka Jeremiasza gdy czytamy Jr 23:27

„27 Zmierzają ku temu, by przez sny swoje, które jeden drugiemu opowiada, poszło w niepamięć moje Imię u mojego ludu, podobnie jak zapomnieli mego Imienia dla Baala ich przodkowie.”

Bóg to przepowiedział, wiele wieków temu przez usta proroka Jeremiasza i my jesteśmy świadkami, że to proroctwo się wypełniło. Gdyż zakaz wymawiania tego imienia jest wśród Żydów a wśród pogan imię to jest nieznane, gdyż wymazali je z Bożej księgi.

Pan Jezus gdy przyszedł na ziemie to przyszedł objawić Boże imię, jak czytamy w J 17:6-8

„6 Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje. 7 Teraz poznali, że wszystko, cokolwiek Mi dałeś, pochodzi od Ciebie. 8 Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im przekazałem, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od Ciebie wyszedłem, oraz uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. „

Już w czasach Pana Jezusa był z tym problem. Dzisiaj też jest dla wielu z tym problem. Jedni mówią, że nie wolno wymawiać imienia Bożego inni mówią, że teraz tylko Jeszua czy Jezus bo On jest Ojcem, czy jakoś tak. Ja tam nie wiem co siedzi w ich głowach i czym się kierują w swoim myśleniu. Dla mnie jest jasne to co napisał ap. Paweł w 1Kor 8:6

„6 dla nas istnieje tylko jeden Bóg, Ojciec, od którego wszystko pochodzi i dla którego my istniejemy, oraz jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko się stało i dzięki któremu także my jesteśmy. „

Dla mnie, jasno i bez wszelkiej wątpliwości wynika, że jest Ojciec (Bóg Jahwe) i Jego Syn (Jeszua), jakakolwiek spekulacja i wywracanie Słowa Bożego w tym wypadku nie wchodzi w grę. Dlatego Jeszua objawił wolę Bożą co do swoje osoby, gdy powiedział J 5:22-23

„22 Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, 23 aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał.”

W konsekwencji czego ap. Paweł nauczał Flp 2:9-11

„9 Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył

i darował Mu imię ponad wszelkie imię, 10 aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. 11 I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM -

ku chwale Boga Ojca.”

Pozdrawiał Koryntian, którzy na każdym miejscu wzywali imię Pana Jezusa 1Kor 1:2

„2 do Kościoła Bożego w Koryncie, do tych, którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości wespół ze wszystkimi, którzy na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ich i naszego .”

DLACZEGO ZATEM NIE WZYWACIE IMIENIA JESZUY? Pytam tych co nie wzywają, bo tacy wśród wierzących też są. ☹

Wszystko to jest z woli Ojca i ku Jego chwale. Mam nadzieję, że widać to jasno, że tak jest. Mam zatem pytanie? Czy możecie mi w Biblii pokazać modlitwę do Ducha św.?

PLAGI EGIPSKIE

Czytając dalej mamy opis siedmiu plag egipskich:

Pierwsza plaga Krew - II Moj.7:17 „17 Tak mówi Pan: Po tym poznasz, że Ja jestem Panem. Oto uderzę laską, którą mam w ręce, wody Nilu, a zamienią się w krew.”

Druga plaga żaby - II Moj 7:26-27 „ 26 Wtedy rzekł Pan do Mojżesza. «Idź do faraona i powiedz mu: To mówi Pan: Wypuść lud mój, aby Mi służył. 27 A jeżeli ich nie wypuścisz, to dotknę cały kraj twój plagą żab.”

Trzecia plaga Komary - II Moj 8:12 „12 I rzekł Pan do Mojżesza: «Powiedz Aaronowi: Wyciągnij laskę swoją i uderz proch ziemi, aby zamienił się w komary na całej ziemi egipskiej». „

Czwarta plaga Muchy - II Moj 8:17 „17 Jeżeli nie wypuścisz ludu mego, to Ja ześlę muchy na ciebie, na twoje sługi, na lud twój i na twoje domy, tak że domy Egipcjan zostaną napełnione muchami, a nawet ziemia, na której będą. „

Piata plaga Zaraza - II Moj 9:2-3 „2 Jeżeli ich nie wypuścisz, a będziesz ich jeszcze zatrzymywał. 3 oto ręka Pana(Jahwe) porazi bydło twoje na polu, konie, osły, wielbłądy, woły i owce, i będzie bardzo wielka zaraza. „

Szósta plaga Wrzody i Pryszcze - II Moj 9:8-9 „8 Rzekł Pan (Jahwe) do Mojżesza i Aarona: «Weźcie pełnymi garściami sadzy z pieca i Mojżesz niech rzuci ją ku niebu na oczach faraona, 9 a pył będzie się unosił nad całym krajem egipskim i sprawi u człowieka i u bydła w całej ziemi egipskiej wrzody i pryszcze». „

Siódma plaga Grad - II Moj 9:17-18 „17 Jeśli zabraniasz jeszcze memu ludowi wyjścia i nie chcesz go puścić, 18 to jutro o tej porze spuszczę bardzo wielki grad, jakiego jeszcze w Egipcie nie było od dnia jego powstania aż dotąd. „

PROROCTWO

Czytając o plagach chciałbym zwrócić uwagę na to, że to Bóg zapowiedział, co uczyni, przed ty zanim to uczynił, jak czytamy IIMoj/Wj 7:1-5

„1 Pan odpowiedział Mojżeszowi: «Oto Ja uczynię cię jakby Bogiem faraona, a Aaron, brat twój, będzie twoim prorokiem. 2 Ty powiesz mu wszystko, co ci rozkażę, a Aaron, brat twój, będzie przemawiał do faraona, ażeby wypuścił Izraelitów ze swego kraju, 3 Ja zaś uczynię nieustępliwym serce faraona i pomnożę moje znaki i moje cuda w kraju egipskim. 4 Faraon nie usłucha was, toteż wyciągnę rękę moją nad Egiptem i wywiodę z Egiptu moje zastępy, mój lud, synów Izraela z pośrodka nich, wśród wielkich kar. 5 I poznają Egipcjanie, że Ja jestem Pan, gdy wyciągnę rękę przeciw Egiptowi i wyprowadzę z pośrodka nich Izraelitów».”

Jak wiemy to wszystko się stało, tak jak Bóg powiedział, ta potem się działo. W trakcie plag, Bóg też zapowiadał co się wydarzy a faraon osobiście się o tym przekonał IIMoj/Wj 9:1-7 „1 Rzekł Pan (Jahwe) do Mojżesza: «Idź do faraona i powiedz mu: Tak powiedział Pan (Jahwe), Bóg Hebrajczyków: Wypuść mój lud, aby Mi służył. 2 Jeżeli ich nie wypuścisz, a będziesz ich jeszcze zatrzymywał. 3 oto ręka Pana (Jahwe) porazi bydło twoje na polu, konie, osły, wielbłądy, woły i owce, i będzie bardzo wielka zaraza. 4 Lecz Pan (Jahwe) oddzieli bydło Izraelitów od bydła Egipcjan. Z izraelskiego nic nie zginie». 5 Pan (Jahwe) ustalił czas, mówiąc: «Jutro uczyni to Pan (Jahwe) w tym kraju». 6 I nazajutrz Pan (Jahwe) uczynił to, że wyginęło wszelkie bydło Egipcjan, a z bydła Izraelitów nic nie zginęło. 7 Faraon posłał na zwiady, i oto nic nie zginęło z bydła izraelskiego. Jednak serce faraona było uparte, i nie puścił ludu. „

Wspominam o tym abyśmy wiedzieli, że zapowiedź Boża, zwana także proroctwem, która pochodzi od Boga wypełni się, czy tego chcemy czy nie.

Bóg potwierdził to słowami u proroka Amosa, gdy czytamy Am 3:7

„7 Bo Pan Bóg (Jahwe) nie uczyni niczego, jeśli nie objawi swego zamiaru sługom swym, prorokom. „

Ci co badają Słowo Boże wiedzą, że jest wiele proroctw zapisanych w Biblii, które się wypełniły, czy to na narodzie wybranym, Izraelu, czy to na poganach.

Bóg dał takie świadectwo gdy czytamy IVMoj/Lb 12:6

„6 rzekł: «Słuchajcie słów moich: Jeśli jest u was prorok, objawię mu się przez widzenia, w snach będę mówił do niego.”

Widzimy to działanie na przykładzie Jakuba IMoj/Rdz 46:1-4 „1 Izrael wyruszył w drogę z całym swym dobytkiem. A gdy przybył do Beer-Szeby, złożył ofiarę Bogu ojca swego, Izaaka. 2 Bóg zaś w widzeniu nocnym tak odezwał się do Izraela: «Jakubie, Jakubie!» A gdy on odpowiedział: «Oto jestem», 3 rzekł do niego: «Jam jest Bóg, Bóg ojca twego. Idź bez obawy do Egiptu, gdyż uczynię cię tam wielkim narodem. 4 Ja pójdę tam z tobą i Ja stamtąd cię wyprowadzę, a Józef zamknie ci oczy». „

Na przykładzie ap. Pawła Dz Ap 16:9-10

„9 W nocy miał Paweł widzenie: jakiś Macedończyk stanął [przed nim] i błagał go: «Przepraw się do Macedonii i pomóż nam!» 10 Zaraz po tym widzeniu staraliśmy się wyruszyć do Macedonii w przekonaniu, że Bóg nas wezwał, abyśmy głosili im Ewangelię.”

Także i dzisiaj Bóg do nas również przemawia przez widzenia i sny.

Mamy piękny przykład u proroka Izajasza gdy czytamy w Iz 7:14

„14 Dlatego Pan sam da wam znak:

Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel.”

Każdy dzisiaj wie, że to proroctwo wypełniło się na osobie Pana Jezusa, o Nim mówił, wiele wieków przed narodzeniem, tak samo jak i jakubowi Bóg objawił co się stanie z Izraelem i wiemy, że po 430 latach wyszli z Egiptu.

Pamiętajmy jednak, że nie trzeba czekać wiele wieków aby proroctwo się wypełniło, mamy przykład Agabosa, gdy czytamy Dz Ap 21:10-12

„10 Kiedyśmy tam przez dłuższy czas mieszkali, przyszedł z Judei pewien prorok, imieniem Agabos. 11 Przybył do nas, wziął pas Pawła, związał sobie ręce i nogi i powiedział: «To mówi Duch Święty: Tak Żydzi zwiążą w Jerozolimie męża, do którego należy ten pas, i wydadzą w ręce pogan». 12 Kiedyśmy to usłyszeli, razem z miejscowymi braćmi zaklinaliśmy Pawła, aby nie szedł do Jerozolimy.”

Niedługo po tym, gdy ap. Paweł pojechał do Jerozolimy to wszystko się na nim wypełniło.

Bóg jest taki sam i dzisiaj. To co zapowiedział to się na pewno stanie. Bóg realizuje swój plan czy tego chcemy czy nie. Pamiętajmy o tym, dlatego z bojaźnią zabiegajmy o swoje zbawienie. Szalom.

PALEC BOŻY

Czytając w IIMoj/Wj 8:12-15 spotykamy określenie „Palec Boży”

„12 I rzekł Pan (Jahwe) do Mojżesza: «Powiedz Aaronowi: Wyciągnij laskę swoją i uderz proch ziemi, aby zamienił się w komary na całej ziemi egipskiej». 13 I uczynili tak: Aaron wyciągnął rękę swoją i laskę i uderzył proch ziemi. Komary pokryły ziemię i bydło, cały proch ziemi w kraju egipskim zamienił się w komary. 14 Lecz to samo starali się uczynić czarownicy dzięki swej wiedzy tajemnej, by sprowadzić komary, ale tego nie potrafili. Przyszły komary na ziemię i na zwierzęta. 15 Wówczas rzekli czarownicy do faraona: «Palec to Boży», ale serce faraona pozostało uparte i nie usłuchał ich, co też Pan (Jahwe) zapowiedział. „

Jak pamiętamy wcześniej, czarownicy egipscy potrafili uczynić te same znaki co Mojżesz, tego jednak już nie i dlatego stwierdzili, że jest to „Palec Boży”. Zastanówmy się co to może znaczyć? Gdy otworzymy Ewangelię Łk 11-18-20 czytamy takie słowa

„18 Jeśli więc i szatan z sobą jest skłócony, jakże się ostoi jego królestwo? Mówicie bowiem, że Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy. 19 Lecz jeśli Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy, to przez kogo je wyrzucają wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. 20 A jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże.”

Chciałbym zwrócić uwagę na słowa pana Jezusa „Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy” co to może znaczyć znajdujemy w Ewangelii Mateusza gdy czytamy Mt 12:27-28

„27 I jeśli Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy, to przez kogo je wyrzucają wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. 28 Lecz jeśli Ja mocą Ducha Bożego wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło do was królestwo Boże. „

Zobaczcie co mówi Pan Jezus, że robi to mocą Ducha Bożego. Czyli palec Boży to jest moc Ducha św. Potwierdza to ap. Piotr gdy daje świadectwo p Panu Jezusie w Dz Ap 10:38 „38 Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. „

Jeszua namaszczony Duchem św i mocą! Tak samo i Bóg namaścił Mojżesza duchem i mocą, dlatego szedł i Jego imieniu działał wielki znaki i cuda. Tak samo jak to czynił i Pan Jezus, jak czytamy u Hebrajczyków Hbr 2:3-4

„… Było ono głoszone na początku przez Pana, a umocnione u nas przez tych, którzy je słyszeli. 4 Bóg zaś uwierzytelnił je cudami, znakami przedziwnymi, różnorakimi mocami i udzielaniem Ducha Świętego według swej woli.”

MODLITWA

W dzisiejszym czytaniu mamy piękny przykład dla nas abyśmy w naszych działaniach zawsze pamiętali o modlitwie do Boga, czytajmy IIMoj/Wj 8:5-9

„5 Odpowiedział Mojżesz faraonowi: «Powiedz mi, kiedy mam prosić za ciebie, za twoje sługi i za lud twój, by Pan (Jahwe) oddalił żaby od ciebie i od domów twoich, aby pozostały tylko w Nilu». 6 Odpowiedział: «Jutro». I rzekł Mojżesz: «Stanie się według słowa twego, abyś poznał, że nie ma nikogo jak Pan (Jahwe), nasz Bóg. 7 Żaby odejdą od ciebie, od twoich domów, od twoich sług i od ludu twego i pozostaną jedynie w Nilu». 8 Potem Mojżesz z Aaronem odeszli od faraona, a Mojżesz błagał Pana (Jahwe) o spełnienie obietnicy, jaką w sprawie żab uczynił faraonowi. 9 Pan (Jahwe) uczynił według prośby Mojżesza. Żaby wyginęły w domach, na polach i na podwórzach.”

Mojżesz błagał Boga aby spełnił to co obiecał Mojżeszowi, tak samo i w wypadku plagi much IIMoj/Wj 8:25-27

„25 Odpowiedział Mojżesz: «Oto ja, gdy wyjdę od ciebie, będę prosił Pana, a jutro muchy usuną się od faraona, od sług jego i od ludu jego, tylko niech faraon nie oszukuje nas więcej, nie wypuszczając ludu, i pozwoli ludowi złożyć ofiarę Panu». 26 I wyszedł Mojżesz od faraona, i błagał Pana. 27 Pan zaś uczynił według próśb Mojżesza i usunął muchy od faraona, sług jego i od jego ludu. Nie pozostała ani jedna. „

Tak samo i Pan Jezus poucza i nas abyśmy wołali do naszego Boga, gdy czytamy Łk 18:7-8

„7 A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? 8 Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?»

Apostoł Paweł trzy razy wołał do Pana w swojej sprawie 2Kor 12:7-8

„7 Aby zaś nie wynosił mnie zbytnio ogrom objawień, dany mi został oścień dla ciała, wysłannik szatana, aby mnie policzkował - żebym się nie unosił pychą. 8 Dlatego trzykrotnie prosiłem Pana, aby odszedł ode mnie, 9 lecz mi powiedział: «Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali». …”

Paweł nie został wysłuchany, gdyż wola Boża było aby w ten sposób cierpiał dla Pana, przez co jego wiara miała być większa.

Jak wiemy, tak samo i Pan Jezus często się modlił i On został wysłuchany, jak czytamy w Hbr 5:7

„7 Z głośnym wołaniem i płaczem za dni ciała swego zanosił On gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości.”

Dlatego zawsze się módlmy i w wierze nie ustawajmy, a dobry Bóg da nam to co dla nas potrzebne abyśmy życie mieli. Szalom.

ZIEMIA

W dzisiejszym czytani znajdujemy ciekawy werset o ziemi, że jest Pana IIMoj/Wj 9:29

„29 Odpowiedział mu Mojżesz: «Gdy wyjdę z miasta, wyciągnę dłonie do Pana. Grzmoty ustaną, a gradu nie będzie więcej, byś poznał, że ziemia należy do Pana. „

Ziemia należy do Pana jak czytamy IIMoj/Wj 19:3-5

„3 Mojżesz wstąpił wtedy do Boga, a Pan zawołał na niego z góry i powiedział: «Tak powiesz domowi Jakuba i to oznajmisz Izraelitom: 4 Wyście widzieli, co uczyniłem Egiptowi, jak niosłem was na skrzydłach orlich i przywiodłem was do Mnie. 5 Teraz jeśli pilnie słuchać będziecie głosu mego i strzec mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich narodów, gdyż do Mnie należy cała ziemia."

Dlatego dla naszego Boga ważne jest aby Jego ziemia była w poszanowaniu. Przez brak poszanowania, Izrael wszedł w posiadanie ziemi pogan, gdyż poganie ja splugawili, jak czytamy w IIIMoj/Kpł 18:24-30

„24 Tymi wszystkimi rzeczami nie plugawcie się, bo tymi wszystkimi rzeczami plugawiły się narody, które wypędzam przed wami. 25 Także i ziemia stała się nieczysta. Ukarałem ją więc za jej winę, a ziemia wypluła swoich mieszkańców. 26 Strzeżcie więc ustaw i wyroków moich, nie czyńcie nic z tych obrzydliwości. Nie będzie ich czynić ani tubylec, ani przybysz, który osiedlił się wśród was. 27 Bo wszystkie te obrzydliwości czynili mieszkańcy ziemi, którzy byli przed wami, i ziemi została splugawiona. 28 Ale was ziemia nie wyplunie z powodu splugawienia jej, tak jak wypluła naród, który był przed wami. 29 Bo każdy, kto czyni jedną z tych obrzydliwości, wszyscy, którzy je czynią, będą wyłączeni spośród swojego ludu. 30 Będziecie więc przestrzegać mego zarządzenia, abyście nie czynili nic z obrzydliwych obyczajów, którymi się rządzono przed wami, abyście nie splugawili się przez nie. Ja jestem Pan, Bóg wasz!»”

Jak pamiętamy, ziemia nie była przedmiotem handlu, tylko dziedziczenia, zgodnie z Prawem jakie Bóg dał Mojżeszowi IIIMoj/Kpł 25:23-28

„23 Nie wolno sprzedawać ziemi na zawsze, bo ziemia należy do Mnie, a wy jesteście u Mnie przybyszami i osadnikami. 24 Dlatego będziecie pozwalać na wykup wszelkich gruntów należących do was. 25 Jeżeli twój brat zubożeje i sprzeda swoją posiadłość, wtedy wystąpi jego najbliższy krewny jako "wykupujący" i odkupi ziemię sprzedaną przez brata. 26 Jeżeli zaś kto nie ma "wykupującego", ale sam zdobędzie dostateczne środki na wykup, 27 to obliczy lata od czasu sprzedaży, zwróci nabywcy gruntu nadwyżkę i wróci do swej posiadłości. 28 Jeżeli jednak nie będzie miał dostatecznych środków na wykup, w takim razie grunt pozostanie we władaniu nabywcy aż do roku jubileuszowego. W roku jubileuszowym grunt przejdzie znowu w posiadanie dawnego właściciela.”

Bóg dał ziemię, jak czytamy w Ps 115 synom ludzkim Ps 115:15-16

„15 Błogosławieni jesteście przez Pana, co stworzył niebo i ziemię. 16 Niebo jest niebem Pana, synom zaś ludzkim dał ziemię.”

Dlatego jak czytamy w Rz 8:18-23

„18 Sądzę bowiem, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić. 19 Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. 20 Stworzenie bowiem zostało poddane marności - nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał - w nadziei, 21 że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych. 22 Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. 23 Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując - odkupienia naszego ciała.”

Stworzenie Boże i święci Pańscy oczekują przyjścia Pana po swój lud i odnowienia ziemi. Niestety nasza ziemia jest zniszczona. Bóg to wiedział już dawno temu i zapowiedział, że ukaże tych co niszczą ziemię, gdy czytamy w Ap 11:18

„18 I rozgniewały się narody, a nadszedł Twój gniew i pora na umarłych, aby zostali osądzeni, i aby dać zapłatę sługom Twym prorokom i świętym, i tym, co się boją Twojego imienia, małym i wielkim, i aby zniszczyć tych, którzy niszczą ziemię».”

Dlatego dbajmy o środowisko, każdy jak potrafi najlepiej, gdyż ziemia należy do Pana. Oby się nie okazało, że przez plugawienie i niszczenie ziemi nie mamy Bożego błogosławieństwa. Szalom.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

ZIEMIA OBIECANA

Czytając IVMoj/Pwt 4:1-2 mamy jasny nakaz zachowania Prawa tego, że niczego nie wolno ujmować ani dodawać. Po to, żeby żyli w ziemi, którą idą posiąść. Przypomnienie tego znajdujemy też w VMoj/Pwt 6:1-3, aby ci dobrze się powodziło. Bóg upominał Izrael, jego lud, aby przestrzegał Jego praw i nakazów, bo to zapewni im pomoc Boga i bezpieczny pobyt w ziemi obiecanej. Ostrzegał, jeżeli zaczną grzeszyć, uprawiać bałwochwalstwo, to długo nie będą w ziemi obiecanej VMoj/Pwt 4:25-26

Gdy tak czytałem te słowa to przypomniały mi się słowa naszego Pana Jeszuy Mesjasza Mt 5:17-19, ani jedna jota nie przeminie, kto zniesie będzie najmniejszy.

Czy zatem dzisiaj mamy prawo, aby zmieniać, usuwać czy dodawać coś do Bożego Prawa. Na pewno nie. Jasno wynika to ze słów Pana Jezusa. Gdy to robimy, to brak nam bojaźni Bożej, o której dzisiaj czytaliśmy, co więcej jest to zagrożone tym, żre nie wejdziemy do naszej ojczyzny. Możemy wyraźnie zobaczyć analogie, Izrael – Ziemia Obiecana, Ciało Chrystusa – Ojczyzna Niebiańska, jak czytamy Flp 3:20-21 – nasza ojczyzna jest w niebie, dlatego nie lekceważmy Prawa Bożego, bo jak tamci poginęli i weszli tylko ci, co przylgnęli do Boga, tak samo będzie i teraz. Pamiętajmy, że zapłata za grzech jest śmierć Rz 6:21-23. Dlatego nie dajmy się oszukiwać, że jak grzeszymy to będziemy zbawieni z łaski. To jest kłamstwo głoszone w imię Boga. Bóg jest święty, jacy zatem mamy być my? Pomyśl.

DEKALOG

Piąty rozdział VMoj/Pwt poświęcony jest Dziesięciu Przykazaniom, jak czytamy VMoj/Pwt 4:12-13, Bóg dał Dziesięć Słów i rozkazał je pełnić. Czy zatem je wypełniasz, zachowujesz jako sługa Boży Dziesięć Przykazań? Pochylmy się wspólnie nad nimi, jak to z tym jest, jakie one są.

PIERWSZE PRZYKAZANIE VMoj/Pwt 5:7, mówi o wierności Bogu. Przypomina o tym Mojżesz w VMoj/Pwt 6:4-5 „Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem - Panem jedynym.” Bóg jest jeden i nie ma innego. Nie ma trzech Bogów. Dla Żyda Bóg był jeden, Izrael jako jedyny był monoteistyczny, wszystkie ludy wokół miały wielu bogów, Izrael nie. Tak tez jest i dzisiaj, nic się nie zmieniło. Apostoł Paweł pisał jasno 1Kor 8:6 „dla nas istnieje tylko jeden Bóg, Ojciec,”, tak samo rozumiał Jeszua gdy mówił do uczniów ew. J 20:17 „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”, w liście do Tymoteusza czytamy „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus,” 1Tm 2:5-6.

Jak widzimy z powyższych tekstów, Bóg jest jeden, Jeszua nie jest Bogiem Ojcem, bo jak sam powiedział ma Ojca i ma Boga. Jeszua jest Synem, jest pośrednikiem, odbiera taka sama cześć jak Ojciec, ale nie jest Ojcem. Więcej na ten temat innym razem, myślę, że to co już pokazałem daje sporo do myślenia.

DRUGIE PRZYKAZANIE VMoj/Pwt 5:8-10 – zakaz czynienia podobizn Boga. To bardzo ważna sprawa, dzisiaj czytaliśmy VMoj/Pwt 4:15-20 „Pilnie się wystrzegajcie - skoroście nie widzieli żadnej postaci w dniu, w którym mówił do was Pan spośród ognia na Horebie - 16 abyście nie postąpili niegodziwie i nie uczynili sobie rzeźby przedstawiającej podobiznę mężczyzny lub kobiety,”

Jestem przekonany, że tego nie trzeba komentować, jasno i wyraźnie, NIE WIDZIAŁEŚ – NIE CZYŃ! Tu jest potrzebna bojaźń Boża i posłuszeństwo, a z posłuszeństwem bywa różnie. Częstym argumentem, na to, że można czynić obrazy, są słowa, że ja nie czczę innych bogów tylko poprzez obraz Boga prawdziwego. Niestety to jest bardzo duży błąd, możemy o tym przeczytać w IIMoj/Wj 32:1-8. Aaron, uczynił wizerunek cielca i to był Bóg, który wyprowadził ich z Egiptu, jak czytamy była to uroczystość „«Jutro będzie uroczystość ku czci Pana (Jahwe)». Czyli jak widać nie była to uroczystość na cześć cielca, a jednak Bóg bardzo się pogniewał na Izraela. Dlatego jak czytamy w ew. J 1:18 „Boga nikt nigdy nie widział; jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, On (Go) objawił” dlatego i sam Jeszua oddawał Bogu cześć w Duchu i Prawdzie i tak nauczał innych ew. J 4:23-24. Czy naprawdę tak dużo stracisz jak usuniesz ze swego życia i domu obrazy? Przecież to nie podoba się twojemu Bogu. Niestety, tragiczna sprawą jest to co zrobił kościół Rzymskokatolicki, zmienił Dekalog i usunął drugie przykazanie, zobacz slajd, zobacz w katechizmie, nie ma tam tego przykazania. Drugie przykazanie w katechizmie to „Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno”.

TRZECIE PRZYKAZANIE VMoj/Pwt 5:11 – „Nie będziesz brał imienia Pana (Jahwe), Boga twego, do czczych rzeczy,”. Dzisiaj tak się składa, że wiele osób nie wie jak Bóg ma na imię. Imię Boże zakryte w Słowie Bożym wstawiając słowo Pan lub Bóg. Dzisiaj wielu wierzących myśli, że Bóg ma na imię Pan. Zobaczmy co na ten temat mówi Słowo Boże, czytając IIMoj/Wj 3:13-15, dowiadujemy się, że Bóg ma na imię Jahwe – Jestem który Jestem. W IIMoj 6:2-3 jest wyraźnie „Ja objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, ale imienia mego, Jahwe, nie objawiłem im.” Dlatego jak napisał Psalmista PS 43:4 „imię Jego wspólnie wywyższajmy”

Bóg ma na imię Jahwe, nie Adonai, Najwyższy, Wiekuisty, Pan czy Bóg. Nasz Bóg ma na imię JAHWE a nasz Pan Jeszua.

Ważna sprawa, nie ty czy ja, czy inny gorliwy wierzący będzie karał za nadużywanie imienia Bożego tylko jak czytamy sam Bóg, „bo nie dozwoli Pan (Jahwe), by pozostał bezkarny ten, kto bierze Jego imię do czczych rzeczy.” - więc zostawmy to Bogu

CZWARTE PRZYKAZANIE VMoj 5:12-15 – pamiętaj o dniu szabatu (sobota).

Dzisiaj jest wielka dyskusja a czasami nawet i walka, że szabat nie ważny tylko niedziela. Jest to oczywiście kłamstwo i odrzucanie bożych przykazań. Bo szabat jest znakiem pomiędzy Bogiem a Jego ludem Ez 20:11-12, cudzoziemiec, który przyłączy się do Boga a zachowa szabat będzie przyjęty Iż 56:1-4, Jeszua jest Panem szabatu ew. Mt 12:1-8, apostoł Paweł w szabat spotykał się na modlitwę Dz Ap 16:13-15 oraz jasno napisał że pozostaje szabat dla ludu bożego Hbr 4:9. Niestety w katechizmie, nie znajdziecie tego przykazania, zmienili, sprawdź.

Dla tych, co nauczają, że to tylko dla Żydów było, to niech przeczytają Dekalog w IIMoj/Wj 20:11, tam jest, że ze względu na stworzenie.

PIĄTE PRZYKAZANIE VMoj/Pwt 5:16 – czcij matkę i ojca

Ważne Prawo, gdyż za to groziła śmierć IIIMoj 20:9, przypomina też o tym ap. Paweł Ef 6:1-3. Jest to nakaż Boży i apostolski abyśmy czcili i kochali naszych rodziców, a Bóg będzie nam błogosławił.

SZÓSTE PRZYKAZANIE VMoj/Pwt 5:17 nie zabija – nie morduj

Zabójstwo czy morderstwo podlegało każe śmierci. Jeszua podniósł poprzeczkę wskazując na serce Mt 5:21-22, pamiętajmy o tym.

SIÓDME PRZYKAZANIE VMoj 5:18 nie cudzołóż

Za cudzołóstwo groziła kara śmierci IIIMoj/Kpł 20:10. Jeszua podniósł poprzeczkę Mt 5:27-28 i 31-32

ÓSME PRZYKAZANIE VMoj/Pwt 5:19 nie kradnij.

Złodzieje nie posiądą Królestwa Bożego, dlatego ap. Paweł Ef 4:28, nakazywał aby pracować.

DZIEWIĄTE PRZEKAZANIE VMoj/Pwt 5:20-21 fałszywe świadectwo

To ważne przykazanie, które ma duży wpływ na stosunki społeczne, dlatego musiało być dwóch świadków VMoj/Pwt 19:15-19, Bóg zakazuje fałszywie przysięgać IIIMoj/Kpł 19:11-12, to tego przykazania nawiązuje tez Jeszua Mt 5:33-37

DZIESIĄTE PRZYKAZANIE VMoj/Pwt 5:21 nie będziesz pożądał

Pożądliwość jest bardzo złym uczuciem i prowadzi do grzechu a grzech do śmierci, dlatego Jeszua nauczał Mt 6:19-22, ap. Jaku napisał bardzo jasno i to niech będzie dla nas przestrogą Jk 1:12-16 „12 Błogosławiony mąż, który wytrwa w pokusie, gdy bowiem zostanie poddany próbie, otrzyma wieniec życia, obiecany przez Pana tym, którzy Go miłują. 13 Kto doznaje pokusy, niech nie mówi, że Bóg go kusi. Bóg bowiem ani nie podlega pokusie ku złemu, ani też nikogo nie kusi. 14 To własna pożądliwość wystawia każdego na pokusę i nęci. 15 Następnie pożądliwość, gdy pocznie, rodzi grzech, a skoro grzech dojrzeje, przynosi śmierć. 16 Nie dajcie się zwodzić, bracia moi umiłowani!

Tak na szybko omówiłem dziesięć Przykazań, mam nadzieję, że na coś zwróciłem przy tej okazji wam uwagę.

Kończąc dzisiejsze komentarz pamiętajmy, że Bóg od nas wszystkich oczekuje wierności VMoj/Pwt 6:13-18. Uznajmy zatem, że Bóg Jahwe jest naszym Bogiem VMoj/Pwt 7:9-11. O niczym innym nie nauczali apostołowie, ap. Paweł Rz 13:9-12, przykazania są zbroja światła, ap. Jan jasno napisał, że miłość względem Boga polega na przestrzeganiu Jego przykazań 1J 5:2-3.

Dzisiejsza Parsza Waetchanan – I Prosiłem, jest poświęcona miłości do Boga i zachowania Jemu wierności. Podzieliłem ja na dwa tematy O ZACHOWANIU TORY – słów kilka oraz DEKALOG – dziesięć Bożych Przykazań

O ZACHOWANIU TORY – słów kilka

Czytając IVMoj/Pwt 4:1-2 mamy jasny nakaz zachowania Prawa i niczego nie ujmowania ani dodawania aby żyli w ziemi, którą idą posiąść: „12 I przemówił do was Pan, Bóg wasz, spośród ognia. Dźwięk słów słyszeliście, ale poza głosem nie dostrzegliście postaci. 13 Oznajmił wam swe przymierze, gdy rozkazał wam pełnić Dziesięć Przykazań (Słów) i napisał je na dwóch tablicach kamiennych.”

Przypomnienie tego znajdujemy też w VMoj/Pwt 6:1-3: „2 Będziesz się bał Pana, Boga swego, zachowując wszystkie Jego nakazy i prawa, które ja tobie rozkazuję wypełniać, tobie, twym synom i wnukom po wszystkie dni życia twego, byś długo mógł żyć. 3 Słuchaj, Izraelu, i pilnie tego przestrzegaj, aby ci się dobrze powodziło i abyś się bardzo rozmnożył, jak ci przyrzekł Pan, Bóg ojców twoich, że ci da ziemię opływającą w mleko i miód.”

Aby ci się dobrze powodziło. Bóg upominał Izrael, jego lud, aby przestrzegał Jego praw i nakazów, bo to zapewni mu pomoc Boga i bezpieczny pobyt w ziemi obiecanej.

Ostrzegał, jeżeli zaczną grzeszyć, uprawiać bałwochwalstwo, to długo nie będą w ziemi obiecanej VMoj/Pwt 4:25-26: „25 Gdy wydacie na świat synów i wnuków i dożyjecie starości w tym kraju, a sprzeniewierzycie się i uczynicie sobie posągi, podobiznę czegokolwiek, czyniąc to, co jest złe w oczach Pana, waszego Boga, drażniąc Go: 26 biorę dziś niebo i ziemię przeciwko wam na świadków, że prędko zostaniecie wytraceni z powierzchni ziemi, do której idziecie przez Jordan, aby ją posiąść. Niedługo bawić będziecie na niej, gdyż na pewno zostaniecie wytępieni.”

Gdy tak czytałem te wersety, to przypomniały mi się słowa naszego Pana Jeszuy Mesjasza Mt 5:17-19: „17 Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. 18 Zaprawdę. bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. 19 Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim.”

Ani jedna jota nie przeminie, kto zniesie będzie najmniejszy.

Czy zatem dzisiaj mamy prawo, aby zmieniać, usuwać czy dodawać coś do Bożego Prawa. Na pewno nie. Jasno wynika to ze słów Pana Jezusa. Gdy to robimy, to brak nam bojaźni Bożej, o której dzisiaj czytaliśmy, co więcej jest to zagrożone tym, żre nie wejdziemy do naszej ojczyzny. Możemy wyraźnie zobaczyć analogie, Izrael – Ziemia Obiecana, Ciało Chrystusa – Ojczyzna Niebiańska, jak czytamy Flp 3:20-21: ” 20 Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, 21 który przekształci nasze ciało poniżone, na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować.”

– nasza ojczyzna jest w niebie, dlatego nie lekceważmy Prawa Bożego, bo jak tamci poginęli i weszli tylko ci, co przylgnęli do Boga, tak samo jest i teraz.

Wyraźnie napisał o tym ap. Paweł w Rz 2:13 „13 Nie ci bowiem, którzy przysłuchują się czytaniu Prawa, są sprawiedliwi wobec Boga, ale ci, którzy Prawo wypełniają, będą usprawiedliwieni. (BT)

(13) Bo nie tych, którzy są słuchaczami Prawa, uzna Bóg za sprawiedliwych, lecz ci, którzy pełnią uczynki zgodne z Prawem, doznają usprawiedliwienia. (BP)”

Tych, którzy wypełniają Prawo Boże, Bóg uzna za sprawiedliwych i będą usprawiedliwieni.

Pamiętajmy, że zapłatą za grzech jest śmierć Rz 6:21-23: „21 Jakiż jednak pożytek mieliście wówczas z tych czynów, których się teraz wstydzicie? Przecież końcem ich jest śmierć 22 Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego - życie wieczne. 23 Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.”

Dlatego nie dajmy się oszukiwać, że jak grzeszymy to będziemy zbawieni z łaski. To jest kłamstwo głoszone w imię Boga. Bóg jest święty, jacy zatem mamy być my? Pomyśl.

DEKALOG - Dziesięć Bożych Przykazań

Piąty rozdział VMoj/Pwt poświęcony jest Dziesięciu Przykazaniom, jak czytamy VMoj/Pwt 4:12-13: „12 I przemówił do was Pan, Bóg wasz, spośród ognia. Dźwięk słów słyszeliście, ale poza głosem nie dostrzegliście postaci. 13 Oznajmił wam swe przymierze, gdy rozkazał wam pełnić Dziesięć Przykazań (Słów) i napisał je na dwóch tablicach kamiennych.”

Bóg dał Dziesięć Słów i rozkazał je pełnić. Czy zatem je wypełniasz, zachowujesz jako sługa Boży Dziesięć Przykazań? Pochylmy się wspólnie nad nimi, jak to z tym jest, jakie one są.

PIERWSZE PRZYKAZANIE VMoj/Pwt 5:7: „7 Nie będziesz miał bogów innych oprócz Mnie.”

Przykazanie to mówi o wierności Bogu. Przypomina o tym Mojżesz w VMoj/Pwt 6:4-5: „4 Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem - Panem jedynym. 5 Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił.”

„Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem - Panem jedynym.” Bóg jest jeden i nie ma innego. Nie ma trzech Bogów. Dla Żyda Bóg był jeden, Izrael jako jedyny był monoteistyczny, wszystkie ludy wokół miały wielu bogów, Izrael nie.

Tak też jest i dzisiaj, nic się nie zmieniło. Apostoł Paweł pisał jasno 1Kor 8:6: „6 dla nas istnieje tylko jeden Bóg, Ojciec, od którego wszystko pochodzi i dla którego my istniejemy, oraz jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko się stało i dzięki któremu także my jesteśmy. „

„dla nas istnieje tylko jeden Bóg, Ojciec,”, tak samo rozumiał Jeszua gdy mówił do uczniów ew. J 20:17 „17 Rzekł do niej Jezus: «Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: "Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego"»”,

Jak widzimy z powyższych tekstów, Bóg jest jeden, Jeszua nie jest Bogiem Ojcem, bo jak sam powiedział ma Ojca i ma Boga. Jeszua jest Synem, jest pośrednikiem, odbiera taką samą cześć jak Ojciec, ale nie jest Ojcem. Więcej na ten temat innym razem, myślę, że to co już pokazałem daje sporo do myślenia.

DRUGIE PRZYKAZANIE VMoj/Pwt 5:8-10: „8 Nie uczynisz sobie posągu ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko albo na ziemi nisko, lub w wodzie poniżej ziemi. 9 Nie będziesz oddawał im pokłonu ani służył. Bo Ja jestem Pan, Bóg twój, Bóg zazdrosny, karzący nieprawość ojców na synach w trzecim i w czwartym pokoleniu - tych, którzy Mnie nienawidzą, 10 a który okazuje łaskę w tysiącznym pokoleniu tym, którzy Mnie miłują i strzegą moich przykazań.”

– zakaz czynienia podobizn Boga.

To bardzo ważna sprawa, dzisiaj czytaliśmy VMoj/Pwt 4:15-20 „15 Pilnie się wystrzegajcie - skoroście nie widzieli żadnej postaci w dniu, w którym mówił do was Pan spośród ognia na Horebie - 16 abyście nie postąpili niegodziwie i nie uczynili sobie rzeźby przedstawiającej podobiznę mężczyzny lub kobiety, 17 podobiznę jakiegokolwiek zwierzęcia, które jest na ziemi, podobiznę jakiegokolwiek ptaka, latającego pod niebem, 18 podobiznę czegokolwiek, co pełza po ziemi, podobiznę ryby, która jest w wodach - pod ziemią. 19 Gdy podniesiesz oczy ku niebu i ujrzysz słońce, księżyc i gwiazdy, i wszystkie zastępy niebios, obyś nie pozwolił się zwieść, nie oddawał im pokłonu i nie służył, bo Pan, Bóg twój, przydzielił je wszystkim narodom pod niebem. 20 A was Pan wybrał sobie, wyprowadził was z pieca do topienia żelaza, z Egiptu, abyście się stali Jego ludem, Jego własnością, jak dziś jesteście.”

Jestem przekonany, że tego nie trzeba komentować, jasno i wyraźnie, NIE WIDZIAŁEŚ – NIE CZYŃ!

Tu jest potrzebna bojaźń Boża i posłuszeństwo, a z posłuszeństwem bywa różnie. Częstym argumentem, na to, że można czynić obrazy, są słowa, że ja nie czczę innych bogów tylko poprzez obraz Boga prawdziwego.

Niestety to jest bardzo duży błąd, możemy o tym przeczytać w IIMoj/Wj 32:1-8:” 1 A gdy lud widział, że Mojżesz opóźniał swój powrót z góry, zebrał się przed Aaronem i powiedział do niego: «Uczyń nam boga, który by szedł przed nami, bo nie wiemy, co się stało z Mojżeszem, tym mężem, który nas wyprowadził z ziemi egipskiej». 2 Aaron powiedział im: «Pozdejmujcie złote kolczyki, które są w uszach waszych żon, waszych synów i córek, i przynieście je do mnie». 3 I zdjął cały lud złote kolczyki, które miał w uszach, i zniósł je do Aarona. 4 A wziąwszy je z ich rąk nakazał je przetopić i uczynić z tego posąg cielca ulany z metalu. I powiedzieli: «Izraelu, oto bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej». 5 A widząc to Aaron kazał postawić ołtarz przed nim i powiedział: «Jutro będzie uroczystość ku czci Pana (Jahwe)». 6 Wstawszy wcześnie rano, dokonali całopalenia i złożyli ofiary biesiadne. I usiadł lud, aby jeść i pić, i wstali, żeby się bawić. 7 Pan rzekł wówczas do Mojżesza: «Zstąp na dół, bo sprzeniewierzył się lud twój, który wyprowadziłeś z ziemi egipskiej. 8 Bardzo szybko odwrócili się od drogi, którą im nakazałem, i utworzyli sobie posąg cielca ulanego z metalu i oddali mu pokłon, i złożyli mu ofiary, mówiąc: "Izraelu, oto twój bóg, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej"». „

Aaron, uczynił wizerunek cielca i to był Bóg, który wyprowadził ich z Egiptu, jak czytamy była to uroczystość „«Jutro będzie uroczystość ku czci Pana (Jahwe)». Czyli jak widać nie była to uroczystość na cześć cielca, a jednak Bóg bardzo się pogniewał na Izraela.

Dlatego jak czytamy w ew. J 1:18 „Boga nikt nigdy nie widział; jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, On (Go) objawił” Dlatego i sam Jeszua oddawał Bogu cześć w Duchu i Prawdzie i tak nauczał innych, ew. J 4:23-24:” 23 Nadchodzi jednak godzina, owszem już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec. 24 Bóg jest duchem: potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie».”

Czy naprawdę tak dużo stracisz jak usuniesz ze swego życia i domu obrazy, medaliki czy figury? Przecież to nie podoba się twojemu Bogu. Niestety, tragiczną sprawą jest to co zrobił kościół Rzymskokatolicki, zmienił Dekalog i usunął drugie przykazanie, zobacz slajd, zobacz w katechizmie, nie ma tam tego przykazania. Drugie przykazanie w katechizmie to „Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno”.

TRZECIE PRZYKAZANIE VMoj/Pwt 5:11 „11 Nie będziesz brał imienia Pana (Jahwe), Boga twego, do czczych rzeczy, bo nie dozwoli Pan (Jahwe), by pozostał bezkarny ten, kto bierze Jego imię do czczych rzeczy.”

„Nie będziesz brał imienia Pana (Jahwe), Boga twego, do czczych rzeczy,”.

Dzisiaj tak się składa, że wiele osób nie wie jak Bóg ma na imię. Imię Boże zostało zakryte w Słowie Bożym. Tłumacze zamiast imienia Bożego Jahwe wstawili słowo Pan lub Bóg. Dzisiaj wielu wierzących myśli, że Bóg ma na imię Pan. Zobaczmy co na ten temat mówi Słowo Boże, czytając IIMoj/Wj 3:13-15: „13 A Mojżesz rzekł do Boga: Jeśli zatem udam się do synów Izraela i powiem im: Bóg waszych ojców przysłał mnie do was, a oni mnie zapytają: Jakie jest Jego imię? - co mam im odpowiedzieć? 14 Bóg odrzekł Mojżeszowi: JESTEM, KTÓRY JESTEM! I dodał: Tak odpowiesz synom Izraela: JESTEM przysłał mnie do was. 15 I dalej mówił Bóg do Mojżesza: Tak powiesz do synów Izraela: TEN, KTÓRY JEST (Jahwe), Bóg waszych ojców, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, Bóg Jakuba posłał mnie do was. Takie ma być moje Imię na zawsze, takie upamiętnienie mojej s z pokolenia w pokolenie. (16) Idź, zgromadź starszyznę Izraela i powiedz im: Ukazał mi się Jahwe, Bóg waszych ojców, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, i powiedział: Pilnie baczę na was i na to, co was spotyka w Egipcie. (BP)”

Dowiadujemy się, że Bóg ma na imię Jahwe – Jestem który Jestem. W IIMoj 6:2-3: „2 Bóg rozmawiał z Mojżeszem i powiedział mu: «Jam jest Jahwe. 3 Ja objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, ale imienia mego, Jahwe, nie objawiłem im. „

Jest wyraźnie „Ja objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, ale imienia mego, Jahwe, nie objawiłem im.”

Dlatego jak napisał Psalmista PS 43:4 „4 Uwielbiajcie ze mną Pana, (Jahwe) imię Jego wspólnie wywyższajmy!”

Bóg ma na imię Jahwe, nie Adonai, Najwyższy, Wiekuisty, Pan czy Bóg. Nasz Bóg ma na imię JAHWE a nasz Pan Jeszua.

Ważna sprawa. Pamiętajmy, że nie ty czy ja, czy inny gorliwy wierzący będzie karał za nadużywanie imienia Bożego tylko, jak czytamy, sam Bóg, „bo nie dozwoli Pan (Jahwe), by pozostał bezkarny ten, kto bierze Jego imię do czczych rzeczy.” - więc zostawmy to Bogu

CZWARTE PRZYKAZANIE VMoj 5:12-15: 12 Będziesz zważał na szabat, aby go święcić, jak ci nakazał Pan, Bóg twój. 13 Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką twą pracę, 14 lecz w siódmym dniu jest szabat Pana, Boga twego. Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani twój wół, ani twój osioł, ani żadne twoje zwierzę, ani obcy, który przebywa w twoich bramach; aby wypoczął twój niewolnik i twoja niewolnica, jak i ty. 15 Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd Pan, Bóg twój, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: przeto ci nakazał Pan, Bóg twój, strzec dnia szabatu.” oraz „11 W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty. (IIMoj 20:11)

– pamiętaj o dniu szabatu (sobota).

Dzisiaj jest wielka dyskusja a czasami nawet i walka, że szabat nie ważny tylko niedziela. Jest to oczywiście kłamstwo i odrzucanie Bożych przykazań.

Bo szabat jest znakiem pomiędzy Bogiem a Jego ludem Ez 20:11-12 : ”11 Dałem im moje prawa i obwieściłem moje nakazy, które gdy człowiek zachowa, żyć będzie. 12 Dałem im także szabaty, aby były znakiem między Mną a nimi, aby poznano, że Ja jestem Pan, który ich uświęca.” , cudzoziemiec, który przyłączy się do Boga a zachowa szabat będzie przyjęty Iż 56:1-4: „1 Tak mówi Pan: «Zachowujcie prawo i przestrzegajcie sprawiedliwości, bo moje zbawienie już wnet nadejdzie i moja sprawiedliwość ma się objawić. 2 Błogosławiony człowiek, który tak czyni, i syn człowieczy, który się stosuje do tego: czuwając, by nie pogwałcić szabatu, i pilnując swej ręki, by się nie dopuściła żadnego zła. 3 Niechże cudzoziemiec, który się przyłączył do Pana, nie mówi tak: "Z pewnością Pan wykluczy mnie ze swego ludu". Rzezaniec także niechaj nie mówi: "Oto ja jestem uschłym drzewem". 4 Tak bowiem mówi Pan: "Rzezańcom, którzy przestrzegają moich szabatów i opowiadają się za tym, co Mi się podoba, oraz trzymają się mocno mego przymierza,”

Jeszua jest Panem szabatu ew. Mt 12:5-8: „ 5 Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? 6 Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia. 7 Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, nie potępialibyście niewinnych. 8 Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu».”

Apostoł Paweł w szabat spotykał się na modlitwę Dz Ap 16:13-15: „13 W szabat wyszliśmy za bramę nad rzekę, gdzie - jak sądziliśmy - było miejsce modlitwy. I usiadłszy rozmawialiśmy z kobietami, które się zeszły. 14 Przysłuchiwała się nam też pewna "bojąca się Boga"kobieta z miasta Tiatyry imieniem Lidia, która sprzedawała purpurę. Pan otworzył jej serce, tak że uważnie słuchała słów Pawła. 15 Kiedy została ochrzczona razem ze swym domem, poprosiła nas: «Jeżeli uważacie mnie za wierną Panu - powiedziała - to przyjdźcie do mego domu i zamieszkajcie w nim!». I wymogła to na nas.”

oraz jasno napisał że pozostaje szabat dla ludu bożego Hbr 4:9 „9 A zatem pozostaje odpoczynek szabatu dla ludu Bożego.” „(9) Przeto pozostaje jeszcze odpoczynek sobotni dla ludu Bożego.” (BP)

Niestety w katechizmie, nie znajdziecie tego przykazania, zmienili, sprawdź. Jest „Pamiętaj abyś dzień święty święcił”

Dla tych co nauczają, że to dla Żydów było, to niech przeczytają Dekalog w IIMoj/Wj 20:11, tam jest, że ze względu na stworzenie 😊

PIĄTE PRZYKAZANIE VMoj/Pwt 5:16 : „16 Czcij swego ojca i swoją matkę, jak ci nakazał Pan, Bóg twój, abyś długo żył i aby ci się dobrze powodziło na ziemi, którą ci daje Pan, Bóg twój.”

– czcij matkę i ojca

Ważne Prawo, gdyż za to groziła śmierć IIIMoj 20:9 „9 Ktokolwiek złorzeczy ojcu albo matce, będzie ukarany śmiercią: złorzeczył ojcu lub matce, ściągnął śmierć na siebie.”

Ważność tego Prawa dzisiaj, potwierdza ap. Paweł Ef 6:1-3 „1 Dzieci, bądźcie posłuszne w Panu waszym rodzicom, bo to jest sprawiedliwe. 2 Czcij ojca twego i matkę - jest to pierwsze przykazanie z obietnicą - 3 aby ci było dobrze i abyś był długowieczny na ziemi.”

Jest to nakaż Boży i apostolski abyśmy czcili i kochali naszych rodziców, a Bóg będzie nam błogosławił.

SZÓSTE PRZYKAZANIE VMoj/Pwt 5:17 „17 Nie będziesz zabijał.”

Dzisiaj wielu uważa, i ja też tak uważam, że właściwym słowem powinno być „nie morduj”

Takie znalazłem tego wyjaśnienie: „W hebrajskim Dekalogu w tym miejscu znajdziemy określenie: „Nie morduj” („Lo tircach”) – a to duża różnica. „Lo tircach” oznacza bowiem „nie morduj”, natomiast odpowiednikiem „nie zabijaj” jest w języku hebrajskim „Lo taharog”. „ (za www.mesjasz.info)

Zabójstwo czy morderstwo podlegało każe śmierci. Jeszua podniósł poprzeczkę wskazując na serce Mt 5:21-22: „21 Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie zabijaj!; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. 22 A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: Raka, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: "Bezbożniku", podlega karze piekła ognistego.” Pamiętajmy o tym.

SIÓDME PRZYKAZANIE VMoj 5:18 „18 Nie będziesz cudzołożył.”

Za cudzołóstwo groziła kara śmierci IIIMoj/Kpł 20:10 „10 Ktokolwiek cudzołoży z żoną bliźniego, będzie ukarany śmiercią i cudzołożnik, i cudzołożnica. „

Jeszua podniósł poprzeczkę Mt 5:27-28 i 31-32: „27 Słyszeliście, że powiedziano: Nie cudzołóż! 28 A Ja wam powiadam: Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa. […] 31 Powiedziano też: Jeśli kto chce oddalić swoją żonę, niech jej da list rozwodowy. 32 A ja wam powiadam: Każdy, kto oddala swoją żonę - poza wypadkiem nierządu - naraża ją na cudzołóstwo; a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa.

ÓSME PRZYKAZANIE VMoj/Pwt 5:19 „19 Nie będziesz kradł.”

Złodzieje nie posiądą Królestwa Bożego, dlatego ap. Paweł w Ef 4:28 „28 Kto dotąd kradł, niech już przestanie kraść, lecz raczej niech pracuje uczciwie własnymi rękami, by miał z czego udzielać potrzebującemu.”

Nakazywał aby pracować.

DZIEWIĄTE PRZEKAZANIE VMoj/Pwt 5:20-21 „20 Jako świadek nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa.”

To ważne przykazanie, które ma duży wpływ na stosunki społeczne, dlatego musiało być dwóch albo trzech świadków VMoj/Pwt 19:15-19: „15 Nie przyjmie się zeznania jednego świadka przeciwko nikomu, w żadnym przestępstwie i w żadnej zbrodni. Lecz każda popełniona zbrodnia musi być potwierdzona zeznaniem dwu lub trzech świadków. 16 Jeśli powstanie świadek złośliwy przeciw komuś, oskarżając go o przekroczenie Prawa, 17 dwu ludzi wiodących między sobą spór stanie wobec Pana przed kapłanami i przed sędziami urzędującymi w tym czasie. 18 Jeśli ci sędziowie, zbadawszy sprawę dokładnie, dowiodą fałszu świadkowi - jeżeli świadek taki fałszywie oskarżył brata swego - 19 uczyńcie mu, jak on zamierzał uczynić swemu bratu. Usuniesz zło spośród ciebie,:

Bóg zakazuje fałszywie przysięgać IIIMoj/Kpł 19:11-12: „11 Nie będziecie kraść, nie będziecie kłamać, nie będziecie oszukiwać jeden drugiego. 12 Nie będziecie przysięgać fałszywie na moje imię. Byłoby to zbezczeszczenie imienia Boga twego. Ja jestem Pan!”

Do tego przykazania nawiązuje też Jeszua Mt 5:33-37: „33 Słyszeliście również, że powiedziano przodkom: Nie będziesz fałszywie przysięgał, lecz dotrzymasz Panu swej przysięgi. 34 A Ja wam powiadam: Wcale nie przysięgajcie, ani na niebo, bo jest tronem Bożym; 35 ani na ziemię, bo jest podnóżkiem stóp Jego; ani na Jerozolimę, bo jest miastem wielkiego Króla. 36 Ani na swoją głowę nie przysięgaj, bo nie możesz nawet jednego włosa uczynić białym albo czarnym. 37 Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi.”

DZIESIĄTE PRZYKAZANIE VMoj/Pwt 5:21 „21 Nie będziesz pożądał żony swojego bliźniego. Nie będziesz pragnął domu swojego bliźniego ani jego pola, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twojego bliźniego».”

Pożądliwość jest bardzo złym uczuciem i prowadzi do grzechu a grzech do śmierci, dlatego Jeszua nauczał Mt 6:19-22: „19 Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się, i kradną. 20 Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się, i nie kradną. 21 Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje.”

Natomiast ap. Jakub napisał bardzo jasno i to niech będzie dla nas przestrogą Jk 1:12-16 „12 Błogosławiony mąż, który wytrwa w pokusie, gdy bowiem zostanie poddany próbie, otrzyma wieniec życia, obiecany przez Pana tym, którzy Go miłują. 13 Kto doznaje pokusy, niech nie mówi, że Bóg go kusi. Bóg bowiem ani nie podlega pokusie ku złemu, ani też nikogo nie kusi. 14 To własna pożądliwość wystawia każdego na pokusę i nęci. 15 Następnie pożądliwość, gdy pocznie, rodzi grzech, a skoro grzech dojrzeje, przynosi śmierć. 16 Nie dajcie się zwodzić, bracia moi umiłowani!

Nie rozpisuję się więcej o Dekalogu, gdyż dokładniej był omówiony w komentarzy do Parszy Jetro, gdy czytaliśmy Dekalog w II Moj rozdział 20.

Kończąc dzisiejsze komentarz pamiętajmy, że Bóg od nas wszystkich oczekuje wierności. Uznajmy zatem, że: "(9) Masz więc o tym wiedzieć, że twój Bóg Jahwe, jest Bogiem. To Bóg wierny, który dochowuje przymierza i łaskawy jest - dla miłujących go i przestrzegających Jego przykazań - aż po tysiączne pokolenie. (10) On sam daje odpłatę nienawidzącym Go, doprowadzając ich do zguby; nie dozwoli ujść swemu wrogowi, lecz sam mu odpłaci. (11) Przestrzegaj więc przykazania, praw i nakazów, które ci dziś podają do wypełnienia.”(BP)

O niczym innym nie nauczali apostołowie, ap. Paweł Rz 13:9-12: „Rz 13:9-12” 9 Albowiem przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj, i wszystkie inne - streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego swego jak siebie samego! 10 Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa. 11 A zwłaszcza rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas, niż wtedy, gdyśmy uwierzyli. 12 Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła!”

Przykazania są zbroja światła, ap. Jan jasno napisał, że miłość względem Boga polega na przestrzeganiu Jego przykazań 1J 5:2-3: „2 Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, 3 albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie.”

Życzę błogosławionego Szabatu, badania całego Słowa Bożego i nie słuchaniu kłamców, którzy pochwalają grzech. Trzymajmy się Boga i jego Mesjasza Jeszuy a na pewno się nie zawiedziemy. Szabat Szalom.

Komentarz do dzisiejszej Parszy chciałbym podzielić na nastęujące tematy: SZABAT I DRWA, SERCE, ŚWIĄTYNIA I FUNDAMENT

Dzisiejsze czytanie rozpoczyna się od nakazy święcenia szabatu, jak czytamy w IIMoj 35:2-3 „2 Sześć dni będziesz wykonywał pracę, ale dzień siódmy będzie dla was świętym szabatem odpoczynku dla Pana; ktokolwiek zaś pracowałby w tym dniu, ma być ukarany śmiercią. 3 Nie będziecie rozpalać ognia w dniu szabatu w waszych mieszkaniach». „

Jak czytamy Bóg upomina Izraelitów aby zachowywali szabat i jest tu mowa o szabacie tygodniowym, jak czytamy „dzień siódmy będzie dla was świętym szabatem odpoczynku dla Pana”.

Czyli tym dniem jest bez wątpienia sobota i ten dzień ma być dniem poświęconym dla Boga. A jaki Ty, bracie, siostro, dzień poświęcasz dla Boga? Czy w ogóle poświęcasz jakiś dzień?

Zobacz jak ważna jest to sprawa, za łamanie szabatu była śmierć. Czy zatem to dzisiaj nie ma dla Boga znaczenia, skoro już w dawnych czasach, za łamanie szabatu karał śmiercią.

Co więcej jak doskonale wiemy Bóg dał ten nakaz w Dekalogu, jak czytamy w IIMoj/Wj 20:8-11:

„8 Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. 9 Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. 10 Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. 11 W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty.”

I to przykazanie jest dane dla pogan, bo ja czytamy „W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty.”

Czyli jasno jest powiedziane, że szabat wybrał Bóg i uznał go za święty, ze względu na stworzenie świata i dlatego mamy go zachowywać.

Dla Izraela Bóg dał szabat w drugiej wersji Dekalogu, jak czytamy w VMoj/Pwt 5:12-15 „12 Będziesz zważał na szabat, aby go święcić, jak ci nakazał Pan, Bóg twój. 13 Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką twą pracę, 14 lecz w siódmym dniu jest szabat Pana, Boga twego. Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani twój wół, ani twój osioł, ani żadne twoje zwierzę, ani obcy, który przebywa w twoich bramach; aby wypoczął twój niewolnik i twoja niewolnica, jak i ty. 15 Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd Pan, Bóg twój, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: przeto ci nakazał Pan, Bóg twój, strzec dnia szabatu.”

Widzimy tutaj wyraźnie jakie jest uzasadnienie „Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd Pan, Bóg twój, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: przeto ci nakazał Pan, Bóg twój, strzec dnia szabatu.”

Dlatego i jedni i drudzy nie mogą się wymówić, że to dla pogan czy to dla Żydów. Szabat jest dla jednych i dla drugich. Bo to Bóg wybrał sam, jaki dzień ma być poświęcony dla Niego. Amen.

Zachowywanie przykazań, jest oznaką miłości człowieka do Boga, jak czytamy u 1J 5:2-3 „2 Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, 3 albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie.”

Przykazania Boże nie są ciężkie, problem jest z nami, to my mamy problem, bo nie chcemy się podporządkować Bożej woli. Kłamiemy gdy mówimy, że kochamy Boga a nie zachowujemy jego przykazań. Taka, kochani, moim zdaniem jest prawda.

Bóg dał nam swoje przykazania po to aby jego lud je zachowywał, dlatego spotykamy w Biblii przykłady surowej kary, jaka spotyka łamiących prawo. Przykładem takim jest człowiek, który zbierał w szabat drwa na opał o czym czytamy w IVMoj/Lb 15:32-36:

„32 Gdy Izraelici przebywali na pustyni, spotkali człowieka zbierającego drwa w dzień szabatu. 33 Wtedy przyprowadzili go ci, którzy go spotkali przy zbieraniu drew, do Mojżesza, Aarona i całego zgromadzenia. 34 Zatrzymali go pod strażą, bo jeszcze nie zapadło postanowienie, co z nim należy uczynić. 35 Pan zaś rzekł do Mojżesza: «Człowiek ten musi umrzeć - cała społeczność ma go poza obozem ukamienować». 36 Wyprowadziło go więc całe zgromadzenie poza obóz i ukamienowało według rozkazu, jaki wydał Pan Mojżeszowi. „

Widzimy na tym przykładzie, że Bóg nakazał aby cała społeczność Izraela go ukamieniowała poza obozem. Może ktoś powiedzieć, że to zbyt surowa kara. Może i tak ale zobaczcie co o karaniu mówi Słowo Boże, co ono miało i powinno mieć na celu?

Pierwszym przykładem niech będą słowa zapisane w VMoj/Pwt 13:7-12:

„7 Jeśli cię będzie pobudzał skrycie twój brat, syn twojej matki, twój syn lub córka albo żona, co na łonie twym spoczywa albo przyjaciel tak ci miły, jak ty sam, mówiąc: «Chodźmy, służmy bogom obcym», bogom, których nie znałeś ani ty, ani przodkowie twoi - 8 jakiemuś spośród bóstw okolicznych narodów, czy też dalekich od jednego krańca ziemi do drugiego - 9 nie usłuchasz go, nie ulegniesz mu, nie spojrzysz na niego z litością, nie będziesz miał miłosierdzia, nie będziesz taił jego przestępstwa. 10 Winieneś go zabić, pierwszy podniesiesz rękę, aby go zgładzić, a potem cały lud. 11 Ukamienujesz go na śmierć, ponieważ usiłował cię odwieść od Pana, Boga twojego, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. 12 Cały Izrael, słysząc to, ulęknie się i przestanie czynić to zło pośród siebie.”

Jeżeli brat czy osoba najbliższa będzie namawiać nas kogoś do grzechu, ma o tym donieść starszym społeczności i taka osoba miała ponieść śmierć. Dlaczego? Jak czytamy „Cały Izrael, słysząc to, ulęknie się i przestanie czynić to zło pośród siebie.” Czyli jasno widać, że miało to charakter wychowawczy.

Tak samo czytamy w przypadku fałszywego świadka, jak czytamy w VMoj/Pwt 19:15-20:

„15 Nie przyjmie się zeznania jednego świadka przeciwko nikomu, w żadnym przestępstwie i w żadnej zbrodni. Lecz każda popełniona zbrodnia musi być potwierdzona zeznaniem dwu lub trzech świadków. 16 Jeśli powstanie świadek złośliwy przeciw komuś, oskarżając go o przekroczenie Prawa, 17 dwu ludzi wiodących między sobą spór stanie wobec Pana przed kapłanami i przed sędziami urzędującymi w tym czasie. 18 Jeśli ci sędziowie, zbadawszy sprawę dokładnie, dowiodą fałszu świadkowi - jeżeli świadek taki fałszywie oskarżył brata swego - 19 uczyńcie mu, jak on zamierzał uczynić swemu bratu. Usuniesz zło spośród ciebie, 20 a reszta słysząc to, ulęknie się i nie uczyni więcej nic takiego pośród siebie.”

Widzimy tu również, że „uczyńcie mu, jak on zamierzał uczynić swemu bratu. Usuniesz zło spośród ciebie, a reszta słysząc to, ulęknie się i nie uczyni więcej nic takiego pośród siebie.”

Czy myślicie, że w czasach apostolskich było inaczej. Nie, teraz Bóg się zmienił, teraz nas kocha, bo mamy łaskę, teraz nasze grzechy Chrystus zabrał na krzyż i nic nam nie grozi za nasze grzechy, teraz żyjemy przez Chrystusa i dzięki Jemu. Jeżeli tak myślisz i za taka nauka idziesz, to jak wyjaśnić to o czym czytamy w Dz Ap 5:1-11:

„1 Ale pewien człowiek, imieniem Ananiasz, z żoną swoją Safirą, sprzedał posiadłość 2 i za wiedzą żony odłożył sobie część zapłaty, a pewną część przyniósł i złożył u stóp Apostołów. 3 «Ananiaszu - powiedział Piotr - dlaczego szatan zawładnął twym sercem, że skłamałeś Duchowi Świętemu i odłożyłeś sobie część zapłaty za ziemię? 4 Czy przed sprzedażą nie była twoją własnością, a po sprzedaniu czyż nie mogłeś rozporządzić tym, coś za nią otrzymał? Jakże mogłeś dopuścić myśl o takim uczynku? Nie ludziom skłamałeś, lecz Bogu». 5 Słysząc te słowa Ananiasz padł martwy. A wszystkich, którzy tego słuchali, ogarnął wielki strach. 6 Młodsi mężczyźni wstali, owinęli go, wynieśli i pogrzebali. 7 Około trzech godzin później weszła także jego żona, nie wiedząc, co się stało. 8 «Powiedz mi - zapytał ją Piotr - czy za tyle sprzedaliście ziemię?» «Tak, za tyle» - odpowiedziała. 9 A Piotr do niej: «Dlaczego umówiliście się, aby wystawiać na próbę Ducha Pańskiego? Oto stoją w progu ci, którzy pochowali twego męża. Wyniosą też ciebie». 10 A ona upadła natychmiast u jego stóp i skonała. Gdy młodzieńcy weszli, znaleźli ją martwą. Wynieśli ją więc i pochowali obok męża. 11 Strach wielki ogarnął cały Kościół i wszystkich, którzy o tym słyszeli.”

Dlaczego ponieśli śmierć Ananiasz i Safira? Czy nie było to to samo, co za czasów starodawnych, nadal obowiązywało i w czasach Chrystusa, a stało się to dla pouczenia, że z Bóg nie toleruje grzechu oraz aby jak czytamy „Strach wielki ogarnął cały Kościół i wszystkich, którzy o tym słyszeli.”

Tak samo zobaczcie co ap. Paweł napisał do Koryntian w 1Kor 5:1-6:

„1 Słyszy się powszechnie o rozpuście między wami, i to o takiej rozpuście, jaka się nie zdarza nawet wśród pogan; mianowicie, że ktoś żyje z żoną swego ojca. 2 A wy unieśliście się pychą, zamiast z ubolewaniem żądać, by usunięto spośród was tego, który się dopuścił wspomnianego czynu. 3 Ja zaś nieobecny wprawdzie ciałem, ale obecny duchem, już potępiłem, tak jakby był wśród was, sprawcę owego przestępstwa. 4 Przeto wy, zebrawszy się razem w imię Pana naszego Jezusa, w łączności z duchem moim i z mocą Pana naszego Jezusa, 5 wydajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała, lecz ku ratunkowi jego ducha w dzień Pana Jezusa. 6 Wcale nie macie się czym chlubić! Czyż nie wiecie, że odrobina kwasu całe ciasto zakwasza? „

Widzimy, że w Koryncie powstał grzech i ap Paweł nakazuje takiego usunąć ze społeczności, gdyż jak czytamy „Czyż nie wiecie, że odrobina kwasu całe ciasto zakwasza? „

Jak wiemy w Torze była albo kara śmierci albo kara wyłączenia ze społeczności, Czyli jak widać nic się nie zmieniło i w czasach apostolskich, grzech nie był tolerowany w Kościele.

Co więcej tak samo nauczał i Pan Jezus gdy czytamy w Mt 18:15-17:

„15 Gdy brat twój zgrzeszy, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. 16 Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. 17 Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi! A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik!”

Potwierdza to ap. Jan gdy mówi w 1J 5:16-17:

„16 Jeśli ktoś spostrzeże, że brat popełnia grzech, który nie sprowadza śmierci, niech się modli, a przywróci mu życie; mam na myśli tych, których grzech nie sprowadza śmierci. Istnieje taki grzech, który sprowadza śmierć. W takim wypadku nie polecam, aby się modlono. 17 Każde bezprawie jest grzechem, są jednak grzechy, które nie sprowadzają śmierci.”

Czyli widzimy jasno, że jak coś się źle dzieje, a grzech nie jest na śmierć, to mamy się modlić za teka osobę, mamy z nią rozmawiać w cztery oczy lub przyjść z bratem czy siostrą, mamy zrobić co możliwe aby taka osobę odwieść od grzechu. Oczywiście mówimy o grzechu nie na śmierć, gdyż jak czytamy „Istnieje taki grzech, który sprowadza śmierć. W takim wypadku nie polecam, aby się modlono. Każde bezprawie jest grzechem, są jednak grzechy, które nie sprowadzają śmierci.”

Dlatego i ap. Jakub wyraźnie o ty wspomina w Jk 2:10-12:

„10 Choćby ktoś przestrzegał całego Prawa, a przestąpiłby jedno tylko przykazanie, ponosi winę za wszystkie. 11 Ten bowiem, który powiedział: Nie cudzołóż!, powiedział także: Nie zabijaj! Jeżeli więc nie popełniasz cudzołóstwa, jednak dopuszczasz się zabójstwa, jesteś przestępcą wobec Prawa. 12 Mówcie i czyńcie tak, jak ludzie, którzy będą sądzeni na podstawie Prawa wolności.”

Jeżeli łamiesz jedno z przykazań Dekalogu, jesteś przestępcą Prawa i zasługujesz na karę.

Dlatego ap. Paweł wyraźnie napisał do Rz 6:22-23:

„22 Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego - życie wieczne. 23 Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.”

On wiedział, że „zapłatą za grzech jest śmierć” i nigdzie nie nauczał, że teraz możesz grzeszyć bo zbawiony będziesz przez Pana Jezusa. Ap Paweł jasno i wyraźnie nauczał, kto nie odziedziczy królestwa Bożego, czytamy o tym np. w Ga 5:19-21:

„19 Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, 20 uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, 21 zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą.”

Skoro, jak czytamy, królestwa Bożego nie odziedziczą osoby, które dużo mniejsze mają przewiny niż łamanie dekalogu, to zastanówmy się czy osoby, które łamią ewidentnie Dekalog odziedziczą królestwo Boże? Dlatego może warto zweryfikować nasze życie i nie denerwować się na Boga, że był taki surowy, bo problem nie jest z Bogiem, problem jest z nami gdy nie jesteśmy posłuszni Bożemu Prawu. Szalom.

DARY DLA PANA

W dzisiejszym czytanie mamy opis zbierania darów dla Pana jak czytamy w IIMoj 35:20-22, 29:

„20 Potem całe zgromadzenie Izraelitów odeszło od Mojżesza. 21 Wnet jednak wszyscy, których skłoniło serce i duch ochoczy, przynieśli daninę dla Pana na budowę Namiotów Spotkania i na wszelką służbę w nim, oraz na święte szaty. 22 Przyszli mężczyźni i kobiety, wszyscy ochoczego serca, przynosząc spinki, kolczyki, pierścienie, naszyjniki i wszelkie przedmioty ze złota; wszyscy złożyli Panu dary ze złota dokonując gestu kołysania. […] 29 Wszyscy Izraelici, mężczyźni i kobiety, których skłoniło serce do składania darów niezbędnych do wykonywania tego, co Pan nakazał wykonać przez pośrednictwo Mojżesza, przynieśli to dla Pana dobrowolnie.”

W tym wypadku, jak czytamy dary były na budowę Namioty Spotkania i Przybytku, lud z serca zniósł wiele darów, tak, że było aż za dużo.

Generalnie dary jakie lud dawał dla Boga były na utrzymanie świątyni i kapłanów ja czytamy w IVMoj/Lb 5:9-10:

„9 Wszystkie zaś święte dary, które przynoszą kapłanowi Izraelici, należeć będą do niego. 10 Święte dary każdego Izraelity będą należały do kapłana. Cokolwiek ktoś da kapłanowi, stanie się jego własnością».”

oraz w IVMoj/Lb 18:8-12:

„8 Mówił dalej Pan do Aarona: "Ja oddaję ci dary odłożone dla mnie. Ze wszystkich świętych darów Izraela daję tobie i synom twoim jako należność wiekuistą na mocy namaszczenia. 9 Z darów najświętszych, o ile nie zostaną spalone, przypadną tobie: dary ofiarne przy wszystkich ofiarach z pokarmów, ofiarach przebłagania i zadośćuczynienia, które mi przynoszą. Jako rzeczy najświętsze będą należeć do ciebie i synów twoich. 10 W Miejscu Najświętszym będziesz je spożywać; tylko mężczyźni mogą to jeść; będziesz to uważał za święte. 11 Tobie przypadną dary ofiarne wszystkich składanych gestem kołysania ofiar Izraelitów. Daję je tobie, synom twoim i córkom jako należność wiekuistą; ktokolwiek jest czysty z rodziny twojej, może je spożywać. 12 Daję tobie wszystko co najlepsze z oliwy, wszystko co najlepsze z młodego wina i zboża, które Izraelici przynoszą Panu jako pierwsze plony.”

Jak widzimy była to powszechna praktyka w Izraelu, niezależnie od dziesięciny.

Dlatego i król Dawid, jak czytamy w 1Krl 7:51:

„51 Tak ukończono całą robotę, której król Salomon dokonał w świątyni Pana. Salomon wniósł i umieścił w skarbcu świątyni Pańskiej święte dary ofiarowane przez swego ojca, Dawida: srebro, złoto i sprzęty.”

Tak samo i po powrocie z niewoli babilońskiej jak czytamy w Ezd 2:68-69:

„68 A niektórzy z naczelników rodów - przy wejściu swym do domu Pańskiego w Jerozolimie - złożyli dary dla domu Bożego, aby odbudowano go na dawnym miejscu. 69 Według zamożności swej dali do skarbca na dzieło kultu: sześćdziesiąt jeden tysięcy drachm złota, pięć tysięcy min srebra oraz sto szat kapłańskich.”

Jak widzimy, tak Król, starsi i lud według tego co mogli przekazywali dary dla Boga na utrzymanie jego świątyni.

Dlatego ap. Paweł wiedząc o tym wszystkim tak nas pouczał, jak czytamy w 2Kor 9:6-8:

„6 Tak bowiem jest: kto skąpo sieje, ten skąpo i zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie. 7 Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg. 8 A Bóg może zlać na was całą obfitość łaski, tak byście mając wszystkiego i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we wszystkie dobre uczynki.”

Dbajmy o to aby w społeczności bożej nie zabrakło środków do pełnienia kultu Bożego w duchu i w prawdzie.

SERCE

Jak kiedyś tak i dzisiaj, sprawa pieniędzy budzi wiele emocji oraz jest powodem do nadużycia, dlatego w Słowie Bożym czytamy ważne słowa, na które chciałbym zwrócić uwagę, są one zapisane w IIMoj 36:2-3:

„2 Następnie wezwał Mojżesz Besaleela, Oholiaba i wszystkich biegłych w rzemiośle, których serce obdarzył Pan mądrością, wszystkich tych, których serce skłaniało, aby pójść do pracy nad wykonaniem dzieła. 3 Ci zaś przyjęli od Mojżesza wszelkie daniny, jakie znieśli Izraelici na dzieło budowy świętego przybytku, aby je wykonać; ponadto znosili im każdego dnia dalsze, dobrowolne dary.”

Bóg obdarzył serce mądrością, lud dał dary z serca, dobrowolnie. Bóg nie chce od nas abyśmy czynili coś na siłę, z przymusu, to Boga nie cieszy.

Dlatego od samego początku jak czytamy w VMoj/Pwt 6:5:

„5 Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił.”

Bóg od samego początku chce aby nasza wiara i posłuszeństwo Bożemu Prawu wypływało z serca.

Jak czytamy w VMoj/Pwt 10:12-13:

„12 A teraz, Izraelu, czego żąda od ciebie Pan, Bóg twój? Tylko tego, byś się bał Pana, Boga swojego, chodził wszystkimi Jego drogami, miłował Go, służył Panu, Bogu twemu, z całego swojego serca i z całej swej duszy, 13 strzegł poleceń Pana i Jego praw, które ja ci podaję dzisiaj dla twego dobra.”

oraz w VMoj/Pwt 30:6-10:

„6 Pan, Bóg twój, dokona obrzezania twego serca i serca twych potomków, żebyś miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, po to, abyś żył. 7 Wszystkie te przekleństwa ześle Pan, Bóg twój, na twoich wrogów i na tych, którzy cię nienawidzą i będą prześladować. 8 Ty znowu będziesz słuchał głosu Pana, wypełniając wszystkie polecenia, które ja tobie dziś daję. 9 Pan, Bóg twój, poszczęści tobie w każdym poczynaniu twej ręki, w owocach twego łona, przychówku bydła i płodach ziemi. Bo Pan na nowo będzie się cieszył ze świadczenia ci dobrodziejstw, jak cieszył się wyświadczając je twoim przodkom, 10 jeśli będziesz słuchał głosu Pana, Boga swego, przestrzegając jego poleceń i postanowień zapisanych w księdze tego Prawa; jeśli wrócisz do Pana, Boga swego, z całego swego serca i z całej swej duszy. „

Bóg wiedział, że ludzie odejdą od Boga, ale nawołuje dzisiaj i nas abyśmy wrócili do Boga z całego serca i z całej naszej duszy.

Tak samo i u proroka Micheasza jest napisane Mi 6:8:

„8 Powiedziano ci, człowiecze, co jest dobre.

I czegoż żąda Pan od ciebie, jeśli nie pełnienia sprawiedliwości, umiłowania życzliwości i pokornego obcowania z Bogiem twoim?»”

Pokornego obcowania z Bogiem twoim, czy to rozumiemy, czy jednak będziemy stawiać Bogu warunki?

Zobacz co mówił Pan Jezus w Mt 5:8:

„8 Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. „

Zastanówmy się nad tym, co to znaczy? Myślę, że pomocne będą słowa ap Piotra w Dz Ap 15:7-9:

„7 Po długiej wymianie zdań przemówił do nich Piotr: «Wiecie, bracia, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli. 8 Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego tak samo jak nam. 9 Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając przez wiarę ich serca. „

Bóg przez wiarę oczyszcza nasze serca. Wierzysz Bogu? Pamiętajmy co napisał ap. Paweł do Hbr 11:6:

„6 Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu. Przystępujący bowiem do Boga musi uwierzyć, że [Bóg] jest i że wynagradza tych, którzy Go szukają. „

Wiara w Boga powoduje, że lgniemy do tego co jest Bogu miłe, co jest Jego wolą a to zmienia nasze myślenie a co za tym idzie oczyszcza nasze serca. Tak ja czytaliśmy „Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając przez wiarę ich serca.”

ŚWIĄTYNIA I FUNDAMENT

W IIMoj/Wj 36:1 czytamy:

„1 Basaleel, Oholiab i wszyscy biegli mężczyźni, którym Pan dał mądrość, rozum do poznania, niech wykonają wszelkie prace przy budowie świętego przybytku według wszystkich nakazów Pana».”

oraz w IIMoj/Wj 39:32, że działo ukończono:

„32 Tak wykonano wszelką robotę około budowy Namiotu Spotkania. Izraelici wykonali zaś wszystko tak, jak to nakazał Pan Mojżeszowi: tak wykonali.”

Wszystko pięknie ukończono, według wzoru jaki Bóg ukazał Mojżeszowi, tak zostało wszystko dokonane.

Chciałbym abyśmy dzisiaj spojrzeli na świątynię w sposób duchowy, a zachęcają nas do tego słowa pana Jezusa w J 2:13-22:

„13 Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. 14 W świątyni napotkał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. 15 Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. 16 Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska!» 17 Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie. 18 W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?» 19 Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo». 20 Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?» 21 On zaś mówił o świątyni swego ciała. 22 Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.”

Każdy doskonale zna te słowa pana Jezusa, wskazujące na duchową świątynię, która powstała po Jego zmartwychwstaniu, a którą stanowi Jego kościół, jak Ciało.

Fundamentem tej świątyni jest Chrystusa jak czytamy w 1Kor 3:11-17:

„11 Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus. 12 I tak jak ktoś na tym fundamencie buduje: ze złota, ze srebra, z drogich kamieni, z drzewa, z trawy lub ze słomy, 13 tak też jawne się stanie dzieło każdego: odsłoni je dzień [Pański]; okaże się bowiem w ogniu, który je wypróbuje, jakie jest. 14 Ten, którego dzieło wzniesione na fundamencie przetrwa, otrzyma zapłatę; 15 ten zaś, którego dzieło spłonie, poniesie szkodę: sam wprawdzie ocaleje, lecz tak jakby przez ogień. 16 Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? 17 Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest świętą, a wy nią jesteście.”

oraz w Ef 2:19-22:

„19 A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga - 20 zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. 21 W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, 22 w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.”

Jasno widać, że fundamentem, kamieniem węgielny, odrzuconym przez budowniczych, jest Chrystus a apostołowie razem z nim założyli fundament dla Ciała Chrystusowego.

O Ciele Chrystusowym czytamy w 1Kor 12:12-13, 27:

„12 Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. 13 Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowić] jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem. […] 27 Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi członkami.”

oraz w 1Kor 6:15-20:

„15 Czyż nie wiecie, że ciała wasze są członkami Chrystusa? Czyż wziąwszy członki Chrystusa będę je czynił członkami nierządnicy? Przenigdy! 16 Albo czyż nie wiecie, że ten, kto łączy się z nierządnicą, stanowi z nią jedno ciało? Będą bowiem - jak jest powiedziane - dwoje jednym ciałem. 17 Ten zaś, kto się łączy z Panem, jest z Nim jednym duchem. 18 Strzeżcie się rozpusty; wszelki grzech popełniony przez człowieka jest na zewnątrz ciała; kto zaś grzeszy rozpustą, przeciwko własnemu ciału grzeszy. 19 Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? 20 Za [wielką] bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!”

oraz w Ef 1:22-23 „22 I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, 23 który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.”

oraz Rz 6:3-4 „3 Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? 4 Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca.”

Jak z tych słów rodzi się obraz? Poprzez wiarę i chrzest jesteśmy przyłączeni do Kościoła, czyli do Ciała Chrystusowego, bo jak czytamy przyoblekamy się w Chrystusa, Chrystus mieszka w nas. Gdy jesteśmy napełnieni Duchem św, to nasze ciała stają się świątynią Bożą, dlatego mamy chwalić Boga w naszym ciele. Bo od grzechu przechodzimy do świętości. Czuwajmy zatem abyśmy byli uznani za godnych. Szalom.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Jakub wyszedł z domu rodzinnego Berszeby – doszedł do Labana – ożenił się – spłodził dwunastu synów i wyszedł od Labana. Tak dużo dzieje się w dzisiejszej Parszy. Nie będę omawiał całej treści Parszy, to można sobie przeczytać

Chciałbym poruszyć kilka wątków i na nie zwrócić uwagę. Mianowicie: Drabina do nieba – Dziesięcina – Narodziny Praojców a Chrystus – Dziesięć – Posążki domowe.

Zapraszam do wspólnych rozważań.

DRABINA DO NIEBA

Gdy Jakub wyruszył w drogę czytamy, że miał sen IMoj/Rdz 28:12-17 „12 We śnie ujrzał drabinę opartą na ziemi, sięgającą swym wierzchołkiem nieba, oraz aniołów Bożych, którzy wchodzili w górę i schodzili na dół. 13 A oto Pan stał na jej szczycie i mówił: «Ja jestem Pan, Bóg Abrahama i Bóg Izaaka. Ziemię, na której leżysz, oddaję tobie i twemu potomstwu. 14 A potomstwo twe będzie tak liczne jak proch ziemi, ty zaś rozprzestrzenisz się na zachód i na wschód, na północ i na południe; wszystkie plemiona ziemi otrzymają błogosławieństwo przez ciebie i przez twych potomków. 15 Ja jestem z tobą i będę cię strzegł, gdziekolwiek się udasz; a potem sprowadzę cię do tego kraju. Bo nie opuszczę cię, dopóki nie spełnię tego, co ci obiecuję». …”

Jakub ujrzał w śnie drabinę i aniołów zstępujących i wstępujących do nieba, usłyszał również obietnicę i błogosławieństwo, że Bóg będzie z nim i będzie go strzegł.

Bóg, jak wiemy objawia się w różny sposób, przez sny czy widzenia, jak w przypadku Jakuba, czy na jawie jak w przypadku Mojżesza IIMoj/Wj 3:1-6 „… 2 Wtedy ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognia, ze środka krzewu. [Mojżesz] widział, jak krzew płonął ogniem, a nie spłonął od niego. 3 Wtedy Mojżesz powiedział do siebie: «Podejdę, żeby się przyjrzeć temu niezwykłemu zjawisku. Dlaczego krzew się nie spala?» 4 Gdy zaś Pan ujrzał, że [Mojżesz] podchodził, żeby się przyjrzeć, zawołał <Bóg do> niego ze środka krzewu: «Mojżeszu, Mojżeszu!» On zaś odpowiedział: «Oto jestem». 5 Rzekł mu [Bóg]: «Nie zbliżaj się tu! Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą». 6 Powiedział jeszcze Pan: «Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba». Mojżesz zasłonił twarz, bał się bowiem zwrócić oczy na Boga.”

Widział w realu płonący krzew, który się nie spalał. Jak czytamy Bóg ujrzał, że Mojżesz podchodzi, Bóg spogląda na swoje sługi, na swój lud, jak czytamy u Ozeasza Oz 14:9 „9 Co ma jeszcze Efraim wspólnego z bożkami? Ja go wysłuchuję i Ja nań spoglądam, Ja jestem jak cyprys zielony i Mnie zawdzięcza swój owoc. „

Ciekawa historia jest z Natanelem, gdy czytamy Ew. J 1:47-49 „47 Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: «Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu». 48 Powiedział do Niego Natanael: «Skąd mnie znasz?» Odrzekł mu Jezus: «Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym». 49 Odpowiedział Mu Natanael: «Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!»”

Jeszua był z uczniami, i widział, jak Natanel modlił się pod drzewem figowym. Czy nie ciekawe? Tym bardziej, że chwile dalej nawiązuje do snu Jakuba, gdy czytamy Ew. J 1:51 „51 Potem powiedział do niego: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego».”

Czy Jeszua nie jest da nas taką drabiną, przez którą mamy przystęp do Ojca? Zobaczcie co napisał ap. Paweł 1Tm 2:5 „5 Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus,” oraz do Hbr 7:25 „25 Przeto i zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga, bo zawsze żyje, aby się wstawiać za nimi.”

Dla nas nie ma innego Pośrednika pomiędzy Bogiem a ludźmi, jestem przekonany, że co do tego nie ma wątpliwości.

Tak samo jak dla ap. Pawła nie było wątpliwości, kto wyprowadził Izraela gdy czytamy 1Kor 10:1-4 „1 Nie chciałbym, bracia, żebyście nie wiedzieli, że nasi ojcowie wszyscy, co prawda zostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze 2 i wszyscy byli ochrzczeni w [imię] Mojżesza, w obłoku i w morzu; 3 wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy 4 i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a ta skała - to był Chrystus.”

Chrystus działał od samego początku a w czasach ostatnich przyszedł w ciele. Tak jak spoglądał na Mojżesza, czy nie mógł spoglądać na Natanela? To On jest Synem i Jemu służą wszyscy aniołowie. To Jezus Chrystus jest jednym pośrednikiem pomiędzy Bogiem a ludźmi, nie potrzeba innych pośredników, zostawcie ich, jeżeli takich macie. Szalom.

DZIESIĘCINA

Po widzeniu i obietnicy jaką Jakub otrzymał od Boga, sam złożył Bogu taki ślub IMoj/Rdz 28:22 „22 Ten zaś kamień, który postawiłem jako stelę, będzie domem Boga. Z wszystkiego, co mi dasz, będę Ci składał w ofierze dziesięcinę».”

Jak wiemy dziesięcinę składał Abraham o czym czytamy w IMoj/Rdz 14:17-20 „… 18 Melchizedek zaś, król Szalemu, wyniósł chleb i wino; a [ponieważ] był on kapłanem Boga Najwyższego, 19 błogosławił Abrama, mówiąc: «Niech będzie błogosławiony Abram przez Boga Najwyższego, Stwórcę nieba i ziemi! 20 Niech będzie błogosławiony Bóg Najwyższy, który w twe ręce wydał twoich wrogów!» Abram dał mu dziesiątą część ze wszystkiego. „

Prawem spisanym stało się to później, za czasów Mojżesza VMoj/Pwt 14:22-23 „ 22 Złożysz dziesięcinę z plonu wszelkiego nasienia, z tego, co rokrocznie ziemia rodzi. 23 Będziesz spożywał w obliczu Pana, Boga swego - na miejscu, które sobie obierze na mieszkanie dla imienia swojego - dziesięcinę z twego zboża, moszczu i oliwy, pierworodne z bydła i trzody, byś po wszystkie dni nauczył się bać Pana, Boga swego. „

Wiem, że dzisiaj trwa spór o to czy to ważne czynie. Nie mnie o tym, rozstrzygać, każdy niech to zrobi sam w swoim sercu przed Bogiem. Chcę tylko pokazać że to Prawo było już dawno przed Mojżeszem i zachowywał je Abraham czy Jakub.

O tym, że tego Prawa Jeszua nie zniósł, nasz Pan i Nauczyciel to wyraźnie czytamy w Mt 23:23 „23 Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo dajecie dziesięcinę z mięty, kopru i kminku, lecz pomijacie to, co ważniejsze jest w Prawie: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę. To zaś należało czynić, a tamtego nie opuszczać. „

„TO NALEŻAŁO CZYNIĆ A TAMTEGO NIE OPUSZCZAĆ” Szalom.

NARODZINY PRAOJCÓW A CHRYSTUS

Jakub szczęśliwie dotarł do swojego wuja Labana, zakochał się w Racheli i dostał dwie żony, bo nie mogła młodsza wyjść za mąż przed starszą. Żonami Jakuba była Lea i Rachela i jeszcze każda żona, miała swoja niewolnicę. I zaczęły się rodzic dzieci, jak czytamy IMoj/Rdz 29:31-35 „31 Gdy Pan widział, że Lea została odsunięta, otworzył jej łono; Rachela zaś była niepłodna. 32 Lea poczęła więc i urodziła syna, i dała mu imię Ruben mówiąc: «Wejrzał Pan na moje upokorzenie; teraz mąż mój będzie mnie miłował». 33 A gdy znów poczęła i urodziła syna, rzekła: «Usłyszał Pan, że zostałam odsunięta, i dał mi jeszcze to dziecko»; nazwała więc je Symeon. 34 Potem znów poczęła i urodziła syna, i rzekła: «Już teraz mąż mój przywiąże się do mnie, bo urodziłam mu trzech synów»; dlatego dała mu imię Lewi. 35 I jeszcze raz poczęła, i urodziwszy syna rzekła: «Tym razem będę sławić Pana»; dlatego dała mu imię Juda. Po czym przestała rodzić.”

Jak dalej czytamy Lea i Rachela zaczęły ze sobą konkurować i dalej rodziły się dzieci, czy to z żon czy to z niewolnic gdy czytamy IMoj/Rdz 30:4-13 „ 4 Dała mu więc swą niewolnicę Bilhę za żonę, i Jakub zbliżył się do niej. 5 A gdy Bilha poczęła i urodziła Jakubowi syna, 6 Rachela rzekła: «Bóg jako sędzia otoczył mnie opieką; wysłuchawszy mnie dał mi syna». Dlatego nazwała go Dan. 7 Niewolnica Racheli, Bilha, znowu poczęła i urodziła Jakubowi drugiego syna. 8 Wtedy Rachela rzekła: «Nadludzką walkę wiodłam z siostrą moją i zwyciężyłam!» Przeto dała mu imię Neftali.9 Ale i Lea widząc, że przestała rodzić, wzięła swą niewolnicę Zilpę i dała ją Jakubowi za żonę. 10 Zilpa, niewolnica Lei, urodziła Jakubowi syna. 11 Wtedy Lea zawołała: «Szczęśliwie!» i dała mu imię Gad. 12 A gdy Zilpa, niewolnica Lei, urodziła Jakubowi drugiego syna, 13 Lea powiedziała: «Na moje szczęście! Bo kobiety będą mnie zwały szczęśliwą». Dała więc mu imię Aser. „

Później, znowu porodziła Lea i także Rachela IMoj/Rdz 30:17-24 „17 Bóg zaś spełnił pragnienie Lei: poczęła i urodziła Jakubowi piątego syna. 18 I mówiła: «Dał mi Bóg nagrodę za to, że oddałam moją niewolnicę mężowi». Nazwała więc go Issachar. 19 A gdy Lea znów poczęła i urodziła szóstego syna Jakubowi, 20 rzekła: «Obdarował mnie Bóg wspaniałym darem, teraz będę już miała pierwszeństwo u mego męża, gdyż urodziłam mu sześciu synów!» Dała więc synowi imię Zabulon. 21 Wreszcie urodziła i córkę, którą nazwała Dina. 22 A Bóg zlitował się i nad Rachelą; wysłuchał ją Bóg i otworzył jej łono. 23 Gdy więc poczęła i urodziła syna, rzekła: «Zdjął Bóg ze mnie hańbę!» 24 Dając mu zaś imię Józef, westchnęła: «Oby Pan dodał mi jeszcze drugiego syna!» „

Jak czytamy Jakub miał dwunastu synów IMoj/Rdz 35:23-26 „Synów Jakuba było dwunastu: 23 Synowie Lei: pierworodny syn Jakuba Ruben, Symeon, Lewi, Juda, Issachar i Zabulon. 24 Synowie Racheli: Józef i Beniamin. 25 Synowie Bilhy, niewolnicy Racheli: Dan i Neftali, 26 oraz synowie Zilpy, niewolnicy Lei: Gad i Aser. Są to synowie Jakuba, którzy mu się urodzili w Paddan-Aram. „

Co ma z tym wspólnego Chrystus? Nie raz już wspominałem, że wydarzenia starożytne mają ukryte w sobie treści i obrazy. Myślę, że tak samo jest i w tym wypadku.

JAKUB - 12tu SYNÓW - IZRAEL

JESZUA - 12tu APOSTOŁÓW - CIAŁO CHRYSTUSA

Tak jak Jakub miał dwunastu synów, tak i Jeszua miał dwunastu apostołów Mt 10:1-4 „1 Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. 2 A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, 3 Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, 4 Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.”

Zależności tę potwierdza też i ap. Paweł gdy napisał do Ef 2:18-21 „18 bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca. 19 A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga - 20 zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. 21 W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię,” oraz gdy napisał 1Kor 3:11 „11 Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus. „

Widzimy, że jak Jakub i jego synowie byli założycielami Izraela tak samo i Jeszua i jego apostołowie są założycielami Ciała Chrystusowego czyli Kościoła.

Jest jeszcze jeden bardzo ważny aspekt, który również pokazuje wyraźna analogie pomiędzy Jakubem a Jeszuą. Zobaczcie co jest napisane w Ap 7:4-8 „4 I usłyszałem liczbę opieczętowanych:

sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela: 5 z pokolenia Judy dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Rubena dwanaście tysięcy, z pokolenia Gada dwanaście tysięcy, 6 z pokolenia Asera dwanaście tysięcy, z pokolenia Neftalego dwanaście tysięcy,

z pokolenia Manassesa dwanaście tysięcy, 7 z pokolenia Symeona dwanaście tysięcy, z pokolenia Lewiego dwanaście tysięcy, z pokolenia Issachara dwanaście tysięcy, 8 z pokolenia Zabulona dwanaście tysięcy, z pokolenia Józefa dwanaście tysięcy, z pokolenia Beniamina dwanaście tysięcy opieczętowanych.”

BRAK POKOLENIA DANA! Ciekawe czy Judasz był z pokolenia Dana?

Jak wiemy, zabrakło też i jednego apostoła, Judasza gdy czytamy Dz Ap 1:21-26 „21 Trzeba więc, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami, 22 począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania». 23 Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja. 24 I tak się pomodlili: «Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, 25 by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą». 26 I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów.”

Tak jak w pokoleniach w miejsce Dana wchodzi Manasses, tak w miejsce Judasza wchodzi Maciej.

Jak widać Manasses nie był synem Jakuba, tak Maciej nie był wybrany na apostoła przez Jeszue.

Myślę, że związki są oczywiste i nie jest to przypadek. Szalom.

DZIESIĘĆ

Chciałbym zwrócić uwagę na werset zapisany w IMoj/Rdz 31:6-7, 42 „ 6 Wy same najlepiej wiecie, że choć z całych sił służyłem ojcu waszemu, 7 on jednak oszukiwał mnie i wielokrotnie (dziesięć) zmieniał mi zapłatę; i tylko Bóg bronił mnie od krzywdy. … 42 Gdyby Bóg ojca mego, Bóg Abrahama - Ten, którego z bojaźnią czci Izaak, nie wspomagał mnie, to puściłbyś mnie teraz z niczym. Com wycierpiał i ilem się napracował rękami, Bóg widzi! On też zeszłej nocy zaświadczył». „

W oryginale nie ma słowa „wielokrotnie” tylko „dziesięć”

Dlaczego na to zwracam uwagę, bo liczba dziesięć występuje jeszcze raz w innych okolicznościach, ale o tym później. Laban oszukał Jakuba dziesięć razy i to spowodowało Bożą ingerencje, Bóg wziął Jakuba w obronę jak czytamy IMoj 31:22-24 „22 A gdy na trzeci dzień Laban dowiedział się, że Jakub uszedł, 23 zebrał swych krewnych i wyruszył za nim w pościg. Po siedmiu dniach dogonił go na wyżynie Gilead. 24 Ale tejże nocy Bóg ukazał się we śnie Labanowi Aramejczykowi i rzekł do niego: «Bacz, abyś w rozmowie z Jakubem niczego od niego nie żądał».”

Było dziesięć plag w Egipcie i po tych plagach Izrael wyszedł w Egiptu. Jak wiemy Egipcjanie chcieli jednak aby Izrael wrócił z powrotem, Bóg wziął ich w obronę i na to nie pozwolił IIMoj/Wj 14:23-25 „23 Egipcjanie ścigali ich. Wszystkie konie faraona, jego rydwany i jeźdźcy weszli za nimi w środek morza. 24 O świcie spojrzał Pan ze słupa ognia i ze słupa obłoku na wojsko egipskie i zmusił je do ucieczki. 25 I zatrzymał koła ich rydwanów, tak że z wielką trudnością mogli się naprzód posuwać. Egipcjanie krzyknęli: «Uciekajmy przed Izraelem, bo w jego obronie Pan walczy z Egipcjanami». „

Zobaczcie tak samo jak Laban chciał zawrócić Jakuba, tak samo Egipt chciał zawrócić Izraela, ale Bóg na to nie pozwolił. Amen.

Tak samo i dzisiaj Bóg bierze swój lud w obronę, zaświadcza o tym, świadek prawdziwy Ew Łk 18:7-8 „7 A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? 8 Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?» „

Wiedział o tym Psalmista Ps 94:16-19 „16 Kto wystąpi w mojej obronie przeciw niegodziwcom?

Kto mię zasłoni od złoczyńców? 17 Gdyby Pan mi nie udzielił pomocy, wnet by moja dusza zamieszkała [w kraju] milczenia. 18 A kiedy myślę: «Moja noga się chwieje», wtedy mnie wspiera Twoja łaska, Panie! 19 Gdy się w moim sercu mnożą niepokoje, Twoje pociechy mnie orzeźwiają.”

Jednak jest i jeszcze inne znaczenia dziesięciu, czytamy o tym w IVMoj/Lb 14:20-23 „20 I odpowiedział Pan: «Odpuszczam zgodnie z twoim słowem. 21 Lecz - na moje życie - napełni się chwałą Pana cała ziemia. 22 Wszyscy, którzy widzieli moją chwałę i moje znaki, które działałem w Egipcie i na pustyni, a wystawiali Mnie na próbę już dziesięciokrotnie i nie słuchali mego głosu, 23 ci nie zobaczą kraju, który obiecałem pod przysięgą ich ojcom. Żaden z tych, którzy Mną wzgardzili, nie zobaczy go. „

Widzimy z tego wersetu wyraźnie, że to działa w obie strony, tzn. tak jak Bóg po dziesięciu razach wziął w obronę Jakuba i Izrael, tak i Bóg do dziesięciu razy wybaczył Izraelowi bunt, jako on podniósł przeciw niemu. Natomiast tych wszystkich, którzy zgrzeszyli przeciw Bogu, którzy wystawili Go na próbę dziesięć razy ukarał i nie poginęli na pustyni.

Jest jasne Boże Prawo w tej sprawie VMoj/Pwt 6:16-18 „16 Nie będziecie wystawiali na próbę Pana, Boga waszego, jak wystawialiście Go na próbę w Massa. 17 Będziecie pilnie strzec polecenia Pana, Boga waszego, Jego świadectwa i praw, które wam zlecił. 18 Czyń, co jest prawe i dobre w oczach Pana, aby ci się dobrze powodziło i abyś wreszcie wziął w posiadanie piękną ziemię, którą poprzysiągł Pan przodkom twoim”

Doskonale wiedział o ty Jeszua i stosował się do tego Prawa, czytaj Łk 4:9-12 „9 Zaprowadził Go też do Jerozolimy, postawił na narożniku świątyni i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół! 10 Jest bowiem napisane: Aniołom swoim rozkaże o Tobie, żeby Cię strzegli, 11 i na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień». 12 Lecz Jezus mu odparł: «Powiedziano: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego».”

Dlatego i dla nas niech to będzie ważna nauka płynąca z tego czytania, NIE WYSTAWIAJMY BOGA NA PRÓBĘ a czym można wystawiać Boga na próbę? Sprawdź co mówi o tym Słowo Boże, w jaki sposób Izrael wystawiał Boga na próbę? Czy nie przez grzech? Tak przez grzech, łamanie Bożych przykazań jest grzechem i wystawianiem Boga na próbę. Bądźmy zatem uważni i badajmy swoje życie jakie jest. Szalom.

POSĄŻKI DOMOWE

Na zakończenia naszego rozważania chciałbym przytoczyć te wersety z IMoj/Rdz 31:19, 30-32 „ 19 Gdy Laban poszedł strzyc owce, Rachela skradła mu posążki domowe. … 30 Gdy już jednak ruszyłeś w drogę, bo tęskno było ci bardzo za rodziną twego ojca, to czemu skradłeś mi moje posążki?» 31 Jakub dał Labanowi taką odpowiedź: «Bałem się, myśląc, że mi siłą odbierzesz także i twoje córki. 32 Ten zaś, u którego znajdziesz swoje posążki, niech straci życie! W obecności krewnych naszych przeszukaj to, co jest przy mnie, i zabierz je sobie». Nie wiedział bowiem Jakub, że to Rachela je skradła. „

Rachela skradła ojcu Labanowi posażki domowe, dla Jakuba nic to nie znaczyło, wiedział, że było to złe w oczach jego Boga i kazał złodzieja zabić. Bóg jednak uchronił Rahelę, nie zostało to jednak bez konsekwencji.

Jak pamiętamy Rachela nie mogła rodzić, Bóg zamknął jej łono, dopiero po czasie Bóg jak czytamy IMoj/Rdz 30:22-24 „22 A Bóg zlitował się i nad Rachelą; wysłuchał ją Bóg i otworzył jej łono. 23 Gdy więc poczęła i urodziła syna, rzekła: «Zdjął Bóg ze mnie hańbę!» 24 Dając mu zaś imię Józef, westchnęła: «Oby Pan dodał mi jeszcze drugiego syna!»”

Jak wiemy Rachela miała dwóch synów Józefa i Beniamina. Józef trafił do Egiptu i tam urodzili się jemu dwaj synowie IMoj/Rdz 41:50-52 „50 A zanim nastały lata głodu, urodzili się Józefowi dwaj synowie; urodziła ich Asenat, córka kapłana z On, który miał imię Poti Fera. 51 Józef dał swemu synowi pierworodnemu imię Manasses. [Mówił bowiem:] «Dał mi Bóg zapomnieć o całym mym utrapieniu i o domu ojca mojego». 52 A drugiego nazwał Efraim, [mówiąc]: «Uczynił mnie Bóg płodnym w kraju mojej niedoli».”

Jeden z synów Józefa miał na imię Efraim, był wnukiem Racheli, z niego powstało pokolenie, o tym pokoleniu Ozeasz dał takie świadectwo Oz 13:1-4 „1 Gdy Efraim przemawiał, panował przestrach.

Wiele on znaczył w Izraelu, lecz przez Baala zgrzeszył i zginął. 2 A teraz grzeszą dalej: odlewają ze srebra posągi - bożków według swego pomysłu, to wszystko robota rzemieślników. Mówią: «Należy im składać ofiary», i ludzie całują cielce. 3 Dlatego będą podobni do chmur na świtaniu, do rosy, która prędko znika, lub staną się jak źdźbło porwane z klepiska czy jak dym, który wychodzi przez okno.

4 «A to Ja jestem Pan, Bóg twój od ziemi egipskiej, innego Boga poza Mną ty nie znasz, nie ma prócz Mnie wybawcy.”

Myślę, że zgodzicie się ze mną, że Bóg wybacza ale nie zostawia bez kary i za grzech dopuszcza działanie obłędu.

Dlatego trzymajmy się Chrystusa, któremu zaufaliśmy i w którym jest nasze oczyszczenie i odpuszczenie grzechów, bo bałwochwalcy Królestwa Bożego nie odziedziczą, jak czytamy w 1Kor 6:9-11 „9 Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, 10 ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. 11 A takimi byli niektórzy z was. Lecz zostaliście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez Ducha Boga naszego.”

Niech dobry Bóg nas strzeże i błogosławi. Jeżeli jesteśmy ludem Jego to trwajmy w bojaźni i nie wystawiajmy Go na próbę, abyśmy nie poginęli.

Dzisiejsza Parsza opowiada o ostatnich latach życia Jakuba, o błogosławieństwie jakie udzielił swoim synom i o liczbie czterdzieści.

Właśnie błogosławieństwo jest tematem na który chciałbym dzisiaj zwrócić uwagę. Bóg błogosławił Jakubowi i to nie ulega wątpliwości, widać to w słowach jakie Jakub wypowiada do Józefa gdy czytamy IMoj/Rdz 48:10-11

„10 Oczy bowiem Izraela stały się tak słabe wskutek starości, że niedowidział. Gdy więc przybliżył ich do Izraela, on ucałował ich i uścisnął, 11 a potem rzekł do Józefa: «Nie sądziłem, że jeszcze będę twoją twarz oglądał, a oto Bóg pozwolił mi ujrzeć nawet twe potomstwo!» „

Te słowa świadczą o Bożym błogosławieństwie, potwierdza to Psalmista gdy czytamy Ps 128:4-6

„4 Oto takie błogosławieństwo dla męża, który boi się Pana. 5 Niechaj cię Pan błogosławi z Syjonu, oglądaj pomyślność Jeruzalem przez całe swe życie. 6 Oglądaj dzieci twoich synów. Pokój nad Izraelem!”

Jakub właśnie nie tylko odzyskał syna ale i oglądał jego synów.

Pięknie o tym napisał Salomon Prz 17:6

„6 Koroną starców - synowie synów, a chlubą synów - ojcowie.”

Niech Bóg błogosławi ojcom a synowie niech się ich nie wstydzą. Szalom.

Dalej Jakub błogosławi synów Józefa, Manassesa i Efraima IMoj/Rdz 48:8-9, 15-16, 19-20

„8 Izrael, spostrzegłszy synów Józefa, zapytał: «Kim są ci?» 9 Józef odpowiedział: «To są właśnie moi synowie, których Bóg dał mi tutaj». Wtedy rzekł: «Przybliż ich do mnie, a pobłogosławię ich». „

Jakub przyjął ich jako swoich synów, dał im dział w ziemi jaką mieli posiąść jego synowie i jak wiemy przy podziale Kanaanu mieli swój dział.

Błogosławieństwo w czasach starożytnych miało bardzo wielkie znaczenie. Bóg pobłogosławił Abrahama, Abraham - Izaaka, Izaak - Jakuba a Jakub swoich synów, jak czytamy IMoj/Rdz 49:28

„28 Wszyscy ci - to dwanaście szczepów izraelskich, oraz to, co do nich powiedział ich ojciec, wygłaszając do każdego z nich stosowne błogosławieństwo, gdy im błogosławił. „

Zwróćcie uwagę, że mamy tu przekazywane Boże błogosławieństwo. Wszyscy oni są spadkobiercami Bożego błogosławieństwa. Dlatego to takie ważne abyśmy o tym pamiętali. TO JEST BOŻE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO.

Dlatego błogosławieństwo to spoczęło na Izraelu poprzez synów Jakuba, którzy są głowami pokoleń Izraela. Dlatego Bóg poucza Izrael jak to błogosławieństwo utrzymać, myślę, że poucza i nas, którzy jesteśmy dziećmi Boga, czytajmy VMoj/Pwt 7:12-14

„12 Za słuchanie tych nakazów i pilne ich wykonywanie będzie ci Pan, Bóg twój, dochowywał przymierza i miłosierdzia, które poprzysiągł przodkom twoim. 13 Będzie cię miłował, błogosławił ci i rozmnoży cię. Pobłogosławi owoc twojego łona i owoc twojego pola: twoje zboże, moszcz, oliwę, przychówek od twych krów i pomiot od twoich owiec, na ziemi, o której poprzysiągł twoim przodkom, że da ją tobie. 14 Obfitsze błogosławieństwo otrzymasz niż inne narody. Pomiędzy ludźmi i pomiędzy trzodami twoimi nie będzie niepłodnego ani niepłodnej. „

dalej VMoj/Pwt 11:26-28

„26 Widzicie, ja kładę dziś przed wami błogosławieństwo i przekleństwo. 27 Błogosławieństwo, jeśli usłuchacie poleceń Pana, waszego Boga, które ja wam dzisiaj daję - 28 przekleństwo, jeśli nie usłuchacie poleceń Pana, waszego Boga, jeśli odstąpicie od drogi, którą ja wam dzisiaj wskazuję, a pójdziecie za bogami obcymi, których nie znacie.

dalej VMoj/Pwt 28:1-8

„1 Jeśli więc pilnie będziesz słuchał głosu Pana, Boga swego, wiernie wypełniając wszystkie Jego polecenia, które ja ci dziś daję, wywyższy cię Pan, Bóg twój, ponad wszystkie narody ziemi. 2 Spłyną na ciebie i spoczną wszystkie te błogosławieństwa, jeśli będziesz słuchał głosu Pana, Boga swego. 3 Będziesz błogosławiony w mieście, błogosławiony na polu. 4 Błogosławiony będzie owoc twego łona, plon twej roli, przychówek twych zwierząt, przyrost twego większego bydła i pomiot bydła mniejszego. 5 Błogosławiony będzie twój kosz i dzieża. 6 Błogosławione będzie twoje wejście i wyjście. 7 Pan sprawi, że twoi wrogowie, którzy powstaną przeciw tobie, zostaną pobici przez ciebie. Jedną szli drogą przeciw tobie, a siedmioma drogami uciekać będą przed tobą.

8 Pan rozkaże, by z tobą było błogosławieństwo w spichrzach, we wszystkim, do czego rękę wyciągniesz. On będzie ci błogosławił w kraju, który ci daje Pan, Bóg twój. 9 Pan uczyni cię swoim świętym ludem, jak ci poprzysiągł, jeśli będziesz zachowywał polecenia Pana, Boga swego, i chodził Jego drogami.

Widzimy jasno na tym przykładzie, że aby otrzymać błogosławieństwo od Boga i trwać w nim, Bóg oczekuje, że będziemy wypełniać jego Przykazania. To był i jest warunek, dlatego Bóg dał takie świadectwo o Abrahamie IMoj/Rdz 26:5

"5 dlatego że Abraham był mi posłuszny - przestrzegał tego, co mu poleciłem: moich nakazów, praw i pouczeń».”

Jeszua również błogosławi gdy czytamy Ew. Mt 5:3-12

„3 «Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

4 Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.

5 Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.

6 Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.

7 Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.

8 Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

9 Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.

10 Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

11 Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. 12 Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami. „

I nie ma wątpliwości, że chodzi o tych co zachowują Słowo Boże Ew. Łk 11:28

„28 Lecz On rzekł: «Owszem, ale przecież błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je». „

Jak zatem widzimy, Pan Jezus nie głosił nic innego niż jest napisane w Torze, a o czym czytaliśmy wyżej. Chcesz Bożego błogosławieństwa czyń to co Bóg nakazuje, zachowuj Jego Torę, Jego Prawo, Jego przykazania.

Tak samo rozumiał ap. Piotr gdy czytamy 1P 3:9

„9 Nie oddawajcie złem za zło ani złorzeczeniem za złorzeczenie! Przeciwnie zaś, błogosławcie! Do tego bowiem jesteście powołani, abyście odziedziczyli błogosławieństwo. „

Czy my dzisiaj zdajemy sobie sprawę, jak ważna to rzecz, mieć Boże błogosławieństwo? Mam wrażenie, że niestety nie. Zobaczcie jaka była reakcja Ezawa, gdy stracił swoje błogosławieństwo za miskę soczewicy IMoj/Rdz 27:38

„38 Lecz Ezaw rzekł do ojca: «Czyż miałbyś tylko jedno błogosławieństwo, mój ojcze? Pobłogosław także i mnie, ojcze mój!» I Ezaw rozpłakał się w głos.”

Wiedział, że to działa, że Boże błogosławieństwo jest realną pomocą Boga w życiu każdego z nas, dlatego bardzo zabolała go strata błogosławieństwa, jak pamiętamy znienawidził Jakuba, chciał go zabić. Czyli nie była to błaha sprawa. Pamiętajmy o tym i zabiegajmy o Boże błogosławieństwo.

Pamiętajmy na naszych zgromadzeniach o błogosławieństwie. Pięknym błogosławieństwo jest zapisane w IVMoj/Lb 6:22-27 „22 I mówił znowu Pan (Jahwe) do Mojżesza tymi słowami: 23 «Powiedz Aaronowi i jego synom: tak oto macie błogosławić Izraelitom. Powiecie im: 24 Niech cię Pan (Jahwe) błogosławi i strzeże. 25 Niech Pan (Jahwe) rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. 26 Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem. 27 Tak będą wzywać imienia mojego nad Izraelitami, a Ja im będę błogosławił».”

Nie zapominajcie o nim, aby wypowiadać je nad całą społecznością. Niech Bóg was Błogosławi i strzeże. Szalom.

W rozdziale 49 dzisiejszego czytania mamy opis błogosławieństw jakie Jakub wypowiada nad synami. Pochylmy się nad dwoma z nich IMoj/Rdz 49:3-4

„3 Rubenie, synu mój pierworodny, tyś moją mocą i pierwszym płodem mojej męskiej siły, górujący dumą i górujący siłą. 4 Kipiałeś jak woda: nie będziesz już górował, bo wszedłeś do łoża twego ojca, wchodząc zbezcześciłeś moje łoże!”

Jak widzimy jest to błogosławieństwo z karą za to co uczynił Ruben, wszedł do łoża Jakuba i obcował z Bilhą, jak czytamy IMoj/Rdz 35:21-22

„21 Izrael wyruszył w drogę i rozbił namioty poza Migdal-Eder. 22 A gdy przebywał w tej okolicy, Ruben zbliżył się do Bilhy, drugorzędnej żony ojca swego, i obcował z nią; Izrael dowiedział się o tym.”

Ruben dopuścił się złamania Prawa Bożego, czytajmy IIIMoj/Kpł 18:6-8

„6 Nikt z was nie będzie się zbliżał do ciała swojego krewnego, aby odsłonić jego nagość. Ja jestem Pan! 7 Nie będziesz odsłaniać nagości swojego ojca lub nagości swojej matki. Jest ona twoją matką - nie będziesz odsłaniać jej nagości. 8 Nie będziesz odsłaniać nagości swojej macochy, bo to jest nagość twojego ojca. „

Widzimy po raz enty, że mimo iż nie było jeszcze spisane Prawo Boże, było ono już Prawem, które zachowywali patriarchowie, które Bóg wlał w ich serca. Dlatego tym bardziej jasne się staje to o czy czytaliśmy, że możemy mieć błogosławieństwo lub przekleństwo, zależy to od naszego postępowania.

Zobaczcie drugie błogosławieństwo IMoj 49:5-7

„5 Symeon i Lewi, bracia, narzędziami gwałtu były ich miecze. 6 Do ich zmowy się nie przyłączę, z ich knowaniem nie złączę mej sławy; gdyż w gniewie swym mordowali ludzi i w swej swawoli kaleczyli bydło. 7 Przeklęty ten ich gniew, gdyż był gwałtowny, i ich zawziętość, gdyż była okrucieństwem! Rozproszę ich więc w Jakubie i rozdrobnię ich w Izraelu.”

Jak wiemy to wypełniło się na Lewim, został rozproszony w Izraelu, nie miał swojego działu. Przez swoja gorliwość został powołany do służby dla Boga, czytajmy IIMoj/Wj 32:26-29

„26 Zatrzymał się Mojżesz w bramie obozu i zawołał: «Kto jest za Panem, do mnie!» A wówczas przyłączyli się do niego wszyscy synowie Lewiego. 27 I rzekł do nich: «Tak mówi Pan, Bóg Izraela: "Każdy z was niech przypasze miecz do boku. Przejdźcie tam i z powrotem od jednej bramy w obozie do drugiej i zabijajcie: kto swego brata, kto swego przyjaciela, kto swego krewnego"». 28 Synowie Lewiego uczynili według rozkazu Mojżesza, i zabito w tym dniu około trzech tysięcy mężów. 29 Mojżesz powiedział wówczas do nich: «Poświęciliście ręce dla Pana, ponieważ każdy z was był przeciw swojemu synowi, przeciw swemu bratu. Oby Pan użyczył wam dzisiaj błogosławieństwa!»”

dalej VMoj/Pwt 10:8-9

„8 W tym czasie wybrał Pan pokolenie Lewiego do noszenia Arki Przymierza Pańskiego, by stali przy Panu, służyli Mu i błogosławili w Jego imieniu, [co dzieje się] aż do tego dnia. 9 Dlatego Lewi nie ma działu ani dziedzictwa wśród swoich braci, gdyż dziedzictwem jego jest Pan, jak powiedział do niego Pan, Bóg twój.”

dalej Joz 13:14

„14 Tylko pokoleniu Lewiego nie dano żadnego dziedzictwa: ofiary spalane dla Pana, Boga Izraela, są jego dziedzictwem, jak to on sam oznajmił.”

Dlatego jak widać nasze postępowanie ma bardzo wielki wpływ na to jak stoimy przed Bogiem. Bóg nie tylko patrzy na serce człowieka i jego wiarę, ale i na nasze życie, gdyż jak wiemy – wiara bez uczynków jest martwa Jk 2:26

„26 Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków.”

W tym błogosławieństwie, jakie Jakub dał Symeonowi i Lewiemu padają ważne słowa, na które chciałbym zwrócić uwagę:

„7 Przeklęty ten ich gniew, gdyż był gwałtowny, i ich zawziętość, gdyż była okrucieństwem! Rozproszę ich więc w Jakubie i rozdrobnię ich w Izraelu.”

Jakub nie przeklina synów tylko ich zachowanie, ich gniew. Podobne słowa znajdujemy w odniesieniu do nikolaitów gdy czytamy Ap 2:6

„6 Ale masz tę [zaletę], że nienawidzisz czynów nikolaitów, których to czynów i Ja nienawidzę. „

Widzimy, że już w czasach starożytnych, ta nauka była znana patriarchom, ta sama nauka obowiązuje i nas, mamy kochać bliźniego a możemy nienawidzić ich złych czynów.

Nauczał o tym ap. Paweł Rz 12:14-21

„14 Błogosławcie tych, którzy was prześladują! Błogosławcie, a nie łorzeczcie! 15 Weselcie się z tymi, którzy się weselą, płaczcie z tymi, którzy płaczą. 16 Bądźcie zgodni we wzajemnych uczuciach! Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to, co pokorne! Nie uważajcie sami siebie za mądrych! 17 Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wobec wszystkich ludzi! 18 Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi! 19 Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie sprawiedliwości, lecz pozostawcie to pomście [Bożej]! Napisano bowiem: Do Mnie należy pomsta. Ja wymierzę zapłatę - mówi Pan - ale: Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód - nakarm go. 20 Jeżeli pragnie - napój go! Tak bowiem czyniąc, węgle żarzące zgromadzisz na jego głowę. 21 Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj!”

Wiem, że czasami jest to bardzo trudne, ale nikt nie mówił, że ta droga jest łatwa i szeroka. Ta droga jest wąska i trudna. Zdecydowanie łatwiej walczyć z innymi, niż z samym sobą. ŚWIĘTYMI BĄDŹCIE BO JA JESTEM ŚWIĘTY

Pamiętajmy, że z takim apelem zwraca się do nas nasz Bóg.

Na zakończenie chciałbym zwrócić uwagę na liczbę czterdzieści, która pojawia się w dzisiejszym czytaniu IMoj/Rdz 50:3

„3 Zabrało im to czterdzieści dni, tyle bowiem czasu trwało balsamowanie. Mieszkańcy Egiptu opłakiwali Jakuba przez siedemdziesiąt dni.”

Ciało Jakuba było balsamowane czterdzieści dni. Liczba ta wiele razy pojawia się na kartach Słowa Bożego.

Czytajmy IIMoj/Wj 16:35

„35 Izraelici jedli mannę przez czterdzieści lat, aż przybyli do ziemi zamieszkałej. Jedli mannę, aż przybyli do granic ziemi Kanaan.”

dalej IIMoj/Wj 24:18

„18 Mojżesz wszedł w środek obłoku i wstąpił na górę. I pozostał Mojżesz na górze przez czterdzieści dni i przez czterdzieści nocy.”

Widzimy, że tak jak Jakub, który przestrzegał Prawo Boże, miał je wypisane w sercu, tak Mojżesz był czterdzieści dni na górze i otrzymał to Prawo spisane.

dalej VMoj/Pwt 25:2-3

„2 O ile winowajca zasłuży na karę chłosty, każe go sędzia położyć na ziemi i w jego obecności wymierzą mu chłostę w liczbie odpowiadającej przewinieniu. 3 Otrzyma nie więcej niż czterdzieści uderzeń, aby przez mnożenie razów ponad tę liczbę chłosta nie była nadmierna i nie został pohańbiony twój brat w twoich oczach.”

Kara cielesna mogła wynosić maksymalnie czterdzieści razów

dalej 1Krl 2:11

„11 A czas panowania Dawida nad Izraelem wynosił czterdzieści lat. W Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie panował trzydzieści trzy lata. „

dalej Ew. Mt 4:1-2

„1 Wtedy Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. 2 A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód.”

Dalej Dz Ap 1:3 „3 Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. „

Panowanie Dawida było czterdzieści lat, Pan Jezus pościł czterdzieści dni i po swoim zmartwychwstaniu ukazywał się przez czterdzieści dni, po czym wstąpił do nieba i zasiadł po prawicy Ojca i Jemu zostało przekazane Królestwo.

Zobaczmy co jest napisane w IVMoj/Lb 14:32-34

„32 Jeśli zaś chodzi o was, to trupy wasze legną na pustyni, 33 a synowie wasi będą się błąkali na pustyni przez czterdzieści lat, dźwigając ciężar waszej niewierności, póki trupy wasze nie zniszczeją na pustyni. 34 Poznaliście kraj w przeciągu czterdziestu dni; każdy dzień teraz zamieni się w rok i przez czterdzieści lat pokutować będziecie za winy i poznacie, co to znaczy, gdy Ja się oddalę.”

oraz w Ez 4:4-6

„4 Połóż się na lewym boku, a Ja złożę winę Izraelitów na ciebie. Przez tyle dni będziesz znosił ich winę, przez ile będziesz na nim leżał. 5 Podaję ci lata trwania ich winy w liczbie dni: przez trzysta dziewięćdziesiąt dni będziesz znosił winę pokoleń izraelskich. 6 A kiedy je wypełnisz, położysz się znów na prawym boku i będziesz znosił przewinienia pokolenia Judy przez czterdzieści dni. Liczę ci jeden dzień za każdy poszczególny rok. „

Widzimy tutaj, że Bóg liczy czasami dzień za rok. Izraelici czterdzieści dni sprawdzali Kanaan i czterdzieści lat błąkali się po pustyni. Tak samo w druga stronę, Ezechiel leżał na prawym boku za winy Judy czterdzieści dni za czterdzieści lat, czyli dzień za rok.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Dzisiejsza Parsza Wajelech, mówi o ostatnich poleceniach Mojżesza względem Izraela. Wybranie i umocnienie Jozuego na swojego następcę, Upomnienie Izraela aby trzymał się Boga, zapowiedź odstępstwa Izraela od Boga poprzez bałwochwalstwo oraz na podstawie czego będzie Izrael odpowiadał przez Bogiem ze swojego życia.

Jak czytamy w dzisiejszej Parszy Bóg wybrał Jozuego jako następcę Mojżesza i to wiemy, chciałbym jednak zwrócić uwagę na pewne słowa jakie Bóg wypowiada do Mojżesza, czytamy o tym w VMoj.Pwt 31:8 i 23 „8 Sam Pan, który pójdzie przed tobą, On będzie z tobą, nie opuści cię i nie porzuci. Nie lękaj się i nie drżyj!»”

Zobaczcie jaką wspaniałą obietnicę dał Bóg, niech będzie błogosławione imię Jego, Jozuemu, taką samą obietnicę dał Izraelowi, czytajmy VMoj/Pwt 4:31 „31 Gdyż Bogiem miłosiernym jest Pan, Bóg wasz, nie opuści was, nie zgładzi i nie zapomni o przymierzu, które poprzysiągł waszym przodkom.”

Potwierdza to prorok Izajasz gdy czytamy Iz 41:8-17 „… 13 Albowiem Ja, Pan, twój Bóg, ująłem cię za prawicę mówiąc ci: «Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą». 14 Nie bój się, robaczku Jakubie, nieboraku Izraelu! Ja cię wspomagam - wyrocznia Pana - odkupicielem twoim - Święty Izraela….”

Czyż to nie wspaniałe słowa, nie wspaniała obietnica i zapewnienie dla ludu Izraela? Dlaczego więc, co niektórzy nauczają, że Bóg odrzucił Izraela? Z dzisiejszego czytania wynika, że Bóg będzie doświadczał Izraela, za grzech, którego się dopuścili ale ich nie odrzuci.

Co więcej, jak otworzymy Hbr 13:1-6 to czytamy bardzo ciekawe słowa, które dotyczą i nas „5 Postępowanie wasze niech będzie wolne od chciwości na pieniądze: zadowalajcie się tym, co macie. Sam bowiem powiedział: Nie opuszczę cię ani pozostawię. 6 Śmiało więc mówić możemy:

Pan jest wspomożycielem moim, nie ulęknę się, bo cóż może mi uczynić człowiek?”

PAN JEST WSPOMOŻYCIELEM NASZYM, CHWAŁA BOGU, PAMIĘTAJMY O TYM, pamiętajmy.

Dlatego gdy mamy obawy czy wątpliwości, to zapewne jest to o czym napisał ap. Jan w 1J 4:18 „18 W miłości nie ma lęku, lecz doskonała miłość usuwa lęk, ponieważ lęk kojarzy się z karą. Ten zaś, kto się lęka, nie wydoskonalił się w miłości.” Gdy Bóg jest z nami, kto przeciwko nam. Dlatego pamiętajmy na czym polega miłość względem Boga 1J 5:2-3 „2 Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, 3 albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie”

Zobaczcie Bóg tego samego oczekiwał od Izraela i tego samego oczekuje od nas. Nie słuchajcie ich, gdy mówią wam, że Prawo Boże jest nie ważne, że przykazania Boże przybite do krzyża. NIE SŁUCHAJCIE ICH. Kłamią i są sługami kłamstwa i Prawo potępi ich jako grzeszników, gdyż zaparli się Bożej miłości. Szalom.

Głównym jednak tematem, na jaki chciałbym zwrócić uwagę w dzisiejszym czytaniu na słowa jakie czytamy w VMoj/Pwt 31:16-18 „16 Pan rzekł do Mojżesza: «Oto ty spoczniesz z przodkami swymi, a lud ten powstanie, by uprawiać nierząd z bogami obcymi tego kraju, do którego wejdziecie. Mnie opuści i złamie przymierze, które z wami zawarłem.”

Nie wiem czy zwróciliście uwagę, co jest przed Bogiem największym grzechem? Odkąd zacząłem czytać Biblie, to widzę to wyraźnie. Jest to grzech bałwochwalstwa. NIERZĄD Z OBCYMI BOGAMI.

W wielu miejscach Biblii o tym czytamy, zobaczmy niektóre z nich IIMoj/Wj 34:12-17 „14 Nie będziesz oddawał pokłonu bogu obcemu, bo Pan ma na imię Zazdrosny: jest Bogiem zazdrosnym. … 17 Nie uczynisz sobie bogów ulanych z metalu. „

Dlaczego zatem tak wielu wierzących czyni sobie rzeźby czy figurki z metal i oddaje im pokłony?

Dalej VMoj/Pwt 8:17-20 „19 Lecz jeśli zapomnisz o Panu, Bogu twoim, i pójdziesz za bogami obcymi, aby im służyć i oddawać im pokłon, oznajmiam ci dzisiaj, że zginiesz na pewno.”

Zobaczcie bałwochwalstwo prowadzi do śmierci „bałwochwalcy nie odziedzicza Królestwa Bożego.”

Dalej IIMoj/Wj 20:3-6 „3 Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! 4 Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! 5 Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. 6 Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.”

Drugie przykazanie dekalogu, usunięte w dekalogu Katechizmowym, Boga się nie boją. Czy jednak u innych chrześcijan jest wszystko ok? Jedni maja ikony inni krzyże.

Dalej IIIMoj/Kapł. 26:1-5 „1 Nie będziecie sobie czynili bożków, nie będziecie sobie stawiali posągów ani stel. Nie będziecie umieszczać w waszym kraju kamieni rzeźbionych, aby im oddawać pokłon, bo Ja jestem Pan, Bóg wasz.”

Zobaczcie jak wiele jest tego w naszym kraju, gdzie się nie spojrzy, pomniki i krzyże w miastach, na rozstajach dróg, w ogrodach, na domach i w domach. Czyż nie jest tego bardzo wiele? Jest. Nie bierzmy w tym udziału, niech chociaż nasze domy i podwórka będą od tego wole.

Dalej VMoj/Pwt 4:15-20 „15 Pilnie się wystrzegajcie - skoroście nie widzieli żadnej postaci w dniu, w którym mówił do was Pan spośród ognia na Horebie - 16 abyście nie postąpili niegodziwie i nie uczynili sobie rzeźby przedstawiającej podobiznę mężczyzny lub kobiety, 17 podobiznę jakiegokolwiek zwierzęcia, które jest na ziemi, podobiznę jakiegokolwiek ptaka, latającego pod niebem, 18 podobiznę czegokolwiek, co pełza po ziemi, podobiznę ryby, która jest w wodach - pod ziemią. „

Jasny nakaz, nie widziałeś nie czyń sobie żadnej podobizny. NIE CZYŃ.

Dalej VMoj/Pwt 11:13-16 „16 Strzeżcie się, by serce wasze nie pozwoliło się omamić, abyście nie odeszli i nie służyli obcym bogom i nie oddawali im pokłonu, „

Tu są ważne słowa, by serce twoje nie zostało zwiedzione i abyś nie zaczął służyć innym bogom. Bądźmy czujni.

Dalej VMoj/Pwt 11:26-28 „26 Widzicie, ja kładę dziś przed wami błogosławieństwo i przekleństwo. 27 Błogosławieństwo, jeśli usłuchacie poleceń Pana, waszego Boga, które ja wam dzisiaj daję - 28 przekleństwo, jeśli nie usłuchacie poleceń Pana, waszego Boga, jeśli odstąpicie od drogi, którą ja wam dzisiaj wskazuję, a pójdziecie za bogami obcymi, których nie znacie.”

Każdy, kto idzie za innymi bogami i służy im, ściąga na siebie przekleństwo. Patrz nasz Bóg chce nam błogosławić, bież Boże błogosławieństwo.

Dalej Ps 115:1-8 „1 Nie nam, Panie, nie nam, lecz Twemu imieniu daj chwałę za Twoją łaskawość i wierność! 2 Czemu mają mówić poganie: «A gdzież jest ich Bóg?» 3 Nasz Bóg jest w niebie; czyni wszystko, co zechce. 4 Ich bożki to srebro i złoto, robota rąk ludzkich. 5 Mają usta, ale nie mówią; oczy mają, ale nie widzą. „

Nie bójmy się bogów, które są martwe i nic nie mogą, Oddawajmy cześć i chwałę Bogu żywemu.

Dalej Jr 7:16-20 „16 Ty zaś nie wstawiaj się za tym narodem, nie zanoś za niego błagań ani modłów, ani też nie nalegaj na Mnie, bo cię nie wysłucham. 17 Czy nie widzisz, co czynią w miastach Judy i na ulicach Jerozolimy? 18 Synowie zbierają drewno, ojcowie rozpalają ogień, a kobiety ugniatają ciasto, by robić pieczywo ofiarne dla "królowej nieba", a nadto wylewają ofiary z płynów dla obcych bogów, by Mnie obrażać. „

Zobaczcie co Bóg mówi do Jeremiasza? Bóg nie wysłuchuje modlitw i zabrania się modlić za bałwochwalców. Oczywiście za tych, co są świadomie uczestniczą w bałwochwalstwie, nieświadomi maja szansę, aby się nawrócić i nie brać udziału w ich grzechach.

Dalej Ez 14:1-8 „3 «Synu człowieczy, mężowie ci wprowadzili do serca swoje bożki i postawili przed sobą to, co było dla nich sposobnością do grzechu. Czyż mam na to pozwolić, aby oni pytali Mnie o radę?”

Bardzo ważne słowa „wprowadzili bożki do serca” My may z całego serca miłować Boga a nie bożki. Pamiętajmy o tym, gdyż jak widzimy będzie to ogromną przeszkoda dla naszych modlitw.

Dalej 1Krl 19:18 „18 Zostawię jednak w Izraelu siedem tysięcy takich, których kolana nie ugięły się przed Baalem i których usta go nie ucałowały».„

Ważne słowa, nie zginajmy kolan przed innymi bożkami, tylko przed naszym Bogiem. Bardzo ważne tez to aby nie całować krzyży, medalików, ikon i innych symboli bałwochwalczych. Nie skłaniajmy ku temu naszych serc.

Dalej 1Krl 18:21; 37-39 „21 Wówczas Eliasz zbliżył się do całego ludu i rzekł: «Dopókiż będziecie chwiać się na obie strony? Jeżeli Jahwe jest Bogiem, to Jemu służcie, a jeżeli Baal, to służcie jemu!»”

Wiem, że czasami bywa to trudne, komu chcemy służyć. Dal mnie nie ma wątpliwości, ja służę i chce służyć Bogu Jahwe i Jego Synowi Jeszua Mesjaszowi.

Dalej Dz. Ap. 17:22-30 „29 Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka. 30 Nie zważając na czasy nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia, „

Tak samo i dzisiaj wzywam was, abyście porzucili bożki wasze kamienne, metalowe czy drewniane i zaczęli służyć Bogu żywemu.

Dalej Rz 1:18-25 „21 Ponieważ, choć Boga poznali, nie oddali Mu czci jako Bogu ani Mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce. 22 Podając się za mądrych stali się głupimi. 23 I zamienili chwałę niezniszczalnego Boga na podobizny i obrazy śmiertelnego człowieka, ptaków, czworonożnych zwierząt i płazów.„

Czy nie widzicie jaka kara spada na bałwochwalców, zamiast błogosławieństwa zbierają przekleństwo. Nie naśladujcie ich, nie bierzcie udziału w ich grzechach.

Dalej Ap 9:20-21 „20 A pozostali ludzie, nie zabici przez te plagi, nie odwrócili się od dzieł swoich rąk, tak by nie wielbić demonów ani bożków złotych, srebrnych, spiżowych, kamiennych, drewnianych, które nie mogą ni widzieć, ni słyszeć, ni chodzić.”

Jak widać, nawet po różnych plagach, serca wielu zostały zwiedzione i zamiast służyć Bogu to służą demonom przez to że uczestniczą w bałwochwalstwie. Tu też jest i dla nas ważna uwaga, pamiętajmy o ty, czy czasem gdy wielbisz i czcisz jakiś obraz, nie służysz demonowi.

Dalej Joz 24:19-24 „23 «Usuńcie więc bogów obcych spośród was i zwróćcie serca wasze ku Panu, Bogu Izraela». 24 I odrzekł lud Jozuemu: «Panu, Bogu naszemu, chcemy służyć i głosu Jego chcemy słuchać».”

Pięknie ten temat zamyka fragment z Jozuego, dlatego i ja was proszę abyście zbadali swoje życie, jeżeli są jakieś obce bogi, usuńcie je z waszej przestrzeni życiowej i z serca zwróćcie się do Boga i Jemu służcie.

KOCHANI BRACIA I SIOSTRY TO BARDZO WAŻNE ABY W NASZYCH SERCACH I DOMACH, NIE BYŁO BAŁWOCHWALSTWA. Szalom.

Ostatnim tematem, jaki chciałbym poruszyć w dzisiejszym komentarzy to słowa w VMoj/ Pwt 31:24-26 „26 «Weźcie tę Księgę Prawa i połóżcie ją obok Arki Przymierza Pana, Boga waszego, a niech tam będzie przeciwko wam jako świadek.„

Potwierdza to Jeszua gdy mówi do żydów J 5:39-47 „45 Nie mniemajcie jednak, że to Ja was oskarżę przed Ojcem. Waszym oskarżycielem jest Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję.”

Potwierdza to i ap. Paweł gdy napisał Rz 2:12-13 „12 Bo ci, którzy bez Prawa zgrzeszyli, bez Prawa też poginą, a ci, co w Prawie zgrzeszyli, przez Prawo będą sądzeni. 13 Nie ci bowiem, którzy przysłuchują się czytaniu Prawa, są sprawiedliwi wobec Boga, ale ci, którzy Prawo wypełniają, będą usprawiedliwieni.”

Może ktoś powiedzieć, uf, dobrze, że mnie to nie dotyczy tylko żydów. Czy jednak tak jest? Zobacz co powiedział Jeszua J 12:46-50 „48 Kto gardzi Mną i nie przyjmuje słów moich, ten ma swego sędziego: słowo, które powiedziałem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym. „

Ap. Paweł dodaje w 2Kor 5:9-10 „10 Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre.”

Dla mnie wynika jasno, to samo Prawo jakie Bóg dał Izraelowi, a które jest Słowem samego Boga, to samo Prawo ma na myśli Jeszua i na podstawie uczynków, prze to Prawo będziemy przed Bogiem sądzeni.

Bo jak napisał ap. Paweł Rz 7:12-13 „12 Prawo samo jest bezsprzecznie święte; święte, sprawiedliwe i dobre jest też przykazanie. 13 A więc to, co dobre, stało się dla mnie przyczyną śmierci? Żadną miarą! Ale to właśnie grzech, by okazać się grzechem, przez to, co dobre, sprowadził na mnie śmierć, aby przez związek z przykazaniem grzech ujawnił nadmierną swą grzeszność.”

Tu nie jest problem z Prawem, tylko z grzechem. I diabeł, przez nauki wierzących, sprytnie zamienił grzech na Prawo i mówią, że to PRAWO JEST PROBLEMEM, bo nikt go nie może wypełnić. Pomyśl jednak bracie, siostro, czy możliwe jest aby to co jest święte, dobre i sprawiedliwe było naszym wrogiem? Nie sądzę. Przecież jasno wynika ze Słowa i Ewangelii, że naszym wrogiem jest grzech, za który jest śmierć. Szalom.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Bóg ukazuje się Abrahamowi pod dębami Mamre, przychodzi do niego z dwoma aniołami, ucztuje z Abrahamem i zapowiada jemu narodziny Izaaka, zapowiada zniszczenie Sodomy i Gomory. Lot staje w obronie wysłanych aniołów, jako jedyny sprawiedliwy zostaje uratowany on i jego rodzina. Zabrakło dziesięciu sprawiedliwych, mimo to Bóg niech ciał aby sprawiedliwy Lot zginął z grzesznikami. Wypełnia się obietnica Boża, rodzi się Izaak i wielka próba dla Abrahama, idź i złóż mi go na ofiarę. Dużo się dzieje w dzisiejszej Parszy, czytajmy zatem.

IMoj/Rdz 18:1-5 „1 Pan ukazał się Abrahamowi pod dębami Mamre, gdy ten siedział u wejścia do namiotu w najgorętszej porze dnia. 2 Abraham spojrzawszy dostrzegł trzech ludzi naprzeciw siebie. Ujrzawszy ich podążył od wejścia do namiotu na ich spotkanie. A oddawszy im pokłon do ziemi, 3 rzekł: «O Panie, jeśli darzysz mnie życzliwością, racz nie omijać Twego sługi! „

Dzisiaj większość z wierzących jest zgodna, że to sam Bóg przybył do Abrahama z aniołami. Czy to znaczy, że Bóg Najwyższy, przyszedł do Abrahama i rozmawiał z nim? Przecież Boga nikt nigdy nie widział. Jak zatem to rozumieć?

Myślę, że z pomocą przychodzi sam Jeszua gdy mówi do żydów Ew. J 8:56-58, 23-24, 28 „56 Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień - ujrzał i ucieszył się». 57 Na to rzekli do Niego Żydzi: «Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?» 58 Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, JA JESTEM».”

Co miał na myśli Jeszua gdy powiedział, że „Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień - ujrzał i ucieszył się” czy nie może to faktycznie oznaczać, że wtedy do Abrahama przyszedł Syn Boży?

O tym, że jest to możliwe, co więcej, ja uważam, że tak właśnie jest, może świadczyć tekst z IIMoj/Wj 23:20-23 „20 Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. 21 Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim. …”

Mówi się powszechnie, że to Bóg wyprowadził Izrael z Egiptu i zaprowadził do Kanaanu. I tak jest, zrobił to Bóg, natomiast jak to wyglądało technicznie to już może być całkiem inna sprawa. I widać to właśnie na przykładzie tego tekstu, Bóg posyła anioła, który wyprowadził Izraela z Egiptu, który prowadził ich przez pustynię, który wprowadził ich do Kanaanu.

Tym, który to w imieniu Boga uczynił, jest ten w którym Było Boże imię, „Ja jestem” a którym był Jezus Chrystus, jak czytamy w 1Kor 10:1-4

„1 Nie chciałbym, bracia, żebyście nie wiedzieli, że nasi ojcowie wszyscy, co prawda zostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze 2 i wszyscy byli ochrzczeni w [imię] Mojżesza, w obłoku i w morzu; 3 wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy 4 i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a ta skała - to był Chrystus.”

O tym, że Syn był dawno przed narodzeniem z ciała Miriam, jako Jeszua, wspomina sam Jeszua gdy mówi w ew. J 17:5

„5 A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał.”

Potwierdza to też ap. Paweł gdy pisał do Filipian, Flp 2:5-7 „5 To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie. 6 On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, 7 lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka,”

Czy gdy pisał do Kolosan, Kol 1:15-17 „15 On jest obrazem Boga niewidzialnego - Pierworodnym wobec każdego stworzenia, 16 bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze.

Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. 17 On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.”

Czy gdy napisał do Hebrajczyków, Hbr 1:1-3 „1 Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, 2 a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat. 3 Ten , który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach.”

To właśnie Syn, jak czytamy z powyższych tekstów Słowa Bożego, jest tym, który był u Abrahama, który wyprowadził Izrael, który nadał im Prawo/Torę, To Syn stwarzał wszechświat, Ziemię i wszystko co na niej jest, to On to wszystko podtrzymuje mocą swojej potęgi. Niech będzie błogosławione imię Jego.

O tym jasno i wyraźnie daje świadectwo Jan, gdy czytamy J:1:18 „Boga nikt nigdy nie widział; jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, On (Go) objawił.”

Syn objawił Ojca, to On o Ojcu objawił, On działał na Jego rozkaz i w Jego imieniu. Syn reprezentował Ojca. Amen.

Dla niedowiarków, bo wiem, że tacy też są, co to nie wierzą w „preegzystencje Mesjasza” chciałbym przytoczyć ciekawy tekst z Mdr 7:24-27 „24 Mądrość bowiem jest ruchliwsza od wszelkiego ruchu i przez wszystko przechodzi, i przenika dzięki swej czystości. 25 Jest bowiem tchnieniem mocy Bożej

i przeczystym wypływem chwały Wszechmocnego, dlatego nic skażonego do niej nie przylgnie. 26 Jest odblaskiem wieczystej światłości, zwierciadłem bez skazy działania Boga, obrazem Jego dobroci. 27 Jedna jest, a wszystko może, pozostając sobą, wszystko odnawia, a przez pokolenia zstępując w dusze święte, wzbudza przyjaciół Bożych i proroków.”

Wczytajcie się kochani uważnie w te słowa, widzimy w nich wiele wspólnych cech z Mesjaszem, z Synem Bożym jako Bożą Mądrością, Ważne też są te słowa „Jedna jest, a wszystko może, pozostając sobą, wszystko odnawia, a przez pokolenia zstępując w dusze święte, wzbudza przyjaciół Bożych i proroków.”

I zobaczcie co w tej sprawie napisał ap. Piotr 1P 1:10-11

„10 Nad tym zbawieniem wszczęli poszukiwania i badania prorocy - ci, którzy przepowiadali przeznaczoną dla was łaskę. 11 Badali oni, kiedy i na jaką chwilę wskazywał Duch Chrystusa, który w nich był i przepowiadał cierpienia dla Chrystusa i mające potem nastąpić uwielbienia. „

Widzicie co Piotr napisał, że w dawnych prorokach, kto był? Był jak czytamy „Badali oni, kiedy i na jaką chwilę wskazywał Duch Chrystusa, który w nich był i przepowiadał cierpienia dla Chrystusa i mające potem nastąpić uwielbienia. „”

DUCH CHRYSTUSA, który w nich był.

Salomon, też wiedział, że coś jest na rzeczy, gdyż napisał Prz 30:4 „4 Kto wstąpił do nieba i zstąpił?

Kto zebrał wiatr w swoje garście? Kto wody owinął płaszczem? Kto krańce ziemi utworzył? Jakie jest jego imię? - A jakie syna? Wiadomo ci może?”

JAKIE JEST JEGO IMIĘ – A JAKIE SYNA?

Jakiego Syna, skoro jak twierdzą niektórzy Mesjasza wcześniej nie było. Badajmy kochani jak sprawy się mają. Skoro nie mamy wątpliwości, że Bóg posyłał swoich aniołów i oni w Jego imieniu i na Jego rozkaz, działali i działają tu na Ziemi, to chyba tym bardziej, nie powinno być wątpliwości, że Syn Boży tym bardziej. A na końcu czasów, zgodnie z wolą Ojca, przyszedł w ciele jako Jeszua i złożył ofiarę doskonałą za nasze grzechy, aby przez Jego imię, imię Jeszua był nam dany przystęp do Ojca. Szalom.

We wszystkich komentarzach, staram się pokazywać, że już przed nadaniem Prawa Mojżeszowi, Bóg objawił swoje Prawo dużo wcześniej. Dla mnie takim kolejnym przykładem jest Lot IMoj/Rdz 19:4-7 „4 Zanim jeszcze udali się na spoczynek, mieszkający w Sodomie mężczyźni, młodzi i starzy, ze wszystkich stron miasta, otoczyli dom, 5 wywołali Lota i rzekli do niego: «Gdzie tu są ci ludzie, którzy przyszli do ciebie tego wieczoru? Wyprowadź ich do nas, abyśmy mogli z nimi poswawolić!» 6 Lot, który wyszedł do nich do wejścia, zaryglowawszy za sobą drzwi, 7 rzekł im: «Bracia moi, proszę was, nie dopuszczajcie się tego występku!’

Jak pamiętacie, Lot zaprosił dwóch aniołów do siebie do domu na noc, aby w ten sposób uchronić ich przed mieszkańcami Sodomy, którzy chcieli ich zgwałcić. Lot wiedział, że jest to grzech, o którym czytamy dopiero w IIIMoj/Kpł 20:13 „13 Ktokolwiek obcuje cieleśnie z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą, popełnia obrzydliwość. Obaj będą ukarani śmiercią, sami tę śmierć na siebie ściągnęli. „

Za który była kara śmierci i jak wiemy tę kare śmierci Bóg na tym mieście wykonał. Jeżeli ktoś myśli, że dzisiaj to już w Chrystusie nie ma znaczenia, to moim zdaniem, jest w bardzo dużym błędzie i nie zna Słowa Bożego, naraża siebie na potępienie z tym światem.

Apostoł Paweł nie miał co do tego wątpliwości i ja też, gdy czytamy Rz 1:18-22 „18 Albowiem gniew Boży ujawnia się z nieba na wszelką bezbożność i nieprawość tych ludzi, którzy przez nieprawość nakładają prawdzie pęta. … 21 Ponieważ, choć Boga poznali, nie oddali Mu czci jako Bogu ani Mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce. 22 Podając się za mądrych stali się głupimi. 23 I zamienili chwałę niezniszczalnego Boga na podobizny i obrazy śmiertelnego człowieka, ptaków, czworonożnych zwierząt i płazów. „

Dalej Paweł napisał Rz 1:24-28,32 „24 Dlatego wydał ich Bóg poprzez pożądania ich serc na łup nieczystości, tak iż dopuszczali się bezczeszczenia własnych ciał. 25 Prawdę Bożą przemienili oni w kłamstwo i stworzeniu oddawali cześć, i służyli jemu, zamiast służyć Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki. Amen. 26 Dlatego to wydał ich Bóg na pastwę bezecnych namiętności: mianowicie kobiety ich przemieniły pożycie zgodne z naturą na przeciwne naturze. 27 Podobnie też i mężczyźni, porzuciwszy normalne współżycie z kobietą, zapałali nawzajem żądzą ku sobie, mężczyźni z mężczyznami uprawiając bezwstyd i na samych sobie ponosząc zapłatę należną za zboczenie … 32 Oni to, mimo że dobrze znają wyrok Boży, iż ci, którzy się takich czynów dopuszczają, winni są śmierci, nie tylko je popełniają, ale nadto chwalą tych, którzy to czynią.”

A do Koryntian jasno napisał, że 1 Kor 6:9-10 „9 Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, 10 ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. „

Te wszystkie grzechy, Bóg potępiał zanim zostało spisane Prawo, potępiał gdy było spisane Prawo i potępia i teraz w czasach Ewangelii. Czy zatem coś się zmieniło, jak uważają co niektórzy? Szalom.

Ciekawy fragment jest w IMoj/Rdz 19:12-14 „12 A potem ci dwaj mężowie rzekli do Lota: «Kogokolwiek jeszcze masz w tym mieście, zięcia, synów i córki oraz wszystkich bliskich, wyprowadź stąd. 13 Mamy bowiem zamiar zniszczyć to miasto, ponieważ oskarżenie przeciw niemu do Pana tak się wzmogło, że Pan posłał nas, aby je zniszczyć». 14 Wyszedł więc Lot, aby powiedzieć tym, którzy jako zięciowie mieli wziąć jego córki za żony: «Chodźcie, wyjdźcie z tego miasta, bo Pan ma je zniszczyć!» Oni jednak myśleli, że on żartuje.”

Ciekawe jest to, że przez sprawiedliwych Boga, ochronę zyskiwali ich najbliżsi, mamy tu obraz Lota, tylko o nim było wydane świadectwo, że jest sprawiedliwy, ci co nie uwierzyli poginęli.

Taki sam obraz mamy o Noe w IMoj/Rdz 7:1 „1 A potem Pan rzekł do Noego: «Wejdź wraz z całą twą rodziną do arki, bo przekonałem się, że tylko ty jesteś wobec mnie prawy wśród tego pokolenia. „ Jak widzimy, tez o Noe tylko Bóg wydał świadectwo, że jest sprawiedliwy.

Takich przykładów jest więcej, tym bardziej, że i dzisiaj my, przez Jeszue Mesjasza, jako Jego lud, jako Jego Oblubienica, mamy nadzieje, że nie zginiemy z tym światem, jak czytamy 1Kor 15:45-53 „49 A jak nosiliśmy obraz ziemskiego [człowieka], tak też nosić będziemy obraz [człowieka] niebieskiego. 50 Zapewniam was, bracia, że ciało i krew nie mogą posiąść królestwa Bożego, i że to, co zniszczalne, nie może mieć dziedzictwa w tym, co niezniszczalne. 51 Oto ogłaszam wam tajemnicę: nie wszyscy pomrzemy, lecz wszyscy będziemy odmienieni. 52 W jednym momencie, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby - zabrzmi bowiem trąba - umarli powstaną nienaruszeni, a my będziemy odmienieni. „

Dlatego kochani, pocieszajmy się ta nadzieją i nie zazdrośćmy światu, przecież wiemy jaki będzie ich koniec. Szalom.

Dalej czytamy o zniszczeniu Sodomy i Gomory IMoj/Rdz 19:23-29 „23 Słońce wzeszło już nad ziemią, gdy Lot przybył do Soaru. 24 A wtedy Pan spuścił na Sodomę i Gomorę deszcz siarki i ognia od Pana . „

Niech to i dla nas będzie przestrogą, że wszystko jest do czasu, dlatego ap. Piotr napisał 2 P 2:6-9

„6 także miasta Sodomę i Gomorę obróciwszy w popiół skazał na zagładę dając przykład tym, którzy będą żyli bezbożnie, 7 ale wyrwał sprawiedliwego Lota, który uginał się pod ciężarem rozpustnego postępowania ludzi nie liczących się z Bożym prawem - 8 sprawiedliwy bowiem mieszkając wśród nich z dnia na dzień duszę swą sprawiedliwą miał umęczoną przeciwnymi Prawu czynami, które widział i o których słyszał - 9 to wie Pan, jak pobożnych wyrwać z doświadczenia, niesprawiedliwych zaś jak zachować na ukaranie w dzień sądu,”

Jak widzimy, Lot znał Prawo Boże, gdyż umiał rozróżnić, co jest przeciwne Prawu Bożemu, i za łamanie tego Prawa została zniszczona Sodoma i Gomora. Ta historia i dzisiaj jest dla nas ostrzeżeniem, abyśmy czuwali bo nie wiemy kiedy przyjdzie nasz Pan, gdy czytamy Łk 17:28-30

„28 Podobnie jak działo się za czasów Lota: jedli i pili, kupowali i sprzedawali, sadzili i budowali, 29 lecz w dniu, kiedy Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba deszcz ognia i siarki i wygubił wszystkich; 30 tak samo będzie w dniu, kiedy Syn Człowieczy się objawi. „

Bądźmy czujni, jak pamiętacie, przyszli zięciowie Lota, nie uwierzyli jemu i poginęli. Dlatego ufajmy, bo przyjście Pana jest bliskie. Odwracajmy się od naszych grzechów i słabości prosząc Boga o pomoc, abyśmy prowadzili święte życie. By Jeszua mógł i o nas wydać świadectwo Mt 25:34

„34 Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: "Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata!” Szalom.

Jak to zwykle bywa z grzechem i mamy z nim doczynienia i w tej historii IMoj/Rdz 19:30-32;36-38

„30 Lot wyszedł z Soaru i zamieszkał wraz z dwiema swymi córkami w górach, gdyż bał się pozostawać w tym mieście. A gdy mieszkał z dwiema swymi córkami w pieczarze, 31 rzekła starsza do młodszej: «Ojciec nasz wprawdzie już stary, ale nie ma w tej okolicy mężczyzny, który by przyszedł do nas na sposób wszystkim właściwy. 32 Chodź więc, upoimy ojca naszego winem i położymy się z nim, a tak będziemy miały potomstwo z ojca naszego».” Oraz „36 I tak obie córki Lota stały się brzemienne za sprawą swego ojca. 37 Starsza, urodziwszy potem syna, dała mu imię Moab. Ten był praojcem dzisiejszych Moabitów. 38 Młodsza również urodziła syna i nazwała go Ben-Ammi. Ten zaś stał się praojcem dzisiejszych Ammonitów.”

Córki Lota złamały Boże Prawo, które mówił IIIMoj/Kpł 18:6-7 „6 Nikt z was nie będzie się zbliżał do ciała swojego krewnego, aby odsłonić jego nagość. Ja jestem Pan! 7 Nie będziesz odsłaniać nagości swojego ojca lub nagości swojej matki. Jest ona twoją matką - nie będziesz odsłaniać jej nagości.”

Dlatego z nich powstały narody pogańskie, o których Bóg wydał takie świadectwo VMoj/Pwt 23:4-5

„4 Nie wejdzie Ammonita i Moabita do zgromadzenia Pana, nawet w dziesiątym pokoleniu; nie wejdzie do zgromadzenia Pana na wieki, 5 za to, że nie wyszli oni ku wam na drogę z chlebem i wodą, gdyście szli z Egiptu i jeszcze opłacili przeciwko tobie Balaama, syna Beora, z Petor w Aram-Naharaim, aby cię przeklinał. „

NIE WEJDZIE DO ZGROMADZENIA PANA AMMOINTA I MOABITA! Bóg brzydzi się grzechem i nikt co grzesznie postępuje, nie ostoi się w zgromadzeniu Pana. Szalom.

W wersetach IMoj/Rdz 18:9-10

„10 Rzekł mu [jeden z nich]: «O tej porze za rok znów wrócę do ciebie, twoja zaś żona Sara będzie miała wtedy syna»….”

Czytamy o zapowiedzi narodzin Izaaka a w IMoj/Rdz 21:1-5 „1 Wreszcie Pan okazał Sarze łaskawość, jak to obiecał, i uczynił jej to, co zapowiedział. 2 Sara stała się brzemienną i urodziła sędziwemu Abrahamowi syna w tym właśnie czasie, jaki Bóg wyznaczył.”

Niech będzie błogosławione imię Jego, tak jak zapowiedział, tak się stało, Sara mimo swoje podeszłego wieku stała się brzemienna i urodziła syna Abrahamowi, Izaaka.

Sara niech będzie dla nas przykładem wiary i wypełnienia się Bożej obietnicy, jak czytamy o niej Hbr 11:11-12

„11 Przez wiarę także i sama Sara, mimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia. Uznała bowiem za godnego wiary Tego, który udzielił obietnicy. 12 Przeto z człowieka jednego, i to już niemal obumarłego, powstało potomstwo tak liczne, jak gwiazdy niebieskie, jak niezliczony piasek, który jest nad brzegiem morskim.”

Dlatego, jeżeli czasami nam, wydaje się coś nie możliwego, to jak wiemy, dla Boga nie ma nic niemożliwego. Tym bardziej powinniśmy ufać Bogu, czy to, gdy jest nam dobrze i czy to, gdy jest czas próby, czas trudny, i opadamy z sił. PAMIETAJMY KOMU ZAUFALIŚMY. Szalom.

Zobaczcie jak wielkiej próbie został poddany Abraham, na samą myśl niejednemu cierpnie skóra IMoj/Rdz 22:1-2 i 15-18 „1 A po tych wydarzeniach Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł do niego: «Abrahamie!» A gdy on odpowiedział: «Oto jestem» - 2 powiedział: «Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jakie ci wskażę».”

Ilu z nas by wykonało takie Boże polecenie? Abraham wykonał. Nie wiedział do końca jaki Bóg miał plan, sięgnął po nóż..

Pięknie to opisał ap. Paweł Hbr 11:17-19

„17 Przez wiarę Abraham, wystawiony na próbę, ofiarował Izaaka, i to jedynego syna składał na ofiarę, on, który otrzymał obietnicę, 18 któremu powiedziane było: Z Izaaka będzie dla ciebie potomstwo. 19 Pomyślał bowiem, iż Bóg mocen wskrzesić także umarłych, i dlatego odzyskał go, jako podobieństwo [śmierci i zmartwychwstania Chrystusa].”

Dlatego, że zaufał Bogu, z wiary był posłuszny i się nie cofnął, dlatego został nazwany przyjacielem Boga i otrzymał błogosławieństwo. I dzisiaj my musimy pamiętać, że nie możemy się cofnąć, musimy dochować wiary, wierności i posłuszeństwa Bogu.

Zobaczcie też co napisał ap. Paweł

„Pomyślał bowiem, iż Bóg mocen wskrzesić także umarłych, i dlatego odzyskał go, jako podobieństwo [śmierci i zmartwychwstania Chrystusa].”

Ta historia już wtedy wskazywała na Chrytusa. Może powiedzieć ktoś jak, kiedy?

Patrz IMoj/Rdz 22:4-5 „4 Na trzeci dzień Abraham, spojrzawszy, dostrzegł z daleka ową miejscowość. 5 I wtedy rzekł do swych sług: «Zostańcie tu z osłem, ja zaś i chłopiec pójdziemy tam, aby oddać pokłon Bogu, a potem wrócimy do was». „

Tak samo i Mesjasz zmartwychwstał trzeciego dnia 1Kor 15:3-4 „3 Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł - zgodnie z Pismem - za nasze grzechy, 4 że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem:”

Niech będzie Bóg błogosławiony w swojej mądrości.

Dzisiaj wielu powołuje się na Abrahama, że dzisiaj mamy wiarę Abrahama i Prawo nam nie potrzebne, bo tak jak Abraham tak i my, wierzymy Bogu i jesteśmy Jego ludem. Prawo do niczego nie jest nam potrzebne. Czy na pewno tak jest i czy na pewno możemy tak myśleć. Oczywiście jest to fałszywa nauka i wierząc w to narażamy się na gniew Boży.

Zobaczmy co o Abrahamie napisał ap. Jakub Jak 2:21-26

„21 Czy Abraham, ojciec nasz, nie z powodu uczynków został usprawiedliwiony, kiedy złożył syna Izaaka na ołtarzu ofiarnym? 22 Widzisz, że wiara współdziałała z jego uczynkami i przez uczynki stała się doskonała. 23 I tak wypełniło się Pismo, które mówi: Uwierzył przeto Abraham Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość, i został nazwany przyjacielem Boga. 24 Widzicie, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia na podstawie uczynków, a nie samej tylko wiary. 25 Podobnie też nierządnica Rachab, która przyjęła wysłanników i inną drogą odprawiła ich, czy nie dostąpiła usprawiedliwienia za swoje uczynki? 26 Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków.”

Nie będę komentował tych słów, jest to Słowo Boże i jest jasno napisane, że wiary nie można oddzielić od uczynków. Wiara bez uczynków jest martwa. Koniec kropka.

Jeżeli chcesz się jeszcze spierać to czytaj co o Abrahamie jest napisane IMoj/Rdz 18:17-19

„17 a Pan mówił sobie: «Czyż miałbym zataić przed Abrahamem to, co zamierzam uczynić? 18 Przecież ma się on stać ojcem wielkiego i potężnego narodu, i przez niego otrzymają błogosławieństwo wszystkie ludy ziemi. 19 Bo upatrzyłem go jako tego, który będzie nakazywał potomkom swym oraz swemu rodowi, aby przestrzegając przykazań Pana postępowali sprawiedliwie i uczciwie, tak żeby Pan wypełnił to, co obiecał Abrahamowi». „

Przeczytajmy te słowa bardzo uważnie „Bo upatrzyłem go jako tego, który będzie nakazywał potomkom swym oraz swemu rodowi, aby przestrzegając przykazań Pana postępowali sprawiedliwie i uczciwie”

Bracia i siostry kochane, jeżeli odrzucimy Boże Prawo, to pokażcie mi w Biblii inne Prawo według którego mamy postępować? Ja innego nie znalazłem, ale, kto wie, może źle szukałem.

I nie dajcie sobie wmówić, że z uczynków chcemy być zbawieni, jeżeli przestrzegamy Boże Prawo. Zbawieni jesteśmy z łaski ale WIARA BEZ UCZYNKÓW JEST MARTWA. Szalom.

Czytamy o tym w IMoj/Rdz 37:5-11 „5 Pewnego razu Józef miał sen. I gdy opowiedział go braciom swym, ci zapałali jeszcze większą nienawiścią do niego. 6 Mówił im bowiem: «Posłuchajcie, jaki miałem sen. 7 Śniło mi się, że wiązaliśmy snopy w środku pola i wtedy snop mój podniósł się i stanął, a snopy wasze otoczyły go kołem i oddały mu pokłon». 8 Rzekli mu bracia: «Czyż miałbyś jako król panować nad nami i rządzić nami jak władca?» I jeszcze bardziej go nienawidzili z powodu jego snów i wypowiedzi. 9 A potem miał on jeszcze inny sen i tak opowiedział go swoim braciom: «Śniło mi się jeszcze, że słońce, księżyc i jedenaście gwiazd oddają mi pokłon». 10 A gdy to powiedział ojcu i braciom, ojciec skarcił go mówiąc: «Co miałby znaczyć ów sen? Czyż ja, matka twoja i twoi bracia mielibyśmy przyjść do ciebie i oddawać ci pokłon aż do ziemi?» 11 Podczas gdy bracia zazdrościli Józefowi, ojciec jego zapamiętał sobie ów sen. „

Bóg dał Józefowi dar tłumaczenia snów. Jak widzimy także jego bracia i ojciec rozumieli ich znaczenie.

Nie zawsze jednak Bóg daje człowiekowi zrozumienie, jak czytamy w IMoj/Rdz 40:4-8 „4 Tenże przełożony dworzan powierzył ich opiece Józefa, który miał im usługiwać. A gdy przebywali jakiś czas w więzieniu, 5 obaj - podczaszy i piekarz nadworny króla egipskiego - tej samej nocy obaj mieli sen o różnych znaczeniach. 6 Kiedy Józef przyszedł do nich z rana, zobaczył, że byli zafrasowani. 7 Zapytał więc obu tych dworzan faraona, którzy wraz z nim przebywali w więzieniu: «Czemu to dzisiaj macie twarze tak zasępione?» 8 Odpowiedzieli mu: «Mieliśmy sen i nie ma nikogo, kto mógłby nam go wytłumaczyć».”

Jak wiemy, Józef wyjaśnił znaczenie snów jakie mieli podczaszy i piekarz i jak czytaliśmy, tak też się stało. Podczaszy został przywrócony na swój urząd a piekarz stracił życie.

Każdy sen proroczy musi mieć swoje wypełnienie, tak też było w przypadku snów Józefa. Bóg posłał Józefa do Egiptu. Gdy nastał głód w Kanaanie, bracia Józefa poszli po żywność do Egiptu i tam jak czytamy nastąpiło wypełnienie snu IMoj/Rdz 42:1-6 „5 Kiedy synowie Izraela przybyli wraz z innymi, którzy tam również się udawali, aby kupić zboża bo głód był w Kanaanie, 6 Józef sprawował władzę w kraju i on to sprzedawał zboże wszystkim mieszkańcom tego kraju. Bracia Józefa, przybywszy do niego, oddali mu pokłon twarzą do ziemi.”

Słowo Boże jasno mówi, że taki był Boży plan względem rodziny Jakuba, który wybrał Józefa aby przez niego go wykonać. Czytamy o tym w Ps 105:7-23 „ ...16 Potem przywołał głód na ziemię i odebrał cały zapas chleba. 17 Wysłał przed nimi człowieka: Józefa sprzedano jako niewolnika. 18 Kajdanami ścisnęli jego nogi, w żelazo zakuli jego szyję, 19 aż się spełniła jego przepowiednia i słowo Pańskie dało mu świadectwo. ... „

Czytamy o tym z księdze Mądrości, Mdr 10:9-14 „ ...13 Nie opuściła Sprawiedliwego, gdy go zaprzedano, ale go wybawiła od grzechu. 14 Zeszła z nim razem do lochu i nie opuściła go w więzach, aż mu przyniosła berło królewskie i władzę nad jego ciemięzcami. Dowiodła, że kłamią jego potwarcy, a jemu dała sławę na wieki. ... „

Wspomina o tym Szczepan Dz Ap 7:9-14 „9 Patriarchowie sprzedali Józefa do Egiptu, przez zazdrość, ale Bóg był z nim. 10 I uwolnił go od wszystkich ucisków, i dał łaskę i mądrość w oczach faraona, króla Egiptu. A ten ustanowił go przełożonym nad Egiptem i nad całym swym domem. 11 Nastał wtedy głód w całym Egipcie i Kanaanie i wielka bieda, i ojcowie nasi nie mieli co jeść. 12 Gdy Jakub dowiedział się, że w Egipcie jest zboże, wysłał ojców naszych pierwszy raz, 13 a za drugim razem Józef dał się poznać swoim braciom, a faraon dowiedział się o jego rodzie. 14 Posłał Józefa po Jakuba i sprowadził ojca swego i całą rodzinę w liczbie siedemdziesięciu pięciu osób.”

Apostoł Paweł wspomina o tym w Hbr 11:21-22 „21 Przez wiarę umierający Jakub pobłogosławił każdego z synów Józefa i pochylił się głęboko przed wierzchołkiem jego laski. 22 Przez wiarę konający Józef wspomniał o wyjściu synów Izraela i dał zlecenie w sprawie swoich kości.”

Widzimy na przykładzie tych wersetów, że Bóg miał swój plan i z powodzeniem go przeprowadził. Objawił swoje zamiary poprzez sny, które dał Józefowi i potem je wypełnił. Widzimy też, że plan Boży w dalszej perspektywie dotyczył całego Izraela. Bóg wysyła Józefa do Egiptu, przygotowuje kraj na głód, sprowadza Izraela do Egiptu i tam przez czterysta lat rozrasta się on w wielki naród, którego potem pod wodzą Mojżesza wyprowadza. Dlatego, gdy Bóg jest z nami, ze spokojem przyjmujmy to co na nas przychodzi. Bóg nie chce naszej śmierci, może jednak mieć względem nas swój plan, który nie zawsze musi nam się podobać, musi być miły. Widać to na przykładzie Józefa. Bracia chcieli go zabić, ostatecznie sprzedali jako niewolnika, trafia do więzienia, po latach trafia na dwór faraona. W tym wszystkim Bóg był z nim i tak samo my to rozumiejmy, jeżeli Bóg jest z nami, to z ufnością przyjmujmy to co się dzieje z naszym życiu, oddając w ten sposób chwałę Bogu.

Chciałbym jeszcze zwrócić uwagę na sen Józefa o swoich rodzicach IMoj/Rdz 37:9-11 „9 A potem miał on jeszcze inny sen i tak opowiedział go swoim braciom: «Śniło mi się jeszcze, że słońce, księżyc i jedenaście gwiazd oddają mi pokłon». 10 A gdy to powiedział ojcu i braciom, ojciec skarcił go mówiąc: «Co miałby znaczyć ów sen? Czyż ja, matka twoja i twoi bracia mielibyśmy przyjść do ciebie i oddawać ci pokłon aż do ziemi?» 11 Podczas gdy bracia zazdrościli Józefowi, ojciec jego zapamiętał sobie ów sen.”

Zobaczcie co tam jest napisane „Śniło mi się jeszcze, że słońce, księżyc i jedenaście gwiazd oddają mi pokłon”. Rodzice Józefa zostali porównani do słońca i księżyca, bracia Józefa do gwiazd.

Czytając to przypomniały mi się słowa z Ap 12:1-2 „1 Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. 2 A jest brzemienna. I woła cierpiąc bóle i męki rodzenia.”

Spotykamy w niektórych kręgach chrześcijańskich, że to niby ma być Miriam, matka Pana Jezusa. Myślę, że nie ma wątpliwości, że chodzi o Izrael. Ta niewiasta z Apokalipsy to jest Izrael, Pan Jezus pochodził z Izraela, był synem Izraela z pokolenia Judy. Szalom.

Czytamy też w dzisiejszej Parszy o Judzie i Tamar IMoj/Rdz 38:6-8 „6 Juda wziął dla swego pierworodnego syna, Era, żonę imieniem Tamar. 7 Ponieważ Er, pierworodny syn Judy, był w oczach Pana zły, Pan zesłał na niego śmierć. 8 Wtedy Juda rzekł do Onana: «Idź do żony twego brata i dopełnij z nią obowiązku szwagra, a tak sprawisz, że twój brat będzie miał potomstwo». „

Juda wziął dla swego syna Era za żonę Tamar, jednak czyny jego były złe i umarł, nie wzbudziwszy potomstwa, potem zgodnie z prawem lewiratu, jego brat miał obowiązek wzbudzić potomstwo swemu bratu. Jak czytamy nie chciał tego uczynić i robił to co złe z oczach Bożych i umarł.

O Prawie lewiratu czytamy w VMoj/Pwt 25:5-6 „5 Jeśli bracia będą mieszkać wspólnie i jeden z nich umrze, a nie będzie miał syna, nie wyjdzie żona zmarłego za mąż za kogoś obcego, spoza rodziny, lecz szwagier jej zbliży się do niej, weźmie ją sobie za żonę, dopełniając obowiązku lewiratu. 6 A najstarszemu synowi, którego ona urodzi, nadadzą imię zmarłego brata, by nie zaginęło jego imię w Izraelu. „

Juda wiedząc, że dwaj synowie jego zmarli, bał się dać trzeciego syna, obawiał się, że on też umrze. Odesłał Tamar do domu ojca, aby tam jako wdowa, czekała aż dorośnie trzeci syn Judy, Szela. Tamar jednak wiedziała, że Juda nie chce dać jej swojego syna za męża. Juda w między czasie owdowiał. Gdy usłyszała, że Juda idzie Timny na strzyżenie owiec. Postanowiła przebrać się za nierządnice sakralną i wyjść jemu na spotkanie. Z tego spotkania jak wiemy zaszła w ciąże, o czym czytamy w IMoj/Rdz 38:24-30 „24 Po około trzech miesiącach doniesiono Judzie: «Twoja synowa Tamar stała się nierządnicą i nawet stała się brzemienną z powodu czynów nierządnych». Juda rzekł: «Wyprowadźcie ją i spalcie!» 25 A gdy ją wyprowadzano, posłała do swego teścia i kazała powiedzieć: «Jestem brzemienną przez tego mężczyznę, do którego te przedmioty należą». I dodała: «Niechaj rozpozna, czyje są: ten sygnet z pieczęcią, sznur i laska!» 26 Kiedy zaś Juda poznał je, rzekł: «Ona jest sprawiedliwsza ode mnie, bo przecież nie chciałem jej dać Szeli, memu synowi!» I Juda już więcej z nią nie żył. 27 A gdy nadszedł czas jej porodu, okazało się, że będzie miała bliźnięta. 28 Kiedy zaczęła rodzić, [jedno z dzieci] wyciągnęło rączkę; położna, zawiązawszy na tej rączce czerwoną tasiemkę, rzekła: «Ten urodzi się pierwszy». 29 Ale cofnęło ono rączkę i wyszedł z łona jego brat. Wtedy [położna] powiedziała: «Dlaczego przedarłeś się przez to przejście?» Dano mu więc imię Peres. 30 Gdy po nim urodził się jego brat, na którego rączce była czerwona tasiemka, nazwano go Zerach.”

Zobaczcie jaka była reakcja Judy, gdy doniesiono jemu, że Tamar stała się nierządnica i zaszła w ciążę. Kazał ja spalić. Gdyby nie jej przezorność i nie miała by insygni Judy, to zapewne by zginęła w płomieniach. Chciałbym zwrócić uwagę, że w tym czasie nie było spisanego Prawa, a jednak Juda wiedział co należy zrobić, taka osoba miała być spalona. Prawo to spisał Mojżesz, gdzie czytamy IIIMoj/Kpł 20:14 „14 Jeżeli kto bierze za żonę kobietę i jej matkę, dopuszcza się rozpusty: on i ona będą spaleni w ogniu, aby nie było rozpusty wśród was.” oraz IIIMoj/Kpł 21:9 „9 Jeżeli córka kapłana bezcześci siebie nierządem, bezcześci przez to swojego ojca. Będzie spalona w ogniu. „

Jak widzimy, Juda znał Prawo mimo, że jako nakaz zostało ono spisane ponad czterysta lat po tych wydarzeniach.

Tamar urodziła dwóch synów Peresa i Zeracha, zobaczmy, że Tamar jest podana w rodowodzie Pana Jezusa, gdy czytamy w Mt 1:1-3 „1 Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. 2 Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; 3 Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Ezrona; Ezron ojcem Arama; „

Fares był pierworodnym i dalej od niego biegnie linia rodowodowa Pana Jezusa. Ciekawe jest jednak znaczenia imienia Zerach – znaczy ono „"Gwiazda, która dopiero wzeszła". Czy nie przypominają się wam słowa zapisane w ewangelii Mt 2:1-2 „1 Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy 2 i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać mu pokłon». „

Tak narodzeniu Pana Jezusa towarzyszyła gwiazda. Alleluja, Bóg jest wielki. Już wtedy, zanim objawił swoje Prawo, Jego lud je znał i według niego żył. Juda wiedział co należy zrobić z nierządnicą. Józef wiedział, że nie może iść do łóżka z żoną Potifara, gdyż to by był wieli grzech przeciw jego Bogu. Jak widzimy Bóg wlał swoje Prawo w ich serca. Amen.

W dzisiejszym czytaniu czytaliśmy też fragment z proroka Amosa. Chciałbym na jedną rzecz zwrócić uwagę Am 3:7-8 „7 Bo Pan Bóg nie uczyni niczego, jeśli nie objawi swego zamiaru sługom swym, prorokom. 8 Gdy lew zaryczy, któż się nie ulęknie? Gdy Pan Bóg przemówi, któż nie będzie prorokować?”

Czy nie widzimy tego w dzisiejszym czytaniu? Myślę, że widać to jasno, Bóg objawił dużo wcześniej objawił Józefowi, to co miało się wydarzyć. Chciałbym jednak w tym momencie wspomnieć o prorokach i prorokowaniu. Zobaczmy co wydarzyło się ze starszymi Izraela IVMoj/Lb 11:24-29 „24 I wyszedł Mojżesz, by oznajmić ludowi słowa Pana. Następnie zwołał siedemdziesięciu starszych ludu i ustawił ich wokół namiotu. 25 A Pan zstąpił w obłoku i mówił z nim. Wziął z ducha, który był w nim, i przekazał go owym siedemdziesięciu starszym. A gdy spoczął na nich duch, wpadli w uniesienie prorockie. Nie powtórzyło się to jednak. 26 Dwóch mężów pozostało w obozie. Jeden nazywał się Eldad, a drugi Medad. Na nich też zstąpił duch, bo należeli do wezwanych, tylko nie przyszli do namiotu. Wpadli więc w obozie w uniesienie prorockie. 27 Przybiegł młodzieniec i doniósł Mojżeszowi: «Eldad i Medad wpadli w obozie w uniesienie prorockie». 28 Jozue, syn Nuna, który od młodości swojej był w służbie Mojżesza, zabrał głos i rzekł: «Mojżeszu, panie mój, zabroń im!» 29 Ale Mojżesz odparł: «Czyż zazdrosny jesteś o mnie? Oby tak cały lud Pana prorokował, oby mu dał Pan swego ducha!»”

Wiemy z kart Pisma, że Bóg miał swoich proroków i przez nich działał. O prorokach czytamy też na kartach Brit Chadasza, oto kilka przykładów, Dz Ap 13:1 „1 W Antiochii, w tamtejszym Kościele, byli prorokami i nauczycielami: Barnaba i Szymon zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który wychowywał się razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł. „

czy też Dz Ap 19:6 „6 A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali. 7 Wszystkich ich było około dwunastu mężczyzn. „

oraz „Dz Ap 21:7-11 „7 Kończąc naszą żeglugę, przybyliśmy z Tyru do Ptolemaidy i powitawszy braci, pozostaliśmy u nich jeden dzień. 8 Wyszedłszy nazajutrz, dotarliśmy do Cezarei. Weszliśmy do domu Filipa ewangelisty, który był jednym z Siedmiu, i zamieszkaliśmy u niego. 9 Miał on cztery córki, dziewice - prorokinie. 10 Kiedyśmy tam przez dłuższy czas mieszkali, przyszedł z Judei pewien prorok, imieniem Agabos. 11 Przybył do nas, wziął pas Pawła, związał sobie ręce i nogi i powiedział: «To mówi Duch Święty: Tak Żydzi zwiążą w Jerozolimie męża, do którego należy ten pas, i wydadzą w ręce pogan». „

Z wersetów tych jasno widać, że prorocy i dar proroctwa dotyczyło mężczyzn jak i kobiet. Było znane i praktykowane w pierwotnym Kościele.

Nauczał o tym ap. Paweł gdy napisał 1Kor 14:1-5 „1 Starajcie się posiąść miłość, troszczcie się o dary duchowe, szczególnie zaś o dar proroctwa! 2 Ten bowiem, kto mówi językiem, nie ludziom mówi, lecz Bogu. Nikt go nie słyszy, a on pod wpływem Ducha mówi rzeczy tajemne. 3 Ten zaś, kto prorokuje, mówi ku zbudowaniu ludzi, ku ich pokrzepieniu i pociesze. 4 Ten, kto mówi językiem, buduje siebie samego, kto zaś prorokuje, buduje Kościół. 5 Chciałbym, żebyście wszyscy mówili językami, jeszcze bardziej jednak pragnąłbym, żebyście prorokowali. Większy jest bowiem ten, kto prorokuje, niż ten, kto mówi językami - chyba że jest ktoś, kto tłumaczy, aby to wyszło na zbudowanie Kościołowi.”

Starajcie się o dary duchowe, ZWŁASZCZA O DAR PROROCTWA, pomyślcie o tym kochani, czy i dzisiaj nie należy o to zabiegać? Moim zdaniem należy, gdyż to służy budowaniu Kościoła. Nie wierzcie tym co mówią, że to już było, że minęło, że teraz ma być deszcz jesienny i tak dalej.

O tym, że to nie przeminęło, napisał ap. Paweł w 1Kor 13:8-10 „8 Miłość nigdy nie ustaje, [nie jest] jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie. 9 Po części bowiem tylko poznajemy, po części prorokujemy. 10 Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe, zniknie to, co jest tylko częściowe.”

Pytam się czy przyszło to co doskonałe, aby mogło zniknąć to co jest częściowe? Przyszło? Nie przyszło, dlatego i dzisiaj jest ważne to co napisał ap. Paweł do Tesaloniczan 1Tes 5:14-21 „14 Prosimy was, bracia, upominajcie niekarnych, pocieszajcie małodusznych, przygarniajcie słabych, a dla wszystkich bądźcie cierpliwi! 15 Uważajcie, aby nikt nie odpłacał złem za złe, zawsze usiłujcie czynić dobrze sobie nawzajem i wobec wszystkich! 16 Zawsze się radujcie, 17 nieustannie się módlcie! 18 W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was. 19 Ducha nie gaście, 20 proroctwa nie lekceważcie! 21 Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie! „

DUCHA NIE GAŚCIE, PROROCTWA NIE LEKCEWAŻCIE!

To, że czegoś nie rozumiemy, czy mamy złe doświadczenia z jakimiś mocami czy objawami duchowego zwiedzenia, nie pozwala nam na odrzucanie Bożych darów, które są obiecane dla Kościoła. Mamy tak wiele przykładów działania Ducha w pierwotnym Kościele, w moim przekonaniu nie ma podstawy Biblijnej, aby to dzisiaj odrzucać. Wiadomo, diabeł będzie robił wszystko i robi bardzo wiele w tej sprawie, aby obedrzeć Kościół z darów duchowych, i jak widać, zrobił w tej sprawie bardzo wiele. On wie, że jeżeli nie będzie w Kościele darów duchowych, to jemu będzie łatwiej walczyć z tymi co Ap 12:17 „17 I rozgniewał się Smok na Niewiastę, i odszedł rozpocząć walkę z resztą jej potomstwa, z tymi, co strzegą przykazań Boga i mają świadectwo Jezusa.”

Dlatego czuwajmy i zabiegajmy o to co jest nam obiecane. Czy już zapomnieliśmy słowa apostołów, gdy czytamy Dz Ap 2:37-39 „37 Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy czynić, bracia?» - zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. 38 «Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. 39 Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz».”

Mamy Chrzest Wodny? Mamy, zatem mamy też i obietnice, że „weźmiemy w darze Ducha Świętego” na co czekasz? Bierz, wołaj do Boga o Ducha św. o jego dary. Tak jak w najbardziej uroczystym dniu święta Jeszua wołał, tak i dzisiaj to wezwanie jest aktualne J 7:37-39 „37 W ostatnim zaś, najbardziej uroczystym dniu święta, Jezus stojąc zawołał donośnym głosem: «Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie - niech przyjdzie do Mnie i pije! 38 Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza». 39 A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony.”

Otwórzmy się z wiarą na Boga, na Jego obietnice, które są i dla nas, bo my jesteśmy tymi, którzy byli daleko, a których powołał Pan Bóg nasz. Szalom.

Dzisiejsza Parsza opowiada o Judzie, o ujawnieniu się Józefa i przybyciu jego rodziny do Egiptu.

Dzisiejszy komentarz podzieliłem na trzy tematy: Juda – Ojciec – Jeszua; Józef sprowadza rodzinę do Egiptu; Pielgrzymowanie. Zapraszam do wspólnego czytania.

JUDA - OJCIEC - JESZUA

Jak pamiętamy z ostatniego czytania Juda, syn Jakuba, dał ojcu słowo, że nie wróci z Egiptu bez Beniamina. Jakub zastawił pułapką na Beniamina, wkładając do jego worka kielich, posądził Beniamina o kradzież i kazał pojmać jako niewolnika.

Wtedy wystąpił Juda IMoj/Rdz 44:18-19 „18 Juda podszedłszy do niego, rzekł: «Pozwól, panie mój, aby twój sługa powiedział słowo wobec ciebie. I nie gniewaj się na twego sługę, wszakżeś ty jak faraon! 19 Pytał mój pan swoje sługi: "Czy macie ojca lub brata?" „

Opowiedział Józefowi, całą historię o ojcu i swoim zobowiązaniu IMoj/Rdz 44:30-34 „30 Gdybym więc teraz przyszedł do sługi twego, a mojego ojca, i nie byłoby z nami chłopca tak przez niego umiłowanego, 31 to gdy zobaczy, że go nie ma, umrze. My zaś, słudzy twoi, będziemy przyczyną, że siwizna naszego ojca zstąpi do Szeolu ze zgryzoty. 32 Ja, sługa twój, wziąłem na siebie odpowiedzialność za tego chłopca względem ojca mego, mówiąc mu: Jeśli go nie przyprowadzę do ciebie, może mi nigdy mój ojciec nie darować mojej winy. 33 Teraz więc niechaj ja, sługa twój, zostanę zamiast chłopca niewolnikiem pana mego, on zaś niechaj pójdzie ze swymi braćmi. 34 Bo jakże mógłbym iść do mego ojca, jeśliby nie było go ze mną? Nie chciałbym patrzeć na nieszczęście mego ojca, które by go dotknęło!»”

Zobaczcie jak ważne słowa wypowiada Juda. Widać w nich troskę o ojca by nie sprowadzić na niego następnego bólu i nie pozbawić życia.

Przypomnijmy sobie o czym mówi jedno z Bożych Przykazań IIMoj/Wj 20:12 „12 Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie.”

Czy postawa Judy nie wpisuje się w to przykazanie? Jestem przekonany, że tak, gdyż właśnie i na tym, aby nie być powodem bólu i zgryzoty dla naszych rodziców, polega okazywanie im czci i szacunku.

Problem z przykazaniem o czci rodziców był już w czasach Mesjasza Mt 15:3-6 „3 On im odpowiedział: «Dlaczego i wy przestępujecie przykazanie Boże dla waszej tradycji? 4 Bóg przecież powiedział: Czcij ojca i matkę oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmierć poniesie. 5 Wy zaś mówicie: "Kto by oświadczył ojcu lub matce: Darem [złożonym w ofierze] jest to, co dla ciebie miało być wsparciem ode mnie, 6 ten nie potrzebuje czcić swego ojca ni matki". I tak ze względu na waszą tradycję znieśliście przykazanie Boże.”

Jak widzimy już wtedy, żydzi pomijali to przykazanie, wprowadzając swoją, ludzką tradycję, czy dzisiaj nie jest jeszcze gorzej? Czy dzisiaj dzieci zbyt często nie odwracają się od swoich rodziców? Osądźcie to sami.

Ap. Paweł napominał Efezjan, gdy napisał Ef 6:1-4 „1 Dzieci, bądźcie posłuszne w Panu waszym rodzicom, bo to jest sprawiedliwe. 2 Czcij ojca twego i matkę - jest to pierwsze przykazanie z obietnicą - 3 aby ci było dobrze i abyś był długowieczny na ziemi. 4 A , ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, lecz wychowujcie je stosując karcenie i napominanie Pańskie!

Rozumiem, że nie ma wątpliwości co do tego, że ap. Paweł cytuje przykazanie z Dekalogu, czyli uważał Dekalog za ważny. Ciekawe na jakiej podstawie tak wielu uważa, że Dekalog jest już nie ważny?

Postawa Judy, pokazuje jeszcze inny, bardzo ważny obraz dla nas wierzących. Pokazuje jego wielką miłość do ojca, on był gotów oddać swoje życie za życie Beniamina.

Przypomniały mi się słowa Pana Jezusa - J 15:12-13 „12 To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. 13 Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.”

Juda nie chciał odejść, prosił Józefa aby jego wziął w miejsce Beniamina, a Beniamina puścił wolno, aby mógł wrócić do ojca, gdyż nie mógł znieść tego co mogło by się wydarzyć z Jakubem, gdyby wrócił bez Beniamina.

Pamiętajmy też o przysiędze jaką złożył Juda, że bez Beniamina nie wróci. Przypomniały mi się słowa Mesjasza z Mt 5:33-37 „33 Słyszeliście również, że powiedziano przodkom: Nie będziesz fałszywie przysięgał, lecz dotrzymasz Panu swej przysięgi. 34 A Ja wam powiadam: Wcale nie przysięgajcie, ani na niebo, bo jest tronem Bożym; 35 ani na ziemię, bo jest podnóżkiem stóp Jego; ani na Jerozolimę, bo jest miastem wielkiego Króla. 36 Ani na swoją głowę nie przysięgaj, bo nie możesz nawet jednego włosa uczynić białym albo czarnym. 37 Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi.”

I dla nas powinno to być wzorem do naśladowania. Nasze tak ma znaczyć tak a nasze nie ma znaczyć nie. Jeżeli w czymś nie mamy pewności, to dobrze jest dodać „jak Bóg pozwoli”. Wtedy nikt nam nie zarzuci, że powiedziałeś a nie dotrzymałeś. Jak widzimy Juda robił wszystko aby z obietnicy danej ojcu się wywiązać.

Zobaczmy co jeszcze ciekawego wiąże się z Judą? Juda za swoja postawę otrzymał od Jakuba piękne błogosławieństwo z obietnicą IMoj/Rdz 49:8-11

„8 Judo, ciebie sławić będą bracia twoi, twoja bowiem ręka na karku twych wrogów! Synowie twego ojca będą ci oddawać pokłon! 9 Judo, młody lwie, na zdobyczy róść będziesz, mój synu: jak lew czai się, gotuje do skoku, do lwicy podobny - któż się ośmieli go drażnić? 10 Nie zostanie odjęte berło od Judy ani laska pasterska spośród kolan jego,

aż przyjdzie ten, do którego ono należy, i zdobędzie posłuch u narodów! 11 Przywiąże on swego osiołka w winnicy i źrebię ośle u winnych latorośli. W winie prać będzie swą odzież, i w krwi winogron - swą szatę.”

Widać wyraźnie w tym błogosławieństwie proroctwo odnośnie Mesjasza – młody lew – berło i laska – osiołek źrebie oślicy – wino i krew.

To wszystko można znaleźć w osobie Jeszuy, to na Niego to wszystko wskazywało. Jeszua był z pokolenia Judy Mt 1:1-3 „1 Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. 2 Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; 3 Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Ezrona; Ezron ojcem Arama;”

Paweł napisał Hbr 7:14-15 „14 Wiadomo przecież, że nasz Pan wyszedł z pokolenia Judy, a Mojżesz nic nie wspomniał o kapłanach z tego pokolenia. 15 Jest to jeszcze bardziej oczywiste i wskutek tego, że na podobieństwo Melchizedeka występuje inny kapłan, „

Jeszua jest lwem z pokolenia Judy Ap 5:5 „5 I mówi do mnie jeden ze Starców: «Przestań płakać: Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy, Odrośl Dawida, tak że otworzy księgę i siedem jej pieczęci».”

Jest Królem królów i Panem panów, król ma berło, Ap 17:14 „14 Ci będą walczyć z Barankiem, a Baranek ich zwycięży, bo Panem jest panów i Królem królów - a także ci, co z Nim są: powołani, wybrani i wierni».”

Jest też Pasterzem, a pasterz ma laskę jak czytamy J 10:14-16 „14 Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, 15 podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. 16 Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz.”

A czy o oślicy i oślęciu nie czytamy u Mt 21:1-2 „1 Gdy się przybliżyli do Jerozolimy i przyszli do Betfage na Górze Oliwnej, wtedy Jezus posłał dwóch uczniów 2 i rzekł im: «Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz znajdziecie oślicę uwiązaną i źrebię z nią. Odwiążcie je i przyprowadźcie do Mnie!”

Myślę, że na kolejnym przykładzie widzimy, że już dawno, przed wiekami, Bóg miał swój plan co do Mesjasza, wszystko było ukryte aby w swoim czasie mogło się objawić i wypełnić w osobie Jezusa Chrystusa. Niech będzie błogosławione imię Jego.

JÓZEF SPROWADZA RODZINĘ DO EGIPTU

Podobnym przykładem, ukrytego planu Bożego, są dzieje Józefa. Co prawda, wypełniło się to w perspektywie około 25 lat. Bo mniej więcej po takim czasie Józef sprowadził swoją rodzinę do Egiptu. Józef doskonale zrozumiał plan Boży i to pozwoliło jemu wybaczyć niegodziwość jego braci, jaką popełnili względem niego

IMoj/Rdz 45:4-8 „4 On zaś rzekł do nich: «Zbliżcie się do mnie!» A gdy oni się zbliżyli, powtórzył: «Ja jestem Józef, brat wasz, to ja jestem tym, którego sprzedaliście do Egiptu. 5 Ale teraz nie smućcie się i nie wyrzucajcie sobie, żeście mnie sprzedali. Bo dla waszego ocalenia od śmierci Bóg wysłał mnie tu przed wami. 6 Oto już dwa lata trwa głód w tym kraju, a jeszcze zostało pięć lat, podczas których nie będzie orki ani żniwa. 7 Bóg mnie wysłał przed wami, aby wam zapewnić potomstwo na ziemi i abyście przeżyli dzięki wielkiemu wybawieniu. 8 Zatem nie wyście mnie tu posłali, lecz Bóg, który też uczynił mnie doradcą faraona, panem całego jego domu i władcą całego Egiptu.”

Bóg dał u proroka Amosa taka obietnicę Am 3:7 „7 Bo Pan Bóg nie uczyni niczego, jeśli nie objawi swego zamiaru sługom swym, prorokom. „

Dlatego i Józefowi objawił swój plan, gdy dał jemu sny IMoj/Rdz 37:5-11 „5 Pewnego razu Józef miał sen. I gdy opowiedział go braciom swym, ci zapałali jeszcze większą nienawiścią do niego. 6 Mówił im bowiem: «Posłuchajcie, jaki miałem sen. 7 Śniło mi się, że wiązaliśmy snopy w środku pola i wtedy snop mój podniósł się i stanął, a snopy wasze otoczyły go kołem i oddały mu pokłon». 8 Rzekli mu bracia: «Czyż miałbyś jako król panować nad nami i rządzić nami jak władca?» I jeszcze bardziej go nienawidzili z powodu jego snów i wypowiedzi. 9 A potem miał on jeszcze inny sen i tak opowiedział go swoim braciom: «Śniło mi się jeszcze, że słońce, księżyc i jedenaście gwiazd oddają mi pokłon». 10 A gdy to powiedział ojcu i braciom, ojciec skarcił go mówiąc: «Co miałby znaczyć ów sen? Czyż ja, matka twoja i twoi bracia mielibyśmy przyjść do ciebie i oddawać ci pokłon aż do ziemi?» 11 Podczas gdy bracia zazdrościli Józefowi, ojciec jego zapamiętał sobie ów sen. „

To Juda właśnie stanął w obronie Józefa, aby go nie zabito IMoj/Rdz 37:26-28 „26 Wtedy Juda rzekł do swych braci: «Cóż nam przyjdzie z tego, gdy zabijemy naszego brata i nie ujawnimy naszej zbrodni? 27 Chodźcie, sprzedamy go Izmaelitom! Nie zabijajmy go, wszak jest on naszym bratem!» I usłuchali go bracia. 28 I gdy kupcy madianiccy ich mijali, wyciągnąwszy spiesznie Józefa ze studni, sprzedali go Izmaelitom za dwadzieścia srebra, a ci zabrali go z sobą do Egiptu. „

Bóg oznajmia Jakubowi przyszłość jego narodu IMoj/Rdz 46:2-5 „2 Bóg zaś w widzeniu nocnym tak odezwał się do Izraela: «Jakubie, Jakubie!» A gdy on odpowiedział: «Oto jestem», 3 rzekł do niego: «Jam jest Bóg, Bóg ojca twego. Idź bez obawy do Egiptu, gdyż uczynię cię tam wielkim narodem. 4 Ja pójdę tam z tobą i Ja stamtąd cię wyprowadzę, a Józef zamknie ci oczy». 5 Potem Jakub wyruszył z Beer-Szeby. „

I jak wiemy to wszystko się wypełniło po czterystu trzydziestu latach, Izrael w wielkiej liczbie wychodzi z Egiptu IIMoj/Wj 12:37:42 „37 I wyruszyli Izraelici z Ramses ku Sukkot w liczbie około sześciuset tysięcy mężów pieszych, prócz dzieci. 38 Także wielkie mnóstwo cudzoziemców wyruszyło z nimi, nadto owce i woły, i olbrzymi dobytek. 39 Z ciasta, które wynieśli z Egiptu, wypiekli niekwaszone placki, ponieważ się nie zakwasiło. Wypędzeni z Egiptu bez najmniejszej zwłoki, nie zdołali przygotować nawet zapasów na drogę. 40 A czas pobytu Izraelitów w Egipcie trwał czterysta trzydzieści lat. 41 I oto tego samego dnia, po upływie czterystu trzydziestu lat, wyszły wszystkie zastępy Pana z ziemi egipskiej. 42 Tej nocy czuwał Pan nad wyjściem synów Izraela z ziemi egipskiej. Dlatego noc ta winna być czuwaniem na cześć Pana dla wszystkich Izraelitów po wszystkie pokolenia. „

A tym, który wyprowadził z Egipty był Mojżesz i Jeszua Mesjasz 1Kor 10:1-4 „1 Nie chciałbym, bracia, żebyście nie wiedzieli, że nasi ojcowie wszyscy, co prawda zostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze 2 i wszyscy byli ochrzczeni w [imię] Mojżesza, w obłoku i w morzu; 3 wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy 4 i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a ta skała - to był Chrystus. „

Pięknie widać na tych przykładach, że Bóg, niech będzie błogosławione imię Jego, dochowuje słowa jakie dał Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. Wszystko wypełnił w swoim czasie. Bóg nie jest jak człowiek by kłamał. Dlatego i dzisiaj, mamy tak wiele obietnic zawartych w Słowie Bożym, które odnoszą się do nas. Nie upadajmy na duchu, ale trzymajmy naszego Boga za słowo. Jestem przekonany, że tak jak wypełnił swoje obietnice względem patriarchów, tak samo wypełni je i względem nas. Szalom.

PIELGRZYMOWANIE

Na zakończenie dzisiejszego komentarza chciałbym zwrócić uwagę na słowa jakie Jakub wypowiedział do faraona, gdy ten spytał Jakuba ile ma lat I Moj/Rdz 47:7-10 „7 Potem Józef przyprowadził swego ojca, Jakuba, i przedstawił go faraonowi. A gdy Jakub złożył faraonowi życzenia pomyślności, 8 faraon zapytał go: «Ile lat życia sobie liczysz?» 9 Jakub odpowiedział faraonowi: «Liczba lat mojego pielgrzymowania - sto i trzydzieści. Niezbyt długie i smutne były lata mego życia; nie są one tak długie, jak lata pielgrzymowania mych przodków». 10 Po czym Jakub, życząc faraonowi pomyślności, odszedł. „

Jakub nazwał swoje życie „pielgrzymowaniem”, wskazuje to, że miał świadomość, że życie tu na ziemi jest tylko etapem w jego wędrówce. Zobaczmy co mówi o tym Słowo Boże?

W Ps 39:13 czytamy „13 Usłysz, o Panie, moją modlitwę, i wysłuchaj mego wołania; na moje łzy nie bądź nieczuły, bo gościem jestem u Ciebie, przechodniem - jak wszyscy moi przodkowie.”

Jestem przechodniem u Ciebie jak wszyscy moi przodkowie.

Ps 119:19, 54 „19 Jestem gościem na ziemi, nie kryj przede mną Twych przykazań! … 54 Twoje ustawy stały się dla mnie pieśniami na miejscu mego pielgrzymowania. „

Jestem gościem na ziemi, ziemia jest miejscem mego pielgrzymowania.

Widzimy, że w starożytności słudzy Boży mieli świadomość, że Ziemia nie jest ich miejscem docelowym. Tak samo rozumiano to w czasach Mesjasza a napisał o tym ap. Paweł 2Kor 5:1-10 „1 Wiemy bowiem, że jeśli nawet zniszczeje nasz przybytek doczesnego zamieszkania, będziemy mieli mieszkanie od Boga, dom nie ręką uczyniony, lecz wiecznie trwały w niebie. 2 Tak przeto teraz wzdychamy, pragnąc przyodziać się w nasz niebieski przybytek, 3 o ile tylko odziani, a nie nadzy będziemy. 4 Dlatego właśnie udręczeni wzdychamy, pozostając w tym przybytku, bo nie chcielibyśmy go utracić, lecz przywdziać na niego nowe odzienie, aby to, co śmiertelne, wchłonięte zostało przez życie. 5 A Bóg, który nas do tego przeznaczył, dał nam Ducha jako zadatek. 6 Tak więc, mając tę ufność, wiemy, że jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy pielgrzymami, z daleka od Pana. 7 Albowiem według wiary, a nie dzięki widzeniu postępujemy. 8 Mamy jednak nadzieję... i chcielibyśmy raczej opuścić nasze ciało i stanąć w obliczu Pana. 9 Dlatego też staramy się Jemu podobać czy to gdy z Nim, czy gdy z daleka od Niego jesteśmy. 10 Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre. „

Jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy pielgrzymami.

Takie mamy świadectwo o patriarchach u ap. Pawła Hbr 11:13-16 „13 W wierze pomarli oni wszyscy, nie osiągnąwszy tego, co im przyrzeczono, lecz patrzyli na to z daleka i pozdrawiali, uznawszy siebie za gości i pielgrzymów na tej ziemi. 14 Ci bowiem, co tak mówią, okazują, że szukają ojczyzny. 15 Gdyby zaś tę wspominali, z której wyszli, znaleźliby sposobność powrotu do niej. 16 Teraz zaś do lepszej dążą, to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się nosić imienia ich Boga, gdyż przysposobił im miasto. „

Ap. Paweł jasno napisał jaki jest nasz cel, ojczyzna w niebie Fil 3:20-21 „20 Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, 21 który przekształci nasze ciało poniżone, na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować.”

Tak samo rozumiał ap. Piotr gdy napisał 1P 1:13-17 „13 Dlatego przepasawszy biodra waszego umysłu, [bądźcie] trzeźwi, miejcie doskonałą nadzieję na łaskę, która wam przypadnie przy objawieniu Jezusa Chrystusa. 14 [Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, 15 ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, 16 gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty. 17 Jeżeli bowiem Ojcem nazywacie Tego, który bez względu na osoby sądzi według uczynków każdego, to w bojaźni spędzajcie czas swojego pobytu na obczyźnie. „

oraz 2P 2:11 „11 Umiłowani! Proszę, abyście jak obcy i przybysze powstrzymywali się od cielesnych pożądań, które walczą przeciwko duszy. Postępowanie wasze wśród pogan niech będzie dobre, aby przyglądając się dobrym uczynkom wychwalali Boga w dniu nawiedzenia za to, czym oczerniają was jako złoczyńców. „

Dlatego gdy wytrwamy przy Bogu i w Bogu dokończymy naszą pielgrzymkę, możemy mieć nadzieję, że otrzymamy nagrodę, jak czytamy Mt 25:34 „34 Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: "Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata!”

Ta nadzieja niech będzie z nami zawsze podczas naszej pielgrzymki. Szalom.

Komentarz do dzisiejszej Parszy chciałbym podzielić na następujące tematy:

DOBROWOLNE OFIARY, OFIARY A GRZECH, OFIARY A JEZUS CHRYSTUS

DOBROWOLNE OFIARY

Dzisiejsze czytanie rozpoczyna się od przepisów jakie Bóg dał Mojżeszowi co do dobrowolnych ofiar, jak czytamy w IIIMoj/Kpł 1:3, 10, 14 „3 Jeżeli chce złożyć na ofiarę całopalną dar z bydła, niech weźmie samca bez skazy i przyprowadzi go przed wejście do Namiotu Spotkania, aby Pan przyjął go łaskawie. […] 10 Jeżeli zaś kto chce złożyć na ofiarę całopalną dar z trzody, z baranków lub koziołków, niech weźmie samca bez skazy. […] 14 A jeżeli kto chce złożyć w darze ptaka jako całopalenie dla Pana, niech złoży w darze synogarlicę lub młodego gołębia.”

W zależności od chęci czy zasobności każdy mógł złożyć dla Boga dobrowolną ofiarę a kapłan został pouczony w jaki sposób ma ją złożyć na ołtarzy aby była przyjęta, aby była miłą wonią dla Boga.

Chciałbym w tym momencie zwrócić uwagę na to, że ta ofiara była dobrowolna, nie wynikała z nakazy Prawa, jak to miało miejsce w przypadku ofiar oczyszczających, ofiar za grzech. Bóg oczekiwał i oczekuje od nas abyśmy dobrowolnie, z serca wychodzili w inicjatywą w stronę Boga, z działaniami jakie mogą Go uczcić czy wyróżnić. Przykład tego mamy na kartach Słowa Bożego.

I tak czytamy o tym co uczynił lud gdy budowano Przybytek IIMoj/Wj 35:29 „29 Wszyscy Izraelici, mężczyźni i kobiety, których skłoniło serce do składania darów niezbędnych do wykonywania tego, co Pan nakazał wykonać przez pośrednictwo Mojżesza, przynieśli to dla Pana dobrowolnie.”

Cały lud dobrowolnie przyniósł dary na budowę Namiotu Spotkania i Przybytku.

Pięknym przykładem jest król Dawid, gdy on i lud ofiarował dary na budowę świątyni, jak czytamy w 1Kr 29:13-17

„13 Teraz więc, Boże nasz, dzięki Ci składamy i wychwalamy przesławne imię Twoje. 14 Czymże ja jestem i czym jest lud mój, żebyśmy Ci mogli ofiarować dobrowolnie te rzeczy? Albowiem od Ciebie to wszystko pochodzi i co z ręki Twojej mamy, dajemy Tobie. 15 Jesteśmy bowiem pielgrzymami przed Tobą i przychodniami, jak byli wszyscy przodkowie nasi; dni nasze jak cień na ziemi [mijają] bez żadnej nadziei. 16 O Panie, Boże nasz, całe to bogactwo, któreśmy przygotowali, by zbudować dom Tobie i Twemu świętemu imieniu, z ręki Twojej pochodzi i wszystko jest Twoje. 17 Wiem, o Boże mój, że Ty badasz serce i upodobałeś sobie szczerość; ja też w szczerości serca mojego ofiarowałem dobrowolnie to wszystko, a teraz z radością widzę, że i lud Twój tutaj obecny pospieszył z dobrowolnymi ofiarami dla Ciebie.”

Piękne słowa króla Dawida, przeczytajmy je z uwagą i bądźmy Bogu wdzięczni za wszystko co nam ofiaruje pamiętając, że jesteśmy tu tylko pielgrzymami.

Tak samo wielkie dary na święto Paschy przekazał król Jozjasz, jak czytamy w 2Krn 35:7-8

„7 Jozjasz postarał się o wiele drobnego bydła dla synów ludu: około trzydzieści tysięcy baranków i koźląt jako ofiary paschalne dla wszystkich tam obecnych, a ponad trzydzieści tysięcy dużego bydła. Wszystko to pochodziło z dóbr królewskich. 8 Także jego naczelnicy złożyli dobrowolnie ofiary dla ludu, dla kapłanów i dla lewitów. Chilkiasz, Zachariasz i Jechiel, przełożeni świątyni Bożej, ofiarowali kapłanom dwa tysiące sześćset baranków paschalnych i trzysta wołów.”

Jak czytamy złożyli to wszystko dobrowolnie i Bóg napełnił cały lud wielką radością gdy obchodzili Paschę i Przaśniki.

Dlatego ap Paweł nie bez kozery napisał do Koryntian, dając im a co za tym idzie i nam takie pouczenie 2Kor 9:6-7

„6 Tak bowiem jest: kto skąpo sieje, ten skąpo i zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie. 7 Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg.”

Pamiętajmy o tym, mimo że dzisiaj już nie ma fizycznej świątyni, to Bóg jest i widzi nasze serce i zaangażowania w służbie dla Boga i w wspieraniu jego dzieła. Szalom.

OFIARY a GRZECH

Ważnym tematem dzisiejszego czytania jest sprawa ofiar za grzechy. Powszechnie się przyjęło, że ofiara jest za grzech. Najpierw Bóg nakazał składać na ofiarę za grzech zwierzęta a potem posłał swego Syna, Jezusa Chrystusa i On złożył ofiarę doskonałą za nasze grzechy i mamy sprawę załatwioną. Niby tak, ale czy faktycznie tak jest i czy nie mamy tu zbyt dużego uproszczenia?

Zobaczmy co jest napisane w IIIMoj/Kpł 4:1-3

„1 Pan tak powiedział do Mojżesza: 2 «To powiedz Izraelitom: Jeżeli kto przez nieuwagę zgrzeszy przeciwko jednemu z przykazań Pana, zabraniających jakiejś czynności, to jest postąpi wbrew jednemu z przykazań: 3 jeżeli ten grzech popełni namaszczony kapłan, tak że jego wina spada na lud, to złoży Panu jako ofiarę przebłagalną za grzech, który popełnił, młodego cielca bez skazy.”

oraz w IIIMoj/Kpł 5:17-19

„17 Jeżeli kto zgrzeszy, czyniąc coś przeciwnego przykazaniom Pana, nie będąc tego świadomy, i stanie się winny, i popełni przestępstwo, 18 to przyniesie kapłanowi baranka bez skazy, wziętego spośród drobnego bydła, według twojego oszacowania, jako ofiarę zadośćuczynienia. Wtedy kapłan dokona przebłagania za jego winę, którą tamten zaciągnął przez nieuwagę, nieświadomie, i będzie mu grzech odpuszczony. 19 To jest ofiara zadośćuczynienia, bo naprawdę zawinił wobec Pana». „

Zobaczmy, jak ważne są tu powiedziane słowa, o których głośno się nie mówi, tylko upraszcza do ofiary za grzech. A tu jak czytamy jest wyraźnie napisane, że „Jeżeli kto przez nieuwagę zgrzeszy przeciwko jednemu z przykazań Pana” oraz „17 Jeżeli kto zgrzeszy, czyniąc coś przeciwnego przykazaniom Pana, nie będąc tego świadomy, i stanie się winny, i popełni przestępstwo”

Kochani, jeżeli uczynimy coś przez nieuwagę lub nie będąc tego świadomym, to mamy możliwość uzyskania przebaczenia za ten grzech.

Taka jest nauka z przeczytanych wersetów, tak to rozumiał Tobiasz gdy poucza swojego syna, a o czym czytamy w Tb 4:5 „5 Pamiętaj, dziecko, na Pana przez wszystkie dni twoje! Nie popełniaj dobrowolnie grzechu i nie przestępuj nigdy Jego przykazań! Przez wszystkie dni twojego życia spełniaj uczynki miłosierne i nie chodź drogami nieprawości,”

Widzicie co jemu powiedział, NIE POPEŁNIAJ DOBROWOLNIE GRZECHU!

Tak samo nauczał Pan Jezus gdy powiedział w ew Mt 18:15-17 „15 Gdy brat twój zgrzeszy , idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. 16 Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. 17 Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi! A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik!”

Widzimy jakie pouczenia dał Jeszua, gdy widzisz, że brat dopuszcza się grzechu idź upomnij brata, jak się odwróci od grzechu to Chwała Bogu.

Pamiętacie w dzisiejszym czytaniu, jest napisane w IIIMoj/Kpł 4:22-23 „22 Jeżeli zgrzeszy naczelnik rodu i przez nieuwagę przestąpi jedno z przykazań Pana, Boga swego, i w ten sposób zawini, 23 i jeżeli zwrócę mu uwagę na jego grzech, który popełnił, to przyprowadzi w darze koziołka bez skazy.”

Bóg zwróci uwagę na jego grzech, albo jak czytaliśmy, że odkryje grzech, czyli Bóg w różny sposób może nam objawić grzech, abyśmy żyli. Czy to przez brata czy siostrę, czy przez proroctwo czy przez werset z Biblii pokazując nam, że to czy tamto jest przekroczeniem Prawa Bożego.

Jest jednak bardzo ważna sprawa, o jakim grzechu tu mamy mowę, czy nad tym się zastanawialiśmy? O jaki grzech może chodzić? Na pewno, nieświadomy oraz przez nieuwagę. Czyli na pewno, nie ma mowy o grzechu świadomym czynionym z premedytacją.

Jasno o tym napisał ap. Jan gdy czytamy 1J 5:16-17 „16 Jeśli ktoś spostrzeże, że brat popełnia grzech, który nie sprowadza śmierci, niech się modli, a przywróci mu życie; mam na myśli tych, których grzech nie sprowadza śmierci. Istnieje taki grzech, który sprowadza śmierć. W takim wypadku nie polecam, aby się modlono. 17 Każde bezprawie jest grzechem, są jednak grzechy, które nie prowadzają śmierci. „

Widzicie o czym napisał ap. Jan, że są grzechy nie na śmierć i wtedy należy się modlić, ale są również grzechy na śmierć i wtedy nie zaleca aby się modlono. Pamiętajmy o tym, to bardzo ważne słowa.

Zobaczcie na jednym tylko przykładzie, za co była śmierć i na pewno nie było można za to złożyć ofiary przebłagalnej. IIIMoj/Kpł 20:9-10

„9 Ktokolwiek złorzeczy ojcu albo matce, będzie ukarany śmiercią: złorzeczył ojcu lub matce, ściągnął śmierć na siebie. 10 Ktokolwiek cudzołoży z żoną bliźniego, będzie ukarany śmiercią i cudzołożnik, i cudzołożnica.”

Oczywiście przykładów w Słowie Bożym jest więcej, jak pamiętamy, za złamanie szabatu też była śmierć, za bałwochwalstwo też byłą śmierć.

Nie łudźmy się, za grzech jest śmierć, jak czytamy w Rz 5:22-23

„22 Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego - życie wieczne. 23 Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.”

Dlatego ap. Paweł napisał kto nie odziedziczy Królestwa Bożego, jak czytamy w 1Kor 6:9-11

„9 Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, 10 ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. 11 A takimi byli niektórzy z was. Lecz zostaliście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez Ducha Boga naszego. „

oraz do Ga 5:19-21

„19 Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, 20 uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, 21 zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą.”

Jak widzimy, jasno i konkretnie jest napisane za co przychodzi na ludzi gniew Boży, przychodzi on za grzech.

Dlatego ap. Paweł upomina Rzymian, gdy napisał do nich w Rz 6:1-7

„1 Cóż więc powiemy? Czyż mamy trwać w grzechu, aby łaska bardziej się wzmogła? Żadną miarą! 2 Jeżeli umarliśmy dla grzechu, jakże możemy żyć w nim nadal? 3 Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? 4 Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. 5 Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie. 6 To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu. 7 Kto bowiem umarł, stał się wolny od grzechu. „

CZYŻ MAMY TRWAĆ W GRZECHU? ŻADNĄ MIARĄ!

Czy my to dzisiaj rozumiemy, czy zdajemy sobie z tego sprawę, że u Boga nie ma zgody na grzech, gdy się nawracamy do Boga, czyli porzucamy nasze grzechy, to Bóg nam je odpuszcza ale po nawróceniu nie możemy trwać w grzechu, bo jest jasno napisane, co wtedy się stanie z nami, czytajmy Hbr 10:26-29

„26 Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu pełnego poznania prawdy, to już nie ma dla nas ofiary przebłagalnej za grzechy, 27 ale jedynie jakieś przerażające oczekiwanie sądu i żar ognia, który ma trawić przeciwników. 28 Kto przekracza Prawo Mojżeszowe, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie dwóch albo trzech świadków. 29 Pomyślcie, o ileż surowszej kary stanie się winien ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew Przymierza, przez którą został uświęcony, i obelżywie zachował się wobec Ducha łaski.”

Jak widzimy z tych słów wynika, że nic się nie zmieniło jeżeli chodzi o Słowo Boże. Czyli, jak za pierwszego Przymierza, za dobrowolny i świadomy grzech była śmierć, tak samo jest i za drugiego Przymierza, jak czytamy „Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu pełnego poznania prawdy, to już nie ma dla nas ofiary przebłagalnej za grzechy,”

Dlatego nie oszukujmy siebie i innych, ucząc, że już teraz nic nie musimy, bo wszystko zrobił za nas Chrystus, bo jak czytamy „Pomyślcie, o ileż surowszej kary stanie się winien ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew Przymierza, przez którą został uświęcony, i obelżywie zachował się wobec Ducha łaski.” POMYŚLCIE.

OFIARY a JEZUS CHRYSTUS

W świetle tego co zostało już powiedziane bardzo ważną kwestią jest ofiara jaką złożył Jezus Chrystus. Bo jak wiemy nie ma już świątyni, została zburzona w 70 r. ne. Nie ma jak złożyć ofiary, jak czytaliśmy w IIIMoj/Kpł 4:1-3

„1 Pan tak powiedział do Mojżesza: 2 «To powiedz Izraelitom: Jeżeli kto przez nieuwagę zgrzeszy przeciwko jednemu z przykazań Pana, zabraniających jakiejś czynności, to jest postąpi wbrew jednemu z przykazań: 3 jeżeli ten grzech popełni namaszczony kapłan, tak że jego wina spada na lud, to złoży Panu jako ofiarę przebłagalną za grzech, który popełnił, młodego cielca bez skazy. „

Jak wiemy kapłan składał ofiary za siebie i za lud. Dlatego tak ważna jest w chwili obecnej ofiara Jezusa Chrystusa, i jak ważne jest świadectwo jakie wydał Jan o Mesjaszu gdy czytamy w J 1:29 „29 Nazajutrz zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: «Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. „

Bóg objawił Janowi, że to właśnie Jeszua będzie tą ofiarą, która zgładzi nasze grzechy. Pięknie to rozpisał ap. Paweł w liście do Hebrajczyków, czytajmy zatem:

Hbr 7:24-26 „24 Ten właśnie, ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. 25 Przeto i zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga, bo zawsze żyje, aby się wstawiać za nimi. 26 Takiego bowiem potrzeba nam było arcykapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa, „

Jeszua jest tym kapłanem który ma kapłaństwo nieprzemijające, bo żyje na wieki i On właśnie teraz wstawia się za nami.

Dlatego dalej czytamy:

Hbr 10:8-14 „8 Wyżej powiedział: ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzech nie chciałeś i nie podobały się Tobie, choć składa się je na podstawie Prawa. 9 Następnie powiedział: Oto idę, abym spełniał wolę Twoją. Usuwa jedną [ofiarę], aby ustanowić inną. 10 Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze. 11 Wprawdzie każdy kapłan staje codziennie do wykonywania swej służby, wiele razy te same składając ofiary, które żadną miarą nie mogą zgładzić grzechów. 12 Ten przeciwnie, złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga, 13 oczekując tylko, aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem nóg Jego. 14 Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani.”

Na mocy ofiary, jaką złożył Jezus Chrystus, mamy uświęcenie, odpuszczenie naszych grzechów. Uczynił to raz na zawsze. On pojednał nas z Bogiem, stawszy się ofiara za nasze grzechy abyśmy mieli czyste sumienie przed Bogiem.

Hbr 9:11-15 „11 Ale Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek, 12 ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie. 13 Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, 14 to o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu. 15 I dlatego jest pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw, popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy.”

dalej czytamy

Hbr 10:19-22 „19 Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. 20 On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje. 21 Mając zaś kapłana wielkiego, który jest nad domem Bożym, 22 przystąpmy z sercem prawym, z wiarą pełną, oczyszczeni na duszy od wszelkiego zła świadomego i obmyci na ciele wodą czystą. „

Zobaczcie jak zatoczyliśmy koło od Mojżesz do Chrystusa, od grzechu do ofiary, od ofiary do Chrystusa i świętości.

Dlatego gdy ktoś ci mówi, gdy ty zachowujesz Prawo Boże, że masz składać ofiary, to pokaż jemu co napisał ap. Paweł do hebrajczyków, jasno wynika, że tą ofiarą jest Jezus Chrystus.

Dlatego teraz skupiamy się na Prawie a nie na ofiarach abyśmy się uświęcali w Bogu przez Jezusa Chrystusa a nie przez ofiary, które nie mogły nikogo udoskonalić.

Widzimy jasno, że u Boga nigdy nie był i nie ma zgodny na grzech. Bóg w swoim miłosierdziu najpierw dopuścił ofiarę za grzech nieświadomy a potem posłał swego Syna, aby złożył ofiarę doskonałą za wszystkie nasze grzechy. Jak jednak widzimy, jest to jasno i wyraźnie napisane, GDY PO POZNANIU PRAWDY DOBROWOLNIE GRZESZYMY NIE MA DLA NAS OFIARY PRZEBŁAGALNEJ.

Tak stanowi Słowo Boże, nie mnie jednak oceniać, jak Bóg będzie nas sądził, jest to w gestii Boga a nie naszej. My mamy unikać grzechu świadomego.

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Wersety wykorzystane w komentarzu pochodzą z Biblii Tysiąclecia.

Ezaw i Jakub

Jakub po dwudziestu latach wraca do domu rodzinnego, zgodnie z nakazem Bożym. Wie, że czeka go spotkanie z Ezawem. Tego spotkania się obawiał jak czytamy IMoj/Rdz 32:7-9 „7 Posłowie wrócili z taką wiadomością: «Szliśmy do twego brata Ezawa; ale on też już idzie na twoje spotkanie z czterystu ludźmi». 8 Jakub przeraził się tak bardzo, że aż mu się serce ścisnęło. Podzielił więc ludzi, których miał przy sobie, owce, woły i wielbłądy na dwa obozy, 9 myśląc sobie: «Jeśli Ezaw uderzy na jeden obóz i pobije go, drugi przynajmniej obóz ocaleje». „

Można się zastanawiać, skąd taka obawa przed Ezawem, taki strach, wręcz przerażenie. Jak pamiętamy Ezaw złożył dwadzieścia lat temu takie zobowiązanie IMoj/Rdz 27:41 „41 Ezaw znienawidził Jakuba z powodu błogosławieństwa, które otrzymał od ojca, i taki powziął zamiar: «Gdy nadejdą dni żałoby po moim ojcu, zabiję mojego brata Jakuba».”

Jakub pamiętał o tym, dlatego bardzo się obawiał Ezawa, że wyprowadzi swoją groźbę w czyn. Słowo u starożytnych było jak przysięga. Widzimy to na przykładzie Jakuba i Labana IMoj/Rdz 31:51-53 „51 I rzekł jeszcze Laban do Jakuba: «Ten oto pagórek z kamieni i ta stela, które ustawiłem jako świadectwo między mną a tobą, 52 będą świadectwem, że ani ja nie będę szedł obok tego pagórka do ciebie, ani ty nie będziesz szedł obok tego pagórka lub steli do mnie w złym zamiarze. 53 Bóg Abrahama i Bóg Nachora, Bóg ich przodków, niechaj będzie naszym sędzią!» Jakub zaś przysiągł na Tego, którego z bojaźnią czcił Izaak, jego ojciec.”

Obaj związali się słowem i to była dla nich rzecz święta.

Bardzo ładnie widać to na przykładzie Anny i Samuela 1Sm 1:11, 25-28 „11 Uczyniła również obietnicę, mówiąc: «Panie Zastępów! Jeżeli łaskawie wejrzysz na poniżenie służebnicy twojej i wspomnisz na mnie, i nie zapomnisz służebnicy twojej, i dasz mi potomka płci męskiej, wtedy oddam go Panu po wszystkie dni jego życia, a brzytwa nie dotknie jego głowy». … 25 Zabili cielca i poprowadzili chłopca przed Helego. 26 Powiedziała ona wówczas: «Pozwól, panie mój! Na twoje życie! To ja jestem ową kobietą, która stała tu przed tobą i modliła się do Pana. 27 O tego chłopca się modliłam, i spełnił Pan prośbę, którą do Niego zanosiłam. 28 Oto ja oddaję go Panu. Po wszystkie dni, jak długo będzie żył, zostaje oddany na własność Panu». I oddali tam pokłon Panu.”

Anna wołała do Boga o syna i dała obietnicę, że jak Bóg da jej syna, to przekaże go na służbę dla Boga i tak też uczyniła.

Pamiętacie Jeftego, gdy złożył nieopacznie ślub i córka wyszła jemu na spotkanie… Sdz 11:34-35 „34 Gdy potem wracał Jefte do Mispa, do swego domu, oto córka jego wyszła na spotkanie, tańcząc przy dźwiękach bębenków, a było to dziecko jedyne; nie miał bowiem prócz niej ani syna, ani córki. 35 Ujrzawszy ją rozdarł swe szaty mówiąc: «Ach, córko moja! Wielki ból mi sprawiasz! Tyś też wśród tych, co mnie martwią! Oto bowiem nierozważnie złożyłem Panu ślub, którego nie będę mógł odmienić!»”

W tamtym czasie wypowiedziane słowo miało moc przysięgi, co dzisiaj tak często jest łamane i zmieniane. Wspomina o tym Psalmista gdy czytamy Ps 15:4-5 „ 4 kto złoczyńcę uważa za godnego wzgardy, a szanuje tego, kto się boi Pana; ten, kto dotrzyma, choć przysiągł ze swoim uszczerbkiem;

5 ten, kto nie daje swoich pieniędzy na lichwę i nie da się przekupić przeciw niewinnemu. Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.”

Nauczał tak i Pan Jezus gdy mówił Mt 5:33-37 „37 Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi.”

Wiedział i praktykował to ap. Paweł Dz Ap 18:18 „18 Paweł pozostał jeszcze przez dłuższy czas, potem pożegnał się z braćmi i popłynął do Syrii, a z nim Pryscylla i Akwila. W Kenchrach ostrzygł głowę, bo złożył taki ślub.”

Dlatego pamiętajmy o tym, gdy wiążemy się słowem abyśmy je wypełnili czy to przed Bogiem czy to przed ludźmi.

Widzimy zatem, że Jakub pamiętał słowa Ezawa i stąd jego obawa, czy ich nie spełni, a jak jeszcze usłyszał, że nadciąga z czterystu sługami, to tym bardziej się obawiał Ezawa.

Dlatego niech dla nas będzie pouczeniem, to co Jakub zrobił dalej IMoj/Rdz 32:10-12 „10 A potem zaczął się modlić: «Boże Abrahama i Boże ojca mego Izaaka, Panie, który dałeś mi rozkaz: Wróć do twego kraju rodzinnego, gdzie będę ci świadczył dobro, 11 nie jestem godzien wszelkiej łaskawości i wszelkiej szczerości, jakie nieustannie okazujesz Twemu słudze. Bo przecież tylko z laską w ręku przeprawiłem się [kiedyś] przez Jordan, a teraz mam dwa obozy. 12 Racz więc ocalić mnie z ręki brata mego Ezawa, gdyż lękam się go, aby gdy przyjdzie, nie zabił mnie i matek z dziećmi. „

Zaczął modlić się o pomoc do Boga, tak to jest najlepsza rzecz jaką możemy w takich sytuacjach zrobić, modlić się do Boga, z wiarą i ufnością, wołać o pomoc, ochronę, ratunek. Nasz Bóg jest Bogiem żywym, słyszy nasze modlitwy i je wysłuchuje. Nasza mądrość czy roztropność jest ważna, ale nie możemy zapominać o modlitwie.

Jakub przygotował dla brata swego Ezawa dary jak czytamy, IMoj/Rdz 32:14 „14 A potem przenocował na tym miejscu i wziął z dobytku swego, jako dar dla brata swego Ezawa, 15 dwieście kóz i dwadzieścia kozłów, dwieście owiec i dwadzieścia baranów, 16 trzydzieści dojnych wielbłądzic wraz z ich źrebiętami, czterdzieści krów, dziesięć wołów, dwadzieścia oślic i dziesięć ośląt.”

Jak czytamy bardzo nalegał aby go przyjął IMoj/Rdz 33:10-11 „10 Jakub rzekł: «Ależ nie! Jeśli mnie darzysz życzliwością, przyjmij ode mnie ten mój dar. Bo przecież gdym ujrzał twe oblicze, było ono obliczem jakby istoty nadziemskiej i okazałeś mi wielką życzliwość. 11 Przyjmij więc dar mój, który dla ciebie przeznaczyłem; Bóg obdarzył mnie sowicie: mam wszystko!» I tak nalegał na niego, aż wreszcie przyjął. „

Na wschodzie był zwyczaj obdarowywania osób których chciano pozyskać życzliwość. Wspomina o tym Pan Jezus w ew. Łk 16:9-13 „9 Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków.

10 Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. 11 Jeśli więc w zarządzie niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, prawdziwe dobro kto wam powierzy? 12 Jeśli w zarządzie cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, kto wam da wasze?

13 Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie». „

Nie znaczy to, że mamy kogoś przekupywać, gdyż Prawo mówiło wyraźnie aby tego nie robić, VMoj/Pwt 16:18-20 „ 18 Ustanowisz sobie rządców i urzędników we wszystkich miastach, które ci daje Pan, Bóg twój, dla wszystkich pokoleń. Oni sądzić będą lud sądem sprawiedliwym. 19 Nie będziesz naginał prawa, nie będziesz stronniczy i podarku nie przyjmiesz, gdyż podarek zaślepia oczy mędrców i w złą stronę kieruje słowa sprawiedliwych. 20 Dąż wyłącznie do sprawiedliwości, byś żył i posiadł ziemię, którą ci daje Pan, Bóg twój. „

Jednak dobrym zwyczajem jest gdy idziemy gdzieś w gości czy na spotkanie aby wziąć coś z sobą i nie iść z „pusta ręką”

Walka Jakuba z Aniołem

W wersetach IMoj 32:25-33 „25 Gdy zaś wrócił i został sam jeden, ktoś zmagał się z nim aż do wschodu jutrzenki, 26 a widząc, że nie może go pokonać, dotknął jego stawu biodrowego i wywichnął Jakubowi ten staw podczas zmagania się z nim. 27 A wreszcie rzekł: «Puść mnie, bo już wschodzi zorza!» Jakub odpowiedział: «Nie puszczę cię, dopóki mi nie pobłogosławisz!» 28 Wtedy go zapytał: «Jakie masz imię?» On zaś rzekł: «Jakub». 29 Powiedział: «Odtąd nie będziesz się zwał Jakub, lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi, i zwyciężyłeś». 30 Potem Jakub rzekł: «Powiedz mi, proszę, jakie jest Twe imię?» Ale on odpowiedział: «Czemu pytasz mnie o imię?» - i pobłogosławił go na owym miejscu.

31 Jakub dał temu miejscu nazwę Penuel, mówiąc: «Mimo że widziałem Boga twarzą w twarz, jednak ocaliłem me życie». 32 Słońce już wschodziło, gdy Jakub przechodził przez Penuel, utykając na nogę.

33 Dlatego Izraelici nie jadają po dzień dzisiejszy ścięgna, które jest w stawie biodrowym, gdyż Jakub został porażony w staw biodrowy, w to właśnie ścięgno.”

Każdy zna ten opis, jak Jakub walczył z aniołem i mimo kontuzji, wywichniętego biodra wywalczył błogosławieństwo, nie puścił aż otrzymał błogosławieństwo. Tak i my nie ustawajmy w służbie Bogu, mamy tak wiele obietnic, które są dla nas, tak są dla nas.

Chciałbym w tym tekście zwrócić uwagę na słowa „Dlatego Izraelici nie jadają po dzień dzisiejszy ścięgna, które jest w stawie biodrowym, gdyż Jakub został porażony w staw biodrowy, w to właśnie ścięgno”

Taki był w Izraelu, jak czytamy zwyczaj i myślę, że echo tej tradycji, zakazu jedzenia tej części zwierzęcia nie ma w Biblii, możemy odnaleźć u ap. Pawła, gdy czytamy Rz 14:14-15 „14 Wiem i przekonany jestem w Panu Jezusie, że nie ma niczego, co by samo przez się było nieczyste, a jest nieczyste tylko dla tego, kto je uważa za nieczyste. 15 Gdy więc stanowiskiem w sprawie pokarmów zasmucasz swego brata, nie postępujesz już zgodnie z miłością. Tym swoim [stanowiskiem w sprawie] pokarmów nie narażaj na zgubę tego, za którego umarł Chrystus. „

Może ktoś zwrócić uwagę, i słusznie, że tu jest mowa o nieczystym, czyli raczej nie ma nic wspólnego z Jakubem. Tak może się wydawać na pierwszy rzut oka i tak wielu wierzących to rozumie, podając ten werset jako argument na zniesienie diety Biblijnej i w ten sposób nieświadomie się zanieczyszczają.

Sprawdźmy jak w oryginale ten werset brzmi Rz 14:14 w oryginale „Οιδα oida Wiem και kai i πεπεισμαι pepeismai jestem przekonany εν en w κυριω kyriō Panu ιησου iēsou Jezusie [JHWH jest zbawieniem] οτι hoti że ουδεν ouden nic κοινον koinon pospolitym δι di z powodu εαυτου heautou siebie samego ει ei jeśli μη mē nie τω tō λογιζομενω logizomenō poczytującym sobie (liczącym sobie) τι ti (że) coś κοινον koinon pospolitym ειναι Einai być εκεινω ekeinō temu κοινον koinon pospolitym”

czyli „Wiem i jestem przekonany w Panu Jezusie, że nic samo przez się nie jest pospolite - coś jest pospolite tylko dla tego, kto uważa to za pospolite.”

W tekście greckim, jak widać jest użyte słowo „koinon”, które znaczy skażone, pospolite. W moim przekonaniu jest to jawne oszustwo, gdyż jak weźmiemy Dzieje Apostolskie, to tam wyraźnie stoi Dz 10:13-14 „ 13 «Zabijaj, Piotrze i jedz!» - odezwał się do niego głos. 14 «O nie, Panie! Bo nigdy nie jadłem nic skażonego i nieczystego» - odpowiedział Piotr. „

A w grece jest tak „Ο ho δε de zaś πετρος petros Piotr ειπεν eipen powiedział μηδαμως mēdamōs przenigdy /w żadnym wypadku κυριε kyrie Panie οτι hoti gdyż ουδεποτε oudepote nigdy εφαγον efagon zjadłem παν pan każde κοινον koinon pospolite /skalane η hē lub ακαθαρτον akatharton nieczyste”

Przekład dosłowny „14 Piotr zaś powiedział: Przenigdy, Panie, gdyż jeszcze nigdy nie zjadłem nic skalanego lub nieczystego.”

Widać zatem jasno, że w dziejach słowo „koinon” przetłumaczyli jako skażone, natomiast „nieczyste” oznacza słowo „akatharton”. Tego słowa nie ma w wersecie czternastym listu do Rzymian. I tak to właśnie z tymi tłumaczeniami bywa, dlatego sprawdzajmy ich, abyśmy nie popadli w oszustwo.

Ciekawy jest też zapis w IMoj/Rdz 35:2-7 „2 Rzekł więc Jakub do swych domowników i do wszystkich, którzy z nim byli: «Usuńcie spośród was obcych bogów, jakie macie; oczyśćcie się i zmieńcie szaty. 3 Pójdziemy bowiem do Betel i tam zbuduję ołtarz Bogu, który wysłuchał mnie w czasie mej niedoli i wspomagał mnie, gdziekolwiek byłem». 4 Oddali więc Jakubowi wszystkie obcych bogów, jakie posiadali, oraz kolczyki, które nosili w uszach, i Jakub zakopał je pod terebintem w pobliżu Sychem. 5 A gdy wyruszyli w drogę, padł wielki strach na okoliczne miasta, tak że nikt nie ścigał synów Jakuba. 6 Jakub, przybywszy wraz ze wszystkimi swymi ludźmi do Luz w Kanaanie, czyli do Betel. 7 zbudował tam ołtarz i nazwał to miejsce El-Betel. - Tu bowiem ukazał mu się Bóg, kiedy uciekał przed swym bratem. „

Zobaczcie o czym czytamy, Jakub służył Bogu, a mimo to wśród jego domowników byli tacy co posiadali „obcych bogów”. Jakub szedł do Betel aby stanąć przed Bogiem, dlatego nakazał oczyścić swoje domostwo, wiedział, że bałwochwalstwo jest grzechem i ściągnie na siebie gniew Boży. Tak samo i my dzisiaj, którzy jesteśmy sługami Boga, którzy mamy Boga Izraela za swego Boga, zbadajmy czy w naszych domostwach nie trzymamy wizerunki innych bogów.

Zobaczcie co mówił Jozue Joz 24:21-24 „21 Lecz lud odrzekł Jozuemu: «Nie! My chcemy służyć Panu!» 22 Jozue odpowiedział ludowi: «Wy jesteście świadkami przeciw samym sobie, że wybraliście Pana, aby Mu służyć». I odpowiedzieli: «Jesteśmy świadkami». 23 «Usuńcie więc bogów obcych spośród was i zwróćcie serca wasze ku Panu, Bogu Izraela». 24 I odrzekł lud Jozuemu: «Panu, Bogu naszemu, chcemy służyć i głosu Jego chcemy słuchać».”

USUŃCIE WIĘC BOGÓW OBCYCH SPOŚRÓD WAS… czasami może to być jakaś niewinna figurka, czasami ikona, czasami obraz jakiegoś boga. Nie trzymajmy tego w naszych domach, nie dawajmy przez te rzeczy przystępu złemu. Szalom.

W trzydziestym czwartym rozdziale czytamy o złym czynie Symeona i Lewiego gdy pomścili swoja siostrę Dinę. Sychem porwał Dine i ją zgwałcił, chciał jednak się z nią ożenić, bardzo ją pokochał, jednak faktem jest, że zhańbił ją. Bracia Diny uknuli spisek i ja pomścili IMoj/Wj 34:25-26, 30 „25 A gdy na trzeci dzień doznawali wielkiego bólu, dwaj synowie Jakuba, Symeon i Lewi, bracia Diny, porwawszy za miecze, wtargnęli do miasta, które niczego nie podejrzewało, i wymordowali wszystkich mężczyzn. 26 Zabili mieczem również Chamora i jego syna Sychema i odeszli. „

Jakubowi to się nie spodobało „30 Wtedy Jakub rzekł do Symeona i Lewiego: «Sprowadziliście na mnie nieszczęście, bo przez was będą mnie mieć w nienawiści mieszkańcy tego kraju, Kananejczycy i Peryzzyci. Jestem przecież małym liczebnie plemieniem i jeżeli oni wystąpią razem przeciwko mnie, poniosę porażkę - zginę ja i cała moja rodzina». „

Gdy Jakub udzielał błogosławieństwa swoim synom wspomniał i o tym IMoj/Rdz 49:5-7 „5 Symeon i Lewi, bracia, narzędziami gwałtu były ich miecze. 6 Do ich zmowy się nie przyłączę, z ich knowaniem nie złączę mej sławy; gdyż w gniewie swym mordowali ludzi i w swej swawoli kaleczyli bydło. 7 Przeklęty ten ich gniew, gdyż był gwałtowny, i ich zawziętość, gdyż była okrucieństwem!

Rozproszę ich więc w Jakubie i rozdrobnię ich w Izraelu. „

Niewątpliwie to co uczynili było bardzo złe, jeżeli już to powinien za to odpowiedzieć tylko ten co to uczynił, czyli Sychem, a nie całe miasto. Zobaczcie jednak ciekawą rzecz, Jakub nienawidził i potępiał ich gniew, gdy mówi „Przeklęty ten ich gniew, gdyż był gwałtowny, i ich zawziętość, gdyż była okrucieństwem! „

Nie są przeklęci synowie ale ich uczucia, ich gniew i zawziętość. Jakub nie przeklinał człowieka tylko jego czyny.

Tak samo mówił Pan Jezus gdy czytamy Ap 2:6 „6 Ale masz tę [zaletę], że nienawidzisz czynów nikolaitów, których to czynów i Ja nienawidzę.”

Badajmy zatem nasze uczucia, nasze emocje, czy w naszych sercach nie ma nienawiści do człowieka? Bo człowieka mamy kochać, jest naszym bratem, siostrą czy bliźnim. Znam jednak przypadki, że w niektórych sercach była wielka nienawiść do człowieka, a nie do jego czynów, że taki człowiek sam siebie obciążał grzechem.

Czyż nie pamiętamy jakie słowa wypowiadamy w „Ojcze nasz” Mt 6:12 „12 i przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili;”

To jest ważne, abyśmy z serca wybaczyli i kochali naszych bliźnich, wtedy i Bóg będzie nas kochał i nam błogosławił. Nienawiść nie ma nic wspólnego z Bogiem, nie jest to owoc ducha tylko owoc ciała, a tacy królestwa Bożego nie odziedziczą.

Na zakończenie dzisiejszego komentarza przeczytajmy IMoj/Rdz 35:16-20 „16 A gdy wyruszyli z Betel i mieli jeszcze w drodze przed sobą pewną przestrzeń, aby dojść do Efrata, Rachela zaczęła rodzić; poród jednak był ciężki. 17 I kiedy urodziła w wielkich bólach, rzekła do niej położna: «Już nie lękaj się, bo oto masz syna!» 18 Ona jednak, gdy życie z niej uchodziło, bo konała, nazwała swego syna Benoni; lecz ojciec dał mu imię Beniamin. 19 A Rachela umarła i została pochowana przy drodze do Efrata, czyli Betlejem. 20 Jakub ustawił stelę na jej grobie. - Kamień tan stoi na grobie Racheli po dziś dzień. „

Mamy tu pierwszą wzmiankę o Betlejem Efrata z którym jak wiemy narodził się Mesjasz. Prorokował o nim prorok Micheasz Mi 5:1 „1 A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich! Z ciebie mi wyjdzie Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od początku, od dni wieczności.”

A które wypełniło się z narodzeniem mesjasza o czym czytamy w Mt 2:1-6 „1 Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy 2 i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać mu pokłon». 3 Skoro to usłyszał król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. 4 Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz. 5 Ci mu odpowiedzieli: «W Betlejem judzkim, bo tak napisał Prorok:

6 A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela». „

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Szabat szalom.

Na ten szabat czytamy ostatnia Parszę w cyklu rocznym Wezot Haberacha – Oto Błogosławieństwo.

W tej Parszy, Mojżesz błogosławi Izraela przed swoją śmiercią oraz w rozdziale 34 mamy opis śmierci Mojżesza.

Czyż naszym pragnieniem, nie jest otrzymywać błogosławieństwo? Jestem przekonany, że każdy tego właśnie pragnie, aby dobry Bóg nam błogosławił. Błogosławieństwo było i jest bardzo ważną sprawą w życiu każdego człowieka, każdej rodziny, każdego pokolenia, każdego narodu. Niech dobry Bóg wam błogosławi. Amen.

Tak samo i Mojżesz błogosławił Izraela VMoj/Pwt 33:1 „1 Oto błogosławieństwo, które wypowiedział Mojżesz, mąż Boży, nad Izraelitami, przed swoją śmiercią: „

Dalej wypowiada błogosławieństwo nad ludem i nad pokoleniami VMoj/Pwt 33:3 „3 On kocha swój lud. Wszyscy Jego święci są w Jego ręku. U nóg Twoich oni usiedli, słowa Twoje przyjmują.”

On kocha swój lud, pamiętajmy o tym, kocha tych co Słowa Jego przyjmują. Amen.

Mojżesz błogosławi pokolenia Izraela VMoj/Pwt 33:6 „6 Niech żyje Ruben, niech nie umiera, niech żyje, choć liczbą niewielki.”

Zobaczcie jak Rubena błogosławił Jakub IMoj/Rdz 49:3-4 „3 Rubenie, synu mój pierworodny, tyś moją mocą i pierwszym płodem mojej męskiej siły, górujący dumą i górujący siłą. 4 Kipiałeś jak woda: nie będziesz już górował, bo wszedłeś do łoża twego ojca, wchodząc zbezcześciłeś moje łoże!”

Tu i tam Ruben jest pierwszy, jako pierworodny, mimo nieprawości jakiej się dopuścił, gdy wziął nałożnice Jakuba, to Bóg przez usta Mojżesza, błogosławi jemu, aby żył. Był wielki,. Przez grzech stał się nie wielki, ale nie umarł. Dlatego badajmy nasze życie abyśmy żyli, bo możemy umrzeć. Szalom.

Mojżesz błogosławi Lewiego VMoj/Pwt 33:8-11 „8 Do Lewiego powiedział:Twoje tummim i urim są dla oddanego ci męża, wypróbowałeś go w Massa, spierałeś się z nim u wód Meriba. 9 O ojcu swym on mówi i o matce: «Ja ich nie widziałem», nie zna już swoich braci, nie chce rozpoznać swych dzieci.

Tak słowa Twego strzegli, przymierze Twoje zachowali. 10 Niech nakazów Twych uczą Jakuba, a Prawa Twego - Izraela, przed Tobą palą kadzidło, na Twoim ołtarzu - całopalenia. 11 Moc jego, Panie, błogosław, a dzieła rąk jego przyjmij, złam biodra jego nieprzyjaciół i tych, co go nienawidzą, by nie powstali.”

Jakub natomiast tak błogosławił IMoj/Rdz 49:5-7 „5 Symeon i Lewi, bracia, narzędziami gwałtu były ich miecze. 6 Do ich zmowy się nie przyłączę, z ich knowaniem nie złączę mej sławy; gdyż w gniewie swym mordowali ludzi i w swej swawoli kaleczyli bydło. 7 Przeklęty ten ich gniew, gdyż był gwałtowny, i ich zawziętość, gdyż była okrucieństwem! Rozproszę ich więc w Jakubie i rozdrobnię ich w Izraelu.”

Tak też się stało pokolenie Lewiego był małe w Izraelu, nie miało działu w ziemi, ich działem był Bóg. Bóg wybaczył Lewiemu, wybrał go jako kapłana, stróża i nauczyciela Prawa.

Mojżesz błogosławił Beniamina VMoj/Pwt 33:12 „12 Do Beniamina powiedział: Umiłowany przez Pana, bezpiecznie u Niego zamieszka, u Niego, który zawsze będzie go bronił, odpocznie w Jego ramionach.”

Jakub błogosławił Beniamina IMoj/Rdz 49:27 „27 Beniamin - wilk drapieżny, co rano rozrywa zdobycz, a wieczorem rozdziela łupy».”

Tak jak Bóg, gdy błogosławi to rozdziela dary dla swego ludu, tak Beniamin, znalazł łaskę u swego Boga, za swoją hojność. Dlatego niech nasza ręka nie będzie zbyt krótka. Szalom.

Mojżesz błogosławił Józefa VMoj/Pwt 33:13-17 „13 Do Józefa powiedział: Jego ziemia - błogosławiona przez Pana, przez bogactwo niebios, przez rosę, przez źródła otchłani podziemnej, 14 przez bogactwo darów słońca, przez bogactwo plonów miesięcy, 15 przez skarby z gór starożytnych, przez bogactwo odwiecznych pagórków, 16 przez bogactwo z ziemi i plonów, łaska Mieszkańca Krzaku: dzieła Jego na głowie Józefa, na skroni księcia swych braci.”

Jakub błogosławił Józefa IMoj/Rdz 49:22-26 „22 Józef - latorośl owocująca, latorośl owocująca nad źródłem: gałązki pną się po murze. 23 A choć łucznicy będą go prześladować, godzić w niego i czyhać na niego, 24 łuk jego pozostanie niezłamany, i ręce jego - sprawne. Z rąk potężnego Boga Jakubowego, od Pasterza i Opoki Izraela, 25 od Boga ojców twoich, który cię będzie wspomagał, od Wszechmocnego, który ci będzie błogosławił - błogosławieństwa z niebios wysokich, błogosławieństwa otchłani leżącej najniżej, błogosławieństwa piersi i łona. 26 Błogosławieństwa ojca twego niech dłużej trwają niż błogosławieństwa mych przodków, jak długo trwać będą pagórki odwieczne - niechaj spłyną na głowę Józefa, na głowę tego, który jest księciem wśród swoich braci!”

Jak widzimy, Bóg umiłował pokolenie Józefa, błogosławił jego ziemię, Józef jest księciem w Izraelu. Przez to co wycierpiał i dlatego, że dochował wiary, otrzymał błogosławieństwo. Bierzmy z niego przykład. Szalom.

Mojżesz błogosławił Zabulona i Issachara VMoj/Pwt 33:18-19 „18 Do Zabulona powiedział: Zabulonie, ciesz się na twoich wyprawach, i ty Issacharze, w twoich namiotach. 19 Zwołują narody na górę, by złożyć tam prawe ofiary; gdyż z bogactwa morza będą korzystać i ze skarbów w piasku ukrytych.”

Jakub błogosławił Zabulona i Issachara IMoj/Rdz 49:13-15 „13 Zabulon mieszkać będzie na wybrzeżu morza, nad brzegiem morza, dokąd zawijają okręty; kraniec jego - w Sydonie. 14 Issachar - osioł kościsty, będzie się wylegiwał ufny w swe bezpieczeństwo. 15 Widzi on, że dobry jest spoczynek, a kraj uroczy; ale będzie musiał ugiąć swój grzbiet pod brzemieniem i stanie się niewolnikiem, pędzonym do pracy.”

Nasz Bóg chce abyśmy się w Nim radowali i byli Jemu wdzięczni, za to co otrzymujemy, gdyż to otrzymujemy od Boga a nie dzięki naszej sile i mądrości, która prędzej czy później wyprowadzi nas na manowce. Szalom.

Mojżesz błogosławi Gada VMoj/Pwt 33:20-21 „20 Do Gada powiedział: Szczęśliwy, kto da miejsce Gadowi! Odpoczywa jak lwica, rozdarł ramię i głowę. 21 Rzeczy najlepszych pożąda dla siebie, pragnie działu dowódcy; chce kroczyć na czele narodu. Sprawiedliwość Pana wypełnił i Jego sądy nad Izraelem.”

Jakub błogosławił Gada IMoj/Rdz 49:19 „19 Gad - zbójcy napadać go będą, on zaś będzie napadał im na pięty.”

Gad waleczny w Izraelu, chce być na przedzie a nie w ogonie, dochował Bogu wierności, został sędzią w Izraelu. Czyż i my nie pożądamy tego co dla nas najlepsze? Nie pożądamy życia, życia wiecznego? Tak pożądamy, dlatego czyńmy to co sprawiedliwe w Bożych oczach, a będziemy żyli. Szalom.

Mojżesz błogosławi Dana VMoj/Pwt 33:22 „22 Do Dana powiedział: Dan jest lwiątkiem, które się rzuca z Baszanu.”

Jakub błogosławił Dana IMoj/Rdz 49:16-18 „16 Dan będzie sądził lud swój jako jeden ze szczepów izraelskich; 17 będzie on jak wąż na drodze, jak żmija jadowita na ścieżce, kąsająca pęciny konia, z którego jeździec spada na wznak.”

W Panu nasza siła, mamy być jak nasz Pan Jeszua, lew z pokolenia Judy, przebiegli jak węże, niewinni jak gołębice. Sądy nasze sprawiedliwe, nie opierające się na plotkach. Szalom.

Mojżesz błogosławił Neftalego VMoj/Pwt 33:23 „23 Do Neftalego powiedział: Neftali łaską nasycony, pełen jest błogosławieństw Pana, morze i południe posiądzie.”

Jakub błogosławił Neftalego IMoj/Rdz 49:21 „21 Neftali - jak rozłożysty terebint, dający miłe przepowiednie.”

Rozłożysty terebint, nie byłby tak rozłożysty, gdyby nie miał Bożego błogosławieństwa. Czy i my nie usychamy, gdy brak nam Bożego błogosławieństw? Zabiegajmy zatem o Bożą przychylność i błogosławieństwo abyśmy wzrastali w Panu, aby Bóg nas używał. Szalom.

Mojżesz błogosławi Asera VMoj/Pwt 33:24-25 „24 Do Asera powiedział: Aser błogosławiony wśród synów, niech będzie kochany przez braci, niech kąpie nogę w oliwie. 25 Twe zawory z żelaza i brązu, jak dni twoje moc twoja trwała.”

Jakub błogosławi Asera IMoj/Rdz 49:20 „20 Od Asera - tłuste pokarmy, on będzie dostarczał przysmaków królowi.”

Czyż, ten co dostarcza królowi przysmaki, nie jest przez niego kochany, nie jest kochany przez braci, król nie sprzyja jemu? Tak i my przylgnijmy do Boga i mesjasza, a będziemy mieli Jego miłość, przychylność i błogosławieństwo. Kochając braci i bliźniego sami tez będziemy kochani. Szalom.

Błogosławieństwo, było bardzo ważnym elementem w życiu ludu Bożego. Wydaje się, że dzisiaj przez wielu porzucone, zaniedbane i nie doceniane.

Bóg błogosławił Abrahama I Moj./Rdz 12:1-3 „2 Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. 3 Będę błogosławił tym, którzy ciebie błogosławić będą, a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi». „

Izaak błogosławił Jakuba IMoj/Rdz 27:27-30 „… Gdy Izaak poczuł woń jego szat, dając mu błogosławieństwo mówił: «Oto woń mego syna jak woń pola, które pobłogosławił Pan! 28 Niechaj tobie Bóg użycza rosy z niebios i żyzności ziemi, obfitości zboża i moszczu winnego. 29 Niechaj ci służą ludy i niech ci pokłon oddają narody. Bądź panem twoich braci i niech ci pokłon oddają synowie twej matki! Każdy, kto będzie ci złorzeczył, niech będzie przeklęty. Każdy, kto będzie cię błogosławił, niech będzie błogosławiony!» „

Jakub błogosławił swoich synów, założycieli Izraela IMoj/Rdz 49:1-2 „1 Jakub przywołał swoich synów mówiąc do nich: «Zgromadźcie się, a opowiem wam, co was czeka w czasach późniejszych. 2 Zbierzcie się i słuchajcie, synowie Jakuba, słuchajcie Izraela, ojca waszego!”

Mojżesz błogosławił naród Izraelski VMoj/Pwt 33:1 „1 Oto błogosławieństwo, które wypowiedział Mojżesz, mąż Boży, nad Izraelitami, przed swoją śmiercią:”

Jeszua błogosławił lud Mt 5:1-2 „1 Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. 2 Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: „

Gdy mówił do nich ew. Mt 5:3-11 „3 «Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. 4 Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. 5 Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. …”

Zabiegajmy o błogosławieństwo, jak wspomina Ps 67:2 „2 Niech Bóg się zmiłuje nad nami, niech nam błogosławi; niech zajaśnieje dla nas Jego oblicze!”

Kapłani natomiast mieli taki nakaz od Boga IVMoj/Lb 6:22-27 „23 «Powiedz Aaronowi i jego synom: tak oto macie błogosławić Izraelitom. Powiecie im: 24 Niech cię Pan błogosławi i strzeże. 25 Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. 26 Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem. 27 Tak będą wzywać imienia mojego nad Izraelitami, a Ja im będę błogosławił».”

O to mamy i my zabiegać, jak napisał ap. Piotr 1 P 3:8-12 „8 Na koniec zaś bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, pełni braterskiej miłości, miłosierni, pokorni! 9 Nie oddawajcie złem za zło ani złorzeczeniem za złorzeczenie! Przeciwnie zaś, błogosławcie! Do tego bowiem jesteście powołani, abyście odziedziczyli błogosławieństwo. …”

Dlatego kochani, zabiegajmy o Boże błogosławieństwo, błogosławmy siebie nawzajem imieniem Bożym Jahwe i imieniem Syna Jeszua. Bóg chce nam błogosławić, tylko czasami grzech, jest przeszkodą. Dlatego trwajmy w bojaźni Bożej pamiętając, że jesteśmy tutaj pielgrzymami, że nasza ojczyzna jest w niebie. Niech dobry Bóg was błogosławi i strzeże, Amen. Szalom.

W dzisiejszym czytaniu mamy opis śmierci Mojżesza VMoj/Pwt 34:5-7; 10-12 „5 Tam, w krainie Moabu, według postanowienia Pana, umarł Mojżesz, sługa Pański. 6 I pochowano go w dolinie krainy Moabu naprzeciw Bet-Peor, a nikt nie zna jego grobu aż po dziś dzień. 7 W chwili śmierci miał Mojżesz sto dwadzieścia lat, a wzrok jego nie był przyćmiony i siły go nie opuściły.” Oraz świadectwo jakie wydano o Mojżeszu „10 Nie powstał więcej w Izraelu prorok podobny do Mojżesza, który by poznał Pana twarzą w twarz, 11 ani [równy] we wszystkich znakach i cudach, które polecił mu Pan czynić w ziemi egipskiej wobec faraona, wszystkich sług jego i całego jego kraju; 12 ani równy mocą ręki i całą wielką grozą, jaką wywołał Mojżesz na oczach całego Izraela.”

Pielgrzymka Mojżesza dobiegła końca, został przyłączony do swoich przodków, był wielkim w Izraelu i nie było potem większego. Niech Możesz będzie dla nas wzorem do naśladowania, zabiegajmy łaskę bożą, taką jaką miał Mojżesz, kto wie, może Bóg zmiłuje się nad nami.

Jak wiemy Mojżesz zapowiedział, że jeszcze w Izarelu pojawi się ktoś taki jak był on VMoj/Pwt 18:15-19 „15 Pan, Bóg twój, wzbudzi ci proroka spośród braci twoich, podobnego do mnie. Jego będziesz słuchał. 16 Właśnie o to prosiłeś Pana, Boga swego, na Horebie, w dniu zgromadzenia: «Niech więcej nie słucham głosu Pana, Boga mojego, i niech już nie widzę tego wielkiego ognia, abym nie umarł». 17 I odrzekł mi Pan: «Dobrze powiedzieli. 18 Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego jak ty, i włożę w jego usta moje słowa, będzie im mówił wszystko, co rozkażę. 19 Jeśli ktoś nie będzie słuchać moich słów, które on wypowie w moim imieniu, Ja od niego zażądam zdania sprawy.”

Proroctwo to, wypełniło się w osobie Jeszuy Mesjasza, niech będzie błogosławione imię Jego J 12:45-49 „45 A kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał. 46 Ja przyszedłem na świat jako światło, aby każdy, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. 47 A jeżeli ktoś posłyszy słowa moje, ale ich nie zachowa, to Ja go nie sądzę. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat sądzić, ale aby świat zbawić. 48 Kto gardzi Mną i nie przyjmuje słów moich, ten ma swego sędziego: słowo, które powiedziałem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym. 49 Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale Ten, który Mnie posłał, Ojciec, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. 50 A wiem, że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. To, co mówię, mówię tak, jak Mi Ojciec powiedział».”

Apostołowie nie mieli co do tego wątpliwości gdy czytamy Dz 3:19-26 „19 Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone, 20 aby nadeszły od Pana dni ochłody, aby też posłał wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, 21 którego niebo musi zatrzymać aż do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich świętych proroków. 22 Powiedział przecież Mojżesz: Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, Bóg nasz, spośród braci waszych. Słuchajcie Go we wszystkim, co wam powie. 23 A każdy, kto nie posłucha tego Proroka, zostanie usunięty z ludu.”

Jak widzimy Bóg swój plan realizuje, czy tego chcemy czy nie. Nie o nas tu chodzi tylko o prawdziwość bożego słowa. My możemy w tym wszystkim uczestniczyć, my możemy w tym mieć udział, dlatego zabiegajmy o to aby ten Bóg i ten Mesjasz był naszym Bogiem i naszym Mesjaszem. Szabat szalom

Życzę błogosławionego szabatu, owocnego badania Słowa Bożego i szukania w nim nowych treści, ten komentarz, jest tylko zachętą do dalszej samodzielnej pracy, nie sposób w kilku słowach o wszystkim wspomnieć.

Parsze w wersji audio można odsłuchać klikając na nasz kanał na You Tube

Odsłuchaj

Szalom Braterstwo.

Dzisiaj czytamy Parszę Dewarim - Słowa.

Dzisiejszy komentarz chciałbym podzielić następujące tematy: TEN KRAJ, KRÓL i SĘDZIOWIE, UFNOŚĆ BOGU

Czytajmy zatem, niech Bóg będzie błogosławiony.

TEN KRAJ

Czytając słowa zapisane w VMoj/Pwt 1:8 czytamy: „8 Patrzcie, wydaję wam ten kraj. Idźcie, posiądźcie tę ziemię, którą Pan poprzysiągł dać Abrahamowi, Izaakowi, Jakubowi, a po nich ich potomstwu». „

Bóg mówi do Mojżesza i izraelitów, że kraj do którego idą, jest krajem, który dawno, dawno temu przysiągł Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi.

O tej obietnicy czytamy w IMoj/Rdz 17:7-8 „7 Przymierze moje, które zawieram pomiędzy Mną a tobą oraz twoim potomstwem, będzie trwało z pokolenia w pokolenie jako przymierze wieczne, abym był Bogiem twoim, a potem twego potomstwa. 8 I oddaję tobie i twym przyszłym potomkom kraj, w którym przebywasz, cały kraj Kanaan, jako własność na wieki, i będę ich Bogiem». „

Jak widzimy Bóg zawarł przymierze z Abrahamem i w ramach tego przymierza dał Abrahamowi ten kraj.

Bóg potwierdza to w Izaaku, gdy czytamy w IMoj/Rdz 21:12-13 „12 A wtedy Bóg rzekł do Abrahama: «Niechaj ci się nie wydaje złe to, co Sara powiedziała o tym chłopcu i o twojej niewolnicy. Posłuchaj jej, gdyż tylko od Izaaka będzie nazwane twoje potomstwo. 13 Syna zaś tej niewolnicy uczynię również wielkim narodem, bo jest on twoim potomkiem». „

Izaak potwierdza to Jakubowi, o czym czytamy w IMoj/Rdz 28:1-4 „1 Wtedy Izaak zawołał Jakuba, pobłogosławił go i dał mu taki rozkaz: «Nie bierz sobie żony spośród mieszkanek Kanaanu. 2 Idź do Paddan-Aram, do rodziny Betuela, ojca twej matki, i weź sobie tam za żonę jedną z córek Labana, twego wuja. 3 A Bóg Wszechmocny będzie ci błogosławił. Uczyni cię płodnym i da ci liczne potomstwo, tak że staniesz się praojcem wielu szczepów. 4 Błogosławieństwo, [otrzymane przez] Abrahama, da również tobie i twojemu potomstwu, abyś posiadł na własność kraj, w którym przebywasz, a który Bóg oddał niegdyś Abrahamowi». „

Mojżesz potwierdza to Jozuemu gdy czytamy w VMoj/Pwt 31:7-8 „7 Zawołał potem Mojżesz Jozuego i rzekł mu na oczach całego Izraela: «Bądź mężny i mocny, bo ty wkroczysz z tym narodem do ziemi, którą poprzysiągł Pan dać ich przodkom, i wprowadzisz ich w jej posiadanie. 8 Sam Pan, który pójdzie przed tobą, On będzie z tobą, nie opuści cię i nie porzuci. Nie lękaj się i nie drżyj!» „

Jak wiemy, to właśnie Jozue wprowadził Izraela do ziemi obiecanej, którą Bóg obiecał Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi.

Jednak w II w. n. e. Bóg wypędził Izraelitów z ich Ziemi na prawie dwa tysiące lat. Pamiętajmy jednak, że ta ziemia należy do Izraela. Od roku 1948 zaczął się do nie powrót, dzieje się to na naszych oczach, po wielu wiekach, Bóg zaczął wypełniać proroctwo Izajaszowe Iz 43:5-7 „5 Nie lękaj się, bo jestem z tobą. Przywiodę ze Wschodu twe plemię i z Zachodu cię pozbieram. 6 Północy powiem: "Oddaj!" i Południowi: "Nie zatrzymuj!" Przywiedź moich synów z daleka i córki moje z krańców ziemi. 7 Wszystkich, którzy noszą me imię i których stworzyłem dla mojej chwały, ukształtowałem ich i moim są dziełem.”

Ci co znają historię współczesną historie Izraela, to wiedzą, że gdyby Bóg nie był z nimi, to dzisiejszego kraju Izraela nie było by na mapie świata.

KRÓL i SĘDZIOWIE

Bóg ustanowił Mojżesza przełożonym ludu. To Mojżesz pośredniczył pomiędzy Bogiem a ludem, to Mojżesz był sędzia w Izraelu. Przyszedł jednak moment gdy nie był w stanie sam stać na czele ludu, wtedy wybrał przełożonych nad ludem, o czy czytamy w VMoj/Pwt 1:9-15 „9 I rzekłem wam w owym czasie: Ja sam nie mogę już nosić ciężaru was wszystkich. 10 Pan, wasz Bóg, rozmnożył was: dziś jesteście liczni niby gwiazdy na niebie. 11 A Pan, Bóg ojców naszych, niech was jeszcze tysiąckrotnie pomnoży i błogosławi wam, jak to obiecał. 12 Jak zdołam sam udźwignąć wasz ciężar, wasze brzemię i wasze spory? 13 Wybierzcie sobie w waszych pokoleniach mężów rozumnych, mądrych i szanowanych, abym ich postawił wam na czele. 14 Odpowiedzieliście mi: «Dobre jest, co zamierzasz uczynić». 15 Wtedy wybrałem mężów mądrych, szanowanych i dałem wam ich za waszych przewodników: naczelników nad tysiącami i naczelników nad setkami, naczelników nad pięćdziesięcioma i naczelników nad dziesięcioma jako zwierzchników nad waszymi pokoleniami.”

Jak zapewne pamiętamy ta rada pochodziła od teścia Mojżesza, od Jetry, który był w gościnie u Mojżesza, możemy o tym przeczytać w IIMoj/Wj 18:17-25 „17 Wtedy teść Mojżesza powiedział do niego: «Nie jest dobre to, co czynisz. 18 Zamęczysz siebie i lud, który przy tobie stoi, gdyż taka praca jest dla ciebie za ciężka, i sam jej nie możesz podołać. 19 Teraz posłuchaj rady, jaką ci daję, a Bóg niechaj będzie z tobą: Sam bądź przedstawicielem swego ludu przed Bogiem i przedstawiaj Bogu jego sprawy. 20 Pouczaj lud dokładnie o przepisach i prawach, i pouczaj go o drodze, jaką winien chodzić, i o uczynkach, jakie winien spełniać. 21 A wyszukaj sobie z całego ludu dzielnych, bojących się Boga i nieprzekupnych mężów, którzy się brzydzą niesprawiedliwym zyskiem, i ustanów ich przełożonymi już to nad tysiącem, już to nad setką, już to nad pięćdziesiątką i nad dziesiątką, 22 aby mogli sądzić lud w każdym czasie. Ważniejsze sprawy winni tobie przedkładać, sprawy jednak mniejszej wagi sami winni załatwiać. Odciążysz się w ten sposób, gdyż z tobą poniosą ciężar. 23 Jeśli tak uczynisz, a Bóg cię do tego skłoni, podołasz, a także lud ten zadowolony powróci do siebie». 24 Mojżesz usłuchał rady swego teścia i uczynił wszystko, co mu powiedział. 25 Wybrał sobie Mojżesz z całego Izraela mężów dzielnych i ustanowił ich kierownikami ludu, przełożonymi nad tysiącem, nad stoma, nad pięćdziesięcioma i nad dziesięcioma”

Mojżesz wybrał siedemdziesięciu starszych, których Bóg uznał, o czym czytamy w IVMoj/Lb 11:16-17 „16 Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: «Zwołaj mi siedemdziesięciu mężów spośród starszych Izraela, o których wiesz, że są starszymi ludu i nadzorcami, i przyprowadź ich do Namiotu Spotkania; niech tam staną razem z tobą. 17 Wtedy Ja zstąpię i będę z tobą mówił; wezmę z ducha, który jest w tobie, i dam im, i będą razem z tobą dźwigać ciężar ludu, a ty go sam już więcej nie będziesz musiał dźwigać.”

Starsi byli przełożonymi ludu oraz sędziami, był to czas gdy Izrael trzymał się Boga, jak czytamy w Sdz 2:6-7 „6 Wówczas Jozue rozesłał lud i poszli Izraelici, każdy do swojej dzielnicy, aby objąć ziemię w posiadanie. 7 Służył lud Panu po wszystkie dni życia Jozuego i po wszystkie dni starszych, którzy żyli po śmierci Jozuego i którzy oglądali wszystkie dzieła Pana, jakich dokonał dla Izraela.”

Po ich śmierci Bóg wzbudził sędziów, jak czytamy w Sdz 2:16-19 „16 Wówczas Pan wzbudził sędziów, by wybawili ich z ręki tych, którzy ich uciskali. 17 Ale i sędziów swoich nie słuchali, gdyż uprawiali nierząd z innymi bogami, oddawali im pokłon. Zboczyli szybko z drogi, po której kroczyli ich przodkowie, którzy słuchali przykazań Pana: ci tak nie postępowali. 18 Kiedy zaś Pan wzbudzał sędziów dla nich, Pan był z sędzią i wybawiał ich z ręki nieprzyjaciół, póki żył sędzia. Pan bowiem litował się, gdy jęczeli pod jarzmem swoich ciemięzców i prześladowców. 19 Lecz po śmierci sędziego odwracali się i czynili jeszcze gorzej niż ich przodkowie. Szli za cudzymi bogami, służyli im i pokłon im oddawali, nie wyrzekając się swych czynów ani drogi zatwardziałości.”

Takim sędzią w Izraelu był Samuel a czytamy o tym w 1Sm 7:15-17 „15 Samuel sprawował sądy nad Izraelem przez cały ciąg swego życia. 16 Corocznie odbywał podróż do Betel, Gilgal i Mispa, sprawując sądy nad Izraelem we wszystkich tych miejscowościach. 17 Potem wracał do Rama, tam bowiem był jego dom, tam także sądził Izraela, tam również zbudował ołtarz Panu.”

Co jednak stało się pod koniec życia Samuela? Czego zażądał od Samuela lud Izraela? Czytamy o tym w 1Sm 8:5-9 „5 Odezwali się do niego: «Oto ty się zestarzałeś, a synowie twoi nie postępują twoimi drogami: ustanów raczej nad nami króla, aby nami rządził, tak jak to jest u innych narodów».

6 Nie podobało się Samuelowi to, że mówili: «Daj nam króla, aby nami rządził». Modlił się więc Samuel do Pana. 7 A Pan rzekł do Samuela: «Wysłuchaj głosu ludu we wszystkim, co mówi do ciebie, bo nie ciebie odrzucają, lecz Mnie odrzucają jako króla nad sobą. 8 Podobnie jak postępowali od dnia, w którym ich wyprowadziłem z Egiptu, aż do dnia dzisiejszego, porzucając Mnie i służąc innym bogom, tak postępują i z tobą. 9 Teraz jednak wysłuchaj ich głosu, tylko wyraźnie ich ostrzeż i oznajmij im prawo króla, który ma nad nimi panować».”

Widzimy, że jest to przełom w historii Izraela, żądając powołania króla, odrzucają zarazem innego Króla, którym był Bóg. Jak wiemy Samuel powołał im na króla Saula, później Dawida…

Kogo jednak odrzucili Izraelici, kto był przed Saulem królem na Izraelem?

Ważna wskazówka jest Ps 95:1-6 „1 Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, wznośmy okrzyki na cześć Skały naszego zbawienia: 2 przystąpmy z dziękczynieniem przed Jego oblicze, radośnie śpiewajmy Mu pieśni! 3 Albowiem Pan jest wielkim Bogiem i wielkim Królem ponad wszystkimi bogami:

4 głębiny ziemi są w Jego ręku i szczyty gór należą do Niego. 5 Morze jest Jego własnością: bo On sam je uczynił, i stały ląd ukształtowały Jego ręce. 6 Wejdźcie, uwielbiajmy, padnijmy na twarze i zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył. „

Jak czytamy Pan jest wielkim Bogiem oraz jest wielkim Królem a Izraelici wybrali sobie na króla człowieka… Kto jednak jest tym królem?

Bardzo interesująca informacja jest zapisana w Ap 1:5 „5 i od Jezusa Chrystusa, Świadka Wiernego, Pierworodnego umarłych i Władcy królów ziemi. Temu, który nas miłuje i który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów,”

Od Jezusa Chrystusa Władcy królów ziemi. Co więcej dowiadujemy się z 1Kor 10:1-4, że tym, który wyprowadziła Izrealitów z Egipty, jest Chrystus, czytajmy: „1 Nie chciałbym, bracia, żebyście nie wiedzieli, że nasi ojcowie wszyscy, co prawda zostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze 2 i wszyscy byli ochrzczeni w [imię] Mojżesza, w obłoku i w morzu; 3 wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy 4 i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a ta skała - to był Chrystus.”

Apokalipsa w Ap 17:14, jasno określa, że to właśnie baranek czyli Jezus Chrystus, Syn Boga Najwyższego jest Panem Panów i Królem królów: „14 Ci będą walczyć z Barankiem, a Baranek ich zwycięży, bo Panem jest panów i Królem królów - a także ci, co z Nim są: powołani, wybrani i wierni».”

Jestem przekonany, że możemy na podstawie już przeczytanych wersetów powiedzieć, że Królem nad Izraelem był Mesjasz i to właśnie Jego odrzucili Izraelici gdy żądali aby Samuel dał im króla.

Jak zawsze tak i tym razem szukajmy znaczeń duchowych w tym o czym czytaliśmy powyżej. Jest wiele miejsc w Słowie Bożym, które pokazują nam drugi obraz, obraz duchowy w roli głównej z Jeszuą Mesjaszem jako naszym Królem.

Ap Paweł pokazuje ciekawy obraz w 1Kor 11:3 „3 Chciałbym, żebyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Chrystus, mężczyzna zaś jest głową kobiety, a głową Chrystusa - Bóg.”

Uzupełnieniem tego są słowa jakie ap. Paweł napisał w 1Kor 15:24-28 „24 Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc. 25 Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. 26 Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć. 27 Wszystko bowiem rzucił pod stopy Jego. Kiedy się mówi, że wszystko jest poddane, znaczy to, że z wyjątkiem Tego, który mu wszystko poddał. 28 A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.”

oraz słowa w Ef 1:22-23 „22 I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, 23 który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.”

Widzimy jasno z tych wersetów, że Bóg jest głowa Chrystusa, któremu przekazał władzę, jako Królowi królów, co ważne Jeszua jest też Głową Kościoła, który jest Jego Ciałem.

Zobaczcie jaki mamy obraz. Kiedyś Izrael był ludem Syna ale go odrzucili wybierając człowieka na króla. Dzisiaj Syn jest Królem i Głową Kościoła, który jest Jego ciałem, czy to nie jest wielka łaska dla nas, gdy należymy do Ciała Chrystusowego i mamy takiego wielkiego Króla? Jestem przekonany, że jest to wielka łaska i powinno to być dla nas wielka radością.

Z tego fakty wynika również bardzo ważne dla nas pouczenie, jak ma być w Kościele. Czytamy o tym w 1Kor 12:27-28 „27 Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi członkami. 28 I tak ustanowił Bóg w Kościele najprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają dar czynienia cudów, wspierania pomocą, rządzenia oraz przemawiania rozmaitymi językami. „

Następnie w Ef 4:11-13 „11 I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami 12 dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego, 13 aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.”

Widzimy, że tak jak w Izraelu Bóg ustanowił starszych, tak samo i w Kościele, Bóg ustanowił starszych aby pełnili służbie w Kościele dla przysposobienia świętych do budowania Ciała Chrystusowego. To Chrystus jest Głowa Kościoła i to On powołuje i ustanawia starszych w Kościele. Pamiętajmy o tym i z pokorą przyjmujmy Boże powołanie i Boże wybory. Nie zazdrośćmy jedni drugim, nie walczmy o stanowiska i pozycje w Kościele.

Jeżeli wynosimy się jedni nad drugich to pamiętajmy co powiedział nasz Król, a o czym możemy przeczytać w Mt 23:8-12 „8 Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. 9 Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. 10 Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus. 11 Największy z was niech będzie waszym sługą. 12 Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.”

UFNOŚĆ BOGU

W dzisiejszym czytaniu, jest poruszony bardzo ważny temat, jest to sprawa pełnego zaufania Bogu, nie tracenia wiary, niedopuszczenia strachu do naszego serca.

Czytajmy co Bóg mówi do Izraela VMoj/Pwt 1:21-25 „21 Patrz! Pan, twój Bóg, wydał tobie tę ziemię. Wejdź, weź ją w posiadanie, jak ci obiecał Pan, Bóg twoich ojców. Nie lękaj się, nie trać ducha! 22 Wtedy przystąpiliście do mnie wszyscy i rzekliście: «Wyślijmy mężów przed sobą dla zbadania kraju i poznania drogi, którą mamy iść, oraz miast, do których mamy wkroczyć». 23 Rzecz wydała mi się dobra. I wziąłem spośród was dwunastu mężów, po jednym z każdego pokolenia. 24 Oni wyruszyli, poszli w góry i dotarli aż do doliny Eszkol, którą zbadali. 25 Wzięli w ręce trochę owocu tej ziemi, przynieśli wam i takie złożyli sprawozdanie: «Kraj, który nam daje Pan, nasz Bóg, jest dobry». „

Nie lękaj się, nie trać ducha! Ten nakaz jest ważny i dzisiaj. Dzisiaj dotyczy również i nas. Bracia, siostry nie lękajcie się.

Zobaczcie do czego doprowadził lęk, gdy ogarnął serca ludu, czytamy o tym dalej VMoj/Pwt 1:29-36 „29 I rzekłem wam: Nie drżyjcie, nie lękajcie się ich. 30 Pan, Bóg wasz, który idzie przed wami, będzie za was walczył, podobnie jak uczynił w Egipcie na waszych oczach. 31 Widziałeś też i na pustyni: Pan niósł cię, jak niesie ojciec swego syna, całą drogę, którą szliście, aż dotarliście do tego miejsca. 32 Jednak mimo to nie ufaliście Panu, Bogu waszemu, 33 idącemu przed wami w drodze, by wam szukać miejsca pod obóz - nocą w ogniu, by wam oświetlać drogę, a za dnia w obłoku.

34 Gdy usłyszał Pan głos mów waszych, rozgniewał się i przysiągł mówiąc: 35 «Ani jeden człowiek z tego przewrotnego pokolenia nie ujrzy pięknej krainy, którą poprzysiągłem dać przodkom waszym, 36 z wyjątkiem Kaleba, syna Jefunnego. On ją zobaczy. Jemu i jego synom dam ten kraj, po którym on chodził, gdyż on okazał pełne posłuszeństwo wobec Pana». „

Lud stracił zaufanie do Boga, strach ogarnął ich serca i popadli w przerażenie co doprowadziło ich do grzechu i ściągnęło gniew Boży.

Dlatego Mojżesz, pamiętając o tym co się wydarzyło, utwierdzał Jozuego słowami „21 W tym czasie poleciłem Jozuemu: Twoje oczy widziały wszystko, co uczynił Pan, Bóg wasz, dwom królom; tak samo Pan uczyni wszystkim królestwom, do których ty przejdziesz. 22 Nie bój się ich, bo Pan, Bóg wasz, będzie za was walczył.” VMoj/Pwt 3:21-22.

Pamiętajmy, nie możemy się bać dochować wierności Bogu, bo nasz Bóg, gdy jesteśmy Jemu wierni i posłuszni, będzie z nami.

O tym właśnie w wielu miejscach mówi Słowo Boże, o tym możemy przeczytać np. w 2Krn 20/13-20 „13 Stali wówczas przed Panem wszyscy mieszkańcy Judy, także i małe dzieci, ich kobiety i synowie. 14 A wśród zgromadzenia duch Pański spoczął na Jachazjelu, synu Zachariasza, syna Benajasza, syna Jejela, syna Mattaniasza - lewicie spośród potomków Asafa. 15 I rzekł on: «Wszyscy mieszkańcy Judy i Jerozolimy, i ty, królu Jozafacie, słuchajcie uważnie! Tak do was mówi Pan: Nie bójcie się i nie lękajcie tego wielkiego mnóstwa, albowiem nie wy będziecie walczyć, lecz Bóg. 16 Jutro zejdźcie przeciwko nim! Oto wstępować będą na wzgórze Sis, a znajdziecie ich na końcu doliny przed pustynią Jeruel. 17 Nie wy będziecie tam walczyć. Jednakże stawcie się, zajmijcie stanowisko, a zobaczycie ocalenie dla was od Pana, o Judo i Jerozolimo! Nie bójcie się i nie lękajcie! Jutro wyruszcie im na spotkanie, a Pan będzie z wami!» 18 Jozafat więc upadł na kolana twarzą ku ziemi, i wszyscy mieszkańcy Judy i Jerozolimy padli przed Panem, aby Go uczcić. 19 Wówczas lewici spośród synów Kehatytów i Korachitów poczęli wielbić Pana, Boga Izraela, donośnym i wysokim głosem. 20 Wczesnym rankiem powstali i ruszyli ku pustyni Tekoa. Gdy ruszali, stanął Jozafat i rzekł: «Mieszkańcy Judy i Jerozolimy, posłuchajcie mnie: Zaufajcie Panu, Bogu waszemu, a ostaniecie się, zaufajcie Jego prorokom, a będzie się wam powodziło».”

Jest to piękny przykład zaufania Bogu w sytuacji, która na rozum ludzki, była bez wyjścia. Jak wiemy Bóg za nich walczył i ostali się przed tym wielki wojskiem. A czy my nie mamy takich doświadczeń na naszej drodze z Bogiem? Jestem przekonany, że tak.

Słowo Boże w wielu miejscach przypomina o tym abyśmy polegali na Bogu a nie na sobie samym, czytajmy:

Ps 9:10-11: „ 10 Niech Pan będzie ucieczką dla uciśnionego, ucieczką w czasach utrapienia. 11 Ufają Tobie znający Twe imię, bo nie opuszczasz, Panie, tych, co Cię szukają. „

Ps 27:14: „14 Ufaj Panu, bądź mężny, niech się twe serce umocni, ufaj Panu!”

Ps 33:18-22: „18 Oto oczy Pana nad tymi, którzy się Go boją, nad tymi, co ufają Jego łasce, 19 aby ocalił ich życie od śmierci i żywił ich w czasie głodu. 20 Dusza nasza wyczekuje Pana, On jest naszą pomocą i tarczą. 21 W Nim przeto raduje się nasze serce, ufamy Jego świętemu imieniu. 22 Niech nas ogarnie łaska Twoja Panie, według ufności pokładanej w Tobie!”

Ps 62:6-9: „6 Spocznij jedynie w Bogu, duszo moja, bo od Niego pochodzi moja nadzieja. 7 On jedynie skałą i zbawieniem moim, On jest twierdzą moją, więc się nie zachwieję. 8 W Bogu jest zbawienie moje i moja chwała, skała mojej mocy, w Bogu moja ucieczka. 9 W każdym czasie Jemu ufaj, narodzie! Przed Nim serca wasze wylejcie: Bóg jest dla nas ucieczką!”

Ps 119:114: „114 Ty jesteś obrońcą moim i moją tarczą: pokładam ufność w Twoim słowie. „

Prz 3:5-8: „5 Z całego serca Bogu zaufaj, nie polegaj na swoim rozsądku, 6 myśl o Nim na każdej drodze, a On twe ścieżki wyrówna. 7 Nie bądź mądrym we własnych oczach, Boga się bój, zła unikaj: 8 to ciału zapewni zdrowie, a pokrzepienie twym kościom.”

Wiem, że to bywa trudne, że czasami tak ciężko zaufać Bogu. Łatwiej polegać na człowieku, na bracie czy siostrze. Czy jednak nie było nam przykro gdy człowiek zawiódł, jeszcze bardziej gdy zawiódł brat czy siostra. Jeżeli było, to tym bardziej powinniśmy wziąć sobie do serca wersety jakie czytaliśmy przed chwilą, gdyż przez naszą reakcję, odczucie, tę przykrość, pokazuje nam Bóg, że jeszcze nie ufamy Jemu tak jak powinniśmy. Szalom.

Zaufanie Bogu ściśle łączy się z wiarą, o czy możemy przeczytać w Mt 9:20-22 „20 Wtem jakaś kobieta, która dwanaście lat cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła się frędzli Jego płaszcza. 21 Bo sobie mówiła: Żebym się choć Jego płaszcza dotknęła, a będę zdrowa. 22 Jezus obrócił się, i widząc ją, rzekł: «Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła». I od tej chwili kobieta była zdrowa.”

Uwierzyła, zaufała Bogu i otrzymała. Nie bez powodu Pan Jezus powiedział: „1 Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który uprawia. 2 Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. 3 Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. 4 Wytrwajcie we Mnie, a Ja [będę trwał] w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie - jeśli nie trwa w winnym krzewie - tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. 5 Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. 6 Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją, i wrzuca do ognia, i płonie.”

Beze mnie nic uczynić nie możecie. Tak samo Izrael, gdy poszedł bez Boga walczyć z narodami, to jak wiemy, ponieśli sromotną klęskę.

Apostoł Paweł świetnie znał historię Izraela i wiedział, że właśnie tak jest, dlatego przypominał o tym Efezjanom a teraz niech przypomni i nam Ef 6:10-19 „10 W końcu bądźcie mocni w Panu - siłą Jego potęgi. 11 Obleczcie pełną zbroję Bożą, byście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów diabła. 12 Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich. 13 Dlatego weźcie na siebie pełną zbroję Bożą, abyście w dzień zły zdołali się przeciwstawić i ostać, zwalczywszy wszystko. 14 Stańcie więc [do walki] przepasawszy biodra wasze prawdą i oblókłszy pancerz, którym jest sprawiedliwość, 15 a obuwszy nogi w gotowość [głoszenia] dobrej nowiny o pokoju. 16 W każdym położeniu bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego. 17 Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, to jest słowo Boże - 18 wśród wszelakiej modlitwy i błagania. Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu! Nad tym właśnie czuwajcie z całą usilnością i proście za wszystkich świętych 19 i za mnie, aby dane mi było słowo, gdy usta moje otworzę, dla jawnego i swobodnego głoszenia tajemnicy Ewangelii,”

BĄDŹCIE MOCNI W PANU – SIŁĄ JEGO POTĘGI

Błogosławionego szabatu życzę i budowania się poznając coraz bardziej Słowo Boże. Szabat szalom.